ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องสั้น คำสัญญา
หากคำสัญญา จะเหนี่ยวรั้ง เพียงร่างกาย
หากคำสัญญา จะตราตรึง แต่เพียงหนึ่ง
หากคำสัญญา จะฝังลึก และคำนึง
...หากคำสัญญา จะเปลี่ยนแปร เพียงแค่ลมคำสัญญา คือสิ่งที่บางคนถือเป็นเพียงข้ออ้าง แล้วสำหรับบางคนที่ยึดถือมันล่ะ?
คำสัญญา คือคำที่พูดเอ่ยออกมาผูกมัดไว้ด้วยใจ ไม่ได้ใช้เอกสารอะไรสำคัญ หากแต่เพียงเพื่อเพิ่มความเชื่อมั่นล่ะ?
คำสัญญา มักจะทำให้ผู้คนเจ็บปวด เพราะบางคนยึดถือ แต่บางคนเห็นเป็นแค่ลมปาก มีไว้เพียงปลอบประโลมใครสักคน?
หาก คำสัญญา ที่ผูกมัดร่างกาย และวิญญาณไว้ ด้วยหัวใจที่เชื่อมั่นอย่างเปี่ยมล้น...
... ถูกกลายเป็นแค่ของเล่น? เครื่องมือ? สิ่งของคั่นเวลา สำหรับคนโป้ปดผู้นั้น แล้วคนที่ยึดถือมันดั่งชีวิตผู้นั้นล่ะ?
...เขาจะทำอย่างไร ในเมื่อความแค้นที่ควรมี กลับไม่มี หากความเกลียดชังที่ควรมี กลับพลันหายไปเพียงเสี้ยววินาทีที่เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนเสแสร้งที่ได้รับมา...
จะหนีหาย? จะเรียกร้อง? หรือแค่เฉยๆ? ไม่มีใครให้คำตอบแก่เขาผู้โชคร้ายได้ เขาไร้หนหางที่จะเดินไป เค้าเอาแต่โทษตัวเอง ที่บอกให้ผู้โป้ปดรอคอย
ณ วันนี้เค้าได้รับรู้แล้ว ว่าการรอคอยนั้น ทรมาณเพียงใด บีบคั้นเพียงใด ที่ต้องเฝ้าให้เค้ากลับมาหา มาแม้เพียงแค่ชายตามอง
อาจจะเป็นเพียงผลจากการกระทำอันแก่ตัวของเค้า หรือเพราะความโลเลในใจของผู้โป้ปดคนนั้นกันแน่เค้าไม่รู้...
เค้าไม่คิดจะโทษใคร เค้าไม่คิดจะแย่งผู้โป้ปดกลับคืน ไม่คิดจะรักษาบาดแผลในจิตใจ ไม่คิดแม้แต่... จะมีชีวิตอยู่ต่อไป
เค้าไม่ได้ประชด เค้าไม่ได้ต้องการเรียกร้องหาความเห็นใจจากใคร แต่เค้าไม่เหลือใครแล้ว เค้าไม่มีครอบครัว เค้าไม่มีญาติมิตร เค้ามีแต่เพียงชายผู้โป้ปดคนนั้น...
ดังนั้น การจากไปของเค้า หวังเป็นยิ่งนัก ที่อยากจะให้เค้ากลับมาเยี่ยมเค้าทุกๆปี ณ ที่แห่งนี้ ใต้แสงจันทราที่สาดส่อง
...อยากให้รู้ไว้นะ ว่าเราไม่ได้โกรธเคืองท่าน เราไม่โกรธ หรือโทษใคร เราถือว่าเป็นเพียงความผิดพลาด
แต่ ณ ตอนนี้ ความหวังสุดท้ายที่เค้าอยากจะทำ ก็คือการที่จะได้พบผู้เป็นที่รักของเราทุกๆ ปี ท่ามกลางแสงจันทราอันอารีย์
ขอท่านเป็นครั้งสุดท้าย ได้โปรดเถิด ให้แวะมาบ้าง แต่เพียงก้าวเดียวก็ยังดี มาชำเลืองเหลือบแลมอง แม้จะรังเกียจเดียดฉันท์ หรือหวาดกลัวกันเช่นใด
แม้นข้าไม่อาจรับรู้สิ่งใดได้อีก แต่ข้าขอวิงวอนต่อชั้นฟ้า ผ่านดวงจันทราที่ข้าเคารพยิ่งให้ฝากบอกเขาที...
......ว่าข้ารักเขาเหลือเกิน......ชายผู้โชคร้าย เลือกที่จะปลิดชีวิตของตนด้วยการ...แทงเข้าที่หน้าอกด้านซ้าย ด้านของหัวใจของเขา ด้วยมีดสั้นเล่มเล็กๆ ที่เค้าเคยได้รับมาจากผู้โป้ปดคนนั้น
กลั้นใจเสือกเข้ามิดเล่มในคราเดียว ทะลุหัวใจที่เต้นอย่างปวดร้าว
...ช้าลง ช้าลง จังหวะการเต้นของหัวใจที่ช้าลงเรื่อยๆ พร้อมๆกับที่ลิ่มเลือดค่อยๆไหลออกมาที่มุมปากของเค้า และกระอักออกมา
แม้นในเวลานี้ เค้าก็เลือกที่จะวิงวอนต่อฟ้า ที่จะให้ผู้โป้ปดคนนั้นได้รับรู้ถึงเจตนารมย์ของเขาบ้าง ในเฮือกของลมหายใจสุดท้าย ภาพที่เค้านึกถึงได้ก็มีแต่ใบหน้าของผู้โป้ปด ...ที่เค้าหลงรัก นึกห่วงว่าป่านนี้จะเป็นเช่นไรบ้าง คงจะมีความสุข อยู่กับผู้ที่เป็นที่รักสินะ...
...ท่านจะรู้รึไม่ ว่าข้านั้น จดจำรอยยิ้มอันอ่อนโยนของท่านได้มากเพียงไร รอยยิ้ม ...ที่ข้ารัก......
*************************************************************************************************
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย