หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[hahn]

อ่านทันแล้ว และ มารออ่านตอนต่อไป

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

หาซื้อดั้ยที่ไหน...คณะนี้...นู๋จะเหมายกแผง....

อร๊ายยยย....ชอบอีหนูน้ำซุป.....

ปล...ยังอ่านไม่ทันเค้าเลย....( ถึงอ่านช้า...ก็ร๊ากกกกโหมะ  จายยยค๊า )

[boylove_yj]

ขอเวลาอ่านหนังสือ เข้าขอนแก่นซักนิดซักหน่อยแล้วกันเนอะๆ

ช่วงนี้อ่านแต่หนังสือ ทั้งวี่ทั้งวัน


.
.
.
.
.
.


 


ขอเม้นอวยพร ซักนิดซักหน่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


*********** คิดถึงคนอ่านที่น่ารักทุกวัน


จุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[wikichan]

ขอให้...
         สอบได้ ๆๆๆๆ ทำได้ ๆๆๆๆ
         ไม่อ่านก้เปิดผ่านตาบ่อย ๆ
         ท่องคุรุฯ ๆๆๆๆ ท่องไว้นะ
        ยังไงพี่เชื่อว่า น้องหมวยต้องทำได้แน่นอน
แล้วจะรอดูผลนะ สู้!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[boylove_yj]

[มาเฟียที่รัก กิ็กรักคุณชายตาโต]  ตอน...........ฟรีสไตร์ By muay
.
.
.
.
.
.
“น้ำซุป พูดมาเลยว่า ไอ้กุ้งกับเจ้าพ่อ อันไหนสำคัญกว่ากัน”  

“ลีโอ!! เสียงดังทำไมเนี่ย เดี๋ยวเขาก็แห่กันมามองหรอก”

คือตอนนี้พวกผมกำลังอยู่ในปาร์ตี้น่ะครับ พวกไอ้ฟาร์ก็นั่งกินกันตามปรกติ มีแต่ผมที่แหละที่ยืนย่างกุ้งอยู่เป็นบ้าเป็นหลังคนเดียว แล้วไอ้เจ้าพ่อก็เสือกไม่ช่วย แถมยังมาละลานอีก เยี่ยมม
แล้วเมื่อกี้ว่าอะไรนะ กุ้งกับผัว อย่างไหนสำคัญกว่านั้นงั้นเหรอ ให้ตายเถอะ ถามมาได้ ผมก็ต้องตอบว่ากุ้งอยู่แล้ว ของกินย่อมมาก่อนสามีเสมอ

“ลีโอ เห็นไหมว่าซุปกำลังทำอะไรอยู่ กวนอยู่ได้ ยื่นจานมา”  ผมหันหลังไปหยิบจานเปล่าที่ไอ้หล่อมันถือเอาไว้มาถือเอง แล้วคีบกุ้งเผาใส่ไป3 ตัวจัดเรียงกันอย่างสวยงาม

ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่ไปนั่งกินกับคนอื่นเขา ก็ไอ้เมนูกุ้งเมื่อตอนบ่ายน่ะซิ ที่ทำเอาอาการอยากแดกซีฟู้ดลดลงทันที และลีโอเองก็เป็นเหมือนกับเขา

“ก็ตั้งแต่ลงมาเนี่ย สนใจกันบ้างไหม ตั้งหน้าตั้งตาย่างอยู่ได้ เชฟก็มีทำไมไม่ใช้”  เชฟประจำโรงแรมที่ยืนอยู่ข้างๆผม ส่งยิ้มให้เจ้านายตัวเองอย่างเฝื่อนๆ

สงสัยกลัวโดนไล่ออก เพราะบังอาจให้เมียเจ้าพ่อลงมือทำเอง

“ซุปจะทำเอง แล้วก็ไม่ได้ย่างมากมายขนาดนั้นเสียหน่อย ก็เอาไปให้ไอ้พวกตายอดตายอยากนั่นกินนะ”

“ก็นั่นแหละ เลิกทำได้แล้ว ไปนั่งคุยกับพวกเพียงฟ้าดีกว่า ดูซิ มอมหมดแล้ว ให้เชฟทำนะ”  ไม่ต้องให้ผมพูดมากแต่อย่างใด ลีโอจัดการดึงที่คีบออกจากมือผม แล้วส่งให้เชฟอย่างรวดเร็ว แล้วลากผมกลับมานั่งสื่อปูกับพวกไอ้ตัส

“น้ำซุป จะกลับไปบริหารงานที่บ้านแล้วใช่ไหม”   เพียงฟ้าเงยหน้าขึ้นมาถามร่างบาง และนั่นก็ทำให้คนตัวเล็กมองสบตาเพื่อนตัวเองอย่างรวดเร็ว ร่างสูงจึงมองคนทั้งคู่ทันที

“อืม คุณหญิงบอกว่า ไม่ไหวแล้ว พ่อก็อยากพักเหมือนกัน” ร่างบางตอบเพื่อนกลับไป ดวงตากลมโตเบนออกจากใบหน้าของเพียงฟ้า แล้วมองมาที่คนรักทันที

เขากับลีโอ คุยกันเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ไม่มีใครพูดอะไรไปมากนัก เพราะไม่อยากให้กระทบฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ใจก็อยากอยู่ช่วยงานลีโอที่บริษัท แต่ก็ไม่อยากทิ้งหน้าที่และความรับผิดชอบของตัวเอง เพราะคุณหญิงแม่ของร่างบางนั้นหวังที่จะได้เห็นลูกชายของตัวเองนั่งแท่นเป็นผู้บริหารซักครั้ง

“แล้วพี่ยอมเหรอ อย่าไปยอมนะพี่ ยิ่งไอ้ซุปเป็นประเภทเชื่อคนง่าย ปัญญาอ่อนอยู่ มีหวังได้โดนคนอื่นคาบไปแดกแน่ๆ”  ตัสกระซิบกับร่างสูงของลีโอสองคน

“ใครมันจะยากให้เมียตัวเองไปทำงานเหนื่อยๆว่ะ แต่ทำไงได้ล่ะ ขัดไม่ได้ แม่เขาอยากให้กลับไป นายรู้หรือเปล่า ใจจริงพี่อยากจับขังไว้ที่บ้านเสียด้วยซ้ำ ไม่ต้องออกมาพบใครทั้งนั้น”  ร่างสูงยกเบียร์ขึ้นมากระดกอย่างรวดเร็ว ร่างบางที่คอยมองอยู่ข้างๆ ก็จัดการตีลงมาที่แขนหนาของร่างสูงอย่างเตือนๆ

“โหพี่!! สงสารเพื่อนผมบ้าง  ก็งานที่บ้านมันนี่นะ อย่าคิดมากนะ แต่พี่ดูมันดีๆนะอย่าให้มันทำงานหนักมาก เดี๋ยวผมได้เข้าไปเดินแจกยิ้มให้พยาบาลที่โรงบาลอีก”  

ตัสนั้นเอ่ยเตือนร่างสูงถึงลิมิตทำงานของน้ำซุป เพราะตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่นั้น มีเหตุการณ์เชียดตายมาแล้ว  ครั้งนั้นน้ำซุปทำงานคณะหามรุ่งหามค่ำ ข้าวปลาไม่ได้กิน และผลที่ตามมาก็คือ เพื่อนเขานั้นตัวเหลืองและซีดและในที่สุดก็เป็นลม และถ้าไม่เอาไปส่งโรงบาลได้ทันท่วงทีป่านนี้คงไม่มีน้ำซุปสุดน่ารักมาจนถึงทุกวันนี้

“หรือพี่จะย้ายสำนักงานไปรวมกับบริษัทของน้ำซุปดี นายว่าเป็นไงตัส”   ระหว่างที่คุยมือหนาก็คอยแกะกุ้งแกะปลาให้เมียกินไปเรื่อยๆ จนนัทที่นั่งตรงข้ามน้ำซุปทนอิจฉาไม่ไหว ยกจานกุ้งและปลาเผาที่ลีโอแกะให้น้ำซุปไปกินเอง  ร่างบางโวยวายเล็กน้อย แต่ร่างสูงก็ปลอบว่าเดี๋ยวแกะให้ใหม่ นั่นแหละ  คุณนายน้ำซุปถึงได้ยอมสงบ

“ดีซิพี่ คิดได้ไงเนี่ย แต่ถามมันก่อนนะเดี๋ยวมันโวยวายตามหลัง เฮ้ย!! ไอ้นัท มึงจะไปไหน”   เมื่อตอบคำถามร่างสูงเสร็จ ตัสก็ตะโกนถามเพื่อนตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าณัฐดนัยกำลังเดินออกไปจากวงสนทนาริมหาด

“รับโทรศัพท์ พี่มึงนั่นแหละโทรมา”  เมื่อตอบคำถามเพื่อนเสร็จ ณัฐดนัยก็เดินออกไปทันที โดยทิ้งความสงสัยให้กับคนอื่นๆไว้ข้างหลัง แต่สำหรับตัสแล้วเขารู้ดีว่าใครโทรมา ก็คงไม่พ้นพี่น่านน้ำ รุ่นพี่ร่วมคณะแน่ๆ ไม่รู้ว่าได้เสียเป็นผัวเมียกันหรือยัง ( มึงเกี่ยวไรด้วย )

“พี่มึง ไหน อะไรยังไง พวกมึงสองคนมีความลับอะไรกัน”   โค้ชเยาวชนทีมชาติอย่างไมค์เอ่ยดักทางเพื่อนตัวเองเอาไว้ เขาก็สังเกตมานานเหมือนกัน ว่าไอ้สองคนนี้มันต้องมีอะไรปกปิดเอาไว้แน่ๆ หรือว่าพวกมันสองคน แอบแดกกันเอง ( คิดได้?????? )

“คิดมากน่า ไม่มีอะไรหรอก พอมันมา มึงก็ถามมันดิ” ตัสบอกปัด ใจอยากจะบอกทุกคนเหลือเกินว่าไอ้นัทมันไม่ได้โสดมาตั้งแต่อยู่ มหาลัยแล้ว แต่ก็พูดไม่ได้ เพราะเจ้าตัวมันยังไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเลย

ไม่ใช่ว่าเพื่อนผมอยากปิดนะครับ แต่มันบอกว่าให้เป็นแฟนกันก่อนค่อยบอกทีเดียวเลย ผมน่ะมองมันออกตั้งนานแล้วว่าไอ้นัทน่ะรักพี่น่านตั้งแต่เห็นครั้งแรกด้วยซ้ำ เพราะพื้นเพนิสัยมันติดออกจะหยิ่งๆหน่อยครับ ถ้าคนไหนไม่สนิทจริงๆ  ไอ้นัทจะไม่ค่อยคุยด้วยเลย

แต่กลับพี่น่าน มันต่อล้อต่อเถียงอยู่นั่นแหละ  นั่นแหละ คือต้นกำเนิดของความรักของมัน
ตกดึกปาร์ตี้ยิ่งสนุก เพราะร่างสูงของลีโอนั้นอาสาดีดกีตาร์ให้ทุกคนฟัง เพื่อนๆของร่างบางนั้นต่างพากันตกใจเป็นแถว ๆ เพราะนึกไม่ถึงว่ามาเฟียอิตาลีจะดีดกีตาร์เป็น แต่สำหรับร่างบางนั้น เจ้าพ่อดีดให้ฟังเป็นประจำ ตอนไหนที่ว่างก็จะมานั่งร้องนั่งแต่งเพลงกันประจำ

“ซุปครับ อยากฟังเพลงอะไร”  อย่าคิดว่านี่คือเสียงลีโอ เพราะถ้าคิด คุณคิดผิดแล้ว เพราะไอ้ต้นเป็นคนที่พูดประโยคนี้ขึ้นมาเอง

สิ่งที่ลอยตามประโยคของต้นกล้าก็คือ กล้ามปูที่ขว้างโดยเจ้าพ่อใหญ่แห่งอิตาลีนั่นเอง

“น้อยๆหน่อยไอ้หนอนข้าว  เมียกูนะมึง”  มือหนาดึงเอวบางของเมียรักเข้าหาตัวเอง แต่น้ำซุปก็ขยับหนีเหมือนเดิม ลีโอจึงทำหน้าเข้มส่งไปให้

“เดี๋ยวก็ดีดไม่ได้หรอก นั่งอย่างนี้แหละ”  ร่างบางเอาตัวรอดจากอ้อมกอดพญามารได้อย่างหวุดหวิด

“ขอกำลังแรงใจให้เจ้าพ่อดีดกีตาร์ซักนิดนะอีหนู”  ได้ยินดังนั้นร่างบางก็หน้าแดงขึ้นมาทันที เมื่อเงยหน้ามองไปยังเพื่อนๆของตัวเองทีละคน ก็เป็นอย่างที่คิด เพราะทุกคนต่างมองมาที่เขาเป็นจุดเดียว

โดยเฉพาะได้ตัสกับไอ้ไมค์ที่ทำท่าเลียนแบบเขากับลีโอด้วยกัน ดัดจริตเป็นกระเทยได้อย่างน่าเตะมากมาย

“มองไรกันเนี่ย เขินเหมือนกันนะ พวกมึงสองคน เลิกทำตัวอุบาทสักทีดิ เห็นแล้วสงสารลูกตา”   น้ำซุปทำทีฮึดฮัดอารมณ์เสียเพื่อเปลี่ยนประเด็นของคนอื่นๆ

“เจ้าพ่อขา มามะ มาให้ซุปจุ๊บซะดีๆ”     ( ไมค์ )

“จะเอาแค่จุฟเหรอ จูบก็ได้นะ เอ๊ะๆ หรือว่ามากกว่าจูบดี”  ( ตัส )

“โว้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!! พวกเหี้ย ไม่ต้องล้อเลย แล้วจะยิ้มอะไรนักหนาลีโอ ยิ้มมันอยู่นั่นแหละ หุบยิ้มเดี๋ยวนี้นะ”

เมื่อเล่นงานเพื่อนตัวเองไม่ได้ น้ำซุปก็หันเหเข็มมาทางร่างสูงทันที มือบางจับใบหน้าหล่อของลีโอยืดไปยืดมาอย่างอายๆ แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไรออกไป

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง จูบ กับ หอมแก้มเอาอะไร”
  

“ไม่เลือกเลยได้ไหม เดี๋ยวค่อยไปทำที่ห้องก็ได้ อยู่ตรงนี้อายพวกมันอ่ะ ยิ่งไอ้เวรตัสยิ่งชอบล้อซุปอยู่”  ร่างบางพูดเสร็จก็หันไปอ้าปากรับกุ้งจากเพียงฟ้าที่นั่งแกะให้เล่นๆ  เล่นไปเล่นมา กลายเป็นว่า ต้องแกะให้อ้อมวงซะนี่

จุ๊บบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แชะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“เฮ้ย!! ถ่ายไว้ทำไมเนี่ย ลบออกเลยมึง”  ร่างบางลุกขึ้นโวยวายแล้วกำลังจะกระโจนใส่ตากล้องไมค์ แต่มือหนาก็ดึงมือบางมานั่งลงข้างๆเสียก่อน

“ไมค์ ล้างแล้วเอาไปใส่กรอบไอ้พี่ด้วยนะ เสร็จเมื่อไรก็มาเอาเงินที่พี่”  

“ผมทำให้ฟรีเลยแล้วกัน เป็นของขวัญแต่งงานไรเงี้ย ลูกหลานที่เกิดมาจะได้รู้ว่าพ่อกับแม่หวานกันอย่างไง”  

มาเจอมุกนี้ของไอ้ไมค์เข้า ร่างบางถึงกับน๊อคได้เหมือนกัน แต่ก็ต้องทำโมโหกลบเกลื่อนเอาไว้

“ของขวัญห่าไร มั่ว!! แล้วจะล้างทำไมเนี่ย”  ร่างบางเริ่มงุดงิดง่องแงงอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครว่าอะไร เพราะใบหน้าหวานของน้ำซุปตอนนี้ขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารัก

“กูพลาดอะไรไปหรือเปล่า ให้ตายเถอะ รู้งี้ไม่น่าลุกไปเลย”  นัทที่เพิ่งเดินกลับมา จากการออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก นั่งลงประจำที่เดิม

“กูก็คิดว่า มึงโดนผีต้นมะพร้าวจับทำเมียไปแล้ว”  

“ปากมึงน่ะไอ้ไมค์ เดี๋ยวกูก็เอาสาหร่ายยัดตูดแม่งเลย”  

“เมื่อกี้ไปคุยโทรศัพทกับใคร??”  น้ำซุปมองไปที่เพื่อนรักทันที คนอื่นๆก็เลยต้องมองตาม นัทที่ตกเป็นเป้าสายตาถึงกับทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว

“คุยกับรุ่นพี่”  ณัฐดนัยทำหน้าตาใสซื่อส่งมาให้ทุกคน แต่น้ำซุปกับฟาร์กลับไม่คิดอย่างที่ณัฐดนัยพูด ทั้งสองต่างเชื่อว่ามันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นแน่ๆ

“อย่าให้รู้ทีหลังนะไอ้นัท ไม่งั้นมึงได้โดนกูแดกหัวแน่ๆ”  เพียงฟ้าขู่เพื่อนรักอย่างไม่จริงจังนัก

“เอาล่ะ ไม่ต้องตีกัน กูไม่อยากดูมวยทะเลตอนนี้ ตอนนี้อยากดูมาเฟียร้องเพลง”  ร่างบางหันไปด่าเพื่อนตัวเอง แล้วหันกลับมามองหน้าคนรักที่ตอนกำลังก้มหน้าเช็คสายกีตาร์อย่างจริงๆจัง
“อยากฟังเพลงอะไร”  ร่างสูงเอ่ยปากถามเมียตัวเอง แต่ตาไม่ได้เงยขึ้นมามองหน้า เพราะตนนั้นกำลังลองสายกีตาร์เพื่อฟังเสียงอยู่

“เพลงอะไรก็ได้ น้ำซุปฟังได้หมด ว่าแต่ลีโอร้องเพลงได้จริงๆเหรอ น้ำซุปต้องใช้เครื่องช่วยฟังหรือเปล่า”   น้ำซุปเอ่ยแซวร่างสูงอย่างอดไม่ได้ และนั่นก็ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นหัวเราะออกมาทันที

“พูดอย่างนี้ เดี๋ยวคืนนี้ไม่ได้นอนนะ”  

“โอ้วววววววววววววว”    บรรดาเพื่อนสนิทของน้ำซุปต่างพากันหัวเราะและโห่ออกมาอย่างรู้ทัน และนั่นก็ทำให้ร่างบางเขินหนักเข้าไปอีก

“เพลงที่จะร้องต่อไปนี้ เปรียบเสมือนกับจดหมายรักที่จะส่งไปถึงน้ำซุป ...ใช้ใจร้องและอยากให้น้ำซุปใช้ใจฟังเหมือนกัน”

ร่างบางมองไปที่ร่างสูงอย่างปลื้มๆ ไม่บ่อยนักที่ลีโอจะร้องเพลงสื่อความในใจกับเขา ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา แต่ก็โดนมือสากของร่างสูงค่อยๆเช็ดหยาดน้ำตาออกจากแก้มนวลอย่างช้าๆ


“แล้ววันหนึ่งเธอนั้นก็มา ฉันรู้สึกเธอนั้นคุ้นตา เหมือนบางสิ่งฉุดฉัน
ดึงเธอเข้าหา ได้มารักและรู้ใจกัน ตั้งแต่เจอะเรานั้นคุ้นเคย”

   แค่ท่อนแรกที่ลีโอร้องออกไป ก็สระกดคนตัวเล็กไว้นิ่งๆ  เพลงนี้ เพลงที่ร่างสูงบอกกับเขาว่า จะร้องให้ฟัง แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ร้อง เพราะต่างคนต่างทำงาน ถึงแม้น้ำซุปจะได้ไปทำงานที่บริษัท แต่งานที่บ้านใหญ่ก็เยอะไม่น้อย

“เหมือนรู้จักมาแล้วเนิ่นนาน ถ้าจะบอกเหตุผลเรื่องเธอกับฉัน  
ก็ไม่เห็นจะมีข้อไหน
บางครั้งฉันคิดเอง ว่าฟ้าสร้างเรามาอย่างตั้งใจ”

“ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน
ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างมาไว้เพื่อเธอ ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน ตลอดไป”

และแล้วสายน้ำแห่งความรักก็ค่อยๆไหลลงมาจากดวงตากลมหวานของน้ำซุปอย่างช้าๆ เสียงเพลงที่ผ่านริมฝีปากหนาของลีโอออกมานั้น แทนความรักที่กักเก็บอยู่ในหัวใจของร่างสูงออกมาอย่างสวยงาม


“ถ้าเราต่างไม่หันมามอง พลาดทุกอย่างเพียงเสี้ยวนาที
ถ้าไม่ถูกขีดไว้ ให้เป็นอย่างนี้ เราจะหันมาเจอะกันได้ไหม
บางครั้ง ฉันคิดเอง ว่าฟ้าสร้างเรามาอย่างตั้งใจ”

ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน
ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างมาไว้เพื่อเธอ ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน ตลอดไป


เสียงกีตาร์คลอไปกับสายลมของทะเล แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับสายตาที่ลีโอมองมาที่ร่างบาง ดวงตาคมเข้มถ่ายทอดความรู้สึกรัก ทั้งหมดของหัวใจให้กับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ
ร่างบางส่งยิ้มไปให้ร่างสูง ดวงตาแสนหวานที่ลีโอชอบนักหนาตอนนี้ท้วมท้นไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความปลื้มปริติ  ริมฝีปากบางกัดริมฝีปากล่างไว้อย่างต้องการข่มเสียงสะอื้นเอาไว้ เพียงฟ้าที่นั่งอยู่ข้างๆ จึงจับมือเพื่อนเอาไว้ปลอบประโลม

“ให้เธอรักฉัน ให้ลีโอรักน้ำซุป ให้เราสองคนคู่กัน ให้ความรักที่มีทั้งหมดของลีโอส่งผ่านไปถึงใจซุป”
เสียงกีตาร์และเสียงร้องหยุดลง เหลือไว้แต่เพียงรอยยิ้มของคนที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนี้  ยิ้มที่เห็นเพื่อนตัวเองมีความรักที่สมบูรณ์แบบ ไม่ต้องแย่งชิง ไม่ต้องไขว่คว้า แต่รักก็มาอยู่ในอ้อมแขนของน้ำซุป

“ฮึก..”  

“ผมรักคุณ”  

“รู้แล้ว  รู้มานาน รู้ตั้งแต่คนที่ชื่อลีโอก้าวเข้ามาในชีวิตของน้ำซุป”

“ท้องทะเลเป็นพยาน ผม นายลีโอ แอ็คซายน์ จะขอสาบานตรงนี้ว่า จะรักและดูแลคุณหนูน้ำซุปไปจนวันตาย ยามเหนื่อยเราสองคนก็จะเหนื่อยด้วยกัน จะหมั่นเติมความรักอยู่เสมอ และถ้าหากผมผิดสัญญา ขอให้ท้องทะเลมาเอาชีวิตผมไปได้เลย ผมยินดี”  

“เหมือนคำสาบานงานแต่งงานหน้าบาทหลวงเลย”  ร่างบางก้มลงไปกระซิบกับร่างสูง

“ก็ตอนนี้เราก็แต่งงานกันไง ให้พวกไอ้ตัสเป็นพยาน จริงไหมตัส”   ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปถามความเห็นกับรุ่นน้องของตน

“พี่!! ยังกับงานแต่งงานแหนะ ประโยคเมื่อกี้ทำเอาขนลุก” ( ตัส )

“ตอนที่พี่พูดว่า ถ้าผิดสัญญาให้ท้องทะเลมาเอาชีวิตไปน่ะ ตอนนี้สุดยอดยิ่งกว่า”  ( ต้นกล้า )  

“ไม่ไหวแล้วว่ะ สนุกกันให้เต็มที่นะ ขอตัว”  ร่างสูงไม่พูดเปล่า เรือนกายสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนแล้วก้มลงมาอุ้มร่างบางขึ้นแนบอก ยิ่งตอกย้ำขึ้นไปอีกว่า

คำว่าไม่ไหวของลีโอนั่น มันคืออะไร

...
 


คนไหนที่เม้น ขอให้"รวย" แบบฉุดไม่อยู่ ฮ่าๆ

โอมมมมมมมมมมมมมมมม เม้นจงมา  
 
กด+ จงเพิ่ม

เพี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[boylove_yj]

NC 2
.
.
.
.
.


.
.
.
.
.



( เช็ดเลือด และ น้ำลาย ก่อนนั่งอ่านด้วยเน้อ ฮ่ะๆๆ )




...

“อื้ออ....”    ริมฝีปากหนาไล่จูบริมฝีปากบางของน้ำซุปอย่างหิวกระหาย มือบางพยายามผลักหน้าอกแน่นขึงของร่างสูงออกจากตัว เพราะตอนนี้ตนเริ่มจะหายใจติดขัดแล้ว แต่ร่างสูงก็ไม่สนอาการร้องเตือนเล็กๆนั่น

   เมื่อร้องเพลงเสร็จ ร่างสูงก็จัดการอุ้มร่างบางออกมาจากวงอย่างไม่อายสายตาของเพื่อนๆน้ำซุปที่มองมาอย่างรู้ทัน

   ใช่ว่าน้ำซุปจะไม่เอ่ยปากห้าม ใช่ว่าน้ำซุปจะไม่เขินอาย แต่เขาห้ามคนตัวโตที่อยู่ดีๆก็ต้องการทำรักขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่เมื่อห้ามปรามไม่ได้ ร่างเล็กก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ตลอดทางที่ลีโออุ้มร่างบางขึ้นมาบนห้องก็ซุกหน้ามาที่หน้าอกหนาของลีโอตลอดเวลา

   ใครจะกล้าเอาหน้าออกไปล่ะ แค่นี้เขาก็รู้หมดแล้วว่าที่ไอ้หล่อมันอุ้มมาอย่างนี้จะไปทำอะไร ใจอยากจะทุบใบหน้าเข้มๆนั่นซักที แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่อย่างลีโอขู่ไว้ว่า

   ‘ทุบหนึ่งครั้ง จูบสามที’   ผมว่าอย่าไปเสี่ยงกับความหื่นของลีโอดีกว่า ดีไม่ดี ผมยังไม่ได้ทุบซะด้วยซ้ำ ลีโอจะจูบผมก่อนนี่ซิ คนๆนี้หื่นไม่เลือกที่และไม่เลือกเวลาครับ

เมื่อถึงห้องนอนเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็ค่อยๆวางคนตัวเล็กลงบนเตียงอย่างช้าๆ

“ยั่ว”  ริมฝีปากหนาปล่อยกลีบกุหลาบบางตรงหน้าออกอย่างช้าๆ พร้อมทั้งเอ่ยปากบอกคนด้านล่างอย่างแผ่วเบา

มือหนาปัดปอยผมที่ตกลงมาปรกใบหน้าสวยหวานขึ้นไปทัดหู แล้วก้มลงจูบหน้าผากมนของคนตัวเล็กอีกครั้ง อย่างอ่อนหวาน

“ที่ไหน...อ๊ะ!!”  ปากบางประท้วงได้ไม่นานก็ห่อเข้าหากันอย่างเสียวซ่าน เพราะมือหนาของลีโอลากไปมาใต้ร่มผ้าตรงหน้าท้องแบนเรียบ

มือขวาประคองลำคอขาวของน้ำซุปเอาไว้อย่างรักใคร่ มือขวาก็ค่อยๆปลดเสื้อเชิ้ตตัวบางอย่างชำนิชำนาญ ใบหน้าคมฝังลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของร่างบาง ริมฝีปากหนาไล่เลียผิวเนื้อตรงซอกคอ พร้อมทั้งจดจูบและดูดดุนเพื่อทำลอยรักเอาไว้

“อ๊ะ....อืออ...ลีโอ!!!”   น้ำซุปเรียกชื่อคนรักอย่างอ่อนแรง อีกทั้งยังกัดปากตัวเองอย่างสะกดกลั้นอารมณ์พิศวาสของตัวเองที่กำลังประทุ เพราะร่างสูงเป็นคนปลุกปั่น

ลิ้นเรียวไล่เลียลงมาช้าๆ จากลำคอ ผ่านไหปลาร้าคู่สวยก็หยุดอยู่ตรงนั้น เพื่อที่ตัวเองจะได้ทำรอยรักเอาไว้  ริมฝีปากร้ายกาจของลีโอ ดูดดุนผิวเนื้อบริเวณนั้นอย่างคลั่งไคล้ 

ร่างบางของน้ำซุปตอนนี้บิดไปมาอย่างเสียวซ่าน มือบางขยุ้มผ้าปูที่นอนอย่างระบายอารมณ์ ใบหน้าสวยหวานส่ายไปมาบนหมอน ตรงหางตามีหยาดน้ำตาไหลซึมอยู่นิดหน่อย

“อ๊ะ!!!!!!!”     แล้วริมฝีปากบางก็ต้องออกมาเสียงดังอีกครั้ง เพราะริมฝีปากร้ายกาจของลีโอกำลังดูดดุนติ่งไตบนหน้าอกด้านขวาของร่างบางอยู่  ลีโอไล่เลียอยู่ตรงรอบๆติ่งไต ยิ่งสร้างความรัญจวนใจให้กับคนตัวเล็กขึ้นกว่าเดิม  และในที่สุดร่างสูงก็ครอบปากลงไปบนเม็ดไตของร่างบาง

เมื่อหน้าอกด้านขวาของร่างบางเต็มไปด้วยรอยรักมากมายแล้ว ร่างสูงก็เปลี่ยนข้างไปด้านซ้ายอย่างกลัวที่มันจะน้อยใจ เขาค่อยๆ ดูดและเลียอย่างช้าๆ อย่างต้องการให้ร่างบางได้รู้ว่า การทำรักครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความอ่อนหวานและลึกซึ้ง

มือหนาค่อยๆ ถอดการกางผ้าฝ้ายตัวยาวของคนตัวเล็กออก และในที่สุดมันก็หลุดออกจากเรียวขาเสลาของน้ำซุป และในที่สุดร่างเปลือยเปล่าของน้ำซุปก็ปรากฏต่อสายตาคมกล้าของลีโออีกครั้ง
ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งมันก็ทำให้เขารักและหลงร่างๆนี้ขึ้นไปอีก แม้เขาสองคนรักทำรักกันบ่อยๆ แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งๆเขาจะต้องหยุดมองร่างเปลือยแสนหวานร่างนี้ก่อน

“อื้อ!”  เมื่อกายบางเปลือยเปล่า ผิวเนื้อที่ตอนนี้ปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดอยู่ก็ยิ่งบิดเร่าไปมาอย่างเสียวซ่าน เพราะริมฝีปากหนาของลีโอค่อยๆ ไล่ลงต่ำไปอย่างช้าๆ จนมาหยุดที่ท้องน้อย เมื่อรู้สึกถึงสิ่งเปียกชื้นที่ไล่ดูดดุนหน้าท้องของตัวเองอยู่ น้ำซุปก็ยิ่งกรีดร้องออกมาอย่างไม่เป็นภาษา

“ไหวหรือเปล่าที่รัก?  ขอเจ้าพ่อทักทายน้ำซุปก่อนนะ”  ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาถาม เพราะขีดจำกัดการปลดปล่อยของน้ำซุปนั่นมีไม่มากนัก เล้าโลมแค่แผ่วๆอย่างช้าๆ น้ำซุปของเขาก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาแล้ว

“วะ..ไหว เจ้าพ่อทำต่อเถอะ” 

เมื่อได้ยินดังนั้นริมฝีปากหนาก็ก้มลงคลอบแก่นกายของคนตัวบางทันที

“อ๊ะ  อึก!!”     ริมฝีปากร้ายกาจของลีโอค่อยๆไล่เลียไปตามแก่นกายของน้ำซุปอย่างช้าๆ ลีโอคลอบปากลงบนแก่นกายของน้ำซุปอีกครั้ง ร่างสูงใช้ปากลูดลงแก่นกายของน้ำซุปอย่างเร่าร้อน มือก็ไม่ปล่อยว่างเอื้อมขึ้นมาด้านบน จับติ่งไตเม็ดสวยของร่างบางเม้มอย่างแรงๆเพื่อต้องการกระตุ้นอารมณ์ของคนสวยให้ประทุออกมาอีกครั้ง

“ลีโอ!!!!!”  น้ำซุปร้องเรียกชื่อคนรักออกมาอย่างเสียงดัง เพราะตัวเองนั้นได้ปลดปล่อยความอัดอั้นออกมาอย่างเต็มทีในโพรงปากของร่างสูง

“หวานอีกแล้ว”   ร่างสูงของลีโอเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างช้าๆ เพื่อต้องการให้ร่างบางได้รับรู้ว่า น้ำรักของร่างบางที่ร่างสูงกินไปนั้นหวานถูกใจแค่ไหน

“บ้า!!”  มือบางทุบไปที่ไหล่หนาอย่างประอายๆ มองดูร่างสูงอีกทีไม่รู้ว่าถอดเสื้อผ้าตอนไหน เพราะตอนนี้เขากับลีโอนั่นต่างอยู่ในชุดวันเกิดอันแสนเซ็กซี่ทั้งคู่

มือหนาคว้าสะโพกมนมาไว้ข้างหน้าตนแล้ว จัดการแยกเรียวขาขาวอมชมพูของน้ำซุปออกจากัน ในที่สุดช่องทางอันคับแน่นก็ปรากฏต่อสายตาเขาอีกครั้ง

“อย่าใช้ลิ้นได้ไหม”  ร่างบางจับศีรษะคนรักเอาไว้ก่อนที่จะมันจะไหล่ลงมาตรงช่องทางของเขา

“ขอเหตุผล”  ร่างสูงหยุดการเล้าโลมทันที  เขาหยุดนิ่งเพื่อฟังว่าทำไมร่างบางถึงไม่ต้องการให้เขาใช้ลิ้นกับส่วนนั้น

“มัน......อาย” 

“ทำไมต้องอาย เป็นคนๆเดียวกันแล้ว”  นิ้วเรียวค่อยๆกดลงไปในช่องทางอมชมพูของน้ำซุปอย่างช้าๆ โดยไม่ใช้ลิ้นอย่างที่คนสวยสั่ง

*ไม่ใช้รอบนี้ ค่อยใช้รอบหลังก็ได้  ( กะว่าจะเอาซัก6 รอบ )

“อ๊ะ ซี้ดด...อ๊า!!!”   กายบางบิดเร่าอย่างเสียวซ่าน เพราะร่างสูงเร่งจังหวะการละเลงนิ้วที่ช่องทางเร็วขึ้น

“พร้อมหรือยังครับที่รัก”  ปากเอ่ยถาม แต่นิ้วไม่หยุดขยับ ร่างบางอยากจะทุบหลังคนรักยิ่งนัก แต่ก็ทำอย่างที่ใจคิดไม่ได้ เพราะแม้แต่แรงขยับสะโพกยังไม่มีเลย
“อื้ออ!!!!!”  ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงอย่างให้สัญญาณ ลีโอเห็นดังนั้นจึงเลียริมฝีปากตัวเองแล้วมองไปที่ร่างเปลือยเปล่าข้างล่างอย่างหื่นกระหาย

“เจ็บ!!! ลีโอ เอาออกไป!!”   บางประท้วง แต่มือกับกอดคอของร่างสูงเอาไว้แน่น

“อย่าเกร็งน้ำซุป!! สูดลมเข้าลึกๆ”  คนตัวเล็กทำตามที่คนรักบอกแต่โดยดี จนในที่สุดแก่นกายของลีโอก็เข้ามาอยู่ในตัวร่างบางจนมิด

“อึก....”   ร่างบางแขม่วท้องอย่างทุรนทุราย ถึงแม้จะทำรักกับลีโอบ่อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ร่างบางปรับตัวได้เลย แต่สำหรับลีโอแล้วเขากลับคิดว่า นี่แหละคือเสน่ห์ของน้ำซุปที่มัดใจเขาไว้อยู่หมัด เพราะนั่นทำให้เขาคิดว่า เมียเขานั่นสวยงามและบริสุทธิ์อยู่เสมอ

ร่างสูงค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อต้องการให้คนตัวเล็กปรับตัวตามไปด้วย มือมือบางคลายจากคอของร่างสูงเพื่อเปลี่ยนที่ เอามาวางไว้บนแผ่นอก นั่นแสดงให้เห็นว่า เมียเขาเริ่มจะปรับตัวได้แล้ว

“อ๊ะ!!.. อึก”  ร่างบางครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษาเมื่อสะโพกบางของตัวเองรับการกระแทกจากคนตัวโตด้านบน
“แน่น...ทำกี่ครั้ง ก็แน่น”  ร่างสูงก้มลงพูดข้างๆใบหูของคนตัวเล็ก สะโพกสอบของลีโอยังคงกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงและต่อเนื่อง

พายุอารมณ์อันเชี่ยวกรากของคนทั้งคู่ถูกดับลงไปด้วยไฟแห่งความรัก การเติมเต็มซึ่งกันและกันทำให้ความต้องการค่อยๆดับมอดลง

“อา!!”   ร่างสูงปลดปล่อยออกมาเต็มที่ในช่องทางของคนรัก ริมฝีปากหนาก้มลงมาจูบริมฝีปากบางอีกครั้ง ลิ้นเรียวค่อยไล่เล็มความหวานอย่างช้าๆ มีหลายครั้งที่ร่างบางกัดริมฝีปากล่างของเขาอย่างต้องการระบายอารมณ์ แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไร

ท่อนล่างยังคงเชื่อมติดกันเอาไว้ เมื่อน้ำซุปค่อยๆ ปรับร่างกายให้สู่สภาพปรกติได้ ก็รับรู้ว่า ช่องทางด้านหลังของตนเองยังคงมีแก่นกายของลีโอคาอยู่ มือบางจึงตีลงไปที่แผ่นอกที่มีขนรำไรของลีโออย่างเตือนๆ

“ให้เวลานอน 20 นาที เดี๋ยวจะปลุกมารับความหวานต่อ”  ร่างสูงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของน้ำซุปแล้วก้มลงจูบหน้าผากมนซ้ำๆไปมา

“ไม่ให้พักเลยเหรอ หมดแรงแล้วนะ”   คนตัวเล็กเอ่ยปากต่อรองอย่างน่ารัก แต่ก็ต้องสูดปากเข้าอย่างเร็วๆ เพราะลีโอแกล้งขยับท่อนล่างที่ยังเชื่อมติดกันอยู่
“เสียเวลานอนไปแล้ว 5 วิ”  ร่างสูงดึงศีรษะมนมาหนุนอก ท่อนแขนแข็งแรงก็กอดเอวบางเอาไว้อย่างหวงแหน

“เดี๋ยวจะหลับไม่รู้เรื่องเลยคอยดู”   พูดเสร็จร่างบางก็หันหน้าซุกแผ่นอกหนาของลีโออย่างอายๆ

“หลับลึก ก็กระแทกลึก” 

“ลีโอ!!!!!!!!!  ดูพูดเข้า  ทะลึ่ง”   

“นอนได้แล้วน้ำซุป เถียงอยู่นั่นแหละ  ไม่บอกว่าฝันดีนะ เพราะเดี๋ยวก็ตื่นขึ้นมารักกันอีกรอบ”

“ชิส์!!”  แล้วร่างบางก็ค่อย ๆ เข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง

แต่สำหรับลีโอแล้ว เขาไม่ได้หลับตามคนรัก เพราะร่างสูงอยากนอนมองคนรักหลับอย่างนี้เรื่อยๆ อยากใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่า เพราะนานๆเขาจะได้มาพักผ่อนอย่างนี้กับคนตัวเล็ก
“แม่ครับ  ทำอะไรอยู่”   เมื่อแน่ใจว่าร่างบางหลับสนิทแล้ว ลีโอก็โทรข้ามทวีปไปหามารดาทันที

/“แหมพ่อตัวดี! คิดว่าจะลืมแม่บังเกิดเกล้าไปแล้ว อารมณ์ไหนล่ะถึงโทรมา ลูกสะใภ้ฉันด่าให้โทรมาใช่ไหม”/   

ร่างสูงถึงกับยิ้มทันที เมื่อได้ฟังมารดาเอ่ยปากทักลูกชายอย่างนี้

“ลูกสะใภ้แม่นอนหมดแรงคาอกผมอยู่ แล้วจะเอาแรงไหนมาด่าครับ”

/“นี่!!!  แกอย่ามาหักโหมกับเมียให้มันมากนัก  เอวยิ่งบางๆอยู่ น่าสงสารหนูไวน์ต้องมาได้ผัวหื่นๆอย่างแก”/

มารดาของร่างสูงนั้นจะเรียกน้ำซุปว่า “ไวน์”  ตอนแรกเขาก็ไม่เข้าใจ แต่ท่านก็บอกว่าที่เรียกอย่างนี้ก็เพราะว่า ไวน์นั้นต้องใช้เวลาในการบ่มนานแสนนาน นานเท่าไรรสชาติก็จะดี แล้วราคาก็ยิ่งแพง ก็เหมือนกับน้ำซุปที่นับวันๆ ความรักๆ นิสัยดีก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะได้คุยได้มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ ใจอยากให้ลูกสะใภ้คนนี้เป็นผู้หญิง เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้น ลูกคงออกมาน่ารักน่าชังไม่น้อย แต่ท่านก็ทำใจไว้แต่เนิ่นเหมือนกัน ดีที่ยังมีฟองคลื่นทายาทคนเล็กสำรองไว้  ไม่งั้นมีหวังชาตินี้คงจะไม่ได้มีโอกาสอุ้มหลานกับเขา

“แด็ดล่ะครับ สบายดีหรือเปล่า” 

/“แด็ดแกน่ะเหรอ แม่ว่ากำลังจะเป็นบ้าเพราะเลือกของขวัญไปให้หนูไวน์น่ะซิ ไม่รู้ว่าได้หรือยัง แต่คราวนี้อลังการกว่าแกนเปียโนของแม่อีก”/

“โห  แด็ดจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอครับ แล้วแม่กับแด็ดมีกำหนดกลับวันไหน ผมจะได้ไปรับได้ถูก” 

/“ไม่รู้เหมือนกัน สิ้นเดือนนี้มั้ง แม่ก็ไม่แน่ใจ  แต่คราวนี้แม่ไม่ได้กลับไปกับแด็ดแกสองคนนะ” /

“ตอนไปก็ไปกันสองคน ทำไมตอนกลับมีคนเพิ่ม หรือว่าผมได้น้อง”

“ไม่ตลกเลยยะ รู้ไว้ซะด้วยว่า กิ๊กเก่าแกจะกลับไปกับฉันด้วย เตรียมตัวไว้ดีๆล่ะ”

“ห๊ะ!! เบลล่าจะมาไทยอย่างนั้นหรือครับ”   

เบลล่าที่ร่างสูงพูดถึงนั้น เป็นนางแบบชื่อดังเชื้อสายสเปน-กรีก พ่อแม่ของเบลล่านั้นเป็นเพื่อนกับแด็ดเขา เพราะทำธุรกิจส่งออกด้วยกันมาตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทใหม่ๆ  เขารู้จักกับเบลล่าตอนเรียนโทที่อังกฤษ จากตอนแรกก็เป็นเพื่อน จนพัฒนามาเป็นคู่นอน และพอเขาเรียนจบ จึงเอ่ยปากตัดความสัมพันธ์ เพราะต้องกลับมาดูแลกิจการที่ไทย  ตอนแรกเธอก็ไม่ยอมเท่าไร อ้างว่ารักเขาจริงๆ แต่สำหรับลีโอแล้ว ตอนนั้นเห็นผู้หญิงเป็นแค่แม่เหล็กที่ดูดเงินของเขาเท่านั้น   เขาเลยให้คมกริชโอนเงินให้หล่อน 50 ล้าน เพื่อไม่ให้หล่อนตามมาวุ่นวายที่ไทย

/“ก็เออน่ะซิ ฉันบอกแกแล้วว่าอย่าไปมั่วทิ้งไว้ แล้วทีนี้เป็นไงล่ะ แม่คู่ควงเก่าๆก็กลับมาทวงความเป็นเมียคืน และถ้าหนูไวน์สะเทือนเพราะเรื่องนี้ แกได้เตรียมตัวอยู่คนเดียวไว้เลย เพราะฉันจะเอาหนูไวน์หนีแกไปเลย”/ 

แค่คิดหัวใจก็เจ็บแปลบแล้ว เมื่อคิดว่าคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดตอนนี้จะหายไป อ้อมแขนแข็งแรงกระชับอ้อมกอดรัดเอวบางไว้แน่นยิ่งขึ้น

“ผมไม่ปล่อยให้เขามาวุ่นวายเมียผมหรอกน่า”

/“ปากดีไปเถอะ จำไว้นะลีโอ หนูไวน์ก็แก้วตาดวงใจแม่เหมือนกัน และถ้าแกทำให้น้ำซุปเสียใจเมื่อไร วันนั้นแหละแกจะรู้ว่านรกมีจริง”/

ร่างสูงคุยกับมารดาถึงเรื่องต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะธุรกิจที่อิตาลี ปัญหาทางการเงินของบริษัทลูก และเรื่องอื่นๆอีกมากมาย และคอนเซ็ปเดิมก่อนวางที่มารดาจะวางสายคือ

‘แม่รักลูก ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ ดูฟองคลื่นด้วยอย่าให้ผู้ชายมาเกาะแกะ แม่วางแล้วนะ’  ประโยคนี้เขาจะได้ยินเป็นประจำ เพราะแม่เขาจะพูดซ้ำอยู่อย่างนี้แหละ

“อื้ออ...”  คนตัวเล็กขยับตัวเบาๆ  ร่างสูงจึงก้มลงจูบหน้าผากมนอย่างรวดเร็ว แล้วคอยดูว่าน้ำซุปจะทำหน้าอย่าไงเมื่อรู้ว่าเขานอนมองอย่างนี้

“เมื่อกี้คุยกับใครลีโอ”  ดวงตากลมโตยังไม่ได้ลืมขึ้นมา แต่ริมฝีปากบางขยับพูดอย่างเกียจคร้าน และเหนื่อยอ่อน

“คุณแม่หนูไวน์โทรมา” 

“คุณแม่เหรอ แล้วท่านจะกลับมาตอนไหน แล้วทำไมไม่ปลุกน้ำซุปเนี่ย เลยไม่ได้คุยกับคุณแม่เลย”   ริมฝีปากบากเชิดขึ้นมาอย่างงอนๆ มือหนาเลยบีบจมูกโด่งน่ารักๆของน้ำซุปอย่างล้อๆ

“จะปลุกได้ไง ก็เจ้าพ่อบอกไปว่า อีหนูหมดแรงคาอกเจ้าพ่ออยู่ ท่านก็เลยบอกว่าให้หนูไวน์นอนเถอะ เพราะตื่นมาก็เสร็จเจ้าพ่ออีก”

“ลีโอ!!  ทำไมไปบอกกับคุณแม่อย่างนั้น”  ร่างบางดุร่างสูงอย่างอายๆ ยิ่งสองแม่ลูกนี่ชอบทำเรื่องให้เขาอายๆอยู่เรื่อย

“ตื่นขึ้นมาอย่างนี้พร้อมแล้วใช่ไหม”  ร่างสูงพูดพึมพำอยู่ข้างๆ ใบหูของร่างบาง สะโพกสอบแกล้งขยับแก่นกายที่ยังเชื่อมติดกันอยู่ไปมาอย่างช้าๆ  ผลที่ตามมาก็คือ มือบางหยิกลงมาที่เอวของร่างสูงอย่างเตือนๆ

“จะเข้าห้องน้ำ  ปล่อยก่อนนะ” 

“เดี๋ยวพาไป”    เมื่อพูดเสร็จก็จัดการถอดแก่นกายของตัวเองออกจากช่องทางของร่างบางทันที น้ำซุปถึงกับโล่ง เพราะความอึดอัดในช่องท้องได้หายไปแล้ว ที่นอนไม่หลับก็เพราะจิตสำนึกมันคิดตลอดว่า ในช่องทางด้านหลังนั้น ยังมีแก่นกายของลีโอคาอยู่

แต่แทนที่ร่างบางจะได้กลับมานอนพักต่อหลังจากทำธุระเสร็จ ร่างสูงของลีโอก็จัดการเรียกร้องกับคนตัวเล็กให้ห้องน้ำอีกครั้ง ดีที่คราวนี้ทำในอ่างเพราะน้ำช่วยพยุงให้การกระแทกเข้าออกของลีโอเป็นไปอย่างง่ายดายมากขึ้น

“อ๊ะ .....อ๊า  ซี๊ดดดด”   คนตัวเล็กครวญครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา ลำแขนบางยกขึ้นกอดคอร่างสูงเอาไว้อย่างต้องการสิ่งยึดเหนี่ยว

“อา.....”  มือหนาดันพื้นอ่างเอาไว้ทั้งสองข้าง สะโพกสอบก็กระแทกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะและรุนแรง

ยามเมื่อแก่นกายของลีโอถอดออก ช่องทางของร่างบางก็ตอดรัดเอาไว้กลัวว่ามันจะหลุดหายออกไป

และยามที่แก่นกายของร่างสูงกระแทกเข้าไป เสียงหวานก็ครางออกมาอย่างรัญจวนใจ

“อ๊ะ  อ๊า!!!!”    ในที่สุดร่างบางก็ถึงจุดปลดปล่อยอีกครั้ง แต่ร่างสูงนั้นยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ถึงกระแทกแก่นกายของตนลงมาที่ช่องทางของร่างบางอย่างรวดเร็ว ช่องทางที่ตอดรับการกระแทกนั้นก็ขมิบรัดรัว สร้างความเสียวซ่านให้กับร่างสูงไม่น้อย

“ซี๊ดด!!!!!!!”    สายธารแห่งรักถูกปล่อยเข้าไปในตัวของน้ำซุปอย่างมากมาย ริมฝีปากหนากดจูบลงมาที่ริมฝีปากบางอย่างเรียกร้อง เพื่อต้องการสื่อให้คนตัวเล็กได้รู้ว่า เขายังต้องการที่จะทำรักอีกครั้ง

เมื่อรอให้ร่างบางพักได้สักแปปแล้ว ร่างสูงก็จัดการเปลี่ยนท่าทันที โดยที่ตัวเองนั่งพิงขอบอ่างและมีน้ำซุปอยู่บนตัก ท่านี้ยิ่งทำให้แก่นกายใหญ่โตของร่างสูงกดลึกยิ่งขึ้นไปอีก

“ทำเองนะน้ำซุป สอนมาหมดแล้วแค่นี้ไม่ยาก” 

ร่างบางเริ่มขยับเอวขึ้นลงอย่างช้าๆ เพื่อต้องการแกล้งคนช่างเรียกร้อง มือบางเกาะเกี่ยวลำคอแข็งแรงของลีโอ ส่วนสะโพกก็ขยับขึ้นลงอย่างเรื่อยๆ จากจังหวะเนิบช้าก็ค่อยๆเพิ่มความแรงเรื่อยๆ จนตอนนี้มันแรงและเร็วมากขึ้น ร่างสูงกลัวว่าเอวบางของเมียรักจะหักขึ้นมาจริงๆ

 

[boylove_yj]

 



กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ได้ลงแล้ว

ฮ่าๆ

ตอนแรกกะว่าจะเอาลงวันอังคารหน้าซักหน่อย

แต่สงสารคนอ่าน ฮ๋าๆๆ


กว่าจะเซ็งตายไปเสียก่อน

หึหึ

[ferly]

น่ารักกกกก ><

[MaeMoo]

น้ำซุปจ๋า น่ารักน่ากอดจริงๆ

[Cupcake]

น้ำซุปน่ารัก

[TanyaPuech]

เจ้าพ่อทั้งหื่นทั้งหวาน  ส่วนน้ำซุปน่ารักเหมือนเดิม

[talentcs]

โห เจ้าพ่อ หื่น โคตร
ไวท์ นี่ก็ อึด ถึก เหมือนกันน้า

[Nabee]

ลีโอยังคงความหื่นได้อย่างคงเส้นคงวามาก ๆ 5555555555555+

ส่วนน้ำซุปน่ารักมากไม่ทน...เลือกลีโอเค้าแล้วนี่นาน้ำซุป...ทน ๆ ความหื่น กะความถึกของลีโอเค้าหน่อยก็แล้วกันนะ...คริคริ

ลีโอก็ถนอมน้องบ้างอะไรบ้าง...เด่วน้องช้ำหมดพอดีอ่ะ...งุงิงุงิ~*

[4life]

ง่ะ กิ๊กเก่าไอ้เจ้าพ่อจะกลับมา เซ็ง
ไม่เอาดราม่าน๊าาาาาา นะๆๆๆๆ ไม่เอาๆๆๆๆ

[nunam]

หื่นได้อีก จัดมาๆๆ

[roseen]

 

[pinkky_kiku]

น้ำซุปมั่นคงไว้นะลูก ยังไง เจ้าพ่อก็รักอีหนูคนเดียว

ถ้ายัยกิ๊กเก่ามา ตบมันกลับไปเลยลูก ไม่ต้องกลัว 

เจ้าพ่อก็หวานได้อีกอ่ะ ว๊ายเขิล

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านแล้วน้า ไม่ได้มาต่อตั้งนานแหนะ

[nemesis]

 

อยากอ่านต่อแล้ว

[hahn]

นังมารจะมาทำไม

[tawan]

อย่างนี้เค้าเรียกว่าได้เลือด
 

[giftzy]

 

[taem2love]

ขอตัวไปฉีดอินซูลินก่อน น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงเกินพิกัด

[Little Devil]

กำลังหวาน งานจะเข้าอีกแล้ว
+1

[BossZa]

               



               
             

[SJ]

น่ารัก ชอบที่เจ้าพ่อร้องเพลงให้อีหนูจัง โรแมนซ์สุดๆ

ว่าแต่มารกะลังจะมา งานเข้าแน่เจ้าพ่อ 

[ChiOln]

เหือก!! ขอเลือดด่วน จะหมดตัวแล้วว

[boylove_yj]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆ

เม้นทะลุ 1พันแล้ว

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 


ขอขอบคุณ ทุกเม้น ทุกกำลังใจที่มีให้กับนิยายเรื่องนี้

หมวยอ่านเม้นแล้วมีกำลังใจในการแต่งต่อทุกครั้ง

ท้อบ้าง

ล้มบ้าง

แต่ก็ไม่เคยถอย


อย่าหนีกันไปไหนนะคะ คนอ่านที่น่ารัก!!!!!!!!!!!!!!!

[wikichan]

เค้าว่าน้ำซุปน่ารักแล้วนะ....หมวยน่ารักกว่าอิก
ทำไม ๆ ๆ ถึงช่างแต่งมาได้...ได้โดนหัวใจมากเลยล่ะฮะเนี่ย โหย...สุด ๆ รักเว้ยยยยยยย
มามะ...มาจุฟทีดิ๊ โฮะโฮะ

[boylove_yj]

เค้าว่าน้ำซุปน่ารักแล้วนะ....หมวยน่ารักกว่าอิก
ทำไม ๆ ๆ ถึงช่างแต่งมาได้...ได้โดนหัวใจมากเลยล่ะฮะเนี่ย โหย...สุด ๆ รักเว้ยยยยยยย
มามะ...มาจุฟทีดิ๊ โฮะโฮะ

ชมกันอย่างนี้ ก็เขินแย่ดิ ฮ่าๆๆ

คิดถึงอีกแล้ววววววววววววววววว