วันนี้เป็นวันสงกรานต์
พี่ตุลย์ พี่เหยี่ยว หนูเสือ น้องเมษ
อากาศร้อนๆ กับไอศกรีมเย็นๆ ก็เป็นทางเลือกที่เสือกับพี่ตุลย์เลือกทำ เขาเดินหยิบขนม น้ำโค้ก ไอศกรีมรสมะนาวออกมาวางบนโต๊ะเตี้ยหน้าทีวี
“เอาอะไรมาเยอะแยะ”
เสือหน้าง้ำ มองพี่ไม่สบอารมณ์ วันสงกรานต์แท้ๆ กลับต้องมานั่งหน้าหงิกอยู่บ้าน แทนที่เขาจะได้ออกไปเล่นน้ำเหมือนคนอื่นบ้าง “ไม่กินเหรอ ไม่กินก็ไม่ต้องกิน คนอุตส่าห์เอามาให้”
เด็กขี้ประชด..
ตุลาพอจะรู้สาเหตุที่ทำให้น้องไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ก็เมื่อสองวันก่อน เจ้าตัวมาอ้อนเขา บอกว่าอยากไปเล่นน้ำกับเมษาที่สยามแล้วต่อด้วยสีลม เขาเลยสวนกลับไปว่าอายุขนาดนี้ไม่ควรจะเล่นน้ำหรอก เท่านั้นแหละน้องก็เริ่มสงครามเย็น ไม่ยอมคุยด้วยเกือบหนึ่งวัน
“อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ใส่พี่นะเสือ”
“หน้ายังไง หน้าก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วนี่” ว่าไปก็ตักไอศกรีมเข้าปาก เสือไม่ลืมหรอกว่าขอพี่ตุลย์ว่าอย่างไร และปีนี้เสือก็ต้องออกไปเล่นให้ได้ ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
“อยากเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ”
เสือเงียบ ตาจ้องการ์ตูนบนจอสี่เหลี่ยมราวกับสนอกสนใจหนักหนา ทั้งที่มันก็ยังฉายเรื่องเดิมๆ นั่นแหละ
“ถามแล้วนะ ถ้าไม่ตอบก็นอนเล่นอยู่บ้านจนถึงวันทำงานนั่นแหละ”
“อยาก!”
ตุลาถอนหายใจเฮือก ตอนแรกที่คบกันก็ไม่คิดว่าเสือจะมีมุมแบบนี้ เหมือนเขาเป็นพ่อ แล้วมีลูกติดสอยห้อยตาม แต่มันก็ดีเวลาที่เสือไปไหนมักจะบอกเขาทุกครั้งไป
“งั้นก็ไปชวนเมษากับเหยี่ยวด้วยแล้วกัน”
“พวกนั้นไปรอที่สยามแล้ว”
“ไปแต่งตัวไป ใส่เสื้อมิดชิดด้วยนะ”
เสือกับพี่ตุลย์ใส่เสื้อลายดอกที่เมษาเอามาให้เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน พี่ตุลย์ใส่กางเกงขาสั้นเท่ากับเข่าแต่เสือโดนบังคับให้ใส่กางเกงขายาว กว่าจะออกมาได้เขาก็ประท้วงไปหลายรอบ แต่สุดท้ายก็ต่อรองได้นั่นแหละ
คนรักแฟน..ก็ไม่อยากให้แฟนเสียใจ
เมษากับเหยี่ยวมารอตั้งแต่เที่ยงแล้ว เหยี่ยวอ้าปากหาววอดๆ ส่วนเมษาก็กระตือรือร้นจะสาดน้ำใส่คนอื่นให้ได้ จนคนข้างๆ ต้องปรามว่าพี่ชายตัวเองยังไม่มาจะเล่นน้ำหมดแล้ว
“ขอโทษที่มาช้า รถติด” พี่ตุลย์เดินกอดพี่เสือมาแต่ไกล เมษาเห็นอดจะหมั่นไส้ไม่ได้ รู้หรอกว่าเป็นแฟนกันแต่ไม่ต้องแสดงออกขนาดนั้นก็ได้ นี่ไม่ได้อิจฉานะแต่หวงพี่เสือเท่านั้นเอง ถึงจะเป็นพี่ตุลย์ก็เถอะ..เมษไม่ชอบเหมือนกัน
“เมษเล่นจนเบื่อแล้วเนี่ย พี่ตุลย์มัวแต่ทำอะไรอยู่ กวาดบ้านเหรอ หรือล้างคอนโดอยู่หรือไง”
สาบานว่าเมษาเป็นน้องชายแท้ๆ ของตุลา แต่ดูเหมือนว่าจะได้รับการปฏิบัติไม่เหมือนกับพี่เสือเท่าไหร่
“พี่เสือ มาเล่นน้ำกันเถอะ เมษาเอาแป้งมาด้วย เอามาประหน้าพี่เสือ”
ก่อนมือน้อยๆ นั่นจะแนบกับแก้มแฟนตุลา เขาก็ดึงมือน้องชายตัวดีเอาไว้ “ใช่เรื่องไหม พี่ชายแท้ๆ อยู่ตรงหน้า”
“จะให้เมษประพี่ตุลย์หรือไง ไม่เข้ากับหน้าเลย พี่เสือน่ารัก ทาแป้งแล้วต้องน่ารักมากแน่ๆ” เหมือนเมษาจะลืมไปว่าตัวเองไม่ได้โสดเหมือนแต่ก่อนแล้ว เหยี่ยวก็ไม่ได้เป็นคนไกลตัวอีกต่อไป ก่อนจะได้ทำอะไรตามใจตัวเอง เสียงเหยี่ยวก็ดังขึ้นขัดจังหวะทุกอย่าง
“เมษา..ไม่เห็นหัวผมหรือไง”
“เห็น อยู่บนบ่านั่นแหละ”
“เดี๋ยวจูบมันตรงนี้เลยดีไหม”
สงครามกลางสยามแสควร์กำลังจะเริ่มขึ้น หากเสือไม่เอ่ยปากออกมาก่อน “เสืออยากเล่นน้ำแล้วพี่ตุลย์”
“ไปครับ ไปเล่นน้ำกัน” พี่ตุลย์ดึงน้องมาใกล้ เขาไม่มีปืนฉีดน้ำ แต่คอยเดินอยู่ข้างหลังเสือไม่ห่าง
เสือคิดว่าครั้งนี้ต้องเป็นสงกรานต์ที่สนุกมากแน่ๆ ยิ่งบ่ายๆ คนยิ่งเยอะ ต่างคนต่างหลั่งไหลเข้ามาสาดน้ำประแป้งเขา แต่..น้อยกว่าพี่ตุลย์มากโข!
ร่างผอมหันหลังกลับทันทีที่ได้ยินเสียงจากข้างหลัง นี่รับเป็นรายที่สามที่พูดอย่างนี้กับแฟนของเสือ
“ขอประแป้งหน่อยนะคะ”
“ครับ”
เขารู้ว่าพี่ตุลย์ถูกสอนให้เป็นสุภาพบุรุษมาแต่ไหนแต่ไร แต่เรื่องแบบนี้ไม่ต้องทำก็ได้มั้ง ดวงตาเข้มมองพี่เมื่อแม่สาวคนนั้นประแป้งของพี่ตุลย์ แล้วไหนจะดินสอพองอีกล่ะ ไหนว่าแค่แป้งไง แล้วนี่ทั้งครบเซ็ทเลย ทั้งสาดน้ำ ประแป้ง รวมถึงดินสอพอง
เสือไม่อยากหึงแต่ก็อดไม่ได้!
รู้หรอกว่ามันเป็นแค่จารีตประเพณี แต่เสือไม่ชอบนี่!
พี่ตุลย์ยิ้มให้สาวเจ้าหนึ่งที ไม่รู้หรือไงว่ามันไม่ควร ก็ดูหล่อนสิหน้าระรื่นเสียยิ่งกว่าอะไร แล้วไหนจะท่าทางแบบนั้นอีก โดนประแป้งจนขาวไปหมดทั้งหน้าทั้งเสือยังยิ้มอยู่ได้
เสือเม้มปาก พลางมองพี่ แต่ดูเหมือนอีกคนไม่รู้ตัว ยิ่งทำให้เสือขุ่นมัว ส่วนเมษากับเหยี่ยวน่ะหรือเล่นกันสนุกสนานตามประสาวัยรุ่นนั่นแหละ
“เฮอะ!” ความหงุดหงิดก่อตัวขึ้นในใจช้าๆ หนำซ้ำสีหน้าเขายังปั้นปึ่งจนเข้าหน้าใครไม่ติด เจ้าตัวฉีดน้ำไม่สนใจคนรอบข้างเป็นการระบายอารมณ์ กระทั่งคนข้างหลังเดินมากอดนั่นแหละ
“เป็นอะไร” พี่ตุลย์กระซิบถามพลางจับปืนฉีดน้ำไว้แน่น นี่ถ้าบรรจุกระสุนลงไป เสือไม่ลังเลว่าจะยิงพี่ตุลย์ด้วยซ้ำ
“ไม่ได้เป็น จะไปเล่นน้ำ เอามือออกไป”
“ทำหน้างอนอย่างนี้ โดนใครทำอะไรมาอีกล่ะ แป้งเข้าตาเหรอ” จริงๆ เขาก็พอจะรู้ว่าเจ้าตัวดีเป็นอะไร ทำไมหน้าหงิกเหมือนคนโดนแกล้งอย่างนั้น แต่ตุลาก็อยากให้น้องรู้เหมือนกันว่าที่ไม่อยากให้เสือมาเล่นสงกรานต์เพราะอะไร
ก็เพราะความรู้สึกหวงแบบนี้ไงล่ะเขาถึงไม่ยอม..
แต่ในเมื่อเจ้าตัวอยากออกมาเล่น เขาก็ไม่อยากห้ามปรามอีกแล้ว
“ไม่ได้เข้าตาทั้งนั้น เห็นไหม หน้าเสือไม่มีแป้งสักนิด มีแต่น้ำเข้าตานั่นแหละ”
เมษาเห็นพี่ตุลย์เดินตามพี่เสือเรื่อยๆ นั่นแหละ พอมีผู้หญิงมาประแป้งพี่ตุลย์ พี่เสือก็เริ่มหน้าง้ำเรื่อยๆ โดยที่พี่ตุลย์อาจจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว
ก็พี่ตุลย์น่ะร้ายกาจจะตาย เขาเห็นนะรอยยิ้มตรงมุมปากน่ะ ใช่น้อยๆ เสียที่ไหน..
“นี่พี่เหยี่ยว พี่ตุลย์ทำอะไรอีกแล้วอ่ะ”
เหยี่ยวหันมองตามเมษา เห็นพี่ตุลย์ยืนกอดพี่เสือจากข้างหลังแล้วยังพูดอะไรอีกก็ไม่รู้ ส่วนอีกคนน่ะ..ทำหน้าง้อเหมือนโกรธใครมาสิบชาติ
ก็เริ่มเดิมๆ นั่นแหละ งอนไปเรื่อย..
“ไม่รู้ดิ ไปยุ่งเรื่องของเขาทำไม เล่นน้ำไป”
“ก็คนมันสงสัยนี่นา พี่เหยี่ยวไม่สงสัยเหรอ”
“ไม่ มันไม่ใช่เรื่องของผม”
เท่านั้นแหละ เมษาก็ขี้เกียจจะถามพี่เหยี่ยวต่อ เอาจริงๆ นะ เมษาล่ะอดหมั่นไส้พี่ตุลย์ไม่ได้เลยจริงๆ
น้องไม่ตอบอะไร ตุลาเลยทำหน้าที่เดินตามเด็กดื้อไปเรื่อยๆ รู้หรอกว่าอยากให้เดินตามหลังแต่ไม่ยอมพูดง่ายๆ ถึงจะงอนก็เถอะ
ที่จริงตุลาก็ไม่ได้ว่าอะไรหากเสือจะมาเล่นน้ำ แต่ไม่ชอบใจก็ตรงที่..
“ประแป้งไหมครับ ประไหม” ไอ้เด็กวัยรุ่นหัวสีทองๆ นั่นเดินเข้ามาถามแฟนเขาตรงหน้า ในขณะที่ตุลาได้แต่มองมันเทแป้ง
แล้วเป็นอย่างไรเล่า เสือน้อยตัวดีก็พยักหน้าเออออไปกับเขาด้วย แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น..คนรักแฟนอย่างตุลาหรือจะยอมง่ายๆ เขาดึงน้องมาอยู่ด้านหลัง พอเห็นหน้าง้ำๆ ก็รู้ว่าเจ้าตัวไม่พอใจ อยากจะเล่นแป้งเหมือนกัน
“ประผมแทนดีกว่า”
มือที่กำลังเทแป้งชะงัก แต่พอมองสายตาเอาเรื่องของตุลาแล้วก็จำใจประแป้งบนใบหน้าหล่อๆ นั่นจนได้ ก่อนก้มหัวปลกๆ แล้ววิ่งออกไป
รังสีอมหิตรุนแรงขนาดนี้ ถึงจะดันทุรังทำต่อไปมีหวังโดนสายตาแบบนั้นเฉือนกันจนตายแน่ๆ..
“อยากได้แป้งนักหรือไง”
“พี่ตุลย์! ก็มันวันสงกรานต์นี่ ทีพี่ตุลย์ยังให้ผู้หญิงคนนั้นทำเลย ทำไมเสือจะทำไม่ได้”
ตุลามุ่นคิ้วพลางมองหน้าเด็กดื้อ “หึงหรือไง”
เสือไม่ตอบ เอาแต่หลบสายตา แต่การยืนยันได้แล้วว่าเจ้าตัวหึงเขาจริงๆ
“อยากให้ประแป้งไหม”
ไม่ตอบ..
เงียบ..
ชายหนุ่มร่างสูงรั้งน้องเข้ามาใกล้ แล้วปาดแป้งจากหน้าตัวเองประที่แก้มขาวๆ ของเด็กดื้อทั้งสองข้างตามด้วยจูบหนักๆ ที่แก้มนิ่มของเจ้าตัว
“สุขสันต์วันสงกรานต์”
“ไอ้พี่ตุลย์! ทำอะไรพี่เสือ!” เสียงเมษาดังมาแต่ไกล พอตุลาหันมอเท่านั้นแหละ ปืนฉีดน้ำแรงดันสูงก็พุ่งเข้ามาจากน้องชายแท้ๆ
บอกเขาทีว่าเรายังเป็นพี่น้องกันอยู่..
“หอมแก้มแฟนมันผิดตรงไหน!”
ไม่ต้องบอกว่าวันต่อวันเสือนอนซมเพราะป่วยเป็นหวัด ส่วนเขาก็ทำหน้าที่ดูแลและ ‘ดุ’ เจ้าตัวเหมือนเดิม
มันก็ผ่านมาหลายปี แต่เหมือนพวกเขาจะยังไม่เข็ดกันเสียที..
“บอกให้กลับตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วทำไมไม่เชื่อ ยังจะเล่นถึงสี่ทุ่มอีก” ตุลาตักข้าวต้มใส่ปากน้อง ดวงตาคมฉายแววตำหนิอยู่เสมอ “แล้วเป็นยังไง เป็นไข้ แล้วพี่ก็มาดูแลเหมือนเดิมน่ะ”
“ก็มันสนุกนี่ อีกอย่างหนึ่งปีมีครั้งเดียว”
“แต่เวลาเสือป่วยพี่ดูแลทั้งปี”
เสืออ้าปากรับข้าวต้มของพี่ตุลย์
พี่ตุลย์ก็เป็นอย่างนี้ ชอบดุเสือ แต่ดูแลเสือไม่ห่างกาย ไม่รู้เพราะแบบนี้หรือเปล่าเขาถึงชอบเวลาป่วยมากที่สุด ไม่เพียงแต่จะถูกป้อนข้าว รวมไปถึงเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่ตุลย์ก็ทำให้ทุกอย่างนั่นแหละ ถึงจะโดนดุนิดๆ หน่อยๆ แต่เสือชินแล้วมากกว่า
“ขอบคุณครับ”
“เรื่องอะไร” พี่ตุลย์ถาม
“ก็ทุกเรื่อง”
“ทีหลังอย่าป่วยอีก พี่เป็นห่วง”
“อื้อ”
วันนี้ อี้อี้อี้ เป็นวันสงกรานต์
สวัสดีค่าาาาาาาคนอ่านที่น่ารักทุกคน
คนเขียนกลับมาแล้ว แต่มาตอนพิเศษสั้นๆ เท่านั้นนะคะ กร้ากๆ
ขี้เกียจจริงอะไรจริง แต่ก็เข็นออกมาได้นะ เป็นฟิคที่ใช้เวลาพิมพ์น้อยที่สุด (แกก็ทำได้นี่หว่า)
ขอบคุณทุกคอมเมนท์จริงอะไรจริงนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ มาเรื่อยๆ ค่ะ ขึ้นอยู่กับความขยัน กร้ากๆ
Fanpage:
https://www.facebook.com/AUTHOR.ELLETTE?ref=hl
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
