หินตื่นขึ้นมาในตอนเช้าไม่เห็นมิว ก่อนจะโมโหเรียกป้าอ่อนมาถาม ซึ่งป้าอ่อน ตั้งใจมาหาหินที่ห้องอยู่แล้ว
“ ป้าอ่อนๆๆๆๆๆ”
“ คร๊าาาาาาา ..........มีไรค่ะคุนหิน เรียกป้าซะตกอกตกใจเชียว ”
“ ไอ้เด็กนั้นมันไปไหนคับ ทำไมไม่อยู่รับใช้ผม ”หินพูดอย่างเคือง
“ อ๋อ..........เมื่อเช้าป้าเห็น มัน เอ้ย เค้า เดินดุ่มๆๆ ไปในไร่ คุยกับคนงานในไร่ นานสองนานเลยทีเดียวค่ะ.......สงสัยคงลืมมั้งคะ ว่าตัวเองมีหน้าที่ทำอะไร..เฮ่อ..แย่จริงๆเด็กสมัยนี้ เน่อ... ” ป้าอ่อน พูดขึ้นก่อนจะลอบยิ้มอย่างสะใจ
“ สัดเอ้ยยยยยยย.........แม่งง ” หินสบทอย่างหยาบคายออกมา
“ อ่อ..........เมื่อตะกี้เห็นอยู่กับไอ้พู ลูกชายหัวหน้าคนงาน ด้วยค่ะ ”
“ ว่าไงนะ!!! ”
“ แหม๋........2 คนนั้น สงสัยไม่ได้เจอกันนาน มั้งคะ เห็นคุยกันนาน สอง นาน เนี้ยป้าเรียกให้มาดูแลคุนหินนะค่ะ เค้ายังด่าป้ากลับเลย ป้าละเหนื่อยใจจิงๆ....เฮ้ออออ..ไม่ไหวเล้ย...คุนหินน่าจะพิจารณาได้แล้วนะคะ.... ” ป้าอ่อนสะดุ้ง เมื่อหินตวาดเสียงลั่น ก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจ หึหึ...เป๊ะ
“ พอแล้ว!!!............” หินตวาดดังลั่น
“ เอ่อ....ขอโทษคะ...ป้าเห็นอะไรก็พูดไปตามนั้นนะค่ะ อย่าถือสาคนแก่เลยนะคะ ถ้ามันไม่สุดจะทนจริงๆ..ป้าไม่พูดหรอกค่ะ ” ป้าอ่อนแสร้งตีน่าเส้าแต่แววตาแฝงด้วยความริษยา
“ ไปตามมันมาเดี่ยวนี้!!! ” ป้าอ่อนได้ยินดังนั้น จึงลอบยิ้มอย่างสะใจ
“ มีไรกันหรอ หิน เสียงดังเอะอะเชียว ” คุนท่านได้ยินเสียง จึงเดินเข้ามา
“เอ่อ........ไม่มีไรหรอกค่ะ คุนหินปวดแผลนิดหน่อย นี้ เด็กมิวก็ไม่รุ้ไปไหน ไม่มาดูแลคุนหินเลยนะค่ะ อย่างนี้น่าจะหักเงินเดือนให้เข็ดนะคะคุนท่าน ”
“ อ่อ..........ที่เหวี่ยงนี้ คงโมโหให้นู๋มิวสินะ ตาหินนี้ ” คุนท่านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดี
“ เอ่อ...ก็ใช่สิคับ............ไม่รู้มันหายหัวไปไหน ”
“ ก็ยาย ใช้ให้เค้าไปเก็บสมุนไพรที่ยายปลูกมาให้นะ ยายว่า สมุนไพรไทย น่าจะดีกว่ายาฝรั่งนะ ”
ระหว่างนั้นมิวก็เดินกลับเข้ามาในห้อง
“ เอ่อ..........คุนท่านคับ คือผมเก็บมาแล้ว แล้ว จะทำไงต่อคับ ” มิวเดินมาถึงพอดี ก่อนจะสะดุ้งกับสายตาของหิน
“ เอ่อ.......งั้นมาดูแลตาหินซะเดี่ยวชั้นจะเอาสมุนไพรไปทำเอง อ่อนตามชั้นมา ”
“ ค่ะ คุนท่าน ” ป้าอ่อนเดินตามหลังคุนท่านออกไป ก่อนจะลอบยิ้มให้มิว อย่างสะใจ มิวเองก็งุนงง ว่าทำไม หินต้องเหวี่ยงให้เขาด้วย
“ เป็น ไง...ไม่เจอกะไอ้พู กันตั้งนาน คงดีใจมากละสิ.......”
