หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :)

[moomew]

ตะวันตกดินแล้ว     


 ฝนจากที่เคยรินๆๆ กลับตกหนักขึ้นมารุนแรง  ลมกรรโชกรุนแรงทำให้ต้นไม้น้อยใหญ่ เอนเอียงตามกระแสแห่งลมฝน


มิวได้ยินเสียงปืนมาเป็นระยะ   รู้สึกใจคอไม่ดี  และสักพักก็เห็นแสงไฟ  คล้ายๆๆกับไฟไหม้  ทางด้านเนินเขา   ทำให้มิวรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาอีก





“ คุนท่านคับ...................คือ  ผมเห็นไฟไหม้  ตรงชายป่าเขา ด้านโน้น อะคับ  ผมอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  คุนหินอาจจะเป็นอะไรหรือป่าวคับ  ”

“ เอ็งนี้   พูดอัปมงคล  คุนท่านยิ่งใจไม่ดีอยู่ด้วย  ”ป้าอ่อนตีแขนมิวอย่างแรง

“โหห ป้าตวาดพี่มิวมัย เนี่ยยยย..”อุไรเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสีย เพราะไม่ชอบที่ มีคนมาว่า พี่มิวของหล่อน

“ งั้นผมขอออกไป  ตามคุนหินนะคับ  ”

“ จะบ้าหรอ.........คุนหินสั่งไว้  เอ็งไม่ได้ยินรึ  ”

“ อย่าเลย..........ชั้นว่า  เรา 4 คนไปไหว้พระสวดมนต์  ภาวนา ใครพระคุ้มครองเถอะ  ”

ปัง!!   ปัง!!  สักพักรู้สึกว่ามีเสียงปืนแหวกกับเสียงฝนตกดังเข้ามาใกล้ๆขึ้นทุกที



“ อ้ายยยยยยยยยยย..............คุนค๊า   อิชั้นกลัวค่ะ  ”

“ ทุกคนใจเย็นๆๆ............ปิดประตูแล้วใช่มั้ย   ”  คุนท่านดูท่าทางจะอารมณ์เย็นที่สุดเอ่ยถามขึ้น


ปัง   ปัง   ปัง!!! เสียงปืน  ผ่าสายฝนที่ตอนนี้เริ่มตกหนักและลมแรงเพิ่มมากขึ้น

“อร๊ายยยยยยยย คะ........ปิดแล้ว ค่ะ ” ป้าอ่อนพูดขึ้นด้วยความหวาดกลัว

“ ผมว่ามันแปลกๆๆ แล้วนะคับ.........คุนท่านมีปืนเหลืออยู่รึป่าวคับ  ”

“ อ่อ.........มีจ๊ะ...มีกระบอกนึง  อ่อนไปหยิบให้มิว ทีสิ  ”


แต่ไม่ทันที่ป้าอ่อนจะไปหยิบปืน  ก็มีคนงานคนนึง  เคาะประตูเสียก่อน


 “ ป้าอ่อนคับ   นี่ผมเอง  ปะ........เปิดประตูให้หน่อยคับ  ” หินเอยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

“ เอะ...........นั้นเสียงคุนหินนี่คะ    ”

“  มัวรออะไรละ  ไปเปิดประตูสิ ”คุน ท่าพูดขึ้นอย่างร้อนรน

ป้าอ่อน รีบกุลีกุจอ  เปิดประตูให้หิน  ภาพที่เห็นคือคนงานพยุงร่างหินที่เกือบจะไม่ได้สติขึ้นมาบนบ้าน

“ ว้ายยยยยย!!.........ตายแล้ว  นี่คุนหินไปโดนอะไรมานี่   พวกแก จะโดนหักเงินเดือน  ”  ป้าอ่อนร้องขึ้นทำให้มิวและคุนท่านรีบออกมาดู

“  เดี่ยวก่อนดิ  ป้า  ยังไม่ตายซะหน่อย  แค่โดนยิงอะ   ” คนงานน่าซีดพูดขึ้น

“  ว่าไงนะ  แค่โดนยิง?...........  งั้นพวกแก  เอาคุนหินขึ้นมาบนบ้านก่อน ” คุนท่านน่าซีด  แทบจะเป็นลม

“  คับๆๆ............ ” เหล่าคนงานพยุง  หินที่จะไม่ได้สติขึ้นมาบนบ้าน



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





++ในบ้าน++



“  ทำไงดีป้า   ตอนนี้ฝนเริ่มตกหนักแล้ว  ท่าทางพายุจะเข้าซะด้วย   ไม่รู้ว่าจะเอายังไง ” มิวเห็นสภาพแผลที่บอกว่าถ้าคืนนี้ไม่เอากระสุนออก หินต้องตายแน่ๆๆ

“ เอ่อ.........ผมว่าเอารถออกเหอะ  ถ้าปล่อยไว้  คุนหินอาจตายได้นะคับ   เลือดออกใหญ่แล้ว  ”

“ ใช้ๆๆ.........นี่พวกนายไปเอารถออกซิ  ” คุนท่านเห็นด้วยกะผม

“ เอ่อ.........แต่  ..........ฝนตกหนักแล้วก็..........ถนนถูกตัดขาดต้นไม้ล้มละเนละนาด   ทำให้ออกไปไม่ได้คับ   ถ้าจะออกได้เร็วสุดก็คงพุ่งนี้อะคับ..เพราะต้องซ่อมทาง  ”คนงานชายพูดขึ้น

“ ว่าไงน่ะ  ”

“ ไม่ได้น่ะ!!.......ปล่อยจนถึงเช้า  คุนหินจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว  ตายได้แน่ๆๆ  เพราะเลือดออกเยอะมากขนาดนี้  ” มิวพูดขึ้นอย่างวิตก

“  งั้นจะเอายังไงละ..........โถ่ คุนหิน  ทูนหัวของป้า ”ป้าอ่อนพูดขึน มิวคิดไปคิดมาได้สักพัก ก็นึกบางอย่างออก



“ งั้นก็ผ่าตัดเอากระสุนออกสิ    ” มิวพูดเสียงเรียบแต่แววตามีเล่ศนัย

“ จะบ้าหรอ   เอ็งเรียนหมอมารึ     ” ป้าอ่อนค้านขึ้นมาทันที

“ ป่าวคับ...  ”

“ ถ้าเป็นผิดพลาดอะไรลงไป  เด่วคุนหินของชั้นตายห่าพอดี  ไม่เอาๆๆ  เอาวิธีอื่นเหอะ.........  ” ป้าอ่อนไม่ยอมเอาง่ายๆๆ


“ คับก็แล้วแต่ป้า   แต่ถ้ารอถึงเช้า  ผมก็ไม่รับรองนะว่า...คุนหินของป้าอาจตายก็ได้ ”

“ งั้นเทอ..........ทำตามที่เทอบอกเลยแล้วกัน  ” คุนท่านเอ่ยขึ้นด้วยสีน่าหวั่นๆๆ

“  คุนท่านคะ..........เอ่อ  จะดีหรือ ”

“ ผมเคยเรียน  วิชาการปฐมพยาบาลมาบ้าง  ผมพอจะทำได้อะคับ  และอีกอย่างผมเคยผ่ากระสุนหมาแถวบ้านที่โดนไล่ยิงมาอยู่อะครับ  คงใช้ได้เหมือนกัน  ”

“  ว่าไงนะ!!!! ” ทุกคนพูดพร้อมกัน  แต่ก็ไม่มีทางเลือก  จำต้องยอมให้ปามทำแบบนั้น


มิวลงมือผ่าตัดเอากระสุนออกให้หิน  อย่างยากลำบาก เพราะเนื้อเยื่อคนกับสัตว์ต่างกันมาก   ท่างกลางสายฝนกระหน่าอยุ่ข้างนอก  และท่ามกลางผู้คนที่นั่งลุ้นให้ว่ามิวจะสำเร็จหรือมั้ย


แต่ตอนนี้ ในใจมิว  อยากเอาคืนหินใจแทบขาด  ก็แค่จัดการง่ายนิดเดียวให้หินตาย  ตอนนี้ ชีวิตของหินขึ้นอยู่กับมิวว่าจะทำให้ หินมีชีวิตอยู่หรือแก้แค้นเอาคืนให้ตายไปเลยก็ได้   แต่มิวเลือกที่จะไม่ทำ เพราะชีวิตทุกคนล้วนแต่มีค่า   มิวจึงระมัดระวังเป็นอย่างมาก     สำลีกับผ้าปิดแผลได้ถูกนำมาซับเลือดให้หินอย่างมากมาย    จนกระทั่งมิวได้เย็บปากแผลสำเร็จ  เป็นสุดท้ายทุกคนถึงโล่งอก

หนึ่งวันผ่านไป  ฝนก็ยังตกหนักอยู่เรื่องยๆ  ทำให้ทางเข้าไร่ก็ยังไม่ได้ซ่อมแซมมากเท่าที่ควร  บรรยากาศแบบนี้ มิวคิดถึงที่บ้านใจแทบขาดเลยทีเดียว       เขาได้เฝ้า  หินทุกวัน เพราะหินยังหมดสติตลอดเวลา  เขารู้สึกเป็นห่วงอย่างไรบอกไม่ทุก  ใจนึงก็อยากใช้ช่วงเวลานี้หนีไปเสียให้พ้นๆ แต่เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาจากคำพูดของหินแล้ว  เขาก็ได้แต่คิดเพียงเท่านั้น    คุนท่านดูเหมือนจะเป็นห่วงหลานชายตัวเองอย่างมาก ซึ่งค่อยกำชับให้ผมดูแลไอ้หินอย่างเป็นพิเศษโดยจะจ้างค่าแรงให้มิวอีกเท่าตัว ซึ่งหารู้ไม่ ว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่มิวไม่ได้ตังสักบาทเดียว

[moomew]

เช้าวันใหม่


มิวไม่ได้นอนทั้งคืน  ตลอด 2 วัน  โดยอาศัย  ตอนกลางวัน พลัดเปลี่ยนเวรกับป้าอ่อน  แล้วก็วันนี้อีกเช่นเคย มิวได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น  จากป้าอ่อน  โดย มีคุนท่านยืนอยุ่ข้างหลัง   มองมาด้วยความห่วงใย


“  มิว...........เทอไปพักผ่อนเหอะ   เดี่ยวชั้นจะเฝ้าตาหินเอง ” คุนท่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย


“  เอ่อ........คับ  คุนท่าน  ทางเข้าไร่ซ่อมเสร็จแล้วหรือยังคับ  แล้วคุนท่านให้คนไปตามหมอมาหรือยังคับ ”

“  อื้ม คนงานชายจัดการเรียบร้อยแล้วละ...แล้วชั้น....ให้คนไปตามหมอมาแล้วละ  เธอไปพักผ่อนเหอะ ”

“  คะ.....คับ  คุนท่าน ” มิวโล่งอกที่คุนท่านให้คนไปตามหมอที่ในเมืองแล้ว  เพราะกลัวว่าหิน จะ เป็นบาดทะยักตายห่าเสียก่อน  มิวเดินไปนอนที่ห้องคนใช้อย่างหมดแรง




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





+บ่าย+



คุนท่านเดินออกจากห้อง เพื่อไปรับประทานอาหารเที่ยง  ทำให้ป้าอ่อน  มาเฝ้าหินแทน


“ อะ........โอะ............โอะ........  น้ำ   หิวน้ำ  ” หินรู้สึกตัวตื่นขึ้น  พูดด้วยน้ำเสียง  แหบพร่า

“ คุนหิน!!............อะค่ะ   ป้าดีใจจิงๆๆ   คุนหินไม่ตายแล้ว   โถ่ๆๆ  ทูนหัวของป้า .....อะน้ำคะ..” ป่าอ่อนดีใจ  ยิ้มแก้มปริ  พลางยกมือ ท้วมหัวไหว้สิ่งศักดิ์  ที่ตนเคารพ

“ผะ......ผมสลบไปกี่วัน  ”

“ 2 วัน 2 คืนเลยค่ะ........  ” หินได้ยินเข้าถึงกลับสงสารป้าอ่อน ที่ต้องมานั่งเฝ้าตนเอง  ก่อนจะมองหามิว  พลางนึกในใจว่ามิวคง อยากหนีใจแทบขาด

“ แล้ว  ไอ้เด็กมิวไปไหน ละป้า  ” หินถามอย่างสงสัย

“  อ่อ..........นอนอยุ่มั้งค่ะ...เห็นบ่นเพลียๆ ไม่รู้ไปทำไรเหนื่อยมานะคะ.. ”  หินได้ยินถึงกลับ ควันออกหูโกรธที่มิวไม่สนใจตนเองเลย   ส่วนป้าอ่อนงุนงงที่ พูดทุกอย่างที่เป็นความจริงออกไป แต่ มันไม่หมดเท่านั้นเอง...กร๊ากกก

“  ป้าอ่อน ไปตามมันมาเดี่ยวนี้!! ”  หืน พูดด้วยความโมโห

“ เอ่อ...........ป้าว่าอย่าไปกวนเด็กนั้นเลย   เค้านอนกลางวันอยู่นะคะ  ”

“ จะนอนทำไม นี่มันกี่โมงแล้วไม่มีการมีงานทำหรือไงบอกว่าให้ไป ตาม  ก็ไปตามสิ  ” ป่าอ่อน  ได้ยินหินพูดเสียงแข็ง จึงรีบไปตามมิว
 

“  ค่ะ...........รอแปปๆๆ ”ร่างท้วมๆ ของป้าอ่อน รีบเดินฉับๆไปห้องมิวอย่างรวดเร็ว


ป้าอ่อน  ไปตามมิวที่ห้อง  บอกว่าคุนหินตื่นขึ้นมาอาระวาด  ก่อนจะบอกให้  ไปหาหินที่ห้อง  มิวเดินงัวเงีย เพราะยังนอนหลับไม่เต็มที่

มิวเดิน โซเซเข้ามาที่ห้องหิน


พลั่ก !! ตุบ   หิน โยนหมอน ใส่หน้ามิวอย่างจัง




เพล้ง!!!  ก่อนที่หินจะปัดแก้วน้ำแตกกระจัดกระจาย




“  คุนหิน!!!!..........คุนโยนหมอนใส่น่าผมทำไม!!!! ” มิวพูดขึ้นด้วยอารมโกรธ

“ หึ..............ยังมีน่ามาถามอีก  ผัวตัวเอง นอนเดี้ยงอยุ่อย่างนี้กลับ นอนหลับสบายใจ มันน่านัก..........อ้าววววว..........ยืนบ้าไร  เก็บหมอนสิ!!  ”




จึก...

“ อะ.........โอ้ย.............ซี้ดดดดด.......  ” ระหว่างมิวเดินเข้ามา   พลันเยียบเศษแก้วที่แตก  ทำให้เลือดออกอย่างมากมาย   หินมองดูอย่างสมใจ

“หึ...........เอาเลือดชั่วๆๆ มารยาสาไถออกสะมั้ง  เผื่อจะได้เป็นคนดีกับเค้ามั้ง   ” มิวสะอึกกับคำพูดหิน  พลางนึกแค้นที่น่าจะทำให้หินตายเสียมากกว่าในคืนใน

“ ผมไม่น่า ...........ช่างเหอะ     คุนนอนพักผ่อนก่อนเหอะ.......เด่วผมจะไปเอาข้าวมาให้กิน  ” มิวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเก็บเศษแก้วแล้วเดินกระเพลกๆ  ออกไป ทำแผลข้านอกห้อง  หินสะอึกกับอาการมิว  ทั้งๆๆที่ในใจอยากให้เด็กหนุ่มมาอยุ่เอาใจใกล้ๆๆ




หลังจากที่มิวทำแผลเรียบร้อยแล้ว   จึงยกข้าวต้มให้หินกิน   ทั้งๆๆที่มือหินไม่ได้เป็นอะไร แต่ดูว่ามือหินจะเป็นหง่อยภายในพริบตา


“ พากูไปอาบน้ำ!!!!!  ” หลังจากที่หินกินข้าวเสดแล้ว  จึงพูดขึ้น

“ อาบยังไง   แผลคุนยังไม่หายดีเลย  ผมว่า........  ”

“ ไม่  ......กูจะอาบ..........  ” หินดื้อดึงที่จะอาบน้ำ  ทำให้มิวต้องตามใจเพราะไม่อยากให้หินโกดและโมโหไปมากกว่านี้




ตอนเย็น.......


หมอที่ถูกตามตั้งแต่เช้า  กว่าจะฝ่าด่านกิ่งไม้ที่หล่นทับถนนเข้ามาในไร่ได้  ก็แทบทั้งวันเลยที่เดียว


“ โอ้โห.............  แผลนี่เย็บดีนะครับบบ   ดีกว่าพยาบาลที่คลินิกผมซะอีก...คุนป้ามือนิ่มมากเลยะคับ  ” หมอพูดขึ้น

“ เอ่อ....อ้อ..หรอ....คะ  ” ป่าอ่อนเอ่ยขึ้น แบบไม่ยอมรับและก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“  หรอคับ..........แล้วแผลผมไม่ติดเชื้อแล้วใช่มั้ย ”

“ คับ   งั้นหมอ.........จะฉีดยาแก้อักเสบ...กับบาดทะยักให้แล้วกันนะคับ ว่าแต่อย่าให้แผลโดนน้ำนะคับ.......เด่วจะหายช้า...สักอาทิตย์หน้าก็ตัดไหมได้แล้วละ  ” หินนึกถึงคำพูดของมิวที่พูดไว้


แล้วหมอก็ให้ยาบำรุงและยาฆ่าเชื้อแก่หินอีกมากมาย  ก่อนจะนัดให้ไปตัดไหมอีกที








ค่ำ

มิวถูกเรียกใช้งานแทบทั้งวัน  และ  คืนนี้ ก็ถูกเรียกมาเฝ้าหินที่ห้องอีกด้วย



ตุบ!!...........  หินโยนหมอนอีกใบลงข้างล่าง   ในขณะที่มิวกำลังจัดยาให้หิน   เขามองอย่างุนงง  ก่อนจะเข้าใจในเวลาต่อมา


“ หมายความว่าไง!!  ” มิวยกหมอนขึ้นถามหิน

“ นอน ที่พื้นนั้นแหละ  เผื่อกูมีอะไรจะใช้    ”

“……….   ” มิวไม่ตอบ ได้แต่มองน่าหินอย่างเย็นชา

“  ทำไม ........ตอนอยุ่กระท่อมก็นอนแบบนี้ไม่ใช้หรอ  มาอยุ่บ้านดีๆๆ แล้วลืมกำพืดตัวเองแล้วหรอมึงนะ....... ” หินพูดจาสอดเสียด เพื่อหวังอยากให้อีกฝ่ายโกรธ


ซึ่งก็ได้ผล มิวได้แต่ท้อใจและเหนื่อยใจ ที่หินอารมณ์ขึ้นๆๆลงๆๆ  ประเดี่ยวดีประเดี่ยวร้ายพลางนึกว่าหินคงเจ็บแผล  เลยอยากหาที่ระบายแค่นั้น

“ คับ............คุนหินมีไรก็เรียกใช้ผมนะคับ......  ” มิววางหมอนลงกับพื้นที่เย็นเฉียบ  ก่อนนะล้มตัวนอน อย่างเหน็ดเหนื่อย
คืนนี้ หินก็ไม่ได้เรียกใช้อะไร  เพราะฤทธิ์ยาทำให้หินหลับเป็นตายเลยทีเดียว







++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบบบบบบบบบบบบ

ขอโทษ ฮะที่ไม่ได้เข้ามาอัพ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลางานเยอะ ใกล้สออะครับอาจารย์สั่งงานเยอะ


แต่จะพยายามมาอัพ ทุกๆวันนะครับ 


ขอบคุณที่ ติดตามมากๆๆเลยฮะ

อย่าเพิ่งทิ้งกันเด้ออออ  เรื่องนี้ดำเนินมาถึงกลางๆเรื่องแล้วววว อะ

ส่วนคำผิดจะพยายามค๊าบบบบบบ


สปอย ไว้ล่อ คนอ่าน อิอิ

มิวได้สติเห็นใบหน้าซีดเผทอกของใครอีกคน ที่ยืนมองเหตุการณ์อย่างตกตะลึง



“ คะ...คุณมา... ”หิน สะดุ้งรีบพลีกตัวมิวออก

“หิน.....มิว...นี้เธอทั้งสองคนเป็น...  ”

“ เอ่อ...ป่าวนะครับมา..ผมอธิบายได้ ”

“ ฮึก....นี่คิดว่ามาโง่หรอ ”


เพี้ย....มาลินีเดินเข้าไปตบหน้าหินด้วความโกรธ



“มา.....เอ่อ...ผม...เอ่อ...  ”

“เสียแรงที่มาไว้ใจ คุน....คุนหลอกมา...คุนคบกะมาแล้วยังมีอะไรกับมิวอีกใช่ไหม...ตอบมา ฮึกๆ ”

“ เอ่อ...มันไม่ใช้อย่างทีคุนมาคิดนะครับ....พอดี.....พอดี แมงเข้าตาผมเลยปัดให้คุนหินนะครับ ”

“ปัดยังไง...ดูดปากกันด้วยนะหรอ...มิวชั้นไม่นึกเลยนะว่าเทอจะทรยศชั้น...ชั้นผิดหวังในตัวเธอมากกนะมิว  ฮึกๆ  ”มาลินี ทนเห็นสองคนข้างหน้าไม่ได้จึงรีบเดินออกไป





หน้าบ้าน......มาลินี วิ่งออกมาถึงหน้าบ้าน

“คุนมาครับ ใจเย็นๆนะครับ...มันเป็นอุบัติเหตุ  ”มิวพยายามแก้ตัวให้เนียนที่สุด



เพี้ย.........


“ นี่...สำหรับความทรยศที่นายมอบให้...ชั้น....เลวที่สุดเลวทั้งสองคนเลยยยย.... ”มิวเสถลาด้วยแรงตบของมาลินี


“ ฮึก...คุนมา........ผมขอโทษ ” มาลินี รีบวิ่งขึ้นรถก่อนจะสตาร์ทออกไปอย่างรวดเร็ว



.......................

“คุนหินจะไปไหน  ” หินไวกว่ารีบวิ่งไปขว้ามอไซต์บิ๊กไบท์ คันใหญ่

[BBChin JungBB]

ความจริงยังอีกยาวไกลเลยอ่ะ เฮ้ออออ หมดแรงที่จะลุ้น ไปดาวอังคารดีกว่า 

[shockoBB]

อ๊ากกกก มิวต้องเจ็บอีกเท่าไหร่เนี่ยยย
สงสาร T T

[ujen]

 

[pronpailin]

ไอ้ ควายหินเอ๊ย   

นี่สำหรับอีป้าอ่อน 

[biwtiz]

รอติดตามค่า

[catwander]

สมน้ำหน้า รอติดตามด้วยคน

[jamemy]

  :z6:อีป้าอ่อนน่ากระทืบมาก

[หมูน้อย]

กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกลเลย 

  อิป้าเป็นไรมากปะคะ 


 

[Ju]

หมั่นไส้ทุกคนเล้ยยยยยยยยยยยยยย 

[2pmui]

รำคาญนายเอกเหลือเกิน จะอยู่ให้มันข่มเหงทำไม กลางคือพอมันหลับก็แอบหนีไปซะ
ก่อนกลับก็ตัดจู๋มันตัดไม้ติดมือไปทิ้งทะเลให้ปลากินอย่าให้เหลือซาก ก๊ากๆๆๆ   

[bun]

ทำไมป้าอ่อนเป็นคนอย่างนี้เนี้ยะ
ไม่ยอมบอกความจริงกับหินอะ

[hotladyanyavee]

เมื่อไหร่ความจริงจะมาสักที น้องมิวจะได้ไปใช้ชีวิตที่สวยงามสักที

[PetitDragon]

รันทดโคตรๆ อ่ะ 

[cocore]

   ดีมากเลยครับ

[A. marco]

เรื่องนี้อ่านแล้วเกิดความแค้นขึ้นในใจ


มาต่อเร็วๆนะครับ

[fastation]

อ่านรวดเดียวจบเลยละ สนุกมากเลย แต่สงสัยอยู่จุดหนึ่ง คือดินจีบมิวเพื่อนที่จะไปจีบเบนอีกต่อใช่ไหม ?
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แล้วดินจะมาเล่าให้ครอบครัวฟังทำไมละว่าจีบมิวอยู่ ??
ส่วนมิวตอนนี้ทนไปก่อน ไว้ความจริงปรากฏค่อยเอาคืนให้สาสม
อ่านสปอยแล้วทำให้อยากอ่านต่อเลย รีบมาต่อไวไวเน้อ รออ่านอยู่จ้า

[Lovecartoon1996]

เย้ได้อ่านแย้ววว
ดูจากสปอยอดรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ววววว

[tuek]

เกลียดอีป้าอ่อนจริงๆเลย
ตอนหน้าน่าอ่านมากๆ...มารู้แล้ว

[ares_jum]

เราตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกเลยละ 

เนื้อหาสนุกดีนะ ซาดิสม์ดี ชอบๆ 

แต่ว่าทำไมคำผิดมันเยอะจังเลยล่ะคะ อยากให้ปรับปรุงตรงจุดนี้

คืออ่านแล้วมันรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้อารมณ์เท่าที่ควรเพราะมีคำผิด

เทอ  =  เธอ
คุน    =  คุณ
เด่ว   =  เดี๋ยว  ฯลฯ

[vk_iupk]

มาซะสั้นเชียว อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
สงสารมิวมาก ไม่ใช่คุณมาเกิดอุบัติเหตุอีกนะ
แต่อาจจะรู้ว่ามิวเป็นน้องหรือเปล่า เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ
หินใจร้ายมากนะ มิวอย่ายอมใจอ่อนนะ

[Satang_P]

ป้าอ่อนนี่อะไรอ่ะ แก่แล้วยังทำตัวแบบนี้อีก โห๊ะ 

[KIMKUNG]

ป้าอ่อนเป็นโรคขี้อิจฉา

[Guill]

เริ่มหมั่นไส้มาแว้บๆจากสปอย

[armmyrine]

   เริ่มมะไหวละนะ. เราจะหลบไปทำใจสักพัก

[cavalli]

 

ตอนนี้สั้นไปหรือ เราอ่านไม่เต็มอิ่ม สรุปคือ ค้างคะ

[t2007]

มิวมีจิตใจงดงามจังเลย พ่อเทพบุตรน้อย
หินนี่ยังเลวเสมอต้นเสมอปลาย

[koikoi]

โหยัยป้าอ่อนแล้วคุณท่านหายไปไหนล่ะเนี่ยหลานชายฟื้นแล้วไม่มาดูเหรอปล่อยให้ป้าอ่อนใส่ร้ายมิวอยู่ได้

[mentholss]

ไอ้คุณหินเลวได้อีก

_อแหลกว่านี้มีอีกมั้ยอิป้าอ่อน

จัดเป็ดให้จ้ะ

ปล. คนแต่งจ๋า สงสารนู๋มิวมั่งเถอะน้า เป็นกระโถนท้องพระโรงตลอด