ใกล้ จบ มาก มาก แล้ว ค่ะ
**********************************************************************************************
บทที่ 42 ผมขออนุญาตเปิดตัวแฟนครับ
แฮบปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู แฮบปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู แฮบปี้เบิร์ดเดย์ แฮบปี้เบิร์ดเดย์ แฮบปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู
ยังครับยัง ยังไม่ถึงวันเกิดผม ต้องรอให้ผ่านเที่ยงคืนคืนนี้ไปก่อน ถึงจะนับว่าเข้าวันเกิดผมอย่างเต็มตัว ซึ่งวันเกิดปีนี้ผมวางแผนมาฉลองที่นี่เลยครับ
แถ่น แถ้น แถ๊นนนนนนนนนน
ผายมือให้ดูวิวทิวทัศน์อันร่มรื่น แนวเทือกเขาเขียวขจีสุดลูกหาลูกตา เสียงสรรพสัตว์น้อยใหญ่ดังแว่วเบาๆ เนื่องด้วยถูกกลบด้วยเสียงปวดมนต์ดังอย่างสม่ำเสมอ
ผมและพี่ภูมิสวมใส่ชุดผ้าฝ้ายสีขาว กำลังเดินจงกรรมอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ด้านข้างมีศาลาที่ผู้คนบางส่วนเลือกที่จะนั่งขัดสมาธินับลมหายใจเข้าออก
ผมก็กำลังนับจำนวนก้าวอยู่เหมือนกันครับ ผมกะว่าจะเดินให้ครบ หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าก้าว แล้วจะหยุดพักสักที ส่วนพี่ภูมินั้นไม่แน่ใจว่าเดินได้กี่ก้าวแล้ว รู้แต่ว่าพี่แกกำลังหลับตาเดิน แล้วเอ๊ะ! หลับตาเดินทำไมไม่สะดุดเลยหละ พื้นข้างล่างนี้อย่างขรุขระเลยนะ
อ๊ะ! คิดเพลินๆเลยเผลอเดินสะดุดก้อนหินข้างล่างเอง แต่โชคยังดีที่ร่างสูงด้านหลังคว้าแขนไว้ทัน ผมเลยรอดพ้นชะตากรรมหน้าทิ่มพื้นไปได้
“ระวังหน่อย เสียงดุๆกล่าวเบาๆ” พร้อมส่งสายตาดุๆมาให้
“แหะ แหะ...เห็นได้ไงหว่า” ผมกล่าวขอบคุณแล้วหัวเราะแหะๆ ก่อนบ่นด้วยเสียงเบาๆ
“หึ...ซนจริงๆ เธอชวนพี่มาทำสมาธิไม่ใช่เหรอ” ด้วยความที่ผมสะดุดเกือบล้มจึงกลายเป็นจุดสนใจของใครหลายคน พี่ภูมิจึงยิ่งต้องกระซิบใกล้ ลมหายใจอุ่นๆจึงเป่าลดใบหูที่เริ่มออกสีแดงระเรื่อ
โอ๊ยยยยย ร้อนนนนนนน ออกไปห่างๆหน่อยครับ
ผมชวนพี่ภูมิมีปฏิบัติธรรมที่วัดป่าก็จริง แต่ผมกะชวนมาชิวๆคลายเครียด แต่นี้อะไร ทำไมกลายเป็นว่าฝ่ายนั้นปฏิบัติแบบธรรมจริงไปซะงั้น
หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์คุณอิศและคุณพ่อของลุงแกมา ผมรอจนจัดการเรื่องยื่นเอกสารสำหรับเรียนต่อเรียบร้อย รอจนพี่ภูมิเคลียร์งานลงตัว แล้วจึงตัดสินใจชวนพี่ภูมิมาทำสมาธิที่วัดป่าแห่งนี้ กะเอาไว้ว่าเป็นการช่วยเติมพลังด้านบวกให้เราทั้งสองคน โดยไม่ลืมที่จะเลือกช่วงเวลามาชำระจิตใจเป็นช่วงวันเกิดของผม
ฝ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เรามาชำระใจ ชำระกายให้สะอาด บริสุทธิ์ครับ
คืนนี้ผมกะจะนั่งสมาธิข้ามคืน เป็นการแฮบปี้เบิร์ดเดย์ตัวเองไปเลยยยยยยยยย
**************************************************************************************************
“ก้อนแป้ง...ก้อนแป้ง” นิ้วมือแกร่งสะกิดสีข้างของผมยิ๊กๆ พร้อมกระซิบเรียกชื่อเบาๆที่ข้างหู
โอ๊ยยยยยย แผนนั่งสมาธิข้ามคืนของผมเป็นอันล่มครับ ทำไมหนะเหรอ ก็เพราะคนที่นอนอยู่ข้างๆเนี่ยแหละ ระหว่างที่กำลังทำสมาธิอยู่นั่น พี่แกดันบ่นว่าปวดท้องไม่เป็นอันทำสมาธิใดๆ จนพระอาจารย์ต้องไล่ให้กลับมาพักผ่อนในห้อง ไม่พอยังส่งผมมาดูแลอีกต่างหาก แต่พอเข้าห้องเท่านั้นแหละไอ้ท่าทีปวดท้องจะเป็นจะตายก็หายเป็นปลิดทิ้ง แถมยังล้มตัวลงนอนแล้วตบเตียงให้ผมลงนอนข้างๆกันอีก ปากก็บอกว่าวันนี้ง่วงนอนมากเลยอยากกลับมาหลับมากกว่าไปนั่งหลังขดหลังแข็งทำสมาธิ
เอาวะ! หลับก็หลับ
แต่ว่า จะหลับไม่ใช่เหรอ จะมาสะกิดผมทำม๊ายยยยยยยยยยยยย
“พี่ภูมิง่วงนอนไม่ใช่เหรอครับ” ผมดึงมือที่โอบเอวผมออก โอ๊ยยยยย ในวัดในวา หากแต่มือข้างนั้นกลับเหนียวเป็นกาวตราช้าง ตะปบแน่นอยู่ที่เอวของผม เฮ้ยยยยยยย จะนอนไม่ใช่เร้อ
“ก้อนแป้ง...สุขสันต์วันเกิดนะ” ห๊ะ! ถึงวันเกิดผมแล้วเหรอ นิเลยเที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย
“อ๊ะ….” ยังไม่ทันตกใจเสร็จดี ก็ตกใจอีกรอบ เมื่อริมฝีปากหนาย้ายมาจรดอยู่ที่แก้มของผม ก่อนฝังหน้าทิ้งไว้นานพักใหญ่ จนพอใจแล้วจึงชักริมฝีปากออก ก่อนพยายามจะย้ายตำแหน่ง
เดี๋ยวววววววววววววว
“พี่ภูมิ....อย่าครับ…” ผมพยายามเบือนหน้าหลบ
“ทำไมหละ ตามสัญญาตอนนี้เธออายุครบ 18 ปีแล้ว” ร่างสูงยังคงไม่ยอมแพ้ พยายามซุกไซร้ไปเรื่อยๆ
เฮ้ยยยยยย ไอ้คนข้างๆผมนิคนเดียวกับชายหนุ่มนุ่งขาวห่มขาวที่เดินจงกรมเมื่อตอนกลางวันรึป่าว ทำไมตอนพระอาทิตย์ขึ้นถึงดูสงบเสงี่ยมเรียบร้อยจนเราตายใจ แต่ตกกลางคืนมาถึงกลับตาลปัดแบบนี้หละ
“พี่ภูมิ...นิมันในวัดนะครับ” ผมโพร่งออกไป ถึงวัดป่าแห่งนี้จะทำสำนักปฏิบัติธรรมเชิงธุระกิจ คือที่พักสะดวกสบาย มีห้องพักแยกเป็นส่วนตัว แต่ก็อย่าลืมว่านิมันเขตวัดอยู่ดีแหละครับ
เหมือนพี่ภูมิจะนึกขึ้นได้ว่าพวกเราไม่ได้อยู่คอนโดเหมือนเคย จึงหยุดการกระทำลงแค่นั้น แต่ไม่ยอมปล่อยมือที่โอบเอวไว้
โหหหหห ลืมจริงดิ
“งั้นคืนนี้รีบๆนอน พอเช้าแล้วเรากลับเลยแล้วกัน” พี่ภูมิตัดบท แล้วหลับลงอย่างรวดเร็ว
ห๊ะ! ง่ายๆงี้เลยเหรอ
แล้วหลับลงจริงดิ
เอาเป็นว่าแผนแรก เอาธรรมะเข้าข่มล่มไม่เป็นท่า แต่อย่าได้กลัวไป ผมมีแผนสองรออยู่ หึหึหึ
**************************************************************************************************
“แฮบปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู แฮบปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู แฮบปี้เบิร์ดเดย์ แฮบปี้เบิร์ดเดย์ แฮบปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู” เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดของผมดังกังวาลไปทั่วห้อง
“สุขสันต์วันเกิดนะเมิง ขอให้ได้ ขอให้โดน” ไอ้เพื่อนมาร์คอวยพรอย่างจริงจังและจริงใจ
“โดน พร่องงงงง” ผมจึงตอบกลับมันไปด้วยใจจริงเช่นกัน
“สุขสันต์วันเกิดครับกร อะ นิของขวัญครับ” อากิยื่นกล่องของขวัญมาให้ ไม่วายไอ้มาร์คตะโกนบอกว่าของมันกับอากิรวมเงินกันซื้อ โหหหหห เพื่อนอะไรจะงกขนาดนั้น นิถึงขั้นต้องรวมกันซื้อเลยเหรอ
“อย่าเพิ่งรีบเปิดนะครับ รอพวกผมกลับก่อน” อากิรีบออกตัวห้าม ก่อนที่ผมทำท่าจะแงะกระดาษห่อออก
“เฮ้ย...จะรีบกลับไปไหน ฉลองกันข้ามวันข้ามคืนไปเลย” ผมรีบโวยวาย รีบกลับได้ไง ผมอุตส่างัดแผนสำรอง โทรเรียกเพื่อนๆมาฉลองวันเกิดกันที่คอนโด แบบข้ามหน้าข้ามตาเจ้าของห้องไปเลย
หลังจากเข้ารุ่งสาง พระอาทิตย์ยังไม่ทันจะโผล่พ้นขอบฟ้าดี กระเป๋าเป้ใบเล็กของผมก็พร้อมจะเดินทางกลับคอนโด ไม่รู้ผีพี่วินเข้าสิงพี่ภูมิหรือยังไง จะรีบกลับซะให้ได้ ผมลาพระอาจารย์แบบงงๆ แต่โชคดียังทันให้พระท่านอวยพรวันเกิดมัดข้อไม้ข้อมือให้ เฮ้ยยยยยยย เสียแผนจริงๆ ดันถูกบังคับกลับก่อนกำหนด
ยังดีนะที่ผมคิดแผนสำรองเอาไว้แล้ว ยังไงคืนนี้ผมกะว่าจะโต้รุ่งกับเพื่อนๆไปเลย คิดได้ก็หันไปทำตาปริบๆ ออดอ้อนขอเจ้าของห้องว่าอยากพาเพื่อนมาฉลองวันเกิด ตอนแรกนึกว่าฝ่ายนั้นจะตีหน้ายักษ์ไม่อนุญาติ แต่ที่ไหนได้พี่ภูมิกลับยื่นพ็อกเก็ตมันนี่ให้ปึกใหญ่ พร้อมกับหัวเราะ หึหึ
เอาเป็นว่าตอนนี้ภายในห้องประกอบไปด้วยเหล่าเพื่อนสนิทของผมทั้งอากิ มาร์ค ไอ้เป็ด ไอ้มืดและพองเพื่อนผู้เป็นลูกค้าประจำในการซื้อเก็งข้อสอบจากผม ถือว่าวันนี้เป็นการคืนกำไรให้ลูกค้าแล้วกันครับ ผมสั่งซื้อเคเอฟซี พิซซ่า และ แม๊คมาเต็มเหนี่ยว ก็นะได้พ็อกเก็ตมันนี่มาจากพี่ภูมิปึกใหญ่ต้องใช้ให้คุ้ม
บรรยากาศงานฉลองวันเกิดผมเป็นกันเองสุดๆ สนุกสนานเฮฮา ขนาดพี่ภูมิที่ปกติจะนั่งเก๊กเท่ วันนี้ยังร่วมวงป๊อกเด้งกับพวกผมด้วยเลย
เฮ้ยยยยยยยย พี่ภูมิร่วมวงด้วยนิอายุเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเลยนะครับ พี่แกมาเนียนร่วมวงด้วยทำไมเนี่ย ไม่ไปทำงานเร้อห๊ะ
ร่างสูงที่นั่งข้างๆผม ใช้มือนึงถือไพ่เอาไว้ ส่วนอีกมือนึงโอบเอวแล้วดึงผมให้ขยับเข้าไปใกล้ๆ สักพักหอม สักพักจูบ เฮ้ยยยยย ให้ผมขึ้นไปนั่งตักเลยมั๊ยอะ พวกเพื่อนเวรตอนแรกมีแซวกันเกรี๊ยวกร๊าวววววว แต่พอผ่านไปสักชั่วโมงนึงก็เริ่มชินหยุดแซวกันไปเอง
สรุปวันนี้ไม่ใช่งานฉลองวันเกิดผมแล้วหละครับ แต่เป็นงานเปิดตัวพี่ภูมิเลยก็ว่าได้ เหมือนประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่าเนี่ย แฟนผมๆ
ผมว่าเพื่อนๆมันก็คงรู้กันมาบ้างแล้วแหละ จากการที่พี่ภูมิไปรับไปส่งผมที่โรงเรียน แต่แค่ไม่มีใครถามเพื่อความแน่ใจเท่านั้น วันนี้ได้เจอตัวจริงแบบจังๆ เป็นไงหละ หล่อหละสิ ดูหน้าไอ้โอ๊ตมัน มองตาละห้อยเชียว
“อะแฮ่มๆ”ผมกระแอ้มไอไปสองครั้ง ไอ้โอ๊ตยังมองตาเยิ้มอยู่ครับ
“เฮ้ยยยย แฟนกู” สุดท้ายทนไม่ไหวเลยยกมือขึ้นตบไหล่มันไปแรงๆทีนึง
“เอ่อ...กูรู้ว่าแฟนมึง มองไม่ได้เหรอวะ...คนอะไรไม่รู้มองไกลๆว่าหล่อแล้ว ยิ่งพอได้มาอยู่ใกล้ๆยิ่งหล่อ” ไอ้โอ๊ตเริ่มเพ้อพกแล้วครับ
“เฮ้ย...เพ้ออะไร เกรงใจพี่ภูมิด้วย” ผมเอ่ยเตือนเพื่อน มีแฟนหล่อผมก็ภูมิใจอยู่หรอกครับ แต่แฟนผมไม่ใช่ของโชว์นะครับ ไม่อยากแบ่งให้ใครชมหรอก
ผมไล่ให้พี่ภูมิไปทำงานก็ไม่ไป พี่แกเล่นลางานยาวๆมาฉลองวันเกิดกับผม ไล่ให้เข้าห้องนอนไปก็ไม่ไปอีก คอยแต่โอบโชว์อยู่นั่นแหละ รู้นะว่าอยากเปิดตัวหนะ แต่ถ้าจะตัวติดกันขนาดนี้ ฉี่รดผมไว้เลยมั๊ยครับ หมายกลิ่นเอาไว้จะได้ไม่มีใครมายุ่ง โธ่!
“นี่ก็ดึกมากแล้ว พวกผมว่าผมกลับก่อนดีกว่า” เป็นไอ้มืดผู้นำขบวน เฮ้ยจะมาทิ้งกันกลางคันแบบนี้ได้ไงวะ
“เฮ้ย...ยังไม่ดึกเลย เพิ่งจะสองทุ่ม” ผมรีบแย้ง ถ้าพวกมันกลับหมดก็เสียแผนผมแย่สิ
“สองทุ่มเนี่ยแหละ ดึกแล้ว เดี๋ยวหม่อมแม่เป็นห่วง” ไอ้มืดแถต่อ โอ๊ย ไอ้ตอแหล ผมรู้หรอกว่ามันรีบกลับตอนที่มันยังมือขึ้นอยู่ ดูในกระเป๋าตังมันดิอย่างตุง นั่นแบงค์ยี่สิบของผมที่เก็บสะสมไว้ทั้งนั้น
จะรีบกลับไปไหนวะ ผมยังไม่ทันได้ถอนทุนคืนเลย
เผลอแปปเดียว เฮ้ยเดจาวูอีกแล้ว เพื่อนๆมันกลับไปกันหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพวกมันถอนทัพกันเร็วขนาดนี้
ผมมองซ้ายมองขวา เฮ้ยยยย เงียบ เสียงเพลงที่เคยเปิดดังลั่นก็เงียบลง ทั้งห้องเหลือเพียงผมและพี่ภูมิที่กำลังเดินเก็บข้าวเก็บของที่กระจัดกระจายให้เข้าที่
เฮ้ยยยยยยย
“พี่ภูมิครับ เดี๋ยวผมทำเอง” ผมรีบเข้าไปแย่งไม้กวาดในมือแกร่ง สภาพอย่างพี่ภูมิไม่เหมาะกับงานนางซินแบบนี้หรอกครับ ให้ผมทำเองเถอะ จากสภาพห้องถ้าจะรอให้ป้าแม่บ้านมาทำความสะอาดพรุ่งนี้คงไม่ไหว ผมว่าเคลียร์ไว้ให้แกสักหน่อยน่าจะดีกว่า ถือเป็นการรับผิดชอบการกระทำของตัวเองไปด้วยเลย
ระหว่างที่กำลังกวาดห้องเพลินอยู่นั่นเอง ร่างสูงก็ถือโอกาสโอบกอดผมมาจากด้านหลัง
เฮ้ยยยยย ผมเหม็นเหงื่อนะเออ...เมื่อกี๊เผลอแดนซ์กระจายไปหน่อย
“ปล่อยก่อนครับ...เหม็นเหงื่อครับ” ผมขัดขืนแล้วรีบบอก
“งั้นไปพี่อาบน้ำก่อนนะ” ร่างสูงรีบปล่อยผมออกจากอ้อมกอด แล้วผละเข้าห้องน้ำไป
เฮ้ยยยย ไม่ใช่ ผมหมายถึงตัวเองต่างหากที่เหม็นเหงื่อ
เฮ้ยยยยยยยยย งอนหนีเข้าห้องน้ำเลยเหรอวะ
เดี๋ยวก่อนนนนนนนนนนน!
********************************************************************************************
ชะตากรรมของน้องกรจะเป็นอย่างไรต่อไป ในเมื่อตอนต่อไปก็จะจบแล้วววววววววววววววว
---ถึงเวลาที่พี่ภูมิรอคอยสักที อิอิ---
หัวข้อ: รักนี้คุณพี่จัดให้!!! Side story 5 จบแล้วววววววว (25-11-62) (อ่าน 12727 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก