ตอนที่ 16
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความอ่อนเพลียที่ยังมีอยู่นิดๆจากพิษไข้ และรู้สึกถึงสัมพัสอุ่นๆที่กอบกุมมือผมอยู่ผมทอดสายตาไปยังมือของตัวเองที่มีมือของใครบางคนกุมอยู่แล้วไล่สายตาไปเรื่อยๆเพื่อมองเจ้าของมืออุ่นที่กุมมือผมไว้แล้วพบกับใครคนนึงที่ผมรักนอนฟุบหน้าอยู่ข้างๆผม นี่คงเฝ้าไข้ผมแล้วเพลอหับไปสินะ มันก้แน่หละก็เพลียขนาดนั้น เอ่อพอพูดไปแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนๆ
“อืม .... อ่าวน้องเพลงตื่นแล้วหรอครับ เป็นไงบ้างรู้สึกดีขึ้นยังครับ”คนที่ฟุบหลับอยู่เมื่อกี้งัวเงียตื่นขึ้นมาถามผมด้วยความเป็นห่วง เมื่อผมเอาผ้าไปห่มให้(ละครไทยสุดๆ)
“อืม..ดีขึ้นแล้ว เออ..ขอโทษที่ทำให้ตื่นนะ”ผมพูด
“อื้ม..ไม่เป็นไรครับ..ฟอด...”มันพูดเสร็จแล้วลากผมไปหอบฟอดใหญ่ เฮ้อไอนี่นิยอมเข้าหน่อยละเอาใหญ่
“เพี๊ย...โอ๊ยยย..”อ่าผมฟาดมือลงไปที่ท่อนแขนมันอ่ะครับมันเลยร้อง
“ง่ะ น้องเพลงตีพี่ทำไมอ่ะครับ”มันถามเสียงอ้อนสุดๆทำหน้าอ้อนด้วยนะ เหมือนจะน่ารักนะ แต่ผมว่าน่าตลกมากกว่า
“หมั่นไส้..ฟุบ..”ผมพูดแล้วจะลุกจากที่นอนแต่มันรั้งตัวผมลงมา
“ง่ะนำไมทำตาเขียวใส่พี่แบบนั้นหละครับ”ไม่ให้มองแบบนั้นได้ไงฟะ ก็กุยังเจ็บอยู่นี่หว่ารั้งลงมาได้
“นี่มึงไม่สำนึกหรอว่าทำไรกุไปบ้างหนะรั้งกูลงมาซะแรง”ผมพูดเน้นเสียงอย่างเคืองๆ
“ง่ะ พี่ขอโทษคร้าบบบบ มันลืมตัวอ่ะ ไม่โกรธพี่นะครับ ฟอด...”ง้อได้ถึงเนื้อถึงตัวจริงมึง
“เออ แล้วรั้งกุมาทำไมเนี่ย”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ อยู่ๆลุกไปเลยตกใจรั้งลงมาอ่ะ”มันตอบหน้าสำนึกผิดเอามากๆ
“เหอะๆ มึงตกใจแต่กุเจ็บ”
“อ่า ก็ขอโทษแล้วไงครับ หายงอนแล้วนะครับคนดี ว่าแต่เมื่อไหร่น้องเพลงจะเลิกใช้มึงกุกับพี่สักทีหละ เราเป็นของพี่แล้วนะ”ไอภูมิมันพูดงอนๆ อืมก็อยากจะเรียกมันดีๆอยู่หรอกนะ ถือว่าให้เกรียติมันยังไงมันก็พี่แต่ก็นะเหมือนมันชินปากไปแล้วจะให้มาเปลี่ยนเลยมันก็..
“มันไม่ชิน ก็เรียกมงแบบนี้มาตลอดอ่ะจะให้อยู่ๆมาเปลี่ยน”ผมพูด
“โห อะไรกันครับ เปลี่ยนเพื่อพี่หน่อยสิครับ จะได้น่ารักๆนะ”มันพูดแล้วรั้งตัวผมเข้าไปกอด
“ก็มันไม่ชินนี่มึง”
“โห ใช้มึงอีกแล้วอะ เรียกพี่ภูมิสิครับ”พูดแล้วเริ่มมาวุ่นวายกับซอกคอผม
“นี่ภูมิมึงอย่ามาหื่นได้ไหม”ผมแหวใส่
“ก็ถ้ายังไม่เลิกใช้มึกุกับพี่ไม่เรียกพี่ดีๆ พี่จะจับกดทั้งที่ยงไม่หายดีนี่แหละทีนี้จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู”มันขู่ผม มันกล้าขู่ผม
“หึมึงขู่กูมึงคิดว่าอย่างกูจะกลัวมึงจะยอมมึงง่ายๆหรอ”
“ก็ไม่หรอกครับแต่สาพตอนนี้ยังไงเพลงก็สู้พี่ไม่ได้แน่ๆ อีกอย่างพี่ว่าน้องเพลงคล้อยตามพี่แน่ๆก็ดูอย่างมือคืนสิน้องเพลงออกจะเร่าร้อนขนาดนั้น”มันเย้ายิ้มๆ แล้วทำไมผมรู้สึกว่าแก้มผมมันร้อนๆหละ แล้วมันไม่พูดป่าวนะมันเริ่มเอามือมาลุบไล้ตัวผมแล้ว
“นี่มึง..”
“อะไรครับ หืม..”มันพูดแวเริ่มเอามือมาสะกิดยอดอกผม ผมจะดิ้นหนีก็ไม่ได้มันล็อคตัวผมไว้แน่น แล้วไอแรงที่เคยมีเยอะๆของผมตอนนี้มันก็กับน้อยเพราะผมยังมีอาการเพลียจากพิษไข้อยู่เลยดิ้นไม่หลุดนี่สิ
“อืม มิ พี่ภูมิครับ อา..ปล่อยเพลงนะ”โอพูดไปแล้วจักจี้ปากยังไงไม่รู้
“หืม..ว่าไงนะครับ ได้ยินไม่ถนัดอ่ะ”มันพูดแล้วยื่นหน้าข้ามังใกล้ๆ
“เอ่อ..พี่ภูมิครับปล่อยเพลงนะ นะ”อ้อนมัน โอยเกิดมาไม่เคยต้องมาพูดอะไรแบบนี้กับคนอื่น อ่าแต่จะว่าไปมันก็ไม่ใช่คนอื่นนี่นะ
“หืมน่ารักจังครับ อย่างนี้ต้องให้รางวัน”แล้วมันก็ประกบปากผมเลยครับ เราแลกลิ้นกันอยู่สักพักมันก็ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ แล้วผมก็ต้องหอบเบาๆเพราจูบดูดดื่มเมื่อกี้
“อ่า..เฮ้อย.พี่ภูมิทำอะไรอุ้มเพลงทำไม”ก็อยู่มันก็อุ้มผมขึ้นอ่ะ
“หืม...ก็จะพาไปทานข้าวเย็นไงครับ ที่รัก”มันบอก
“เพลงเดินเองได้”ผมว่า
“แต่พี่อยากอุ้มนี่ครับ นะ เดี่ยวก็ถึงแล้ว”มันพูดแล้วก็ไม่ยอมปล่อยอุ้มผมจนไปถึงโต๊ะทานข้าวแหละครับแล้ววางผมลงอย่างเบามือ
“ที่รัก นั่งรอแป๊ปนงนะครับเดี๊ยวพี่อุ่นข้าวต้มให้ทาน พี่ทำไว้รอที่รักตื่น พี่ไปอุ่นแป๊ปเดียวนะครับ”มันพูด
“อืม”ผมรับครับ มันถึงเดินไป จะมีใครได้รับการดูแลเอาใจใส่จากมันแบบผมไหมนะ ถ้าใครได้มาเห็นคงต้องไม่เชื่อสายตาเป็นแน่ ก็มันหนะขึ้นชื่อสุดๆเรื่องไม่ง้อไม่สนความรู้สึกของคู่ควงมัน แค่ซื้อของให้พาไปไหนนิดหน่อยแต่เคยเอาใจใครอย่างจริงจังแบบออกมาจากใจ แต่สิ่งที่ผมได้รับจากมันผมสัมผัสได้ว่ามันทำด้วยใจ
*******************
ยังไม่หมดนะ แบบว่าไรเตอร์ขี้เกียด+จะสำรักความหวานเอา
“มาแล้วคร้าบบบบ ข้าวต้มร้อนๆหอมๆ ทานเยอะๆนะครับ”มันพูด
“แล้ว พี่ภูมิไม่ทานหรอ”
“อ่อครับพี่ยังไม่หิว น้องเพลงทานเถอะครับ ไม่ต้องห่วงพี่”
“อืม”ผมรับคำในลำคอแล้วทานต่อไปครับ อร่อยดีนะ มันทำอาหารเก่ง
“ที่รักครับ ค่อยยังชั่วหรือยังครับ หายหรือยัง”มันถามน้ำเสียงห่วงสุดๆ
“อืม ดีขึ้นมากแล้ว หายแล้วแหละ”ผมตอบ
“ครับ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปบ้านพี่นะครับ”
“ไปทำไม”
“ก็พี่อยากพาเพลงไปพบพ่อกับแม่พี่อ่ะครับ”มันตอบ
“อืมได้”ผมตอบ
“ครับ พี่จะได้พาลูกสะใภ้ไปให้พ่อกับแม่ดูสักที”มันพูด หึหึมันยังไม่รู้อะไรเลย
“แล้วมึงพาไปเนี่ยไม่กลัวเค้ารับไม่ได้หรือไง”ผมถามคิ้วมันเริ่มขมวดเข้าหากันทันที
“ก็กลัวอยู่อ่ะครับ แต่พี่อยากให้พวกท่านรุ้นี่นา อีกอย่างเราแต่งงานก็แล้วนี่เนอะ น้องก็บอกเองว่าที่แต่งครั้งนั้นเป็นการสมัครใจแล้วแต่งตามพิธีจริงๆ ไม่ว่ายังไงสักวันพวกท่านก็รู้อยู่ดี พี่เชื่อว่าคนที่พี่รักพวกท่านก็ต้องรักด้วย พวกท่านคงเข้าใจพี่”มันพูดคล้ายจะมั่นใจ
“แล้วถ้าไม่เป็นอย่างที่พี่ภูมิคิดหละ”
“อันนั้นไว้ค่อยคิดครับ ยังไงพี่ก็จะพาไปแล้วคืนนี้ก็นอนกับพี่ที่นี่ด้วย”อ่าวมัดมือชกซะงั้น
“เฮ้อ ปฏิเสธไม่ทันแล้วสินะ งั้นก็ได้”ผมพูด แล้วคืนนี้มันก็ดุและเอาใจผมทุกอย่าง ก่อนจะนอนมีการกู๊ดไนท์คริสอีก ไม่ค่อยเลย แล้วผมก็หลับไปในอ้อมกอดมันนั่นแหละ
“น้องเพลงครับ ทำไมกะปุกอะไรเต็มโต๊ะอย่างนี้หละครับ”เสียงไอภูมิถามขึ้นเมื่อมันเข้ามาเห็นสารพัดกระปุกของผมบนโต๊ะเครื่องแป้ง อย่าแปลกใจทำไมถึงมาอยู่ที่ห้องผมกันได้ ก็ผมอ้อนมันจะมาอาบน้ำที่นี่ ก็นะผมต้องทำในสิ่งที่ผมทำจนชินคือบำรุงผิวนั่นแหละไม่ได้ทำมันเหมือนขาดอะไรไปอย่าง ที่เมื่อวานผมอยู่ได้เพราะมันเพลียนจนไม่อยากจะทำอะไร
“ก็ครีมทาหน้าทาตัวบำรุงนู่นนี่นั่นเยอะขี้เกียดอธิบายอ่ะ”ผมพุด
“แต่นี่เยอะกว่าผู้หญิงอีกนะครับ”มันบอก
“หึหึ คงไปเห็นบ่อยสินะ”ผมพูด
“โธ่น้องเพลงครับ พี่ก็พูดตามที่เคยเห็นตอนนี้พี่ไม่มีใครแล้วนะครับรักคนเดียวเลย”มันเข้ามากอดผมจากด้านหลัง
“นี่อย่ากอดได้ไหมเพลงจะทาครีมมันทาไม่ถนัด”มว่า
“ง่ะ ครับๆ”หมาหงอยเลยมัน
“แล้วทำไมต้องทาขนาดนี้ด้วยหละครับ ไม่เห็นจะเข้ากับผู้ชายตรงไหน”มันบอก
“แหม แล้วน้าผมแมนมากเลยสิ ก้แม่หนะสิให้บำรุงทุกอย่างจนติดเป็นนิสัยไม่ทำแล้วมันเหมือนขาดอะไรไปอย่าง”ผมบ่น
“แหม งั้นพี่ต้องไปขอบคุณคุณแม่ยายแล้วแหละ น้องเพลงสวยขนาดนี้ทั้งตัวนุ่มทั้งหอมผิวก็เนียน ผมก็นุ่มหอบอีกตังหากหย้าสัมพัสไปทั้งตัวเพราคุณแม่สินะครับ”มันเพ้อ
“น้อยๆหน่อยเถอะพี่ หน้าเริ่มหื่นและ”ผมแขวะ
“คร้าบๆ ว่าแต่เสร็จยังครับ จะได้ไปกัน”
“ครับ เสร็จแล้ว”
“งั้นพี่อุ้มไปนะ” ไม่พูดป่าวมันทำเลย - -*
“เฮ้ยยย พี่ภูมิเพลงเดินเองได้”ผมว่าแล้ตีอกมัน
“ก็พี่อยากอุ้มนี่ครับ กลัวน้องเพลงเดินไม่ไหว”ดูมัน
“ไหว ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แล้วก็ไม่ได้เป็นไรแล้วด้วย หายแล้ว”บอกไปแบบนั้นเพื่อให้มันปล่อย แต่จริงแล้ว ยังเจ็บๆอยู่เลย แต่เจ็บแค่นี้สบายครับ
“อ่า งั้นหรอครับ งั้นก็ได้ครับ”มันรับคำแต่เปลี่ยนเป็นเดินโอบเอวผมไว้แทน - -* ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่เลย แต่ยอมๆมันไปครับดีกว่าโดนมันอุ้มแล้วกัน คอนโดนี้คนน้อยเมื่อไหร่
“แน่ใจแล้วหรอพี่ภูมิ”ผมถาม ตอนนี้อยู่บนรถแล้วครับกำลังเดินทางและมันขับนิ่มมาก
“ครับแน่ใจ”มันพูดมุ่งมั่น คืนเดียวสร้างความมั่นใจให้ตัวเองได้เยอะจริงนะ
“อืม”ผมก็รับคำในลำคอแล้วก็เงียบกันมาตลอดทางเหมือนต่างคนต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่าผมคิดอ่ะไร บอกแค่ว่า ผมไม่ได้เครียดแบบมัน ออกจะเป็นอมยิ้มในใจด้วยซ้ำไป
รถขับมาเรื่อยๆแล้วเริ่มเลี้ยวเข้าไปในซอยเพียงไม่นาก้เข้ามาจอดที่ประตุบ้านหนังนึงซึ่งเป็นบ้านหลังใหย่ทาด้วยสีฟ้าอ่อนมีสนามหญ้าสองฝั่งของบ้านตรงกลางเป็นถนนมองตามถนนเข้าไปจะเห็นน้ำพุอยู่ตรงกลางเสมือนวแหวน ตามแบบบ้านคนรวยจริงๆ แต่มันกับให้ความรู้สึกอบอุ่นเพียงแค่มองจากภายนอก ไม่ได้ดูหรูหรา แต่มองดูแล้วไม่รู้สึกว่ามันเป็นบ้าน (อืมเข้าใจความหมายที่ผมจะสื่อไหม)
“โอ้ พ่อลูกชายตัวดีทำไมวันนี้มาบ้านได้หละ”เสียหญิงวัยกลางคนที่ยังคงความงามไว้อย่างเพียบหร้อมดูไม่ออกถึงอายุที่แท้จรงพูดทักขึ้น ก็คุณแม่ของมันนั่นแหละ ผมรู้จักแล้วแหละ แต่รู้จักได้ไง ยังไม่บอกดีกว่า เพราะขนากมันยังไม่รู้เลย หึหึ
“โธ่แม่ครับ อย่าแซวผมแบบนั้นสิ ผมก็อยากมาหาแม่บ้างช่วงนี้ไม่ได้มาเลย”มันเข้าไปกอดไปหอมแม่มันครับ เฮ้อ ใครมาเห็นคงตกใจ พ่อคลาสโนว่า ไม่เคยแคร์ใคร อ่อนแม่
“นี่ๆตาภูมิโตจนเป็นผู้บริหารไปแล้วยังมาอ้อนแม่อยู่อีก นี่ถ้าลูกน้องหรือสาวๆของแกมาเห็น คงได้ช้อคเข้าโรง’บาล”คุณแม่ท่านบ่นอย่างเอือมๆ
“โธ่แม่ครับ สาวที่ไหนกัน มีแต่สาวคนนี้เท่านั่นแหละครับ ฟอด...”อ้อนอีกแล้วมีการหอมแก้มสาวของมันด้วย นี่ลืมผมไปเลยนะเนี่ย
“นี่ยังจะอ้อนอีกนะเรา แล้วนั่นพาใครมาด้วยไม่เห็นแนะนำให้แม่รู้จัก มัวแต่มาอ้อนแม่อยู่ได้ไม่อายเค้าบ้าง”คุณแม่ก็ตีบทแต่งกระจุยทำว่ไม่รุ้จักผมเต็มที่
“อ่อครับ นี่น้องเพลง ส่วนเพลงครับนี่แม่พี่เอง”มันแนะนำผมกับแม่แล้วแนะนำแม่กับผมครับ
“สวัสดีครับ คุณน้า”ก็เนียนไปครับเรียกคุณน้า
“อ่อ สวัสดีจ้า น่ารักจังเลย ไหว้ก็สวย ทำไมหลงผิดมากับตาภูมิได้เนี่ย”เนียนมากครับคุณแม่แถมมีแอบแขวะลูกตัวเองอีก
“โธ่แม่ครับ อย่าพึงแขวะผมสิ เข้าไปคุยกันในบ้านก่อนเถอะครับ คุยเพลินจนลืมไปแล้ว”มันบ่น เหอะๆ
“จ้าๆ งั้นป่ะเข้าบ้านกัน”แม่เดินมาจับมือผมพาเข้าบ้านครับ
“อืม เพียง...เพียง...เอาน้ำกับของว่างมาให้แขกที แล้วนี่ทำไมหนูเพลงถึงมากับตาภูมิได้หละจะ ปกติไม่เคยเห็นพาใครมาบ้าน นอกจากตาร์กับแฟน”คุณแม่ท่านถามพลางแอบเหลิบไปมองหน้าลูกชายตัวเองอย่างต้องการคำอธิบาย ทั้งที่ถามผม แล้วยังเรียกว่หนูเพลงอีก เนียนจริงๆครับคุณแม่มัน
*******************
ต่ออีกเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่จบตอนอยู่ดี เอามาเปิดตัวคุณแม่ย่า อิอิ
หัวข้อ: พิสูจน์รักวัดใจ ........ อัพ28/3/2556 อัพล่าสุด ตอน บทส่่งท้าย(จบแล้วจ้า^^) (อ่าน 200370 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก