หัวข้อ: Love Story Ten & Champ ตอนที่ 33-34 อวสาน พร้อมเปิดจองหนังสือ : 25.04.54

[kit]

เรื่องย่อ ตอนต่อไป:
เต็นเดินดุ่มอย่างไร้จุดหมายไปตามถนน....
โดนเรียกตรวจบัตรประชาชน..
และตรวจยาเสพย์ติด....
โดย รตอ. กิตติยาวดี....
ซึ่งได้ทำการสอบสวนเต็นอย่างละเอียด....
ก่อนจะส่งเต็นไปทำจิตบำบัด....
แล้วชักนำให้เต็นได้รู้จักกับ บอย นักประพันธ์ชื่อเสียงโด่งดัง....
คนๆนี้เอง ที่ทำให้เต็นได้พบกับรักแท้....
โปรดติดตามตอนต่อไป....
(ขอขอบคุณ เล้าเป็ด ผู้อุปถัมภ์รายการ)
อิอิ
๗๐ + ๑ = ๗๑
ขอบคุณนะคะ คุณ Bboyseries

[I_ARMS]

แชมป์ นาย "เหี้ย" มาก!!!!

[Bboyseries]

แชมป์กลับเข้าบ้านนั่งเล่นเกมส์ต่อสักพักก็ต้องแปลกใจปนดีใจ เมื่อได้นับการติดต่อกลับมาจากคนรักที่เพิ่งร้างลากันไปอย่างมิว
“เสียงมิวดูไม่ดีเลย มีอะไรหรือเปล่า” เด็กหนุ่มถามออกไปเมื่อได้ยินเสียงคนรักเก่าคล้ายคนเพิ่งร้องไห้มา
“มิวทะเลาะกับพี่เอกมาน่ะ แชมป์ว่างอยู่มั้ย ออกมาเจอกันหน่อยสิ” ที่สุดฝ่ายนั้นก็บอกสาเหตุมา
“เอก ใครหรือ” แชมอดถามถึงคนชื่อเอกไม่ได้ เด็กหนุ่มได้คำตอบกลับมาว่าคนๆ นั้นคือคนรักใหม่ขออง
หญิงที่ตนกำลังคุยด้วยอยู่
“เพราะเขาใช่มั้ยที่มิวไม่ยอมรับการติดต่อจากแชมป์เลย” เด็กหนุ่มเอ่ยถาม รู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยพอคนรักมีปัญหาก็ยังนึกถึงตนอยู่จึงตัดสินใจออกไปพบกับเจ้าตัวที่ห้องพัก พูดคุยปลอบใจกันจนค่อนคืนจึงแยกตัวกลับบ้าน กลับเข้าห้องล้มตัวลงพักเหนื่อยได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา และคนที่โทรเข้าก็คือเหยื่อทฤษฎีของตน
“ฮัลโหลแชมป์” เสียงฝ่ายนั้นทักมาตอนกดรับสัญญาณ จึงตอบออกไปเสียงห้วนๆ
“ว่าไง ทำไมโทรมาซะดึก”
“อืม พอดีเขามาค้างด้วยน่ะ” ฝ่ายนั้นตอบกลับ นึกสงสัยว่าเขาน่ะใครจึงถาม
“ใครเหรอ”
“นพ”
“อ๋อ ก็ดีแล้วนี่ แต่ทำไมเสียงเต็นดูไม่ดีเลย” เด็กหนุ่มบอกออกไปเมื่อได้คำตอบ ระอากับคำพูดอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาที่ถามว่าตนไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ โธ่ ไอ้ตุ๊ด เอ็งจะให้ข้ารู้สึกอะไรกะเอ็ง เชี่ย!
“ทำไมเหรอ แชมป์ต้องรู้สึกไงอ่ะ” เด็กหนุ่มหลุดปากถามออกไปตามความคิด
“ก็ เออ ช่างมันเถอะ งั้นแค่นี้นะ เต็นจะนอนแล้ว” ฝ่ายนั้นตัดสายทิ้งไปคล้ายคนน้อยใจ จึงเริ่มคิดได้ว่าตนเผลอหลุดแสดงความรู้สึกไม่แยแสจริงๆ ออกไป ทฤษฎียังสรุปไม่ได้ชัดเจน ทนๆ ง้อหน่อยก็ได้วะ เด็กหนุ่มคิดแล้วจึงตัดสินใจติดต่อกลับไปหาคนน้อยใจใหม่
“เฮ้ย ทำไมวางสายกันดื้อๆ ล่ะ” ส่งเสียงทักตอนฝ่ายนั้นกดรับสัญญาณ
“ก็จะนอนแล้ว” เสียงที่ตอบกลับมากระด้างและฟังดูห้วนๆ ไอ้ห่าเอ้ย น้อยอกน้อยใจยังกะเป็นผู้หญิงจริงๆ แชมป์แอบคิด แต่ก็ทำทีตอบกลับไปอย่างเอาใจ ซึ่งเป็นการเริ่มต้นการสนทนาเชิงง้องอน
“ไม่จริง กำลังงอนแชมป์อยู่ใช่มั้ย”
“เปล่านี่ ทำไมต้องงอนด้วย”
“ไม่งอนแล้วทำไมตัดสายทิ้งดื้อๆ”
“ก็บอกแล้วไงว่าจะนอน”
“อย่ามาโกหกซะให้ยาก งอนอะไรแชมป์บอกมา”
“ไม่มีอะไรจริงๆ”
“ปากแข็ง”
“ไม่มีอะไรจริงๆ แชมป์ไปนอนต่อเหอะไป พรุ่งนี้เต็นจะโทรหาใหม่”
“ไม่อ่ะ บอกมาเมื่อกี้เป็นอะไร”
“จะให้บอกอะไรล่ะ เต็นไม่เป็นไรจริงๆ”
“ถ้าให้เดากำลังน้อยใจแชมป์อยู่ใช่มั้ย”
“อืม”
“น้อยใจแชมป์เรื่องอะไรอ่ะ”
“ก็แชมป์พูดเหมือนไม่แคร์เต็นเลย”
“ไม่แคร์ยังไง”
“ไม่รู้สิ เต็นอุตส่าห์หลบมาโทรหาแชมป์ แต่แชมป์คล้ายๆ ไม่ยินดียินร้ายเลย”
“อะไรกัน งอนเป็นเด็กๆ ไปได้”
“ก็มันจริงนี่ แชมป์เป็นคนให้เต็นโทรหาเองนะ แต่แชมป์ก็พูดคล้ายๆ ไม่ได้รอสายเต็นอยู่เลย”
“ก็รออยู่ เนี่ยเล่นเกมส์รออยู่”
“อ้าว ยังไม่ได้นอนเหรอ”
“จะนอนได้ไงในเมื่อเต็นยังไม่โทรมาส่งเข้านอนเลย”
“ก็ว่าจะโทรตั้งแต่มาถึงห้องแล้วล่ะ แต่เขาอยู่พอดี”
“ไม่เป็นไรหรอก แชมป์เข้าใจ ว่าแต่นี่โทรอยู่ไหน”
“หลังตึกน่ะ”
“ระวังยุงกัดเอานะ”
“ห่วงเหรอ”
“ห่วงสิครับ แต่หายมานานระวังเขาสงสัยเอานะ”
“ไม่หรอกเขาหลับไปแล้ว”
“แอบร้ายนะเนี่ยแฟนหลับแอบมาโทรหากิ๊ก”
“เฮ้ย นี่ว่ากันเหรอ”
“โหยแค่ล้อเล่นเองทำเป็นเสียงเขียวไปได้”
“ก็คนยิ่งรู้สึกไม่ดีอยู่”
“ทำไมอ่ะ”
“คือนพเขาคล้ายๆ จะกลับมาเป็นคนเดิมแล้ว”
“แล้วไม่ดีเหรอ”
“มันจะดีถ้าเต็นยังไม่เจอกับแชมป์”
“หมายความว่าไง”
“ไม่รู้สิ เต็นว่าเต็นเริ่มมีความสุขเวลาอยู่ใกล้แชมป์แล้วอ่ะ”
“นั่นแน่ หลงรักแชมป์แล้วล่ะสิ”
“อย่ามาล้อนะ คนยิ่งเครียดๆ อยู่”
“เครียดไร”
“ตอบให้เต็นสบายใจหน่อยสิว่าเต็นไม่ได้เป็นคนเลว”
“เลวยังไงอ่ะ”
“ก็ที่แอบมาโทรศัพท์หาคนอื่นตอนที่แฟนหลับ”
“คิดมากน่า ก็เขาทำตัวเขาเองนี่นา ถ้าเขายังเป็นแฟนที่ดีกับเต็นแล้วเต็นคิดนอกใจก็ว่าไปอย่าง”
“แต่ยังไงเต็นก็อดคิดไม่ได้อยู่ดีว่าที่ทำอยู่มันดีแล้วเหรอ”
“งั้นก็เลิกกับเขาสิ จะได้สบายใจ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็เพื่อความสบายใจไง แต่เต็นต้องถามใจตัวเองก่อนนะว่ายังรักเขาอยู่หรือเปล่า”
“ก็ไม่เท่าเดิม”
“ส่วนที่มันหายไปมันมาอยู่ที่แชมป์ใช่มั้ย”
“ไม่รู้”
“โห อุตส่าห์โยนให้ไม่ส่งกลับมาให้ชื่นใจบ้างเลย”
“ก็น่าจะรู้ตัวดีนี่นา”
“ก็อยากได้ยินจากปาก”
“ถึงเวลาแล้วจะบอก”
“จะรอคร้าบ ว่าแต่กลับไปที่ห้องก่อนเถอะ เผื่อเขาตื่นขึ้นมาไม่เจอเต็นแล้วจะยุ่ง”
“อืม แล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน จะให้เต็นโทรหา หรือจะโทรมา”
“เต็นโทรมาดีกว่า เพราะแชมป์กลัวว่าจะโทรเข้าไปตอนที่เขายังอยู่”
“ก็ได้ ฝันดีนะไปล่ะ”
“ฝันดีเหมือนกันครับ”
การสนทนาจบลงไปแค่นั้น เด็กหนุ่มโยนโทรศัพท์ลงบนที่นอนเบ้ปากยักไหล่อย่างไม่นึกแยแส ก่อนเอ่ยออกมา
“โง่ๆ เชื่อลมปากคนอื่นง่ายๆ แบบนี้ ยกให้ฟรีก็ไม่เอาว่ะ เกิดมาผิดเพศใม่พอ เสือกหูเบาอีก พูดอะไรไปก็เชื่อ แม่งใครได้เป็นแฟนโครตซวยเลย ไม่แปลกเลยที่นายนพนึกเบื่อมัน” พูดจบก็จัดการเปลื้องผ้าเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำนอน เพราะเหนื่อยจากการเดินทางกลับมาจากห้องคนรักเก่าเต็มทน แต่ก่อนจะไปทำกิจธุระที่ว่าสายตาก็เหลือบมองโทรศัพท์ที่ตนโยนทิ้งลงบนที่นอนอีกรอบ นายเต็นนั่นบอกว่าคนรักมาค้างด้วย ส่งข้อความไปยั่วให้พวกมันสองคนทะเลาะกันเล่นดีกว่า เผื่อจะได้ข้อสรุปเรื่องทฤษฎีเร็วๆ นึกได้เด็กหนุ่มก็จัดการเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจัดการพิมพ์ข้อความ “ฝันดีนะครับที่รัก อย่าคิดมาก มีอะไรอะไรโทรมา…แชมป์” แล้วกดส่งไปทันที
“ขอให้นายนพนั่นได้อ่านข้อความนี้ทีเถอะ มันสองคนจะได้แตกหักกันซะที” เด็กหนุ่มเอ่ยออกมา ยิ้มเยาะที่มุมปากหน่อยๆ ก่อนพาตัวเองไปชำระล้างร่างกาย
วันใหม่ตอนเที่ยงวัน แชมป์โทรศัพท์กลับหาเหยื่อทฤษฎีเพื่อติดตามผลอีกเช่นเคย
 “ฮัลโหล” เสียงฝ่ายนั้นเอ่ยทัก จึงทักกลับ
“ฮัลโหล อยู่ไหนน่ะ คุยได้มั้ย”
“อยู่มหา’ ลัยน่ะ” เด็กหนุ่มตอบออกไปสั้นด้วยน้ำเสียงซึมๆ
“เสียงไม่ค่อยดีเลย มีไรหรือเปล่า” อีกฝ่ายคงจะจับน้ำเสียงได้จึงย้อนถาม คนโดนถามจึงเอ่ยปากบอก
“มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย”
“ไม่หน่อยแล้วมั้งเสียงเป็นแบบนี้ มีอะไรบอกแชมป์ได้มั้ย”
“เต็นก็อยากบอกนะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง”
“ทำไมล่ะ แชมป์ไม่ใช่คนอื่นคนไกลนะ”
“ก็รู้ เพียงแต่เต็นไม่รู้จะเริ่มยังไงจริงๆ”
“ถ้าไม่สะดวกจะเล่าก็ไม่เป็นไรแล้วนี่ทำอะไรอยู่ กินข้าวเที่ยงไปยัง”
“ยัง”
“อ้าวทำไมยังอ่ะ ไปหาอะไรกินซะนะ เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก”
“เป็นห่วงเหรอ”
“ก็น่าจะรู้อยู่”
“อืมไว้เดี๋ยวจะไปกิน ว่าแต่โทรมามีไร ไหนบอกจะรอให้เต็นโทรไปหาเองไง”
“รอมาครึ่งวันแล้วไม่เห็นโทรมานี่ เลยโทรเองซะเลย คิดถึง”
“ทำปากหวาน ไม่กลัวว่าเต็นจะอยู่กับนพเหรอ”
“คิดว่าตอนนี้เขาน่าจะไปทำงานมั้ง ใช่ป่ะล่ะ”
“ใช่มั้ง”
“อ้าวทำไมตอบอย่างนั้นล่ะ เมื่อเช้าไม่ได้ออกจากห้องพร้อมกันเหรอ”
“เปล่า ก็เรื่องนี้แหละที่เต็นกำลังไม่สบายใจตอนนี้”
“อ่ะแน่ะ ไหนบอกไม่รู้เริ่มต้นเล่ายังไงไง”
“อย่าเพิ่งมาล้อกันได้มั้ย เครียดอยู่นะ”
“ขอโทษคร้าบ อ่ะ ไหนๆ ก็เริ่มต้นเล่าแล้ว เล่าต่อมาเถอะว่าเครียดอะไรอยู่เผื่อแชมป์พอจะช่วยได้”
“แชมป์”
“ครับ”
“ถามอะไรหน่อยสิ”
“ว่ามา”
“แชมป์จริงจังกับความสัมพันธ์ของเราขนาดไหน”
“ทำไมเหรอ”
“เมื่อคืนนพเขาได้อ่านข้อความที่แชมป์ส่งให้เต็น”
“เชี่ยแล้วมั้ยล่ะ”
“อืม”
“แล้วเขาเป็นไงบ้าง”
“ก็ค่อนข้างไม่พอใจ”
“เหรอ งั้นแสดงว่าเขายังแคร์เต็นอยู่น่ะสิ”
“เหมือนจะนะ”
“แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้น เต็นจะเอายังไงต่อไป”
“ก็นี่ไงที่เต็นหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกเต็น แชมป์มาทีหลังแชมป์เข้าใจ”
“ยิ่งแชมป์พูดแบบนี้เต็นยิ่งไม่สบายใจ”
“ทำไมล่ะ”
“แชมป์ทำให้เต็นรู้สึกดีและมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้”
“แล้วไง”
“เต็นยังไม่อยากเลิกคบกับแชมป์ตอนนี้”
“แชมป์ไม่เข้าใจ”
“ก็ถ้านพเขายังแคร์เต็นจริงๆ แล้วเราสองคนกลับมาคบกันอย่างเดิม เต็นก็คงต้องห่างจากแชมป์”
“ทำไมล่ะ เราสองคนไม่สามารถคบกันเป็นเพื่อนต่อไปได้เหรอ”
“แชมป์ทำให้เต็นคิดกับแชมป์มากกว่าคำว่าเพื่อนแล้วน่ะสิ”
“ตะเต็นว่าไงนะ”
“เต็นคิดว่าเต็นระรักแชมป์แล้ว”
“..............”
“แชมป์อย่าเงียบสิ เต็นใจไม่ดีนะ”
“เปล่าแชมป์กำลังคิดอยู่”
“คิดว่า”
“เราสองคนใจตรงกัน”
“เต็นถือว่านี่คือคำตอบจากแชมป์นะ”
“อืม”
“มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนบอกแชมป์ไม่ใช่เกย์ไง”
“ข้อนั่นมันก็ตอบลำบาก เอาเป็นว่าแชมป์รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เต็นละกัน”
“แล้วเราสองคนจะคบกันได้ยังไง”
“ข้อจำกัดข้อไหนล่ะที่เต็นกลัว ครอบครัว สังคม เพศ หรือแฟนของเต็น”
“จริงๆ มันก็ทุกข้อ แต่ตอนนี้เต็นหนักใจข้อหลัง”
“เคลียร์กับเขาให้เข้าใจละกัน ถ้าเขาจะกลับมารักเต็นอย่างเดิมแชมป์ก็พร้อมจะถอย”
“แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ”
“เราสองคนก็คบกันอย่างเปิดเผยไง”
“สรุปคือทุกอย่างขึ้นอยู่กับนพงั้นเหรอ”
“เต็นหมายถึงอะไร”
“ที่ผ่านมาเต็นให้นพเป็นฝ่ายตัดสินใจมาตลอด มาครั้งนี้เต็นอยากเป็นฝ่ายตัดสินเองบ้าง”
“เต็นจะบอกเลิกเขาเหรอ”
“แชมป์คิดว่าไง เต็นจะดูเลวไปมั้ย”
“อย่าถามความเห็นคนอื่นเลยเต็น ถามใจตัวเองดีกว่า”
“ก็เต็นอยากรู้ใจแชมป์”
“ทำไมเหรอ จะหาเพื่อนร่วมเลวหรือไง”
“ทำไมพูดงี้ล่ะ”
“แชมป์ล้อเล่น เอาเหอะน่า เต็นจะตัดสินใจแบบไหนแชมป์รับได้ทั้งนั้นแหละ ทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองสบายใจและมีความสุขที่สุดแล้วกัน แค่นี้ก่อนนะพอดีมีสายซ้อน”
“อืมๆ “
“แล้วจะโทรหาใหม่นะ ไปหาข้าวกินด้วย แค่นี้ก่อนนะ”
แชมป์รีบตัดสัญาณทิ้งเมื่อเห็นว่าคนรักเก่าของตนติดต่อเข้ามาเป็นสายเรียกซ้อน
“ทำไมรับสายช้าจังเลยแชมป์” เสียงฝ่ายนั้นต่อว่า
“พอดีแชมป์คุยกับเพื่อนอยู่น่ะ” แชมป์รีบบอก เพราะยังมีความหวังอยู่ว่าจะได้หวนคืนดีกับคนรัก
“มิวมีออะไรหรือเปล่า” เด็กหนุ่มเอ่ยถามออกไป เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ
“พี่เอกยังไม่ยอมโทรมาง้อมิวเลย” สาวคนรักเอ่ยให้ได้ยิน
“อืม มิวรักเขามากเหรอ” แชมป์ถาม
“แชมป์อย่าเพิ่งถามอะไรกดดันมิวเลยนะ มิวกำลังเครียด”
“ก็ได้ๆ แชมป์ขอโทษละกัน อย่าเครียดเลยนะ แชมป์ไม่อยากให้มิวเครียด”
“มิวก็ไม่อยากเครียด แต่มันอดไม่ได้”
“อย่าคิดมาก ยังไงมิวยังมีแชมป์นะ”
“แชมป์ไม่โกรธมิวเหรอที่มิวเปลี่ยนไปชอบพี่เอก”
“เรื่องของหัวใจห้ามกันได้ที่ไหนล่ะ”
“แล้วตอนนี้แชมป์ยังรักมิวอยู่มั้ย”
“รักสิ แชมป์รอมิวเสมอนะ”
“งั้นสองสามวันนี้แชมป์ว่างมั้ย”
“ว่างอยู่ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเรียนเท่าไหร่แล้ว ทำไมเหรอ”
“มิวอยากไปต่างจังหวัดน่ะ”
“ที่ไหนอ่ะ”
“ที่ไหนก็ได้ แชมป์ขับรถเป็นใช่มั้ย เดี๋ยวมิวยืมรถญาติให้ แชมป์ขับพามิวไปหน่อยนะ”
“ได้สิ มิวอยากไปไหนบอกแชมป์เลยนะ”
“แชมป์ใจดีจัง ไม่แน่หรอก หากพี่เอกเป็นแบบนี้นานๆ มิวอาจจะกลับมาคบแชมป์อีกก็ได้”
“ถ้าเป็นแบบนั้นแชมป์จะดีใจที่สุดเลย”
ตกเย็นแชมป์ติดต่อกลับไปหาเต็นอีกครั้ง เพื่อติดตามความคืบหน้าที่เจ้าตัวบอกจะขอเลิกรากับคนรัก หากเรื่องราวเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็เป็นอันว่าถึงเวลาที่ตนจะปิดทฤษฎีเสียที
 “ที่รักอยู่ไหนแล้ว” เด็กหนุ่มทักออกไปด้วยน้ำเสียงร่าเริง เพราะรู้สึกสุขใจจากการที่คนรักเก่าให้ความหวังว่าจะกลับมาคืนดีอีกครั้ง
“มากินข้าวที่ห้างน่ะ” ฝ่ายนั้นตอบ จึงแกล้งดุออกไป
“ห้างไหน กินกับใคร”
“ห้างที่เราเคยมาดูหนังน่ะแหละ มากับนพ”
“อ๋อ เข้าใจกันแล้วเหรอ” ถามออกไปใหม่เพื่อหยั่งเชิง ก็ไหนว่าจะขอเลิกไงไอ้ปอดแหกเอ้ย นึกด่าออกไปไม่เท่าไหร่ก็ต้องแปลกใจกับคำพูดที่ตอบกลับมา
“คงไม่มีวันนั้นแล้วมั้ง”
“ทำไมอ่ะ”
“คือเต็นบอกเลิกเขาไปแล้ว”
“เฮ้ย จริงดิ”
“อืม”
“แล้วเขาว่าไง”
“ก็ไม่ว่าไงนี่”
“จริงเหรอ ไม่ใช่ร้องห่มร้องไห้ไม่ยอมเลิกนะ”
“แล้วถ้าเป็นแบบนั้นล่ะ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นแชมป์ก็รู้สึกแย่น่ะสิ ไม่อยากเป็นมือที่สามใครนะ”
“ไม่หรอก คิดมาก นพเขาเข้าใจ จริงๆ เขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าเต็นจะเป็นฝ่ายเอ่ยก่อน เพราะเขาเองก็อยากจะเอ่ยมานานแล้ว”
“อืม อย่างนั้นค่อยสบายใจหน่อย อย่างนี้คืนนี้แชมป์ก็ไปหาเต็นได้แล้วสิ”
“เต็นโสดแล้วนี่ จะมากลัวอะไรล่ะ”
“คืนนี้เตรียมตัวไว้นะ ไม่มีข้ออ้างที่จะเล่นตัวกับแชมป์แล้วนะที่รัก”
เตรียมตัวช๊อคโลกไว้เถอะไอ้เกย์หน้าโง่ คืนนี้เอ็งได้เซอร์ไพรส์แน่ ผู้ชายที่ไหนมันจะมีอะไรกับเกย์ได้ลง คำว่าที่รักข้าจะใช้เรียกเอ็งครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้นแหละว่ะ หลังจากนี้ เอ็งกับข้าก็คงเป็นเพียงแค่คนเคยรู้จักกันเท่านั้น เฮ้อ โทษข้าไม่ได้นะ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นหากเอ็งมั่นคง ไม่ใจง่าย ไม่โง่เง่า ใครเขาจะมาหลอกเอ็งได้ บ๊าย บายว่ะ ไอ้เกย์หูเบา
แชมป์นอนแผ่หราลงบนที่นอนอย่างสบายใจเมื่อรู้ว่าหนทางการทนพูดจาหวานๆ และง้องอนให้กับกเกย์กำลังจะจบลงในอีกไม่กี่ชั่วโมง คืนนี้แหละน่าจะส่งสัญญาณการตีตัวออกห่างไปให้มัน ถึงเวลานั้นอยากรู้จังว่ามันจะมีท่าทียังไง หึหึ
 
โปรดติดตามตอนต่อไป

[FanJKi]

    จองที่ก่อนค่อยอ่าน 

[kit]

วุ้ย กิต.จะรอดูลวดลายของมิวค่ะ หึหึ
ขอบคุณนะคะ คุณ Bboyseries

[stupidchild]

เลวระยำจริงๆ

[samsoon@doll]

จะมีการตลับหลังมั้ยคะ อยากให้เป็นเ่ซ่นนั้นจังเลย


ส่วนมึงไอ้champ เหี้ยจริงไรจริง พลานกลัวคนซื่อนี้ไปเลยอ่ะ

[primmi]

แชมป์เลวชาติจริงๆ เล่นกับความรู้สึกคนได้มากขนาดนี้
แต่จริงๆคนเลวแบบนี้ก็คงมีเยอะแยะหล่ะมั่ง
คงต้องโทษที่เต็นโง่และใจง่ายเอง
ขนาดอ่านผ่านมุมมองที่เต็นบรรยายยังรู้สึกได้ถึงความไม่จริงใจเลย
เฮ้อออ หวังว่านพคงเป็นคนดีจริงๆนะ เต็นคงได้เจอคนดีๆบ้าง

[bellity]

คงมีคนไม่น้อยที่มองเกย์เป็นแบบนี้ในสังคมจริง

แปลกนะ ทั้งๆ ที่เป็นคนเหมือนกันแค่ชอบอะไรไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ก็กลับกลายเป็นคนประหลาด

เป็นที่ตลกขบขันกับคนทั่วไป เป็นของเล่น เป็นตัวน่ารังเกียจ หรือเป็นอะไรก็ตามที่ไม่ใช่คนเหมือนกันในสายตาคนอื่น

ยิ่งกับผู้ชายยิ่งไปกันใหญ่ หลายๆ คนถูกเพื่อนรุมซ้อมเพราะเป็นเกย์ อย่างแชมป์นี่ก็กรณีเดียวกัน

เพราะอยากรู้ว่าเกย์ง่ายจริงๆ รึเปล่าแค่นี้ก็หาข้อพิสูจน์โดยไร้พื้นฐานของคำว่ามนุษยธรรมที่หายไปจากใจ

ขอให้นายมีความสุขกับการพิสูจน์ครั้งนี้ที่ทำให้คนๆ หนึ่งต้องเสียผู้เสียคน และอย่าลืมนะครับว่าคำว่าเวรกรรมตามทันมันมีอยู่จริง

[LalaBam]

เลวว่ะ
 

[นาวา]

จะว่าแชมป์เลวก็เลวนะครับ  แต่บทสรุปของเรื่องนี้ยังอีกนาน
ดังสุภาษิตที่ว่า สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร

[roseen]

เลวแค่ตัวไม่พอเลวแม้กระทั่งความคิดที่อยู่ในหัว แค่แฟนไม่รักอกหักถึงกับมาทำร้ายคนอื่นเชียวหรือ
มาพาให้คนอื่นเลวไปกับมึงด้วย  ลองเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นมึงคิดว่าสนุกมากสิไอ้แชมป์
เต็นก็ไม่น่าใจง่ายหลงไปกับคำพูดมักง่ายของคนแบบนี้
น่าเสียดายเวลาที่ไปพูดกับมันนะเต็น แต่ตอนนี้ถอนตัวกลับมาก็ไม่ทันแล้วละ
หลวมตัวทำอะไรๆที่ไม่ดีไปหลายอย่าง หลงไปกับคำพูด ลืมตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ หูเบาเชื่อคนอื่นง่ายๆ เขาถึงได้ว่าใจง่าย หลอกง่าย เหมือนควายเลยมั้ง
มันรวมอยู่ในคนๆเดียวหมด :เฮ้อ:เต็นเอ๊ย

[win200]

แชมป์แก"เลว"มาก เอาความรู้คนอื่นมาล้อเล่น
ขอให้มารักใครคนนึงจริงๆแล้ว คนนั้นเอาทฤษฎีบ้าๆแบบนี้มาใช้กับเอ็งมั้งเหอะ
ดีแต่ว่าคนอื่น ตัวเองเป็นยุแยงเค้า คนดีมากเลยสิ ให้ฟรีๆ ก็ไม่มีใครเอาหรอก
นายสงสารและสมเพชนายเต็นไปด้วยเหมือนกัน เพราะหูเบาเกินไป ก็หลวมตัวหลงเชื่อไปหมดแล้ว
เม่อไหร่จะถึงเวลาที่นายเต็นจะฉลาดแล้วเอาคืนไอ้แชมป์ซะทีอ่ะ..
สงสัยคงต้องถึงเวลาที่เต็นเจ็บปวดใกล้ตาย แล้วให้ไอ้แชมป์เห็น พี่บอยถึงเริ่มเขียนฉากเอาคืนมั้ง..
รู้สึกจะเป็นอย่างนี้ทุกเรื่องนา จะรอคับ

[kuankao]

 

[ltahset]

อ่านแล้วขัดใจ
ผู้ชายแบบนี้
เลวได้อีก

^^
รอตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ

[สมุนไพร]

ไอ้สารเลวแชมป์

มาทำกับเต็นแบบนี้ มึงก็โดนเหมือนกันล่ะวะ 

[Bboyseries]

เวลาจวนเที่ยงคืน ถือเป็นฤกษ์ดีในการส่งสัญญาณการตัดความสัมพันธ์กับเหยื่อทฤษฎี แชมป์จึงติดต่อไปหาเต็น
“ถึงไหนแล้วครับ” เสียงฝ่ายนั้นทักทายประโยคแรก นี่คงคิดสินะว่าเขาจะไปตามสัญญาจริงๆ น่าสมเพชว่ะ คิดพร้อมกับยิ้มเยาะที่มุมปากก่อนแกล้งตอบออกไปด้วยน้ำเสียงอย่างคนรู้สึกผิด
“โทษทีนะเต็น แชมป์ยังไม่ได้ออกจากบ้านเลย”
“อ้าวเหรอ” เสียงเหยื่อตอบออกมาคล้ายคนผิดหวัง นี่มันแค่เริ่มต้นโว้ยไอ้เบื๊อก
“ไหนแชมป์บอกจะมาตอนเที่ยงคืนไง” นั่นไง มันเริ่มทวงสัญญา
“พอดีมีปัญหานิดหน่อยน่ะ น้องแชมป์มันรถล้ม เลยต้องพามันไปโรงพยาบาล เนี่ยแชมป์เพิ่งจะกลับเข้าบ้านมา ยังไม่รู้เลยว่าจะได้ไปหาเต็นหรือเปล่า เพราะน้องมันต้องนอนโรงพยาบาล แชมป์อาจต้องไปเฝ้ามัน” จะบาปมั้ยวะกู ที่ยกเรื่องน้องชายมาโกหกไอ้เกย์นี่ แชมป์แอบคิด แล้วไอ้นั่นทำไมเงียบไป ช็อคตายหรือเปล่าวะ
 “ทำไมเงียบไปล่ะเต็น” เด็กหนุ่มถามออกไป
“ฟังอยู่ แชมป์ไปจัดการเรื่องน้องให้เรียบร้อยเถอะ ไว้วันหลังค่อยมาก็ได้” มาแนวนางเอกแฮะ ดูดีตายล่ะมึง จริงๆ น้อยใจอยู่ล่ะไม่ว่า
“เสียงดูไม่ดีเลย น้อยใจเหรอ” แชมป์ถามออกไปในสิ่งที่คาดว่าเหยื่อกำลังรู้สึก
“เปล่า” ฝ่ายนั้นปฏิเสธ เด็กหนุ่มเกิดความรู้สึกหมั่นไส้ในความปากแข็ง จึงแกล้งบอกเอาใจ
“ไม่เชื่อหรอก เอางี้ละกันเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน ชดเชยเวลาคืนนี้ให้ทั้งวันเลยดีมั้ย”
“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก เต็นไม่เป็นอะไรจริงๆ”
“เหอะน่า ก็แชมป์รู้สึกไม่ดีเอง นะ วันนี้นอนคนเดียวไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน”
“งั้นก็แล้วแต่ละกัน”
“น่ารักจัง รีบอาบน้ำนอนเลยนะดึกแล้ว เดี๋ยวแชมป์ขอเก็บของก่อนจะรีบไปโรงพยาบาล”
“อืม ไปเถอะ แค่นี้นะ” ฝ่ายนั้นวางสายไปหลังเอ่ยจบ แชมป์กลับมายิ้มเยาะที่มุมปากอีกครั้ง คืนนี้เอ็งรอเก้อยังไง พรุ่งนี้เอ็งก็จะเก้ออย่างนี้แหละไอ้เต็น บอกแล้วไง ผู้ชายที่ไหนมันจะรักเกย์ได้ลง
วันใหม่ แชมป์ขับรถพามิวมาเที่ยวชลบุรีตั้งแต่เช้า เด็กหนุ่มมีความสุขที่ได้อยู่กับคนรักเก่าสองต่อสองอีกครั้ง ซึ่งฝ่ายนั้นก็คอยเอาอกเอาใจตลอดทาง ทั้งป้อนน้ำป้อนขนม เอนตัวซบหลับในบางครั้ง ตื่นขึ้นมาก็ออดอ้อนว่าอยากไปโน่นไปนี่ เพื่อให้ลืมความเจ็บปวด ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เด็กหนุ่มจะทำ
เวลาใกล้เที่ยงขณะจอดรถเทียบหาดพัทยาเพื่อพักหาอะไรทาน มิวขอตัวทำธุระในห้องน้ำ เด็กหนุ่มจึงนึกถึงบางคนขึ้นมา ถึงเวลาแล้วสินะที่เขาจะบอกเลิกความสัมพันธ์กับคนๆ นั้นอย่างเป็นทางการเสียที เพราะดูท่ามิวจะกลับมาคืนดีกับเขาแล้วจริงๆ ขืนปล่อยให้ชีวิตคาราคาซังอยู่กับพวกวิปริตผิดเพศ อาจพาลทำให้เส้นทางรักสายใหม่กับคนรักเก่าจะขาดสะบั้นไปซะเปล่าๆ เด็กหนุ่มเลือกส่งข้อความไปหาคนที่ตนต้องการบอกเลิกแทนการโทรศัพท์ไปหา โดยเลือกถ้อยคำที่ดูเบาต่อความรู้สึกของฝ่ายนั้นให้มากที่สุด เพราะเอาเข้าจริงๆ ก็รู้สึกสงสารอยู่เหมือนกัน เมื่อคิดว่าต่อแต่นี้ตนจะไม่เข้าไปข้องแวะ ให้ความหวังลมๆ แล้งๆ กับเจ้าตัวอีก
 “แชมป์รู้สึกสับสนมากตอนนี้ คิดว่าเราสองคนถลำลึกกันมากเกินไปแล้ว ไม่รู้สิบางทีแชมป์ก็รู้สึกดีกับเต็นนะ แต่บางทีแชมป์ก็เฉยๆ จนถึงรับไม่ได้ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ ตอนนี้แชมป์อยู่ชลบุรี มาเที่ยวกับญาติตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แชมป์ขออยู่เงียบๆ ก่อนนะ มีอะไรเดี๋ยวแชมป์ติดต่อกลับไปเอง”
หลังพิมพ์เสร็จ เด็กหนุ่มยืนอ่านทวนอยู่พักหนึ่ง ก่อนตัดสินใจกดส่ง ยืนนิ่งไว้อาลัยกับความสัมพันธ์หลอกๆ ครั้งนี้ของตน สายตาเหม่อมองท้องทะเลเบื้องหน้า พึมพำออกมาเบาๆ
“ลาก่อนเต็น ขอโทษนะถ้าสิ่งที่ฉันทำจะทำให้นายเจ็บปวด”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาระหว่างยืนอยู่ เด็กหนุ่มถอนหายใจเมื่อเห็นชื่อคนโทรเข้ามา ตัดสินใจไม่รับสายเพราะ ไม่อยากจะให้เรื่องราวมันยาวไปกว่านี้ ตัดสินใจบอกเลิกไปแล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะสนทนากับฝ่ายนั้นที่กลายเป็นแค่คนอื่นสำหรับตนไปแล้ว เสียงโทรศัพท์ดับไป สักครู่ก็ดังขึ้นมาใหม่ คราวนี้จึงตัดสินใจเซ็ตระบบเข้าโหมดปิดเสียงแก้รำคาญซะให้หมดเรื่อง รู้สึกสบายใจที่ไม่ต้องทนฟังเสียงเรียกเข้าได้สักพัก ก็ต้องหหงุดหงิดขึ้นมาใหม่เมื่อฝ่ายนั้นส่งข้อความมาแทนการโทรเข้า
“ฉลาดนะมึง” เด็กหนุ่มหลุดปากว่า ก่อนจะเปิดอ่านข้อความ
 “มันเกิดอะไรขึ้นเหรอแชมป์ ทำไมแชมป์ถึงเป็นแบบนี้ไปได้” นั่นคือถ้อยคำที่ได้อ่าน เห็นว่าฝ่ายนั้นไม่ยอมจบจึงส่งตอบกลับไป
“บอกแล้วไงว่าขออยู่เงียบๆ ก่อน จะอะไรกันนักหนา เดี๋ยวพร้อมจะโทรกลับเอง”
“พูดแบบนี้ไม่แคร์กันแล้วใช่มั้ย จะเลิกคบกันก็บอกกันตรงๆ อย่าทำแบบนี้มันไม่แฟร์” มีข้อความตอบกลับมาอีก คราวนี้นึกฉุนที่โดนว่าจึงพิมพ์ตอบกลับไปอย่างคนโมโหว่า
“อย่ามาประชด มันงี่เง่า”
“ทำไมนายถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้แชมป์ ลืมไปแล้วเหรอว่านายสัญญาอะไรไว้ ถ้าใครสักคนจะงี่เง่ามันก็คงเป็นนายน่ะแหละ แน่จริงรับสายสิ พูดกันตรงๆ เลยดีกว่า จะได้รู้กันไปว่าข้อความพวกนี้มาจากนายจริงๆ” อีกฝ่ายโต้ตอบมายาวเหยียด ในเชิงต่อว่า จึงเลือกที่จะนิ่งไม่ตอบโต้ กลัวเรื่องไม่จบก่อนคนรักตนจะมา แต่พอนิ่งสักพักฝ่ายนั้นก็เปลี่ยนการติดต่อเป็นการโทรเข้ามา
“มันจะอะไรนักหนาวะ บอกเลิกแค่นี้จะตายใช่มั้ย” เด็กหนุ่มบ่นอย่างหงุดหงิดแล้วตัดสินใจรับสาย วอนอยากเจ็บปวดกับคำพูดของเขามากนักพ่อก็จะจัดให้
 “นายมีอะไรว่ามา” เด็กหนุ่มทักออกไปสั้นและห้วน
“แชมป์ นี่แชมป์จริงๆ เหรอ” ฝ่ายนั้นถามกลับมา จึงตอบรับกลับไปน้ำเสียงเดิม
“อืม”
“มันเกิดอะไรขึ้นน่ะแชมป์ อธิบายได้มั้ย” อีกฝ่ายถาม จึงบอกออกไปอย่างนึกรำคาญ เป็นการเริ่มต้นการโต้แย้ง
“ก็พิมพ์บอกไปหมดแล้วในข้อความ”
“แชมป์กำลังล้อเต็นเล่นใช่มั้ย”
“ผมไม่ได้ล้อเล่น จะโทรมาถามแค่นี้ใช่หรือเปล่า ผมวางสายล่ะนะญาติมา”
“อย่าเพิ่งแชมป์ แชมป์จะทำกับเต็นแบบนี้ไม่ได้นะ”
“ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้หรอกเต็น ที่ผ่านมาผมขอโทษ แค่นี้นะ”
“อย่าวางนะแชมป์ เต็นต้องการคำอธิบายมากกว่านี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดีๆ แชมป์ถึงคิดมาเปลี่ยนใจตอนนี้”
“มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาถามหาเหตุผลตอนนี้หรอกเต็น เราสองคนถลำลึกกันเกินไปแล้ว เต็นกลับไปหาคนของเต็นเถอะ รักเขาให้มากๆ ดูแลเขาให้ดีๆ อะไรทนได้ก็ทน แล้วคนๆ นั้นเขาก็คงไม่ไปไหนจากเต็นหรอก ลืมผมซะเถอะ เราเดินกันมาสุดทางแล้ว”
“แชมป์ แชมป์พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า เต็นบอกเลิกนพเขาไปแล้วแชมป์ก็รู้ เต็นจะให้แชมป์กลืนน้ำลายตัวเองไปขอคืนดีเขาเหรอ”
“เลิกกันแค่วันเดียวกลับไปง้อเขาสักนิดมันจะเสียหายอะไรล่ะ”
“แต่นพเขารู้นะว่าที่เต็นบอกเลิกเขาเพราะเต็นอยากมาคบกับแชมป์ แชมป์จะให้เต็นบอกเขาว่ายังไงเรื่องแชมป์”
“ก็บอกเขาไปสิว่าเราสองคนไม่มีอะไรกันแล้ว”
“ทำไมแชมป์พูดอะไรง่ายๆ แบบนี้”
“ก็แล้วจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไมล่ะ กลับไปหาเขาเถอะ เลิกสนใจแชมป์ได้แล้ว ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ที่จะคบกันในฐานะคนรัก”
“แสดงว่าที่ผ่านมาแชมป์หลอกเต็น”
“ไม่ได้หลอก ตอนนั้นผมรู้สึกดีจริงๆ แต่ตอนนี้พอคิดให้ถี่ถ้วน ผมมันก็แค่คนอกหักต้องการเพื่อนปลอบใจให้ลืมความเศร้า”
“แล้วทำไมต้องเป็นเต็น”
“ไม่รู้สิ มันแปลกดีมั้ง เพื่อนคนอื่นๆ เขาปลอบผมมากี่คนๆ ผมก็ไม่เคยหาย”
“งั้นแสดงว่าตอนนี้แชมป์ดีขึ้นแล้ว”
“ก็บ้าง ถึงได้คิดได้ไงว่าควรจะปล่อยเต็นไปหาคนที่เขาสามารถคบกับเต็นได้อย่างเปิดเผย ที่ผ่านมาผมขอโทษละกันที่ดึงชีวิตคุณไว้หลายวัน”
“แชมป์กำลังสร้างตราบาปให้กับเต็นนะรู้ตัวหรือเปล่า”
“ยังไง”
“ก็นพเขาเสียใจตอนที่เต็นบอกเลิก”
“แล้วไง”
“ก็แชมป์เป็นสาเหตุให้เต็นบอกเลิกเขาน่ะสิ”
“ทำไมถึงโทษคนอื่นล่ะ คุณทำตัวคุณเองนะ”
“แชมป์ !”
“ผมว่าเราเลิกคุยกันดีกว่า ให้เราจากกันด้วยดีเถอะ ผมไม่อยากทะเลาะและเสียความรู้สึกกับคนที่ผมเคยรู้สึกดีด้วย โชคดีนะครับ บาย”
แชมป์ตัดสินใจวางสายเมื่อเอ่ยจบ เพราะกลัวว่าหากคุยนานกว่านี้ตนจะหลุดถ้อยคำที่รุนแรงออกไป นั่นถือว่าเบาที่สุดแล้วนะกับการยกเรื่องต่างๆ มาโกหกให้เจ้าตัวทำใจได้ง่ายขึ้น อุตส่าห์แกล้งบอกว่าเคยรู้สึกดีด้วย อาจจะพอทำให้มันมองเห็นคุณค่าของตัวเองบ้างล่ะน่า จะให้บอกไปตามตรงว่าที่ผ่านมาเขาแกล้งคบด้วยเพราะอยากทดลองทฤษฎีรักแท้ไม่มีในหมู่เกย์ ก็กลัวว่าเจ้าตัวจะเจ็บปวดไปมากกว่านี้ที่เสียคนรักไปด้วยความโง่เง่า และหูเบาของตน เฮ้อ ป่านนี้นั่งร้องไห้เป็นเผ่าเต่าแล้วมั้ง ทนๆ เอาเหอะว่ะ เดี๋ยวมึงก็ชิน
 
มืดแล้วแต่โทรศัพท์ยังถูกตั้งไว้ในโหมดปิดเสียงอยู่ และวางไว้ไกลตัวขณะยืนโอบกอดอยู่กับคนรักที่ริมระเบียงห้องพัก เด็กหนุ่มจึงไม่ได้รับรู้ว่ามีใครติดต่อเข้ามาบ้าง กระทั่งแยกตัวออกมาจากคนรักเพื่อมาหยิบเครื่องดื่มภายในห้อง จึงได้เห็นว่าที่โทรศัพท์ของตัวเองมีสายที่ไม่ได้รับและข้อความค้างอยู่ ตัดสินใจเปิดอ่าน ถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ร้องบอกคนรักว่าขอลงไปซื้อเครื่องดื่มเพิ่มข้างล่าง แต่ใจจริงต้องการลงไปเคลียร์กับคนที่ส่งขอความอ้อนวอนขอให้ตนรับสายโทรศัพท์ หวังให้เจ้าตัวเข้าใจสถานการณ์และเลิกตามตอแยตนซะที เด็กหนุ่มติดต่อกลับไปหาฝ่ายนั้นตอนเดินอยู่ริมหาด
“ขอบคุณมากแชมป์ ขอบคุณมากที่ยอมคุยกับเต็น” ฝ่ายนั้นทักทายมาให้ได้ยิน น้ำเสียงคล้ายคนผ่านการร้องไห้มาไม่มีผิด แต่ตอนนี้รู้สึกสมเพชมากว่าสงสาร จึงตอบกลับไปห้วนๆ
“มีอะไร”
“แชมป์จะกลับมาตอนไหน เราเจอกันได้มั้ย” น้ำเสียงฝ่ายนั้นดีขึ้นคล้ายคนไม่ติดใจในสถานการณ์ที่ผ่านมา
“ยังไม่รู้” แชมป์ตอบออกไปด้วยความเฉยชา แอบถอนหายใจเมื่อโดนทวงสัญญาเรื่องการออกเดต จึงบอกออกไป
 “เลิกเถอะเต็น อย่าพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมเลย มันไม่มีประโยชน์หรอก”
“ทำไมจะไม่มีประโยชน์ล่ะแชมป์ ถ้าแชมป์จะยังเป็นคนเดิม” ฝ่ายนั้นตามยื้อ จึงบอกออกไปตรงๆ
“คนเดิมของผมก็คือเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่รักผู้หญิงไงครับ ไม่ใช่เกย์รักเกย์ หรือผู้ชายรักเกย์”
“ทำไมแชมป์พูดแบบนี้” ยังมีคำถามกลับมาให้ได้ยินอีก แม้มันจะเบาบางในน้ำเสียงก็เถอะ
“ผมพูดความจริงครับ เข้าใจและทำใจซะเถอะ ลืมผมไปซะ ที่ผ่านมาคิดซะว่าเรื่องของเรามันไม่เคยเกิดขึ้น” เด็กหนุ่มอธิบายใหม่
“แล้วที่ผ่านมาล่ะแชมป์ แชมป์จะรับผิดชอบความรู้สึกเต็นยังไง”
“ผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะคิดกับผมมากมายขนาดนี้”
“สรุปเต็นคิดกับแชมป์ฝ่ายเดียวเหรอ ที่ผ่านมาแชมป์ไม่เคยคิดอะไรกับเต็นเลยใช่มั้ย”
“ก็บอกแล้วไงผมไม่ใช่เกย์ คุณจะให้ผมคิดอะไรกับคุณล่ะ”
“แล้วการกระทำที่แชมป์ทำมาทั้งหมดล่ะ คำพูดทุกคำพูด เต็นยังไม่ลืมมันง่ายๆ หรอกนะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะจริงจัง”
“ทำไมแชมป์ถึงคิดว่าเต็นจะไม่จริงจัง”
“ก็คุณมีคนรักอยู่แล้ว”
“แชมป์เคยแนะให้เต็นเลิกกับเขาจำไม่ได้หรือไง”
“ผมไม่คิดว่าคุณจะเชื่อ”
“แต่เต็นก็เชื่อไปแล้ว”
“แล้วคุณไปขอคืนดีกับเขาหรือยัง”
“เป็นแชมป์ แชมป์จะกล้ามั้ย”
“ผมก็เคยขอคืนดีแฟนผม คุณก็เคยเห็นในวันแรกที่เราเจอกัน”
“มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนยังไง”
“เต็นละอายเกินที่จะทำแบบนั้นได้”
“แล้วที่โทรมาจู้จี้กับผมนี่ไม่ละอายบ้างเหรอ”
“แชมป์!”
“ขอโทษนะที่ผมต้องพูดตรงๆ คุณกับผมเรารู้จักกันแค่ผิวเผิน การที่คุณโทรมาวุ่นวายกับผมแบบนี้ มันยิ่งทำให้ผมมองคุณในทางไม่ดีมากกว่าเดิมนะ”
“หมายความว่ายังไง”
“ก็คุณรู้จักผมเพียงไม่กี่วันคุณก็ตัดสินใจที่จะเลิกคบกับแฟนที่คุณรู้จักเขามา 4 ปี เพื่อมาคบกับผม คุณคิดว่าผมรับได้เหรอกับการที่จะรู้สึกดีกับคนจิตใจโลเลเช่นคุณ”
“แต่แชมป์ทำให้เต็นแบบนี้นะ”
“เลิกโทษคนอื่น แล้วก็เลิกใช้สรรพนามแบบนี้กับผมเถอะ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว มันตลกที่ผู้ชายสองคนจะเรียกแทนกันด้วยชื่อ”
“คำพูดพวกนี้แชมป์สอนเต็นเองนะ”
“บอกแล้วไงว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
“แชมป์ทำไมแชมป์ถึงเป็นไปได้ขนาดนี้”
“ผมก็เป็นของผมแบบนี้”
“ไม่จริง แชมป์ที่เต็นเคยรู้จักไม่ใช่คนๆ นี้”
“เลิกเพ้อเจ้อแล้วก็ทำใจให้ลืมผมเถอะนะ ถือว่าผมขอร้องล่ะ เป็นไปได้เราอย่าติดต่อกันอีกเลย กลับไปหาคนของคุณเถอะ ไปอธิบายให้เขาเข้าใจในทุกๆ เรื่อง แล้วขอคืนดีกับเขาซะ หรือถ้าไม่สำเร็จคุณก็เปิดใจมองเกย์คนใหม่ที่พร้อมจะคบกับคุณได้เถอะ สำหรับผม ผมเป็นผู้ชาย ไม่ได้เป็นเกย์ เลิกคิด เลิกหวัง แล้วก็เลิกตามผมซะเถอะ ผมอยากลืมภาพวันเวลาที่ผมทำสิ่งทุเรศๆ ในชีวิตลงไป ผมอยากมีชีวิตที่ปกติ เป็นผู้ชายที่รักผู้หญิง เป็นคนที่เดินอยู่ในกรอบของสังคม แค่นี้นะครับอย่าโทรมาอีกหากไม่จำเป็น ลืมๆ ผมไปเถอะ ยังไงเราก็คบกันไม่ได้”
แชมป์วางสายทิ้งอีกครั้ง สุดจะทนแล้วกับการโดนยื้อ จึงได้เอ่ยระบายถ้อยคำที่รุนแรงออกไป อีกฝ่ายจะเป็นจะตายตอนนี้ไม่นึกสนเพราะคนรักของตนจะต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้น ฝันไปเถอะว่าชาตินี้จะมีเกย์คนไหนเข้ามาทำให้หัวใจหวั่นไหว ร้องไห้ซะให้พอไอ้เต็น ให้สมกับที่นายเคยโง่เง่าให้กับลมปากของผู้ชาย นายจะได้จำให้ขึ้นใจว่าอย่าโง่ให้ผู้ชายที่ไหนได้หลอกอีก ขอให้นายโชคดี ลาก่อนอย่างถาวร
จากวันนั้นแชมป์เลิกสนใจการติดต่อจากเต็นจริง ในทุกทาง ไม่ว่าจะโทรศัพท์ หรือข้อความ เด็กหนุ่มหันไปสนใจและใส่ใจคนรักอย่างมิวที่หันมาคบกับตนอีกครั้ง ซึ่งหลายครั้งที่อยู่ด้วยกันเต็นก็ติดต่อเข้ามาอย่างไม่รู้เวร่ำเวลา เด็กหนุ่มมักโดนถามว่าทำไมไม่รับสายโทรศัพท์นั่น จึงต้องยอมโกหกไปว่าตอนที่ตนอยู่คนเดียวได้มีผู้หญิงมาติดพันบ้าง ซึ่งตนก็คบๆ ไปเพราะความเหงา ไม่ได้คิดจริงจัง หัวใจไม่มีไว้ให้ใครแล้ว
“แชมป์รักและรอมิวคนเดียวเท่านั้น ทำไงให้เขาเลิกตามแชมป์ มิวช่วยคิดหน่อยสิ” เด็กหนุ่มอ้อนคนรักในตอนนั้น จู่ๆ ก็นึกแปลกใจที่คนรักหยิบโทรศัพท์ตนไปจัดการทำอะไรสักอย่างก่อนส่งคืนแล้วบอก
“ตั้งเพลงรอสายบอกเลิกไว้ให้แล้ว เดี๋ยวเขาโทรมาเพลงมันก็จะบอกแทนแชมป์เองแหละว่าแชมป์รู้สึกยังไงกับเขา”
“เพลงใครอ่ะ”
“เราเลิกกันนะของปานไง ไม่เคยฟังเหรอ”
“ทำไมตั้งเพลงผู้หญิงล่ะ”
“เหอะน่า เนื้อหามันเข้าท่าดี บอกเลิกแบบยังอาลัย อาจทำให้เขารู้สึกดีขึ้น”
“มิวห่วงความรู้สึกเขาเหรอ”
“มิวเองก็เคยโดนพี่เอกทำแบบนี้ใส่ มิวเข้าใจเขา”
“แฟนแชมป์ใจกว้างจัง”
“ผู้หญิงย่อมเข้าใจผู้หญิง ว่าแต่แชมป์ไม่ได้คาราคาซังกับเขาแน่นะ”
“แน่สิครับ ตอนนี้แชมป์รักมิวคนเดียวเท่านั้นแหละ”
การสนทนาจบลงตรงนั้น ก่อนจะมีการหยอกเย้าตามประสาคนรักกัน ความสัมพันธ์ที่เริ่มใหม่ดำเนินไปอย่างราบรื่น กระทั่งวันหนึ่งก็ได้รับการติดต่อมาจากคนน่ารำคาญอย่างเต็นอีกครั้ง คราวนี้ที่พลาดที่รับสายเพราะเจ้าตัวเล่นใช้เบอร์โทรศัพท์สาธารณะติดต่อมา แต่พอรู้ตัวก็รีบตัดสายทิ้ง นึกเวทนาคนโทรเข้ามาเหลือทน ที่ทำทุกวิถีทางจริงๆ เพื่อให้ได้คุยกับเขา สงสัยอยากได้เขาเป็นคนรักจนตัวสั่น เฮ้อ เข้าขั้นโคม่าแล้วมั้งไอ้เกย์นี่
“แชมป์ เต็นพอจะเข้าใจเหตุผลของแชมป์แล้วล่ะ รับสายเต็นสักครั้งได้มั้ย เต็นอยากคุยกับแชมป์ แม้เราจะคบกันอย่างคนรักไม่ได้ เราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่นา เถอะนะ รับสายเต็นเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย มันเป็นผลดีต่อใครเลยนะ” แชมป์ได้รับข้อความนี้ออีกครั้งจากคนที่ตนตัดขาดออกจากชีวิต นึกเบื่อ นึกระอา นึกสมเพช จนพาลจะนึกเกลียดเจ้าของข้อความจริงๆ ไม่รู้หรอกว่าทำไมเจ้าตัวถึงส่งข้อความนี้มา
“จะมางอนง้อขอเป็นเพื่อนกับทำซากอะไรวะ เป็นเกย์ก็อยู่ส่วนเกย์ไปดิ ผู้ชายที่ไหนอยากจะคบกับมึงไอ้ห่า” เด็กหนุ่มหลุดปากด่าใส่หน้าจอโทรศัพท์ แล้วตัดสินใจปิดเครื่องซะเพราะสังหรณ์ใจว่าจะมีการโทรศัพท์ตามเข้ามา
ดึกวันหนึ่งขณะนอนหลับสบาย เด็กหนุ่มได้รับการติดต่อจากคนที่ตนนึกเบื่ออีกครั้ง รู้สึกรำคาญจนสุดจะทนจึงได้บอกออกไป
“ไม่หลับไม่นอนหรือครับ คุณดูจะล้ำเส้นกับผมมากเกินไปแล้วนะ”
“เต็นขอโทษ เต็นแค่อยากคุยกับแชมป์” คนนั้นพูดจาให้รู้สึกเวทนา แต่จิตใจไม่ได้สนใจยังคงเดินหน้าต่อว่าอีก ซึ่งเป็นการจุดชนวนการโต้แย้งอีกครั้ง
“แต่นี่มันเป็นเวลานอนนะครับ”
“ก็ที่ผ่านมาแชมป์ไม่เคยรับสายเต็นเลย”
“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าติดต่อมาหาผม ทำไมไม่ฟังกันบ้าง”
“แล้วถ้าตอนนี้เต็นบอกว่าเต็นจำเป็นล่ะ”
“จำเป็นยังไง”
“เต็นเหงา เต็นโดดเดี่ยว แชมป์รู้มั้ยว่าเต็นไปเจออะไรมาบ้างระหว่างที่แชมป์หายไป”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว มันไม่จำเป็นเลยที่ผมจะรับรู้เรื่องของคุณ”
“ทำไมแชมป์ถึงร้ายกับเต็นได้ขนาดนี้”
“ผมจะร้ายกว่านี้อีกถ้าคุณยังดึงดันที่จะติดต่อผมอยู่”
“สรุปว่าไม่ว่าจะยังไงเราก็กลับมาคุยกันไม่ได้แล้วใช่มั้ย”
“ก็น่าจะเป็นยังงั้น”
“แชมป์ไม่เสียดายวันเวลาดีๆ ที่เราทำด้วยกันบ้างเหรอ”
“คุณครับ เรารู้จักกันกี่วันกันครับ วันดีๆ ที่คุณพูดถึงน่ะ มันจะน่าจดจำและน่านึกถึงขนาดไหนกัน”
“แชมป์”
“โทษผมไม่ได้นะ คุณบังคับให้ผมพูดเอง แค่นี้นะครับ ผมจะนอน”
เด็กหนุ่มตัดสัญญาณขาดหายทิ้งทันทีเมื่อเอ่ยจบ พูดออกไปขนาดนี้ หากฝ่ายนั้นจะหน้าด้านหน้าทนตามตื้อเขาอยู่ก็ให้มันรู้ไป หากเป็นอย่างนั้นจริงๆ จะจัดการต่อว่าอย่างไม่ไว้หน้าให้ได้เจ็บปวดสมใจอยาก อย่าวอนก็แล้วกัน
จากวันนั้นเต็นหายไปจากชีวิตจริงๆ ในขณะที่ความสัมพันธ์ของตนกับคนรักอย่างมิวเริ่มกระท่อนกระแท่นอีกครั้ง เมื่อคนชื่อเอกได้กลับเข้ามาวนเวียนตามง้องอนฝ่ายหญิง ซึ่งดูท่าเจ้าตัวจะมีใจเอนเอียงให้อีกต่างหาก แล้วที่สุด เส้นทางรักที่ขรุขระมาตลอดสามเดือนก็ขาดสะบั้นลงในวันนี้ ซึ่งคนรักได้นัดตนมาเคลียร์ใจแล้วเดินจากไปพร้อมผู้ชายชื่อเอก
หน้าคลินิกนิรนามขณะเดินผ่านเพื่อไปต่อรถโดยสารประจำทางกลับบ้าน เด็กหนุ่มเดินก้มหน้าข่มความเจ็บปวดภายในใจ พยายามทำใจยอมรับความจริงว่าตัวเองได้เสียคนรักไปแล้วอีกกครั้ง
สายลมต้นฤดูหนาวพัดมากระทบร่าง เด็กหนุ่มหยุดยืนมองดูใบไม้แห้งบนต้นไม้ริมถนนที่ปลิวหล่นตามแรงลม นึกคิดในใจว่าใบไม้นั้นช่างแห้งกรอบคล้ายจิตใจตนตอนี้ซะเหลือเกิน สองขาออกก้าวเดินพร้อมใบหน้าที่เศร้าหมอง แต่พลันต้องตกใจเมื่อเดินไปได้ไม่กี่ก้าวร่างทั้งร่างกลับได้ชนเข้ากับใครบางคน
“เต็น” เด็กหนุ่มเรียกชื่อฝ่ายนั้นเมื่อมองเห็นว่าเป็นใคร
 

โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
 
Boy

**แต่ละเม้นท์ น่ากลัวแชมป์จะไม่ตายดี เอ๊ะ ! ยังไง
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ

[Bboyseries]

มัวแต่ก้มหน้าก้มตาโพสจนลืมไปว่านิยามรัก 2 คน ได้บรรจบกันแล้วในตอนนี้ หลังจากนี้ถึงคราวติดตามนิยามใหม่ของคำว่ารักของ Ten & Champ แล้วล่ะนะ เอาตัวอย่างมาจิ้มๆ ไว้ก่อนครับ

**************************************************

หนึ่งนิยามความรักของคนหวั่นไหว
“แชมป์ทำให้เต็นคิดกับแชมป์มากกว่าคำว่าเพื่อนแล้วน่ะสิ เต็นคิดว่าเต็นรักแชมป์แล้ว”

กับหนึ่งนิยามรักของคนหลอกลวง
“เลิกเพ้อเจ้อแล้วก็ทำใจให้ลืมผมเถอะนะ เป็นไปได้เราอย่าติดต่อกันอีกเลย ผมเป็นผู้ชาย ไม่ได้เป็นเกย์ เลิกคิด เลิกหวัง แล้วก็เลิกตามผมซะเถอะ ผมอยากลืมภาพวันเวลาที่ผมทำสิ่งทุเรศๆ ในชีวิตลงไป”

เกิดเป็นสองนิยามรักที่ต่างกัน
“เลิกเถอะเต็น อย่าพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมเลย มันไม่มีประโยชน์หรอก”
“ทำไมจะไม่มีประโยชน์ล่ะแชมป์ ถ้าแชมป์จะยังเป็นคนเดิม”
“คนเดิมของผมก็คือเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่รักผู้หญิงไงครับ ไม่ใช่เกย์รักเกย์ หรือผู้ชายรักเกย์”
“ทำไมแชมป์พูดแบบนี้”
“ผมพูดความจริง เข้าใจและทำใจซะเถอะ ลืมผมไปซะ ที่ผ่านมาคิดซะว่าเรื่องของเรามันไม่เคยเกิดขึ้น”
“แล้วที่ผ่านมาล่ะแชมป์ แชมป์จะรับผิดชอบความรู้สึกเต็นยังไง”
“ผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะคิดกับผมมากมายขนาดนี้”
“สรุปเต็นคิดกับแชมป์ฝ่ายเดียวเหรอ ที่ผ่านมาแชมป์ไม่เคยคิดอะไรกับเต็นเลยใช่มั้ย”
“ก็บอกแล้วไงผมไม่ใช่เกย์ คุณจะให้ผมคิดอะไรกับคุณล่ะ”
“แล้วการกระทำที่แชมป์ทำมาทั้งหมดล่ะ คำพูดทุกคำพูด เต็นยังไม่ลืมมันง่ายๆ หรอกนะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะจริงจัง”

สุดท้าย ใคร? คือฝ่ายที่เจ็บปวดที่สุด !

Bboyseries Present

การพบกันของความรักสองนิยาม
เพื่อค้นหาบทสรุปสุดท้ายของความรักที่ขัดแย้ง

Love Story Ten & Champ : A Time for us...เวลาของสองเรา

ที่นี่ เร็วๆ นี้

[samsoon@doll]

จิ้มๆๆ


อยากจะกดสัก 10 + แต่ได้แค่ + เดียว อยากอ่านเร็วๆอ่ะคณบอย ไม่เอาจบเศร้านะคะ 

[ltahset]

มารอลุ้นต่อไป
เฮ้อออออ คนเรานะคนเรา

^^
ขอบคุณค่ะ

[sukie_moo]

ไม่อยากให้เต็นที่กำลังดีขึ้นไป เจอกับผู้ชายหน้าตัวเมียอย่างแชมป์อีก

[roseen]

ขอให้ไอ้เชรี่ยแชมป์มันตายไม่ดีกับการที่มึงได้ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นเพราะมึงเลิกกับแฟนมึงที่ หลายใจเอง โลเลหลายใจมักมากคนโน้นทีคนนี้ทีของแฟนดอก...
แล้วมึงมาลงทีคนอื่น  มาหลอกให้หลงเชื่อคำกับคำพูดมักง่ายของมึง ไอ้คนสิ้นคิด ไอ้คนไร้ความรู้ผิดชอบชั่วดี

[win200]

ไอ้แชมป์มันน่าจะไม่ตายดี
ขอให้โดนเอาคืนมั้งเหอะ

[drasil]

อ๊ายยยยยยยย
มาให้อยาก แล้วก็จากไป

[stupidchild]

ค้างมาก!!!!

[kit]

วุ้ย ยัยนกกระเต็น....ถึงเวลาของเธอแล้ว แก้แค้นได้เลยจ้ะ 55
ขอบคุณนะคะ คุณ Bboyseries

[NUKWUN]

ความรู้สึกดีๆที่ถูกทำลายคงเรียกกลับคืนมาไม่ได้ง่ายแน่
รอตอนต่อไปมาด่วนเลยค้างคา

[puppyluv]

อยากอ่านต่อ คนแต่งผูกปมไว้รอแก้ซะคนอ่านค้างงงงงง
มาต่อนะ รอๆๆๆ

[hahn]

มารอจ้า แต่ว่ามันจะรันทดไหมอ่ะ สงสารเต็น

อยากให้จบแบบมีความสุขมั่งอ่ะ

[broke-back]

เจ็บแล้วไม่จำ

กรูจะบอก แอนด์ ตอกย้ำ

มรึงน่ะโง่ ซ้ำ..ซ้ำ

ยิ่งกว่า...ควายยยยยย

หุหุ ไอ่แชมป์