“ ดีใจอะไร.......พูดเรื่องอะไรไม่เข้าใจ หึงผมกะนายพู....หรอ...เออ..แต่คุนก็ไม่มีสิทธิ์หึงผมนี้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน... ” มิวงุนงงกับคำพูดของหิน ตกนายจะเลือกใครกันแน่
“ คนอย่างกู ทำไมต้องหึงคนมารยาสาไถอย่างมึงด้วย ” มิวเจ็บปวดกับคำพูดของหินมากขึ้น
“ ดี........ก็จำใส่สมองฉลาดๆของคุนไว้ ว่าผมดีใจมากกกกก ” มิวประชดต่อ
“ ร่านนนนน ” หินพูด พลางมองหน้ามิวอย่างโกรธๆ
“ ขอบคุนครับ ” มิวพูดก่อนจะสะบัดหน้า ไปทางอื่น ทำให้สร้างความโกรธแค้นให้หินเป็นอย่างมาก จนทำให้หินปัดแก้วน้ำบนโต๊ะ แตกกระจาย...
เพล้ง!!
จึก...
คราวนี้ สะเก็ดแก้วกระเด็นไปบาดแก้มซ้ายของมิวอย่างจัง
“ โอ้ยยยยยยยย..... ” มิว ร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด พลางมองน่าหิน อย่างโกรธแค้น
“ ม......มิว ชั้น....ข....ขอโทษ....... ” หินตกใจไม่นึกว่าเศษแก้วจะกระเด็นไปโดนใบหน้ามิว
“ ค...คุนหิน.........คุนมันเลวที่สุด ” มิวพูดพลางเอามือซับเลือดที่หน้า
ป้าอ่อนได้ยินเสียงดังจากห้องหิน ก่อนจะรีบวิ่งมาดู เห็นแก้วแตกจึงต่อว่ามิว
“ ต๊ายย........เอาอีกแล้ว นี้เอ็งทำของแตกเป็นว่าเล่น เดี่ยวชั้นจะบอกให้คุนท่าน หักเงินเดือนแก ”
“ อย่าเลยคับป้าอ่อน เด็กมิวคงโกรธที่ผมใช้งาน อย่าถือสาเลยนะคับ ” มิวสะอึกกับคำพูดของหิน
“ คุนหิน!!! ”
“ นี้.......อย่ามาขึ้นเสียงใส่คุนหินนะ ”ป้าอ่อนแวดใส่มิว
“ ช่างเข้าเหอะ คับป้าอ่อน งั้นก็เก็บกวาดนะคับ ” หินพูดพลางมองน่ามิวด้วยความสะใจ....ไงละ อยากตวาดเขาก่อนทำไม
“ ค่ะ.......เดี่ยวป้าจัดการเอง เดี่ยวคุนหินจะเหยียบเอา ” ป้าอ่อนหยิบไม้กวาดมากวาดเศษแก้ว
“ อืม.........ผมยังไม่ได้ขอบคุนป้าอ่อนเลย ที่ช่วยดูแลผม และผ่าตัดเอากระสุนออกให้ผม ผมขอบคุนมากกๆๆนะคับ ที่ช่วยชีวิตผม ผมจะไม่ลืมบุนคุน ครั้งนี้ไปชั่วชีวิตเลยคับ ” มิวได้ยินถึงกับอึ้งกิมกี่ เมื่อหินเข้าใจว่าป้าอ่อนเป็นคนช่วยชีวิต ก่อนจะเดินออกจากห้อง ด้วยหัวใจที่อ่อนล้า ผิดกลับป้าอ่อน ที่แม้จะตกใจ แต่กลับพูดเอาความดีเข้าตัวอย่างรวดเร็ว
“ แหม๋ ทูนหัวของป้า ป้าจะปล่อย......... ” ก่อนจะมีเสียงคุนท่านจะดังขึ้นจากข้างหลัง
“ คนที่หินต้องขอบคุนนะ คือมิว ต่างหาก ที่เข้าช่วยผ่าตัดเอากระสุนออก และ ดูแลหินตลอดเวลา ” คุนท่านได้ยิน คำพูดของหิน ก่อนจะเดินเข้ามาบอกความจิงทุกอย่างเพื่อไมให้หินเข้าใจผิดไปมากกว่านี้
“ อ.....อะไร นะคับ...... ”หินอึ้งกับคำพูดของยาย นี่ เขาเข้าใจมิวผิดอีกแล้วหรือนี่
“ แม่อ่อน มีไรก็ไปทำเหอะ เดี่ยวชั้นจะดูแลตาหินเอง ” คุ่นพูดพลางยก หม้อต้มน้ำสมุนไพรเดินเข้ามา
“ ค่ะ.......คุนท่าน ” ป้าอ่อนกำลังพูดเอาความดีเข้าตัว แต่โดนสกัดเสียก่อน ก่อนจะเดินออกไป แต่ในใจก็นึกแค้นมิวขึ้นมาทันที ที่เอาคุนท่านไปเป็นพวกตัวเองด้วย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
9
คุนท่านเดินเข้าไปหาหินด้วยความห่วงใย
“ เป็นไงบ้างหิน เจ็บตรงไหนรึป่าวลูก ”
“ นิดหน่อยคับ......ยายไม่ต้องห่วงผมหรอก ”
“จ้า.........ยายรู้ว่าหินนะเก่งอยู่แล้ว บอกเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง เห็นมั้ย ทำให้คนอื่นเค้าต้องค่อยเป็นห่วงอยู่เรื่อย .. มันบาปนะรู้มั้ย ” คุนท่านยิ้มอย่างเอ็นดู
“ ยายคับ........ที่ยายพูดเมื่อกี้หมายความว่า....... ” หินเปิดประเด็นถามในเรื่องที่ตนสงสัย
“ อ๋อ.......เรื่องมิวน่ะหรอ........ยาย นึกว่าป้าอ่อนจะรายงานหินซะอีก......มีไรจะถามยายหรอ ” คุนท่านดูสงสัยเกี่ยวกับเรื่องที่หินถาม
“ ที่ยายบอกว่ามิวช่วยชีวิตผม เป็นเรื่องจริงหรอคับ ” หินถามคุนท่านด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ......สีน่าบ่งบอกถึงความไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่มิวเดินไปทำแผลที่หน้าเสร็จ มิวเดินมาทำความสะอาดต่อที่ระเบียงบ้านด้วยหัวใจที่อ่อนล้าลงทุกที ไม่รู้ว่าหัวใจดวงน้อยๆ ดวงนี้จะทนกับความเลวร้ายครั้งนี้ได้สักเพียงใด....แต่อย่างน้อยความเจ็บปวดทั้งกายและใจทั้งหมดที่เขาได้รับก็ทำให้มิวเป็นคนเข้มแข็งหรือด้านชาไปแล้วก็ได้
“ เป็นไงละย่ะ..........พ่อคนโปรด...... ” น้ำเสียงป้าอ่อนเอ่ยปากถามมิวอย่างเยาะเย้ย
“ ก็ไม่เป็นไรหรอกคับ.........ว่าแต่ป้ามีเรื่องอะไรกับผมหรอคับ ” มิวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ หึ.......ชั้นก็แค่จะมาเตือนว่าแก อย่าทำตัวอวดดีแบบนี้กับชั้นอีก จำใส่สมองน้อยๆเอาไว้!! ” ป่าอ่อนพูดขึ้นนัยน์ตา แฝงด้วยความมาดร้าย
“แบบนี้แล้วมันเป็นแบบไหน ป้าอ่อนพูดอะไร ผมนะหรอจะกล้าอวดดีกับป้า.....มีแต่ป้าเท่านั้น ที่คอยจะกลั้นแกล้ง รังแกผม ” มิวพูดตามความจิง ทำให้อีกฝ่ายถึงกับโมโห
“ ต๊ายยย...........เถียงฉอดๆๆ เนี่ยหรือที่แกบอกว่าไม่กล้า ถ้ายังอยากอยู่ที่นี้อย่างสงบๆ แล้วไม่โดนแบบวันนี้แล้วละก็…หึๆ...อย่าบังอาจตีฝีปากกับชั้น...”ป้าอ่อนยิ้มอย่างผู้มีชัย
“ หมายความว่า.........นี้อย่าบอกน่ะ ว่าป้าเป็นคนกุเรื่องบ้าๆทั้งหมด บอกคุนหิน ทำให้คุนหินเข้าใจ อะไรผิดๆ ” มิวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย (นี้พึ่งนึกออกหรือ มิวเอ้ย เอิกกกก)
++ห้องของหิน++
“มิวเค้าดูเป็นห่วงเรามากนะหิน.......มากกว่าเจ้านายกับลูกน้องเสียอีก....มิวน่ะ เค้าเป็นคนผ่าเอากระสุนออกให้หิน และเฝ้าไข้หินตลอดเวลาที่หินสลบไป......เนี้ยโชคดีนะ...ที่หินมีลูกน้องดีๆแบบมิว....เขาเป็นหนี้บุญคุณครอบครัวเราอีกแล้วนะตาหิน ”
หินอึ้งในคำพูดของคุนท่านและรู้สึกผิดในใจมากขึ้น ที่มองมิวในด้านลบมากเกินไป และรู้สึกสงสารที่มิวต้องโดนตัวเองกระทำอีกครั้ง จากคราวที่แล้วก็เรื่อง ยายถูกงูกัด ครั้งนั้น เขาไม่ฟังอะไรนอกจากกล่าวหาอีกฝ่ายว่าเป็นคนทำให้ยายตนถูกงูกัดและทำร้ายร่างกายอีกฝ่ายด้วยความโกรธแค้น
“ ผม.....ไม่.....น่า....ทำ............ ” หินสะอึกกับการกระทำเลวๆของตัวเอง ตั้งแต่ที่ฟื้นขึ้นมากับมิว จวบจนปัจจุบันนี้ ภาพแห่งความเลวร้าย ได้พุดขึ้นมา ในห้วงแห่งความทรงจำของหิน มากขึ้นเรื่อยๆ
“ อ้าวน่าหิน........ยายไม่รู้นะว่าเรา2 คน มีเรื่องอะไรมากกว่าที่ยายเห็น.......แต่เอาเป็นว่า หินพร้อมเมื่อไหร่ หินค่อยเล่ายายฟังละกัน ยายไม่กวนหินแล้ว พักผ่อนเถอะ ”
ในเวลาเดียวกัน ที่ระเบียงบ้าน
“ ถ้าใช่แล้วจะทำไม.......ถ้าแกยังไม่หยุดอวดดีกับชั้นละก็ แกจะโดนมากกว่านี้ ......จำไว้!!! ” ป้าอ่อนพูดพลางบีบแขนมิวและเขย่าแรงๆๆ เพื่อบ่งบอกถึงความริษยาอาฆาต มิวอึ้งกับความร้ายกาจของป้าอ่อน จึงได้แต่ปัดป้อง ก่อนที่ มิวจะพลั้งมือพลักป้าอ่อนเซล้มไป ด้วยความไม่ตั้งใจ
ตุ๊บ.....อุก.....
“ อร๊ายยยย.......แกกล้าผลักชั้นหรอ ” ป้าอ่อนลุกขึ้นได้ตรงเข้าหาตัวมิว
“ เอ่อ...........ผมขอโทษคับ ผมไม่ได้ตั้งใจ.......ผมขอโทษ ” มิวยกมือห้าม แต่ป้าอ่อนตัวใหญ่กว่าจึง จับมิวแล้วเหวี่ยงล้ม ก่อนจะขึ้นคร่อม ระดมตบด้วยความโกรธแค้น
เพี้ย เพี้ย เพี้ย!!!........
“ มึงกล้าลองดีกะกูหรอ นี่แนะ........กูหมั่นไส้เมิงมานานแล้ววว หึ้ยยยยยยย....... ”
เพี้ย!!!.เพี้ย!!!.
“ โอ้ยย.........อย่านะ.....ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ โอ้ยยยย ” มิวได้แต่ร้องขอ ปัดร้องมือจากป้าอ่อนอย่างเวทนา
เพี้ย เพี้ยยย!!
++++++++++++++++++++++++++++++
ในเวลาเดียวกัน ถั่วพู กับอุไรเดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์เข้าจึงรีบเข้าไปช่วย
“ หยุดนะๆๆ.............ป้าอ่อน หยุด!!!! ” ถั่วพูตรงเข้าไปดึงป้าอ่อนออกมาก่อนจะเหวี่ยงตัวป้าอ่อนไ ปกระแทกกับขอบระเบียงบ้าน ทำให้หัวแตกเลือดซึมออกมาตรงขมับด้านขวา
หลังจากนั้น ถั่วพูก็เข้าไปพยุงร่างมิวที่บอบช้ำให้ลุกขึ้นยืน
“ นี้ ป้าทำบ้าไร ถึงได้ใช้ความป่าเถื่อน มาทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้ได้อย่างนี้ …….มิวเจ็บมากมั้ย ........ ” ถั่วพูด่าทอป้าอ่อน ก่อนจะเอ่ยถามมิวด้วยความห่วงใย
“ อร๊ายยย เลือดๆๆ.........มึงทำหัวกูแตก กูจะ........ ” ป้าอ่อนเผย สันดานดิบออกมา ก่อนจะ กรีด ร้องด้วยความเจ็บปวด..
“ หยุดนะป้า!!!........ไปทำ พี่มิวทำไม ...!!!” อุไรกระชากแขนหยุดการกระทำของป้าก่อนจะเอ่ยขึ้นบ้าง
“ คนอย่างพวกมึงจะทำอะไรกูได้.........หึ้ยย แค้น......ฝากไว้ก่อนเถอะพวกมึง......วันหลังกูจะเอาคืน.......มึงด้วย อิหลานทรยศ รักมันมากก็ไปอยู่กะมันเส่ อิชั่ว ” ป้าอ่อน พลักหัวอุไรล้มลง ก่อนจะ กุมแผลที่ขมับ เดินจากไปด้วยความอาฆาต ในตัวมิวขึ้นกว่าเดิมมม
“พี่มิว ๆ เป็นไรบ้างจ๊ะ...เจ็บตรงไหนหรือ ป่าว ป้าอ่อน ทำเกินไปจริงๆ อุขอโทษแทนป้าอ่อนด้วยนะคะ... คอยดูนะ อุจะฟ้องคุนท่าน... ”
“ นิดหน่อยนา ลิ้นกับฟัน พี่ชินแล้วละ...อุไม่ต้องไปฟ้องหรอก...นู้น...ไปดูป้าเธอดิ้ เลือดออกใหญ่แล้ว ”
“ ไม่คะ...ไปอุก็โดนตบโดนตีอีก ไว้ให้ป้าแก อารมณ์เย็นก่อนดีกว่า ”
“งั้น เดี่ยวพู พาไปทำแผลที่ บ้านดีกว่า ”
“ เอ่อ..ไปทำบนบ้านดีกว่ามีอุปกรณ์ทำแผลมากมายคะ นะๆ ”
“ ไม่ต้อง....ขึ้นไปเดี่ยวก็โดน อิป้าเธอจิกตบ อีก มากะชั้นดีแล้ว ส่วนเธอ ไปดูป้าโรคจิตเล้ยยยย ” อุไรมอง ถั่วพูตาเขียวปัด แต่ก็ไม่กล้าขัดใจมิวเมื่อเห็นแวนตาตัดพ้อเชิงขอร้องของมิว อุไรก็ได้แต่ยอมทำตาม
“ ค่ะ.. ”อุไร เดินจากไปด้วยสีน่าวิตก
ติดตามตอนต่อไปคร๊าบบบบบบบบบ
จะบอกว่า สปอยล์ผิดตอนอะครับ แหะๆๆๆ
ขอโทษนะครับที่จริง ตอนคุณมาจะอยู่ตอนนหน้านะครับ คิคิ
ขอบคุณที่ติดตามนะคร๊าบบบบบบบบ
เมื่อไหร่จะจบ ฮ่าๆๆๆๆ ...นั้นสิ้ อีกไม่นานหรอกกก คิคิ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 508154 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก