เข้าใจว่าคนเขียนกับคนอ่านจำนวนหนึ่งอาจจะยังไม่เข้าใจตรงกันหรือคาดหวังเรื่องนี้ไม่เหมือนกัน
ก่อนที่ผมจะลงตอนใหม่ ขออนุญาตชี้แจงให้ฟังอีกครั้งนะครับว่าคนเขียนเขียนเรื่องนี้ด้วยวัตถุประสงค์ใด
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีการยืดเรื่องหรือพยายามทำให้ยืดเยื้ออย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่มีความตั้งใจให้ความสำคัญกับบางอย่างเป็นพิเศษ
ต้น-สนเวอร์ชั่นนี้เป็นเวอร์ชั่นสุดท้ายแล้วที่ผมจะเขียน ผมรักตัวละครสองตัวนี้มาก มีความสุขที่เห็นเขาสองคนอยู่ด้วยกัน
ผมจึงพยายามให้มีเรื่องราวความรักความผูกพันของสองคนนี้มากหน่อยในเวอร์ชั่นนี้ โมเมนต์ไหนที่ผมอยากได้ผมจะใส่เข้ามา
ไม่ใช่เพื่อยืดเรื่อง แต่เพื่อให้เป็นความทรงจำและความผูกพันของผม (และคนอ่านที่ชอบแบบนี้)
เรื่องนี้ผมวางพล็อตเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบไว้แล้ว รู้จำนวนตอนทั้งหมดแล้ว แต่ละตอนมีเหตุการณ์สำคัญอะไรก็วางไว้หมดแล้ว
ไม่ได้เขียนแบบด้นสดแล้วก็เลยทำให้ต้องยืดเยื้อไปเรื่อยๆ
ในทางการเขียน ผมอาจจะยกตัวอย่างนิดๆ หน่อย แล้วก็เล่าว่าต้นกับสนรักกันมาก ผูกพันกันมาก ไม่ต้องเขียนบรรยายเยอะแบบนี้ก็ได้
แต่เรื่องนี้ ผมอยากให้คำว่า "รัก" และ "ผูกพัน" เป็นสิ่งที่คนอ่านสัมผัสได้เลย ผมจะให้เวลากับสองสิ่งนี้ จนกว่าผมจะรู้สึกพอใจว่าเขารักกันจริงๆ
ไม่ใช่รักกันเพราะคนเขียนบอกว่าเขารักกัน แต่รักกันเพราะคนอ่านได้สัมผัสด้วยตัวเอง รู้สึกได้ มันอาจจะดูช้า ไม่ทันใจ
แต่ทำไมต้องรีบล่ะครับเรื่องอื่นเขาก็รีบกันหมดแล้ว (เรื่องอื่นๆ ที่ผมเขียนก็รีบ) เรื่องนี้ผมขอมีบางอย่างที่ผมไม่อยากรีบละกันนะครับ
ผมอยากมีสักเรื่องที่เขียนเกี่ยวกับความผูกพันแล้วให้เวลากับมัน ก็มาลงเอยที่ต้น-สนเวอร์ชั่นนี้แหละครับ
แต่แน่นอน จุดหักเห จุดพลิกผัน ความดราม่าหรือส่วนสำคัญอื่นๆ ก็ดำเนินไปพร้อมๆ กับความรักและผูกพันของต้นกับสนอยู่แล้ว
หลังจากเหตุการณ์ที่ดอยอินทนนท์ผ่านไปแล้ว โมเมนต์แบบนี้ของต้นกับสนจะหายไปเลยเกือบ 10 ตอน ก็หนักเอาเรื่องอยู่
เพราะฉะนั้นจึงเป็นเหตุผลที่ผมวางพล็อตเรื่องให้ช่วงนี้มีโมเมนต์พิเศษๆ เยอะหน่อย
แต่เหตุการณ์อื่นๆ ที่จะเชื่อมโยงไปยังจุดหักเหก็สอดแทรกอยู่ในทุกตอนอยู่แล้วครับ ถ้าสังเกตดีๆ
ตัวละครที่ชื่อ "สน" ผมตั้งใจให้เขาเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง การที่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งจะรักผู้ชายอีกคนได้มันต้องมีความพิเศษมากๆ
เพราะฉะนั้น หลายๆ ฉากและหลายๆ เหตุการณ์ที่ถูกจัดขึ้นก็เพื่อให้สนไปไหนไม่รอด ยอมจำนนกับความรักครั้งนี้จนหมดหัวใจ
ในเวอร์ชั่นที่แล้วผมยังรู้สึกว่าความรักที่สนมีให้ต้นเป็นเพราะ "คนเขียน" บอกว่าสนรักต้น ไม่ใช่สิ่งที่คนอ่านสัมผัสได้ด้วยตัวเอง
ในฐานะคนเขียน ผมรู้ว่าการใส่ฉากแบบนี้จะทำให้เรื่องมันเรื่อยๆ เรียบๆ เอื่อยๆ ไปบ้าง แต่ผมยอมแลกเพื่อให้ได้สิ่งที่ผมอยากได้
หวังว่าผู้อ่านคงเข้าใจนะครับ แต่มันไม่ได้เรียบๆ เอื่อยๆ ตลอดไป เหตุการณ์ตามแนวตลาดก็จะมีตามปกติครับของนิยายครับ
แต่เรื่องนี้จะไม่เน้นความเร็วความแรง แต่ถามว่ามีส่วนของเรื่องที่มีความรู้สึกรุนแรงไหม ก็มีอยู่ แต่ไม่ใช่ข่มขืน ขายเซ็กซ์ (แม้จะมี NC ก็ตาม)
ขอบคุณที่รับฟังและเข้าใจนะครับ ขอบคุณผู้อ่านหลายๆ คนที่ไม่ว่าผมจะเขียนมายังไงก็อ่านและคอมเมนต์ให้ทุกตอน อัปเดตปุ๊บอ่านปั๊บ
เป็นกำลังใจที่ดีมากๆ ให้คนเขียนครับ หลายๆ ครั้งที่คนเขียนรู้สึกท้อก็ได้กำลังใจจากคนอ่านเหล่านี้ ไว้จบเรื่องแล้วผมจะเอ่ยชื่ออีกที
ผมเข้าใจว่าที่หลายๆ คนไม่กลับมาอ่านเพราะคิดว่าคนเขียนพยายามยืดเรื่อง อันนี้ก็แล้วแต่จะเห็นเป็นยังไงนะครับ เป็นสิทธิ์ของคนอ่าน
แต่ก็ขอบคุณที่ติดตาม และก็หวังว่าจะติดตามไปจนจบเรื่อง ตอนนี้ก็เหลืออีกไม่กี่สิบตอนแล้วครับ
แต่ไม่ว่าจะยังไงๆ เรื่องนี้ขอคนเขียนตามใจตัวเองหน่อยละกันครับ เรื่องสุดท้ายของผมและครั้งสุดท้ายที่จะได้เขียนต้นกับสน
ขอให้ผมได้มีความทรงจำดีๆ กับตัวละครสองคนนี้เท่าที่ผมจะพอใจนะครับ
ขอบคุณครับ
Sarawatta