Part 48 ( ครึ่งหลัง )
i don t blame you for your changes
but am i wrong to still be the same inside
เธอไม่ผิดหรอกที่เปลี่ยนไป
แต่ฉันจะผิดไหมที่เหมือนเดิม
หลังจาก เอ่ยทักทายคู่ชีวิตในเช้าวันใหม่แล้ว ทั้งสองก็จูงมือกันเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกายให้สดชื่อต้อนรับเช้าวันใหม่อันหอมหวานและอบอวลไปด้วยความรักอย่างวันนี้
และดูเหมือนว่า คนตัวโตจะพยายามอย่างมากที่จะเอาเปรียบคนร่างเล็ก ลีโอ แอ็คซายน์ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้กอดคนตัวเล็กต้อนรับวันใหม่ และในทางกลับกัน น้ำซุปก็พยายามอย่างสุดความสามารถในการเอาตัวรอด เนื่องด้วยวันนี้ ร่างบางมีโปรแกรมจะไปเยี่ยมเยียน “ตึกแม่ ของแอ็คซายน์” ที่ตั้งอยู่ในย่านธุรกิจของเมืองกรุง
“น้องจ้ะ สนใจมาเป็นยาหยีพี่ไหมจ้ะ” และระหว่างที่แต่งตัว คารมป้อยอเมียตัวเองของร่างสูงก็พุ่งขึ้นสู่ขีดจำกัด ร่างบางพูดอะไรไม่ได้มาก เอาแต่ก้มหน้าก้มตาลูบโลชั่นตามผิวเนื้ออย่างเขินอาย นานๆครั้งที่จะเงยหน้าขึ้นมา “สบตาพาเคลิ้ม” กับสามีคนเก่ง
“ไม่ล่ะพี่ หน้าพี่หื่นเกินไป น้องรับไม่ได้” เมื่อลูบโลชั่นจนทั่วผิวนวลเนียนจนทั่ว ร่างบางก็ลุกขึ้นมาช่วยคนตัวสูงแต่งองค์ ทรงเครื่อง วันนี้ ลีโอ แอ็คซายน์ อยู่ในชุดสูทสากลเข้ารูปเนื้อดี สูททำงานของลีโอนั้นน้ำซุปจะเป็นคนจัดการสั่งตัดจากต่างประเทศ เพราะเชื่อมือในเรื่องของคุณภาพและรสนิยมที่ไม่ทำให้ลูกค้าผิดหวัง เชิ้ตขาว ผูกเน็คไทน์ สีเทาทับด้วยสูทสีดำ เสริมบุคลิคของท่านผู้บริหารให้ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง
“หล่อแล้วเจ้าพ่อ” ร่างบางดิ่งเน็คไทน์ของร่างสูงให้เข้าที่แล้วมองสำรวจรอบสุดท้าย ด้วยสายตาที่พึงพอใจ
“หล่อแล้วรักไหมอีหนู” คนเจ้าคารมยังแซวเมียตัวเองไม่เลิก ลำแขนแข็งแรงโอบเอวบางให้เข้ามาตน แล้วก้มลงไปสูดกลิ่นนวลเนื้อนุ่มนิ่มบริเวณ ทำเอาคนตัวที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ดิ้นไปมาคลุกคลัก เพราะโดนไรหนวดที่เพิ่งโกนใหม่ๆของร่างสูงทิ่มเนื้ออ่อนบริเวณคอ
“ไม่รัก”
“.................” ทุกการกระทำหยุดนิ่ง ลีโอ แอ็คซายน์ หยุดการเคลื่นไหวทันทีทันใด รู้! ว่าคำพูดเมื่อกี้มันเป็นเพียงแค่ประโยคล้อเล่น แต่เมื่อได้ฟัง ได้ยินแล้ว มันก็อดไม่ได้ที่จะวูบโหวงในหัวใจ คำว่า “ไม่” ที่ออกจากปากของน้ำซุปนั้น ช่างโหดร้ายเกินบรรยายเสียจริงๆ
“ไม่รักแล้วจะให้ใจเหรอ...อีหนูรักเจ้าพ่อนะครับ”
ทำไมลีโอ แอ๊คซายน์ถึงรู้สึกว่า มองไปทางไหนก็เห็นแต่ “สีชมพู” ล่ะ ทั้งที่เมื่อกี้เพิ่งเข้าสู่หดหู่และเศร้าหมองมาแท้ๆ นี่แหละเมียเขา “หยอกให้เศร้า แล้วก็เน่าตามหลัง”
“รักเหมือนกันนะครับ” ริมฝีปากหนากดจูบลงบนหน้าผากมนอย่างรักใคร่ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้ร่างบางแต่งตัวไป เมื่อทั้งสองอยู่ในชุดที่พร้อมไปทำงานทั้งคู่แล้ว ร่างสูงก็จูงมือร่างบางลงมาด้านล่าง
“คมกริช มาทานข้าวกัน” ร่างบางเอ่ยปากชวนลูกน้องคนสนิทของร่างสูง เป็นที่รู้กันว่า คมกริชนั้นสามารถร่วมโต๊ะกับประมุขของบ้านและนางพญาของบ้านได้ และห้ามปฏิเสธ เพราะคนทั้งคู่ไม่ถือ และให้เกียรติชายหนุ่มเสมอ เมื่อได้ฟังดังนั้น ลูกน้องคนสนิทและพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทของลีโอ แอ็คซายน์ก็เดินไปยังห้องอาหาร เรือนหอหลังนี้ไม่มีแม่บ้าน เพราะน้ำซุปทำเองทุกอย่าง แต่ถ้าวันไหนมี “กิจกรรมยามดึก” ร่างบางก็ให้คมกริชเป็นคนทำอาหารแทน ซึ่งรสมือของคมากริชนั้นไม่เลวเลยทีเดียว และเช้านี้อีกเช่นกัน
“น้ำซุปจะเข้าบริษัทเหรอครับ” ร่างบางพยักหน้าให้แล้วยิ้มเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตร แต่สำหรับ ลีโอ แอ็คซายน์แล้ว ไม่ว่าจะยิ้มอย่างไหน ยิ้มแบบไหน ยิ้มเมื่อใด เขาก็อดหวงไม่ได้ ร่างเห็นดังนั้นจึงตัดไข่เจียวหมูสับ ปูอัดคำโตใส่จานร่างสูงอย่างเอาใจ
“เตรียมตัวไว้ เดี๋ยวไงน้ำซุปก็ต้องกลับไปบริหารบริษัทตัวเองอยู่แล้ว ดันมาเกิดเรื่องเสียก่อน ไม่งั้นป่านนี้ได้เป็นประธานใหญ่ไปตั้งแล้วเนอะเจ้าพ่อเนอะ”
“หึหึ ก็เมียเจ้าพ่อเก่ง ...ไอ้กริชจะมองเมียฉันนานไปแล้วนะ”
“เจ้าพ่อนี่ก็แปลก เมื่อเราสนทนา ปราศรัย กันมันก็ต้องมองหน้าและสบตากันอยู่แล้ว” ร่างบางท้วงขึ้นมาเบาๆ จนคมกริชต้องห้ามศึกเรื่อง “สบตา” เอาไว้เสียก่อน ไม่งั้นข้าวเช้าของวันนี้ต้องยืดเยื้อไปจนถึงมื้อกลางวันแล้ว
เมื่อทั้งสามรับประทานอาหารเช้าเติมพลังสร้างกำลังแรงใจก่อนไปทำงานเสร็จแล้ว น้ำซุปกับลีโอก็ช่วยกันเก็บจานแล้วล้างเก็บ โดยมีสายตาลูกน้องอย่างคมกริชมองด้วยความชื่นชม คนที่แข็งกร้าวเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นนั้น บัดนี้เหลือแต่ชายหนุ่มผู้อบอุ่น แววตาดุจเหยี่ยวแปรเปลี่ยนเป็นลูกแมวซื่อ ๆ ต้องขอบคุณผู้ชายตัวเล็กๆ แต่เข้มแข็งอย่างน้ำซุป ที่ก้าวเข้ามาในวงโคจรของ ลีโอ แอ็คซายน์ ความอ่อนหวาน และ อ่อนโยนสามารถเปลี่ยนมนุษย์ผู้แข็งกร้าวให้อ่อนหวานได้อย่างไม่น่าเชื่อ
แผ่นหลังของทั้งสองคนที่เคียงกันหันหลังล้างจานอยู่นั้น พาลให้คมกริชอมยิ้มแก้มตุ่ยไม่ได้ คุณชายมาเฟียล้างจานอย่างคล่องแคล้ว ไม่มีท่าทีประดักประเดิด และมีร่างบางของคนเป็นเมียคอยรับจานและชามไปเช็ดอยู่ข้างๆ เพียงแค่ได้มองเขาก็มีความสุขแล้ว สุขที่ได้เห็นคนที่รักและเคารพมีความสุขและยิ้มไปทุกๆวันที่หายใจ
ร่างสูงและร่างบาง ก้าวเท้าเคียงคู่กันเข้าสู่ อาณาจักรของ “แอ๊คซายน์” เรียกสายตาและความสนใจของพนักงานระดับล่างได้ไม่น้อย ทุกคนในที่นี้รู้ข่าวเรื่องร่างบางลอบยินเป็นอย่างดี เพราะระยะเวลาที่นางพญาใหญ่ นอนรักษาอยู่นั้น “นายใหญ่” ของแอ๊คซายน์ ไม่ได้ย่างเท้าเข้ามาบริษัทซักวัน จะมีแต่เพียงคมกริชที่เข้ามาเอกสารและกำหนดการต่างๆไปให้นายใหญ่เซ็นถึงบ้าน
อุ้งมือเล็กของน้ำซุปถูกกอบกุมด้วยอุ้งมือใหญ่ของลีโอ ทุกคนที่เดินผ่านต่างก้มหัวให้คนทั้งคู่ด้วยความเคารพ เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือนายใหญ่ของแอ๊คซายน์ ยังมีนางพญาอย่างน้ำซุปที่ให้กำลังใจอยู่เบื้องหลัง พนักงานไม่แปลกใจเลยซักนิดว่าทำไม นายใหญ่ของพวกเขาถึงมาชอบผู้ชาย น้ำซุปนั้นมีดวงหน้าที่หวาน ดวงตากลมโตใสราวกับผืนน้ำในลำธารกลางป่า เรือนร่างเล็กบาง ผิวเนื้อขาวใสอย่างที่ผู้หญิงเห็นยังต้องอาย อีกทั้งคำพูดคำจาก็หวานและน่าฟังเสียจนอดมองไม่ได้ คู่ควงของลีโอ แอ๊คซายน์ เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ไม่มีใครติดงฝุ่นของน้ำซุปได้สักคน
“สวัสดีทุกคน วันนี้ผู้บริหารระดับสูงอีกท่านจะเข้าร่วมประชุมกับเราด้วย” สิ้นเสียงของร่างสูง ร่างบางก็ลุกขึ้นยืนและก้มศีรษะลงทำความเคารพผู้ถือหุ้นรายอื่นอย่างนอบน้อม จริงอยู่ที่ร่างบางนั่งอยู่ในตำแหน่งรองผู้บริหารใหญ่อย่งลีโอ แต่ร่างบางก็ไม่อาจละเลยในเรื่องของอายุ “ผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ย่อมที่น่าเคารพและมีประสพการณ์มากกว่าเรา” ซึ่งร่างบางพึงระลึกไว้เสมอ
บรรยากาศภายในห้องประชุมใหญ่ในตึกสูงระฟ้าของแอ็คซายน์ เต็มไปด้วยความผ่อนคลาย เลขาอย่างคมกริชแจกจายลายละเอียดของงบประมาณ และจำนวนเม็ดเงินกว่าพันล้านของ แอ็คซายน์ไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะบางบริษัทลูกที่ทำกำไรไม่ถึงเป้าที่กำหนดไว้ แต่ผู้บริหารใหญ่ของแอ็คซายน์ก็รับฟังอย่างนิ่งเฉย ทำเอาผู้ร่วมประชุมมองร่างสูงอย่างไม่ค่อยเชื่อสายตา หากเป็นทุกที นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงคนนี้จะลุกขึ้นแจงถึงข้อบกพร่องและเล่นงานเป็นคนๆอย่างไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น
แต่วันนี้ ลีโอ แอ็คซายน์ กำลังรับฟังว่า บริษัทลูกที่ตั้งอยู่ในต่างเทศขาดทุนในจำนวนเงินเกือบ 500 ร้อยล้านด้วยใบหน้าที่นิ่งกึ่งไปทางยิ้ม และทุกคนก็รู้ในทันทีว่า สาเหตุ “อารมณ์ดีเกินเหตุ” ของลีโอมาจากไหน ถ้าไม่ใช่ ผู้ชายหน้าหวานที่นั่งจดรายละเอียดการประชุมอยู่ข้างๆ
“เหนื่อยไหมอีหนู” ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางเมื่อการประชุมจบลุล่วงไปได้ด้วยดี น้ำซุปแถลงการให้ปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ในการทำธุรกิจที่สาขาต่างประเทศใหม่ ทุกคนในที่ประชุมยอมรับข้อเสนอของร่างบางอย่างชื่นชม การวางตัวและความสามารถในด้านอื่นๆทำเอาผู้เข้าร่วมประชุมอดที่จะชื่นชมผู้ชายคนนี้ไม่ได้
“แค่เจ้าพ่อยิ้มให้ อีหนูก็หายเหนื่อยแล้ว” ร่างสูงได้ยินถึงกับหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ มือหนาทั้งสองข้างยกขึ้นมาทำรูปหัวใจแล้วโยนให้ร่างบาง พร้อมๆกับริมฝีปากหนาที่เม้มเข้าหากันแล้วส่ง “จูบ” ไปให้ทางอากาศ ร่างบางก็ยกมือขึ้นมารับแล้วแกล้งประคองอย่างถะนุถนอมเข้ากระเป๋าเสื้อสูท ทำเอา คมกริชต้องหันหน้าหนีภาพตรงหน้า แล้วหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้
ร่างบางนั่งอ่านเอกสารในโซฟาในห้องทำงานใหญ่ของลีโออย่างเงียบๆ และลีโอก็มองน้ำซุปนั่งอ่านเอกสารเงียบๆเหมือนกัน เมื่อก่อนว่าบ้าแล้ว เดี๋ยวนี้ยิ่งบ้ากว่าเก่า บ้าไม่บ้าก็นั่งดูหน้าเมียไปก็ยิ้มคนเดียวไป หัวเราะคนเดียวก็ยังมี ทำเอาน้ำซุปเงยหน้ามองคนรักอย่าง แปลกใจ ไม่รู้คนหล่อเขาไปอารมณ์ดีมาจากไหน
“อีหนู เสิร์ฟกาแฟให้หน่อยครับ” ร่างบางเงยหน้ามองคนพูด ก็เห็นว่าร่างสูงกำลังก้มหน้าเซ็นอนุมัติโครงการใหญ่ของแอ๊คซายน์อยู่
“เอาขนมเพิ่มไหมเจ้าพ่อ เค้กสักชิ้นเพิ่มพลังงาน” ร่างสูงเงยหน้ามองคนรักพลางส่งยิ้มให้
“หอมแก้มซักข้างละ 10 ทีก็เหลือเฟือแล้วครับ” ร่างบางย่นคิ้วมองคนที่ทำท่าหมดแรงอย่างหมั่นไส้แล้วเดินเข้าไปชงกาแฟและยกขนมออกมาจากห้องข้างๆ
“เค้ก100ชิ้น จะไปเท่าเมียหอมแก้ม20ทีได้อย่างไร” มือเรียววางปากกาด้ามหรูลงบนแฟ้มแล้วยกาแฟขึ้นมาจิบ และไม่ลืมที่จะตักเค้กขึ้นมาละเมียดเล็กน้อย “อยากกิน เพราะอยากอ้อนเมีย”
“หึหึ ตลอดแหละ อ้อนตลอด หันแก้มมาซิ” ร่างบางเดินมาหยุดข้างๆร่างสูงแล้วนั่งที่พนักท้าวแขน ออกคำสั่งให้คนหล่อเขาหันหน้ามา จะได้ปฏิบัติการเติมพลังงานให้ข้างละ10 ที รวมกันก็ 20 หน้าผู้บริหารคงบานไปถึงตอนเย็น เพราะขุมพลังงานมีไว้สำรองอย่างเต็มเปี่ยม
“หนักๆ เน้นๆนะอีหนู” ร่างสูงยกมือโอบเอวบางแล้วลากลงมานั่งซ้อนตักกัน คนตัวบางขยับเล็กน้อยเพื่อจัดท่าให้ตัวเอง เรียวแขนบางยกขึ้นโอบคอของร่างสูงแล้วก้มลงสูดผิวแก้มสากของร่างสูงข้างละสิบ ทำเอาคนตัวเล็กหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ เพราะหอมแก้มยี่สิบครั้ง ร่างสูงก็จุมพิตศีรษะทุยสวยยี่สิบครั้งไม่ขาดไม่เกิน
“ทำงานนะครับ คราวนี้ห้ามดื้อ ห้ามอ้อน” ร่างสูงพยักหน้ารับอย่างาแข็งขันแล้วปล่อยคนตัวบางลงจากตักแข็งแรงของตนอย่างอ้อยอิ่ง และไม่วายที่จะหยอกเอินคนเป็นเมียด้วยการยกมือลูบสะโพกอิ่มของน้ำซุป
“ทะลึ่งแล้ว ไอ้มือนี่น่ะ เดี๋ยวจะโดนงับจนขาดซักวัน”
“ไม่กลัวเมีย แล้วเราจะไปกลัวใคร ใช่ไหมไอ้กริช” ร่างสูงหาแนวร่วม สบจังหวะที่คมกริชเปิดประตูเข้ามาอย่างพอดิบพอดี ผู้ช่วยหนุ่มมองสองสามีภรรยาอย่าง งงๆ ไม่รู้ว่าก่อนเข้ามา ทั้งสองทำอะไรกัน ฝ่ายเมียหน้าแดงอย่างเขินอาย ฝ่ายผัวเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พอเดาออกมาลางๆมาใครได้เปรียบใครเสียเปรียบ
“ตอนบ่ายมีนัดคุยเรื่องซื้อที่ดินกับพ่อเลี้ยงไตรครับ”
“มีกี่นัด ถ้าเยอะก็ยกเลิกไปก่อน วันนี้อยากสวีทเมีย” คมกริชอยากจะบอกเหลือเกินว่า “วันนี้ วันหน้า วันไหน เจ้านายก็สวีทไม่เว้นวันครับ” แต่ถ้าขืนพูดออกไป คุณที่หน้แดงน่าจะเป็นคนตัวเล็กที่นั่งมองหน้าผู้บริหารใหญ่ของแอ็คซายน์อย่างแค้นๆ เพราะอยู่ในเวลาราชการทำอะไรไม่ค่อยได้
“มีนัดเดียวครับ แต่ผมว่ามันอาจจะกินเวลานานเหมือนครั้งที่ผ่านๆมาครับ” คมกริชพูดถูก การไปพบพ่อเลี้ยงไตร คนรวยจากภูเก็ตนั้นกินเวลานานเป็นชั่วโมง ทางแอ็คซายน์ต้องการซื้อที่ดินผืนใหญ่ที่พ่อเลี้ยงหนุ่มครอบครองอยู่ ที่ดินผืนดังกล่าวอยู่ลึกเข้าไปห่างไกลจากถนนหนทาง แต่ถ้ามีไว้ในครอบครอง วันข้างหน้าอาจจะปรับปรุงแล้วทำรีสอต สร้างกำไรให้กับแอ๊คซายน์ได้ไม่น้อย แต่ติดอยู่ตรงที่ว่า พ่อเลี้ยงหนุ่มคนนี้โก่งราคา และไม่ยอมขายให้เขาง่ายๆ มาตรการขั้นเด็ดขาดเกือบถูกงัดขึ้นมาใช้ แต่เมียดันออกคำสั่งว่าอย่าใช้กำลัง ร่างสูงจึงได้แต่รอคอยเวลาอย่างเสียมิได้ แต่ถ้าวันนี้พ่อเลี้ยงปักษ์ใต้ยังลีลา ท่ามากไม่ขายให้เขาอีก เขาก็ไม่สนใจแล้ว เพราะที่ผ่านมาร่างสูงใจดีเกินกว่าเหตุกับพ่อเลี้ยงไตรมานานแล้ว
“ถ้าวันนี้มันขายอีกก็ช่างหัวมัน” ร่างสูงสั่งเฉียบขาด พลางเซ็นเอกสารต่อไปเรื่อยๆ
“อีหนูไปด้วยนะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวให้ไอ้กริชไปส่งที่บ้านคุณแม่ ลีโอคุยเสร็จแล้วจะตามไป”
“อีกแล้วนะลีโอ ไม่ต้องเลย คราวนี้ไม่ตามใจแล้ว ไม่รู้แหละยังไงก็จะไป ไม่ต้องมองเลย ทำงานไป”
“ก็เจ้าพ่อ....”
“ห้ามเถียง เถียงอีกทีมีเรื่องแน่ ยังจำระเบียงบ้านคุณแม่ได้ไหม อยากออกจะนอนอีกครั้งไหม”
“ไม่เถียงแล้วครับ เมียอยากไปก็เชิญเต็มที่ครับ ผัวกลัวอย่างสุดความสามารถแล้วครับ”
“ก็ดีแล้ว หึหึ”
“โห แค่เสียงหัวเราะยังน่ากลัว” ร่างสูงหันไปกระซิบกับลูกน้องคนสนิทกันสองคน แต่ก็ไม่ลอดพ้นสายตาคมดุจใบมีดของน้ำซุป ที่รู้ทันสองคนนี้เป็นอย่างดี
“แกงจืดเต้าหู้นะวันนี้” และเรื่องอาหารก็ทำให้ทั้งสองหวั่นเกรงไม่น้อย ถ้าวันไหนคนน่ารักอารมณ์ดีก็จะได้กินดี แต่ถ้าอารมณ์เสีย หรือเสียอารมณ์เมื่อไร ร่างบางก็ทำเพียงเมนูเดียว ซึ่งก็คือแกงจืดเต้าหู้ที่ใส่เพียง ผักกาดขาว หมูสับ เต้าหู้ เท่านั้น ถึงมันอร่อย แต่มันก็น่ากลัวได้เหมือนกันนะ
“ยอมแล้วครับเมียครับ” ประธานใหญ่ เอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิด
“ผมเปล่านะครับ” ลูกน้องก็เอาตัวรอดตามเจ้านายได้อย่างราบลื่นเช่นกัน
.
.
.
.
.
ฝากดูคำผิดด้วยนะคะ ด่วนจริงอะไรจริง
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 747627 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก