ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

คุณอยากอ่านร้ายหรือรักซีซั่น 2  หรือไม่

อยาก
278 (83.2%)
ไม่อยาก..เลย
12 (3.6%)
อย่างไงก็ได้
44 (13.2%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 262

ผู้เขียน หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55  (อ่าน 671368 ครั้ง)

fernnns

  • บุคคลทั่วไป
บีมฉลาดแล้ว เจ๋งมาก!
ไม่อยากให้บีมคู่ก้องอ่ะ แต่ทรมานเฟคมากๆนะให้เฟคมันสำนึกผิดให้ได้
หมันไส้บอสจริงๆ

DasHimmel

  • บุคคลทั่วไป
ยิ่งกว่าไปกันใหญ่เเล้ว  :เฮ้อ:
ไม่ใช่แค่เอาพี่ก้องมาเกี่ยวแต่เอาตัวไปแลกอีกต่างหาก
ปวดหัว ปวดตับ  :z3:
ไม่มีอะไรเคีลยร์เลย ห่วงพันกันมั่งหมด อิเฟคจะเอาก็ให้มันดีดีไม่ได้รึไง โง่ยิ่งกว่าคงายแล้วอ่ะ
บีมก็เหมือนกัน ทำไปแล้วแก้อะไรไม่ได้เเล้ว แต่ก็นะ....รักตัวเองให้มากกว่านี้หน่อยเถอะ

ออฟไลน์ konjingjai

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +226/-4
ผมเดินจากมาโดยที่ไม่ได้สนใจมันอีก  ผมเดินตรงไปที่ประตูรั้วของมหาวิทยาลัย  โดยที่มีมันเดินตามมาเงียบๆ  แต่พอผมเดินจวนจะพ้นรั้วอยู่แล้วไอ้เฟคก็ดึงมือผมไว้ผมจึงหันมามองหน้ามัน

“บีมจะไปไหนครับ”

“ผมจะกลับห้องผมซิครับ  แล้วพี่เฟคปล่อยมือผมได้แล้วคนมองกันใหญ่แล้ว”

พอไอ้เฟคได้ยินที่ผมพูดมันจึงหันไปมองรอบตัวของเราทั้งคู่มันคงเห็นจริงอย่างที่ผมพูด  มันจึงยอมปล่อยมือผม

“งั้น...ให้พี่ไปส่งนะครับ  บีมจะได้ไม่เหนื่อยไงครับ”

ผมส่ายหน้าให้มัน

“ไม่ดีกว่าพี่เฟค  ผมกลับห้องเองได้ไม่เหนื่อยหรอก  พี่กลับไปได้แล้วล่ะผมจะกลับแล้วเหมือนกัน  และถ้าไม่จำเป็นพี่เฟคไม่ต้องมาหาผมที่นี่ก็ได้  ถึงพี่ไม่แคร์ใคร  แต่....ผมยังต้องอยู่ที่นี่อีกหลายปี  ดังนั้นผม....แคร์ครับ”

พูดจบผมก็หันหลังให้กับมัน   แต่ผมก็เห็นครับว่ามันเดินตามผมมา  ได้..ถ้าอยากตามผมก็จะให้ตาม  ผมเดินไปยังป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัยแล้วก็เดินเลยมันไป   ผมเดินไปเรื่อยๆ  ผมอยากจะรู้เหมือนกันว่าคนอย่างมันจะตามผมได้นานสักแค่ไหน

ผมแอบมองมันด้วยหางตา  ตอนนี้หน้าของมันแดงไปหมด  คงจะร้อนจากแดดนั้นแหละ  และเหงื่อก็ไหลจนเต็มหน้าเต็มตัวของมันไปหมด  ก็คนเคยทำงานนั่งห้องแอร์  นั่งรถ  ก็รถแอร์อีก  มันเอาผ้าเช็ดหน้าของมันออกมาปาดเหงื่อ

ผมเดินจนมาถึงอีกป้ายรถเมล์หนึ่งผมจึงนั่งรอรถที่ป้ายนั้น  ไอ้เฟคมันก็เดินมานั่งข้างๆ  ผม เสียงมันหอบด้วย  ก็อย่างนี้แหละคนไม่เคยออกกำลังกาย 

ผมรอรถคันแล้วคันเหล่าผมก็ยังไม่ยอมขึ้นไปสักที  เพราะมันยังไม่ใช่รถที่ผมต้องการขึ้นนั้นเอง  ระหว่างที่รอผมก็เอากระดาษมาพัดใส่ตัวเอง  ผมก็ร้อนเหมือนกัน  แต่ไม่มากเท่ามัน

“บีม...รอยอะไรนะ”

มันพูดจบมันก็มาดึงคอเสื้อของผมเพื่อดูรอยที่มันเห็นที่คอของผม  ผมก็ปล่อยให้มันดูไปครับ  ผมรู้ว่ามันเห็นรอยอะไร  แต่ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเห็นนะครับ  มันเห็นเอง

“รอย...อะไรพี่ก็น่าจะรู้นี่ครับ...พี่เฟคเองก็เคยทำรอยอย่างนี้ไว้ตามตัวผมบ่อยๆ”

ผมเห็นมันหน้าซีดลงมือที่จับคอเสื้อของผมเอาไว้สั่นน้อยๆ  ก่อนที่มันจะปล่อยมือออกจากคอเสื้อของผม  ผมจึงจัดเสื้อให้เข้าที่เหมือนเดิม

“ไอ้เชี๊ยนั้นมันเป็นคนทำใช่ไหม...”

เสียงของมันดังออกมาจากปากของมันช้าๆ  น้ำเสียงที่เหมือนคนหมดหวัง  แต่ผมไม่ตอบอะไรทุกอย่างมันก็น่าจะบอกอะไรกับมันได้บ้างแล้ว  และที่พอดีที่รถที่ผมรอมาพอดี....รถเมล์ฟรีเพื่อประชาชนไงครับ  ผมบอกแล้วตามมาได้ก็ตามมาผมจะทนเท่าที่ผมจะทนได้

พอรถจอดผมก็ลุกขึ้นแล้วก้าวเท้าขึ้นไปบนรถทัน  ตอนแรกที่ไอ้เฟคเห็นว่าผมกำลังขึ้นรถเมล์  มันก็ทำท่าลังเลที่จะตามผมต่อหรือเปล่า  คนอย่างไอ้เฟคไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันไม่เคยขึ้นรถเมล์แน่นอน  คนมีเงินอย่างมันตูดคงไม่เคยถูกกับเบาะรถเมล์แน่ๆ   แต่สำหรับผมถึงทางบ้านจะมีเงินพอสมควรแต่พ่อก็เลี้ยงลูกๆ  ให้ติดดินเท่าที่จะทำได้ดังนั้นผมจึงอยู่ได้ทุกที่และทนได้กับทุกสถานการณ์

และหลายๆ  คนก็คงรู้ว่ารถเมล์ฟรีสภาพมันเป็นอย่างไง  แน่นตลอดทั้งวันแถมยังเป็นรถที่ไม่มีแอร์อีก  ถ้าปกติไม่มีมันตามมาอย่างนี้  ผมก็คงจะขึ้นรถมีแอร์ไปแล้วล่ะครับเพราะรถเมล์หลายสายวิ่งผ่านหน้าซอยที่เข้าไปที่หอของผม  แต่นี้ที่ผมอยากแกล้งมัน  ถึงต้องทนกลิ่นอันไม่พึ่งประสงค์ทั้งหลายก็ต้องทนครับ  แต่ผมนะทนได้สบายอยู่แล้ว  แต่คนอื่นนะไม่รู้

รถเมล์วิ่งไปเฉื่อยๆแต่เบรกที่นี่แทบกองไปรวมกับคนข้างหน้าได้  ผมมองไปที่ไอ้เฟคที่เดินตามผมขึ้นรถมาตอนแรกผมคิดว่ามันจะไม่ตามผมมาแล้วแต่มันก็ตัดสินใจเดินตามผมมา  ผมกับมันยืนอยู่ห่างกันพอสมควร  พอผมมองไปมันก็มองหน้าผมพร้อมกับยิ้มเอาใจผม  แต่ผมเมินไปมองทางอื่นแทน  จนถึงจุดหมายของผม   ผมจึงลงแล้วเดินเข้าไปในซอย  ผมเห็นไอ้เฟคมันเดินตามมาอย่างทุลักทุเลคนมันไม่เคยก็อย่างนี้แหละครับ

จนเดินมาถึงกลางซอยไอ้เฟคมันก็ยังตามผมมาไม่เลิกรา    ผมจึงหยุดเดินแล้วหันหน้ามาเผชิญหน้ากับมัน

“พี่เฟคจะเอาอย่างไง..จะตามผมไปถึงไหน”

มันยิ้มให้ผม...ผมล่ะอ่อนใจกับมันจริงๆ

“พี่ก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆ  บีมไงครับ”

“โอ๊ย...ผมอยากจะบ้าตาย”

เมื่อได้ฟังคำตอบมึนๆ  จากมันแล้วผมก็เลยเดินต่อไป  ไม่มีคำบรรยายอะไรทั้งสิ้น  คุยกับคนบ้าคงจะรู้เรื่องดีกว่าคุยกับมันอีก



หลังวันนั้นเป็นต้นมาไอ้เฟคมันก็จะทำตัวมาสิงอยู่ที่ห้องของผมตลอดเวลางานการมันก็ไม่ไปทำมันได้แต่สั่งลูกน้องทางโทรศัพท์เท่านั้น  จนความอดทนที่ผมเคยมีมันเริ่มหมดลงทุกๆ  วัน  จนวันนี้มันก็หมดลง  ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้มุมห้องที่ตอนนี้มันยึดของผมไปนั่งทำงานเหมือนกับว่ามันเป็นเจ้าของเสียเอง  พอผมนั่งลงไอ้เฟคมันก็เงยหน้าจากจอคอมของมันมามองผม

“มีอะไรหรือเปล่าครับบีม...”

ผมมองหน้ามันก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า

“เอา...ล่ะ   พี่เฟคพี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่  ผมถามพี่กี่ครั้งก็ไม่เคยได้คำตอบจากพี่จริงจังสักครั้ง  ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องคุยกันให้รู้เรื่องแล้วว่าจะเอาอย่างไง”

ไอ้เฟคมันปิอจอคอมของมันทันที

“งั้นพี่จะตอบอย่างจริงจังนะครับแล้วบีมก็ไม่ต้องถามพี่อีก   พี่..ต้องการที่จะทำทุกอย่างให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมก็เท่านั้นเอง”

“มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อย่างไงพี่เฟค  ทุกอย่างมันรวงเลยมาแล้วมันย้อนกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว”

“ก็บอกแล้วไงครับว่าพี่จะทำทุกอย่าง”

“แต่ผมก็มีคนใหม่แล้วนะ...แล้วพี่เองก็มีคนอื่นแล้วเหมือนกัน”

“พี่ไม่แคร์...บีมจะมีใครอีกกี่คนก็ได้พี่ไม่ว่าหรอก  พี่ใจกว้างเพราะถึงอย่างไงพี่ก็คือคนที่บีมรัก..และพี่ก้เป็นคนแรกของบีม”

“พี่เฟค  พี่ดูปากผมเลยนะว่าผมไม่ได้รักพี่แล้ว..ตอนนี้.ผมรักพี่ก้อง....พี่เข้าใจไหม”

“ตอนนี้ไม่รักพี่แล้ว...แต่ต่อไปพี่ก็จะทำให้บีมรักพี่เหมือนเดิม...แล้วบีมก็ดูปากพี่นะครับว่าพี่จะทำให้บีมกลับมารักพี่อีกครั้ง”

“โอ๊ย...ทำไมพี่พูดยากอย่างนี้...แล้วน้องบอสของพี่อีกล่ะจะเอาเขาไปไว้ที่ไหน  พี่จะเก็บทั้งสองคนไว้ไม่ได้หรอกนะครับ  ที่พี่เคยบอกผมว่ารอให้น้องเขาไปเอง  แล้วเมื่อไรเวลานั้นจะมาถึงล่ะ  พี่จะให้ความหวังทั้งผมทั้งน้องเขาเลยหรือไง  แล้วถ้าเกิดน้องเขาไม่ยอมไปจากพี่ล่ะ..แล้วพี่จะผมรอพี่อยู่อย่างนี้หรือไง   ชีวิตมันต้องเดินไปข้างหน้านะครับ”

มันก้มหน้าเงียบไปสักพักก่อนที่มันจะเงยหน้ามองผมอีกครั้ง  ผมรู้ว่าไอ้เฟคมันลังเลใจและมันเองก็ไม่รู้จะจัดการเรื่องยุ่งๆ  ทั้งหมดนี่อย่างไง

“บอสเขาจะไปจากพี่ตอนที่เขาเรียนจบแล้ว  นั้นเป็นข้อตกลงของพี่กับบอสครับ”

“แล้วพี่จะเอาอะไรมารับประกันว่าเมื่อถึงเวลานั้นมาถึงทุกอย่างจะเป็นไปตามข้อตกลง   ผมว่ามันไม่ง่ายอย่างที่พี่คิดหรอกครับ...ผมว่าน้องเขาเองก็คงรักพี่มากเหมือนกัน  พี่เฟครู้ไหม  พี่เป็นคนที่เลวที่สุดที่ผมเคยเจอมา  พี่ทำให้คนสองคนที่รักพี่มากต้องเสียใจมากเหมือนกัน”

ตอนนี้น้ำตาของผมเริ่มไหลออกมาแล้ว  ผมพยายามกลั่นเต็มที่  เพราะเคยให้สัญญากับตัวเองไว้ว่าผมจะไม่เสียน้ำตาให้คนอย่างไอ้เฟคอีก  แต่สุดท้ายผมก็ทำตามสัญญานั้นไม่ได้   น้ำตาของผมค่อยๆ  ไหลลงอาบที่แก้มของผม  ไอ้เฟคเอื้อมมือของมันมาเช็ดที่หน้าของผม  มันเองก็ตาแดงๆ  เหมือนกัน

“พี่รู้ว่าพี่มันเลวแค่ไหน...พี่ทำให้บีมต้องเสียใจ  ทำให้บอสต้องแอบร้องไห้ทุกครั้งที่พี่ทำเย็นชาใส่  พี่ไม่อยากเป็นคนอย่างนี้เลย   กับบีมเองพี่ก็ไม่เคยทำดีด้วยเลย  พี่ทำแต่เรื่องเลวๆ  ไว้กับบีมมากมาย  แต่พี่เลือกที่จะทำให้มันเป็นไปอย่างนี้  พี่ไม่โทษว่าเป็นความผิดของใคร  มันเป็นความผิดของพี่เองทั้งนั้น   พี่แค่อยากขอโอกาสให้พี่อยู่ใกล้บีมเท่านั้นก็พอ   บีมไม่ต้องสนใจพี่ก็ได้ทำเหมือนพี่เป็นอากาศก็ได้  พี่จะทำให้บีมกลับมารักพี่อีกครั้งให้ได้”

“แต่ผมไม่ได้เหมือนเดิมแล้วนะพี่เฟค  ผมมีพี่ก้องเข้ามาอยู่แทนพี่แล้วและผมก็คงไม่ทิ้งคนดีๆ  อย่างพี่ก้องแล้วกลับมาหาพี่แน่นอน  มันสายไปแล้วผมกับพี่ก้องก้าวไปด้วยกันไกลกว่าที่จะย้อนกลับมาได้แล้ว”

“มันเป็นเรื่องในอนาคตครับ...ทุกอย่างมันไม่แน่นอน”

พอมันพูดจบมันก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องของผมไปน้ำเสียงสุดท้ายที่มันพูดกับผม  มันแสดงถึงความมั่นใจของมันมากๆ   

ตอนนี้เหลือผมกับความเงียบที่อยู่ในห้อง  ผมค่อยใช้สมองคิดถึงทำพูดของไอ้เฟค  บางที่คนที่ผิดจริงๆ  อาจจะเป็นผมก็ได้

          ผิด...ที่อยากรู้อยากเห็นแล้วไปเปิดโทรศัพท์ของไอ้เฟคเพื่อดูข้อความของมันวันนั้น  แล้วเกิดหวีนแตกขึ้นมาและตัดสินใจด้วยอารมณ์เพียงอย่างเดียว

          ผิด...ที่ยอมให้พี่ก้องเข้ามาในชีวิตง่ายๆ  ไม่รู้ว่ามันเกิดจากความเมาในคืนนั้น...ความที่อยากจะเอาชนะไอ้เฟคให้มันรู้สึกเจ็บเหมือนกับที่ผมเจ็บที่โดนคนที่รักหักหลัง....หรือความจริงที่ว่าตัวพี่ก้องก็เข้ามาอยู่ในใจของผมจริงๆ  อย่างที่ผมบอกไอ้เฟคไป

          ผิด...ที่ผมอาจจะเป็นมือที่สามที่เข้ามาแทรกระหว่างไอ้เฟคกับเด็กคนนั้นก็ได้   ถ้าไม่มีผมเรื่องทุกอย่างมันก็คงง่ายขึ้นมากกว่านี้

        ผิด...ที่ผมรักมันมากไป

ผมนั่งอยู่ท่าเดิมอย่างนั้นจนไม่รู้ว่าความมืดมันเข้ามาปกคลุมภายในห้องของผมตั้งแต่เมื่อไร  ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟแล้วหาอะไรกินชีวิตทำไปด้วยความคุ้นชิน  ถ้าถามผมว่าอาหารมื้อนั้นมันอร่อยไหม  ผมไม่สามารถตอบได้ครับเพราะว่าแม้แต่ของที่ผมกินเข้าไปผมยังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร

จากนั้นผมก็ไปล้มตัวลงนอนที่โซฟาแล้วเปิดโทรทัศน์ไว้เพื่อให้เสียงของมันดังเป็นเพื่อน เพื่อไม่ให้ห้องมันเงียบจนเกินไป  จนเวลาล่วงเลยไปนานเท่าไรไม่รู้  ผมมารู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่มีคนมาเคาะประตูห้องผมจึงลุกขึ้นแล้วไปเปิดประตูห้องเพื่อดูว่าใครเป็นคนมาเคาะประตูห้อง

พอผมเปิดประตูก็เห็นว่าเป็นไอ้เฟคที่เป็นคนมาเคาะประตูห้องไม่รู้ว่ามันจะกลับมาทำไมอีกรอบผมหันกลับไปมองไปที่นาฬิกาที่อยู่ในห้องก็เห็นว่ามันดึกมากแล้ว แต่พอผมหันมาอีกรอบก็เห็นไอ้เฟคมันหน้าแดงและยืนเซไปเซมา   คงไปกินเหล้าแล้วเมากลับมาแน่ๆ  ยังไม่ทันที่ผมจะถามหรือพูดอะไรกับมัน  ไอ้เฟคมันก็เดินตรงมาหาผมทำให้ผมเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ

“พี่รักบีม...รู้ไหมครับถึงบีมจะเป็นของคนอื่นแล้วพี่ก็ยังรักบีมเหมือนเดิมครับ”

ถึงผมจะเข้าใจว่ามันรู้สึกอย่างไง  แต่ผมก็อดรำราญมันไม่ได้  มันอยากจะรั้งผมไว้  ก็แค่มันพายเรือวนอยู่ในอ่าง   

ผมเดินถอยหลังหนีมันเข้ามาในห้องเรื่อยๆ  มันเองก้เดินตามผมมา

“พี่เฟคจะทำอะไร”

“พี่ไม่ทำอะไรบีมหรอกครับ...พี่รักบีมจะตายไป..”

น้ำเสียงของมันอ้อแอ้  คงจะเมามากจริงๆ  ไม่รู้ว่ามาถึงที่นี่ได้อย่างไง  ผมหนีมันไปจนสะดุดล้มลงนอนบนโซฟาที่ผมเพิ่งลุกขึ้นไปนั้นแหละ  ตอนล้มลงไปไม่รู้ว่าหลังจะหักหรือเปล่า  ไอ้เฟคมันก็รีบขึ้นมาคล่อมอยู่บนตัวของผมทันที

“พี่เฟคจะทำอะไรผม”

ด้วยความตกใจผมจึงถามมันขึ้นมา  คนเมาไม่เคยน่าว่างใจ

“พี่รักบีมนะครับ”

มันพูดคำนั้นซ้ำไปซ้ำมา  พร้อมกับเอาหน้าซุกไซค์ไปตามลำคอของผม  มือของมันก็ปลดกระดุมเสื้อของมันเอง   ผมดิ้นเต็มแรงแต่ด้วยที่เสียเปรียบมันทางด้านกายภาพ  มันจึงไม่หลุดง่ายๆ  ผมทั้งทุบทั้งข่วนตามตัวของมันเพื่อให้มันหยุดไม่ได้  แต่มันก็ไม่ยอมหยุด

“พี่รักบีมจริงๆ  นะครับ”

มันถอดเสิ้อของมันออกจนได้  โดยตลอดเวลามันก็ยังไซค์อยู่ที่คอของผมตลอด  แต่อยู่ดีๆ  มันก็หยุดการกระทำของมันลง  แต่มันยังทับผมอยู่อย่างนั้น  ผมจึงหันไปมองหน้ามัน  ปรากฏว่ามันหลับไปแล้วครับ   ที่มันทำไปทั้งหมดคงเป็นความต้องการส่วนลึกของมันครับ 

ที่เมาจนไม่ได้สติ  แต่กลับตรงมาหาผมถูกแล้วยัง...ผมอีก   ผมเอามือลูบหัวของมันเบา  เสียงหายใจที่สม่ำเสมอบอกให้ผมรู้ว่ามันหลับลึกไปแล้ว   ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ  ว่ามันทำไมถึงทำตัวเหมือนเด็กหวงของอย่างนี้

ผมค่อยๆ  ดันตัวของมันลงจากตัวผม  กว่าจะดันออกได้ก็เหนื่อยพอสมควรก็มันหนักจะตายไป   จากนั้นผมก็จัดการจัดท่าให้มันนอนสบายที่สุด  แล้วผมก็เข้าไปในห้องนอนเพื่อเอาผ้าห่มมาให้มัน  เห็นแก่ความเป็นคนเหมือนกันหรอกนะถึงได้หามาให้  ผมพูดกับมันตอนที่เอาผ้าห่มมาห่มให้มันเสร็จ  แต่มันคงไม่ได้ยินหรอก  หลับลึกขนาดนี้แถมเมาเสียอีก  ถ้าผมเอาหมอนมากดหน้ามันจนตายมันก็คงไม่รู้หรอก   เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วผมจึงไปนอนบ้าง

ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอมันแล้วครับเห็นแต่ผ้าห่มที่ผมเอามาให้มันห่มเมื่อคืนพับอยู่บนโซฟาเท่านั้นแล้วก็มีกระดาษติดเอาไว้....ขอบคุณมากครับ...สำหรับผ้าห่ม  พี่กลับไปทำงานก่อนนะครับแล้วตอนเย็นจะเข้ามาหาใหม่...

ปล.    เมื่อคืนบีมรู้ไหมว่าพี่ไปโดยใครเล่นงานเอา  เป็นแผลเต็มหลังเลย

คงเมามากจริงๆ  ซิมึงถึงโดนอะไรไม่รู้เลย

พอถึงตอนเย็นผมกำลังเก็บกวาดห้องอยู่นั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้องอีกล่ะ  คงเป็นเจ้าประจำทีที่คุณก็รู้ว่าใครมา  ผมจึงไปเปิดประตูห้องช้าๆ  เพื่อแกล้งมัน

“มาทำไมอี....ก”

ผมพูดได้แค่นั้นก็ต้องหยุดกำลังจะด่ามันอยู่เลย  แต่คนที่ผมเห็นกับไม่ใช่ไอ้เฟคแต่เป็นพี่ก้องนั้นเอง  พอพี่ก้องเห็นหน้าผมก็ยิ้มหน้าบานเลยครับ  ผมก็ยิ้มครับก็ไม่คิดมาก่อนว่าพี่ก้องจะมาหาผมอย่างนี้  เพราะหลังจากพี่ก้องกลับไปวันนั้นพี่ก้องก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีกเลย

“พี่ก้อง...”

“ครับ...พี่เองตกใจอะไรครับ”

“เปล่าครับ”

 ผมเดินหลบให้พี่ก้องเข้ามาในห้อง  จึงเห็นว่าหลังพี่ก้องมีใครอีกคนมาด้วย

“เฮ้ย....บีทมาได้ไง”

น้องชายรูปหล่อของผมเองครับ  มันยืนยิ้มแป้นอยู่หลังพี่ก้องนั้นเอง  ผมงี้กระโดดไปกอดมันเลยครับ

“ก็นั่งรถมากับพี่ก้องไง”

“กวนตีนแล้วแก”

มาถึงก็กวนตีนเลยน้องผม

“ก็พี่บีมถามไงว่ามาไง  ผมก็บอกว่ามากับพี่ก้องไงไม่ถูกหรือไง”

“เอ๋อ...พี่ผิดที่ถามไปอย่างนั้น..งงั้นเอาใหม่แกมาทำไมไอ้หมาบีท”

พอผมถามจบน้องผมก็หุบยิ้มทันทีแต่กลับมาทำหน้าจริงจังแทน

“ก็เกิดเรื่องใหญ่แล้วซิ  พ่อกับแม่ส่งให้ผมมาดูพี่ก่อนที่ท่านจะมาเอง”

“มาดูพี่..”

ผมชี้นิ้วมาที่ตัวเอง  น้องชายผมก็พยักหน้า  แล้วไอ้เรื่องใหญ่ที่ว่ามันคือเรื่องอะไรล่ะ

“เพื่อ....”

“๐ก็พี่ก่อเรื่องอะไรเอาไว้กับพี่ก้องล่ะ”

ผมมองหน้าน้องชายของผมก่อนที่จะมองหน้าที่ก้องที่ยิ้มแหย่ๆ  ให้ผม  ผมเพิ่งสังเกตหน้าพี่ก้องเต็มๆ  ก็ตอนนี้แหละมันมีรอยช้ำเหมือนโดนใครต่อยมาเลย  แต่รอยจางลงมากแล้ว

“ไม่ต้องงหรอกครับบีม...คือว่าเรื่องของเรา  นายรู้แล้วครับ”

ผมตกใจกับคำพูดของพี่ก้อง  หน้าผมซีดลง  ก็นายของพี่ก้องก็มีคนเดียวเท่านั้นแหละก็คือพ่อของผมเองไง  อยากตายแล้วพ่อรู้เรื่องได้ไงล่ะ

“แล้วพ่อรู้เรื่องของเราได้อย่างไงล่ะพี่ก้อง”

“ก็พี่ก้องแกแมนมากไงพี่บีม...เมื่อวันจันทร์แกขับรถไปบ้านเราแต่เช้าแล้วไปคุกเข่าต่อหน้าพ่อกับแม่แล้วบอกว่าพี่เขาชอบพี่และตอนนี้ก็มีอะไรกันไปแล้ว   พี่ก้องเขาจะรับผิดชอบทั้งหมดให้สมกับเป็นชาติชาติทหาร  ทำแล้วก็ต้องกล้ารับ  เล่นเอาแม่ล้มทั้งยืนส่วนพ่อก็สวนพี่ก้องไปด้วยหมัดนี้ไง  ไอ้รอยเขียวๆ  ม่วงๆ  บนหน้าพี่ก้องนะฝีมือพ่อทั้งนั้น  พ่อกับแม่เลยส่งให้ผมมาดูพี่ก่อนไง  กันไม่ให้พี่หนี  แล้วอีกสองวันท่านจะเดินทางมาเอง”

พอฟังคำอธิบายของน้องผมแล้วแทบเป็นลม  ผมหันไปมองพี่ก้องที่กำลังยิ้มอย่างสำนึกอยู่

“พี่ก้อง...”

ผมเรียกพี่ก้องเสียงอ่อน  ผมไม่นึกว่าพี่ก้องจะคิดอะไรไปได้ไกลขนาดนี้  กลายเป็นผมที่คิดน้อยและง่ายไป  ถ้าพ่อกับแม่รู้ก็ต้องโกรธและตกใจอยู่แล้วที่ลูกชายคนกลางกลายมาเป็นอย่างนี้

“๐พี่ขอโทษจริงๆ  ครับบีม..พี่แค่อยากแสดงความรับผิดชอบและอีกอย่างพี่ก็รักบีมจริงๆ  นะครับ  ตั้งแต่เห็นบีมครั้งแรกแล้วที่กรม  ผู้ชายหน้ารั้นๆ  ที่เดินเข้ามาในกรม”

ผมเดินไปหาพี่ก้องแล้วเอามือลูบตามรอยที่หน้าของพี่ก้อง   พี่แกคงโดนไปเยอะขนาดผ่านไปตั้งหลายวันแล้วยังเป็นรอยอยู่เลย  ก็ผมนะลูกคนโปรดซิครับเลยโดนไปหนักหน่อย  ผมได้ยินสิ่งที่พี่ก้องบอก  แต่ผมสนใจสิ่งตรงหน้ามากกว่า  คำพูดที่สวยหรูมันไม่มีความหมายหรอก  ผมชอบที่การกระทำมากกว่าเพราะผมได้มามากแล้วคำพูดที่สวยหรูแต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงลมปากเท่านั้น

“เจ็บหรือเปล่าพี่ก้อง”

พี่ก้องหน้าแดงขึ้นมาทันที  คงเขินนะครับ  ผมไม่เคยทำอย่างนี้กับพี่เขาสักครั้งตั้งแต่รู้จักกันมา

“จะหวานกันอีกนานไหมครับ..ผมหน่อยแล้วก็หิวด้วย  ไม่รู้พี่ก้องจะใจร้อนอะไรมากมายออกมาจากค่ายก็ไม่ยอมแวะกินอะไรระหว่างทางเลย...หิวววววว..เข้าใจไหมครับจะหวานก็ปล่อยให้ผมเข้าไปหาอะไรกินก่อน”

เสียงบีทมันพูดขึ้นมาขัด  ผมจึงหลีกทางให้มันเดินเข้าไปในห้องจากนั้นมันก็เริ่มสำรวจห้องผม  แล้วมันก็ไปหาอะไรกัน  แต่ในห้องผมมีเพียงน้ำเปล่า  บีทมันเลยบ่นก่อนที่มันจะเดินมาหน้าห้องอีกรอบเพื่อจะออกไปหาอะไรกิน

“ไม่อยู่กวนแล้วอยากหวานก็เต็มที่เลยนะพี่เขย...”

พอมันพูดจบมันก็วิ่งปู๊ดออกไปทันที่ก่อนที่มันจะโดนผมจัดการเลยเหลือผมสองคน  ผมจึงพาพี่ก้องเอาของไปเก็บในห้อง  พอพี่ก้องเอาเป้ว่างลงผมก็ดึงมือพี่ก้องมาที่เตียงแล้วดึงเสื้อขึ้น  แล้วผมก้เห็นรอยที่อยู่ตามตัวอีกหลายจุด  พ่อผมก็โหดใช่เล่นนะเนี๊ยไม่รู้มาก่อน

“เจ็บมากเลยใช่ไหมพี่ก้อง”

“เจ็บแต่พี่ก็ยอมครับก็ไปหักหัวใจของท่านมา  แค่นี้นิดเดียวครับ”

เพิ่งรู้นะว่าคนหน้าเฉยอย่างพี่ก้องแกจะหวานเป็นด้วย  ผมจึงก้มลงจูบตามรอยตามตัวของพี่ก้องเพื่อเป็นการปลอบใจและบรรเทาความรู้สึกผิดของตัวเองที่ไปดึงคนดีๆ  อย่างพี่ก้องมาจมอยู่กับคนเลวๆ  อย่างผม

“ชี๊ด...”

เสียงพี่ก้องดังออกมาผมจึงหยุดแล้วเงยหน้ามองพี่ก้อง

“เจ็บเหรอ..พี่ก้องผมคงทำแรงไปใช่ไหมครับ”

“เปล่า...พี่ไม่ได้เจ็บหรอก   เออ...พี่เสียวอ่ะ....”

แป่ววววววว....ไปไม่ถูกเลยผมงานนั้มีเขินซิครับก็ผมเองก็ยังมียางอยู่

ออฟไลน์ lucifel

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-0
นาทีนี้พี่ก้องโครตเท่ห์ ลูกผู้ชายตัวจริง กล้าทำกล้ารับ แมนโครต
ผู้ชายแบบพี่ก้องหายากมากกกกกก
ต่างกับไอเฟคราวกับบนสุดของสวรรค์กับหุบเหวในนรก
ความดีชั่วต่างกันสุดขั้ว
พี่ก้องโครตแมนจนไอเฟคดูหน้าตัวเมียเลย
เกลียดมัน

ออฟไลน์ maytarapat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-4
ไม่รู้จะแสดงความคิดเห็นยังไง
เฮ้อๆ ๆ  ๆ ๆ เรื่องมันดูวุ่นวายกันไปใหญ่
แต่ว่าพี่ก้องโคตรแมนเลยอ่ะ กล้ายอมรับในสิ่งที่ทำ
 o13 o13 o13
เรื่องนี้กลายเป็นเราหลายหลายคนแล้วว ว วว ว ว
5 555 5 555 

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคร๊ะๆ ๆ
 :bye2: :bye2: :bye2:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
พี่ก้องแมนมาก  o13
หมู่เฮาเปลี่ยนพระเอกดีไหม
หรือว่าจริงๆแล้วพี่ก้องนี่แหละพระเอก
แล้วคิวพี่ท่านเยอะเลยมาตอนหลัง

Viper_Wa

  • บุคคลทั่วไป
ติดเรื่องนี้เป้นเห็บติดหมาเลยก๊าฟ ช๊อบชอบแหละครับ

จะมานั่งเฝ้ากดดันคนเขียนให้อัพต่อไป หุๆ

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8

ออฟไลน์ sirikanda28

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1758
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +117/-3
อย่าเปลี่ยนพระเอกน้า
ถึงอิเฟคจะเชี่ย  แต่ก็
เป็นคนที่บีมรัก (หรือ
ปล่าว) :angry2:

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
คนดีและรักจริงๆ ต้องแบบนี้สิพี่ก้อง

ถีบส่งคนเลวออกจากชีวิตไปเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ eern

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-5
อยากให้บีมเลือกพี่ก้อง

ออฟไลน์ boworange

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-0
 :o8:   รักพี่ก้องแบบโครตๆ.  :-[


ส่วนไอ้เฟค. ไปตายสะ. ผู้ชายเฮงซวย.  o22


 :angry2:  ปล. ขอเป็นเสียงที่สองที่โหวตให้เปลี่ยนพระเอกใหม่

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-11-2011 14:51:51 โดย boworange »

ออฟไลน์ pooinfinity

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-3
จริงๆมันก็ต้องแล้วแต่ใจคนเขียนใช่มั้ย ว่าจะทำเรื่องให้เป็นอย่างไรต่อ
ถ้ามองในแง่ ความเป็นจริง เอาตรงๆ ตอนนี้บีมเองก็รับก้องเข้ามาแล้วหนิ
เรื่องรู้ถึงหูพ่อแม่แล้ว ตอนนี้คงแก้ไขไรไม่ได้แล้ว คงต้องตกลงคบกับก้อง
ส่วนเฟค ก็ลากันไป จบแค่นั้น นี่คือรางวัลที่ก้องควรได้รับใช่มั้ย
ส่วนบีม เลิกกับเฟคแล้วนะ อย่าได้มีอะไรค้างคากับเฟคอีกเด็ดขาด ไม่ว่าอยากไร เลิกก็คือเลิก จบกันไป
เฟคทำตัวเองหนิ ก็ต้องจบไปแบบนี้ ส่วนบอส เหมือนหมาคาบเนื้อไปแดกเลยอ่ะ ทนเค้าเย็นชานิดหน่อย
ทำตัวน่าสงสารอีกนิด ก็ได้เฟคแล้ว จบ!! ใช่มั้ย ส่วนตัวเราเอง เราเกลียดพฤติกรรมที่ว่า มือที่สาม ชู้ กิ๊ก รึอะไรต่างๆเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอเจอบีมที่ใจเองก็ยังไม่ได้ตัดเฟคออกแบบนี้ มันเลยไม่ถูกใจ หากไม่นึกรักแ้ล้ว จะทำก็ทำไป ไม่ว่า เพราะนั้นมันสิทธิ์ของเค้า

มันใช่ ตรงที่เรื่องนี้มันไม่ได้มีคนที่ใสซื่อไปซะหมด ไม่ได้รับไม่ได้ เพียงแต่บีมเองก็อยู่ในฐานะที่เรายกให้เทียบกับลูกของเรา เราย่อมคาดหวังว่าลูกไม่น่าจะทำแบบนี้ มันก็แค่ความรู้สึกของคนเป็นแม่ แค่นั้น แต่ถ้าให้มองจริงๆ ตอนนี้ที่มีอารมณ์ บีมเองก็รับก้องมาอยู่ในใจแล้วหนิ ไม่งั้นคงไม่ยอมใช่มั้ยล่ะ เพราะขนาดกับเฟค กว่าบีมจะยอมอีกครั้งอย่างเต็มใจจริงๆน่ะ โดยที่ไม่โดนทำร้าย มันก็นานแล้วไม่ใช่เหรอ

ยอมรับนะว่า พิมความเห็นนี้ด้วยอารมณ์ล้วนๆ เราเองก็คนเอาแต่ใจนะ พอก้องมันได้อะไรไปง่ายๆแบบนี้ เลยรู้สึก หึหึ
จะบอกว่าเราเข้าข้างเฟคก็ได้มั้ง เห็นเฟคมันพยายามให้น้องรู้สึกดีกับมันมาตลอด จนบีมกะเฟครักกัน มาเสียก็ที่สันดานเดิมของมันอีก อย่างว่า คนเลว(?) มันก็ยังเลววันยังค่ำ ใช่ป่ะล่ะ หึหึ

ส่วนก้อง มาในช่วงที่บีมเจ็บพอดี เข้าทางพอดี ได้บีมไปก็ง่ายดี มาแมนตรงที่กล้าเข้าไปพูดกะพ่อแม่บีมตรงๆ
เราไม่ชอบก้องก็เพราะ เค้าไม่ต้องทำไรมากมั้ง เฝ้าๆ เที่ยวๆ ดูแลนิดหน่อยก็ได้แล้ว
ไม่ได้อยากมีปัญหากะคนอื่นคนอื่นหรอกนะ เราเม้น เราพิมอะไรสื่อถึงคนเขียนนะ เม้นจบ เราก็จบ ไม่ได้ไปอ่านความเห็นของใครต่อ ใครพอใจไม่พอใจเราบ้าง เราไม่รู้หรอก เราไม่ได้สนใจ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา เพราะเราไม่เคยอ่าน มันสิทธิของคนทุกคนที่จะอ่านบทนิยายแล้วมีความคิดความเห็นอย่างไร คนเราต่างใจกัน ต่างความคิด ต่างความรู้สึก แต่อยากบอกถึงคนเขียน นิยายที่เราตามอ่านตามเม้น บางทีอาจจะเม้นไม่บ่อย เรารู้สึกนึกรักตัวละครทุกตัวนะ บางทีเรารู้สึกเหมือนเค้าเป็นลูก เป็นเด็กเล็กๆคนนึงที่เราอยากรู้ความเป็นไปของเค้าตั้งแต่ต้นจนจบ เรารู้ว่าคนเขียนวางโครงเรื่องอะไรไวุ้ทุกอย่างดีแล้ว ก็ให้เป็นไปตามใจของคนเขียนเถอะนะ :bye2:

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
บีม ถ้าพ่อกับแม่ยอมรับพี่ก้องและไฟเขียวแล้วก็ เลือกพี่ก้องเลยเหอะ
ปล่อยไอ้เฟคไปเลย มันใจร้ายเห็นแก่ตัวไม่น่าเอามาทำผัวหรอก(โทษทีนะแรงไป)

ออฟไลน์ mayuree

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 443
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-4
เออ..รู้ตัวว่าเลวก็ปล่อยมือซะสิยะ ชิ คิดจะจับปลาสองมือน่ะไม่ได้หรอกนะ ระวังมือจะขาดเพราะเจอฉลามเข้าให้ เหอๆๆๆ :z1:

แต่..พาร์ทนี้ดูบีมมีสติมากขึ้นนะ เริ่มรู้จักมองต่างมุมดูบ้าง แล้วเปิดใจรับพี่ก้องเข้ามาในชีวิตบ้างแล้ว
อย่างที่อิพี่เฟคมันว่าละนะ อะไรมันก็ไม่แน่ทั้งนั้น
ดังนั้น..ตอนจบพระเอกอาจไม่ใช่คนนี้ก็ได้..เนอะ o18

แหม..เคยอ่านฟิคเรื่องหนึ่งประทับใจมา คนแต่งกล้าแหกกฏเหล็ก นำพระรองขึ้นแท่นพระเอกได้น่าทึ่งที่สุด เพราะพล๊อตเรื่องก็ใกล้เคียงกันประมาณว่าพระเอกนอกใจไปรักผูหญิงถึงขั้นจะแต่งงานแต่โดนทิ้งซะก่อน เลยย้อนกลับมาแต่บทเฉือนกันมากๆ สุดท้ายนายเอกใจเด็ดมีจุดยืนชัดเจนแม้การกระทำจะดูเหมือนจะมีใจกับแฟนเก่าแต่มันก็แค่ความใจดี ..มันไม่อาจเปลี่ยนเป็นความรักได้ เรื่องนี้ทำให้เข้าใจว่าเกิดมาเพื่อกันและกันมันเป็นยังไง....
เรื่องนี้น้องบีมเค้าก็มีจุดยืนของตัวเองนะ แม้จะไม่ได้ดีไปซะทั้งหมดแต่ก็เรียนรู้ในความผิดพลาดเป็น ถือว่าเป็นคนไม่เลวเลยทีเดียว
รอลุ้นต่อไปค่ะ o13

ออฟไลน์ matame

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 706
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-1
อ่า แฟนเก่าเข้าใจคำว่าแฟนเก่าไหมเฟค

ปล่อยมือบีมได้แล้ว

ออฟไลน์ ต่ายน้อย

  • กระต่ายน้อยลอยคอ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-3
    • http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27719.0
อ่านตอนนี้แล้ว เฮ้อ :เฮ้อ:
คือก็รู้ว่าเฟคมันยังรักบีมนะ  แต่คือแบบว่าแล้วน้องบอสมันจะเลี้ยงต่อไป เอาต่อไป แต่จะกลับมารักกับบีมเหมือนเดิมว่างั้น
เรื่องนี้อ่านที่ไรแล้วมันหงุดหงิด จี๊ดตาม  คือแบบสรุปพี่ก้องเป็นพระเอกเหรอครับ คือผมเป็นพวกไม่ค่อยชอบที่จะอ่านเรื่องนายเอกมีอะไรกับคนอื่น ถ้าอ่านแล้วเจอจะเซ็งเลิกอ่านทันที  แต่เรื่องนี้เลิกอ่านไม่ได้  อ่านแล้วละเหี่ยใจ แต่ก็อยากรู้ว่ทั้งสองคนจะเอายังไงต่อไป

เฮ้อ :เฮ้อ: ผมไม่เคยมีความรัก  อาจจะไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่กับความรู้สึกของตัวละครทั้งหมด  เม้นอย่างนี้หวังว่าคงไม่ขุ่นเคืองนะครับ  ผมแค่เซ็งไอ้เฟคกะอีบอสเท่านั้น
 :L2: :กอด1:

ออฟไลน์ Still_14OC

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2041
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +180/-7
เวลาอะไร มันอยู่ผิดที่ผิดทางผิดเวลา มันก็วุ่นว๊าย วุ่นวาย เนอะ
แต่แบบนี้ ก็ดี พี่ก้องกับพ่อน้องบีม จะได้ จัดเต็มอิเฟค สมใจเรา  555555555++

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :a5:

ให้ใช้ใจตัดสิน
สิ่งได้ยินและได้เห็น
ตามทางที่มันเป็น
ไม่ซ่อนเร้นชัดเจนดู

อย่าฝืนใจตัวเอง
ทำนองเพลงฟังเข้าหู
ป๊อป-ร็อค-คอรัสคู่
ใจชอบอยู่รู้ทำนอง

มองเห็นไอ้ตัวร้าย
ตัวผู้ชายใจเป็นสอง
กลับใจมาหมายปอง
จะลองใหม่ให้ใคร่ครวญ

ช้ำรักเพราะซ้ำซาก
เลือกลาจากหรือคิดหวน
แน่ใจหรือทบทวน
เด็ดขาดจริงทิ้งอีกคน

อ่าน..หนุก..มาก

คนแต่ง  o13 ซู๊ดยอดดด
บวกเป็ด

ออฟไลน์ chompoonut139

  • สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
เปลี่ยนพระเอกเหอ

เอาใจช่วยพี่ก้อง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ saotome

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
เริ่มสงสารเฟคแล้วจริงๆนะ :m15:
จริงๆแล้วเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นเรายังไม่ได้รู้จากตัวเฟคเลย
จริงๆแล้วมันอาจเป็นอย่างที่เฟคบอกก็ได้
แต่ด้วยความกะล่อนมากไปหน่อย ปัญหาเลยเกิดขึ้น

ออฟไลน์ anukul

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-6
เห่อออออออออออออไปกันใหญ่แล้วครับ

nona159

  • บุคคลทั่วไป
เอ่ยอะไรไม่ถูกแล้วล่ะ

ขอรอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
ใครจะเป็นพระเอกก็ได้ ขอ 2 อย่างคืออย่าพายเรือในอ่างกับยืดจนไม่มีบทสรุปก็พอ
ตอนนี้เหมือนจะก้าวไปข้างหน้าแล้ว แต่ต้องดูว่าจะกลับไปเหมือนเดิมรึเปล่า

ออฟไลน์ Yunatsu

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-5
โอ้ยยยยยยย

บีม แกคิดน้อยไปจิงๆแหละ ดูดิ แล้วทำแบบเนี่ยไปด่าเฟทไว้ ว่าทำให้คนที่รักพี่ทั้งสองคนเสียใจ
แกก้เหมือนกันแหละบีม ทำให้คนที่รักแก มากกว่าสองคนด้วย เสียใจ

ทั้งพ่อ แม่ พี่ก้อง แล้วไหนจะไอ้เฟทอีก
ไม่ว่าเรื่องจะจบยังไงสุดท้ายก้ต้องมีคนเสียใจ

แต่จิงๆ ถ้าเลือกพี่ก้อง อาจจะมีคนเสียใจน้อยกว่า เพราะมีแค่ไอ้เฟทคนเดียว

แต่ถ้าเลือกไอ้เฟท จะมีพี่ก้องที่เสียใจ และน้องบอลด้วย

ส่วนเฟท เรื่องนี้มันก้เหมือนเวลาหกล้มอะ ทิ้งไว้นานๆ มันก้เขียว ม่วง แล้วมันก้หายไป
จะให้ย้อนเวลากลับไปตอนหกล้ม หรือเลือกจะหกล้มใหม่ ไม่มีใครเอาหรอก เพราะว่ามันเจ็บไง
เจ็บมากกกกก ใครจะอยากเจ็บซ้ำๆไม่สิ้นสุด แล้วตัวแกเองก้ทำอะไรไม่ชัดเจน
จิงอยากที่บีมพูดว่า เอาอะไรเปนหลักประกันว่าน้องเค้าจะไป ในเมื่อเค้าก้รักแก แล้วที่แกทำให้เค้าขนาดนี้ อย่าบอกว่าไม่ใช่เพราะรัก
ยิ่งทำยิ่งเห็นแก่ตัว

เอาจิงๆไอ้คำพูดที่ว่า ไม่ต้องได้มาครอบครอง แค่เห็นคนที่เรารัก มีความสุขก้พอแล้ว ทำตามนี้เถอะเฟท
ยิ่งยื้อไป ก้ยิ่งเจ็บ มีแค่เจ็บ ยิ่งแกทำอย่างงี้ บีมก้ไม่มีความสุข แกก้ไม่มีความสุข ปล่อยเค้าไปไม่ดีกว่าหรอ
เวลา จะช่วยทุกอย่างให้ดีเอง แกอาจจะลืมบีม และรักน้องบอล บีมก้ลืมแกและรักพี่ก้อง ทุกคนมีความสุข
เจ็บแต่จบอะ เข้าจายม้ายยยย ไอ้เฟท

Mileson

  • บุคคลทั่วไป
เนื้อเรื่องเริ่มจะวุ่นวายไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยากให้เปลี่ยนพระเอกจากเฟคเป็นก้อง แต่อยากทำให้เฟคเจ็บปวด ทรมานจากการที่ทำให้บีมต้องช้ำใจมากกว่า แต่คนแต่งเหมือนเริ่มจะเอียนเอียงไปทางก้องมากขึ้น แล้วอย่างนี้ใครที่จะเป็นคนเจ็บ เฟค บีม หรือก้อง อ่านแล้วบอกตรงๆถ้าเนื้อเรื่องยังวกไปวนมาอย่างนี้ คนอ่านอย่างผมก็เริ่มอึดอัดครับ ถึงจะชอบแค่ไหนถ้าเนื้อเรื่องไม่ไปไหนคนอ่านเขาอาจจะหายไปได้นะ

crazy_j

  • บุคคลทั่วไป
 :serius2:ความสัมพันเริ่มซับซ้อนซ่อนเงื่อน

แล้วมันจะดำเนินต่อไปยังไงละเนี่ย เพลีย :m16:

พอกันเลยทั้งคู่ แต่จำได้ว่าตอนพิเศษ บีมกะเฮี่ย เอ๊ยเฮียเฟค

ก็ลงเอยกันอย่างดี งั้นพระรองอย่างพี่ก้องก็เสียสละอกเจ็บไป

คนเดียวละกันเนอะ  o18

ออฟไลน์ nokkaling

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 941
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
ใครจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ย ก้องก็น่ารักซะขนาดนั้น  :เฮ้อ:

                            :pig4:

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7

ออฟไลน์ น้ำชา เย็นๆ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
พี่ก้องเอาใจไปเลย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด