อ่านรวดเดียวจบแล้วนิ่งอยู่หน้าจอไปเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะ เศร้า อึ้ง ทึ่ง ช็อก
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เดจาวูชัด ๆ
ขอบคุณพี่เก่งมากนะครับที่ถ่ายทอดประสบการณ์ออกมา ถึงแม้จะอ่านผ่านตัวอักษรแต่ก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของพี่เก่งกับพี่ตี๋ออกมา
ทำให้ได้ข้อคิดเตือนสติกับการใช้ชีวิต
ช่วงที่อ่านภาคแรก ๆ ยังแอบหมันไส้พี่เก่งที่มีคนอื่นนอกจากพี่ตี๋ แต่พอได้กลับมาคบกันก็ฟินและ เลิกหมันไส้
พออ่านภาค 4 ช็อกก่อนเลย แต่ก็มาโล่งใจที่ว่าเป็นแค่ฝันไปก่อน แล้วก็มาขนลุกตอนที่ฉากที่พี่เก่งชนคนชุดดำอะไรนั่นที่พี่ว่าเคยเจอก่อนหน้านี้ ยังแอบคิดอยู่ว่าจะเดจาวูหรือเปล่า เพราะคงเป็นลางไม่ดีแน่ๆ
แต่จบภาค 5 แค่นั้นแหละ ช็อกสุด น้ำตาไหลสุด นอยด์สุด เดจาวูสุด
บวกภาค 6 ยิ่งน้ำตาไหลเลย
และเพลงที่ลอยเข้ามาเลยคือ กุมภาพันธ์ โอ้ อินสุด
ซาบซึ้งและนับถือในความรักของพี่เก่งและพี่ตี๋ และเชื่อว่าพี่ตี๋ก็ได้รับรู้ในความตั้งใจของพี่เก่งเช่นเดียวกัน
ขอบคุณมากครับ