มาต่อแล้วววว~เดี๋ยวจะพยามพิมพ์อีกเรื่องให้เสร็จนะคะ °o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ( level 8 : 14/10/10)
เดือนดับรีบเร่งออกจากตึกกานาชเอ็มไพร์เท่าเวลาพออำนวยให้...
อยู่ข้างนอก หูตาสัปปะรดของมาร์โก้ กายาเร่ยังไม่ทั่วถึงเช่นเวลาอยู่ในสถานที่อันจำกัด
อย่างอาณาจักรสี่เหลี่ยมรูปช็อกโกแลตแท่งสีน้ำตาล
ถึงชายหนุ่มเดินอยู่บนถนนในเมือง...ก็ยังมีเพื่อนร่วมอาชีพนักสืบตั้งฝูงคอยสะกดรอยตามติดเป็นปลิงควายอยู่ดี
เจ้าพวกนั้นเป็นม้าใช้ที่มาร์โก้เสียอัฐจ้างมาคอยเกาะหนึบเดือนดับโดยเฉพาะ
ทางนายเหมียวตาสลับสี คงนึกเอะใจอยู่เหมือนกันสินะ ว่าแค่นักเทนนิสมาถ่ายโฆษณาไม่กี่วัน ทำไมต้องให้นักสืบตามมาด้วย...
หรือไม่ก็ เริ่ม
สน ตัวเขาอยู่บ้าง ถึงอยากทราบความเป็นไปของเดือนดับว่ากำลังทำอะไร
นับว่าแผนแหย่ไม้ล่อแมวให้ตะปบ ได้ผลพอใช้... ต้องให้เลิกสนใจบิลล์โดยเด็ดขาด ทางที่ดีควรเพิ่มดีกรีความเข้มข้นของยุทธวิธีให้มากกว่านี้...
นักสืบหนุ่มแวะหยุดชมตู้โชว์ของร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดังร้านหนึ่งริมทางเท้า...
ทว่าจุดประสงค์ไม่ได้อยู่ที่การเลือกชมเสื้อผ้าหรูเท่ห์อินเทรนในตู้กระจกใสแต่อย่างใด
ชายหนุ่มกำลังลอบมองประเมิน...ผู้สังเกตความประพฤติ ทั้งหลายเบื้องหลังจากเงาในกระจก
หนึ่ง สอง สาม...แน่ะ แอบหลบตรงมุมนั้น ตรงมุมนี้ แต่ไม่สู้เนียนสนิทเท่าไหร่ คงพอมองออกถึงความแตกต่างจากปกติชนอยู่
น้องเหมียวมาร์โก้เอาจริงไม่เลว...เอาเถอะ ลองเล่นเกมส์แมวหยอกไพล่พลหนูด้วยสักหน่อยก็แล้วกัน
เดือนดับเดินผิวปากลิ่วเข้าร้านขายเครื่องเขียนด้วยท่าทีสบายๆ...
ใช้เวลาร้านไม่นานนัก ก่อนกลับออกมาพร้อมถุงกระดาษถุงใหญ่ในอ้อมแขน
เมื่อถึงซอยซอกเล็กระหว่างตึกไม่ห่างจากร้านมากนัก
นักสืบหนุ่มแมวดำเดินเลี้ยวเข้าไปโดยไม่ลังเล สามนักสืบลูกจ้างมาร์โก้รีบอ้อมไปดักรอ ยังทางออกอีกทางปลายซอย...
ทว่า...ไร้เงาของเดือนดับ ชายหนุ่มหลบลี้หนีหายราวล่องหน
ไม่มีใครอยู่ในซอยแคบแค่เดินสวนกันได้...ระยะทาง ฤ ก็แสนสั้น แค่ไม่ถึงร้อยเมตรนั่นเลย
นักสืบทั้งสามตกอยู่ในอาการช็อคร่างแข็งทื่อ ทั้งหมดรีบผลุนผลันออกนอกตรอกเล็กแคบ เพื่อโทรศัพท์รายงานเจ้านาย
ครั้นมั่นใจแน่นอนว่า...หมาล่าเนื้อทั้งสามวิ่งเปิดแน่บเสียจากซอยเล็กนั้น และจะไม่ย้อนกลับมาอีกสักพักใหญ่แล้ว
เดือนดับจึงออกจากที่ซ่อนกาย กล่องกระดาษสีน้ำตาลลูกฟูกที่ซื้อจากร้านเครื่องเขียนเมื่อครู่ ชายหนุ่มจัดแจงคลี่ออก
เอามาบังร่างมิด ทำเนียนนั่งนิ่ง แปรสภาพเป็นกองขยะถูกทิ้งระเกะระกะอยู่ข้างถัง
หลอกให้สามนักสืบงุนงง จนสลัดหลุดจากการเฝ้าติดตามทุกฝีก้าวได้
ลอบมองซ้ายทีขวาที...ชายหนุ่มค่อยวางใจ สาวเท้าเดินตามจังหวะพอเหมาะ
มุ่งหน้ากลับไปสู่ถนนสายดั้งเดิม คราแรกออกจากตึกมาเพราะอยากรวบรวมข้อมูลสำคัญนอกจากข้อมูลพื้นๆ ให้ได้มากกว่านี้...
แต่เมื่อเจ้าของข้อมูลใหญ่ไม่ยินยอมพร้อมจิต มอบให้แต่โดยดี...
หนทางสำเร็จทางเดียว...
ปั่นหัวแมวเหมียวตาเพชร แล้วคอยค้นแคะข้อมูลเอาเอง...จนเรียบวุธ ......................................................................................
“ ว่าไงนะ? หนีไปแล้ว ชิ ไม่ได้เอาถ่านเลย ไม่ได้เรื่องได้ราว ” มาร์โก้ว่ากราดเสียงเกรี้ยวก่อนกระแทกสายโทรศัพท์หนักๆ ใส่บรรดานักสืบลูกจ้างอย่างไม่พอใจผลงาน
หนุ่มตาสลับสีนั่งหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่ในห้องนอนส่วนตัวภายในตึกกานาชเอ็มไพร์...
อะไรกัน...มีตั้งสามหน่อ จับตาดูคนแค่คนเดียว ยังเสียท่าปล่อยให้หลุดรอดลอยนวล ไร้สาระมากมาย เสียเงินเปล่าจริงจัง
แมวดำสุดหล่อ...ช่างมีอิทธิฤทธิ์สมคำล่ำลือนักสืบมีชื่อชั้น พวกกระจอกก้อนกรวดธรรมดาแข่งรัศมีแสงเดือนไม่ได้เลย
นักสืบคนเดียวที่พอสมน้ำสมเนื้อกับแมวดำได้...แมวขาว สายเลือดเอเชียอีกตัว
ทว่านักสืบหัวเห็ดรายนั้นเป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นของเดือนดับ
เรื่องไหนเพื่อนสนใจใส่ใจอยู่ จะไม่ยอมแหย่ขาเข้าแส่หาเหาเด็ดขาด
เป็นอันตกประเด็น ขอความช่วยเหลือไม่ได้ตามเคย
...วันนี้อุตส่าห์แต่งเครื่องทรงฟ้อ เซทผมหล่อเฟี้ยวแต่หัววัน หมายรอเจอหน้าบิลล์ตามนัดตอนบ่าย
แต่ทำไมต้องมัวหน้าย่นเพราะกังวลเรื่องนายแมวลามกนั่นด้วย? มาร์โก้มุ่นคิ้วคิดขมวดปมอันไม่คลี่คลายง่ายนัก
เดือนดับหายไปไหน...? “ วุ่นหาฉันอยู่เหรอไง? น้องเหมียวตาสวย ” มาร์โก้สะดุ้งโหยงเหมือนถูกผีป่าทักกลางวันแสกๆ
แมวหนุ่มตาเพชรตั้งใจหันหน้าหาต้นเสียง แก้มข้างหนึ่งพลันกระทบริมฝีปากคนขี้แกล้งที่รอท่าคอยอยู่ก่อน
ไม่ได้มาแต่เสียง หากยังมีสัมผัสตามผสม
ไอ้แมวดำลามกตัวจริง....เสียงชัดเลย ราชาช็อกโกแลตผละตัวห่างทันควันโดยอัตโนมัติ เดือนดับไม่ได้ยื้อไว้เช่นเคย
หนุ่มนักสืบเอเชียยืนเกาะพนักเก้าอี้ตัวที่มาร์โก้เพิ่งลุกจากมาเมื่อครู่ด้วยท่าทีผ่อนคลาย....ใบหน้ายิ้มละไมอย่างคนไม่ทุกข์ร้อนอันใด
“ ขะ...เข้ามา..ทางไหน? ” ชายหนุ่มเจ้าของห้องร้องถามด้วยเสียงสั่นระริก
หน้าขาวโพลน...ยิ่งกว่าหิมะบนภูเขาน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ มาร์โก้ขาวจัดอยู่แล้ว ยังสามารถผิวเผือกได้กว่าเดิมอีกเช่นนาทีนี้
ท่าทางอาการหนุ่มแมวตาเพชรล้วนแสดงออกถนัดว่าตกใจมหาศาล จนเดือนดับอดขำก๊ากไม่ได้
“ ยังจะมาขำกลิ้งอีก เข้ามานี่ได้ไง? ” มาร์โก้พุ่งเข้าคาดคั้นเดือนดับ ผู้ถือบังอาจถือวิสาสะล้มแผละลงนอนบนเตียงขนนกสี่เสาอย่างไม่เกรงใจเจ้าของเตียงสุดอลังการ
อย่างราชาช็อกโกแลตแม้แต่น้อย
นักสืบอมยิ้มหลิ่วตานิดเดียว พยักเพยิดหน้าไปทางหน้าต่างระเบียงซึ่งเปิดอ้ากว้างอยู่...มาร์โก้จุ๊ปากไม่สบใจหนัก
เขานั่งลงขอบเตียงข้างเดือนดับ...นิ่งนาน
คงพยามระงับกิริยาสติแตกที่ระบบรักษาความปลอดภัยไม่ได้เรื่องล่ะสิท่า
มาร์โก้นี่ยังไงยังงั้นเลย...บ้าแถมขี้แอ็คเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
นักสืบลอบคิด ขณะนอนตะแคงมองเสี้ยวหน้าข้างของราชาช็อกโกแลตเพลิน
...เกือบสิบปีก่อน เดือนดับกับพี่ชายฝาแฝดอิงดิน เดินทางมาเยี่ยมบิลล์กับคุณแม่ที่เพิ่งย้ายมาอยู่เยอรมันได้ไม่นานนัก
เป็นครั้งเดียวที่พวกเขาได้เจอบิลล์ตัวเป็นๆ ก่อนย้ายไปอยู่โรงเรียนเฉพาะทางเทนนิส
พวกพี่น้องพ่อแม่เลือกพักที่บ้านบิลล์ในกรุงเบอร์ลิน
ยกเว้นเขาคนเดียวที่ปลีกตัวมาพักโรงแรมใกล้ๆ เพื่อซึมซับบรรยากาศเข้าพักโรงแรมในต่างประเทศ นานๆ ทีถึงได้มา...
กำลังนั่งขอบหน้าต่างทำมิวสิค เหม่อลอยมองวิวสวยงามยามค่ำคืนของเบอร์ลินอยู่...
เสียง
ตูม ดังสนั่นหวั่นไหวด้านล่าง ทำเอาตกอกตกใจจนผงะหัวโขกกระจก...
แรงใช้ได้ ขณะเจ็บลึกเอามือกุมหัวแทบแตก ตาสีดำสนิทใต้กรอบแว่นเหลี่ยมดันซนเอาเรื่อง...
เด็กหนุ่มอายุอานามไม่ต่างจากเดือนดับมากนัก นอนเล่น...ลอยอืดกลางน้ำพุ เดือนดับใจหาย...ตายหรือเป็นล่ะนั่น
ครั้นพยามพิศดูให้รู้แน่ ร่างนั้นค่อยขยับเขยื้อน คงตั้งใจยันกายลุกขึ้น
ทว่าเพราะอะไรสักอย่างทำให้ล้มคว่ำลงกับพื้นน้ำพุอีกหนจนน้ำแตกกระเซ็นเป็นสายกระจายทั่วพื้นหญ้ารอบบริเวณ
ค่อยโล่งอก...ยังรอด แต่สภาพไม่สู้ปกติดีเท่าไหร่ เดือนดับรีบเร่ลงลิฟท์จากบนลงล่างด้วยใจเต้นระทึกตึกตัก เมื่อเท้าทั้งสองแตะถึงพื้นล็อบบี้...
เด็กหนุ่มบ่ายหน้าไปยังน้ำพุ เร็วเท่าความคิดต้องการ
ชายวัยรุ่นคนนั้นคงอยู่ในสภาพเดิม...หายใจรวยริน
อาจจมน้ำตายได้...ถ้าขืนยังลอยคออยู่แบบนี้
เดือนดับออกแรงแบกร่างเปียกปอนร่างนั้นขึ้นจากน้ำ ลากเอาไปพักไว้บนเก้าอี้นั่งเล่นสีขาวที่ตั้งเด่นอยู่ใกล้ๆ
ท่ามกลางแสงสลัวของโคมไฟในสวนหย่อม เดือนดับให้เด็กหนุ่มแปลกหน้านอนหนุนตัก
ขยับมือคล่องแคล่วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตบนออกหนึ่งเม็ดให้หายใจหายคอสะดวกหน่อย
ดวงหน้าสวยจริง ฝรั่งนายนี้... เมื่อมีเวลาพิจารณาพอควร เดือนดับรู้สึกประทับใจรูปลักษณ์ราวกับเทพประทานพรของเด็กหนุ่มแปลกหน้า...
ตาหรี่ปรือของคนนอนหนุนตัก ค่อยกระพริบเร็วๆ หลายครั้ง ก่อนเบิกโพลงอย่างตื่นตระหนก
“ ฉันเป็นอะไรไป? ” เด็กหนุ่มยกมือตัวเองลูบหน้า ถามเสียงเบาหวิวอย่างคนหมดแรง
โอ้โห...ตาแมวสองสี ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ของแรร์ไอเท็มแท้จริง เดือนดับแอบตื่นเต้นในใจคนเดียว...
“ ยาละมัง คุณเล่นหนักไปแล้ว ” เดือนดับว่าพลางยิ้มขัน
อาการแบบนี้ต้องโดนยาแน่นอน ทว่าไม่มากปริมาณเท่าที่เคยประสบ หมอนี่ยังไม่เสียการทรงตัว
คนที่เล่นหนักกว่านี้...เห็นทีไม่มีกระทั่งแรงพูด กว่าจะฟื้นสติจนตอบคำถามรู้เรื่อง คงวันพรุ่งนี้แหงมๆ
“ เจ้าบ้าพวกนั้น...แถมยังพาฉันมาที่แบบนี้...” เด็กหนุ่มตาสองสีเข่นเขี้ยว พลางยื่นโทรศัพท์สีเขียวให้เดือนดับรับไว้
“ กดเบอร์แรก จะมีคนมารับฉัน ”นายคนนั้นว่าคล้ายสั่ง...
เดือนดับพยักหน้าทำตามแต่โดยดี
คงเป็นลูกคุณหนู โทรศัพท์ติดตั้งจีพีอาร์เอส ระบุที่อยู่ของเจ้าของโทรศัพท์ชัดเจน...ในเวลานั้นราคาสูงเอาการ
ระหว่างที่โทร...จนกระทั่งโทรเสร็จสรรพ เดือนดับรู้สึกว่าถูกจ้องมองไม่วางตาจากคนนอนหนุนตัก
“ คนวางยาคงเป็นเพื่อนฉัน...หลอกกันได้ น่าเจ็บใจชะมัด ” เด็กหนุ่มพูดเสียงเข้มพลางกำหมัดแน่นแสดงความเคืองแค้น
“ ไม่น่าเรียกว่าเพื่อนได้เลย ยิ่งคุณรวยทรัพย์มาก ยิ่งต้องมีตา เลือกคบคนดีกว่านี้แล้วล่ะ ” เดือนดับถอนหายใจยาว เผลอตัวสั่งสอนไปตามนิสัยลุงๆ ที่ติดตัวมาจากพวกตำรวจนักสืบรุ่นใหญ่
ผู้เป็นอาจารย์คอยฝึกสอนเขาเกี่ยวกับศาสตร์แห่งการสืบสวนและการทำคดี
“ ไม่ต้องมาเทศนาฉัน...เรื่องขี้ประติ๋ว ฉันคิดเองได้หรอก ” เด็กหนุ่มตาแมวเหมียวสะบัดเสียงพูดจาแข็งๆ อย่างคนอวดดี
“ ครับ ครับ นายน้อย ”เดือนดับยิ้มแยกเขี้ยวลากเสียงล้อเลียน นายแมวตาเพชรหน้าบู้บี้ คงมองเดือนดับตาขุ่น
“ นายเป็นใคร? ไม่ใช่คนที่นี่ด้วย เป็นชาวเอเชีย ” ทันใด...เสียงเครื่องยนต์ทรงพลังดังแหวกอากาศหวือ เหนือหัวพวกเขาทั้งสอง เศษใบไม้ใบหญ้าปลิวว่อนเป็นวงกลมจากแรงลมตีม้วน....
แสงไฟสปอตไลท์สาดส่องแยงลูกตาให้พร่ามัว
เฮลิคอปเตอร์ลอยลำอยู่เหนือพื้น ในระยะไม่สูงมากนัก ใครคนหนึ่งพร้อมเตียงสนามโรยตัวลงสู่พื้นหญ้า...
วิ่งตรงเข้าประชิดเด็กหนุ่มทั้งสองด้วยท่าทางร้อนรนสุดขีด
“ ท่านมาร์โก้ เป็นยังไงบ้างครับ? ” ชายคนนั้นว่าเสียงสั่นเครือ...
เดือนดับตะลึงลานอ้าปากค้าง ตั้งแต่เห็นเฮลิคอปเตอร์แล้ว...
จากลักษณะภายนอกและเสื้อฟอร์มสูทหางยาว ดูเหมือนชายวัยกลางคน ผู้มาพร้อมแมงปอเหล็กจะเป็น
พ่อบ้าน... แน่แล้ว หล่อเมพตัวพ่อแถมตาข้างละสี ต้องเป็นคุณหนูระดับสุดขั้วของตระกูลใหญ่ตระกูลไหนสักตระกูล มาร์โก้ถูกยกใส่เตียงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปโรงพยาบาล โดยทั้งสองไม่ทันกล่าวคำล่ำลา
นายเหมียวตาสองสีได้แต่มองเดือนดับโบกมือจนหายลับไปพร้อมความมืดในเวลาดึกสงัด
...เฮ้อ ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ พรหมลิชิตช่างเล่นตลกกับชีวิตมนุษย์นัก
ผ่านไปนับสิบปี เดือนดับลืมไปนานนักหนาว่าครั้งหนึ่งเคยใช้ช่วงเวลาไม่กี่นาทีกับเด็กหนุ่มตาสองสีคนนั้น
จนกระทั่ง
ดิน เอารูปหนุ่มหล่อระดับเทพเจ้า ผู้มาติดพัน บิลลี่ น้องชายสุดเลิฟของพวกเขาให้ดู
พร้อมเล่าเรื่องราชาช็อกโกแลตอย่างแค้นๆ ละเอียดลออถี่ยิบทุกเม็ด
ชายในรูปนั้น...แค่เห็นแว่บเดียว นักสืบหัวเห็ดไม่มีทางลืมลง
มาร์โก้ กายาเร่...ไอ้ขี้เมายาที่ฉันเคยสละตักให้นอนหนุน ความทรงจำในสมองคงฉายชัดราวกับเครื่องฉายหนังทำงานหมุนฟิล์ม
เจ้าเหมียวตาสองสี ค้างอยู่ในความคิดคนึงอย่างไม่เคยลืมเลือนได้...
ถึงนักสืบคบกับผู้หญิงหลายต่อหลายคน บางครั้ง...ยังนึกถึงใบหน้างดงามในอดีตเข้าซ้อนทับ
เด็กหนุ่มตาแมวที่ได้พบในสวนของโรงแรมคืนนั้น เดือนดับนึกขำโชคชะตา ผู้ไม่คาดฝันว่าจะได้พบอีกแล้วในชีวิตนี้ วันนี้กลับนั่งอยู่เคียงข้าง
ทว่าคนละสถานการณ์กับยามแรกเจอ...
นักสืบถือโอกาสเอียงหัวเกยหนุนตักผู้นั่งขอบเตียงอย่างไม่สนใจความต้องการของอีกฝ่าย
มาร์โก้พยามออกแรงผลักหัวเดือนดับไปให้ห่าง แต่ด้วยความตื้อได้คืบเอาศอกของนักสืบหัวเห็ด...
ราชาช็อกโกแลตเหนื่อยหน่ายแรงโดยเปล่าประโยชน์ สุดท้ายเลยต้องยอมเลยตามเลย ไม่สู้เต็มใจนัก
“ อย่างกน่า...แค่นี้ทำหวง ทียอมให้เด็กในฮาเร็มหนุนตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่เห็นว่า ” นักสืบแอบเหน็บ เมื่อรู้สึกว่ามาร์โก้ขยับสั่นท่อนขาไปมา ไม่ยินยอมให้เขานอนสบาย
มาร์โก้ถอนใจหนักด้วยความรำคาญเต็มกลืน ก่อนเปลี่ยนท่าที ลองพูดเสียงเยาะหยันไม่น่าฟัง
“ คุณไม่ใช่เด็กในฮาเร็มผม หรืออยากเป็นจัด...หน้าตาคุณก็ไม่เลวนะ ผมคงเอ็นดูบ้าง ” “ ฉันไม่น่าเอ็นดูหรอก นายต้องหัดมีตา มองคนให้ดีกว่านี้ มาร์โก้ ” เดือนดับบอกเสียงแผ่ว ปิดเปลือกตาลงสนิท
หนุ่มตาแมวเหมียว...ชะงัก
เพ่งพินิจพิเคราะห์ชายหนุ่มชาวเอเชียผู้เคลิ้มหลับคาตักในระยะใกล้...
เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า คุณ? คำถามผุดขึ้นในใจราชาช็อกโกแลต
.........................................................................................
Thanks: Ragnarok ฝากรูป