[โหมด:ภูมิ]
“พี่ภูมิ ตื่น”ผมรู้สึกว่าได้ยินเสียงน้องเพลงเรียกพร้อมกับแรงเขย่าที่ตัวผม แต่ลืมตาไม่ขึ้นอ่ะ
“พี่ภูมิ ตื่น ๆอพี่ภูมิจะตื่นไหม”อืมเสียงดุเหี้ยมแทแรงเขย่ายังเพิ่มขึ้นอีก
“นี่ ดูสิทนได้นานไหม”พูดแค่นั้นแล้วก็เอามือมาบีบผมเลยครับ
“อา...โอย..น้องเพลงอะบีบจมูกพี่ทำไม”ผมโวยนิดๆเมื่อน้องเพลงปลอยมือออกจากจมูกผมเนื่องจากผมยอมลืมตาขึ้นมาแล้วทำท่าจะหมดอากาสหายใจ ทำไมน้องเพลงโหดงี้เนี้ย
“หึ ก็อยากไม่ตื่นเองนี่ ไปลุกไปกินข้าว แล้วจะได้กินยา ลุกไหวหรือป่าว”น้องเพลงบอกเป็นชุด หืม กินข้าว กินยาลุกไหวไหม นี่ผมไม่สบายหรอ อืมรู้สึกอึนๆ แล้วก็ไม่สบายตัวแหะ
“อืม..ลุกไหวสิ ทำไมจะไม่ไหวหละ”ผมบอก
“หึหึ ก็ลองดู”ทำไมทำเสียงงั้นหละแค่ลุกจากเตียงไม่เห็นยาก
“ฟุบ..โอ๊ยย..หึหึ”เอ่อคือเสียง แรกอ่ะ ผมลุกขึ้นไปแล้วทรุดลงกับเตียงตามเดิม แล้วร้อง”โอ๊ยย” ส่วนเสียงสุดท้ายอ่ะเสียงน้องเพลง หัวเราะร้ายได้อีก
“เจ็บ อะ ที่รัก”อ้อนหน่อย
“ก็ต้องเจ็บสิ เป็นไงที่นี้จำยัง”น้องเพลงว่า
“คร๊าบ..จำแล้ว”ผมบอกแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่ออีกที ภาพเมื่อคืนย้อนกับเข้ามาในหัว เมื่อคืนผมทำโทษน้องเพลงไปรอบเดียว แต่น้องเพลงนี่สิ ไม่รู้ไปเอาความอึดมาจากไหน แล้วไม่รู้ว่าร่างเพรียวๆนั่นเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะ คิดแล้วก้ เจ็บครับเจ็บ
“แล้ว ลงไปนอนคิดอะไรอีก ลุกไปกินข้าว”โอยทำไมดุอย่างนี้
“เจ็บอ่ะครับ ลุกไม่ไหว”อ้อนครับอ้อนหน่อย
“หึ ลุกเลยเดียวช่วยพยุง แค่นี้เอง”น้องเพลงว่าแล้วเข้ามาพยุงผมเลยครับ
“อ่ะ กิน แล้วกินยา เดี๋ยวเช็ดตัวอีกนิดแล้วไปนอนจะทายาให้”น้องเพลงบอกผมเป็นชุด แต่อืมทายาอะไร
“ทายา?”ผมทำเสียงถาม
“หึ ก็มันเป็นแผล ก็ต้องทาสิ”น้องเพลงตอบหน้าเฉยได้อีก แต่หน้าผมนี่สิ เหอๆ
“อ่าครับ แต่.ว่าพี่ทาเองก็ได้นะ”ผมบอกรู้สึกอายขึ้นมานิดๆไม่รู้ทำไมเหมือกัน
“แล้วมันจะรู้ไหมว่าตรงไหน พี่ภูมิเห็นหรอ ทำมาเป็นอาย เห็นกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แล้วก็นะรีบกินซะจะได้กินยา ทายาแล้วนอนจะได้พักผ่อนเยอะๆ”โอยโดนดุอ่ะ แล้วทำไมผมหงอแบบนี้หละครับ
“ครับๆ”ผมคอบรับ แล้วก็ทานข้าวทานยา เสร็จแล้วน้องเพลงก็ เช็ดตัวให้ผมอ่ะครับ แต่เอ่อ ถอดเสื้อผ้าผมออกหมดเลยอกครับ ก็อายนิดๆนะแต่ไม่กล้าขัดเดี๋ยวโดนดุอีก
“โอ๊ยย..ที่รักครับ ทาเบาๆ”ผมร้องก็น้องเพลงมือหนักอ่ะครับ ไม่รู้ว่าจงใจหรือป่าว
“หึ..จะได้จำไง”นั่นหละ คำตอบที่ได้มา
“เอ้านี่ พี่ภูมิ ยกสะโพกหน่อย จะใสกางเกงให้”น้องเพลงบอกแล้วใส่กางเกงผ้าบางๆให้ผม
“ยกแขน..ใส่เสื้อ”สั่งมาผมก็ได้แต่ทำตามอ่ะครับ
“น้องเพลง จะไปไหน”ผมเรียกเมื่อน้องเพลงลุกทำท่าจะออกไป
“นี่ จะเอาน้ำเปลี่ยน เดี๋ยวมานอนเฝ้า ไม่ไปไหนหรอกน่า อย่าทำท่าเหมือนหมาถูกทิ้ง”น้องเพลงบอก
“อ่า ครับรีบมานะ นอนกอดกัน”ผมอ้อน
“หึ นอนกอดกันอะไร ไม่กลัวเพลงติดไข้รึไง”น้องเพลงบอก
“นะ นะครับ มานอนกอดกันนะ เพลงแข็งแรงไม่ติดไข้พี่หรอก”
“หึๆ เดี๋ยวมา”ว่าแล้วก้เดินออกไปแล้วกลับเข้ามากับกะละมังใบใหม่ที่เปลี่ยนน้ำมาแล้ว วางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง
“เขยิบไปสิ เดี๋ยวเพลงนอนตรงนี้ จะได้คอยเช็ดตัวให้ด้วย จะได้หายไวๆ”น้องเพลงบอก ผมขยับตัวนิดหน่อยแล้วน้องเพลงก็ทิ้งตัวลงมานอน
“ห่วงพี่หรอครับ”
“หึ ไม่อยากดูแลคป่วยจนไม่ได้ออกไปทำอะไรอย่างอื่นมากกว่า”
“เป็นห่วงพี่มาก จนไม่อยากทิ้งปนะสิ”
“อยากคิดยังไงก็ตามใจ นอนได้แล้ว”น้องเพลงบอกแล้วกอดผมไว้ลุบหลังเบาๆ กล่อมให้หลับ เอ่อผมเป็นสามีหรือเป็นลูกเนี่ย แต่ไม่ไหวแล้วครับตาจะปิดและ “อืม..สบายจัง อืม หอมจัง” แล้วผมก็หลับไปโดมีน้องเพลงกอดไว้
**********************สั้น*************************************
ปล. ไม่รุ้จะต่ออะไรเพิ่ม555
ไรเตอร์ : พี่ภูมิๆ ตอนนี้มันสั้นไปอ่ะ
พี่ภูมิ: อืม อะไรใครเนี่ย คนจะหลับดีๆมาเข้าฝันทำไม
ไรเตอร์: นี่ไอพี่ภูมิ แกกล้าโวยฉันเหรอ
พี่ภูมิ: โอยย ไม่กล้าครับ กลัวแล้ว ว่าแต่มาเข้าฝันทำไมเนี่ย
ไรเตอร์: นี่ไม่ได้ฟังเลยหรอ บอกว่าตอนนี้มันสั้นไป
พี่ภูมิ: แล้วให้ทำไงคร้าบบ
ไรเตอร์: ถามแปลก เล่าต่อสิยะ
พี่ภูมิ: หลับอยู่จะเล่าไงหละ ต้องพักผ่อนเนี่ย เมียดุ
ไรเตอร์: แหมถามได้ ก็ตื่นสิยะ และอะไร กลัวน้องเพลงหรอ น้องเพลงเค้าไม่ทำไรหรอก ออกจะเป็นห่วงแก ดูสินอนเฝ้าคอยเช็ดตัวให้
พี่ภูมิ: หืม..ก็หลับอยู่นี่ จะเห็นได้ไง
ไรเตอร์: ก็ตื่นสิ จะได้เห็น แล้วจะได้เล่าต่อ
พี่ภูมิ: สรุปต้องตื่นใช่ไหม
ไรเตอร์: อืมสิ เข้าใจแล้วก็ตื่น
****************************************
555 สั้นใช่ไหม เข้าฝันพี่ภูมิซะเลย แล้วพี่ภูมิจะตื่นไหมเนี่ย
“อืม...”ผมงึมงัมก่อนจะค่อยๆขยัยกาย เข้ากอดน้องเพลง แต่ ทำไมไม่มีหละ ผมก็เลยงัวเงียลืมตาขึ้นมาปรับสภาพให้ชินก่อนจะมองไปรอบๆ กะละมังใส่น้ำไม่อยู่แล้ว คนก้ไม่อยู่ ไปไหนนะ ผมคิดอยู่ในหัวอย่าง อึนๆ ก่อนจะตัดสินใจ ค่อยๆลุกจากเตียง อืม ไม่เจ็บเท่าไหร่แล้ว ไม่ปวดเหมื่อยเท่าไหร่แล้วด้วย พอรู้สึกได้แบบนั้นผมก็เลย ค่อยๆเดินไปล้างหน้า ก่อนจะเดินหาน้องเพลง แต่ก็ยังไม่เจอ เฮ้อไปไหนของเค้าเนี่ย ผมเดินไปนั่งผักที่โซฟาหน้าทีวี และกดเปิดทีวี แต่ไม่ดู(แล้วจะบอกทำไม) ผมได้บอกไปหรือยังนะ ว่าตอนนี้ผมกับน้องเพลงอยู่ด้วยกันบนห้องชั้นบนสุดของคนโดหรูที่เป็นห้องของน้องเพลง และห้องนี่มันกว้างอย่างกับบ้านเลยทีเดียว หาจทั่วจนเหนื่อย ก็ไม่เจอ ไปไหนของเค้า แล้วไหนในฝันมีคนบอกว่าน้องเพลงนอนกอด นอนดูแลผมอยู่ไงหละ ไม่เห็นมีเลยนี่
“ตื่นแล้วหรอ พี่ภูมิ เป็นไงมั่งรู้สึกดีขึ้นหรือยัง”น้องเพลงเข้ามาจับหน้าผากผมเพื่อตรวว่ายังร้อนอยู่หรือเปล่าอย่างที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วถามผม
“อืม..หายแล้วครับ มานี่เลย..ไปไหนมา พี่หาทั่วห้อง”ผมบอกดึงน้องเพลงมานั่งบนตัก แต่คงแรงไปหน่อย ผมเจ็บนิดๆกับแรงกระเทือน แต่ก็ทนครับ เป็นผู้ชายมันต้องอดทน
“หึ ถ้าจะหายแล้วจิงๆ หืนได้แล้วนี่ ออกไปทำธุระมานิดหน่อยน่ะ”น้องเพลงบอก
“หืม..ธุระอะไรครับ”ผมถาม
“หึ เอายี่ เพลงให้ ใส่ห้ามถอดห้ามหาย หายเจอดีแน่”น้องเพลงส่งกล่องๆนึงมาให้ผมดูจะกล่องแล้วของข้าในคงเพลงน่าดู
“อะไรครับ ถึงกับคู่พี่เลยหรอ”ผมส่งเสียงถาม แล้วเปิดกล่องนั่นดูครับ ข้างในเป็นสร้อย ซึ่งผมว่ามันน่าจะทำมาจากทองคำขาว แล้วมีจี้ขนาดพอดี เป้นรูปตัว พีสองตัวติดกัน แล้วเหมือนจะมีอะไรเชื่อมระว่างตัวพีสองตัวนี้อู่ด้านหลัง ผมเลยพลิกดู พอเห็นปากผมมนก็ขยับยิ้มกว้างขึ้เรื่อยๆแล้วทำถ้าว่าจะหุบไม่ลง มันเป็นเครื่องหมายในภาษาอังกฤษที่ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ 's นั่นหละครับ
“มันไม่แพง ไปหรอครับ”ผมถามน้องเพลง เพราะตรงจี้นั่นอ่ะ มันเป็รเพรชครับ
“ไม่เท่าแหวนที่เพลงใส่อยู่นี่หรอก แล้วกล้าใส่รึป่าวหละมันออกจะดุผู้หยิง”น้องเพลงบอก
“กล้าสิครับ สวยดีออก พี่ว่ามันใส่ได้ทั้งหญิงและชายแหละ อีกอย่างน้องเพลงทำให้พี่เพื่อแสดงวามเป็นเจ้าของทั้งที”ผมบอกแล้วกอดน้องเพลงเข้าหาตัวครับ
“มันแปลว่าเป็นของกันลักันตังหาก เพราะไม่ว่าพีตัวไหนก้หมายถึงเชื่อเราสองคนได้ทั้งนั้น”น้องเพลงตอบ เอ เป็นของกันและกัน ก็แปลว่าน้องเพลงเป็นของผมและผมเป็นของน้องเพลง เราเป็นของกันละกัน งั้นก็
“น้องเพลง สร้อยนี่ต้องสั่งทำใช่ไหมครับ แล้วไปสั่งทำมาตอนไหนหรอ”ผมถาม
“หลังจากได้แหวน”น้องเพลงตอบ
“งั้น ที่กดพี่เนี่ยตั้งใจไว้นานแล้วใช่ไหมครับ”ผมถาม
“หึหึ ก็เพลงเป็นผู้ชาย ใครจะยอมเสียเชิงโดนกดอยู่ฝ่ายเดียวเหล่า”น้องเพลงตอบ
“หืม..เจ้าเล่ห์นะครับ ที่รักพี่เนี่ย แวทำไมที่รักพี่ถึงเก่งจังครับหืม...”คงรู้นะที่ถามอ่ะหมายถึงเรื่องอะไร
“ก็เพลงเป็นผู้ชาย มันก็ต้องมีบ้างถึหน้าจะสวยแต่ก้ดึงดูดผู้หยิงได้นะครับ”ตอบอวดๆ
“แล้วผู้หญิงเค้าไม่คิดอะไรหรอ ผู้ชายสวยกว่าตัวเองน่ะ”ผมถาม
“แล้วที่เห็นเมื่อคืนพี่ภูมิว่าไงหละ”ผมถามไปยังถามผมกลับอีก
“ครับๆยอมแล้ว ว่าที่รักพี่เนี่ยดึงดูดทุกเพศ”ผมตอบอย่างยอม เฮ้อ ก็เมื่อคืนน้องเพลงดึงดูทุกสายตาให้หันมอง อกเนียนๆแต่เน่นสวยที่เผยให้เห้นเพียงนิด น่าสมผัส ท่วงท่าการเดินบ่งบอกว่าเจ้าตัวเป็นคนมั่นใจ สายตาหวานยามปกติเมื่อคืนนี้กลับคม แล้วสกดคนที่หันมาสบให้อยากคนหา
“หึ งั้นปล่อยเพลงก่อน มาเดี๋ยวใส่ให้”น้องเพลงบอก ผลพจากผมนิดหน่อย แล้วหยิบสร้อยในมือผมจะใส่ให้
“อืม.. มีแต่ของพี่หรอ แล้วของที่รักหละไม่มีหรอครับ”ผมถาม
“นี่ หัดดูอะไรบ้าง ใส่อยู่ที่คอเนี่ย เห็นไหม”น้องเพลงบอกจับหน้าผมให้มองไปที่ต้นคอขาวที่ใส่สร้อยแบบเดียวกันนั้นไว้อยู่
“ครับๆ”ผมตอบ แล้วก้ให้น้องเพลงใส่สร้อยให้
“ฟอด...ขอบคุรครับที่รัก”ผมหอมแก้มขอบคุรที่รักผมไปฟอดใหญ่
“เสร็จละ ไปกินข้าวกันได้ละ”น้องเพลงบอก
“กินข้าว..ที่ไหนครับ เมื่อกี้พี่หาน้องเพลงทั่วห้องไม่เห็นมีเลย”ผมถาม
“หึ หาทั่วห้อง แต่ไม่ได้ออกไปที่สวนนี่ ป่ะไปกันเดี๋ยวมันจะเย็นหมดซะก่อน นี่ดีนะที่กะเวลาถูก”น้องเพลงบอกแล้วจับมือผมเดินไปตรงส่วนที่จัดเป็นสวนไว้ ตรงนั้นบรรยากาศดีครับ แถมเย็นตลอดเวลาแล้วก็หอมกิ่นดอกไม้ด้วย พอออกไปผมก้เห็น โต๊ะและกว้าอี้ไม้จัดตกแตงไว้อย่างสวยงามบนโต๊ะมีอาหารเครื่องดื่มพร้อมไว้อยู่แล้ว กับบรรยากาศตอนนี้ที่ท้องฟ้าถูกฉาบไปด้วยสีส้มแดงสวยของช่วงเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้อย่างดีบ่งบอกถึงความตั้งใจของคนทำแม้กระทั่งเรื่องเวลา
“ทานกัน เทอะ เดี๋ยวค่ำแล้วน้ำค้างลงแรงไข้จะกลับเอานะครับ”น้องเพลงบอกแล้วตักอาหารใสจานผมบ่งบอกถึงความใส่ใจที่มี อาหารมื้อนี้คงเป็นยาดีที่ทำให้ผมหายป่วยทันทีตั้งแต่ยังไม่ลงมือทานแล้วหละครับ
****************ครบแล้ว โอยยยย น้องเพลงทำหวาน*****************
หัวข้อ: พิสูจน์รักวัดใจ ........ อัพ28/3/2556 อัพล่าสุด ตอน บทส่่งท้าย(จบแล้วจ้า^^) (อ่าน 200366 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก