หัวข้อ: (จบในตอน)เรื่องเล่าจากความฝัน: ทาสหัวใจซาตาน

[Cha Ris Ma]

  เอาการบ้านมาขู่


เลยโดนกินซะเอง 

[JaJa89]

อ่านแล้วประทับใจทุกตอนเลยค่ะ 
โรแมนติกมากๆ 

[kihaezzzzzz]

สนุกทุกตอนเลย

ภาษาสวยมากก อ่านเเล้วไม่มีสะดุด

เก่งจริงๆค่ะ

[dea]

เห็นด้วยกับรีบนค๊า

ภาษาสวยมาก อ่านเพลินเลย

[namtaan]

ขอบคุณคุณนุ่น สำหรับคำตอบจ้า
 

[Rinze]

ราขึ้นแล้วค่ะคุณนุ่น ดีใจมากๆเลยที่มาอัพ
เอ้อนะ เป็นอะไรที่ภาษาสวยมากๆเลย ทำเอาแทบไม่รู้ว่าเป็นฉากอย่างว่า ฮ่าๆ
ศรา ขู่เค้าดันโดนกินเองซะงั้น

[Wins_Sha]

โอ้โห

น้องศรานี่ร้ายนะเนี่ย
สอนให้พี่ภพรู้จักกลัวผูหญิงผ่านการบ้านเลย

[BeeRY]

แค่ชื่อตอนก็เสียวสันหลังวาบๆแล้วจ้ะพี่นุ่น
แต่การบ้านศรานี่ไม่ไหวแล้วนะ เทพเกิ๊น!!! คนที่ภาษาไทยอ่อนด้อยอย่างเราเลยอายเลย

[i1_to*pp]

พี่นุ่นขาชื่อตอน   
ภาษาสุดยอดเหมือนเดิมค่ะพี่นุ่น
น้องศราคะการบ้านวิชาอะไรเหรอ
+1ค่ะพี่นุ่น

[anajulia]

^
^
^
จิ้มๆน้องหนึ่งทะลุไปถึงน้องเบียร์

การบ้านของจริงค่ะไอจัง ส่วนวิชาอะไรนั้น
นี่เป็นการบ้านของเด็กปีหนึ่ง วิชาเลือกเสรีหมวด ม
ชื่อวิชา การพัฒนาตนเองสู่ความสำเร็จ
แบฝึกหัดนี้ชื่อว่า "การใช้ภาษากับสัญลักษณ์ทางสังคม"

ส่วนอาจารย์นั้น....งืมๆๆ อาจารย์ชื่อลูซ ประจำวิชาเวทมนตร์2 จากตอน "ประตูสีขาว" อวาตาร์มาค่ะ

...................................
ยินดีต้อนรับทุกท่าน ทั้งที่เคยเข้ามาทักทายกันประจำ และเพิ่งเข้ามาใหม่นะคะ ^o^

อย่างที่แง้มๆบอกไป ตอนนี้มาสั้นๆ และเป็นแค่ตอนขัดดอก (เผื่อมีท่านไหนคิดถึงน้องแก้มบุ๋มกะพี่ใจดีไรงี้ อิอิ)
ส่วนแนวคิดนั้นมาจากการที่คนเขียนเกิดอยากจะเขียนอะไรที่มันให้ความรู้สึกถึงด้านมืดบ้างน่ะค่ะ
อยากจะให้ตัวละครเกิดอารมณ์ อยาก---ยั่วยวน---ลุ่มหลง---ยอมตาย
ฮี่ๆๆๆๆๆ ตอนแรกจะเขียนอีกชีวิตหนึ่งของศวัตรากับท่านเทพ แต่ก็นะ ยังหาข้อมูลเพศผู้ต่อเพศผู้ที่สุดท้ายกินกันไม่ได้
เลยมาลงตัวกับแค่การทำการบ้านของศราเด็กร้ายกาจแต่ก็ช่างเอาใจ กับเรื่องการสืบพันธุ์ของแมงมุมแม่ม่ายดำค่ะ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นคนเดียวรึเปล่า แต่พอได้ยินหรือได้เห็นข้อความประมาณว่า "แกๆผู้ชายคนนั้นน่ากินจังเนอะ"
(จากหนังหรือละคร หรือโฆษณา หรือข่าวบันเทิง) คนเขียนมักจะคิดเลยเถิดไปถึงสิ่งมีชีวิตประเภทแมลงเสียทุกที
ไม่ได้คิดแค่ "กิน" ที่หมายถึง งาบไปทำสามี หรืออะไรแบบนั้นเลยค่ะ..........
ไม่แน่ใจว่านี่อาจจะเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตสำนึกส่วนลึกๆของคนเขียนที่ต้องการให้ผู้ชายที่หน้ามืดมัวเมาไปตายซะเพราะถูกกินก็ได้
(อา.......ที่แท้แล้วข้าพเจ้าเป็นพวกโหดฝังไนหรือนี่?? โอว ม้ายยยยยยยยยยยยยย)

อย่างไรก็ตาม ขอแสดงความยินดีกับท่านที่เดาถูกค่ะ เรามีรางวัลเป็นอ้อมกอดแนบแน่นจากคนเขียน 
ถึงคุณไม่อยากได้เราก็จะให้ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ส่วนท่านที่เดาผิด คริคริ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ต้องเสียใจไปค่ะ ไว้มาร่วมสนุกกับรายการของเราใหม่คราวหน้านะคะ
คุณยังไม่ได้เข้ารอบ20คนสุดท้าย คุณมาใหม่ได้เสมอค่ะ (ท่านไหนดู so you think you can dance บ้างคะ? ฮี่ๆๆๆ)

สำหรับคำถามของคุณบูตะจัง งืมๆๆๆ ตอบไม่ได้ค่ะ ไม่รุ้เหมือนกันอ้ะค่ะ หงิงๆ >///////<

และน้องไจฟ์..... เอ่อ ที่แท้คือกลัวน้องทีว่างั้นเหอะ กร้ากกกกกกกกกกกกกส์ (พี่นุ่นขออนุญาตขำอย่างรุนแรง)

แต่รายนี้.....คุณน้อง แว้กกกกกกก อยากอ่าน มาณวกฉันท์หรือคะ???
โอ๊ะโอว รีเควสท์ของยากซะด้วยสิ เอาไว้ถ้ามีเนื้อหาตอนไหนเข้ากับมาณวกพี่นุ่นจะลองเขียนดูนะคะ พี่นุ่นก็ชอบมาณวกค่ะ
แต่ตั้งแต่ยังไม่โตจนตอนนี้ใกล้แก่ยังไม่เคยเขียนเองเลยสักครั้ง แต่ลีลาแบบมาณวกตอนนั้นคงต้องเป็นตอนที่ตัวละครในเรื่องลั้ลลากันน่าดูเลยนะคะ

ว่าแต่.....บุ้งกี๋เอ้ย มาจิ้มจนคนด้านบนดิ้นพราดๆแล้วจะไม่พูดอะไรหน่อยเร้อ? สงสัยตายเสียเถิด..ผัวรักจะสั้นไปจริงๆแฮะ คริคริ

สำหรับคำถามลอยๆของนุ้งพาร์ พี่นุ่นก็เคยเห็นเขาใช้กันทั้งแม่ม่าย และแม่หม้ายนะคะ แต่คุ้นๆว่าตามราชบัณฑิตจะเป็นแม่ม่าย
ส่วนแม่หม้ายนี่เหลือแค่ในชื่อเฉพาะแล้วค่ะ (อันนี้ไม่ชัวร์เหมือนกัน แหะๆ)

พี่มาร์คขาาาาาาา นุ่นอยากได้ภาพประกอบแบบน้องเคะใส่ชุดหนังนางแมงมุม แล้วก็พี่เมะถูกพันอยู่ในใยสีขาวไม่ก็สีแดงไรงี้อ้ะค่ะ พอมีมิ?
(ถ้ามีในคอลเล็คชึ่นอย่าลืมมาเผื่อแผ่นุ่นนะคะ กี๊ดตึง....จุ๊บุๆ)

ตอบเมนท์รายตัวไม่หมด แต่รักหมดจายยยยยยยยยยนะคร้าาาาาาาาาาาา

ปล. อีกสักนิด มาช่วยกันขูดรากันค่ะคุณรินเซ่ ชีสราเกาะแบบนี้พอขูดด้านนอกออกแล้วก็กินได้อร่อยดีนักแลนะคะ ^3^

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

^
^
^
จิ้มๆๆๆ


ไม่แน่ใจว่านี่อาจจะเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตสำนึกส่วนลึกๆของคนเขียนที่ต้องการให้ผู้ชายที่หน้ามืดมัวเมาไปตายซะเพราะถูกกินก็ได้
(อา.......ที่แท้แล้วข้าพเจ้าเป็นพวกโหดฝังในหรือนี่?? โอว ม้ายยยยยยยยยยยยยย)

  ไอไม่เคยคิดอ่ะ พี่นุ่นเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้วววววววววววว

[pita]

 

ชอบค่ะไม่ได้อ่านนิยายที่ใช้คำคัพท์แบบนี้มานานแล้ว

รุสึกดีที่ได้อ่าน

 

[butajang]

ขอบคุณนะคะ คุณนุ่น ตอบเมนท์เเล้ว ไปกรี๊ดกับพี่ดอนมา คุคุคุ เลยตามกลิ่นมาดูเมนท์ ซะหน่อย ตอบไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ เเต่สงสัยเพิ่มนะคะ อันนี้ "มาณวกฉันท์" คืออะไรเหรอคะ ไม่เคยได้ยินน่ะคะ ชื่ออ่านยากด้วยค่ะ อ่านให้ฟังด้วยก็ดีนะคะ

ปอล้อ.(เครดิต .ดาด้า ณ ข้างใจ )  รอเรื่องสั้นตอนต่อไป พร้อมกับเรื่องยาวด้วยความตั้งใจ เเละความคึดฮอด

[sweetiiez]

ชื่อตอนเห็นแล้วตกใจ
เป็นการบ้านที่ภาษาสวยมากค่ะ แต่ก็ขนลุกจริงๆ
ตอนท้ายๆ เล่นเอาแบบน่าหวาดเสียว แมงมุมนี่มันแบบว่า
น้องศราเล่นซะให้พี่ข้ามภพไม่กล้ามองหญิงคนไหนแบบนี้
พี่ข้ามภพคงไม่กล้าแล้วละค่ะ ออกจะรักจะหลงน้องขนาดนั้น

[jasmin]

การบ้านของศราเนี่ย ภาษาสวย เหมือนได้อ่านกลอนเลยอ่ะ
อ่านไปขนลุกไป ความสุขที่แลกมาด้วยความตาย
ขนลุกอ่ะ ศรานี้โหดเหมือนกันนะเนี่ย
เอ๋ หรือว่าความจริงแล้วคนที่โหดจริงๆคือพี่นุ่นกันแน่ 

[anajulia]

ขอบคุณนะคะ คุณนุ่น ตอบเมนท์เเล้ว ไปกรี๊ดกับพี่ดอนมา คุคุคุ เลยตามกลิ่นมาดูเมนท์ ซะหน่อย ตอบไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ เเต่สงสัยเพิ่มนะคะ อันนี้ "มาณวกฉันท์" คืออะไรเหรอคะ ไม่เคยได้ยินน่ะคะ ชื่ออ่านยากด้วยค่ะ อ่านให้ฟังด้วยก็ดีนะคะ

ปอล้อ.(เครดิต .ดาด้า ณ ข้างใจ )  รอเรื่องสั้นตอนต่อไป พร้อมกับเรื่องยาวด้วยความตั้งใจ เเละความคึดฮอด

แหะๆ ตั้งท่าจะมาตอบนานแล้ว แต่ลืมซะงั้น
มาณวกฉันท์ เป็นฉันท์ประเภทหนึ่งค่ะคุณบูตะจัง
(อ่านว่า มา-นะ-วก-กะ-ฉัน)
จากพี่เกิ้ลบอกว่าเป็นฉันท์ที่มีลีลาประดุจหนุ่มน้อย (มานพ=หนุ่มน้อย)

อันนี้จากวิกิพีเดียค่ะ
ตัวอย่างคำประพันธ์
เธอจรตาม พราหมณไป
โดยเฉพาะใน ห้องรหุฐาน
จึงพฤฒิถาม ความพิสดาร
ขอ ธ ประทาน โทษะและไข
จาก สามัคคีเภทคำฉันท์ - ชิต บุรทัต

กำหนดวรรคละสี่พยางค์ ครุ ลหุ ลหุ ครุ เหมือนกันทั้งสี่พยางค์
ซึ่งนี่แหละ ทำให้ข้าพเจ้าไม่เคยเลือกใช้มาก่อนเพราะส่วนตัวเป็นคนเวิ่นเว้อ
มักจะเยอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ตามที่ได้รับปากคุณน้องไว้ ถ้ามีพล๊อตแบบไหนเหมาะๆพี่นุ่นจะลองๆเขียนดูนะคะ
สำหรับตอนนี้ ใครอยากอ่านอีทิสังฉันท์ หรืออยากรู้จัก เชิญไปอ่านที่เรื่องยาวเรื่อง "พิมตะวัน" ค่ะ
คนเขียนไปลงขัดดอกไว้ เพราะตอนต่อยังเขียนไม่เสร็จและคาดว่าจะอีกยาว

ท่านไหนยังไม่ได้ไปอุดหนุนเรื่องยาวของคนเขียนก็เชิญนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19610.msg1225899#msg1225899

[butajang]

ขอบคุณค่ะคุณนุ่นมาตอบให้เเล้ว ทำให้รอยหยักในสมองเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย ไม่เคยได้ยินจริงด้วยเเถมยากต่างหาก เรื่องยาวไปอ่านมาเเล้วนะคะ เเค่ตอนขัดดอกนะ รอต่อนต่อไป เเล้วจะไปรวบยอด คุคุคุ

[akihito]

รอค่าาาาาาาาา

[bellity]

กลัวแมงมุมมาก เจอแล้วสาวแตก  

โหยภาษาสุดยอดมากครับชื่อชมคนแต่งมากไม่ผิดหวังซักตอนเลย การันตีคุณภาพ

[sa~waii]

เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลยนะเนีย ฮ่าๆๆๆๆ

[sa~waii]

อ่ะ ขอเม้นอีกที

ที่จริงพึ่งได้ตามมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ หลังจากที่อ่านเรื่องรัก ไม่กล้าบอกไป อ่านที่ทำเอาน้ำตามพุ่งปรู๊ด

ทุกเรื่องที่ไรท์เตอร์แต่งทั้งภาษาและเนื้อเรื่องเหมือนมืออาชีพมากๆเลยค่ะ

อ่านแล้วสุดยอดมากๆเลย ไรท์เตอร์เก่งจริงๆค่ะ  

[aimaim]

เข้ามาเพราะชื่อตอนเลยนะค่ะเนี่ย แหม~~!! ผิดหวังนิดๆ นึกว่าจะได้อ่านเรื่องมันส์ๆ ซะอีก แต่กลายเป็นสยองขวัญเล็กๆ ไปเสียได้ คิกๆ

[anajulia]

ฮึบๆ ดันตัวเองเอามาไว้ให้หาง่ายๆสักหน่อยนะคะ
เพราะกำลังเขียนตอนต่อไปอยู่ ถ้าไม่มีอะไรด่วนเข้ามาคืนนี้น่าจะได้มาส่งให้อ่านกัน

เข้ามาเพราะชื่อตอนเลยนะค่ะเนี่ย แหม~~!! ผิดหวังนิดๆ นึกว่าจะได้อ่านเรื่องมันส์ๆ ซะอีก แต่กลายเป็นสยองขวัญเล็กๆ ไปเสียได้ คิกๆ

ฮี่ๆๆๆ เขียนเรื่องสยองขวัญบ้างอะไรบ้างค่ะ ทดลองๆ

อ่ะ ขอเม้นอีกที

ที่จริงพึ่งได้ตามมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ หลังจากที่อ่านเรื่องรัก ไม่กล้าบอกไป อ่านที่ทำเอาน้ำตามพุ่งปรู๊ด

ทุกเรื่องที่ไรท์เตอร์แต่งทั้งภาษาและเนื้อเรื่องเหมือนมืออาชีพมากๆเลยค่ะ

อ่านแล้วสุดยอดมากๆเลย ไรท์เตอร์เก่งจริงๆค่ะ  

ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วตัวจะลอย เขินเลย ไม่มืออาชีพขนาดน้านนนนนนนนนนนนนนนน

กลัวแมงมุมมาก เจอแล้วสาวแตก 

โหยภาษาสุดยอดมากครับชื่อชมคนแต่งมากไม่ผิดหวังซักตอนเลย การันตีคุณภาพ

ขอบคุณคนอ่านเหมือนกันนะคะสำหรับกำลังใจ อืม.....กลัวแมงมุม เหมือนนายโรนัล วีสลีย์เล้ยยยยยยยยย

รอค่าาาาาาาาา

มาค่ะ อย่างเร็วคืนนี้ อย่างช้าพรุ่งนี้นะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆ

[Rinze]

คุณนุ่นเก่งภาษาไทยมากมาย
ไอ้เราก็ไม่รู้เรื่องซักอย่าง โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
กลอนสี่ยังกระท่อนกระแท่น ฮ่าๆ
อ่านแล้วชื่นชมฝีมือ ทั้งวิธีใช้ภาษา ทั้งสำนวนการแต่งเลยค่ะ
^______^

[anajulia]

ตอนนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ
ถ้ายังไงพรุ่งนี้(ซึ่งก็คือวันนี้)จะมาแปะภาคผนวกให้นะคะ

แจ้งก่อนเลื่อนลงไปดูเนื้อหา
ตอนนี้เป็นร้อยกรองทั้งหมด และทั้งหมดเป็นคำฉันท์ค่ะ

คนเขียนเห็นมีเสียงเรียกร้องอยากอ่านฉันท์ เลยสนองซะ
ลองเขียนมาให้อ่านกันเล่นๆเป็นนิทานแนวแฟนตาเซียจักรๆวงศ์ๆ
เพราะถ้าเรื่องไปไกลจากแถบนี้ก็ไม่รู้จะดึงให้เข้ากับลีลาของฉันท์ทั้งหลายได้อย่างไร
มีฉันท์อยู่หลายชนิดนะคะ ไว้พรุ่งนี้มาคุยกันเนอะว่าอะไรยังไง

กอดทุกท่านแน่นๆ ขอบคุณจริงๆค่ะที่ติดตามกันมาตลอด
หลังนิทานคำฉันท์เรื่องนี้คงพักจากการเขียนฉันท์อีกนาน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.......................................................

เรื่องเล่าจากความฝัน
: เบื้องบรรพกาล


   แต่บพกาล   นานกปกัลป์
ในวนอัน         สุดพิสดาร
มีพระฤษี      ฑีฆรฌาณ
ตั้งตบะญาณ      กว่าศตปี
วรรณะก็กลืน   คืนอคนี
โภชนมี         เพียงมธุชล
อันภุมริน      บินจรดล
วันละก็หน      นิจถวาย
ล่วงวษหนึ่ง   ผึ้งจะละกาย
กลัวพระฤสาย      พลอยมรณา


   โอ้องค์มุนีเจ้า   ดนุเฝ้าบรีบาล
เอมโอษฐ์ ณ ก่อนกาล   ลุ ณ ปัจจุสมัย
   โปรดฟังนะซึ่งถ้อย   ดนุน้อยจะขานไข
ด้วยข้าจะลาไป      ยมโลก ณ สายาณห์
   
       ว่ามาสิภมร             นวพรจะบันดาล
เกื้อหนุนก็ช้านาน      ตถคตจะแทนคุณ
   
      ข้าน้อยมิหวังใด   พระสิใครจะค้ำจุน
หวังผู้แสวงบุญ      รึก็คงจะเนิ่นช้า
   อ้าองค์พระโยคี   ธ ก็มีตบะกล้า
โปรดเถิดละทุกขา      และก็หาสิอาหาร
      ด้วยข้ารึเป็นห่วง   จะละล่วงนะสังขาร
เกรงองค์พระทรงญาณ   นะจะวายชิวาตาม


           โยคิสดับ      รับวจนา
จึ่งตริและว่า      นี่นะภมร
   เราจะมิตาย   วายชิพิก่อน
เจ้าจุติพร         สมกะกุศล


   ณ สายัณห์ก็วันนั้น      ภมรพลันจะแบหลา
ก็โผผินและบินมา         ทะทอดร่าง ณ กลางธาร
   พระโยคีก็ตั้งจิต      มโนฤทธิลือชาญ
กุมุทใหญ่ก็แย้มบาน      ผลิออกรับภมรพลัน
   มุนีโอมและอ่านเวทย์   สะท้านเขตคิรีขัณฑ์
สะเทือนพฤกษ์พนาวัน      สะท้อนลั่นสวรรค์ครืน

       จากกาลบัดนั้น      จวบวันใหม่เยือน
ส่ำสัตว์ในเถื่อน         ล้วนตื่นลืมตา
ร่วมเป็นสักขี         ฤๅษีสิทธา
รังสรรค์กายา         มานพรูปงาม
   แสงทองเยือนหล้า      ฟากฟ้าสีใส
ลมโบกโยกไกว         ยอดไม้ไหวตาม
กลางกลีบโกมุท         พลันผุดแสงวาม
พร้อมหนุ่มน้อยงาม      สามโลกต้องชม


     มานพก็เยื้องลุ ณ พระที่   ก็มุนีสถิตอยู่
ยอกรประณตและศิระลู่      ณ พระบาทพระฤๅษี
   โอ้คุณ ธ ล้นดนุจะทด   และจะแทนก็เหลือที่
แม้ข้าอุทิศก็ชิวินี้         ก็มิอาจจะแทนได้
   โยคีก็ชมวรสะอาง      พิศพลางก็เผลอไผล
สูญเสียสมาธิตบะไป      บ่มิทันจะตั้งตัว
   พลันกายทิเชื่อมกะอคนี   ก็ปริร้าวกะเทาะทั่ว
สำนึกสิสายจิตะก็มัว      สละร่างมิช้าที



      ปางนั้นมิลันทา      ยุพราชะทรงเดช
แห่งมัลละแคว้นเขต      ธ สุบิน ณ ราตรี
   เห็นเป็นกุมุทแก้ว      มละแววเมลืองศรี
ผ่องผุด ณ ธาตรี         และก็ลอยละล่องลับ
   ลืมตาผวาตื่น      พระก็ฝืนจะคว้าจับ
กลิ่นกรุ่นระรินรับ         จะแตะต้องก็พลันหาย
   เจ้าชายเทวษราว      อุระร้าวและเปล่าดาย
ด้วยจิตถวิลหมาย         นะจะได้กุมุทนั้น
   เข้าเฝ้าพระมารดา      เพราะจะลาสิโดยพลัน
ด้วยลูกจะจรจรัล         หิมวันต์วนาลี


      พระนางกษัตรีย์      อุระราวจะสุมไฟ
ผิทราบวะปล่อยไป         ก็จะลับมิคืนหวน
   พระลูกจะร้างห่าง      และหทัยจะแปรปรวน
ผิล่ามสิด้วยตรวน         ก็มิอาจจะรั้งไว้
   ปะเนตรปุโรหิต      กลล้วนจุความนัย
ก็เคยนะทายไว้         ณ ประสูติกาลนั้น
   มิลันทราชเจ้า      จะฉลาดละออพรรณ
ผิเข้าวัยฉกรรจ์         จะละเมืองและวงศา
   จะทิ้งสิหน้าที่      และละทิ้งนะยศถา
มิพักจะโศกา         และมิคิดจะกลับคืน


   จำใจจะกล่าวลา      ชลนาก็หลั่งนอง
จูบปรางคะทั้งสอง      และก็อวยพระพรให้
   จงปราศจากโศก      และวิโยครึโรคภัย
ลูบหลังและโอบไว้         ผละลาสะอื้นตรม


   แรมทางกลางไพรพฤกษ์      พระเฝ้าตรึกคะนึงหา
แต่ดอกบัวงามตา            ผกาแก้วนะที่ปอง
   ลึกเข้าในป่าใหญ่         ระเรื่อยไปลุเดือนสอง
จึงขับเหล่านายกอง         สิกลับคืนบุรีรมย์
   แล้วออกเดินเท้าต่อ      มิทดท้อรึทุกข์ตรม
ด้วยหวังจักได้ชม            กุมุทงาม ณ ปลายทาง


      จวบวสันต์ฤดูสิเยือนพิภพ      มิลันทราชก็มาประสบ
กะบึงใหญ่
   แผ่นนทีก็ดูระรินละไหล      และฆานก็ฉมกะกลิ่นหทัย
คะนึงหา
   แฝงสรีระร่างกะพุ่มพนา      พระค่อยยะเยื้องผะแผ่วและตา
ก็ได้ยล
   ร่างลออสะอ้านประจักษ์ ณ ชล   ประทับ ณ กลางกุมุทและดล
ฤดีรอน
   พลันพระเผยพระองค์และยื่นพระกร   จะคว้าจะไขว่มิต่างภมร
เสาะน้ำหวาน
   นัยเนตรก็ราวจะเคลือบกะตาล   และโอษฐ์ก็เอื้อนวจีประสาน
นะสัมพันธ์

        โอ้โฉมประโลมหล้า      ดนุมาประสบพักตร์
ให้หวั่นและไหวหนัก      มนวาง ณ หัตถา
   เพียงพิศก็รู้ได้      วธุไซร้ประทับตรา
ตรึงในหทัยข้า         และก็คงมิอาจเลือน
   ยินความ ธ เอ่ยไซร้      รึก็ใครจะแชเชือน
คงคบ ธ เปนเพื่อน         ดุจมิตรสนิทหมาย
   ควรแล้วรึเยาว์เรศ      ปฏิเสธสิโดยง่าย
ไม่รักจะลาตาย         สละสิ้นล่ะชีวิต

   ว่าพลางขยับขรรค์      และก็พลันจรดจ่อ
แนบปลายกะส่วนศอ      ขณะก้าวประชิดน้อง
   มานพมิเท่าทัน      กะอุบายก็เร่งร้อง
ควรหรือจะทิ้งน้อง         และจะกลับสวรรค์เสีย
   น้ำเนตรก็เอ่อคลอ      และก็พ้อ ธ ลืมเมีย
น้องรอพระจนเสีย         ชิพิหนึ่งก็ไม่มา
   ชาติก่อนภมรน้อย      รึก็คอยชะแง้หา
เร่งทำสิกรรมา         และก็ล้วนกุศลกรรม์
   หวังเพียงจะได้พบ      และประสบกะเทวัญ
องค์ภัสดานั้น         จะมิทิ้งมิขว้างน้อง


   เจ้าชายสดับนึก      พระระลึก ณ ก่อนกาล
ทิ้งขรรค์กะท้องธาร         และถลันประคองเคียง
   โอ้นี่ศวัตรา      ภสดาจะร่วมเรียง
หยุดร้องนะยินเสียง      วะสะอื้นก็ปวดใจ
   เชยปรางค์และจุมพิต   วรมิตรอย่าร้องไห้
แต่นี้และต่อไป         จะมิพรากรึจากกัน

   โอบตระกองยิหวาและดอมและดม   พระกรก็ไล้ระเรื่อยและพรม
ก็จุมพิต
   รั้งสรีระนวลและแนบประชิด      วธูจะหนีก็ตามและติด
กระสันหา
   ฟ้าก็ครืนและครวญประดุจนภา   จะแตกทะลายสลายกะตา
ณ ครานี้
      วิหคถลาระร่อน ณ กลางนที      และมัสยาก็แหวกระรี้
ระริกสั่น
   เสียงคระครืนก็ยิ่งประโคมและลั่น   สะท้านสะท้อนสะเทือนสวรรค์
และโยกคลอน
   คมนขาก็กรีดนะอ้อมพระกร      ณ ยามพิรุณกระเซ็นและย้อน
ประดุจคลั่ง
   ลมสงบมิทันจะได้ระวัง      ก็กลับกระแทกกระทั้น ณ ฝั่ง
นทีธาร


   แต่นั้นภมรน้อย      ก็มิคล้อย ณ หนไหน
อิงแอบและแนบใน         กะมิลันทะราชา
   สองสมประคองคู่      ดุจอยู่ ณ ชั้นฟ้า
ลืมสิ้นนะโลกหล้า         มนมุ่ง ณ ที่รัก      
         
....................................................................................
.......จบตอนค่ะ

ปล. เชื่อกันเถิดนะคะว่าฉันท์ก็โรแมนติคคอเมดี้ได้ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.
.
ท่านไหนที่อ่านแล้วไม่กระจ่างใจยังไงเชิญตามไปอ่านภาคผนวกนะคะ
ภาคผนวก๑

ภาคผนวก๒ เรื่องเกี่ยวกับชนิดฉันท์ที่มีในเนื้อเรื่องจะตามมาค่ะ  

[Little Devil]

 ..
+1

[PEENAT1972]

เชื่อแล้วว่าโรแมนธิกคอมเมอร์ดี้
แต่ คำสาปแรงจริงๆ จะเกิดใหม่สักกี่ภพก็เป็นชายทุกชาติไป (เกย์ทุกชาติว่างั้น)

[Wordslinger]

 

คุณนุ่นคะ!

ชอบมากค่ะ เป็นการรวมฉันท์ไว้หลายแบบมาก (?) อ่านแล้วหวานเข้าไปถึงใจเลย อยากถามว่าใช้เวลาเขียนนานไหมคะ? เพราะมันคงยากมาก

อ่านตอนเขาออดอ้อนกันแล้วอยากกรี๊ด พ่อคุณ ถ้าไม่ยอมรับรักก็จะลาตาย? แอร๊ย พ่อคุณเจ้าชายร้ายเหลือเกินนะ แต่ฉากอัศจรรย์ตอนท้ายๆนี่มัน

อ่านแล้วคิดถึงบทเรียนวรรณคดีสมัยอยู่มัธยม (ซึ่งได้ผ่านมานานแล้ว) อ่านแรกๆเหมือนจะยาก แต่พอได้จังหวะแล้วก็อ่านเพลินเลย ไม่อยากให้จบ น่าจะแต่งยาวๆให้เหมือนขุนช้างขุนแผน หรือรามเกียรติ์เนอะคุณนุ่น ( )

ปล. ภาคผนวกเรื่องชื่อของฉันท์ต่างๆจะมาแปะทีหลังใช่ไหมคะ? จะรอนะคะ

ปปล. กดบวกให้คุณนุ่นนะคะ

[pandaๅ123]

  มาแต่เช้า ขอแปลก่อนนะ...

[i1_to*pp]

ชอบตอนท้ายค่ะพี่นุ่น 
ที่เหลือรอภาคผนวกดีกว่า
+1 สุดยอดค่ะพี่นุ่น