ตอนที่ 16
วันนี้พี่เท็นแม่งมาแปลกว่ะ...
ผมที่ตอนแรกเสียวสันหลังวาบไปแล้วรอบหนึ่งตอนนี้ก็ได้แต่นั่งกินเหล้าอย่างสงบเสงี่ยม ส่วนคนที่มาเยือนใหม่นั้นตอนแรกผมคิดว่าเขาจะโมโหที่ผมส่องเด็ก แต่เปล่าเลยพี่มันไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาได้แต่ตอบรับคำเชิญชวนของพี่ๆ ที่ชวนให้มาร่วมวงด้วยกัน สถานการณ์ตอนนี้เลยกลับมาคึกคักอีกครั้ง โดยที่ผมนั้นนั่งอยู่ตรงข้ามกับพี่เท็นเป๊ะๆ
หรือพี่มันไม่เห็นตอนผมส่องเด็กวะ...
อาจจะเป็นไปได้
ผมที่แอบถอนหายใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองพ้นผิดแล้วก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้น ก่อนจะทักทายคนตรงข้ามบ้าง เพราะตั้งแต่พี่เขามาผมยังไม่ได้พูดกับเขาเลย
“ว่าแต่พี่เท็นทำไมถึงแวะมาที่นี่ได้ล่ะครับเนี่ย”
“หึ...”
ผมที่โดนไอ้เสียง ‘หึ’ อัดหน้าไปก็ได้แต่ยิ้มค้างอยู่แบบนั้น คนที่ผมพูดด้วยตอนนี้ก็เมินหน้าหนีไปแล้ว แถมยังโดนไอ้พี่ต้นกลั้นขำอยู่ข้างๆ ด้วย
ผมว่าพี่มันไม่ได้ไม่เห็นแล้วว่ะ...
แต่แม่งเห็นแล้วงอนชัดๆ !
“กูโทรชวนมันมาเองล่ะ” พี่ต้นที่กลั้นขำเสร็จก็มองผมกับพี่เท็นสลับกัน ผมที่ตอนแรกจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วตอนนี้ก็กลับมาห่อเหี่ยวอีกครั้ง
เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้ชายงอนใส่ครั้งแรก แถมยังเป็นคนที่เดาอารมณ์ไม่ค่อยถูกด้วย...
แล้วจะง้อยังไงวะเนี่ย
“ไอ้ตั๊บๆ” พี่ต้นที่สะกิดไหล่ผมยิกๆ ก็ขยับเข้ามากระซิบ ทำให้ผมต้องเอนหัวเข้าไปแล้วกระซิบตอบเขากลับ
“ว่าไงพี่”
“ไอ้เท็นมันโกรธมึงอ่ะ”
“ผมรู้ แต่คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี ผมทำอะไรผิดวะ !”
“มึงยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ นี่ไม่รู้ตัวจริงๆ”
“เออ รู้ก็ได้ ผมเผิดเองล่ะ” ผมที่สุดท้ายก็ยอมจำนนกับความผิดก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เพราะเถียงไม่ได้จริงๆ ว่าตัวเองไม่ผิดยังไง
ให้ตายสิ...
“ไอ้ต้น” ผมกับพี่ต้นแยกตัวออกจากกันทันทีเมื่อเสียงดุๆ ดังขึ้น ก่อนที่เราทั้งคู่จะแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ความจริงแล้วจะเพิ่งนินทาบอสใหญ่ของร้านไปก็เถอะ “สั่งเหล้ามาอีกสิ จะกินอะไรก็สั่งกันเลย เดี๋ยววันนี้กูเลี้ยงเอง”
แม่งใจป๋าด้วย...
“ขอบคุณนะครับพี่เท็น” พี่ภาคที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่เท็นก็พูดขึ้น ตามด้วยคนอื่นๆ โดยตอนนี้ทั้งร้านที่ส่วนใหญ่เป็นพนักงานของร้านพี่เท็น เรียกว่ามาครบเลยดีกว่า ทั้งบอสทั้งลูกน้อง และเมื่อเจ้ามือประกาศแบบนั้นก็เรียกเสียงเฮจากคนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดี
สงสัยคืนนี้ท่าจะยาว...
ผมที่ตอนนี้เริ่มกลับมาอารมณ์ดีขึ้นอีกครั้ง โดยคิดว่าแยกกับพี่เท็นสักพักแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ส่วนเรื่องงอนไว้ง้อทีหลัง ขอสังสรรค์ให้เต็มที่ก่อน
วันของไอ้ตั๊บจริงๆ !
ผมที่รินเหล้าใส่แก้วแบบไร้ความเกรงใจผิดจากตอนแรกที่จะกินก็ต้องนึกเหลือให้คนอื่นด้วย แต่เมื่อมีเจ้ามือจ่ายให้ไม่อั้นแบบนี้ ความเกรงจงเกรงใจเลยหายไปหมด มือก็สะกิดพี่ต้นไปด้วย
“พี่ต้นๆ”
“อะไร”
“สั่งกุ้งแช่น้ำปลาให้ผมบ้างสิ”
“ไอ้ตั๊บ มึงนี่มันสุดยอดจริงๆ”
“สุดยอดอะไร...”
“ยังๆ ยังไม่กระเตื้อง พ่อมึงจ้องจะแดกหัวอยู่นู้น อย่ามาทำให้กูซวยไปด้วย !” พี่ต้นกระซิบบอกผมพลางพยักเพยิดไปทางตรงข้ามทำให้ผมหันไปมองบ้าง ก็เห็นว่าพี่เท็นตอนนี้แม่งจ้องเขม็งมาจริงๆ พอผมยิ้มให้เจ้าตัวก็หันหน้าหนีเมินไปอีกทาง “ไปๆ ไปนั่งไกลๆ กูเลย กูไม่อยากโดนมันเอาเรื่อง”
“อะไรของพี่วะ...”
“ไอ้เท็น มาแลกที่กับกูมา ไอ้ตั๊บแม่งกวนกู ถ้าเป็นมึงมันจะได้เกรงใจยอมอยู่นิ่งๆ”
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวพี่ต้น...”
“เอาสิ”
พี่เท็นที่ตอบรับอย่างว่าง่ายทำให้ผมได้แต่อ้าปากค้างแล้วมองคนสองคนที่สลับที่นั่งกัน สุดท้ายผมก็ได้แต่หุบปากเงียบเพราะรู้ว่ายังไงก็คงขัดทั้งสองคนไม่ได้ อีกคนก็หัวหน้างาน อีกคนก็เจ้าของร้านและผู้จ่ายเงินเดือน แถมยังพ่วงสถานะไอ้นั่นๆ กับผมด้วย
เรียกให้นั่นไว้ก่อน พูดตรงๆ แล้วมันกระดากอาย...
ให้ตายสิ...พี่เท็นมานั่งใกล้ๆ แบบนี้กูก็แดกเหล้าไม่อร่อยสิวะ
เหล่หนุ่มไม่ได้ด้วย ชีวิตแม่งเศร้า
ผมที่ตอนนี้ห่อเหี่ยวระดับหนึ่งก็ได้แต่กินเหล้าเงียบๆ จนกระทั่งคนข้างตัวเปลี่ยนเป็นอีกคน ผมเลยได้แต่แสร้งหยิบเมนูของร้านขึ้นมาดู จะตะโกนสั่งเองก็เกรงใจ ไอ้พี่ต้นก็ไม่ยอมสั่งให้ สุดท้ายผมก็ต้องหันไปหาคนจ่ายเงินเพื่อขออนุญาต
“พี่เท็น”
“...”
“เจ้านายครับ บอส ฮัลโหล...” ผมเรียกคนข้างๆ เสียงเบา เพราะไม่อยากให้คนอื่นสังเกตนักแต่ดูเหมือนการกระซิบของผมจะทำให้คนร่วมโต๊ะหันมามองกันเป็นตาเดียว
แม่งเอ๊ยยยย พี่เท็นแม่งก็ไม่ยอมตอบกูด้วย
โว้ย !
ผมที่ตอนนี้เปลี่ยนจากการเรียกเป็นสะกิดที่ขาของเขาเบาๆ และแน่นอนว่าอีกคนก็ยังเมินเช่นเดิม ผมจึงเปลี่ยนจากแรงสะกิดเป็นแรงหยิก ทำเอาคนข้างๆ สะดุ้งแล้วหันมามองทางผมทันที
ยอมหันมามองกันแล้ว...
แต่ไม่มองอย่างเดียวนี่สิ ทำท่าเหมือนจะแดกหัวกูด้วย
“อะไร”
โฮ่ พี่แม่งงอนผมจริงดิ...
“ผมขอสั่งกุ้งแช่น้ำปลาได้มั้ย”
“แล้วแต่มึงสิ”
“ขอบคุณ...”
“แต่จ่ายเองนะ เพราะกูเลือกเลี้ยงคนที่ไม่มีปัญหา คนมีปัญหาอย่างมึงกูไม่เลี้ยง” พี่เท็นว่าพลางมองผมด้วยสายตาเย็นชา ทำเอาตัวเองอ้าปากพะงาบๆ
จริงๆ ไอ้ค่ากุ้งแช่น้ำปลาน่ะ ผมจะจ่ายเองก็จ่ายได้ แต่พี่แม่งทำแบบนี้เหมือนลำเอียงเลยว่ะ
แน่นอนว่าไอ้ตั๊บไม่ยอม
“แต่ผมก็พนักงานของพี่นะ”
“หึ...”
“โธ่พี่เท็น ไอ้ตั๊บมันจะไปมีปัญหาอะไร ไม่มี๊ พี่อคติเองมากกว่า”
“...”
“พี่เท็น ~”
ผมที่ตอนนี้โดนเมินไปแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะยอมเลิกรากับกุ้งแช่น้ำปลาแต่โดยดี พอหันไปมองพี่ต้นก็เห็นอีกฝ่ายกลั้นขำอีกแล้ว คงไม่กล้าหัวเราะออกมาตรงๆ เพราะมียักษ์นั่งทำหน้าพร้อมจะแดกหัวคนอื่นอยู่ จนผมอยากจะมีเรื่องกับพี่เขาจริงๆ ถ้าพี่มันยอมสั่งให้ผมตั้งแต่แรกผมคงไม่ต้องมาง้อพี่เท็นหรอกให้ตายสิ
ผมที่ตอนนี้เงียบกริบหมดอารมณ์สนุกกับคนอื่นๆ ก็ได้แต่นั่งกินของที่มีแล้วจิบเหล้าไปเงียบๆ สายตาก็เริ่มมองกวาดไปทั่วร้านอย่างที่ชอบทำ แต่ไม่ทันไรบนบ่าก็โดนของหนักๆ วางลงมา ทำให้ตัวเองต้องหันไปมองก็เห็นว่าเป็นแขนของพี่เท็นนั่นเอง
“กูเมื่อย ขอวางแป๊บ”
“ตามสบายเลยครับ” ผมว่าพลางกลั้นยิ้มไว้เมื่อเห็นสีหน้าตายๆ ของอีกคน ก่อนจะขยับเข้าไปหาคนข้างๆ แล้วกระซิบเรียกเบาๆ “พี่เท็น”
“...” หันมามองแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม
“พี่งอนผมเหรอ”
“...”
“โธ่พี่ อย่างอนผมเลย ดีกันเถอะ ผมอยากกินกุ้งแช่น้ำปลา” ผมว่าพลางยิ้มให้คนข้างๆ แน่นอนว่าพี่มันก็ดูจะไม่ชอบใจกับคำพูดผมนั่นล่ะถึงได้หันหนีไปเลย ผมจึงขำออกมาก่อนจะยอมเลิกกวนเขาแต่โดยดี
ไม่คิดว่าจะได้เห็นพี่เท็นงอน ฮ่าๆ
พี่แม่งมีมุมตลกเหมือนกันนะเนี่ย
“พี่เท็น ผมขอสั่งกุ้งแช่น้ำปลาได้มั้ยครับ” คำถามที่ดังขึ้นในโต๊ะทำให้ผมกับพี่เท็นหันไปมองเจ้าของเสียงตามๆ กัน นั่นก็คือพี่ภาคที่นั่งอยู่ตรงข้ามนั่นเอง
“เอาสิ บอกแล้วว่าจะเลี้ยง อยากกินอะไรก็สั่งมาเลย”
“ขอบคุณครับ”
พี่ภาคยิ้มรับก่อนจะสั่งกุ้งแช่น้ำปลาตามที่ต้องการ เป็นจังหวะเดียวกับที่เหล้าเบียร์อีกหลายขวดที่เพิ่งโดนสั่งมาเพิ่มมาเสิร์ฟ ผมที่มองของตรงหน้าก็ได้แต่เปรี้ยวปาก ส่วนช่วงล่างก็เริ่มเกิดปฏิกิริยาขึ้นมา
แม่งปวดฉี่เฉย...
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่”
ผมว่าก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ ที่ยังวางมือไว้บนบ่าของผม แน่นอนว่าเขาเองก็มองมาอย่างจับผิด ผมเลยได้แต่ทำปากแบบไม่มีเสียงว่า ‘ปวดฉี่’ อีกคนจึงยอมเอามือออกไป ก่อนที่ผมจะรีบลุกขึ้นเพื่อไปทำธุระส่วนตัวจะได้มานั่งกินเหล้าต่อให้สบายใจ เมื่อเดินมาถึงก็ต้องขอบคุณที่ร้านนี้ที่เป็นร้านเล็กๆ จึงทำให้ไม่ค่อยมีคนนัก ผมจึงสามารถเข้าไปทำธุระส่วนตัวได้อย่างรวดเร็ว
ผมผ่อนลมหายใจออกเมื่อปลดปล่อยของเสียออกจากร่างกายเสร็จแล้ว ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อบ่าโดนสัมผัสโดยมือของใครบางคน เมื่อหันไปก็ต้องเบิกตากว้าง
“พะ...พี่เท็น !”
แม่งตามมาห้องน้ำเลยเรอะ !
“มึงทำให้กูไม่พอใจ”
“ระ...รู้แล้วพี่ รู้ว่าพี่งอน...”
“กูไม่ได้งอน กูแค่ไม่พอใจ”
“มันก็คล้ายๆ กันมั้ยวะ...”
“พูดจาไม่เพราะ”
“ครับๆ ขอโทษครับ ขอโทษเรื่องที่ทำให้พี่ไม่พอใจด้วย”
“เรื่องอะไร”
“ห๊ะ”
“เรื่องที่ทำให้กูไม่พอใจไง เรื่องอะไร” สายตาดุๆ ของพี่เท็นมองมาที่ผมอย่างคาดคั้นคำตอบ ตัวเองเลยได้แต่อ้อมแอ้มออกไป
“ขอโทษที่มาร้านเหล้าไม่บอก...”
“หึ...”
“เอ่อ...จริงๆ ขอโทษเรื่องส่องเด็กด้วย” ผมที่จำใจพูดออกไป ทำให้พี่เท็นมันจ้องเขม็งมาไม่เลิก ดูเหมือนการทำธุระส่วนตัวของผมนั้นจะไม่ส่วนตัวซะแล้ว เมื่อตอนนี้โดนใครบางคนมากวนเข้าให้ “พี่ออกไปจากห้องน้ำกันมั้ย”
“ยัง”
“พี่ปวดฉี่หรือเปล่า ฉี่ก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมรอ”
“เข้าไปในห้องน้ำ”
“หะ...หือ ปวดขี้เหรอ...”
“หมายถึงมึง เข้ามาในห้องน้ำกับกู” พี่เท็นว่าก่อนจะฉุดแขนผมให้เดินตามเขาเข้าไปในห้องน้ำที่ว่างอยู่ทันที ทำให้ผมได้แต่เดินตามอย่างหวั่นๆ จะขัดขืนก็ไม่กล้า รู้ตัวอีกทีห้องน้ำก็ปิดสนิทซะแล้ว
แม่งเข้าสู่สถานการณ์ไม่สู้ดีอีกแล้ว...
พี่เท็นอย่าเล่นอะไรพิเรนท์นะเว้ย !
“อ่า...พี่จะทำธุระส่วนตัวก็ได้นะ เดี๋ยวผมยืนรออยู่มุมห้องเป็นเพื่อนเนอะ” ผมรีบถอยตัวออกห่างจากคนตรงหน้าเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยสุดๆ แน่นอนว่าผมถอย พี่มันก็ขยับเข้ามาใกล้ จนตอนนี้ร่างของผมติดอยู่กับประตูห้องน้ำโดยมีอีกคนยืนปิดทางอยู่ จะเปิดประตูหนีออกไปก็ไม่ได้ จริงๆ คือไม่กล้าด้วย เลยได้แต่ยืนเผชิญหน้ากับพี่เท็นอยู่แบบนั้น “พี่เท็น...”
“ไอ้ตั๊บ มึงนี่มันไม่เข็ดเลยจริงๆ”
เสียงโหดขึ้นด้วยอ่ะ...
“ผมก็แค่มองมั้ยวะ ไม่ได้คิดจะไปสานสัมพันธ์กับเขาสักหน่อย”
“กูไม่อนุญาต มึงควรมองแค่กู”
“โธ่พี่ อย่าทำนิสัยเด็กดิ ผมก็มองพี่ทุกวันอยู่แล้ว วันนี้มันเผลอเฉยๆ”
“มึงว่าใครนิสัยเด็ก”
“เอ่อ...ถือว่าผมไม่ได้พูดเนอะ แต่สัญญาว่าคราวหน้าจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วกัน” ผมรีบพูดขึ้นพลางหลบสายตาดุๆ ตรงหน้า ซึ่งรู้ว่าพี่เท็นแม่งจ้องจะกินหัวผมจริงๆ นั่นล่ะ สัญญาเลย คราวหน้าจะไม่ให้มีแบบนี้อีกแล้ว กูกลัว...
ถ้าคิดจะส่องแม่งต้องดูต้นทางดีๆ แม่งเอ๊ย...
“หน้าตามึงนี่มันเชื่อถือไม่ได้จริงๆ”
ครับๆ รู้แล้วครับว่าพี่แม่งฉลาด
ไอ้ตั๊บน้ำตาจะไหลแล้วนะ !
ผมที่ตอนนี้หมดปัญญาแก้ตัวก็ได้แต่ก้มหน้าหงุด เพราะพูดอะไรไปพี่เท็นมันก็คงไม่ไว้ใจอีกแล้วล่ะ ซึ่งคงอย่างพี่มันว่า หน้าตาผมเชื่อถือไม่ได้ ว่าแต่ทำไมหน้าตาผมถึงเชื่อถือไม่ได้วะ โกหกไม่เนียนหรือยังไง
“ขอโทษครับ” ผมที่คราวนี้ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาก็ได้แต่เอ่ยปากขอโทษและหวังว่าพี่เท็นจะอารมณ์ดีขึ้น และความเงียบที่เกิดขึ้นก็ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอีกคน ก็เห็นว่าเขาจ้องมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ “พี่เท็น...”
“เอาเถอะ กูก็ไม่มีเวลามาตามมึงตลอดเหมือนกัน อยากทำอะไรก็ทำ ลับหลังจะทำก็ทำไป ถ้ามึงคิดว่ามึงพอใจ ยังไงสันดานมึงก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว แต่อย่าให้กูรู้แล้วกัน”
“...”
“กูมีมึงคนเดียวนะไอ้ตั๊บ เพราะกูยังซื่อสัตย์กับคำว่า ‘คบ’ อยู่ ถ้ามึงคิดว่าเราเป็นอย่างอื่นก็ทำตามที่ใจมึงต้องการเลย”
“...”
“กูเบื่อ” พี่เท็นมันว่าเพียงแค่นั้นก่อนจะถอยร่างกายออกไป ผมที่ตอนนี้พูดไม่ออกไปแล้วก็ได้แต่มองอีกคนเท่านั้น “ถอย กูจะออกไปข้างนอกแล้ว”
“ดะ...เดี๋ยวก่อนพี่...” ผมที่ตอนนี้ไม่คิดจะขยับไปไหนก็ได้แต่มองอีกฝ่ายที่ยืนรอให้ผมหลบทาง วันนี้พี่เท็นแม่งมาแปลกจริงๆ ด้วย มาแปลกในหลายๆ ความหมาย หรือว่าพี่มันจะท้อกับสันดานของผมแล้วจริงๆ วะ “ขอโทษพี่เท็น ผมขอโทษ ครั้งหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“...”
“ผมรู้ว่าผมมันสันดานแย่ คบกับใครจริงจังไม่ได้หรอก แต่พอมาคบกับพี่ ถึงสันดานเก่าๆ มันยังมี แต่ผมก็พยายามทำให้มันน้อยลงแล้วนะเว้ย...” ผมที่ตอนนี้พูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆ ถึงจะรู้ว่ามันฟังไม่ขึ้นเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่รู้จะแก้นิสัยแบบนี้ของตัวเองยังไง อย่างที่บอก ผมเคยมองหนุ่มน้อยน่ารักๆ พอได้เห็นมันก็อดใจไม่ได้ที่จะมอง แต่ก็ยังห้ามตัวเองอยู่ว่าให้แค่มอง แทนที่จะสานสัมพันธ์ต่อแบบเมื่อก่อน
รู้หรอกว่ามันไม่ดี แต่จะให้ทำไงวะ...
ผมผิดเองล่ะ แม่งผิดจริงๆ ไม่แก้ตัวแล้ว
“หึ...”
“พี่เท็น ผมจริงจัง...!” ผมที่ตอนนี้รู้สึกเกลียดไอ้เสียง ‘หึ’ ของพี่มันสุดๆ ก็ต้องหุบปากเงียบไป เมื่อเห็นว่าอีกคนเผยรอยยิ้มออกมาแล้ว ทำให้ตัวเองได้แต่มองงงๆ
“หน้าตาสำนึกผิดแล้ว กูให้อภัยก็ได้”
“พี่แกล้งผมเหรอวะ...”
“ไม่ได้แกล้ง แค่รู้ว่าไม้แข็งใช้กับมึงไม่ได้ มึงมันไม่เข็ด เลยลองดราม่านิดนึง” คำพูดของเขาทำเอาผมพูดไม่ออกได้แต่อ้าปากค้างเท่านั้น “พอใจละ แต่คราวหน้ากูจะไม่เล่นแบบนี้ อย่าให้มีอีก ไม่งั้นมึงเตรียมตัว”
“พี่แม่ง...”
“ว่าแต่กูลงโทษมึงหน่อยดีกว่า” พี่เท็นมันยิ้มร้าย ทำเอาผมที่สำนึกผิดอยู่ตอนแรกอยากจะวิ่งหนีออกจากห้องน้ำจริงๆ ก็คราวนี้ แต่ยังไม่ทันทีสมองจะไตร่ตรองอะไรเพราะยังรู้สึกยังมึนๆ งงๆ กับไอ้คำว่า ‘ลองดราม่า’ ของพี่มัน ร่างของผมก็โดนอีกคนดึงเข้าไปหาตัวซะแล้ว
“เดี๋ยวก่อน...!”
“เดี๋ยวอะไร...” ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวอะไรก็โดนคนตรงหน้าฉกริมฝีปากลงมาบนปากของตัวเอง จนทำให้ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก ก่อนที่มือหนาของอีกคนจะจู่โจมช่วงล่างของผมอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีกางเกงยีนส์ก็โดนปลดกระดุมออก สัมผัสอุ่นร้อนที่โดนกับช่วงกลางกายก็ทำเอาผมสะดุ้งเฮือก มือรีบยกขึ้นเกาะเกี่ยวกับคอของอีกฝ่ายไว้เพื่อกันการล้มไปกองกับพื้น
“อื้อ...” ผมครางในลำคอเบาๆ เมื่อตอนนี้โดนจู่โจมทั้งช่วงบนและช่วงล่าง ก่อนที่พี่เท็นจะถอนจูบออกแล้วเปลี่ยนมาจูบซับที่ลำคอของผมแทน ตัวเองที่ยังเกาะเกี่ยวคอของเขาอยู่ก็ได้แต่เอนใบหน้าเพื่อให้อีกคนทำสะดวกมากขึ้น และก็ต้องกัดริมฝีปากกลั้นเสียงไว้เมื่อโดนมือหนาปรนเปรอกับของใต้กางเกงผ่านเนื้อผ้าบางๆ อย่างช่ำชอง “พะ...พี่เท็น กลับห้องกันเถอะ โคตรอยากเลยว่ะ...”
“อยากขนาดนี้มึงจะรอกลับห้องทำไม ในนี้ก็ทำได้”
“ไม่เอาพี่ ไม่...” ผมที่ตอนนี้เริ่มได้สติก็มองคนที่พูดแบบนั้นออกมา ก่อนที่พี่เท็นมันจะทิ้งตัวลงนั่งกับชักโครกแล้วปลดกางเกงของตัวเองออก ทำให้เห็นว่าน้องชายของพี่มันก็พร้อมรบนานแล้ว ผมที่ยืนมองอึ้งๆ ก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ โดยคนที่นั่งรอก็ล้วงถุงยางออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วสวมลงบนน้องชายตัวเอง “พี่เอาจริงดิ”
แม่งพร้อมมาก...
“เออ มาเร็วๆ กูก็อยาก” พี่เท็นมันว่า ก่อนจะฉุดแขนผมให้เข้าไปหา ผมที่ตอนนี้พยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์แม้จะรู้สึกหวั่นๆ และกลัวอยู่บ้าง สุดท้ายก็ยอมเลื่อนกางเกงลงจนมันไปกองอยู่ที่เข่า ก่อนจะก้าวไปขึ้นคร่อมร่างที่นั่งอยู่บนชักโครกโดยหันหน้าเข้าหากันแล้วค่อยๆ ทิ้งร่างกายลงจนช่องทางด้านหลังค่อยๆ ดูดกลืนของใหญ่โตของอีกคนเข้าไป
“ซี๊ด...” ผมซี๊ดปากเบาๆ เมื่อรู้สึกทั้งจุกทั้งเสียด โชคดีที่มันไม่ได้ทำให้เจ็บหนักขนาดนั้นเพราะของเหลวที่ช่วยล่อลื่นจากถุงยาง ไม่นานร่างของผมก็กลืนกินอีกฝ่ายจนหมด “พี่มีถุงยางอีกอันมั้ย ผมกลัวเสร็จว่ะ”
“ไม่มี หมดแล้ว”
“ถ้าผมเสร็จพี่เปื้อนนะเว้ย...”
“เออ ช่างมัน ขยับเร็วๆ ไอ้ตั๊บ...” พี่เท็นพูดพลางมองผมมาด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยการขอร้อง มือก็เอื้อมมาจับที่ช่วงเอวของผมไว้ ซึ่งใบหน้าของเขาซึมไปด้วยเหงื่อ จนผมอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปเช็ดหยาดน้ำบนใบหน้านั่นให้ ก่อนจะเริ่มขยับตัวตามที่อีกคนต้องการ จนได้ยินเสียงคำรามในลำคอขออีกคนเบาๆ ที่แสดงออกมาอย่างพอใจ
แม่ง...โดนพี่มันเปิดประสบการณ์อีกแล้ว...แถมยังเป็นในห้องน้ำชายในร้านเหล้าด้วย
ขอร้องล่ะ ชีวิตกูอย่าตื่นเต้นกว่านี้อีกเลย แค่นี้ก็หัวใจจะวายแล้ว !
หัวข้อ: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62) (อ่าน 9885 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก