“แล้วมันคือแบบไหนล่ะฮะ… พี่ภพลองกลับไปคิดดูดีกว่าครับ ว่าอะไร… คือสิ่งที่พี่ภพจะต้องเคลียร์… รันไม่รู้ว่าพี่ภพมาหารันวันนี้ เพราะรู้สึกผิดเลยอยากมารับผิดชอบ หรือพี่ภพรู้สึกอะไรกับรันกันแน่ รันว่าพี่ภพหาคำตอบ และความชัดเจนให้ตัวเองให้ได้ก่อนดีกว่า แล้วเราค่อยมาคุยกัน เพราะถ้าพี่ภพบอกว่าวันนี้จะมาเคลียร์ รันก็ขอถามเลยว่า เราจะเคลียร์อะไร พี่ภพจะมาเพื่อแต่งตั้งฐานะเมียให้รันอีกคน โดยที่พี่เองก็แค่รู้สึกผิด รู้สึกอยากรับผิดชอบ หรือแม้แต่รู้สึกว่ารันยังคงใหม่ และยังหอมหวานท้าทายสำหรับพี่ก็ตาม แต่ถ้าคนเราไม่ได้ ‘รัก’ กัน ก็อย่ามาสานต่อความสัมพันธ์ที่เลือนลางแบบนี้เลยครับ…”
ผมหมดแรงจนแทบจะยืนไม่อยู่กับคำถามที่รันย้อนกลับมา รันไม่ได้อยู่รอฟังคำตอบ พอแขนผมเริ่มล้าจากไหล่ของคนตรงหน้า รันก็สบัดตัวออกจากผม แล้วรีบเดินหนีออกจากห้องไป… ผมไม่ได้วิ่งตาม แต่กลับเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง
พูได้108 แต่แค่บอกว่าแต่งงานกับรินบังหน้า ดันพูดไม่ได้ ไม่รำคาญพระเอกหรอก แต่ลำไยคนแต่ง