เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part 25
อยู่คนเดียว 100%.
.
.
.
.
ผมมาถึงพี่แกมารอผมอยู่ก่อนแล้ว
“หวัดดีครับพี่ โทษทีครับผมมาเลทไปกว่าสิบนาทีแน่ะ” ต้องรีบขอโทษแกให้ไว
ไม่คิดว่าวันอาทิตย์รถดันติด อุตส่าห์เผื่อเวลาไว้แล้วนะตอนออกจากบ้าน
ดันเจออุบัติเหตุรถแท็กซี่ชนกับรถเก๋งเข้าให้ ทำให้รถติดเลยมาสายอย่างที่เห็น
“อืม..ไม่เป็นไร พี่ก็เพิ่งมาถึงเมื่อตะกี้นี้เอง ยังคิดว่ามาสายคงทำให้เรารอซะอีก
โชคดีที่เราเองก็มาไม่ต่างกัน..ถือว่าไม่มีใครรอใคร เจ๋ากันเน่อะ” แกยังอารมณ์ดีมาตลกเล่นกับผมอีก
ไม่รู้แกเพิ่งมาจริงหรือเปล่า หรือแค่ต้องการทำให้ผมรู้สึกดีถึงไม่พูดแบบนั้นก็ไม่รู้
แต่ในที่สุดผมก็มานั่งบนรถคันหรู BMW สีดำเข้ม พาให้เกร็งไปเหมือนกัน
ไม่เคยนั่งรถราคาแพงเบาะนิ่มขนาดนี้ แกคงมอง ๆ รู้ว่าผมเกร็ง นอกจากจะมีน้ำใจ
คาดเข็มขัดนิรภัยให้แล้ว ยังเปิดเพลงให้ฟังเพื่อสร้างบรรยากาศให้เป็นกันเองสบาย ๆอีก
ขอบอกว่าเพลงดังในตอนนั้นก็โน้นเลย พริกขี้หนูของพี่เบิร์ดนั่นแหล่ะ
แหมย้อนไปซะเก่ากึกเหมือนกัน แต่สมัยนั้นนะกำลังฮิต รวมถึงเพลงของสามโทนเจ้าภาพจงเจริญ
น้ำพริกปลาทูของสามารถฯ เด็กรุ่นใหม่คงไม่ทันกันหรอก นี่แหล่ะเพลงก็ประมาณ
อย่างที่พูดให้ฟังอ่ะแหล่ะ บรรยากาศก็สนุก ๆ คึกคักในรถ
ยิ่งตอนนี้ใกล้เทศกาลสงกรานต์แล้วด้วย เหลืออีกไม่กี่วัน เพราะผมทำงานช่วงซัมเมอร์พอดี
เพลงฮิตเหล่านี้เลยมักได้ยิน สถานที่ต่าง ๆเปิดฟังกันกระหึ่ม
พี่แกพาผมมาตระเวนดูหอพัก ตามที่บอกนั่นแหล่ะ รู้สึกแกจะคล่องมาก
สมกับเป็นถิ่นเก่าที่แกย้ำจนรองเท้าสึก เพราะเป็นนิสิตที่นี้มาแล้วสี่ปี แต่ใครต่อใครก็ยังจำแกได้
มีแซววีรกรรมให้ฟังอีกว่า เมื่อก่อนแก่คลาสโนว์วาป๊อปปูล่าขนาดไหน แกก็ยิ้มเขิน ๆ
กับคำแซวจากลุง ๆป้า ๆ เจ้าของหอที่พาผมไปแวะดู จนในที่สุดผมก็ตกลงเลือกหอถูกใจได้หอหนึ่ง
เลยมหาลัยมาไม่ไกลเท่าไหร่ ราคาก็ตรงตามที่บอกแถมมีเฟอร์นิเจอร์พร้อม พวกตู้ เตียง ฯลฯ
แทบไม่ต้องขนของอะไรมาให้ยุ่งยาก เป็นห้องแอร์อีกตะหาก..หรูซะไม่มี
ระบบดูแลความปลอดภัยก็เยี่ยม ถึงจะเป็นหอรวมก็ตามเถอะ แต่โดยรวมแล้วไฮโซใช่ย่อย
ถูกใจผมมาก..มีว่างห้องริมสุดชั้นสามพอดี บรรยากาศตรงระเบียงด้านนอกมองเห็นมหาลัยผมด้วย
ลมพัดโกรกตลอด ผมรีบโทรกลับเข้าบ้าน ใช้โทรศัทพ์ที่หอนั่นแหล่ะ เพื่อบอกให้พี่สาวรู้
พี่ผมก็ดีใจที่ผมได้ที่พักลงตัวเร็ว ผมจัดการกดตังค์ซึ่งพี่สาวผมจัดการโอนให้เลยรอไม่ถึงยี่สิบนาที
ทำเรื่องมัดจำวางเงินล่วงหน้าเรียบร้อย หมดไปสี่พันห้าร้อยพอดิบพอดี
แต่มีข้อแม้ว่าผมจะย้ายเข้ามาอยู่วันที่ 1 พฤษภาคม ซึ่งตอนแรกเจ้าของหอก็มีท่าทางตะกุกตะกัก
เหมือนจะไม่ยอม ทั้งที่นับจากวันนี้เหลือไม่ถึงยี่สิบวัน แกคงคิดว่าไม่อยากให้หอว่างเสียรายได้เฉยๆ
แต่พี่ชายคุยกับแกอีท่าไหนไม่รู้สุดท้ายแกถึงยอม ผมมารู้ตอนหลังว่าพี่ชายแอบให้ค่าเสียเวลา
ไปพันหนึ่ง..โดยไม่บอกผม มิน่าทำไมแกยอมง่ายจัง
เสร็จจากนั้นแกก็พาผมขับรถตรงดิ่งมาแถวประตูน้ำทันที โดยวางโปรแกรมว่าจะเดินดูของ
ตรงประตูน้ำกันก่อน แล้วสักสี่โมงค่อยไปดูหนังสักเรื่อง..จากนั้นพาผมกินข้าวมื้อเย็น
เสร็จจะพาไปส่งบ้าน เรามาถึงประตูน้ำก็บ่ายแก่ ๆแล้ว แกจัดการพาผมไปนั่งกินร้านอาหารฮาลาน
ชื่อดังหลังตึกใบหยก..อร่อยมาก ผมเพิ่งกินอาหารฮาลานครั้งแรก ตอนแรกไม่รู้ว่าอาหารฮาลาน
คืออะไร นั่นแหล่ะเป็นการเปิดโลกทัศน์ ถึงบอกคนเราบางครั้งเราก็ไม่รู้จักว่าอะไรเป็นอะไร
อาหารฮาลานคืออาหารอิสลาม ร้านนี้เค้าทำอร่อยมาก..คนทานเยอะ และก็ราคาตามคุณภาพ
เสร็จจากทานอาหาร แกก็พาผมตระเวนดูของ ส่วนใหญ่พี่แกชอบดูพวกของเก่า ๆ
แนวศิลปะโบราณอะไรประมาณนี้ เช่นรูปปั้นเก่า ๆเศียรพระที่ดูขลัง ๆ บ้างไรบ้าง
สุดท้ายแกได้ภาพวาดมาสองรูป รวมกันแล้วราคาหลายพัน ส่วนผมแกซื้อเสื้อนักศึกษาสีขาวให้สี่ตัว
เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์อีกอย่างละชุด..หมดเงินก็เป็นพัน ผมโครตเกรงใจแกเลย
แต่ทำไงได้แกเล่นทั้งยัดทั้งเยียดทำเสียงดุใส่อีก หากผมปฏิเสธไม่รับของที่แกจะให้
บอกว่าถ้าเป็นน้องชายแก..ก็ไม่ต้องคิดมากอะไรประมาณนั้น เจอไม้นี้เข้า
ผมก็ปฏิเสธไม่ลงต้องรับเอามาจนได้ พวกผมเอาของไปเก็บไว้หลังรถอะแหล่ะ
ดูนาฬิกาสี่โมงกว่าเข้าไปแล้ว แกก็พาผมมาที่มาบุญครองเลยทันที สมัยนั้นส่วนใหญ่วัยรุ่นชอบ
มาเดินมาบุญครองกัน แกพาขึ้นมาชั้นบนสุด เพื่อเลือกโปรแกรมหนังที่จะดู
ได้หนังฮอลิวู๊ดเรื่องดังพอดี นั้นเลยประเภทสงครามอ่ะแหล่ะ นำแสดงโดยซิลเวสเตอร์ สตาร์โลน
ตอนนั้นพี่เค้าแรมโบ้กำลังมาแรง รอเวลากว่าสามสิบนาทีได้ดูรอบห้าโมงเย็น
แกเลยชวนมานั่งร้านกาแฟหาไรดื่มรอไปพลางๆ ก่อน พี่แกพาผมเดินเข้ามาในร้าน
เลือกโต๊ะริมกระจกติดทางเดิน ได้ที่นั่งเรียบร้อยสั่งอะไรเสร็จ ระหว่างที่รอของที่สั่งอยู่นั้น
จะว่าโลกมันกลมก็คงจะใช่ แต่สำหรับผม..ผมว่าโลกของผมมันทั้งกลมทั้งเบี้ยว
เพราะข้างนอกตรงทางเดินชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินมาด้วยกัน ดันหันมาเห็นผมเข้าให้อีก
เป็นใครไม่ได้..อยากที่ทุกท่านคิดนั่นแหล่ะ ไอ้เหี้ยกลมาในชุดหล่อเต็มเสต็ป
ยอมรับครับถึงมันจะดำแต่มันก็เท่ห์และเด่นมาก ยิ่งมาเดินกับสาวสวยน่ารักด้วยแล้ว
ยิ่งเด่นเข้าไปใหญ่ ผู้หญิงคนนี้ทุกคนต้องแปลกใจที่ไม่ใช่น้องดา แต่กลับเป็นน้องเกศ...............
ใช้ครับเหี้ยกลสิทธิ์..ในที่สุดมันก็สามารถมาก คว้าน้องเกศมาเดินควงกันสองคนในมาบุญครอง
แถมท่าทางที่แสดงออกไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคบกันในฐานะไหน ก็นะ..เล่นจับมือกันเดินแบบนั้น
ใครดูไม่ออกก็โง่แล้ว น้องเกศเห็นผมก็ยิ้มหวานมาให้..ผมก็ยิ้มตอบ ในขณะที่ตัวเหี้ยมันกลับ
ไม่แสดงอาการอะไร มีแค่มองจ้องผมนิ่ง ๆไอ้ผมเมื่อมันไม่อยากทักทายผมก็เลยเฉย ๆ
พี่ชายเห็นผมมองสองคนนั่น..และเห็นน้องเกศยิ้มมียกมือขึ้นทักผมผ่านกระจก
แกก็ก้มหน้ากระซิบถามผมว่าใครกันดูสวยน่ารักดี ผมก็ตอบแกไปว่ารุ่นน้องที่โรงเรียนเดิม
ท่าทางที่แกก้มมากระซิบถาม..มันก็คงดูแปลก ๆไปนิดเหมือนกัน ที่จริงไม่เห็นจำเป็น
ต้องทำแบบนั้นก็ได้ ร้านเค้าก็ไม่ได้ห้ามใช้เสียงพูดคุยอะไร ผมก็ไม่เข้าใจว่าแกทำไมถึงต้องกระซิบ
แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแกหรอกครับ..เมื่อถามมาผมก็ตอบแกไป แต่ว่าภาพด้านข้างที่คนไม่รู้
มองเพียงผิวเผินเหมือนแกจะหอมแก้มผมซะงั้น เพราะปากแกกระซิบตรงหูผมนะสิ
เห็นน้องเกศมองมาหน้าแดงก่ำ ไอ้ผมก็หน้าเหว่อสิครับ ดูก็รู้ว่าน้องเค้าคิดไปถึงไหนแล้วนั่น
ส่วนเหี้ยตัวข้าง ๆ จ้องผมเขม็งตาแม่งดุโครต อารมณ์มันถ้าให้ผมเดาอ่ะนะ
เหมือนตอนมันโกรธและกระทืบยำตีนผมประมาณนั่นแหล่ะ หน้ามันตอนนั้นกับตอนนี้
แบบเดียวกันแป๊ะ ผมชักหวาด ๆพิลึก คิดว่ามันจะเดินผ่านไป
ที่ไหนได้มันกับจูงมือน้องเกศพากันเดินอ้อมไปเข้าประตูร้านมาซะงั้น.....
หวาย...ตายละกู...มันคงตรงมาที่ผมนั่งแน่ๆ เอาไงดีหว่า.........??????????????????
มาลงเต็มแล้วค่ะ......พี่วี ฝากขอบคุณนักโพสทุกท่านนะค่ะ ที่ตามเรื่องราว
ของพี่เค้า และให้แนวความคิดตลอดจนอารมณ์ร่วมทุกตอน แกชอบเข้าไปอ่านโพสมากๆค่ะ
โดยเฉพาะของคุณ YAYEE 2 บอกชอบเป็นพิเศษ เหมือนเพื่อนกันยังไงไม่รู้ว่างั้น เพราะมีแนวคิด
สอดแทรกให้ตลอด ฝากขอบคุณมาด้วยค่ะ... 
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
