ตอนที่ 32 (ฟ้าหลังฝน ผจญภัยปิศาจหมอนข้าง 70% )
(ครูบอล) ผมกับไอ้พี่วุฒิรวมทั้งทศและต้นจัดการมื้อนั้นเพียงเล็กน้อยพอให้อยู่ท้อง แล้วก็เข้ามาคุยกันตรงใต้ต้นมะม่วงต้นใหญ่
ด้านข้างตัวบ้านที่ให้ร่มเงา มีแคร่ไม้ที่ทำจากไม้มะขามตัวใหญ่วางไว้ ด้านบนปูด้วยเสื่อที่ทำจากกก ไอ้พี่วุฒิมันก็เร่งทำคะแนน
กับแม่ของผมไม่ได้ขาด ไอ้ประโยคที่ตอบกลับแม่ผมแต่สายตาแพรวพราวมันถูกส่งตรงมาหาผมไม่ได้ขาดสาย
“แล้วที่ว่าจะแต่งงานนะจริงรึเปล่าวุฒิ”แม่ผมถามขึ้น
“จริงสิครับ ผมทำอะไรย่อมคิดแล้วว่ามันเป็นสิ่งที่ดีครับ ผมจะไม่ให้ใครว่าคุณแม่กับบอลได้เลยครับ ผมรักบอลจริง ๆ
ผมพร้อมที่จะแสดงความจริงใจครับ”ตอบคำถามแม่แต่สายตาหวานเยิ้มส่งมาหาผมไม่ได้หยุดหย่อนกันเลย
“เอาเถอะลูก แม่เชื่อใจลูกทั้งสองคน”แม่ผมส่งยิ้มเอ็นดูให้ไอ้พี่วุฒิก่อนจะหันมาส่งยิ้มล้อผมเป็นรายต่อมา
“คุณย่าขา..................... พ่อบอล ป๊าวุฒิ น้องน้ำฟ้ามาแล้วคะ ปู่ยุทธ์กับย่าภัทรก็มากับน้องน้ำฟ้าด้วยคะ”เสียงเล็กใส
ตะโกนดังมาจากทางหน้าบ้าน
“อย่าวิ่งลูกเดี๋ยวจะหกล้มเอา”เสียงแม่ผมตระโกนดังเมื่อเห็นหลานสาวของตัวเองวิ่งเข้ามาหา
“ระวังลูก ค่อย ๆ เดินก็ได้”เสียงแม่ภัทรดังตามมา
“ค่า...........คุณย่า ย่าภัทร”น้ำฟ้ารับคำเสียงใสก่อนจะหยุดวิ่งเปลี่ยนเป็นเดินนำหน้าผู้สูงวัยทั้งสอง และมีทศและต้นเดินตามหลังมา
สองคนนี้คงจะเป็นคนเปิดประตูรั่วให้พวกท่านเข้ามา
“พ่อยุทธ์ แม่ภัทรครับ แม่กัลยาแม่บอลครับ แม่ครับพ่อยุทธ์กับแม่ภัทรเป็นคุณพ่อและคุณแม่ของพี่วุฒิครับ”ผมแนะนำทั้งสองฝ่าย
“สวัสดีคะ”แม่ผมยกมือไหว้ทักทายดูจากลักษณะแล้วแม่ผมน่าจะอายุน้อยกว่าท่านทั้งสองไม่เท่าไหร่
“สวัสดีครับ คุณกัลยาเป็นแม่ของบอลนี้เอง ผมถึงว่าบอลได้หน้าตาน่าเอ็นดูมาจากคุณแม่นี้เอง”พ่อยุทธ์ทักทายกลับ
แถมยังมีการพูดพาดพิงถึงผมให้ได้อาย
“ค่า ตาบอลหน้าเค้าเหมือนแม่มากกว่าตาบาสนะคะ”แม่ผมก็ยังจะไปรับอีกนะ ไม่ได้ดูลูกชายแม่เลยว่าตอนนี้
อายจนอยากจะมุดหนีเข้าต้นมะม่วงต้นใหญ่ตรงนี้อยู่แล้ว
“เข้าไปในบ้านกันดีกว่านะคะ เชิญคะคุณยุทธ์คุณภัทร”แม่ผมรีบเชิญท่านทั้งสองเข้าไปภายในบ้าน
“ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ”พ่อยุทธ์ส่งยิ้มพร้อมพูดกับแม่ผม
“บ้านสวยมากเลยคะ ร่มรื่นจริง ๆ เลยคะ ว่าง ๆ พี่คงต้องขอมาพักบ้างนะคะ”แม่ภัทรพูดพร้อมมองรอบ ๆ บ้านของผม
จริง ๆ แล้วบ้านพักตากอากาศและรีสอร์ทของท่านก็มีนะครับ แต่ท่านคงต้องการที่จะอยู่กับพ่อยุทธ์มากกว่าเลยทำให้ท่าน
พักอยู่ในกรุงเทพซะส่วนใหญ่
“ได้สิคะคุณภัทร มาได้ทุกเมื่อเลยนะคะ”แม่ผมส่งยิ้มรับไป
