หัวข้อ: แม้นมั่นคำสัญญา ตอนพิเศษที่หน้า 21จ้า [28/02/13]

[เพนกวิน]

ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ หนังสือและกล่อง สวยงามมาก

แต่ว่า ตอนเช็คสภาพหนังสือ พบว่า หนังสือเล่มสองมีปัญหาค่ะ หน้า 27 มีรู T___T

จะขอเปลี่ยนหนังสือได้ไหมค่ะ


[attachment deleted by admin]

[bellbomb]

โอ้ว แบบนี้เปลี่ยนได้ค่ะ ไม่ทราบว่าสะดวกส่งเปลี่ยนทางไปรษณีย์หรือนัดเจอคะ (หรือจะไปขอเปลี่ยนที่ร้านที่มาบุญครองก็ได้ แต่ต้องแจ้งก่อนนะคะว่าจะเข้าไปวันไหน จะได้บอกพี่ที่ร้านไว้ให้ก่อนค่ะ)

[เพนกวิน]

ขอไปเปลี่ยนที่ร้านแอทควอเททค่ะ เดินทางสะดวกกว่า เป็นสมาชิกอยู่แล้วด้วย แต่คงต้องหลังสงกรานต์
เดี่ยวจะแจ้งวันอีกทีทางข้อความค่ะ
ขอบคุณนะคะ
 

[bellbomb]

โอเคค่า จะไปแล้วแจ้งมาเน้อ (เผื่อไปวันเดียวกัน อิอิ)   

[genieposh]

 ได้รับหนังสือแล้ว กล่องบ๊อคเซ็ทบุบตรงสันด้านบน แต่หนังสือยังสวยงามปกติครับ

[bellbomb]

ยินดีด้วยค่า ดูเหมือนห่อแน่นหนาแค่ไหน ถ้าพี่ไปรฯ มือหนักก็ไม่พ้นการมีริ้วรอยสินะนี่ งื้ด 

[bellbomb]

หวัดดีค่าทุกคน 

ไม่ได้มาโพสต์อะไรในเล้าซะนาน (สำหรับเรื่อง "แค่สบตา ก็รู้ว่ารัก" กำลังพยายามเขียนต่ออยู่ค่ะ ใครรออยู่...รออีกนี้ดดด) วันนี้มีเรื่องมารบกวนทุกคนหน่อยค่ะ

เมื่อเช้านี้ เราได้รับเมสเสจทาง facebook จากคนที่ไม่ได้อยู่ใน friend list โดยใช้หัวข้อ "แม้นมั่นคำสัญญา" ตอนแรกก็คิดว่าอาจเป็นนักอ่านส่งคอมเม้นต์มาให้หรือจะถามเรื่องสั่งซื้อนิยาย เพราะมีท่านอื่นที่เคยส่งเมสเสจทางนี้แทนการอีเมล์เหมือนกัน แต่พอเปิดอ่านก็ได้ข้อความว่า "อ่านแล้วชอบมากกก เลย ถาเค้าอยากจะเอาไปรีไรทืเป้นฟิคSJจะอนุญาติมั้ยคืออยากอ่านในแบบที่เป้นแฟนฟิคดูอ่ะ ถ้าอนุญาติเค้าจะรีไร้ท์แต่ถาไม่เค้าก็จะไม่ทำ"

ตอนที่เปิดอ่านใหม่ๆ เรายังงัวเงียขี้ตาอยู่ แต่พออ่านจบปุ๊บตาสว่างเลยค่ะ และรีบตอบกลับทันควันว่าเราหวงผลงานของเรา ไม่อนุญาตให้นำส่วนหนึ่งส่วนใดไปดัดแปลงทั้งสิ้น และขอความร่วมมือหากพบว่ามีคนเอานิยายเราไปดัดแปลงเป็น K-pop ไม่ว่าจะวงใดคู่ใดก็ช่วยแจ้งเราด้วย เพราะเราไม่มีทางอนุญาตแน่ๆ

ความรู้สึกตอนที่อ่านกับตอนที่ตอบเมสเสจนั่นเราไม่ได้โกรธนะ เพียงแต่ตอนแรกงง พอหายงงก็เลยรีบให้คำตอบที่คิดว่าเคลียร์ที่สุด และถ้าหากน้องคนที่ส่งเมสเสจนี้มาให้อยู่ในเล้าด้วยและมาอ่านเจอโพสต์นี้ อยากบอกว่าพี่ไม่ได้จะแฉหรือคิดแค้นอะไรน้องเลยนะคะ (หลักฐานคือพี่ไม่เอาชื่อล็อกอินใน facebook ของน้องมาแปะ) พี่อยากขอบคุณด้วยซ้ำที่อย่างน้อยหนูยังมีแก่ใจมาถามก่อน ไม่ใช่เอาไปรีไรท์เองเลยโดยมองข้ามหัวคนเขียนไป และอยากขอว่าถ้าเป็นไปได้ หนูชอบคู่ไหนมาก หนูคิดแต่งเรื่องเองเถอะค่ะ เพราะความภูมิใจจากการได้แต่งเรื่องเอง และความสุขจากการได้คอมเม้นต์ให้กับความคิดของเรามันต่างจากความภูมิใจที่เอาเรื่องของคนอื่นมาแปลงมาก

ส่วนจุดประสงค์ที่มาโพสต์ตรงนี้ ก็อยากขอความร่วมมือคนอ่าน ทั้งที่เคยอ่านเรื่องนี้และเรื่องอื่นของเรา ไม่ว่าจะเพียงในบอร์ดหรือฉบับรวมเล่ม ว่าถ้าหากได้เข้าบอร์ดฟิคเกาหลีและเห็นเค้าโครงเรื่องไหนของเราโดนเอาไปดัดแปลง รบกวนช่วยเป็นหูเป็นตาและแจ้งกันมาด้วยนะคะ พอดีเราก็ไม่ได้เล่นบอร์ดพวกนั้น และรู้ว่าทั้งนิยายและตัวเราเองก็ไม่ใช่ว่าดังชนิดคนรู้จักล้นหลาม ดังนั้นเป็นเรื่องง่ายมากหากมีคนนำไปดัดแปลงโดยไม่บอก และคนที่ได้อ่านก็อาจไม่รู้ แต่เพราะเราใช้เวลาและความตั้งใจมากในการเขียนนิยายทุกเรื่อง และไม่อยากให้ใครเอานิยายของเราไปปู้ยี่ปู้ยำไม่ว่าจะเพราะความชื่นชมแค่ไหนก็ตาม

อาจดูเหมือนตีตนไปก่อนไข้ที่มาโพสต์ทางการขนาดนี้ทั้งที่นิยายยังไม่โดนทำอะไร แต่เราก็คิดว่าควรกันไว้ก่อน ดีกว่าไปเจอว่ามีคนเอาไปก๊อปแล้วถึงค่อยไปตามเอาเรื่องเหมือนที่นักเขียนท่านอื่นโดนมาแล้ว ที่เราอยากขอความร่วมมือก็คือเรื่องช่วยสอดส่องให้นี่แหละ หวังว่าทุกคนคงเข้าใจ และขอบคุณล่วงหน้ามากค่ะ

จากอิป้า คนที่ไม่เคยเอานิยายคนอื่นมาดัดแปลง และไม่อยากเห็นนิยายตัวเองโดนเอาไปดัดแปลงเช่นกันค่า   

[Wordslinger]

^
^
^
ได้อ่านแล้วโกรธแทนเลย ปรี๊ดขึ้นมาเลย ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงน้องเค้าก็อุตส่าห์ส่งข้อความมาถามก่อน

ปล. รออ่านเรื่องคุณภัทรอยู่นะตัวเอง

[mizuths]

เรื่องนี้อ่านไปแล้วสองรอบ ไผ่กะต้นน่ารัก ชอบเนื้อเรื่องนี้มากพอๆ กะลำนำรักสีรุ้งเลยละค่ะ เค้าคอยคุณภัทรอยู่เหมือนกัน  ถาม พ่อไรอันกะดนัย จะเขียนเป็นเรื่องยาวออกมาไหมอ่ะค่ะ  แต่ก็ดีแล้วละค่ะว่าน้องเค้ายังอุตสาหเมสเสทมาขอก่อนที่จะทำ นะ

[bellbomb]

Worldslinger ขอบคุณมากจ๊ะเพื่อนสาว เขาก็รออ่านเรื่องน้องภัทรเหมือนกัน (บอกใคร?) ว่าแต่เดี๋ยวจะรีบตามไปอ่านเรื่องหนูคิงนะตัว  

mizuths ดีใจที่ชอบต้นกับไผ่ค่ะ ของคุณเชษฐ์กับภัทรกำลังค่อยๆ กระดื๊บมา ว่าแต่อีกเรื่องนี้หมายถึงณรงค์กับไรอันใช่ไหมคะ (ตาดนัยนี่ตัวประกอบ) จริงๆ ว่าจะเขียนตอนพิเศษตอนสงกรานต์ให้คู่นั้นล่ะ สงสัยต้องเป็นตอนเก็บตกควันหลงแทนซะแล้วสิ หุหุ  

[anajulia]

กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

คุณเชษฐ์กะน้องภัทร

กี๊ดดดดดดดดดดด แบบว่า ดีแล้วค่ะที่ป้าพี่รินตอบไปตรงๆชัดๆแบบนั้น
ไม่ไหวๆ เรื่องราวของตัวละครของเราไปกลายร่าง ไม่ไหวนะคะ หงุงหงิง

[Wordslinger]

^
^
^
^
^
^
กรี๊ด ขออนุญาตตบคนข้างบนข้ามกระทู้นะคะ

แบบว่า เรื่องพี่เพชรกับน้องดอว์นน่ะจะมาเมื่อไหร่คะเธอว์ หุหุ เค้ารอนานแล้วนะ

[M@nfaNG]

เข้ามาฮา ขอแอบแฝงตามเรื่องคุณเชษฐ์ ด้วยคนสิคะ 
จะมาชมอีกทีว่าปกสวยจริงๆ (แต่ของพี่ก็บุบไปเล็กน้อยนะ แต่พอทำใจได้)
แต่สารภาพว่ายังไม่ได้อ่านเลย คงต้องเลยช่วงมรสุมงานไปก่อน
รออ่านเรื่องต่อๆไปค่ะน้องริน

[bellbomb]

ขอบคุณค่าพี่ฟาง  (อู๊ย ได้ยินว่ามีบุบทีไร มันปวดใจ๊ปวดใจ)

[Poes]

นี่คือคนที่เค้ามาขอ แต่ก็ยังมีอีกเยอะที่ไม่ขอและทำเลย  ตูมองโลกในแง่ร้ายไปป่าวฟะ

[bellbomb]

นี่คือคนที่เค้ามาขอ แต่ก็ยังมีอีกเยอะที่ไม่ขอและทำเลย  ตูมองโลกในแง่ร้ายไปป่าวฟะ

ที่ไม่ขอและทำเลยมีเยอะแน่ๆ พี่หนึ่ง แต่รู้สึกจะยังไม่ใช่กับเรื่องที่รินเขียนนะ =____="

[Poes]

รินโชคดีที่น้องเค้ายังมาขอก่อน ตอนทำหรือว่าความรักนี่ ข่าวออกมาว่า เอาไปแปลงเป็น จินเมะ มั้ง แต่หาไม่เจอ เค้าลงบอร์ดลับไม่เปิดเผย
ก็แล้วไปชั่งมัน อย่าให้เจอเป็นพอ 

[WARA]

ได้รับหนังสือก่อนสงกรานต์ละค่ะ วันนี้ได้ฤกษ์เปิดอ่านละ
อ้อ หนังสือกับ box บุบตรงมุมเหมือนกันค่า
น่าจะเป็นเพราะหนังสือกับกล่องมันหลวมกันน่ะค่ะ
ไม่ได้เอากระดาษยัดๆให้มันแน่นหน่อย
เลยกระแทกแรงจนบุบได้แม้จะอยู่ในกล่องแข็ง
เพราะเห็นหลายคนว่าบุบเหมือนกัน
แต่ไม่เปนไรค่า คนเขียนไม่ต้องกังวลไป  มาแจ้งไว้เป็นข้อมูลเผื่อส่งคราวหน้าค่ะ
ยังไงก็ชอบและมีความสุขมากๆอยู่ดี รูปและกล่องสวยจริงๆ
ชอบปกทุกเรื่องเลยค่ะ ตั้งแต่เป้ วิว อ๊อฟ น้องนะ จนมาเล่มนี้ ดูมี class มากๆค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์ทุกคนนะคะ  

[ΩPRESTOΩ]

อ่านแล้วเซ็งแทนเลย นี่ดีนะที่ยังขอก่อน
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ  เหนื่อยใจแทน


  ปลอบแน่นๆ

[bellbomb]

พี่หนึ่ง  ใคร ใครมันกล้ามาทำกับนิยายของพี่ฟิกซ์ บังอาจมาก!!!   
คุณ WARA  ขอบคุณมากที่แจ้งค่ะ จะรับไว้ปรับปรุงนะคะ มีบางท่านที่แจ้งเข้ามาว่าบุบนิดหน่อยเหมือนกัน ขณะที่ของบางท่านก็ไม่เป็นอะไรเลยทั้งที่ส่งไปตั้งเชียงใหม่ ยังไงคราวต่อไปถ้าใส่กล่องอีกจะระวังมากกว่านี้ค่ะ
คุณโอม  ขอบคุณค่า กำลังใจมาเต็มเลย   

[dee-dee]

ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
งดงาม+งามงดมากๆ  มิมีบุบสลาย
แต่ดันมาตายที่มือเราเอง แงๆๆ
ตอนดันจาก BOX ด้วยความที่มันพอดีจัดมุมเลยเปิดไปตามระเบียบ
ว่าจะเอาไปห่อปกสติ๊กเกอร์เพราะมุมมันกำลังจะไป
แต่มันจะยัดลงที่เดิมได้มั๊ยหว่า  เพราะแค่เราอ่านแง้มๆ
หนังสือมันยังขยายตัว  เกือบลงไม่ได้เล่นเอาเปิดเปิงอีก งุงิ
มาเวิ่นเว้อไปเท่านั้นเองค่ะ 
อยากบอกหนังสือสวย ภาพงาม ภาษาดี คนแต่งน่ารัก ฮิ้วววววววววว
ไว้มาอุดหนุนผลงานอีกค่ะ

[bellbomb]

ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
งดงาม+งามงดมากๆ  มิมีบุบสลาย
แต่ดันมาตายที่มือเราเอง แงๆๆ
ตอนดันจาก BOX ด้วยความที่มันพอดีจัดมุมเลยเปิดไปตามระเบียบ
ว่าจะเอาไปห่อปกสติ๊กเกอร์เพราะมุมมันกำลังจะไป
แต่มันจะยัดลงที่เดิมได้มั๊ยหว่า  เพราะแค่เราอ่านแง้มๆ
หนังสือมันยังขยายตัว  เกือบลงไม่ได้เล่นเอาเปิดเปิงอีก งุงิ
มาเวิ่นเว้อไปเท่านั้นเองค่ะ 
อยากบอกหนังสือสวย ภาพงาม ภาษาดี คนแต่งน่ารัก ฮิ้วววววววววว
ไว้มาอุดหนุนผลงานอีกค่ะ

ขอบคุณมากค่า เรื่องมุมเปิดตอนยัดลงกล่องนี่เราก็ห่วงเหมือนกัน เพราะว่ากล่องมันค่อนข้างพอดี แต่คิดว่าถึงหุ้มปกสติ๊กเกอร์ก็น่าจะยัดลงนะคะ เพราะของเราก็ใส่ปกพลาสติกสำเร็จรูปยังยัดได้เลย (แต่อาจฝืดๆ เวลายัดเข้า-ดันออกนิดนึง)
ได้รู้ว่าคนอ่านมีความสุขกับรูปเล่มและเนื้อเรื่องก็ดีใจค่า แล้วอุดหนุนผลงานเรื่องหน้าต่อน้า

[bellbomb]

   ไม่ได้กลับมาเยี่ยมกระทู้นี้เสียนาน คาดว่าใครที่แอดเฟซบุ๊คกันไว้หรือว่าเคยสั่งจองนิยายเรื่องนี้ทางอีเมล์คงพอทราบกันแล้ว ว่าตอนนี้คนเขียนนึกคึก อยากเอาโปสเตอร์ไซส์บึ้มที่ทำไว้และมีลายเซ็นต์ของทั้งคนเขียนและคนวาดมาแจกค่ะ (พอดีมีสองแผ่น เลยขอเก็บไว้แผ่นนึง อีกแผ่นเอามาเล่นเกมนี่ละก๊ะ) โดยเกมก็เป็นเกมตอบคำถามง่ายๆ ซึ่งถ้าเกิดใครซื้อรวมเล่มไปจะค่อนข้างได้เปรียบ แต่ถึงอ่านในบอร์ดอย่างเดียวก็ยังพอมีลุ้นจ๊ะ อยู่ที่กึ๋นในการตอบว่าจะทิ่มตากรรมการ (อิป้าคนเขียนนี่แหละ) ได้เจ็บจึ๊กแค่ไหนเท่านั้นเอง

ถ้าหากใครอ่านแล้วสนใจ ก็มาดูกติกากันเลยเนาะ ^___^

กติกาการชิงโปสเตอร์:

1. เข้าไปโหลดแบบฟอร์มคำถามได้ที่ http://www.mediafire.com/file/3d4i47epgt811qc/Bellbomb%20Game%20form.doc  (เป็น word document ถ้ามีปัญหาในการกดลิ้งค์ ใ้ห้ก๊อป URL ไปแปะในหน้าต่างใหม่เลย)
2. ตอบคำถามในแบบฟอร์ม และกรอกรายละเอียดให้ครบ ขอให้ตอบแบบมีเหตุผลประกอบด้วย ถ้าหากตอบมาสั้นๆ แค่ 1-2 ประโยค หรือมาแค่อีโมติคอน จะถือว่าหมดสิทธิ์ทันที (จริงๆ เกมนี้ก็ตั้งขึ้นมาเพราะอยากอ่านคอมเม้นต์ด้วยส่วนหนึ่ง เพราะงั้นขอร้องว่าตั้งใจตอบกันหน่อยเต๊อะ)
3. ส่งคำตอบเป็นไฟล์ attachment มาที่อีเมล์ bellbomb [at] ฮอทเมล์.คอม โดยใช้แบบฟอร์มที่โหลดไป หากมาแปะตอบที่กระทู้นี้จะไม่นับ อนึ่ง ผู้เขียน (เรา) มีสิทธิ์ที่จะนำคำตอบเหล่านั้นขึ้นโพสต์ในบล็อกส่วนตัว http://bellbomb.bloggang.com (จะโพสต์ที่นั่นที่เดียวเท่านั้น) ถ้าหากใครไม่สะดวกใจให้นำคำตอบไปโพสต์ ก็หมดสิทธิ์ชิงโปสเตอร์ เพราะไม่งั้นการแข่งขันจะไม่โปร่งใสหากเราไม่สามารถนำคำตอบของผู้ชนะขึ้นประกาศให้คนอื่นอ่านได้
4. เราจะเลือกคำตอบที่โดนใจที่สุดขึ้นมาห้าคำตอบ จากนั้นในห้าผู้เข้าชิงนี้ จะจับสลากชื่อคนที่ได้รางวัลด้วยมือ (เพื่อความโปร่งใสเช่นกัน) จากนั้นจะประกาศผู้ชนะทาง Facebook, บอร์ด Thai Boys Love และอีเมล์โดยตรงไปหาคนที่ได้รางวัล
5. ผู้เข้ารอบอีกสี่คนจะได้รางวัลปลอบใจ เป็นการ์ดแฮนด์เมด ขนาด 4 x 5.5 นิ้ว อภินันทนาการโดยเพื่อนแอน และเราจะให้คนที่ได้ของปลอบใจทั้งสี่ท่านเลือกได้ว่าจะเอาลายไหน โดยใครเลือกก่อนก็ได้ก่อน (กรณีที่เลือกซ้ำกัน) ดูรูปประกอบได้จากไฟล์นะคะ
6. หมดเขตส่งคำตอบ เที่ยงคืนวันอาทิตย์ที่ 26 มิถุนายน เผื่อใครยังไม่ได้อ่านจะได้มีเวลาอ่านกันก่อน และจะประกาศผลในสัปดาห์ถัดมา
 

ใครมีสิทธิ์ร่วมสนุกบ้าง?

1. ผู้ส่งคำตอบชิงโปสเตอร์ ต้องมีที่อยู่ที่จัดส่งได้ในประเทศไทย แต่ถ้าตัวอยู่ต่างประเทศและยังไง้ยังไงก็อยากได้ รบกวนขอให้ใช้ที่อยู่ของบ้านที่เมืองไทยสำหรับจัดส่งค่ะ (ขอสงวนสิทธิ์ที่จะไม่ส่งออกต่างประเทศ เนื่องจากความยุ่งยากและค่าส่งทีแพงลิ่ว)
2. ผู้ที่ได้โปสเตอร์และรองชนะเลิศที่ได้ของที่ระลึกอีกสี่ท่านสามารถเลือกได้ ว่าจะให้จัดส่งทางไปรษณีย์หรือว่านัดพบเพื่อรับรางวัล (กรณีนัดพบ ขอเป็นในกรุงเทพฯ และที่ MBK หรือสถานีบีทีเอสเท่านั้น)  
3. กรณีส่งทางไปรษณีย์ เราจะม้วนใส่ในกระบอกให้เพื่อไม่ให้โปสเตอร์ยับค่ะ
 
หวังว่าคงอธิบายเรื่องกฎครอบคลุมดีแล้วและไม่มีใครมีข้อสงสัยนะคะ แต่ถ้าสงสัยก็สามารถอีเมล์ / PM/ Add Facebook มาถามได้ เพียงแต่ถ้าคำถามไหนเข้าข่ายอธิบายในกฎอยู่แล้วก็ขอไม่ตอบเน้อ (เก๊าทำงานประจำแล้ว มะค่อยมีเวลาจ๊ะ)

ปล. ส่งท้าย ขอให้คนที่จะร่วมสนุกทุกท่านโชคดีค่า แล้วเค้าจะรออ่านคำตอบนะ  

*Edit* แก้ไขกติกาข้อ 5 - 6 (ดีเทลรางวัลปลอบใจกับเดดไลน์ส่งคำตอบค่า) ส่วนรูปรางวัลปลอบใจทั้งสี่รางวัล ดูกันต่อที่รีพลายล่างเลย

[bellbomb]

มาอัพเดทรูปของรางวัลปลอบใจสักหน่อย หลังจากเพิ่งได้เห็นและกรี๊ดกร๊าดเป็นบ้าเป็นหลังไปเมื่อคืนนี้ สำหรับของรางวัลทั้งสี่ ได้อภินันทนาการจากเืพื่อนแอนสุดที่รัก ผู้ไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนเขียนนิยาย (แนวนี้) จนกระทั่งโดนขอร้องให้ช่วยทำการ์ดเป็นรางวัลปลอบใจของเกมนี้นี่แหละ การ์ดทั้งสี่ใบจะไม่เหมือนกันเลย และทำด้วยมือหมดทุกอัน สวยน่าสะสมแน่นอนค่ะ (ขนาดเราเห็นเองตอนแรกยังเกือบเปลี่ยนใจ อยากเก็บไว้เองแล้วค่อยหาอย่างอื่นเป็นรางวัลแทน กร๊ากกกก) ซึ่งคนที่พลาดโปสเตอร์ซึ่งเป็นรางวัลใหญ่ แต่ได้เข้ารอบชิงด้วย จะได้รับสิทธิ์ให้เลือกลายที่อยากได้ โดยใครเลือกก่อนก็ได้ก่อน

แบบที่ 1

แบบแรก สีหวานเย็น หวานสุดแล้วจากทั้งสี่แบบ

แบบที่ 2

ส่วนนี่เป็นแบบที่สอง พอดีบอกเพื่อนว่าอยากได้โทนสีฟ้าเป็นหลัก ส่วนองค์ประกอบก็เอาพวกดอกไม้หรือลายลูกไม้อะไรก็ได้ แต่อย่าให้แหววมาก อยากได้ฟีลอบอุ่นหวานๆ แล้วก็บอกให้มันนึกถึงฟีลนิยายของ Nicholas Sparks ไว้ (กล้าเปรียบเทียบไปได้เนอะ)

แบบที่ 3

แบบที่สาม คาดว่าเพื่อนแอนจะติดใจอะไรกับผีเสื้อเป็นพิเศษ เพราะตอนบรีฟไม่ได้พูดถึงผีเสื้อเลยสักคำ แต่ทำออกมาแล้วสวย ก็ไม่มีปัญหา แบบนี้ก็ดูคลาสสิคดี

ปล. ประโยค "My Heart is Forever Yours." ที่อยู่บนการ์ดทุกใบ เราคิดเองค่ะ รู้สึกว่าเข้ากับคู่นี้ดี ^^

แบบที่ 4

แบบที่สี่ ยังคงเป็นผีเสื้อสีทองแต่เปลี่ยนคอมโพฯ นิดหน่อย อันนี้คนเขียนก็ชอบ ดูสีสันมันจัดจ้านดี ปล. อย่าแปลกใจถ้าทุกรูปมีจุดดำๆ ตรงกลางเยื้องไปข้างบน มันเป็นความผิดของกล้องค่ะ เลนส์มันเป็นรอยง่ะ จะรีทัชก็ทำไม่เป็น เอาเป็นว่าของจริงมันไม่มีรอยดำๆ พวกนี้ละกันนะ T.T

ระหว่างนี้ใครเห็นแล้วอยากได้ แต่ยังไม่ได้ส่งคำตอบมาร่วมสนุก ก็ยังส่งมาได้ถึง 26 มิถุนาเลย ตามกติกาข้างบนเลยนะค้า (พลาดคราวนี้ไม่ทำอีกแล้วนะเอ้อ) 

[bellbomb]

อ๋า ลืมไปเลยว่าไม่ได้มาประกาศผลผู้ชนะเกมชิงโปสเตอร์กับการ์ดที่นี่ ^^" สำหรับใครที่อาจไม่ทราบ เราได้ประกาศผลผู้ชนะของเกมและส่งรางวัลให้ถึงมือทุกคนหมดแล้วค่ะ โดยผู้โชคดีทั้งห้าท่านมีดังต่อไปนี้ แถ่นแท๊น

รางวัลใหญ่ - Aew
รางวัลปลอบใจ 4 รางวัล - oato, namtaan, rabbitta และ Saint de Jupiter

โดยคำตอบของทั้งห้าคนได้มีการโพสต์ไว้ที่บล็อกส่วนตัวของเรา ซึ่งใครสนใจอยากอ่าน หลังไมค์มาขอ URL ละกันนะคะ ถ้าโพสต์ตรงนี้เดี๋ยวผิดกฎของบอร์ด

แล้วก็เพราะสัญญาไว้กับคนที่ส่งคำตอบมาแต่ไม่ได้รางวัล ว่าจะให้รางวัลปลอบใจแบบ special คือตอนพิเศษของเรื่องนี้แทน นี่ก็ผ่านมาสองเดือนแล้วเพิ่งได้เขียน เลยเอามาลงที่นี่ด้วย ใครคิดถึงต้นกับไผ่ก็ติดตามกันได้เลย ^___^

ปล. ที่เป็นตอนพิเศษ 4 เนื่องจากตอนพิเศษ 2-3 ซึ่งไม่เคยลงในบอร์ดนั้นถูกรวมไว้ในรวมเล่มแล้วค่ะ ก็เลยใช้วิธีนับต่อไปเลยจะได้ไม่งงอะเน้อ

[bellbomb]

แม้นมั่นคำสัญญา ตอนพิเศษ 4 สายสัมพันธ์ในคืนจันทร์แรม


พระอาทิตย์ตกดินไปนานแล้ว แต่เย็นนี้ที่โต๊ะอาหารของบ้านสุวรรณฤทธิ์กลับมีเพียงสองพ่อลูกที่นั่งทาน มื้อเย็นด้วยกัน เนื่องจากสมาชิกใหม่อีกคนของบ้านมีภารกิจต้องอยู่ปิดต้นฉบับที่กอง บรรณาธิการ และยังไม่รู้ว่าจะเสร็จเมื่อไหร่

"พ่ออิ่มแล้วเหรอครับ?"

ตระการถามเมื่อเห็นบิดาวางช้อนและส้อมลงบนจาน ผู้สูงวัยกว่าจึงพยักหน้าพลางหยิบยาที่ต้องทานหลังอาหารขึ้นใส่ปากและดื่มน้ำตาม

"แกเองก็ดูกินอะไรไม่ค่อยลงนี่ แล้วตกลงวันนี้ไผ่จะกลับบ้านหรือเปล่า?"

หลัง จากพรพฤกษ์มาอยู่ที่บ้านสุวรรณฤทธิ์ได้นานเข้า ความคุ้นเคยก็หล่อหลอมให้เขาถูกปฏิบัติด้วยเสมือนหนึ่งสมาชิกในบ้าน และจากที่ตฤณเคยใช้คำเรียกว่า 'เด็กคนนั้น' บัดนี้ผู้สูงวัยเรียกชื่ออีกฝ่ายแม้ไม่ได้อยู่ต่อหน้าได้อย่างเต็มปาก

ซึ่งเป็นพัฒนาการที่ตระการพอใจมากที่สุด

"เมื่อคืนก็ถึงกับค้างที่ออฟฟิศไปแล้ว คิดว่าคืนนี้น่าจะกลับนะครับ เมื่อตอนบ่ายก็ยังโทรคุยกับผมอยู่เลย"

"ถ้างั้นก็ดี ฉันจะขึ้นข้างบนล่ะ"

ตฤณ หันไปพยักหน้ากับแม่บ้านซึ่งเป็นผู้ช่วยยายแสน เด็กสาวจึงเข้ามาเก็บสำรับจานชามที่เจ้านายทั้งสองทานเสร็จแล้วอย่างรู้ หน้าที่ ตระการยกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนเกลี้ยงแล้วก็เดินตามบิดาออกมาจากห้องทานข้าวบ้าง

"พ่ออย่าอยู่ดึกนักนะครับ นอนพักผ่อนเยอะๆ หน่อย เมื่อคืนก็นอนตั้งห้าทุ่ม"

ผู้เป็นบิดาเหล่ตามองบุตรชายคนเดียวที่เดินเยื้องอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็ทำเสียงหึขึ้นจมูก

"ฉันรู้เวลานอนของฉันหรอกน่ะ แกเองก็เถอะ ถ้าอยากให้เขารีบกลับบ้านก็ไปรับเสียสิ"

ตฤณ เอ่ยแล้วก็ขึ้นบันไดไปชั้นบน ซึ่งตระการเข้าใจว่าคงเพื่อไปทำสมาธิและสวดมนต์ในห้องพระตามปกติที่ทำทุกคืน แต่ประโยคทิ้งท้ายของผู้สูงวัยก็ทำให้เขาหัวเราะเบาๆ

จริงๆ ก็อยากให้ไผ่รีบกลับบ้านเหมือนกันนั่นแหละ ผมรู้ว่าพ่อคิดอะไรหรอกน่า...

อาจ เพราะพวกเขาสองพ่อลูกอยู่ด้วยกันอย่างห่างเหินมานาน การมีพรพฤกษ์เข้ามาเป็นสมาชิกอีกคนจึงช่วยละลายกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างผู้ ให้กำเนิดกับบุตรชายให้ลดเลือนลง และดูเหมือนบรรยากาศในบ้านที่ดีขึ้นก็จะส่งผลกับสุขภาพของตฤณด้วย เพราะจากที่เมื่อก่อนท่านประธานเคยทรุดจนตระการวิตกว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรง บัดนี้แม้จะพูดไม่ได้เต็มปากว่าสภาพของตฤณ 'ดีขึ้นมาก' แต่หากเปรียบเทียบกับช่วงก่อนและหลังที่จะรับพรพฤกษ์มาอยู่ที่บ้านด้วย เขากล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่าพัฒนาการที่เห็นได้นั้นน่าทึ่งทีเดียว

"คุณตระการจะรับชาหรือกาแฟไหมคะ?"

เด็ก สาวคนเดิมเดินมาถามเมื่อเห็นตระการยังยืนอยู่หน้าบันได ชายหนุ่มจึงยิ้มแล้วส่ายหน้า "นิดไปนอนได้แล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกหน่อย จะไปรับไผ่ที่ออฟฟิศ"

"อ๋อ ได้ค่ะ อ้าว? นั่นเสียงรถคุณไผ่นี่คะ?"

ตระการ เองก็ได้ยินเสียงรถยนต์ที่เลี้ยวผ่านรั้วเข้ามาพร้อมๆ กับที่เด็กสาวทักขึ้น เขาจึงตบไหล่บางเบาๆ ก่อนจะรีบสาวเท้าไปที่หน้าบ้าน พอเลื่อนบานประตูกระจกด้านหน้าออกก็พบว่าพรพฤกษ์กำลังเลี้ยวรถจี๊ปเข้าจอด บริเวณที่จอดประจำข้างบ้านพอดี รถคันนี้เป็นรถที่เขาซื้อให้หลังอีกฝ่ายประสบอุบัติเหตุเพื่อเอาไว้ขับพาไป ไหนมาไหน หลังย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ แล้ว พรพฤกษ์จึงใช้รถคันนี้เป็นรถประจำตัวไปเลย

"งานเป็นไงบ้าง ต้นกำลังจะโทรไปถามพอดีว่าจะให้ไปรับหรือเปล่า ไผ่จะได้ไม่ต้องขับรถกลับมาเอง"

พร พฤกษ์ยิ้มพลางเปิดประตูด้านหลังเพื่อหยิบแฟ้มกับกระเป๋าโน้ตบุ๊คออกมา ตระการจึงช่วยรับกระเป๋ามาถือให้ ถึงแม้วันนี้อีกฝ่ายจะกลับมาในเวลาที่ค่อนข้างเร็วแล้วสำหรับฤดูปิดเล่มคือ สองทุ่มครึ่ง แต่ชายหนุ่มก็ยังสังเกตเห็นร่องรอยของความอิดโรยบนสีหน้าได้ชัด

"ไม่เป็นไรหรอก โชคดีว่าตรวจปรู๊ฟเสร็จหมดแล้วก็ส่งงานเข้าโรงพิมพ์แล้ว พรุ่งนี้ถึงเข้าออฟฟิศสายหน่อยก็ไม่เป็นไร"

พร พฤกษ์ตอบพลางเดินเข้าบ้านพร้อมกับตระการ ร่างสูงเพรียวเดินตรงขึ้นบันไดเพื่อไปที่ห้องนอนของทั้งคู่ แต่ระหว่างทางเห็นไฟในห้องพระเปิดอยู่จึงเคาะประตูก่อนจะผลักเข้าไป

"สวัสดีครับคุณลุง"

ตฤณที่นั่งทำสมาธิอยู่ลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วหันกลับมา ริมฝีปากไม่ได้ยิ้มก็จริง แต่ในแววตานั้นฉายความอ่อนโยนแก่ผู้ที่ทักทายอยู่เจือจาง

ซึ่งอาจนับว่ามากที่สุดเท่าที่ตฤณจะเคยมอบให้ใครนอกจากพิมผกาได้แล้ว

"กลับเร็วนี่"

ถึง แม้ใจจะยอมรับแล้ว ทว่านิสัยและการใช้คำพูดนั้นไม่ใช่สิ่งที่ใครจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลัง มือได้ตอนอายุหกสิบกว่า และพรพฤกษ์ก็ไม่ได้ถือสากับคำถามที่ฟังแล้วเหมือนประชดประชัน เพราะเข้าใจว่านั่นคือวิธีทักทายที่แสดงออกว่าคนถามกำลังห่วงใยเขา

"พอ ดีเพื่อนๆ ช่วย คืนนี้ก็เลยเสร็จเร็วกว่าที่คิดไว้น่ะครับ ความจริงเขาจะชวนไปกินข้าวเย็นฉลองกันต่อด้วย แต่ผมอยากพักก็เลยกลับมาก่อน"

คำ ตอบนั้นทำให้ผู้สูงวัยเลิกคิ้ว "ไม่ได้กินข้าวรึ? กับข้าวมื้อเย็นก็ยังพอมีอยู่นี่ หรือไม่อย่างนั้นก็ให้ยายนิดทำให้ใหม่ก็ได้ ถ้าไม่กินข้าวเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะกันพอดี"

พรพฤกษ์หัวเราะ "เมื่อเย็นเจ้านายสั่งพิซซ่ามาเลี้ยงไปรอบนึง ผมเลยกินไปตั้งสองชิ้นแล้วล่ะครับ ตอนนี้อยากอาบน้ำนอนมากกว่า คุณลุงก็อย่าอยู่ดึกมากนะครับ"

ชายหนุ่มพนมมือทำความเคารพอีกครั้ง ก่อนจะผละไป ส่วนตระการที่ยืนคอยอยู่ด้านหลัง พอจะงับประตูห้องปิดให้จึงทันได้ยินเสียงบ่นงึมงำเบาๆ จากคนในห้อง และทำให้มุมปากกระตุกยิ้มอย่างห้ามไม่ได้

"แฟนกันพูดสั่งสอนพ่อมันเหมือนกันไม่มีผิด"


++------++


พร พฤกษ์วางแฟ้มงานที่เอากลับมาลงบนโต๊ะ จากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ตอนนี้เขาเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรนอกจากทำความสะอาดร่างกายแล้วนอนพักผ่อน พอกลับออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง เขาก็พบว่าตระการกำลังนอนดูโทรทัศน์รออยู่บนเตียงแล้ว

ชายหนุ่ม กระชับสายคาดเสื้อคลุมแล้วปิดสวิทช์ไฟดวงใหญ่กลางห้อง ตระการจึงหันไปเปิดโคมไฟบนหัวเตียงเพื่อให้ความสว่างแทนแล้วปิดโทรทัศน์ ความจริงแล้วเขายังไม่ง่วงเลยสักนิดเพราะเพิ่งจะสามทุ่มกว่าๆ แต่ในเมื่อพรพฤกษ์อยากนอน เขาก็จะนอนเป็นเพื่อน

"พรุ่งนี้ไผ่จะเข้าออฟฟิศสายใช่มั้ย?"

ตระการ ถามขณะมองคนรักถอดเสื้อคลุมออกเพื่อหยิบกางเกงกับเสื้อมาใส่นอน และพรพฤกษ์ก็รู้ว่ากำลังโดนสายตาของอีกฝ่ายจับจ้อง แต่ตอนนี้ถ้าหากคิดจะชวนทำอะไรกันเขาก็คงต้องบ่ายเบี่ยงเท่านั้นเพราะความ เหนื่อยล้า โชคดีที่ตระการก็ดูจะไม่ต้องการบังคับ เพราะคนบนเตียงเพียงแต่นอนตะแคงเท้าศอกมองอาหารตาตรงหน้ายิ้มๆ

"ก็คงต้องดูว่าจะตื่นกี่โมงนั่นล่ะ แต่พรุ่งนี้คิดว่าคงเข้าสายกันแทบทุกคนยกเว้นพี่เอก ไม่แน่ก็อาจจะเข้าช่วงบ่ายเลยก็ได้"

พร พฤกษ์ตอบพลางดึงกางเกงสะดอขายาวขึ้นทบเอวแล้วผูกเชือก จากนั้นจึงค่อยหยิบเสื้อผ้าฝ้ายเนื้อบางแขนยาวมาสวม ถึงแม้จะมาอยู่กรุงเทพฯ ได้เป็นปีแล้ว แต่เขาก็ยังชินกับการใส่เสื้อผ้าแบบที่เคยใส่ตอนอยู่เชียงใหม่ ถึงแม้บางทีจะโดนคนร่วมเตียงบ่นในบางครั้งว่า 'ถอดลำบาก' ไม่เหมือนเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น แต่เขาก็ชอบแต่งตัวแบบนี้มากกว่า

ร่าง สูงเพรียวเดินไปที่เตียงพลางเลิกผ้าห่มฝั่งตัวเองขึ้น จากนั้นก็ทรุดตัวลงเอนหลังพิงหมอนแต่ยังไม่ได้นอนลงทันที ตระการเลยถือโอกาสเลื่อนตัวลงไปหนุนบนหน้าท้องแล้วสูดกลิ่นสบู่จากคนที่ เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

"ถ้างั้นเข้าบ่ายเลยเถอะ นานๆ จะได้ว่างตรงกันตอนกลางวันสักที เดี๋ยวหาร้านกินข้าวเที่ยงกันก่อนแล้วไผ่ค่อยไปทำงานดีกว่า"

"ท่านรองประธานจะโดดงานตอนเช้าหรือไงครับ?"

พร พฤกษ์เอ่ยอย่างหยอกล้อพลางใช้มือหนึ่งสางผมคนที่นอนหนุนท้องตัวเอง ฝ่ายตระการได้แต่หัวเราะเบาๆ โดยไม่ปฏิเสธแล้วปล่อยให้พรพฤกษ์สางผมเล่น ครู่หนึ่งร่างสูงใหญ่ก็ตะแคงหน้าแล้วเอียงคอมองคนรักทั้งที่ยังหนุนอยู่ที่ เดิม

"จะว่าไป...ต้นไม่เคยได้ยินไผ่อู้คำเมืองให้ฟังเลยนะ ตั้งแต่ตอนที่ไปบ้านนฤมิตรครั้งแรกแล้ว"

คนถูกทักเลิกคิ้ว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายพูดเรื่องนี้

"ก็...ปกติ แขกที่ไปพักก็มีแต่คนกรุงเทพฯ นี่นา อีกอย่างกับพวกเพื่อนๆ ก็พูดภาษากลางกันตลอดด้วย มีแต่ตอนเด็กๆ ที่อยู่กับตานั่นแหละถึงจะพูดแต่ภาษาเหนือ"

แววตาของตระการเป็นประกายวิบวับขึ้นมา คนตัวใหญ่ขยับตัวนอนตะแคงหนุนศอกตัวเองเพื่อจะได้ไม่ทับพรพฤกษ์ก่อนจะยิ้มยิงฟัน

"ต้นอยากฟังเสียงไผ่เวลาพูดภาษาเหนือ พูดให้ฟังหน่อยสิ"

พรพฤกษ์มองหน้าคนขอ นัยน์ตาฉายแววงุนงงเพราะไม่คิดว่าจู่ๆ ตระการจะสนใจเรื่องนี้

อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะรีบนอนแต่หัวค่ำซะหน่อย แต่โดนขอแบบนี้ก็...คงเลี่ยงไม่ได้สินะ...

"จะหื้ออู้ว่าจะไดผ้อง?"

คราวนี้รอยยิ้มบนมุมปากของคนตัวใหญ่ดูจะขยายกว้างกว่าเดิม แถมนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มยังฉายแววตื่นเต้นอย่างเปิดเผยราวกับเด็กเล็กๆ

"อะไรก็ได้ อย่างถ้าไผ่อยากถามอะไรต้นก็ถามเป็นภาษาเหนือได้เลย”"

เอ้า...แล้วจู่ๆ ก็มาขอกันแบบนี้ จะให้คิดคำถามยังไง...

พรพฤกษ์บ่นในใจอย่างระอา แต่ก็ไม่ขัดใจคนขอและถามประโยคต่อไปด้วยสำเนียงพื้นเมืองที่ถนัดต่อ

"เมื่อแลงกิ๋นข้าวลำก่อ?"

คราวนี้คิ้วเข้มของคนฟังมุ่นขึ้นเนื่องจากตีความไม่ออก "แปลว่าอะไรน่ะ? เป็นคำถามใช่มั้ย?"

คนพูดพยักหน้า "ถามว่าเมื่อเย็นกินข้าวอร่อยมั้ย"

"อืม เสียงไผ่เวลาพูดคำเหนือเพราะจัง พูดอีกสิ ขอยาวๆ เลย"

ตาบ้านี่...จริงๆ เล้ย...

พร พฤกษ์ทั้งขำทั้งฉุน แต่ใจหนึ่งก็เขินและดีใจที่ตระการชมว่าภาษาถิ่นของเขาเพราะ จึงสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะรัวประโยคถัดไปอย่างยาวเหยียด

"วันนี้ เยี๊ยะก๋านยุ่งขนาด ปิ๊กบ้านยังต้องมาเอาใจ๋ละอ่อนหน้อยติดปี้แห๋ม แล้วมาบอกหื้ออู้จะอั้น จะอี้ อะหยังก่อบ่ฮู้ อิดจะต๋ายแล้ว"

ตระการ ฟังแล้วได้แต่ขมวดคิ้ว ถึงแม้ประโยคเมื่อครู่จะเต็มไปด้วยสำเนียงท้องถิ่นที่เขาฟังไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงไม่ใช่ประโยคชมเชยแน่ๆ ยิ่งพอเห็นพรพฤกษ์หัวเราะเมื่อเห็นหน้าเขาก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น

"เห็นเราฟังไม่รู้เรื่องเลยบ่นยาวเลยเหรอ"

พร พฤกษ์ได้ยินคำตัดพ้อ บวกกับเห็นสีหน้าคนตัวใหญ่กว่าที่แกล้งทำแก้มอูมก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้นจนต้อง ใช้นิ้วเช็ดน้ำตาบนหางตา "ก็ดันขอให้พูดยาวๆ เองนี่ ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วก็เลยบ่นให้ฟังน่ะสิ"

คนขอให้พูดเห็นอีกฝ่าย หัวเราะก็หัวเราะบ้าง ร่างสูงใหญ่ก้มลงแล้วใช้ศีรษะดุนไหล่อีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ "ขอโทษทีเถอะที่เอาแต่ใจ ก็อยู่ๆ ก็อยากฟังนี่นา"

"วันนี้หยั๋งมาอ้อนแต้ว่า ถึงจะเอาแต่ใจ๋ตั๋วเองก่อจ้างเต๊อะ แต่ก็ยังน่าฮักเนาะ"

คราว นี้พรพฤกษ์พูดช้าๆ ชัดๆ เพื่อให้ตระการฟังทัน ถึงแม้บางคำจะเป็นสำเนียงเฉพาะถิ่น แต่หากตั้งใจฟังดีๆ แม้จะไม่ใช่คนเหนือก็สามารถเข้าใจได้ไม่ยาก ตระการทำท่าใช้ความคิดครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้นยิ้ม

"ถึงยังไงต้นก็ยังไม่น่ารักเท่าไผ่หรอก"

ประโยค โต้ตอบนั้นทำให้พรพฤกษ์รู้ว่าตระการเข้าใจที่เขาพูดจริงๆ จึงยิ้มแล้วยกนิ้วขึ้นดีดจมูกของอีกฝ่ายเบาๆ "อ้ายฮักน้องกะ ทีนี้จะยอมให้นอนได้หรือยัง?"

ความหวานละมุนที่อวลซ่านจากคำพูดนั้น ช่วยเติมความอบอุ่นให้จนในอกพองฟู ตระการจึงยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพรพฤกษ์เร็วๆ ก่อนจะพูดเลียนแบบด้วยคำที่เขาพอจะผูกได้จากที่เก็บตกเมื่อครู่

"ละอ่อนก็ฮักอ้าย"

พรพฤกษ์เลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะเบาๆ ผิวแก้มซับสีโลหิตอ่อนจางขณะแซวอีกฝ่ายกลับ

"เรียนรู้เร็วเหมือนกันนี่"

"ถ้าไผ่ตั้งใจสอนต้นจะพูดได้เยอะกว่านี้อีก"

คน อายุมากกว่าส่ายหน้าแล้วกระถดตัวลงใต้ผ้าห่ม "ไว้วันหลังก็แล้วกัน คืนนี้หมดโควต้าแล้ว ถ้าขืนยังไม่ยอมให้อ้ายนอนอีกคราวนี้ละอ่อนโดนตีแน่ๆ"

ตระการ หัวเราะพลางเอี้ยวตัวกลับไปปิดโคมไฟ ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความมืดมิด มีเพียงแสงลางๆ จากจันทร์ข้างแรมที่ส่องผ่านช่องว่างของผ้าม่านลงมาบนปลายเตียง

"มื้อกลางวันพรุ่งนี้ไผ่อยากกินอะไร?"

พร พฤกษ์ปิดปากหาวก่อนจะหลับตาลงแล้วตอบเสียงงึมงำ "อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อิตาเลียน เมื่อตอนเย็นได้กินทั้งพิซซ่าทั้งสปาเก็ตตี้ พรุ่งนี้ไม่เอาแล้ว"

"โอเค งั้นเดี๋ยวค่อยเลือกพรุ่งนี้ก็ได้ แล้วห้ามไผ่ตื่นหนีต้นไปทำงานก่อนนะ"

"รู้แล้วล่ะน่า"

พร พฤกษ์ตัดบทพลางทุบไหล่ตระการเสียทีหนึ่งราวจะบอกว่าให้หยุดพูดเสียที คนถูกทุบจึงหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปตะแคงโอบอีกฝ่ายไว้ ไม่นานเสียงหายใจสม่ำเสมอก็ดังประสานจากคนทั้งคู่

เงาดำจากร่างที่ ยืนหลบอยู่หลังประตูค่อยๆ ยื่นมือไปดึงประตูปิดเมื่อมั่นใจว่าคนในห้องหลับกันแล้ว ตฤณอดส่ายหน้าไม่ได้เมื่อนึกถึงคำพูดโต้ตอบกันระหว่างบุตรชายกับบุตรบุญธรรม มุมปากของผู้สูงวัยกระตุกเป็นรอยยิ้มเบาบางที่แทบไม่เผยให้ใครเห็นในช่วง เวลาหลายปี

ใครสอนให้ต้นมันหัดอ้อนได้แบบนั้นน่ะ พิมรึ? หรือว่าไผ่?

ความ จริงเขามายืนอยู่ข้างประตูตั้งแต่ตอนที่ตระการบอกพรพฤกษ์ว่าอยากให้พูดภาษา เหนือให้ฟังแล้ว ตอนแรกเขาตั้งใจจะเตือนทั้งสองให้รู้ว่าประตูปิดไม่สนิทแล้วก็จะเดินกลับไป ที่ห้องตัวเอง แต่พอได้ยินพรพฤกษ์เริ่มพูดด้วยสำเนียงบ้านเกิดให้ตระการฟัง เขาก็เหมือนถูกสะกดให้หยุดยืนฟังไปด้วยโดยไม่ตั้งใจ

น่าเสียดายนะ พิม...ถ้าหากตอนที่เรายังอยู่ด้วยกันฉันรู้จักอ้อนเธอแบบนี้บ้าง...บางทีฉัน คงไม่ต้องเห็นแต่ภาพของเธอที่มักจะมองมาด้วยแววตาน้อยใจก็ได้...

เมื่อ กลับมาถึงห้องนอนของตัวเอง ชายสูงวัยก็ระบายลมหายใจยาวเมื่อนึกถึงความหลังครั้งอดีต แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์มากมายมาจนอายุล่วงเข้าปูนนี้ เขาก็รู้แล้วว่าไม่มีวิธีใดจะแก้ไขความผิดพลาดที่เคยทำได้ เช่นเดียวกับความเจ็บปวดที่แม้เวลาจะช่วยเยียวยาอย่างไร มันก็ไม่มีวันหายสนิทราวไม่เคยเกิดอะไรขึ้นอยู่วันยังค่ำ

แต่อย่าง น้อย...การได้เห็นว่าผลพวงอันเกิดจากสิ่งที่เขาทำ แม้จะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เคยคาดหวังไว้ แต่ก็ทำให้คนสำคัญในชีวิตเขาและตัวเขาเองได้ปรับความเข้าใจและมีความสุขใน บั้นปลายร่วมกับใครอีกคน เท่านี้ก็อาจนับว่าเป็นโชคดีในโชคร้าย เพราะเขาได้เรียนรู้บางสิ่งที่สำคัญก่อนที่เวลาซึ่งคงเหลืออีกไม่กี่ปีจะ อำนวยแล้ว

กับคนนอกที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคู่ของเด็กสองคน นั้น แต่กลับถูกความรักที่พวกเขามีให้กันส่งผ่านความอบอุ่นมาให้จนหัวใจที่แห้ง เหี่ยวเกือบหยุดเต้นรู้สึกปรีดาที่เจ้าของมันยังหายใจ...ตฤณได้แต่ต้องยอม รับกับตัวเองขณะนั่งบนเตียงซึ่งถูกอาบไล้ด้วยแสงจันทร์ข้างแรม ว่าความรักช่างเป็นเรื่องของปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่และงดงามโดยแท้...


++---End สายสัมพันธ์ในคืนจันทร์แรม---++

[bellbomb]

สำหรับผู้ที่อ่านภาษาเหนือของไผ่แล้วยังงงๆ ว่าแปลว่าอะไร ด้านล่างนี้คือคำที่ถอดความเป็นภาษากลางให้แล้ว ขอขอบคุณพี่คอป Copter Forwriter อย่างใหญ่หลวงที่ช่วยเหลือในการแปลด้วยเจ้าค่า จุ๊บๆๆ

"จะหื้ออู้ว่าจะไดผ้อง?" - จะให้พูดว่าอะไรล่ะ?

"เมื่อแลงกิ๋นข้าวลำก่อ?" – เมื่อเย็นกินข้าวอร่อยมั้ย?

"วัน นี้เยี๊ยะก๋านยุ่งขนาด ปิ๊กบ้านยังต้องมาเอาใจ๋ละอ่อนหน้อยติดปี้แห๋ม แล้วมาบอกหื้ออู้จะอั้น จะอี้ อะหยังก่อบ่ฮู้ อิดจะต๋ายแล้ว" - วันนี้ทำงานยุ่งมากเลย แต่กลับบ้านแล้วยังต้องมาเอาใจเด็กติดพี่อีก แล้วมาบอกให้พูดพล่ามอะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยเป็นบ้า

"วันนี้หยั๋งมา อ้อนแต้ว่า ถึงจะเอาแต่ใจ๋ตั๋วเองก่อจ้างเต๊อะ แต่ก็ยังน่าฮักเนาะ" - วันนี้อ้อนจังนะเรา ถึงเอาแต่ใจก็ช่างเถอะ ก็ยังน่ารักแหละน่า

"อ้ายฮักน้องกะ" - พี่ชายรักน้องนะ

[dahlia]

ละอ่อนน้อยคู่นี้ น่าฮักกกกกกกก จริงๆๆๆ  แถมคุณพ่อก็ดูอ่อนโยนมากขึ้นแล้วด้วย 

[sukie_moo]

2 พี่น้อง(ท้องติดกันนี่)อบอุ่นตลอดเวลาเลยทำให้คุณพ่อจิตใจอ่อนโยนขึ้นสินะ

[beamJ]

ขอบคุณค่ะ