ผมอยู่ที่บ้านพี่จั๊บได้สองอาทิตย์แล้ว ผมไม่ค่อยได้ออกนอกบ้านเลยถ้าไม่จำเป็น
ก็มันไม่ให้ผมออกอ่ะ ได้แค่ดูทีวีเล่นคอมแล้วก็ทำงานบ้านก็ซักผ้ารีดผ้าล้างจาน
ประมาณนั้น แลดูเป็นแม่บ้านอย่างยิ่ง555
โทรศัพท์ผมโดนยึดคับ เซ็งงงง โดนยึดตั้งแต่วันแรกเลย มันมาบอกทีหลังว่า
ว่ากลัวผมโทรหาเฮียอั่งแล้วฟ้อง กลัวพวกเฮียๆผมมากระทืบมันว่างั้น ความจิง
พี่จั๊บมันเป็นคนทีขี้กลัวมากๆ ผีก็กลัวหมานกหนูแมวมันก็ยังกลัว ดูแล้วไม่น่าจะ
เป็นทหารได้เลยจิงๆ
เวลาที่จะติดต่อกับครอบครัวผมจะต้องใช้โทรศัพท์มันและต้องคุยต่อหน้ามันด้วย
น่ะไม่งั้นมันไม่ให้คุย ระแวงอะไรขนาดนั้น
วันนี้มันจะไปราชการกลับพรุ้งนี้เย็นๆ วันนี้มันเลยคืนโทรศัพท์ให้ผม1วันไว้โทร
เช็คผม พอได้คืนผมก็เปิดเครื่อง เปิดปุ๊บทั้งไลน์ทั้งข้อความทั้งสายที่ไม่ได้รับเด้ง
ขึ้นมาจนโทรศัพท์ค้าง
ตึ้ง
Pimm:ลี่โทรไปไมไม่ติดอ่ะเป็นไรรึป่าวหลายอาทิตย์แล้วน่ะ
พิมส่งlineมาเมื่อสามชั่วโมงก่อนที่จิงส่งมาเยอะมากตั้งแต่วันที่ผมมาอบู่กับพี่จั๊บ
แล้วผมไม่ได้ติดต่อหา พิมมันlineมาทุกวันอ่ะ
LiLy:โทรสับเสีย โทษทีๆ
Pimm:อ๋อ ไปดูหนังป๊ะ
LiLy:ไปๆ แปบน่ะขอพี่ก่อน
ส่งข้อความเสร็จผมวิ่งขึ้นบันไดไปขอพี่จั๊บ พี่จั๊บมันจะเดอนทางตอนบ่ายตอนนี้พึ่ง
สิบโมงอยู่ มันเลยมานั่งทำงานที่ในห้องนอน
"พี่จั๊บ ไปดูหนังกับเพื่อนน่ะ"
"ใครคนไหน"มันละสายตาจากจอคอมหันมามองผม
"พิม"
"ผู้หญิง"
"ป่าว ผู้ชาย.."
"ไม่ต้องไป!"ผมยังไม่ทันพูดจบประโยคมันตะคอกสวนมาเลยคับ ตกใจชิบหาย ปกติ
มันก็พูดเสีบงดังอยู่แล้ว ยิ่งตะคอกใส่นี่แก้วหูผมแทบทะลุอ่ะ
"แต่ พี่คับผมอยากเจอเพื่อนน่ะ น้าๆๆ"
ผมเดินเข้าไปอ้อนมัน ทุกๆคนคงจะงงใช่รึป่าวว่าทำไมผมไม่กลัวมันแล้ว ก็หลังจากที่
กลับจากห้างวั้นผมไม่คุยกับมันเลยข้าวก็ไม่ค่อยกินเหม่อลอยอีกต่างหาก น้ำหนักผม
ลดไป2-3โล วันที่สามที่ผมอยู่กับพี่จั๊บผมอ้วกไปสองรอบปวดท้องมาก ผมคงเครียด
มากเกินไป พี่จั๊บมันคงกลัวผมจะตายเลยโยนโทรศัพท์ของมันมาให้ผมลบคลิป
หลังจากนั้นมาอาการของผมก็ดีขึ้น ความเครียดค่อยๆลดลง ผมกับพี่จั๊บคุยกันมากขึ้น(มั้ง)
คือผมเป็นคนที่โกรธง่าบหายง่ายอ่ะ พอคลิปถูกลบผมก็หายโกรธพี่เค้าทันที ไม่ต้องมีคน
ค้ำประกันเลย
เข้าเรื่องต่อ
"น้าาาาา"อ้อนแม่งเต็มที่
"ไม่"
"พี่คับบบบบ"
"พูดรู้เรื่องบ้าง ไม่ต้องไป"
"ฮือออ พี่จั๊บผมไม่ได้เจอเพื่อนเลยน่ะฮึก..ตั้งแต่ปิดเทอม.ม..พี่ไม่สงสารผมเหรอ อึกฮืออ.อ"
บีบน้ำตา นี่คือวิธีการที่จะทำให้ไอ้พี่จั๊บใจอ่อน ตี้งแต่ที่อยู่กับมันมาผมหมดน้ำตาไปเป็นลิตรแล้วมั้ง
55 ผมไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่ายขนาดนั้นแต่พอมาอยู่นี่ไม่ต้องบิ้วมันก็ไหลออกมาโดยอัตโนมัติ ร้องที
ไรยอมผมทุกที
"น้าาาฮึกอือออ..ฮือน้า.าา"
"เอารูปเพื่อนมาให้ดูก่อน"บอกแล้วมันต้องยอมผม หึหึ
ผมเปิดรูปในโทรศัพท์ให้มันดู
"เดี๋ยวไปส่ง"
เย้
พี่จั๊บพาผมไปส่งที่ห้างที่นัดกับพิมไว้ วันนั้นผมดูหนังแนวแฟนตาซีมั้งผมจำไม่ค่อยได้แต่หนัง
สนุกมาก พอดูหนังเสร็จผมกับพิมไปกินไอติมกันต่อ พี่จั๊บมันส่งไลน์มาหาผมตอนที่กำลัง
จะเดินออกร้านพอดี
JUB:คืนนี้นอนที่บ้านเพื่อนมึงเลย ไม่ต้องกลับบ้าน
ผมเลยส่งกลับไป
LiLy:ทำไม
JUB:อยู่คนเดียวมันอัตราย
LiLy:อยู่ได้
JUB:ถ้าไม่ทำตามวันหลังกุจะไม่ให้มึงออกไปข้างนอกอีก เดี๋ยวกุจะซื้อโซ่มาล่าม
แม่ง ถ้าซื้อโซ่มาล่ามผมจิงน่ะผมจะโทรฟ้องเฮียอั่งว่าเพื่อนมันทำร้ายผมและกักขังหน่วงเหนี่ยว
ไม่พอมันยังคิดจะพรากผู้เยาอย่างผมอีก
....................
(LY)
:ช่วงนี้หลอนมากเลย จะไปที่ไหนในรร.ต้องพกเพื่อนไปด้วยไม่งั้นอยู่ไม่ได้จิงๆ
เมื่อเช้านี้ที่รร.ตักบาตรให้ครูที่พึ่งเสียไปเมื่อวันจันทร์เราไปไม่ทันอีกอย่างไม่ได้
ซื้อของไปใส่ด้วย เซ็งงงง
RIP. น่ะฮับครู T_T