ผมปลีกตัวออกมาพร้อมมีอีกสองชีวิตที่เดินตามผมมาไม่ได้ห่างเลย นั้นคือน้ำฟ้าลูกสาวนางฟ้าของผม และไอ้พี่วุฒิ
“น้องน้ำฟ้าคะเดี๋ยวหนูช่วยพ่อบอลถือจานขนมแล้วเอาไปให้ปู่ยุทธ์กับย่าภัทรได้ไหมคะลูก”ผมถามน้ำฟ้า
“ได้คะพ่อบอล เชื่อมือน้องน้ำฟ้าได้เลยคะ หายห่วงแน่นอนคะ”น้ำฟ้ารับคำพร้อมส่งยิ้มยิงฟันน่ารักมาให้ผม
“เก่งมากเลยคะลูก”ผมเอ่ยชมลูกสาว
“แล้วป๊าวุฒิละครับพ่อบอล ป๊าวุฒิก็อยากช่วยพ่อบอลเหมือนกันนะครับ”เสียงอีกหนึ่งคนที่ส่งยิ้มมาให้พร้อมยกมือถามเหมือนเด็กนักเรียน
“อืม ถ้าอย่างนั้นป๊าวุฒิก็ยกจานผลไม้ไปก็แล้วกันนะครับ”เมื่อไอ้พี่วุฒิมันอยากเล่นผมก็เล่นด้วยละครับ
“เก่งมากเลยคะป๊าวุฒิ เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าหอมแก้มเป็นรางวัลให้คะ”น้ำฟ้าปรบมือให้ไอ้พี่วุฒิใหญ่เลยครับ แถมยังเสนอรางวัล
เป็นการหอมแก้มกันอีกต่างหาก
“จริงเหรอคะ แต่ว่าแถมให้พ่อบอลหอมแก้มป๊าวุฒิอีกทีนึงได้ไหมคะน้องน้ำฟ้า”นั้นไงครับ ไอ้พี่วุฒิมันเล่นงานผมแล้วครับ
ปากขอน้ำฟ้าแต่ตาที่ฉายแววเจ้าเล่ห์นะส่งตรงให้ผม
“ได้สิคะป๊าวุฒิ พ่อบอลเคยสอนน้องน้ำฟ้าว่าถ้าทำดีเป็นเด็กดีก็สมควรที่จะได้รางวัลคะป๊าวุฒิ จริงไหมคะพ่อบอล”ผมควรที่จะดีใจ
กันดีไหมละครับนี้ ที่ลูกสาวกับคนรักเข้ากันได้ดีซะเหลือเกิน
“นั้นสิคะ ดูสิพ่อบอลไม่เห็นจะชมป๊าวุฒิบ้างเลย”ผมอดที่จะหมั่นไส้ไอ้พี่วุฒิมันไม่ได้ พูดแล้วยังการส่งค้อนมาให้ผมอีกต่างหาก
“เร็วสิคะพ่อบอล”น้ำฟ้าเร่งผมด้วยคำพูดแล้วยังมีการกระตุกขากางเกงของผมอีกด้วย
“ชิ ฟอด”ผมอดที่จะส่งเสียงด้วยความหมั่นไส้คนไม่ได้ แต่ก็ต้องยอมหอมแก้มคนเจ้าเล่ห์หนึ่งที ด้วยด้วยเร็วเหนือแสง
“ป๊าวุฒิมีความสุขจังเลยคะ ได้รางวัลจากน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอล”สายตาที่ส่งมาให้ผมมันทำให้ผมต้องแสร้งหันหาแก้วน้ำเพื่อรินน้ำเย็น ๆ
เอาไปให้พ่อยุทธ์และแม่ภัทรแทน
“ไปได้แล้วครับพี่วุฒิ น้องน้ำฟ้านำไปเลยคะลูก”ผมบอกคนทั้งสองที่ถือจานทั้งขนมและผลไม้รอผมแล้ว เมื่อผมจัดการน้ำเย็นใส่แก้วเรียบร้อยแล้ว
“ขนมคะปู่ยุทธ์ย่าภัทร อร่อยมากเลยนะคะ”น้ำฟ้าส่งเสียงออกไปทันที
“โอ้โห้ น่าอร่อยจริง ๆ ด้วยลูก”แม่ภัทรพูดพร้อมกับลูบหัวเล็ก ๆ ที่เจ้าตัวกำลังส่งยิ้มไปให้
“ผลไม้ครับ”ไอ้พี่วุฒิก็ไม่ได้น้อยหน้าเลยทีเดียวเชียว
“รู้จักเอาใจพ่อกับแม่เป็นแล้วเหรอเรา แสดงว่าบอลอบรมสั่งสอนมาดี”พ่อยุทธ์พูดไปก็หัวเราะถูกใจไป ส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้า
ที่รู้สึกมันร้อนขึ้นมากะทันหัน แต่ไอ้พี่วุฒิเนี้ยยิ้มระรื่นไม่มีการขัดใด ๆ
“น้ำครับ”ผมเอ่ยออกไป
“ขอบใจมากลูก นั่งลงสิลูก”พ่อยุทธ์พูด ผมกับไอ้พี่วุฒิเลยนั่งโซฟาเดี่ยวตัวที่ติดกัน
“น้องน้ำฟ้าหนูไปเล่นพ่อแม่ลูกกับอาต้นและอาทศก่อนนะคะลูก”แม่ผมเอ่ยขึ้น
“คะคุณย่า อาทศเป็นพ่อ อาต้นเป็นแม่ น้องน้ำฟ้าจะเล่นเป็นลูกเองนะคะ”หลังจากคำพูดของน้ำฟ้าหลุดไปก็เรียกเสียงหัวเราะได้ทั่วหน้า
จะมีก็แต่คนที่เล่นแม่คืออาต้นของน้ำฟ้าที่หน้าแดงเมื่อได้ยิน ส่วนคนที่เล่นเป็นพ่อก็มีแต่รอยยิ้มถูกใจเล็ก ๆ เท่านั้น
“ผมกับคุณภัทรต้องขอโทษจริง ๆ นะครับสำหรับการกระทำของลูกชายของเรา แต่ผมและคุณภัทรยืนยันได้ว่าลูกชายของเรา
รักลูกชายของคุณจริง ๆ และเราทั้งสองก็เต็มใจและดีใจที่ได้บอลและน้ำฟ้าเข้ามาเป็นสมาชิกของครอบครัวเรา”หลังจากที่น้ำฟ้า
ทศและต้นออกไปแล้วพ่อยุทธ์ก็เริ่มต้นพูดขึ้น
“พี่ดีใจจริง ๆ บอลเป็นคนดี น่ารัก มีความรับผิดชอบ พี่มั่นใจว่าบอลจะเป็นคู่ชีวิตที่ดีของตาวุฒิ ส่วนตาวุฒิไม่ต้องพูดถึงเลยคะ
ทั้งรักทั้งหลงบอลซะขนาดนี้ ตาวุฒิเป็นลูกชายที่ดีของเราทั้งสองคน แต่หลังจากที่มีบอลมายืนอยู่เคียงข้างแล้ว ตาวุฒิของเรามีการเปลี่ยนแปลง
จากที่ดีก็ดีขึ้นมากเลยคะ และพี่มั่นใจนะคะว่าตาวุฒินอกจากจะเป็นลูกที่ดีแล้ว ยังเป็นสามีและพ่อที่ดีให้บอลและน้ำฟ้าได้แน่นอนคะ”
ผมอดที่จะมองท่านทั้งสองที่พูดออกมาสลับกับอีกคนที่จ้องมองผมไม่ได้คลาดสายตา
“คะ ดิฉันก็มั่นใจจากสายตาของตัวเองที่ตาวุฒิแกกล้าที่จะออกมายอมรับกับสังคมภายนอกว่ารักและให้เกียรติลูกชายของดิฉัน
น้ำฟ้าเองก็พูดถึงป๊าวุฒิของแกไม่ได้ขาดเลย ลูกดิฉันรักใครดิฉันก็รักด้วยคะ ดิฉันเป็นแม่ของแกก็จริงแต่ดิฉันไม่สามารถ
ที่จะอยู่กับแกได้ตลอดไป แค่มีใครที่ดีและรักลูกของดิฉันจริง ๆ แม่ก็พอใจสุขใจแล้วลูก”แม่ผมส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ผมพร้อมน้ำคลอหน่วยตา
และคำสุดท้ายท่านมองตรงมายังผม
“บอลขอบคุณครับแม่ พ่อยุทธ์ แม่ภัทร”ผมรีบก้มลงกราบเท้าของผู้หญิงที่รักผมที่สุด และรวมผู้ใหญ่ที่ผมรักและเคารพอีกสองท่าน
“ผมขอบคุณครับคุณแม่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณแม่ต้องผิดหวัง”ไอ้พี่วุฒิรีบตามผมมาเพื่อกราบท่านทั้งสามคน
“ดีแล้วลูก จดจำเรื่องราวที่ผ่านมา เมื่อยามที่ผิดใจกัน ไม่พอใจกัน ไม่เข้าใจกัน ก็ให้คิดว่ากว่าจะมีวันนี้ได้มันไม่ได้ง่ายดายเลย
จงถนอมรักของตัวเองและอีกคนให้ดี มีอะไรก็ให้พูดให้ปรึกษากัน อย่าโกหกกันเพราะการโกหกมันไม่ใช่เรื่องดีเลยมันมีแต่จะสร้างรอยร้าวให้กัน”
คำสอนที่ออกมาจากปากแม่ของผมดังขึ้น มันเป็นเสียงที่อบอุ่นและอ่อนโยน
“เป็นคำสอนที่ดีจริง ๆ เลยคะ จำกันให้ดีนะทั้งสองคน ความซื่อสัตย์ก็เป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะถ้าไม่ซื่อสัตย์ต่อกันแล้วนั้น
ก็แสดงให้เห็นว่าเราไม่ได้เห็นอีกฝ่ายสำคัญถึงได้ทำให้เค้าเสียใจ”แม่ภัทรเอ่ยคำสอนเพิ่ม
“ครับ”ทั้งผมและไอ้พี่วุฒิเอ่ยรับคำสอนของท่านด้วยรอยยิ้ม
“ขึ้นมานั่งให้มันดี ๆ ได้แล้วลูก ปวดขากันพอดี”พ่อยุทธ์เอ่ยบอก
“เอาละครับ วันนี้ที่ผมมานอกจากจะมาขอโทษแล้ว ผมอยากจะมาสู่ขอบอลให้ถูกต้องตามประเพณี”ผมตกใจ
สะดุ้งหลังจากได้ยินคำพูดของพ่อยุทธ์
“ฮะฮะฮะ จะดีเหรอคะ ดิฉันให้ลูกชายของดิฉันฟรี ๆ เลยคะ ขอแค่ดูแลให้ดีก็พอ”แม่ผมหัวเราะเสร็จก็ตอบคำของพ่อยุทธ์
“เรื่องดูแลไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะกำกับตาวุฒิให้ดีเลย แต่ถึงไม่กำกับตาวุฒิก็ดูแลบอลเค้าดีแน่ ๆ ครับ จากที่ผ่านมา
ก็ไม่น่าจะสงสัยอะไร แต่ผมต้องการจะให้ทุกคนในสังคมรู้ชัดเจนว่าบอลคือคนในครอบครัวรัตนไพบูรณ์สาร”พ่อยุทธ์ตอบ
“จริงคะพี่ยืนยันได้ว่าตาวุฒิรักบอลจริง ๆ ห่วงยิ่งกว่าจงอางห่วงไข่เสียอีก”แม่ภัทรพูดเสริม โดยมีไอ้พี่วุฒิที่ส่งยิ้มไม่ได้ขาด
เอ่ยขัดแต่อย่างใด
“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่เถอะคะ ดิฉันไม่เรียกร้องอะไรหรอกคะ”แม่ผมตอบ
“ครับ ผมจะจัดเตรียมสินสอดทองหมั้นให้เหมาะสมกับที่เป็นคนสำคัญของลูกชายของเรา”คำพูดของพ่อยุทธ์ทำให้ตาของผมเบิกกว้าง
“พ่อยุทธ์ครับคือว่า”ผมพยายามที่จะคัดค้าน
“บอลอย่าขัดผู้ใหญ่สิลูก”เป็นแม่ภัทรที่ดุผม
“แต่ว่า”ผมพยายามที่จะพูด
“บอลครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยพร้อมกับส่ายหน้าอมยิ้ม ผมจึงได้ยอมเงียบเสียงลง
“คะ แล้วแต่คุณยุทธ์และคุณภัทรเถอะคะ”แม่ผมอมยิ้มตอบกลับมา
“ดีคะพรุ่งนี้เราไปดูฤกษ์กันคุณกัลยา พี่มีพระอาจารย์ที่นับถืออยู่องค์นึง ท่านเป็นผู้ทรงศีลที่น่าเคารพปฏิบัติอยู่ในศีลในธรรม”
แม่ภัทรพูดกับแม่ผมด้วยสายตาตื่นเต้น
“พรุ่งนี้เลยเหรอคะ”แม่ผมถามด้วยความตกใจ
“คะ ไม่ได้หรอกคะพ่อลูกชายดิฉันเค้าใจร้อนคะ”แม่ภัทรพร้อมพยักพเยิดหน้ามาทางคนข้างตัวของผม
“ก็ได้คะ”แม่ผมดูท่าจะชอบพ่อยุทธ์และแม่ภัทร ซึ่งก็คงจะไม่ต่างกับท่านทั้งสองที่คุยกันถูกคอกับแม่ของผมเสียเหลือเกิน
“ดิฉันเชิญคุณยุทธ์และคุณภัทรอยู่ทานมื้อค่ำด้วยกันก่อนนะคะ”แม่ผมพูดเชิญพ่อยุทธ์และแม่ภัทรร่วมโต๊ะมื้อค่ำ
“คุณกัลยาจะทำเองใช่ไหมคะ พี่ขอเป็นลูกมือช่วยด้วยดีกว่านะคะ”แม่ภัทรท่านเสนอตัวช่วยแม่ผมทำมื้อค่ำ
“ได้เลยคะ คุณยุทธ์เชิญพักผ่อนตามสบายนะคะ”แม่ผมยิ้มรับผู้ช่วย ก่อนหันมาพูดกับพ่อยุทธ์ซึ่งท่านก็ยิ้มรับคำแม่ผมทันที
อาหารเย็นมื้อนี้เป็นไปด้วยความสุข ซึ่งอาหารมื้อนี้มีแม่ครัวใหญ่คือแม่ผม มีผู้ช่วยได้แก่แม่ภัทร ผม และน้ำฟ้า
ที่จริงแล้วไอ้พี่วุฒิก็เสนอตัวแต่ก็ถูกแม่ภัทรไล่ออกไปด้วยเหตุผลว่าเกะกะ จึงต้องระเห็จตัวเองออกไปคุยเป็นเพื่อนพ่อยุทธ์แทน
เสียงหัวเราะเกิดขึ้นตลอดเวลาจนถึงขนมอร่อยของแม่ผมเอง คือข้าวเหนียวมะม่วง ซึ่งเป็นมะม่วงน้ำดอกไม้จากสวนของแม่ผมเอง
ข้าวเหนียวรสชาติมันส่งกลิ่นหอมกะทิสด ๆ
“อร่อยมากเลยนะคะ ผักก็สดมาก ๆ พี่เติมข้าวอีกตั้งจานนึง คุณพี่ก็เติมข้าวอีกสองจาน เจริญอาหารมาก ๆ เลยคะ
ข้าวเหนียวมะม่วงก็อร่อยจนพี่ไม่กลัวที่จะน้ำหนักขึ้นเลย”แม่ภัทรเอ่ยชมไม่ได้ขาดปาก ผัก ผลไม้ก็ของที่แม่ผมปลูกเอง ดูแลเองทั้งนั้น
ท่านว่าว่าง ๆ หาอะไรทำยามว่าง แถมไม่ต้องซื้อและปลอดสารพิษอีกต่างหาก
“ดิฉันดีใจนะคะที่ถูกปาก แต่ที่จริงก็ได้ผู้ช่วยดีละคะถึงอร่อยขนาดนี้”แม่ผมพูดขึ้น
“ใช่คะ เป็นเพราะน้องน้ำฟ้าเป็นผู้ช่วยไงคะวันนี้เลยอร่อย”ดูเอาเถอะครับลูกสาวผม คำพูดของน้ำฟ้าเรียกเสียงหัวเราะ
และรอยยิ้มเอ็นดูจากทุกคน
“จ้า น้องน้ำฟ้าเก่งลูก”แม่ผมเอ่ยชมจนลูกสาวผมยิ้มไม่ได้หุบกันเลยทีเดียว
คืนนั้นพ่อยุทธ์และแม่ภัทรพักที่รีสอร์ทของรัตนไพบูรณ์สารที่อยู่จังหวัดปราจีนบุรี และไอ้พี่วุฒิก็ยืนยันที่จะนอนกับผมและ
น้ำฟ้าที่บ้านนี้ ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วยเหตุผลว่าท่านได้รับไอ้พี่วุฒิเป็นลูกเขยแล้วนั้นเอง ตอนนี้บนเตียงผมเลยบรรจุด้วยผู้ชายสองคน
และเด็กอีกหนึ่งคน ซึ่งผมนอนตรงกลางน้ำฟ้านอนติดกับผนังป้องกันการนอนดิ้นตกเตียงนั้นเอง คืนนี้ผมล้มตัวลงนอนด้วยรอยยิ้ม
ในอ้อมกอดของผมมีลูกสาวที่ผมรักเหมือนชีวิตของผม และมีอ้อมกอดแข็งแรงและอบอุ่นโอบรัดผมจากผู้ชายที่ผมรักเช่นกัน
ฝันของผมคืนนี้ต้องดีด้วยแน่นอน เพราะคำอวยพรก่อนนอนจากเจ้าของแขนแข็งแรงนั้นเอง
“ฟอด ฟอด ฟอด หลับฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”ไอ้พี่วุฒิหอมแก้มทั้งสองข้าง และหน้าผากของผม
พร้อมกับคำพูดก่อนนอนที่ไอ้พี่วุฒิจะต้องพูดทุก ๆ คืน
ตื่นเช้ามาด้วยเสียงเคาะประตูจากแม่ของผมที่วันนี้เรียกให้ผมปลูกอีกสองชีวิตที่ยังคงหลับอยู่ให้ตื่นขึ้นเพื่อทำบุญตักบาตรกัน
ซึ่งทั้งสองก็ไม่ได้อิดออดแต่อย่างใด ทำบุญตักบาตรพระสงฆ์เรียบร้อยแล้วผมก็มาช่วยแม่ทำอาหารเช้าด้วยข้าวต้มหมูมีกระดูกหมูอ่อนตุ๋น
โรยกระเทียมเจียวหอม ๆ หลังอาหารเสร็จไม่นาน พ่อยุทธ์และแม่ภัทรก็มาถึง ท่านบอกว่าจะมาขอฝากท้องด้วยเพราะติดใจ
รสชาติอาหารและบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ซึ่งแม่ผมไม่มีปฏิเสธแต่อย่างใด เพราะดูท่านจะดีใจด้วยซ้ำที่บนโต๊ะมีเพื่อนร่วมโต๊ะ
จำนวนหลายคน คงจะเพราะผมและบาสไม่ค่อยได้กลับมาหาท่านเลยทำให้ท่านเหงา มื้อนี้ทุกคนก็ยังคงเจริญอาหารกันดีมาก ๆ
เพราะทุกคนเติมข้าวต้มกันทั่วหน้าไม่เว้นแม้แต่น้ำฟ้า
เรียบร้อยมื้อเช้าแล้วเราก็ยกขบวนกันไปยังวัดป่าที่มีพระอาจารย์ที่แม่ภัทรท่านนับถือเพื่อดูฤกษ์งานแต่งของผมกับไอ้พี่วุฒิ
พูดแล้วอยากจะม้วนตัวเป็นเกลียวซักสามรอบครึ่งจริง ๆ เลยครับ พอคิดถึงตรงนี้แล้วผมคงจะไม่ต้องแต่ชุดเจ้าสาวใช่ไหมครับ
ไอ้กระโปรงฟูฟ่องสีหวานแหว ถึงผมจะเป็นรับแต่ผมไม่ได้นิยมที่จะเป็นหญิงนะครับผมรับไม่ได้
“พระอาจารย์เจ้าขา ดิฉันอยากจะมาขอฤกษ์ยามแต่งงานลูกชายของดิฉันกับสะใภ้เจ้าคะ”แม่ภัทรกล่าวหลังจากที่เราทุกคน
ก้มลงกราบท่านแล้ว
“เจอกันแล้วสินะโยม ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันถึงแม้จะไม่ใช่เพศปกติตามธรรมชาติก็ตาม แต่ก็มีใจรักมีใจผูกผันต่อกัน
แต่ด้วยมีกรรมร่วมกันจึงทำให้เกิดมาในเพศเดียวกัน อาตมาอยากจะขอให้โยมหมั่นทำความดี รักษาศีล กี่ชาติกี่ภพก็มั่นคงต่อกัน
โยมทั้งสองก็จะพบกันไม่คลาดต่อกัน”พระอาจารย์พูดหลังจากดูวันเดือนปีเกิดของผมและไอ้พี่วุฒิแล้ว
“แสดงว่าเค้าเป็นเนื้อคู่กันสินะคะ”แม่ภัทรพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“มันก็ใช่นั้นละโยม แต่หากอีกฝ่ายไม่ซื่อสัตย์ ไม่ถนอมน้ำใจกันและกัน ต่อให้เป็นเนื้อคู่ก็คงจะอยู่กันไม่รอดหรอกโยม”
พระอาจารย์ท่านกล่าวด้วยความปราณี
“ครับพระอาจารย์พวกเราทั้งสองจะจำไว้ครับ”เป็นไอ้พี่วุฒิที่ตอบรับคำของท่านพระอาจารย์
“ดีแล้วโยม หากโยมทำได้อย่างนั้นแล้วละก็ จะวันไหนก็ได้โยมต่างก็เป็นฤกษ์ดีทั้งนั้น”พระอาจารย์ท่านกล่าว
“พระอาจารย์คะ ช่วยเลือกซักหนึ่งวันที่ดีและเหมาะสมเถอะนะเจ้าคะ ดิฉันอยากให้เป็นการเริ่มต้นที่ดีของทั้งลูกชายและ
ลูกสะใภ้เจ้าคะ”แม่ภัทรยังคงขอให้พระอาจารย์ท่านเลือกวันให้
“เอาเถอะโยมภัทร ถ้าอย่างนั้นเป็นวัน......เดือน............ก็แล้วกันนะโยม อีกสามเดือนข้างหน้านี้ละ”พระอาจารย์ท่านเลือกวัน
ซึ่งอีกประมาณสามเดือนข้างจะเป็นวันมงคลของผมกับไอ้พี่วุฒินั้นเอง
“ขอบคุณพระอาจารย์ครับ”พ่อยุทธ์ก้มลงกราบ
“ไม่เป็นไรหรอกโยม”พระอาจารย์ท่านตอบพร้อมรอยยิ้มปราณีถูกส่งมาให้พวกเราทุกคน
พวกเราทุกคนกล่าวลาท่านพระอาจารย์แล้วก็เดินไปทำบุญพร้อมนั่งสมาธิกันอีกคนประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ซึ่งคนที่มีปัญหา
อาจจะเป็นน้ำฟ้าที่นั่งได้ประมาณสิบนาทีก็ไม่ไหว ผมกับไอ้พี่วุฒิเลยขอตัวออกมาเพื่อพาน้ำฟ้าไปให้อาหารปลาแทน
แล้วเราก็ยกขบวนกันกลับบ้านและเป็นแม่ผมและแม่ภัทรที่ขอแสดงฝีมือมื้อค่ำกันอีกครั้ง เรานอนที่บ้านกันอีกหนึ่งคืน
ก่อนจะเดินทางกลับมายังกรุงเทพฯ
“แม่ครับบอลกลับก่อนนะครับแล้วบอลจะพาน้ำฟ้ามาเยี่ยมนะครับ”ผมพูดพร้อมกับกอดแม่ผมไว้แน่น ๆ
“จ้า แม่วางใจแล้วละลูกว่าลูกของแม่จะมีคนดูแลที่ดีและรักลูกของแม่ ดูแลกันและกันให้ดีนะ ดูแลน้ำฟ้าให้ดีอบรมสั่งสอน
ให้เติบโตมาเป็นคนดี แม่รู้ว่าลูกของแม่ทำได้”แม่ผมพูดทั้ง ๆ ที่เรายังคงกอดกัน
“ครับแม่”ผมตอบกลับ การสนทนาของเรามีแค่เราเท่านั้นที่รู้เนื้อหา
“แม่ครับ แล้วผมจะพาบอลกับน้ำฟ้ามาเยี่ยมนะครับ ไม่ต้องห่วงอะไรเพราะลูกชายของแม่เป็นดวงใจ เป็นลมหายใจของผม
น้ำฟ้าเป็นเหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของผม”ไอ้พี่วุฒิพูดหลังจากผมกับแม่ผละออกจากกัน
“แม่ฝากด้วยนะวุฒิ แม่ไม่รับคืนนะ”แม่ผมพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“ผมไม่มีวันที่จะคืนหรอกครับแม่”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“จ้า เดินทางกันดี ๆ นะ ขับรถดี ๆ นะ ทศ ต้น”แม่ผมอวยพร รวมทั้งทศคนขับและต้นที่นั่งด้านข้าง
“ครับ คุณแม่กัลยา”สองเสียงตอบกลับ กว่าทั้งสองจะยอมเรียกแบบนี้แม่ผมต้องทั้งขู่และต่อรองถึงยอมเรียก
ตอนแรกแม่ผมให้เรียกว่าแม่ด้วยซ้ำ แต่ทั้งสองคัดค้านกันสุดเสียงแม่ผมเลยต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้แทน
ระหว่างนี้ก็เริ่มเตรียมการเรื่องงานแต่งแล้ว เพราะแม่ภัทรบอกว่าทุกอย่างต้องออกมาดีทุกอย่าง ลูกชายคนโตจะสละโสดทั้งที
จะรับขวัญลูกสะใภ้ ต้องเอาให้ชาวบ้านชาวช่องเค้าอิจฉาตาร้อนกันให้ทั่วหน้า ดูเอาเถอะครับ นอกจากการเตรียมตัวเรื่องงานแต่งแล้ว
ผมก็เริ่มที่จะการศึกษางานและทำงานเป็นเลขาให้ไอ้พี่วุฒิไปด้วยเพื่อเป็นการเรียนรู้งานไปในตัว โดยที่เลขาประจำตัวหน้าห้องก็ยังคงอยู่
มีการสอนงานให้ผมบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็น ทศ ต้น และตัวไอ้พี่วุฒิเองที่สอนงาน โต๊ะทำงานของผมก็อยู่ภายในห้องของไอ้พี่วุฒิ
ด้วยข้ออ้างว่าถ้าผมมีข้อสงสัยผมจะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมาให้เหนื่อยแถมยังรวดเร็วด้วย มีครั้งนึงที่ผมพยายามจะแยกห้องทำงานให้ได้
จนไอ้พี่วุฒิไม่ยอมคุยกับผมด้วยน้อยใจหาว่าผมไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ จนผมปวดหัวกันเลย เลขาประตัวของไอ้พี่วุฒิเข้ามาคุยว่าขอเป็นตัวแทน
พนักงานทั้งบริษัทขอให้ผมทำงานห้องเดียวกับไอ้พี่วุฒิ ด้วยเหตุผลว่า ‘ตอนที่บอสยังไม่ได้คบกับคุณบอลบอสเป็นคนที่เข้มงวดมาก
ห้ามมีข้อผิดพลาด ไม่เคยจะยิ้มให้ใครได้เห็นเลย แต่ตอนที่เริ่มคบกับคุณบอลบอสอารมณ์ดีขึ้นยิ้มให้ลูกน้องได้ชื่นใจ
ว่าเจ้านายของตัวเองเป็นมนุษย์กับเค้าไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ถูกโปรแกรมให้ทำงานกับควงสาวๆ พอบอสเปิดเผยเรื่องคุณบอลและ
คุณบอลมาทำงานด้วยแล้ว บอสนอกจากยิ้มยังมีเสียงหัวเราะ เวลาบอสมองคุณบอลก็ทำให้พวกเราอดเขินแทนไม่ได้
แบบอยากจะเป็นคุณบอลซะเอง แล้วตอนนี้คุณบอลยืนยันจะแยกห้องทำงาน มันยิ่งกว่าตอนแรกอีกนะคะคุณบอล
พายุลงกลางบริษัทหลายลูกแล้วนะคะ คุณบอลขาเห็นแก่ชีวิต จิตใจของพวกเราเถอะนะคะ’วันนั้นผมเลยต้องยกเลิก
การแยกห้องทำงานทันที
“จะยิ้มอีกนานไหมครับท่านประธาน”ผมอดที่จะพูดออกไปไม่ได้ ด้วยตอนนี้ไอ้พี่วุฒิมันยิ้มไม่หุบเลย
“ก็พี่มีความสุขนิครับ บอลกลับมาทำงานใกล้ ๆ พี่แล้ว”ดูคำพูดของเค้าเถอะครับ
“ครับ ครับ พี่วุฒิอยู่กับบอลตลอดเวลาพี่วุฒิจะไม่เบื่อบอลเหรอ จะไม่รำคาญบอลเหรอ”ผมอดยิ้มตามไปไม่ได้
แล้วผมก็ถามข้อสงสัยออกไป
“ไม่หรอกครับบอล ทุกนาทีของสายตาพี่มันมีไว้มองบอลว่าบอลจะมีความสุขดีไหม จะทุกข์รึเปล่าจะมีใครรังแกบอลไหม
หูของพี่มีเอาไว้ฟังเสียงหัวเราะของบอลคอยฟังเสียงว่าใครจะว่าจะกล่าวหาบอลของพี่ จมูกของมีเอาไว้หายใจร่วมกับบอลของพี่
ปากของพี่มีเอาไว้บอกคำว่ารักกับบอลทุก ๆ วัน มีเอาด่าพวกที่บังอาจรังแกบอล มือและอ้อมแขนของพี่มีไว้โอบประคองปกป้องบอล
ขาของพี่มีเอาไว้ก้าวเดินไปพร้อม ๆ กับบอลไม่ว่ามันจะรำบากแค่ไหนก็ตาม หัวใจของพี่มีไว้ให้บอลแต่เพียงคนเดียวครับ
ฟอด ฟอด ฟอด พี่วุฒิรักบอลนะครับ”พอฟังคำถามของผมแล้วไอ้พี่วุฒิก็ก้าวเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับพูดในจุดต่างๆ ก็ชี้ไปด้วย
พอถึงอ้อมแขนก็มีการโอบกอดประคองผมซึ่งผมก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้เลย และมีการหอมแก้มผมทั้งสองข้างและหน้าผากของผมแรง ๆ
ผมนั้นรู้สึกว่าเรื่องของอ้อมนั้นมันคือโชคร้ายของผม มันช่างหนักหนาเสียเหลือเกิน แต่มันก็ทำให้ผมได้เจอผู้ชายที่แสนวิเศษคนนี้
ได้รักและเดินเคียงข้างผม ทั้งยามสุขและทุกข์ กล้าที่จะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าผมคือคนรัก รักผมที่เป็นผมและยังเผื่อแผ่มายังครอบครัว
ของผมอีกด้วย ผมโชคดีจริง ๆ นะครับ ‘เมื่อเมียมันชั่วเลยได้ไอ้พี่วุฒิมาแทน”มันก็ไม่เลวเลยครับ ยิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่งสิบใบซะอีกครับ
“บอลก็รักพี่วุฒิครับ ไอ้หมอนข้างของบอล จุ๊บ”ผมพูดก่อนจะจุ๊บคางเจ้าของอ้อมกอดนี้ ผมจะอยู่เคียงข้างไอ้หมอนข้างของผม
จนลมสุดท้ายของผม
จบบริบูรณ์จ้า....
จบแล้วนะคะ เป็นไงบ้างเอ่ย ไม่อยากจะบอกว่าเขียนไปตุ๊กตาก็เขินอีตาพี่วุฒิไป 
ปานว่าตัวเองเองเป็นครูบอลกันเลยจ้า เหลือตอนพิเศษอีกตอนนึงนะคะ รอกันหน่อยนะคะ จุ๊บจุ๊บ... 
ขอกอดหน่อยนะจ๊ะ 
หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59) (อ่าน 490225 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก