กลับมาต่อเรื่องนี้อีกทีน้า~ขออภัยที่หายไปนานเน้อ งานรุมเร้าจ้า
แต้งค์กิ้วที่คงคิดถึงกันนะคะ °o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ( level 16 : 9/11/10)
ผมกับน้องเนื้อหอย นั่งเอื่อยนอนหงายก่ายเกยตื้นรับไอแดดหน้าหนาว...ภายในห้อง
หลังมื้อเช้าแสนอัศจรรย์ของเราทั้งสองผ่านไป
อาหารแต่ละมื้อที่มาร์โก้ กายาเร่ สั่งให้พ่อบ้านนำมาให้พวกผมลิ้มรสนั้น สุดอร่อยอร่อยสุดบรรยาย...
ผม เดือน บิลลี่ กินกันเรียบทุกเม็ดไม่ยั้งคิด เข้าทำนองเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงฉบับออริจินอล
กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ ถ้าเราสามพระหน่อ น้ำหนักขึ้นพรวดพราด...ขอชี้โทษใส่ มาร์โก้ คนเดียวรับไปสถานหนักเต็มๆบิลล์แกล้งกลิ้งหลุนๆ ทับตัวผมที่นอนเกลือกอยู่บนโซฟาตัวกว้าง ผมร้องเสียง
แอ่ก เบาๆ
ขนาดตัวน้องหอยของผมมิใช่น้อย เช่นเดียวกับความน่ารักอันหลบซ่อนตามซอกผนังเซลล์
ไม่รู้ว่า น้องควายทุยนิค สู้อุตส่าห์สำรวจจนค้นพบ...ได้ไง?
ช่างอัศจรรย์ท่องโลกกว้าง...
เสียงเปิดประตูผาง...บิลล์หูผึ่ง พุ่งรี่ดั่งลูกปืนต่อสู้อากาศยาน เข้าประจัญบานกับ...เดือนดับ
“ พี่เดือนไปค้างคืนที่ไหนมาเนี่ย? เดี๋ยวนี้ชักนองอกใหญ่แล้วนะ ไม่รู้จักกลับหับกลับห้องให้ตรงต่อเวลาชักธงลงเสาตอนหกโมงเย็น ” บิลล์ต่อว่า พลาง...ทั้งกอดทั้งหอมซ้ายหอมขวาท่านพี่นักสืบประหนึ่งหมาไม่เจอเจ้าของสักสองชาติง่าว
ปกติน้องแฝดผมใจแมว ไปไหนมาไหน ไม่เคยบอกกล่าวเล่าสิบอยู่แล้ว ผมเลยออกแนวเฉยเมยไม่ห่วงใยให้รำคาญ
ขนาดอยู่ต่างบ้านต่างเมือง คุณน้องเดือน มันยังทำตัวไม่แตกต่างกับยามอยู่สยามประเทศ
ว่าแต่แอบสงสัยตามน้องน้อยเนื้อหอยอยู่เหมือนกัน ว่า เมื่อคืนแฝดน้องผมแมวดำ ค่ำแล้วแอบนอนไหน?
เสียงกระดิ่งหน้าห้องดังเสียงกรุ๋งกริ๋ง...
ผมบิดขี้เกียจกระดูกลั่นกร๊อบ พร้อมลุกอย่างไวออกไปยังหน้าประตูด้วยอยากรู้ว่าใครหนอมีธุระกับเรา...?
บิลล์ยังคงฟัดฟอนเฟ้นศิษย์พี่เดือนของฮี...อยู่อย่างนั้น โดยมิสนใจเสียงตะโกนกร่นด่าอาฆาตจากอีกฝ่ายเลยสักน้อย...ผมเปิดประตูห้อง พบคุณพ่อบ้านหน้าเดิม เราสองต่างโค้งคำนับซึ่งกันและกันแสดงความนับถือ
“ ผมนำกล่องพัสดุมาให้ครับ เห็นว่าบนกล่องเป็นชื่อของคุณบิลลี่ ” กล่องพัสดุสีน้ำตาลจากกรมไปรษณีย์ฝรั่งเศส ส่งตรงถึงบิลล์...จากร้านขายของเย็บปักถักร้อย สำแดงแหงๆ ว่าต้องเป็นของบิลล์
“ ขอบคุณมากครับ” ผมกล่าวขอบคุณพร้อมยิ้มค้าง เมื่อเห็นคุณพ่อบ้านเบิกตาโตเป็นตากระรอกบิน มองเลยผมเข้าไปด้านหลัง
บิลล์กับเดือนดับ...กำลัง....อย่างเมามันส์ในอารมณ์บนพื้นห้อง สมองคุณพ่อบ้านกำลังใช้ความคิดดิบด่วน สายตาของเขาฟ้องผมเต็มๆ ไม่ทันปิดปัง
ผมยิ้มหน้าตาตื่น..โค้งประหลกๆ ให้ท่านพ่อบ้าน ก่อนรีบปิดประตูอย่างว่องไว
ครั้นผมเดินถือกล่อง...กลับสู่กลางห้องพัก
เดือนดับหนีรอดการกอดรัดพันตูดั่งปลาหมึกเกาะแกะของบิลล์ ไปนั่งพักเหนื่อยอยู่บนเตียงตนเอง
บิลล์คงตามประกบติด พี่ชายนั่งไหน น้องนั่งด้วย นักสืบฝาแฝดของผมจุ๊ปากอย่างไม่ชอบใจ พร้อมลุกหนีไปนั่งบนโซฟากว้าง
ทว่าบิลล์คงไม่ย่อท้อ น้องเนื้อหอยของผมปรี่ร่างนั่งลงข้างเดือนดับ ขอหอมซ้ายหอมขวา
แถมท้ายด้วยการหยุดจ้องหน้าเดือนดับนิ่ง อาการเดียวกับหมาขอข้าว
“ ไอ้บิลล์มือหมึก ฉันเปลืองตัวเยอะแยะ ถ้าแกติดสัดอยากได้เสียเป็นเผียมัวกับฉันมากนัก เอาสินสอดวางเลย จะให้เท่าไหร่? ว่ามา ” เดือนดับพูดเสียงฉิว...
ผมเห็นจริงเช่นเดียวกับเดือน บิลล์มีท่าทางแปลกผิดแผกจากปกติ
ดูฉลาดเฉลียวไอคิว 180 ชอบกล ไม่งี่เง่าเป็นน้องบ๊องส์ไอคิว 45 อย่างเคย
“ วิสกัสแบบซองสีทอง รสปลาซาบะ ราคา 14 บาท สองซองขาดตัว...นี่ พี่เดือน ถามจริงเถอะ? “ บิลล์บอกราคาค่าตัวน้องแฝดผมทันที...แพงไปหน่อยรึเปล่า? น้องจิ้งจอกถามหน้าเคร่งเครียดไม่ยักแย้มยิ้ม
“ เมื่อคืนนอนกับมาร์โก้มาเหรอ? ” สิ้นกระแสเสียงน้องเนื้อหอย...
ผมตาเหลือกตะลึงลาน ทำกล่องตกจากมือลงกระแทกพื้นพรมดังปุ
ทว่าบิลล์กลับไม่สนใจสิ่งแวดล้อมรอบด้าน คงเพ่งสมาธิมั่น เอาแต่คาดคั้นพี่ชายนักสืบจริงจัง
“ ฉะ...” เดือนดับอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่าง
“ อย่าทำปฏิเสธหน้าตาย ” บิลล์พูดกลบเทปสะดุดทันที
“ ก็...” น้องแฝดของผมพยายามพูดอีก
“ ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง “ ทว่าไม่ทันบิลล์พูดแทรก
“ มะ...” นักสืบน้องชายของผมตั้งใจพูดอย่างมาก...แต่...ทว่าบิลล์ ยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ
“ ทำอะไรลงไป หัดรับผิดชอบมั่ง เป็นตำรวจซะเปล่า นิสัยแมว กล้าบอกว่าไม่ทำๆ เสียงแข็งอยู่ได้ ” เดือนดับระเบิดอารมณ์ตูมตาม ไม่ต่างจากภูเขาไฟพินาตูโบประทุ น้องแฝดผมจับบิลล์เขย่าๆ จนตัวโยกตัวคอน...
“ โว้ยย...เออ ฉันทำกับมาร์โก้ OOXXLLMM กันครึกครื้นคึกคักยันอรุณรุ่ง
แหม ฉันไม่ทันอ้าปากปฏิเสธสักแอะ ยัดเยียดให้ทับไม่ร้องท้องไม่รับอยู่ได้...
แกต่างหาก เบิ่งหูฟังฉันซะมั่ง ไอ้น้องบิลล์ปัญญาอ่อนโยน ” “ กะ..ก็...ธรรมดาชายชั่ว ต้องแบบว่าโยกโย้ลักลั่นย้อนแย้ง เธอไปทำแท้งซะเถอะ ผมไม่พร้อมส่งเสียบุตรธิดา
เพราะตัวเองยังเรียนกอไก่กอกาอยู่เลย...อะ...อะไรอย่างงั้นสิ พี่เดือนแหวกม่านประเพณี ไม่ตรงตามคอนเซ็ปต์ “ บิลลี่เถียงหน้าเขียวหน้าเหลือง...
เพราะถูกพี่ชายกระทำการพยายามฆ่าอยู่ต่อหน้าต่อตา พยานอย่างผม ผู้ยืนอึ้งสมองมึนเมาอยู่เป็นหัวหลักหัวตอ
“ จริงเหรอ เดือน ที่น้องพูด ”
ผมหายใจสะดุด...แทบเป็นลมขาดอากาศ
อารมณ์เดียวกับคุณหญิงแม่ถึงแก่อาการหวิวเพราะลูกชายคนเดียวไปรักนางเอก ยากจนแสนจนกรอบกร๊อบแกร๊บ...
เดือนดับค่อยปล่อยมือจากการขยุ้มคอบิลล์ น้องเนื้อหอยของผมไหลลงไปกองบนตักคู่กรณี
นักสืบน้องชายปรับเปลี่ยนมาขยุ้มหัวทุยของบิลล์แทนด้วยท่าทางหมั่นเขี้ยวปนอยากวิสามัญฆาตกรรม
“ จริงอย่างคำบิลล์ มันช่างเป็นหมาฉลาดแสนรู้นัก ” เดือนดับถอนใจ...พลางเพิ่มมืออีกข้างขยำขยี้หัวบิลล์
“ ก็...ได้กลิ่นน้ำหอมมารโก้จากชุดพี่นี่นา แรงไม่ใช่เล่นด้วยนะ...ปกติพี่เดือนไม่ใช้น้ำหอมหรอก ” บิลลี่แสดงความเห็นราวกับตำรวจสืบสวน
ผมถอนใจเฮือก...เฮ้อ แอบสงสารน้องควายถนัดใจ คิดหันเหจากบิลล์นั้นอย่าหวัง...จิ้งจอกน้องผมพันธุ์พิสดารจริงๆ
“ บิลล์ ออกไปเล่นข้างนอก พวกพี่ขอคุยกันหน่อย ” ผมบอกบิลล์เสียงเฉียบราวกับสั่งเด็กห้าขวบ พร้อมยื่นกล่องพัสดุให้น้องเนื้อหอยจอมกวน
บิลล์รับกล่องถือไว้ ก่อนตาลุกวาววาม รีบคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองจากบนหัวเตียงนอน ก่อนเร่งแล่นออกจากห้องในทันใด...
ลับตาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์แล้ว...ในมือของผมกับเดือนถืออาวุธลับ บีบี กันคนละเครื่อง
เกิดอะไรขึ้น? เดือน... ผมประเดิมพิมพ์ก่อน
เดือนมองหน้าผมนิดเดียว...แล้วเริ่มพิมพ์ตอบมา
ดิน มาร์โก้กับน้องเรารู้จักกันมาก่อน... ...ประโยคสั้นๆ อันทำให้ผมเงียบงัน
หมายความว่ายังไง? ......................................................................................
Thanks: เครื่องส่งfm ฝากรูป