Tiger 15
“มาแล้วเหรอ” แอลทักไทเกอร์ขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงเดินเข้ามาในบ้าน
“ทำไมตาบวมๆ” ไทเกอร์ถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าร่างบางมีดวงตาบวมๆแดงๆเหมือนผ่านการร้องไห้มา
“บวมเหรอ? สงสัยเพราะทำอาหารมั้ง พริกเข้าตาน่ะ” แอลว่าพร้อมพยายามยิ้มออกมาเพื่อไม่ให้อีกคนสงสัยแต่แอลคงไม่รู้ว่าตัวเองโกหกไม่เนียนเอาเสียเลย แม้ว่าจะรู้ว่าอีกคนโกหกแต่ไทเกอร์ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร
“เอ่อ...นี่ๆ เราทำของโปรดของไทเกอร์ไว้ให้” แอลว่าก่อนจะเดินไปถือจานข้าวผัดต้มยำกุ้งของโปรดอีกคนออกมาจากในครัวพร้อมรอยยิ้ม ไทเกอร์มองนิดๆก่อนจะยกยิ้มมุมปากที่อีกคำจำได้ว่าเขาชอบอะไร แบบไหน
“กูบอกแล้วไงว่าไม่ต้องทำ” ไทเกอร์ว่า เพราะตอนที่เขาโทรมาแค่บอกว่าจะเข้ามาหาเฉยๆ
“ก็เราอยากทำให้ ไทเกอร์ไม่ชอบเหรอ?” แอลถามเสียงแผ่ว ใบหน้าใสเศร้าลงทันที
“ใครบอกไม่ชอบ มึงทำอะไรกูก็ชอบหมดนั่นแหละ” แอลเผยยิ้มทันทีกับคำพูดของอีกคนก่อนจะนั่งมองร่างสูงตักข้าวผัดเข้าปากอย่างลุ้นๆว่าฝีมือของเขาถูกปากอีกคนหรือเปล่า
“เป็นยังไงบ้าง” แอลถามอย่างตื่นเต้น
“คิดว่าไงล่ะ?” ไทเกอร์แกล้งถามกลับ
“ก็คิดว่า...คงอร่อยมั้ง” แอลตอบตามที่ใจคิด เขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะแต่จากที่เรียนทำอาหารมาเขาคิดว่าฝีมือของเขาพัฒนาขึ้นมากจากเมื่อก่อน
“งั้นมานั่งนี่” ไทเกอร์ว่าพร้อมตบหน้าตักตัวเอง แอลหน้าขึ้นสีทันทีกับคำชวนของอีกคน
“เอ่อ...”
“กลัวอะไร มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว” ไทเกอร์พูดหน้าตายแต่คำพูดองร่างสูงกลับทำให้ร่างบางหน้าแดงจัดยันใบหู
“งื้อออ ไทเกอร์ชอบพูดแบบนี้ตลอดเลย”
“หึๆ ไม่อยากให้พูดก็มานั่งนี่เร็วๆ” ไทเกอร์ตบหน้าตักตัวเองอีกครั้ง แอลจึงยอมลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินมานั่งลงที่หน้าตักอีกคนทันที
“นั่งแล้ว” แอลว่าหน้าแดงก่ำ
“หึๆ ป้อนกูหน่อยดิ เมื่อกี้กินเองไม่ค่อยรับรู้รสเท่าไหร่เลย” ไทเกอร์ยังคงแกล้งอีกคนต่อ แอลกัดปากอย่างขวยเขินก่อนจะยอมตักข้าวใส่ช้อนแล้วป้อนอีกคน ไทเกอร์อ้าปากรับอย่างว่าง่ายก่อนจะเคี้ยวข้าวในปากพร้อมกับมองคนบนหน้าตักอย่างหวานซึ้งจนแอลสัมผัสได้
“สรุปรอร่อยมั้ย?” แอลถามอีกครั้ง
“อร่อย...” ไทเกอร์ว่าออกมา แอลยิ้มกว้างด้วยความดีใจแต่ก็ยิ้มกว้างไม่ได้นานใบหน้าใสก็ต้องขึ้นสีอีกครั้งเพราะประโยคต่อมาของอีกคน
“...แต่มึงอร่อยกว่าและกู...” ไทเกอร์ยื่นหน้าไปชิดหูบาง
“...อยากกินมึงมากกว่าข้าวแล้วว่ะ” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบเข้ากับปากบางของคนบนหน้าตักทันทีโดยที่แอลไม่ทันได้ตั้งตัว รสจูบที่หอมหวานปะปนไปด้วยคความร้อนแรงทำให้แอลอ่อนระทวยในอ้อมแขนอีกคน ร่างบางถูกร่างสูงอุ้มขึ้นท่าเจ้าสาวก่อนที่ไทเกอร์จะพาแอลมาที่โวฟาแล้วขึ้นคร่อมทันที
“อื้อออ....ไทเกอร์” แอลดันอีกคนออกเมื่อปากหนากำลังซุกไซ้ซอกคอขาว
“ทำไม?” ไทเกอร์ขมวดคิ้ว
“คะ...คือ...” แอลหน้าขึ้นสีจัด
“ไม่อยากทำ?” ไทเกอร์เลิกคิ้วถาม
“มะ...ไม่ใช่...แต่นี่มันโซฟากลางบ้าน งื้ออออ” แอลตอบไปก็เขินอายไป ไทเกอร์หัวเราะในลำคอกับคำตอบของอีกคนก่อนจะรวบอีกคนอุ้มท่าเจ้าสาวอีกครั้ง
“งั้นบอกทางไปห้องนอนมึงมาสิ”...ร่างบางถูกวางบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบาก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมทันที แอลหน้าขึ้นสีระเรื่อเมื่อรับรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาทั้งคู่ ไทเกอร์กระตุกยิ้มกับท่าทางเขินอายของอีกคน ปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากบางอีกครั้ง แอลก็เปิดปากให้อีกคนเมาเชยชิมความหวานภายในอย่างเต็มใจ จากจูบที่อ่อนหวานเริ่มร้อนแรงขึ้นจนได้ยินเสียงแตกซ่านของน้ำลาย แม้จะดูหยาบโลนแต่ก็สร้างความเสียวซ่านให้คนทั้งคู่ไม่น้อย
“อ๊ะ...อื้อออ” แอลครางออกมาเมื่อริมฝีปากหน้าเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากของเขามาเป็นซอกคอขาวแทน ปากหนาซุกไซ้และดูดเม้มซอกคอของอีกคนจนเกิดรอยบวกกับมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วกายบาง แอลเชิดหน้าขึ้นด้วยแรงอารมณ์ หัวสมองขาวโพลนไปหมดกว่าจะรู้ตัวอีกทีร่างกายของเขาและร่างสูงก็เปลือยเปล่าทั้งคู่แล้ว
“อ๊ะ...อ๊ะ...” แอลครางออกมาเมื่อริมฝีปากหนาสัมผัสเข้าที่ยอดอก ไทเกอร์ยกยิ้มอย่างพึงพอใจที่สามารถเรียกเสียงหวานจากอีกคนได้ ลิ้นหนาตะหวัดเลียที่ยอดอกของอีกคนอีกครั้งจนแอลต้องแอ่นตัวขึ้นด้วยความความเสียวซ่า
“อ๊ะ...สะ...เสียว” แอลว่าออกมา
“หึๆ แล้วชอบมั้ย” ไทเกอร์ถามเสียงพร่า
“อื้อออ...ชอบ” แอลว่าหน้าแดงก่ำ
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...” แอลสะดุ้งทันทีที่ไทเกอร์สอดนิ้วเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
“อย่าเกร็ง มึงจะได้ไม่เจ็บ” ไทเกอร์ว่า แอลพยายามลดความเกร็งลงทำให้ไทเกอร์สามารถสอดนิ้วที่สองและสามใส่เข้ามาได้ตามลำดับ นิ้วเรียวขยับเข้าออกเป็นจังหวะมีเผลอไปโดนเข้ากับตุ่มเสียวภายในทำให้แอลครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ยิ่งเสียงหวานที่ครางออกมา ยิ่งใบหน้าหวานที่ขึ้นสีด้วยแรงอารมณ์ ทำให้ไทเกอร์ตื่นตัวอย่างถึงที่สุด ร่างสูงถอนนิ้วออกมาก่อนจะแทนที่ด้วยแก่นกายที่ตื่นตัวเข้าไปทันที
“อ๊า!!”
“อึก...อย่าเกร็ง” ไทเกอร์ว่าออกมาด้วยความยากลำบากเมื่อเขาพยายามสอดใส่แก่นกายเข้าไปจนสุดแต่ไม่สามารถทำได้เนื่องจากอีกคนเกร็งตัว
“จะ...เจ็บ” แอลว่าน้ำตาคลอ
“กูจะอ่อนโยนกับมึง แต่มึงอย่างเกร็งเข้าใจมั้ย” ไทเกอร์ว่าเสียงนุ่ม มือหนาลูบหัวบางเบาๆอย่างอ่อนโยน แอลหัวใจอุ่นซ่านไปด้วยความอ่อนโยนของอีกคน ใบหน้าหวานพยักหน้ารับก่อนจะพยายามลดความเกร็งตัวทำให้ไทเกอร์สามารถสอดใส่เข้าไปจนหมด
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า” เสียงหวานครางเป็นจังหวะ มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียว ไทเกอร์ขยับสะโพกเร็วและรัวขึ้นเมื่อร่างบางใต้ร่างปรับตัวได้ เสียงเตียงนอนกระแทกผนังดังลั่นแต่ไม่ได้ทำให้ไทเกอร์ถ่อมแรงเลยสักนิด
“อื้มมมม” ไทเกอร์อดที่จะครางในลำคอออกมาไม่ได้เพราะความเสียวซ่าน ร่างกายของอีกคนหอมหวานไม่มีเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ เมื่อก่อนหรือว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
“อื้ออ...ทะ...ไทเกอร์...อ๊ะ...อ๊า” แอลครางไม่ขาดปาก มือบางเปลี่ยนจากกำผ้าปูที่นอนมาเป็นโน้มคออีกคนให้ลงมาประกบจูบ ไทเกอร์ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดเมื่อปากหนาสัมผัสกับปากบาง ลิ้นหนาก็สอดแทรกเข้ามาเชยชิมความหวานทันทีราวกับคนอดยากปากแห้งมานานทั้งๆที่เขากับอีกคนก็จูบกันบ่อย เสียงหวานครางกระเส่าไม่หยุดกว่าที่กิจกรรมรักจะสิ้นสุดลงก็กินเวลาไปเกือบสามชั่วโมง...ไทเกอร์นอนตะแคงมองร่างบางที่นอนหลับอยู่ข้างกาย มือหนาเกลี่ยที่ข้างแก้มอีกคนเบาๆ
“มึงปิดบังอะไรกูอยู่กันแน่” ไทเกอร์พึมพำออกมา ตาคมมองไปที่ใบหน้าหวานอย่างต้องการหาคำตอบ อย่างที่บอกแอลโกหกไม่เก่งและไม่เคยโกหกเขาได้ เรื่องเมื่อสามปีก่อนก็เช่นกัน เขาไม่เคยเชื่อว่าแอลบอกเลิกเพราะหมดรักแต่ตอนนั้นเขาโกรธที่อีกคนไม่เชื่อมั่นในรักของเขาเลยทิ้งเขาไป และตอนนี้เขาก็เริ่มมีลางสังหรณ์อีกครั้ง เขากำลังกลัว กลัวว่าอีกคนจะทิ้งเขาไปอีกครั้ง...แอลตื่นขึ้นมาก็พบว่าบรรยากาศภายนอกเริ่มมืดแล้ว ตากลมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ฝาฝนังก็ปรากฏว่าตอนนี้หนึ่งทุ่มแล้ว แอลพยุงตัวเองลุกใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้านทันที
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ” ผู้เป็นป้าทักแอลขึ้น
“เอ่อ...ไทเกอร์ล่ะครับป้า” แอลถามหาอีกคนทันทีเพราะตั้งแต่ตื่นมาเขาก็ไม่เจออีกคนเลย
“กลับไปแล้วล่ะ เห็นว่าพี่ชายเรียกตัวน่ะ” แอลได้ยินอย่างนั้นก็หน้างอนิดๆ ไปแล้วทำไมไม่ปลุกกันเลยหรือไม่อย่างน้อยก็ควรทิ้งดพสต์อิทไว้ไม่ใช่หรือไง
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ งอนไทเกอร์หรือไง” ผู้เป็นป้าว่าอย่างแซวๆ
“เปล่าสักหน่อยครับ ว่าแต่ป้ากับยายทานอะไรมาหรือยังครับ ให้แอลทำให้ทานมั้ยครับ” แอลเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะอายผู้เป็นป้านิดๆที่ถูกแซว
“กินกันมาแล้วล่ะ” ผู้เป็นป้าตอบยิ้มๆ แอลพยักหน้ารับก่อนจะทำท่าเดินไปหายายแต่ผู้เป็นป้าก็เรียกขึ้นก่อน
“แอล...แม่โทรมาใช่มั้ย” แอลชะงักทันทีกับคำพูดของผู้เป็นป้า
“ป้าอิงรู้”
“อืม...แม่เราเขาก็โทรมาหาป้า บอกว่าจะมารับแอลกลับไป” อิงฟ้าว่าตามที่ได้คุยโทรศัพท์กับน้องสาว แอลหน้าเศร้าลงทันที
“ไม่อยากกลับไปสินะ” อิงฟ้าว่าอย่างรู้ทันผู้เป็นหลาน
“แอล...”
“ทำไมไม่บอกแม่ล่ะว่ากลับมาคบกับไทเกอร์” ผู้เป็นป้าถามพร้อมขมวดคิ้ว
“แอลกลัวแม่จะลำบากใจครับป้า แอล...” แอลกัดปากพร้อมนัยน์ตาสั่นระริก
“เฮ้อ...เราก็เป็นซะแบบนี้ แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง แล้วไทเกอร์ล่ะ ไทเกอร์รู้เรื่องนี้หรือยัง” แอลส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“แอลต้องบอกไทเกอร์นะ อย่าปิดบังเขาเหมือนสามปีก่อน” ผู้เป็นป้าว่าต่อ
“แต่แอลกลัว...กลัวไทเกอร์จะโกรธ ฮึก กลัวว่าไทเกอร์จะเกลียดแอล” แอลว่าทั้งน้ำตา
“ป้าเชื่อว่าไทเกอร์จะเข้าใจ เขารักแอลมากพอๆกับที่แอลรักเขา ไทเกอร์จะรอแอลได้” ผู้เป็นป้าว่าอย่างปลอบโยนพร้อมดึงหลานชายเข้ามากอด
“ฮึก ครับ...ฮึก ครั้งนี้แอลจะขอเห็นแก่ตัว ฮึก...แอลจะขอให้เขารอ”
ดราม่ากันต่อไปปปปปป 55555 ใครไม่ชอบแนวนี้แนะนำให้ลีฟออกไปเลยนะคะจะได้ไม่ต้องมาคอมเม้นด่ากันเพราะอารมณ์เสีย 555555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ใกล้จบแล้ววววววววว
___จางบิวตี้___