หัวข้อ: ♥♥♥ รัก...ที่ฟ้าไม่ได้ลิขิต ✦ [DRAMA] [Rewrite] ▚▚▚

[janeyuya]

กระซิก
น้ำตาหนึ่งลิตรที่เสียไปรู้สึกคุ้มค่ากับตอนจบยังไงไม่รู้
บางทีก็เข้าใจพ่อกับแม่นะ แต่มันสงสารบูมกับทิวมากเลย
ทุกอย่างแค่"เข้าใจ"แค่นี้จริงๆ
ความไม่เข้าใจมันน่ากลัวมาก น่าสงสารแม่เหมือนกัน
แต่แม่ก็เข้าใจแล้ว
ทัศนคติคนเปลี่ยนยาก แล้วมนุษย์ที่เป็นสัตว์สังคม....มันหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆที่จะไม่แคร์สิ่งเหล่านั้น
แม่ไม่ผิดอะไรเลย แม่รักลูก.แม่กลัวไปก่อนเท่านั้นเอง
แม่กลัวลูกแม่จะเสียใจ เพราะสังคมตัดสินเพศที่สามไว้ว่าสำส่อน แม่หวังดีเราเข้าใจแม่นะ

ไม่รู้ทำไม อ่านแล้วรักแม่บูมกับพั่บีมมากเลย
เข้าใจว่าแม่ลำบากใจ แม่อยู่ในสังคม แม่เป็นคนในสังคม
หนูเข้าใจคะแม่ บางครั้งมันทำใจลำบาก

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

อ่านทันและจบตาม คือแบบว่าวันทั้งวันไม่กินข้าวเลยว่าได้
เศร้ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ร้องไห้ตั้งแต่เช้ายันบ่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทั้งสนุกทั้งเคล้าน้ำตา คนเขียนเก่งมากกกกกกกกกกกกก
ผูกตัวละครได้ดีมาก แต่หากจบมาเหมือนที่พอตไว้คือให้ทิวกินยา
ฆ่าตัวตายช้าๆๆนั้นสงสัยคงเลิกอ่านไปเลย ต่อให้สนุกแค่ไหนก็ไม่เอาเพราะเสีย
สุขภาพจิตจริงๆๆเพราะรับไม่ได้คือแบบว่าคนอ่านนี่บ้าไปเลย555 เมื่อจบมาแบบนี้ดีใจมากเพระอย่างน้อย
เราได้เสียน้ำตาไปแล้ว เรายังได้มีรอยยิ้มกลับมาบ้าง
ขอบคุณครับ

[Yร้าย]

1 วันเต็ม ๆ กับเรื่องนี้ปวดฉี่ก็อั้นไว้ซะจนทนไม่ไหว...ข้าวก็ไม่กิน กินแค่แอปเปิ้ลเพราะขี้เกียจไปหากิน.......
เรื่องของเรื่องก็เพราะไม่อยากขาดตอนในการอ่าน รู้มั๊ยท่านนักแต่ง?.....ข้าพเจ้าเสียกระดาษทิชชู่ไปเยอะมาก
ไม่พอเสื้อนี่แหละ..ในเมื่อกระดาษหมดดึงเสื้อตัวเองนี่แหละมาเช็ดซะ......หลานเหลินมาเห็น....งงงงงง............
อามันเป็นอะไรวะ...อะไรจะอินขนาดน๊านนนนนน.........แถมมาหัวเราะเยาะกัน.(ตื๊บซะดีมั๊ยนี่?)
นี่แหละความรัก...ความรักของพ่อแม่...ความรักของพี่น้อง...ความรักของเพื่อน  และที่ลืมไม่ได้ความรักของบูมและทิว.....
เรื่องนี้ทำให้เห็นมุมมองของความรักที่เรียกได้ว่าทุกรูปแบบเลย จริง ๆ ขอแค่เป็นรักที่เกิดจากใจตนเอง ไม่มีใครมาบังคับ
ไม่มีใครมาชักนำ....นั่นแหละคือความรักที่แท้จริง และไม่มีวันที่จะหายไป หรือลืมมันได้เลย  ไม่ว่าจะเป็นความรักของใคร
ชายหรือหญิง  หนู่มหรือแก่..ขอแค่รักแท้หรือไม่ก็เป็นคู่แท้  ข้าพเจ้าว่าย่อมสมหวังในรักถ้าเรามั่นคงจริง....
รออ่านเรื่องใหม่ของท่านนะเจ้าคะ......... .......บาย......

[DarkKnight]

เพิ่งมีโอกาสได้คอมเม้นครับ
สงสารทิวมากๆ เจอมรสุมมามากมาย
แต่โชคดีนะครับ ที่ทิวได้เจอกับบูม
รักกันนานๆนะครับ บูมกับทิว
ถึงแม้บูมกับทิวอาจจะไม่มีตัวตนอยู่จริงๆ
แต่ผมก็สามารถรับรู้ถึงความรักที่ทิวมีต่อบูมและบูมมีต่อทิวมากๆเลยครับ

[jimmyFG]

 :sad4:ซึ้ง

[NewYearzz]

  ในที่สุดคนคนเขียนก็ใจดี ไม่ทำร้ายตัวเอง ตัวละคน และคนอ่านด้วยตอนจบโศก

เหมือนจะแปะไปแล้วรีนึง ทีนี้จะมาให้ความเห็นเนื่องจากอ่านจบแล้ว ไม่รู้ว่านักเขียนจะกลับมาอ่านมั๊ยแต่ก็อยากให้ความเห็น

ก่อนอื่นเลลยนะครับ ที่ผมสะดุดตามาคือ "ชื่อเรื่อง" มันทำให้ผมคลิ๊กเข้ามาขอแปะไว้ทันที

ตอนนั้นยังมีเรื่องอื่นค้างอยู่เลยอ่านเรื่องที่ค้างให้จบก่อนครับ ตอนแรกนึงว่าเรื่องสั้น มีสิบสองหน้าเอง พอเข้ามาอ่านแล้ว

อ่อ นี่นักเขียนมือใหม่จริงหรือครับ? ผมนึกว่ามืออาชีพ พล็อตเรื่องแรงมาก แต่ก็ถ่ายทอดออกมาได้ครบถ้วนสวยงามสมบูรณมาก

แอบอ่านเห็นด้วยนะว่ามีช่วงที่นักเขียนท้อเพราะคนอ่านน้อยหรืออะไรสักอย่างเพราะคนอ่านหลายคนกลัวมาม่า

สำหรับคนอื่นผมไม่รู้นะครับ ผมชอบเสพนิยายวายทุกรูปแบบนั้นแหล่ะไม่ว่านักเขียนจะเขียนออกมายังไง

แม้จะบ่นนั่นนู้นนี่แต่ผมก็ไม่ได้ลืมหรอกนะครับว่านิยายมันก็ไม่ต่างจากชีวิตจริงตรงที่ "ใช่ว่าทุกชีวิตจะสมหวัง"

มาให้กำลังใจตอนนี้ไม่รู้ว่าสายไปมั๊ย แต่ผมนิสัยเสียอย่างคือชอบอ่านนิยายในบอร์ดที่จบแล้ว 

แต่อ่านเรื่องนี้แล้วดีใจนะที่อ่านตอนที่จบแล้ว เพราะถ้าตามอ่านต้องเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ

แต่ผมก็เสียใจในจุดที่ไม่ได้อยู่ให้กำลังใจกับนักเขียนในแนวที่ตัวเองชอบในขณะที่นักเขียนกำลังต้องการ ขอโทษนะครับ

มาเข้าความเห็นเรื่องเนื้อเรื่องดีกว่า 

เปิดเรื่องมาได้น่าสนใจมาก อ่านตอนแรกคิดว่าเรื่องนี้นะ นายบูมต้องเป็นนายเอกแน่นอน ดูจากที่ทิวตามดูแลนั่นนูนนี่มากมาย

มีฉากนึงที่บูมขาเจ็บแล้วทิวพาไปเข้าห้องน้ำอ่า ฉากนั้นผมเขินมาก ตอนรูดซิปนะ แหม่ะ

อ่าแล้วมีอีกฉากนึงตอนที่ทิวกับคุณเชนกำลังจะ...นั่นแหล่ะ เปี๊ยะ!!!!!!!!!!!! เสียงแส้ทำผมซี๊ดปากเหมือนโดนเฆี่ยนซะเอง

บวกกับอาการแอ่นหลังด้วยนะ นึกแล้วฮาตัวเอง  ก็นี่แหล่ะผม อินจัด

คุณแม่ ผมอยากจะเข้่าใจ สมน้ำหน้า กระทีบ และตบเธอครับ เธอด่าแรงมาก ผมเป็นคนอ่านผมยังหน้าชาเลย

ถ้าโดนด่าแบบนั้นในชีวิตจริงผมคง  สุดท้ายแม้เธอจะคิดได้ผมก็...ไม่อยากอภัยแต่ช่างเถอะ อิอิ (อินอีกละ)

คนสุดท้ายที่ผมอยากด่าก็ไอแต๋งอ่าครับ  แหม่ะมันช่างน่าจับหัวยักลงไปในชักโครกแล้วกด 

รักพี่บีมมาก รักบูม รักทิว รักเอิร์ธ รักวิท รัก(ชื่อไรอีกจำไม่ได้)  ทุกตัวะครเป็นส่วนผสมที่ลงตัวมาก

อ่อ ลืมถาม อิมเมจตัวละครอ่า น่ารักทั้งสองคนเลย เค้าเป็นใครหรอครับ?

แล้วคนเขียนนจะแนวดราม่าอย่างนี้ทุกเรื่องหรือ? ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะสารภาพตามตรง

ว่าต้องขอไปสลับอ่ากับนิยายโลกสดใสบ้าง ไม่งั้นผมคง

ชื่นชมในผลงานมากครับ ชอบมากจริงๆ ผมคงเป็นมาโซครับ ผมชอบอะไรแรงๆแบบนี้แหล่ะ

แล้วจะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆด้วยนะครับ

ไม่ว่าอย่างไร อย่าท้อนะครับ สู้ๆ ผมจะเป็นกำลังใจให้นะครับ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ครับ

 

[sarawatta]

ขอบคุณทุกคนที่ยังเข้ามาอ่านนะครับ  ผมก็ยังเข้ามาดูเรื่อยๆ อยู่ครับ
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เขียนแล้วก็ภูมิใจ ก็ไม่ใช่อะไร ภูมิใจที่เขียนจนจบ (ไม่น้อยใจจนเลิกเขียนไป) แล้วก็ดีใจที่มีคนชอบครับ
แอบตกใจเหมือนกันว่าเรื่องนี้ทำให้หลายคนเสียน้ำตาไปขนาดนั้น (เห็นบางคนบอกว่าต้องใช้ผ้าขนหนูแทนผ้าเช็ดหน้า)
ก็เลยสงสัยว่ามันมีมาม่าเยอะขนาดนั้นเลยหรือ สงสัยเราจะให้กินมาม่าเยอะเกินไปแน่ๆ เลย
แต่ผมเองมาอ่านอีกรอบก็ยังแอบมีน้ำตากับบางตอนอยู่เหมือนกัน (แต่ตอนที่เขียนบางตอนนี่แทบบ้า)
ตอนนี้ผมพยายามไล่เก็บความเรียบร้อยของเรื่องนี้อยู่ครับ ไม่ว่าจะเป็นคำผิดหรือปรับสำนวนภาษาใหม่
ตอนนี้ได้ประมาณ 20 กว่าตอนแล้วครับ ก็คงจะปรับไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมด
ส่วนเรื่องยาวแบบนี้คงอีกสักพักครับ ผมใช้เวลาหาเรื่องที่อยากเขียนค่อนข้างนานหน่อย
ช่วงนี้ขอกลับไปทำงาน เก็บเงิน (ที่มีน้อยนิด) แต่ก็จะเข้ามาอ่านเรื่องอื่นๆ ในบอร์ดอยู่เรื่อยๆ ครับ

[SungMinKRu]

เพิ่งมาอ่านตอนพิเศษค่ะ

รึว่าอ่านไปแล้วไม่รู้ เอาเป็นว่าขอเม้นเลยล่ะกัน

ซึ่งมากๆเลยค่ะ

มันรู้สึก%^&*^%$%^&*(&^&(^%^&%$%$#$%^$()%%  เป็นไหม มันรู้สึก อ่านแล้วรู้สึก...อาาา...

ใช่เลย อบอวลด้วยความรักและสายสมพันธ์แบบนี้ ที่จริงแจงชอบนิยายแนวนี้มากค่ะ มันดูไม่มากไม่น้อย

ไม่เลี่ยน ไม่หวือหวา เซ็กส์เวอร์ 18+ ชวนสะอิดสะเอียน แต่มันทำให้เรารู้สึกกับความรักจริงๆ

รู้สึกสัมผัสได้ด้วยตัวอักษร รู้สึกดีเวอร์ๆ มันทำให้เรานึกถึงความรักที่เป็นรักแท้จริงๆ ไม่ว่าจะชายหญิง หรือชายชาย

ถ้าความรักของคนสองคนแสดงออกมาซึ่งความรักจริงๆ ไม่ใช่ความใคร่ในแบบอื่น ถึงแม้มันจะเป็นนิยายก็ตาม แต่แจงก็บูชา

ในความรักแบบนี้มากค่ะ น้อยคนนักที่จะสัมผัสได้ถึงรักแท้ รักที่ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมา ถ้าหากมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งท้อแท้

ความรักก็จะไม่สัมฤทธิ์ผล อันเป็นต้องเลิกรากันไป แต่ความรักของบูมและทิว คนทั้งสองสามารถ

ฟันฝ่าอุปสรรคมาได้ถึงขนาดนี้ ทั้งคู่มีจิตใจเข้มแข็งมากค่ะ ขอให้รักกันตลอดไปชั่วนิรันดร์...

ผิดถูกพิมผิด พิมพ์มั่วอยู่บ้าง สรุปสั้นๆง่าย ๆ : ชอบรองจากต้นสนเลยค่ะ อิอิ ประทับสุดซึ้ง



เดี๋ยวนี้ความรักของคนเราไม่รู้ออกมาแบบไหนเนอะ Y_Y


ปล. คุณคนเขียนค่ะ อนาคตข้างหน้าถ้ามีโอกาส ช่วยเขียนนิยายเรื่องใหม่ซักเรื่องที่น่าจดจำแบบนี้อีกนะค่ะ 

ตอนนี้ยังติดตามต้นสนอยู่นะค่ะ ... ก่อนที่หนูจะลงแดงตาย 

ปล. ตอนอ่านต้นสนแรกๆก็เฉยๆนะ พออ่านไปเรื่อย...


 



ติดงอมแงม



 


เคลียร์งานเสร็จไวไว แล้วก็ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ


จะติดตามผลงานตลอดไป 

[Singleman]

โอ๊ยย จบแหละ อ่านไม่หลับไม่นอน กันเลยที่เดียว สนุกมาก

ขอบคุณสำหรับ เรื่องดีๆ มีข้อคิดด้วย

สนุกมากกกกจริงงง หลากหลายอารมณ์ จริงง

[memmory_far]

สนุกมากคร้าบบบบบบบบ อ่านไปร้องให้ไป
ใช้ภาษาดีมากเลยครับ มืออาชีพมากๆ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[khuan]

เย้....น้องทิว น้องบูม น้องมีความสุข:กอด1:

แต่ตาคุณพี่นี่สิทำยังไงถึงจะหายบวมละเนี่ย...

[lalalai]

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ  ชอบมากกกกก
เห็นคนอ่านน้อย      เลยคิดว่า "ตายล่ะ!!!ฉันต้องแสดงตัวว่าฉันชื่นชมเรื่องนี้  ...อย่างเปิดเผย (สันดอนจริงๆ)
เพื่อเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆให้คนเขียน สร้างสรรผลงานดีๆ แบบนี้มาให้ฉันได้อ่านอีก  (จริงๆคือหวังผลพลอยได้ให้ตัวเองสุดๆ 555)"

จึงเป็นที่มาของเม้นนี้ค่ะ  เอิ้ก เอิ้ก

ก็อ่านรวดเดียวจบ ลุ้นไปกะทั้งคู่ ว่าจะได้รักกันมั๊ยเนี่ย หมดน้ำตาไปก็หลาย  ปี๊บอยู่
อ่านตอนแรกคิดว่าเป็นเรื่องของวัยรุ่นรักกันธรรมดา แต่อ่านไปๆ เห่ยยยย มันไม่ใช่ละ มันมีพัฒนาการทางความสัมพันธ์
แต่กว่าจะรักกันได้นี่ ฝ่าฟันอุปสรรคกันแทบอ้วก
ตอนแรกคิดว่าคุณพ่อจะเป็นด่านยากของทั้งคู่ซะอีก เพราะแข็งกร้าว ไม่ยอมลงให้ลูกเลย แต่พออ่านมาเรื่อยๆ แหม่ คุณแม่ชนะเลิศกว่าใคร
ทำเราเสียน้ำตาไปกับความรัก(ตัวเอง) ของคุณแม่ไปหลายหยด คือมันไม่มีตรงกลางระหว่างกันที่จะผ่อนปรนให้กันซักหน่อยเลยเนอะคะคุณแม่
อ่านแล้วมันจี๊ดคือถ้าจะรักแบบนี้ อย่ารักเลยดีกว่า ทำก็ทำให้หมดทุกอย่างแล้วยั๊งจะบังคับจิตใจให้รักคนที่ไม่รัก คนที่รักก็จะให้ไม่รัก
ยิ่งตอนคุณแม่อดข้าวอดน้ำแล้วบังคับให้เลิกกัน...T_T อ่านไปก็จุกไป มันพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ว่านี่หรือคือการกระทำและความคิดคนเป็นแม่
มันจะอะไรนักหนาลูกก็ดี๊ดี ยังจะบีบบังคับจิตใจ อ่านไปก็ลุ้นไปว่าเรื่องจะลงเอยยังไง แอบลุ้นให้บูมเรียนจบแล้วไม่ต้องกลับมาที่ไทยอีกเลยแต่มาแอบรับทิวไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่โน่นหรือที่ไหนซักแห่งในโลกนี้แหละ แอบโหดไม่แพ้คนเขียน 555 แต่คนเขียนโหดกว่า ที่(เกือบ)จะให้จบแบบไม่สมหวัง แต่แบบนั้นก็สะใจดีนะคะ ตายๆกันไปข้างนึงเลย
อยากอยู่กับหน้าตานักก็ให้อยู่ไป คนบางคนไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา คิดแต่จะให้ทุกอย่างเป็นไปได้ดั่งใจ ชอบที่บูมบอกทิวอ่ะประมาณว่า
ไม้บรรทัดของใครก็ใช้ได้แค่กับคนนั้นใช้กับคนอื่นไม่ได้ ประมาณนี้
แต่ทุกวันนี้ก็มีหลายๆคนทำลืมชอบไปตัดสินคนอื่นด้วยบรรทัดฐานของตัวเองว่าคนนั้นทำไม่ถูกต้อง คนนั้นน่ารังเกียจ
มานั่งกีดนั่งกัน นั่งด่านั่งแช่ง นั่งถกนั่งเถียงกันเป็นวรรคเป็นเวร อย่างคุณแม่เป็นต้น อ่านแล้วก็เพลียและคิดในใจ ดีนะพ่อกะแม่เราไม่เป็นแบบนี้ 555
อินและเพลียกะคุณแม่มากจริงๆ ส่วนคุณพ่อโดนพี่บีมละลายพฤติกรรมไปแล้ว กลายเป็นคุณพ่อที่น่ารักขึ้นมาทันที ดูมีเหตุผล รับฟัง เข้าใจลูก รักลูกในแบบที่
ควรจะเป็น ส่วนพี่บีมไม่ต้องกล่าวอะไรมากเพราะพี่เค้านอนมาเค้าคือฮีโร่ตัวจริงของครอบครัวนี้ คนที่ดูเหมือนจะไม่เป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่
แต่พี่พี่บีมก็พิสูจน์แล้วว่า ถึงจะไม่ได้เรียน ไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อแม่คาดหวังไว้ แต่พี่บีมก็เป็นคนที่มีคุณภาพได้ เหมือนที่คุณพ่อบอกพี่บีมนั่นแหละ
ประมาณว่าศิลปะทำให้พี่บีมเข้าใจชีวิต มีมุมมองชีวิตที่ละเอียดอ่อนทำให้เข้าใจคนอื่น และช่วยเปิดมุมมองของคุณพ่อให้กว้างขึ้น ทำให้คุณพ่อเข้าใจบูมมากขึ้น
ประมาณนี้

เรื่องราวดีๆแบบนี้ เนื้อหาที่แฝงแง่คิด ทั้งเรื่องความรัก เรื่องครอบครัว ความอดทน การรู้จักที่จะรอคอยอย่างเข้มแข็งและมั่นคง บูมเป็นพระเอกที่...
เราชอบมากคนนึง ดูมีพัฒนาการจากตอนแรกที่ดูไม่กล้าตัดสินใจ ไม่กล้าแสดงออก เพราะโดนตีกรอบจากครอบครัว แต่พอกลับจากเมืองนอก ก็เปลี่ยนไป
ในทางที่ดีขึ้นอาจเพราะได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเองมากขึ้น ทำให้มีความมั่นใจ กล้าคิด กล้าตัดสินใจ รู้จักผ่อนปรนกับปัญหาอย่างเรื่องของแพรว จริงๆก็แอบสงสารแพรว
ในฐานะที่เคยมีแฟนแล้วแฟนเปลี่ยนไป แต่เวลาเยียวยาทุกสิ่งได้จริงๆ เรื่องของแพรวก็เช่นกัน มันก็ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก มีแต่ รัก กับ ไม่รัก แค่นั้นเอง
คนไม่รัก ทำยังไงก็คือไม่รัก ฝืนไปก็มีแต่จะเจ็บทั้งสองฝ่าย เผลอๆ อาจจะบานปลายเป็นหลายๆฝ่าย ถ้าแต่งงานกันไป จนมีลูกมีเต้า
นอกจากเรื่องนี้ บูมก็ยังเป็นคนรับผิดชอบ ต่อหน้าที่ ต่อความเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ด้วยการกลับไปเรียนแม้จะต้องแยกห่างจากคนรัก ก็ยังเรียนจนจบ
และที่สุดของที่สุดของบูมที่เราปลื้มมากคือ บูมเป็นคนมีหัวใจรักที่มั่นคง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ความรักของบูมที่มีต่อทิวไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ยังรอคอยอย่างอดทน ที่จะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง บูมไม่ได้เป็นพระเอกที่หวานเลี่ยนโรแมนติค ไม่ได้แข็งแกร่งมีพละกำลังเป็นเลิศเหนือมนุษย์ ไม่ได้เป็นคนที่จัดการปัญหาทุกอย่างได้ง่ายเพียงแค่พลิกฝ่ามือ
แต่บูมเป็นพระเอกธรรมดาๆ ที่มีหัวใจที่รักที่เข้มแข็งและมั่นคง ที่เรา ชอบมากกกกกกกก จริงๆค่ะ

สรุปคือชอบเรื่องนี้ค่ะดีใจที่ได้อ่าน 

[khuan]

จบแล้ว ขอบคุณคนเขียน ที่เขียนนิยายดีดีมาให้อ่าน สนุกมาก

[หมาน้อย]

อ่านจบละ รวดเดียวเลย
ชอบอ่ะ ชอบเรื่องอารมณ์ประมาณนี้ ความสัมพันธ์ที่มีพัฒนาการ ถึงจะมีดราม่าแต่ก็รู้สึกถึงความอบอุ่น
ต้องขอบคุณคนแต่งที่จบแบบ Happy ending ด้วย ทำให้อ่านจบแล้วอิ่มเอม สัมผัสได้ถึงคุณค่าของความอดทนและรางวัลของการรอคอย
ถ้าจบเศร้านี่คงอีกอารมณ์ไปเลย นี่อ่านไปก็กลัวจบเศร้าสะเทือนใจ ถ้าจบอย่างงั้นคงหดหู่จิตตกมากๆ อุตส่าห์อดนอนอ่านข้ามวันข้ามคืน
ดูหนังเกย์ส่วนใหญ่ชอบทำจบไม่สมหวังก็ไม่เท่าไหร่นะ แต่นิยายนี่จินตนาการคนอ่านไปไกลกว่าทำให้รู้สึกอินมากกว่า ไม่ชอบเรื่องที่จบเศร้าเลย มันหดหู่(แต่ทั้งนี้ไม่ได้เอามากดดันอะไรคนแต่งนะฮะ เป็นแค่ความรู้สึกส่วนตัวว่านิยายที่สะเทือนใจระหว่างเนื้อเรื่องโอเค เพราะเป็นเหมือนอุปสรรคและส่งผลต่อการเดินเรื่อง แต่ถ้าจบเศร้ามันเหมือนสิ้นหวัง ซึ่งไม่ใช่จุดประสงค์ของการอ่านนิยายรักเท่าไหร่ คู่กรรมเรื่องเดียวก็เกินพอ)


ปล.ในรูปนึกว่าบูมคือเสื้อเทา ทิวคือเสื้อดำ (เสื้อเทาดูคุณหนูกว่า หน้าก็หยิ่งๆเหมือนบูมที่ออกมาตอนแรก)
ไปอ่านอีกเวปเจอรูปอีกเวอร์ชั่นถึงรู้ว่าคนแต่งจิ้นให้เสื้อเทาคือทิวเสื้อดำคือบูม
 
ปล.2 ที่ทิวกับบูมมีลักษณะดูเป็นผู้ชายปกติทั้งคู่(กว่าคนอ่านจะรู้บทบาทบนเตียงแบบแน่นอนก็จนจบเรื่อง)ก็เป็นอีกฟีลของเรื่องนี้ที่ชอบนะฮะ ตอนท้ายเลยคิดว่าน่าจะเป็นเจ้าบ่าว-เจ้าบ่าว ส่วนสถานะก็เป็นสามี-สามี จัดตามเพศสภาพไม่ใช่ตามบทบาทบนเตียงมากกว่ามั้ย  เพราะเข้าใจว่าเกย์ที่มีลักษณะบุคลิกเป็นผู้ชายปกติแบบนี้โดยนิสัยไม่น่าจะชอบให้ใครนิยามสถานะตัวเองเหมือนเป็นผู้หญิงหรือเปล่า ไม่แน่ใจนะ...ข้าน้อยอาจจะยังประสบการณ์อ่อนด้อย แหะๆ
 
ปล.3 เดี๋ยวตามอ่านต้นสนต่อ อ่านจบเรื่องนี้แล้วติดใจแนวคนเขียนละ อีกอย่าง...ขอบอกว่าแพ้คนในรูปตัวอย่างมากๆ อิอิ แต่ต้องรอว่างๆก่อน ชอบลุยอ่านแบบรวดเดียว


edit เพิ่มเติมนิดนึง เกือบลืม เห็นข้อความระหว่างแต่งบางช่วงเหมือนน้อยใจคนตามอ่านน้อย
ไม่ต้องน้อยใจนะฮะ เรื่องดีๆ ยังไงก็มีคนตามอ่าน อาจจะใช้เวลาบ้าง ยิ่งเรื่องไหนนามปากกาไหนเขียนดีถูกใจก็จะเป็นเครดิตรับประกันต่อไป 
อย่างตัวเองนี่ยอมรับว่าปกติไม่ค่อยได้อ่านนิยายที่กำลังแต่งเพราะชอบตะลุยอ่านรวดเดียว(เคยอ่านเรื่องที่ค้างไม่ยอมมาต่อเป็นปีด้วยเลยเข็ดด้วย) เลยชอบอ่านแต่นิยายที่จบแล้ว ซึ่งอาจจะทำให้เหมือนไม่ได้ตามให้กำลังใจระหว่างแต่ง แต่คุณค่าของเรื่องไม่ลดไปไหนแน่ๆ ได้มาอ่านทีหลังก็จะให้กำลังใจเหมือนกัน อย่างเช่นเรื่องนี้เป็นต้น ขอบคุณผู้เขียนด้วย ^^

[หมาน้อย]

อีกนิด  แปลงร่างเป็นฝ่ายพิสูจน์อักษร
ตอนที่ 28 เหมือนเขียนชื่อบูมเป็นทิวอยู่อันนึงด้วยป่ะฮะ
ช่วงที่แพรวลาออกจากเลขาแล้วทิวจะลาออกอีกคน

จริงๆ เรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ทิวยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เรื่องเขากับทิว

ต้องเป็นบูมหรือเปล่า (เห็นมะบอกแล้วว่าอ่านจริง ^^)

[akeins]

อ่านจบแล้ว น้ำตาซึมด้วยอ่ะ แต่ก็จบลงด้วยความสุขของทุกคน

[vivalasvegus]

เพิ่งเข้ามาอ่านหลังจากจบแล้ว
ร้องไห้กระดาษทิชชูหมดไปหลายแผ่น
ชอบ บูมกับทิว มากค่ะ
จะคอยอ่านเรื่องใหม่ของคนเขียนนะคะ

[evaeveevaeve]

ผมอ่าน นิยายคุณแล้ว พูดได้คำเดียวว่าอิ่มมาก มันไม่ได้อยู่ีที่เกย์หรือไม่เกย์ สำหรับผมมองอีกมุมหนึงคือ ความรักของแม่ที่มีให้ลูกถึงจะผิดแต่เป็นรักที่ยิ่งใหญ่ การให้คะแนนของผมน่ะ ผมจะให้แยกส่วน ส่วนล่ะ 10 คะแนนล่ะกัน
1.เกริ่นเรื่อง นานไปหน่อย ครับช่วงตอนเป็นเด็กมัธยมนานไปหน่อยอ่านแล้ว ผมให้ 8
2.เนื้อเรื่อง การผูกเรื่องน่าสนใจ 10
3.องค์ประกอบต่างๆๆเช่น บ้านทิวอยู่ลาดพร้าว หรือ หน้่าปากซอย มี7/11 ผมว่าคุณ รีเสริซข้อมูลได้ดีอันนี้ ให้10
4.ภาษาการเขียนเข้าใจง่าย ภาษาง่ายต่อการอ่าน สละสรวยไม่ซับซ้อนเกิน เอาไป 10
5.ตัวละครไม่สาวอันนี้ชอบมาก เพราะปกติจะเจอนายเอกอ่ะสวยยิ่งกว่าผู้หญิงอีก อย่างนี้ นิยาย ชายกับกระเทยแล้วผมว่า
 อันนี้แมนทั้งคู่นี่ล่ะนิยายเกย์ เอาไป 10
6.ตัวล่ะครทุกตัวมีบทกำลังดี มีที่มาที่ไปอย่า่งเช่น เช่น ครอบครัวของ แพรวกับบูมเป็นเพื่อนและก็คาดหวังให้เเพรวและบูมชอบกัน นิยายบางเรื่องพระเอกไปคว้านางอิจฉาจากผับจากนั้นก็ตามจิกๆๆๆๆๆๆ แบบว่าจะโผล่ก็โพล่ อันนี้เอาไป 10
7.สอดแทรกคติ ความคิด คือ เรื่องของแม่ที่รักลุก จนสุดท้ายก็รักลูกอย่างที่ลูกเป็น /แพรวที่ยอมปล่อยวาง เรื่องบุม /พ่อบูมที่ ที่พยายามทำความเข้าใจลูก โดยรวมคือสอดแทรกชิวิตครอบครัวที่ต้องรักและเข้าใจกัน ซึ่้งมีประโยชน์มากหาไม่ได้ในนิยายทั่วไป เอาไป 10

[4559]

น่ารัก

ติดใจมาก

บีมนี้เก่งอาเป็นกาวประสานใจ

ขอปรบมือให้ผู้แต่งครับ

[gummin]

ขอบคุณค่ะ

[sarawatta]

รู้สึกคิดถึงเรื่องนี้ยังไงไม่รู้ครับ ก็เลยเข้ามาอ่านอีกครั้ง
ตกใจเหมือนกันที่เห็นยอดวิวขึ้นมาถึงหมื่นเจ็ดกว่าๆ อาจจะไม่เยอะมากสำหรับนักเขียนทั่วไป แต่ก็เยอะสำหรับผมเลยครับ
ถึงจะมีคนอ่านไม่เยอะ แต่ก็ดีใจที่ได้เห็นหลายๆ คอมเมนต์ที่ดีๆ บางคนคอมเมนต์ให้ยาวมาก ขอบคุณจริงๆ ครับ
โดยส่วนตัวผมคิดว่าคอมเมนต์ไม่เยอะไม่เป็นไรหรอก แต่ขอให้เป็นคอมเมนต์ดีๆ สร้างสรรค์ก็พอแล้ว
จะช่วยให้กำลังใจคนเขียนได้เป็นอย่างดี หรือเห็นจุดที่จะต้องแก้ไขหรือพัฒนาต่อไป
การบอกคนเขียนว่าชอบไม่ชอบยังไง ไม่ว่าจะเป็นทางบวกหรือทางลบ ผมรับได้เสมอครับ

[SungMinKRu]

 

แว๊บเข้ามาดู

เม้นเราเนี่ยมันสร้างสรรค์ อะไรไหมเนี่ย ? 5555

ออกแนวไร้สาระไปซะมากกว่า

แต่ส่วนตัวแจงคิดว่าบ้างคนเค้าอาจจะแสดงความคิดเห็นไม่เก่งก็ได้มั้งค่ะ

เพราะเริ่มเม้นนิยาย ช่วงแรกๆ แจงเองก็เม้นแบบงงๆ มาจนถึงปัจจุบัน บางทีเพ้อเจ้อไปเรื่อย แซวนิยายเขาบ้าง

ก็ตามแต่อารมณ์ 

ฉะนั้น คนเขียนอย่าเพิ่งคิดมากหรือน้อยใจเลยค่ะ

พี่ทำดีที่สุดแล้ว โอววว 


ปล. เป็นนักเขียนคนหนึ่งที่เรายกให้เป็นไอดอลเลย พี่ค่ะ ยังมีหนูเป็นปรสิต ติดตามพี่ไปทุกที่ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

[sarawatta]

 

แว๊บเข้ามาดู

เม้นเราเนี่ยมันสร้างสรรค์ อะไรไหมเนี่ย ? 5555

ออกแนวไร้สาระไปซะมากกว่า

แต่ส่วนตัวแจงคิดว่าบ้างคนเค้าอาจจะแสดงความคิดเห็นไม่เก่งก็ได้มั้งค่ะ

เพราะเริ่มเม้นนิยาย ช่วงแรกๆ แจงเองก็เม้นแบบงงๆ มาจนถึงปัจจุบัน บางทีเพ้อเจ้อไปเรื่อย แซวนิยายเขาบ้าง

ก็ตามแต่อารมณ์ 

ฉะนั้น คนเขียนอย่าเพิ่งคิดมากหรือน้อยใจเลยค่ะ

พี่ทำดีที่สุดแล้ว โอววว 


ปล. เป็นนักเขียนคนหนึ่งที่เรายกให้เป็นไอดอลเลย พี่ค่ะ ยังมีหนูเป็นปรสิต ติดตามพี่ไปทุกที่ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

ฮาดีครับ ผมชอบ คุณ Mc_ma ก็อีกคนที่ผมชอบการเมนต์เหมือนกัน จริงๆ ก็เมนต์อะไรก็ได้ครับ
ด่าตัวละครก็ได้ (จะได้รู้ว่าอิน) จะด่าคนเขียนด้วยก็ได้ (แต่ห้ามเกินขอบเขตจากนิยายนะครับ)
แต่ก็เข้าใจแหละครับคนที่มาใหม่ๆ ก็อาจจะยังเมนต์ไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ต้องหัดครับ
ทีละนิดทีละหน่อย แต่ขอบคุณคุณ SungMinKRu (อ่านว่าอะไรเหรอครับ) ที่เข้ามาตามอ่าน
จำได้ว่าเป็นคนกลุ่มแรกๆ เลยที่มาอ่านเรื่องนี้ (คุณ Mc_ma ด้วย) ได้ไอเดียไปเขียนนิยายจากการเมนต์ก็หลายหนอยู่

 

[Naenprin]

 


เป็นการพิสูจน์รักที่น่ารักมาก ชอบบูมมากกกกกก

พี่บีมเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลย ถ้ามีแฟนแบบนี้คงดีมากๆเลย ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 

[Naenprin]

 


สนุกมากๆๆๆๆๆ



ชอบๆๆๆๆๆๆๆ


จะติดตามต่อไปนะคะ


 

[❝CHŌN❞]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อ่านไปตอนแรกๆกลัวจะไม่แฮปปี้มากๆเลย

ดราม่าซะเราบ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ สงสารทิวมาก ถึงมากที่สุด

แล้วก็สงสารบูมด้วย เราชอบบูมตรงที่บูมเป็นคนมั่นคง รักทิวคนเดียว

ดีนะที่สุดท้ายแม่บูมก็เข้าใจและยอมรับ

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ ให้ข้อคิดเยอะมากเลย เป็นนิยายที่ดีอีกเรื่องนึงเลยหละค่ะ

[sayings]

ขอบคุณที่แต่งนิยาย ดี ๆ มาให้อ่านนะคะ ...

[mook0007]

เศร้ามาก สงสารทิวจังแต่สุดท้ายก็จบแบบมีความสุข
สุดท้ายขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

[skynotebook]

อ่านจบแล้วววว ใช้เวลาอ่านหลายวันม๊ากมาก
เป็นเรื่องที่เรียกน้ำตาตลอดเลยนะเนี่ย
ดีใจที่บูมกับทิวได้ลงเอยด้วยกันซะที พลัดพลากจากกันตั้งหลายรอบ
คนอ่านก็ลุ้นเหนื่อยมาก

ปล.เป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่นะค่ะ สู้ๆค่ะ แต่งไปเรื่อยๆเดี๋ยวฝีมือก็จะพัฒนาขึ้เองเนอะ

[vascular]

อ่านรวดเดียวจบเลย ตั้งแต่บ่ายๆ จนเกือบห้าทุ่ม

ช่วงบีบคั้น ก็บีบคั้นอารมณ์มากๆ ไอ้บีบคั้นกลางเรื่องไม่ว่า แค่แอบกลัวว่าจะจบแบบบีบคั้นอีก

อ่านจนจบแบบแฮปปี้ สนุกมากครับ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