โหย อยากสารภาพว่า สะหวายพึ่งอ่านจบเมื่อวาน อ่านตั่งแต่ ห้าทุ่มถึง 7 โมงเช้า ยังไม่ได้เม้นเลยค่ะ เม้นไม่ไหว ง่วงจัด ขอโทดนะค๊า
แล้ววันนี้เข้ามากะเม้นทดแทน ปรากฏว่า มีตอนใหม่ up
ดีใจมากเลยคร่าาาา เพราะเห็นว่าอัพไม่ได้อัพ....เออ....ไม่นานมาก .... นั่นแหละ
ตอนแรกว่าจะค่อยๆอ่าน แต่ติด น่าน ล่อยาวเลย เจ็ดโมงอยากที่บอก ฮ่าๆๆๆ
สำหรับสะหวาย ที่ชอบเรื่องนี้เพราะ มันมีใครเอาอะไรมาตีหัวแรงๆให้กลับมามองตัวเอง มองสิ่งที่ตัวเองทำ แล้วต้องรับผิดชอบ แม้ว่าไม่ได้ตั้งใจ
สะหวายเองก็มีคนที่ไม่ชอบ เคยคิดเล่นๆเออถ้าเค้าคนนั้นหายไปก็ดีเนอะ แต่พออ่านประโยคที่ว่า "เรามีสิทธิอะไรที่จะตัดสินชีวิตคนอื่น" ตอนนั้นง่วงๆนี่ตื่นเลย เออเนอะ เราเป็นใครวะ ทำไมคิดอย่างนี้ รู้สึกเลย แค่คิดก็ผิดแล้ว เพราะสะหวายรู้สึกว่า การคิดก็เหมือนเอาเมล็ดไปปักในดิน รอมันงอก นิยายเรื่องนี้ช่วยดึกเมล็ดบร้าๆนี้ออกไป
แค่ประโยคเดียวทำให้คนอ่านขยายผลได้ขนาดนี้ ไรท์เตอร์สุดยอกเลยค่ะ
ที่จริงมีประโยคกระแทกหัวอีกเยอะ ตื่นเลยค่ะงานนี้ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณนะคะ ชอบแนวคิดนิยายเรื่องนี้จริงๆค่ะ