เล่า
รถเมล์วิ่งตจว. อ่ะนะ
ตอนนั้น หนีน้ำท่วมกับเกลอไปตจว. ก็ขนตะกร้าสะพายเป้ไป...แบบว่าหลายเดือนกว่ากูจะได้กลับมาบ้าน
มาถึงครึ่งทาง อีกนิดจะถึงหลังเขาแหละ.... ก็ตีตั๋วรถเมลประจำทางของตจว. แบบพัดลม (บ้านนอกมากคะ
)
คนเยอะ มะมีที่นั่ง แต่สภาพตรูและเกลอคงน่าเอ็นดูมาก เลยมีน้องผู้ชายละอ่อนน่าเคี้ยว วัยรุ่น แต่งตัวตามสมัย
น้องชายเห็นปุ๊บ ก็ลุกปั๊บ และผายมือให้หญิงเกือบชราไปนั่งเก้าอี้ที่น้องชายลุก มันก็ได้ที่เดียว เราก็นั่งไปพร้อมข้าวของ ระหว่างที่จัดกระเป๋าวางบนตักเรา
น้องชายที่ยืนมาตลอด รอเราจัดของก็เริ่มเดิน
เราก็หันไปยิ้มแล้วขอบคุณน้องชาย
และ.............
คุณน้องยิ้มให้แล้วเดินไปที่เบาะอีกแถว
และคุณน้องก็เอาตูดนั่งบนหน้าขาเพื่อนชายคร่า---------------- คุณขา อีป้าคนนี้ขอบคุณน้ำท่วมที่พัดพาอีกป้ามาเจอฉาก
น้องชายใจดีนั่งบนหน้าขาเพื่อนชาย เพื่อนชายก็เอามือมาโอบเอวน้องชายใจดี เพื่อนชายเอาแก้มแนบที่หลังของน้องชายใจดี แล้วมองไปที่นอกหน้าต่าง
น้องชายใจดีก็มองไปที่นอกหน้าต่างเหมือนกัน
อ่ะนะ อากาศร้อนมาก รถพัดลม เก่าๆ .....ขับช้า นานมากกว่าจะถึงแต่ละจุด
น่าเบื่อที่สุดสำหรับทุกคนในรถนั้น
แต่มะช่ายสำหรับอีป้าคนนี้คร่า