ตัวเล็กต้องนอนรพ.1 วันเพื่อดูอาการ แม่เขาเลยอยู่เฝ้า พวกผมนั่งคุยกับตัวเล็กไปเรื่อยๆ แรกๆ ก็พูดสุภาพครับ เกรงใจแม่ แต่ไอ้ตัวเล็กนี่ไม่มีครับ ด่าผมไฟแลบตามปกติ จนผมเนี่ยต้องปรามๆมัน
"เฮ้ย...แกพูดไรเกรงใจแม่มั่ง" แม่เขาก็ขำ
"ไม่เป็นไร ตามสบาย แม่ไม่ถือ มันเป็นสันดานของลูกแม่..แก้ไขไม่ได้หรอก 5555+" พวกผมนี่อึ้งครับ ผมรู้แล้วว่าตัวเล็กมันได้เชื้อความแรงมาจากใคร แล้วพวกผมก็ได้ฟังประวัติคร่าวๆของตัวเล็กมัน ก็ได้รู้ว่าแม่ของตัวเล็กเป็นลูกหลงของตากับยายมัน ดังนึ้นจึงอายุน้อยที่สุดในบรรดาพี่น้อง ทำให้มักจะถูกกดดัน อบรมให้อยู่ในกรอบระเบียบเสมอ จนกลายเป้นคนหัวอ่อนไม่ทันคน จนทำให้พลาดมีพี่สาวมัน แล้วต้องดูแลลูกด้วยตัวเอง จนเกือบไม่ได้เรียนหนังสือ พอมาเจอพ่อตัวเล็กก็โดนหลอกเพราะเขามีลูกมีเมียแล้ว จากนั้นแม่ตัวเล็กไม่อยากให้ลูกเป็นแบบตัวเอง เลยสอนให้ทันคน แล้วก็ไม่ยอมใครอย่างที่เห็น ผมฟังแล้วก็เข้าใจนะครับ ผมว่าตัวเล็กมันก็ไม่ได้แรงเท่าไหร่นะครับถ้าไม่มีใครไปจุดมัน คือมันจะปกป้องตัวเองเท่านั้นเอง ถ้าไม่มีใครไปเริ่มหรือไปทำอะไร มัน มันก็ไม่ไปยุ่งไปวุ่นวายกับใครนะครับ
นั่งคุยกันสักพักพวกผมก็ลากลับ แม่เขาก็เดินไปส่งระหว่างที่เดินไปแม่เขาก็พูด
"ก็อย่างที่แม่เล่าให้ฟังนะลูก แม่ผิดเองที่สอนให้เค้าไม่ยอมใคร จนบางทีเค้าก็ดูแรงๆ เวลาทำอะไรก็ไม่นึกถึงผลที่ตามมา คิดแต่จะเอาคืน แม่เห็นว่าสนิทกัน แม่ก็ฝากพวกเราช่วยดูๆ ปรามๆ หน่อยนะลูก ลูกสาวแม่ ถ้ารักเขาก็รักจริงๆ ยิ่งถ้าเป็นเพื่อน อะไรก็ทำให้ได้ทุกอย่าง แม่เชื่อว่าตอนนี้ลูกแม่รักพวกลูกทั้งสามคนมาก เขาจะฟังและเชื่อในสิ่งที่เราสามคนบอก ยังไงแม่ฝากด้วยนะลูก" พวกผมพยักหน้า คนเป็นแม่ยังไงก็ห่วงลูกนะครับ จากวันนั้นผมก็รู้ได้เลยว่าตัวเล็กกับแม่สนิทกันมากแค่ไหน
พอตัวเล็กกลับมาเรียนได้ไม่กี่วัน ผมก็ไม่เห็นหน้าพี่คนนั้นอีก ได้ข่าวมาว่าโดนไทร์ออกไปแล้ว ข่าวลือแปลกๆ ของตัวเล้กก็หายไป ชีวิตพวกเราก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนเทอมสองพวกเราก็ไปเที่ยวกัน ช่วงนั้นผมก็ยังไม่แฟนเป็นตัวเป้นตน ส่วนตัวเล็ก ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้นจะ 3คนแต่ตัวเล็กมันระดับเทพจริงๆครับ คือทั้งสามเนี่ยรู้ว่าตัวเล็กมันมีคนอื่น แต่ก็ยอมนะครับ ไปเที่ยวบางทียังไปกันครบทั้ง3คนเลย ผมก็ไม่รู้ว่ามันทำได้ไง แต่บอกตรงๆ นับถือครับ! ผมยังสับรางทีละคนเลย พอสักพักผมก็เริ่มสังเกตุได้ครับว่าแม้จะมีกิ๊ก3คน แต่ก็ไม่เห็นว่ามันจะมีทีท่าว่าจะลงเอยกับใครเลย เหมือนเพื่อนกันมากกว่า ผมสงสัยมากๆก็เลยถามมัน
"เฮ้ยชะนี...มึงไม่คิดจะจริงจังกับใครสักคนเหรอ" มันก็ยิ้มให้
"กูคบกับใครๆ เพราะกูไม่อยากรักคนที่กุเอื้อมไม่ถึงน่ะสิ" ในตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจคำพูดนี้ว่าหมายถึงใคร ได้แต่แซวๆ มันไปเรื่อย มันก็ไม่เคยบอกว่ามันไม่อยากรักใคร
จนวันที่ไอ้กวางมีเรื่องพี่หน้าหวานกับพี่โหด มันก็ทำให้ผมรู้ว่ามันแอบรักใคร ผมไม่รู้ว่ามันไปแอบรักพี่นัทตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนั้นผมไม่ได้รู้ตัวเองอีกเหมือนกันว่าผมคิดยังไงกับตัวเล็ก จนนาทีที่ผมเห็นตัวเล็กเดินไปส่งพี่นัท สายตาที่มันมองพี่นัท ท่าทางที่ทำ มันทำให้ผมสามคนที่มองอยู่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไร ไอ้กวางตัดสินใจที่จะถาม ผมรู้กวางมันไม่ได้หึงไม่ได้หวงพี่นัท แต่ห่วง ห่วงความรู้สึกของตัวเล็ก ห่วงว่ามันจะเจ็บแค่ไหน เมื่อไปรักคนที่ไม่มีทางหันมารักมัน ในตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคำพูดที่มันพูดกับผมในวันนั้นหมายถึงใคร หลังจากที่ไอ้กวางถามมันแล้วมันกอดไอ้กวางร้องไห้ ผมก็เจ็บ เจ็บที่ช่วยอะไรมันไม่ได้ ได้แต่คอยดูแลห่างๆ ลูบหัวให้มัน กอดมันไว้ คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปนอนที่บ้านมัน ได้กอดมันไว้ และเป็นคืนที่ผมรู้ตัวว่า ผมตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้จริงๆ
TBC...เก็บตก ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
อิบ่าง : ตัวเล็กเค้าไปละนะ
นังชะนี : อืมก็ไปดิ
อิบ่าง : มึงจะไม่อาลัยอาวรณ์กูหน่อยหรอ?
นังชะนี :เพื่อ?
อิบ่าง : เออ ช่างมันเหอะ..ว่าแต่มึงมีด้ายกับเข็มไม๊
นังชะนี : ไม่มีอ้ะ..บ้ารึเปล่าใครจะพกด้ายกะเข็มติดตัวตลอดเวลา แล้วมึงจะเอาไปทำไม อะไรขาดอ้ะ
อิบ่าง : ใจว่ะ ใจกูจะขาด แค่มึงทำเหมือนไม่แคร์กู
นังชะนี : -*- สัด!!!!
+++++++++++++++++
ปล. น้อยจ๊ายยยน้อยจาย ไม่อัพวันเดียว กระทู้ตกสุดลิ่มทิ่มประตู
ปล.2 ใครๆ ก็ไม่ร๊ากกก แม่ก้ทิ้ง เพื่อนก็ทิ้ง ว่าที่สามีก็ทิ้ง แฟนคลับในเล้าก็ทิ้ง ม่ะมีใครรักกรูเลยยยยยยยยยยยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
