***คำเตือน***ยาวมาก!!!ยังกะเขียนเรียงความ
มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ทำให้ความคิดเห็นของคนอื่นมีผลกับตัวเอง เพราะล้วนต้องการการยอมรับจากคนอื่นๆทั้งนั้น
อย่างน้อยที่สุดก็จากครอบครัวและจากเพื่อนๆ ทำให้บางครั้งเรายอมทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเราเพียงเพราะต้านกระแสสังคมไม่ได้ หรือถูกสังคมใส่ความคิดความเชื่อ ที่อาจจะไม่ใช่หลักความจริง
จนกลายเป็นถูกหล่อหลอมให้เติบโตมาเป็นคนที่มีทัศนคติแบบที่สังคมรอบๆตัวส่วนมากเขาเป็นกัน
อย่างที่ปั้นคิดหลายๆอย่าง ประกอบกับด้วยยังวัยรุ่นเพิ่งจะริรัก อายุยังน้อย ด้อยประสบการณ์
ทำให้ไม่ผิดนักกับการเชื่อหรือมีทัศนคติตามๆที่ได้ยินมาว่า ค่าของคนอยู่ตรงนั้นตรงนี้
รวมกับความเห็นแก่ตัวที่มีปกติที่เป็นกันทั่วไป ทำให้ปั้นมองเห็นแต่ตัวเองซึ่งไม่แปลกเลย ใครๆก็เป็น
ส่วนโซดาป้าให้เครดิตเรื่องความรับผิดชอบนะ ด้วยทัศนคติที่ถูกหล่อหลอมมาจากการที่เติบโตมาอย่างโดดเดี่ยว
แสดงให้เห็นชัดได้อย่างนึงว่าการยอมรับให้กับปั้นเป็นอะไรที่แสดงออกถึงความรักที่สุดจากโซดาแล้ว
เพราะไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่ประสบความสำเร็จในอาชีพหน้าที่การงาน ในการเรียน ในการใช้ชีวิตส่วนตัวแบบโซดา
ที่สำเร็จได้โดยไม่ต้องอาศัยบารมีพ่อแม่หรือใครๆเลย จะภาคภูมิใจกับตัวตนความเป็นตัวเองขนาดไหน
แต่กลับถูกคนที่มอบหัวใจให้ไปหมดทั้งดวงดูถูกเหยียดหยาม ไม่เห็นคุณค่าไม่แม้แต่จะพยายามทำความเข้าใจ
จนถึงกับทำร้ายทารุณ โซดารุกมาตลอด ใครๆก็อยากได้มีมาเข้าคิวรอให้เลือกคืนละไม่รู้กี่ร้อย(ฮา)
จำเป็นไหมต้องมารับให้ปั้น ถ้าไม่ใช่เพราะรัก แค่นี้สำหรับป้านะ ชนะเลิศด้วยประการทั้งปวงไปแล้วค่ะ
แต่ทั้งคู่ยังเด็กอยู่ไง เข้าใจได้ทั้งปั้นทั้งโซดาแหละ
คนที่จะคิดได้อย่างพ่อก็ต้องมีประสบการณ์พอที่จะมองออกได้
ประกอบกับต้องมีทัศนคติที่ไม่ใช่แบบขึ้นอยู่กับการยอมรับของสังคมด้วยนะ
บางครั้งคนเราก็อาจจะคิดไม่ได้ด้วยตัวเองหรอก เพราะคำว่าอคติมันบังตา
เขาถึงมีคำว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน ปั้นโชคดีมากๆที่มีพ่อ
เพราะไม่งั้นความรักครั้งนี้ก็คงจะไม่มีทางหวนคืน ก็นี้เป็นนิยายที่จบแฮ้ปปี้นี่นา
รออ่านอีก4ตอนที่เหลือ ทั้งตอนเล่นหนังและตอนง้อกันของทั้งคู่นะคะ ขอบคุณค่ะ
ดีใจมากๆที่ติดตามรออ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก ถึงจะเคยหายไปนานแต่ก็กลับมาอย่างที่ไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ
ชื่นชมทัศนคติของน้องคนแต่งนะคะ