หัวข้อ: รัก ไม่ 'นิ่ง' :: รักที่28 (23/06/21) P.9

[Mura_saki]

มิวนี่เป็นคนดีมากๆ เชื่อใจพี่เนม ขอพี่เนมอย่าทำร้ายความรู้สึกของมิวล่ะกัน

[mmello07]

แฟนเก่านี่เก่าแค่พี่เนมรึป่าว
รีบๆเคลียร์ทีเถอะ จะฟินก็ฟินไม่สุด

[chen]

น้องมิว ถึงจะเป็นคนอ่อนหวานดูแลคนอื่น แต่ใจก็เข้มแข็งนะ พี่เนม ถ้าทำน้องเสียใจนี้คงแย่แน่
ไหนจะตัวน้องเอง ที่คิดว่าถ้าตอบโต้กลับพี่เนมต้องเจ็บ ไหนจะเพื่อนๆที่รักน้องอีก
พี่เนม รักน้องมิวอย่างเดียวพอไหม ต้องทำอะไรสักอย่างมากกว่านี้เพื่อเคลียร์ตัวเองนะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พ่อแม่พี่เนม รู้มั้ยว่าพี่เนมเลิกกับพี่พลอยแล้ว 
ไม่ค่อยไว้ใจ ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่
จะทำให้พี่เนม มิว ผันแปรหรือเปล่า
       
 

[kyungploy]

ก็ยังไม่สนิทใจกับพี่เนมแฮะ ฮือ หนูขอโทษ 555555555555555555 แต่พฤติกรรมมันน่าสงสัยจริงๆ

[Pittabird]

ตามรับตามส่ง   ไปด้วยกันขนาดนี้  แม่ก็เห็นด้วย  ใคร ๆ ก็คิดว่าเป็นแฟนกันอยู่แล้วล่ะ  เอาให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยได้มั้ย  พาน้องไปแนะนำว่าเป็นแฟนหรือโพสลงเฟสอะไรก็ได้  ตอนนี้ก็ยังไม่เคลียร์อยู่ดี     ไม่ชอบเลย

[iceman555]

 

[MayA@TK]

หาความน่าเชื่อถือในคำพูดและการกระทำของพี่เนมไม่เจอเลย

 

[Babelilong]

อ้าวพี่เนมป่วยซะงั้น
 

 

[Christa]

Chapter 16

 



     เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใสสำหรับใครหลายๆคน  แต่คงไม่ใช่สำหรับพวกผมครับ  วันนี้เป็นวิชาทำโมเดล ต้องลงช็อปกันแต่เช้าเลย  โดยมีอาจารย์รักความสะอาดเป็นอย่างมากกกกกกท่านนึง  แบบว่าวิชานี้มีอาจารย์สอนอยู่ประมาณสี่คนได้ครับ ท่านสั่งให้พวกผมเก็บช็อปทำความสะอาดกันยกใหญ่  ไม่งั้นจะปิดช็อปไม่ให้ได้ใช้กันอีก  เนื่องจากช่วงนี้โปรเจคเยอะครับ  แต่ละชั้นปีก็แห่กันมาทำงานที่ช็อปมากมาย  จนมันสกปรกเละเทะไปหมด  แจ็คพอตแตกที่ชั้นปีพวกผมที่มีเรียนกับอาจารย์แกพอดี  เลยต้องรับเวรรับกรรมกันไป




"นี่เธอๆ  เก็บให้หมดเลยนะตรงนั้นน่ะ  อะไรที่ใช้ได้ก็แยกออกไปไว้มุมนู้นนน"  ไอ้นัทล้อเลียนเสียงอาจารย์  หลังจากที่แกปล่อยให้พวกผมทำความสะอาดกันเอง




"นี่เธอไม่เห็นตรงนั้นหรอ  กวาดออกมาเลยนะ"  ไอ้เต้ก็เป็นไปกับเขาด้วย  จนพวกผมพากันหัวเราะเสียงดังให้กับความดัดจริตของพวกมัน

     

     งานวิชานี้เป็นโปรเจคใหญ่ครับ  ทำส่งไฟนอลทีเดียวเลย  ก็มีปรึกษาให้คำแนะนำอะไรกันบ้างตอนมีคลาส  แต่วันนี้ยกให้เป็นบิ๊กคลีนนิ่งเดย์ไปครับ  เสร็จแล้วก็ตามสบายกันไป  เพราะช่วงบ่ายอาจารย์ติดประชุมกันหมด  แล้วคิดว่าพวกผมจะอยู่กันหรอครับ  แน่นอนว่าคำตอบคือไม่  วันนี้นัดกันไปหาบุฟเฟ่ต์กินที่ห้างแถวๆนี้แหละครับ




"วันนี้กูเอารถมา  ใครจะไปรถกูมั่ง"  ไอ้ซีถามขึ้นมาหลังจากที่เราเคลียร์ช็อปกันเสร็จเรียบร้อย  เพื่อนคนอื่นก็เริ่มทยอยกันไปแล้วครับ  ไอ้ซีมันมีรถยนต์ที่ปกติไม่ค่อยจะขับมาเท่าไหร่  เพราะมาพร้อมไอ้เบเลยด้วยความที่อยู่หอเดียวกัน แต่ช่วงนี้ไอ้เบต้องมารับผมมันเลยเอารถมาเอง  ที่พวกผมไม่ติดรถมันมาด้วยกันเลยก็เพราะว่าเวลากลับไม่ค่อยจะตรงกันเท่าไหร่ครับเลยไม่อยากจะรบกวนมัน  มันเป็นพวกกลับเร็ว  พวกขยันทำงานน่ะครับ 

   

     สรุปแล้วผม  ไอ้เบ  ไอ้นัท มารถซีครับ  ส่วนไอ้ทัต  ไอ้มิน  ก็ไปรถไอ้เต้  เอาไปสองคันก็พอครับขับแยกกันไปหมดคงต้องหาที่จอดกันวุ่นวาย 



Mewtation  ::  มิวไปห้าง...นะ  ตอนบ่ายไม่มีเรียนแล้ว

ผมส่งข้อความไปบอกคนตัวสูงระหว่างที่อยู่บนรถ



N.  ::  ไปทำอะไรครับ


Mewtation  ::  ทานข้าวกับเพื่อน


N.  ::  ตอนบ่ายพี่ว่าง  ดูหนังกันไหม


Mewtation  ::  โอเคครับ


N.  ::  งั้นเดี๋ยวพี่ทานข้าวกับเพื่อนก่อน  แล้วจะไปหานะครับ


Mewtation  ::  คร้าบบบ










"น่าสงสารหมูมันเนอะ  ดูสิต้องมาตายให้พวกมนุษย์แดก"  ไอ้นัทพูดไปก็คีบหมูใส่ปากไปเรื่อย  มันคงสงสารจริงๆแหละครับ




"มันเกิดมาเพื่อเป็นอาหาร  มึงก็อย่าคิดอะไรให้มันมาก" ไอ้เบพูดเพื่อเบรคความเพ้อเจ้อของไอ้นัท




"ก็ช่ายย  แต่หมูมันไม่ได้ทำไรผิดเปล่าว้าาา  ต้องมาโดนสั่งประหารชีวิตเพื่อพวกเราเนี่ย  มันไม่แฟร์เลย  มึงว่าปะ"  มันหันไปถามความเห็นจากไอ้เต้ที่นั่งอยู่ข้างๆ




"แปลว่ามึงจะไม่แดก"  ไอ้เต้ทำท่าจะหยิบจานที่มีหมูกองพะเนินของไอ้นัทไป  ปากบอกสงสารนะ  แต่ในจานมึงเยอะสุดเลยสัด




"แปลว่ากูจะแดกให้คุ้ม  เพื่อตอบแทนความเสียสละของน้องหมู"  โถ  กูก็นึกว่าจะแน่




"มึงคิดดูถ้ากูไม่แดก  มันก็ต้องกลายเป็นศพหมูที่เน่าอยู่หลังร้าน  การที่กูเอามันมาย่างเนี่ย  ก็เท่ากับเป็นการฌาปานกิจศพไปด้วยเลย มันจะได้ไม่ต้องตายอย่างไร้ค่า  กูเป็นคนดีใช่มะ"  ดีจ่ะ  ดีสุดๆไปเลย  แต่จะดีกว่านี้ถ้ามึงคิดเรื่องเรียนให้ได้เยอะๆแบบนี้บ้าง  ใส่ไอเดียลงไปให้งานมันฟุ้งๆ  จนอาจารย์ต้องเอ่ยปากชมแบบนั้นน่าจะดีกว่า





"เบ  เดี๋ยวกูดูหนังต่อ  มึงกลับก่อนเลยนะ"  ผมหันไปบอกไอ้เบที่นั่งข้างๆระหว่างรอเช็คบิล




"กับพี่เนมอะนะ" 




"อื้ม"




"เฮ้ออ~~  มึงว่าไงก็ว่างั้น  ถึงหอละบอกกูด้วยละกัน"




"คร้าบบ  คุณพ่อ"  หลังจากนั้นผมก็แยกกับพวกมันแล้วมานั่งรอพี่เนมที่หน้าโรงหนัง








Mewtation  ::  มิวรอหน้าโรงหนังนะ


N.  ::  พี่จอดรถอยู่ครับ  รอแปปนะ




     ระหว่างรอผมก็ดูโปรแกรมหนังไปเรื่อยๆ ก่อนมาก็ไม่ได้สนใจจะดูเรื่องไหนเป็นพิเศษด้วย พอมาดูตรงนี้ก็มีสนใจอยู่บางเรื่องครับ เป็นหนังแนวเพลง  ผมชอบฟังเพลงน่ะครับ  คงไม่แปลกถ้าจะสนใจเรื่องนี้  แต่ก็คงต้องรอถามพี่เนมก่อนว่าอยากจะดูรึเปล่า




"ตัวเล็กครับ"  อ่า  พี่เขาโคตรเด่นเลยครับตอนที่เดินมาหาผม  คนมองเขาเยอะแยะไปหมด  จนผมรู้สึกประหม่าหน่อยๆ




"อยากดูเรื่องไหน  คิดไว้รึยังฮึ"




"อยากดู.....ครับ  พี่เนมล่ะ"




"พี่ตามใจเรานั่นแหละ  งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อตั๋วก่อน"  คนตัวสูงว่าก่อนจะหันหลังไป  แต่ก็หันกลับมาอีกจนผมงง




"ครับ?"




"ไปด้วยกันดีกว่า"  คนตัวสูงขมวดคิ้วหน่อยๆ  แล้วจับมือผมเดินไปด้วยกัน




"ทำไมมีแต่คนมองมิว" พี่เนมหันมาถามตอนที่เราต่อแถวซื้อป๊อปคอร์นกันอยู่  ทานข้าวแล้วก็จริงครับ  แต่สำหรับผมแล้วป๊อปคอร์นเป็นอะไรที่ขาดไม่ได้เลยตอนดูหนัง  ถ้าไม่มีมันเหมือนเรานั่งอยู่เฉยๆนานๆน่ะครับ  ซึ่งผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่




"มองพี่เนมนั่นแหละ  เด่นซะขนาดนี้" ผมว่าอย่างขำๆ  แล้วหันไปสั่งป๊อปคอร์นเมื่อถึงคิวเรา




"พูดอย่างกับเราไม่เด่นงั้นแหละ" คนตัวสูงพูดแล้วกอดคอผมเดินเข้าโรงหนังไป  เตี้ยๆอย่างผมนี่จะเอาอะไรมาเด่นครับพี่ 








Name  Part




                 หลังจากที่ดูหนังจบผมก็พาน้องไปเข้าห้องน้ำของโรงหนังครับ  ระหว่างทางคนก็ยังมองมาที่คนตัวเล็กข้างๆผม  จนผมหงุดหงิด  ไม่เห็นรึไงว่าผมก็เดินอยู่ข้างๆเนี่ย  สายตาพวกนั้นมันน่ารำคาญชะมัด  มิวเป็นคนตัวเล็กๆขาวๆ  ขาวเเบบอมชมพูน่าฟัดสุดๆ  แก้มนิ่มๆนั่นผมโคตรชอบ แถมเวลาอยู่ใกล้ๆยังได้กลิ่นหอมๆจากตัวเขาจนผมรู้สึกดีสุดๆ อยู่กับมิวแล้วผมโคตรจะมีความสุขเลย



     ผมเคยเห็นมิวมาก่อนที่เราจะรู้จักกันซะอีก  ตอนนั้นเขาเหมือนเด็กหน้ามึน ที่มาเดินดุ๊กดิ๊กอยู่แถวคณะผมบ่อยๆ  ผมจำหน้าตาท่าทางต่างๆของเขาได้  แต่ไม่ใช่ว่าผมชอบเขาหรอกนะ  เขาแค่น่ารัก  มองแล้วเพลินตาดี  พอเขาเข้ามาอยู่ในบริเวณสายตาเมื่อไหร่  ผมเลยละสายตาไปจากเขาไม่ได้เท่านั้นเอง 

     จนตอนนี้ที่ผมได้มารู้จักเขาจริงๆ  มันทำให้ผมรู้สึกได้ว่า  'ผมชอบเขามาก'  เลยแหละ




"เนม!  มิว!  มาดูหนังกันหรอ"  เดินออกจากห้องน้ำมาก็เจอเข้ากับพลอย  ผมกับพลอยรู้จักกันตั้งแต่ตอนเด็กๆทำให้เราเป็นพวกที่รู้ใจกันอยู่เสมอ  ไม่อยากเรียกว่าสนิทกัน  เพราะไม่ได้ถึงขั้นที่ว่าคุยกันทุกเรื่อง  แค่พอจะรู้อารมณ์กันก็เท่านั้น 




     ผมกับพลอยเคยคบกันช่วงขึ้นม.ปลายใหม่ๆ  ตอนนั้นผมไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไร  เพื่อนๆผมบอกว่ามันคือการที่คนสองคนเข้าใจกัน  ผมเลยคิดว่าระหว่างผมกับพลอยมันคือความรัก  แต่คบกันได้ปีกว่า  ผมก็รู้ตัวว่ามันไม่ใช่  ผมรู้สึกเฉยๆเวลาที่มีคนมองพลอย  เข้ามาขอเบอร์พลอย  หรืออะไรก็แล้วแต่  ไม่ได้รู้สึกหึงหวงอะไรเหมือนที่เพื่อนคนอื่นๆมันเป็นกัน  ตอนนั้นผมก็บอกพลอยไปตรงๆและเธอก็เข้าใจดี แต่ติดที่ว่าพลอยรู้สึกกับผมมากเกินกว่าคำว่าเพื่อน  เธอเลยขออยู่ข้างๆจนกว่าผมจะเจอคนของผม  จนคนอื่นๆพากันเข้าใจว่าผมกับพลอยยังคบกันอยู่เหมือนเดิม  พวกที่รู้ความจริงก็มีแค่เพื่อนสนิทเท่านั้นแหละครับ  ส่วนคนอื่นๆผมไม่ค่อยแคร์อะไรก็เลยปล่อยไป



      'มิว'เป็นอีกคนที่ผมแคร์   ไม่อยากจะให้เขาเข้าใจผิด   อยากอธิบายทุกๆเรื่องที่เขาอยากรู้  แต่มิวไม่เคยเอ่ยปากถามอะไรผม  เขาคิดของเขาเอง  แล้วก็ปล่อยวางไปเอง  มิวเป็นคนที่ใช้คำว่า 'ช่างมัน' กับชีวิตอยู่ตลอดเวลา  อะไรที่มันเกินความจำเป็น  หรือว่าไม่ได้ทำให้เขาเดือดร้อนอะไรมากมาย เขาก็จะปล่อยมันไป  ผมที่เพิ่งมารู้สึกตัวว่ากำลังเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขาเลือกจะปล่อยไป  กว่าจะรู้ว่าสาเหตุมันมาจากอะไรก็เกือบจะสายไปแล้ว 




"อืม"  ผมเป็นคนนิ่งๆ  ถ้าจะคาดเดาอารมณ์จากสีหน้า  บอกได้เลยว่ายาก
ผมไม่ชอบวุ่นวายกับใคร  และก็ไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายด้วย  แต่ที่เห็นผมเป็นห่วงพลอยนั่นก็เพราะเธอเปรียบเสมือนน้องสาวคนนึง  เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ  และแม่ก็บอกเสมอว่าให้ผมดูแลเธอให้ดี  เพราะพลอยก็เหมือนลูกเหมือนหลานท่าน ท่านรู้เรื่องของเราทั้งหมด  เพราะผมค่อนข้างสนิทกับแม่  มีอะไรก็เล่าให้ท่านฟังตลอด  รวมถึงเรื่องของแมวตัวน้อยนี่ด้วย  ตอนนั้นผมเล่านู่นเล่านี่ไปเรื่อย  แต่แม่กลับบอกว่าผมเอาแต่พูดถึงคนตัวเล็กหน้ามึนนั่น  และมันก็บ่อยขึ้นๆจนแม่ต้องเอ่ยปากบอกว่า 'ชอบเขามากก็รีบไปจีบซะไป  เดี๋ยวโดนตัดหน้าไปแล้วจะมาฟูมฟายทีหลัง'  คนอย่างผมเนี่ยนะจะมานั่งฟูมฟาย  ผมแค่ไม่อยากให้คนตัวเล็กนั่นกลายเป็นของคนอื่น  เป็นคนที่ผมมองไม่ได้  แตะต้องไม่ได้  ผมเลยต้องเอามาไว้ใกล้ๆตัวก็เท่านั้นเอง





"อ้าว!  ตาเนม  มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงย๊ะ  ตอนแม่ชวนก็บอกไม่ว่างๆ  น่าตีจริงๆเลย" แล้วคุณนายคนสวยนั่นก็คือแม่ผมเอง  ท่านเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็เดินเข้ามาตีแขนผมเบาๆ  เบาในความคิดเขาคนเดียวน่ะครับ   คนตัวเล็กข้างๆผมนี่หน้าซีดไปแล้ว แม่ผมดูน่ากลัวหรือยังไง?




"ก็ผมมาดูหนังกับน้อง"  ผมพูดแล้วเบี่ยงตัวให้ท่านเห็นคนตัวเล็กที่ตอนนี้เข้ามาหลบอยู่ข้างหลังผม




"อุ๊ยตาย  แม่ไม่ทันเห็น  ขอโทษด้วยนะจ๊ะ  ว่าแต่หนูชื่ออะไรจ๊ะ"  แม่ผมถามด้วยรอยยิ้มหวาน  สงสัยอาการจะกำเริบแล้วล่ะมั้ง




"เอ่อ  ม..มิว  ครับ"  คนตัวเล็กเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ  มิวไม่ต้องกลัวหรอกครับ  คนที่ต้องกลัวน่ะควรจะเป็นพี่มากกว่า  ดูแม่ผมจ้องมิวสิ  น่าหงุดหงิดชะมัด




"ชื่อน่ารักเหมือนหน้าตาเลยนะจ๊ะ"  พูดอย่างเดียวก็ได้  จำเป็นต้องเอามือมาลูบแก้มคนของผมด้วยหรอครับคุณนาย 




"พอเลยแม่  แล้วนี่จะไปไหนกันต่อ"  ผมดึงมิวมาไว้ข้างหลังตัวเอง  เพื่อป้องกันการลวนลามจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของผม  แม่ผมเป็นพวกแพ้ทางคนน่ารักน่ะครับ  อย่างมิวนี่ไม่ต้องเดาให้ยาก  ถูกใจคุณนายเขาล่ะ




"จะไปทานข้าว  แกจะไปด้วยไหมล่ะ" แม่หันมาจิกตาใส่ผมนิดหน่อย  โทษฐานที่ผมหวงแมวน้อยจนออกนอกหน้า  ก็มิวของผมนี่!




"เชิญแม่กับพลอยตามสบายเลย"  ผมอยากจะไปทานกับมิวแค่สองคนน่ะ 




"งั้นหนูมิวไปทานข้าวกับแม่นะลูก  ปล่อยตาเนมไป  เดี๋ยวแม่ไปส่งหนูเอง"  แม่ผมได้ทีจับมือมิวเอาไว้แล้วทำสายตาออดอ้อน  โถ่แม่  อายุปูนนี้แล้ว  มันไม่ได้ดูน่ารักหรอกนะ!




"เอ่อ..."  คนตัวเล็กหันมามองผม ดูหน้างงๆนั่นสิ  น่ารักชะมัด!  ผมได้แต่พยักหน้าให้เขาหน่อยๆ  ขืนไปขัดใจคุณนายเขาเดี๋ยวได้หาเรื่องมาแกล้งผมอีก  งานอดิเรกของคุณนายคือแกล้งลูกๆและสามีน่ะครับ 










"หนูมิวทานนี่สิจ๊ะ  อร่อยนะ"




"หนูมิวทานเผ็ดได้ไหมจ๊ะ"




"หนูมิวอยากทานอะไรเพิ่มไหม  เดี๋ยวแม่สั่งให้"


     และอีกหลายๆหนูมิวของคุณนาย  ที่ทำเอาพลอยแอบขำนิดๆกับอาการคลั่งไคล้ของน่ารักๆที่ดูจะกำเริบขึ้นมาอย่างหนัก  ผมได้แต่มองเงียบๆ  ยอมตามใจวันนึงก็ได้  ให้คุณนายได้ชื่นชมว่าที่ลูกสะใภ้เขาซักหน่อย




"มิวเป็นรุ่นน้องพี่เขาหรอลูก"  แม่ผมถามขึ้นมาระหว่างที่เรากำลังทานของหวานกัน



"ครับ  แต่ไม่ได้อยู่คณะเดียวกัน  คือมิวเรียนอยู่'ถาปัตย์  ใกล้ๆกันน่ะครับ"  แมวน้อยของผมลดอาการเกร็งลงไปบ้างแล้ว  แต่ยังคงประหม่าอยู่หน่อยๆ  แหงล่ะ  เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็โดนแม่ผมอ้อนซะขนาดนั้น




"อ๋อ  แล้วพี่เขามาจีบหนูก่อนหรอจ๊ะ"  แม่ผมถามเหมือนเป็นเรื่องปกติ  แต่มองตาก็รู้แล้วว่าตั้งใจจะแกล้งให้คนตัวเล็กเขิน  คราวนี้ผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นละกัน  เพราะผมชอบเวลามิวเขิน  ยิ่งต้นเหตุมันมาจากผม  ผมยิ่งชอบเข้าไปใหญ่




"เอ่อ..  คือ"  นอกจากจะหน้าแดงแล้วยังดูตกใจอยู่ไม่น้อย  คงกลัวว่าแม่ผมจะรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้  ผมจะบอกให้ละกันนะครับว่าแม่ผมเป็นพวกหัวสมัยใหม่  ทันยุคทันสมัยไปซะหมด  ตอนนี้พวกผู้หญิงเขานิยมเป็นสาววายกันใช่ไหมครับ  แม่ผมก็เป็นไปกับเขาด้วยนั่นแหละ  คราวที่แล้วที่เจอกันผมก็คุยเรื่องมิวกับแม่และก็พลอยด้วย   แม่ผมนี่ชอบใจใหญ่ที่ผมเริ่มจีบมิวซักที แต่พลอยนี่ผมต้องไปเคลียร์กันที่บ้านเธออีกที  เพราะเธอเพิ่งจะรู้ว่าผมเจอคนของผมแล้ว  และคนๆนั้นก็คือ'มิว'รุ่นน้องที่เธอรู้จัก   



"ว่าไงจ๊ะ  หรือว่าเราจีบพี่เขาก่อน"




"เปล่านะครับ!!  พี่เขาจีบผมก่อนต่างหาก" ตกหลุมพรางแม่พี่จนได้นะตัวเล็ก  ก้มหน้ายังไงพี่ก็ยังเห็นหูแดงๆนั่นอยู่ดีแหละครับ  ผมอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบศีรษะคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มงุดๆ 





หึหึ  จะน่ารักไปไหนครับ


'แมวน้อยของพี่'




************************************************
เอาพี่เนมมาสารภาพบาปค่ะ
ปล.ตอนนี้อัพในโทรศัพท์นะคะ  การแบ่งวรรคหรือย่อหน้าอะไรอาจมีแปลกๆไปบ้าง  เดี๋ยวจะเข้ามาแก้ไขให้ทีหลังนะคะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ





 

[tiew93]

 
มิวน่ารักกก

[MayA@TK]

คืนคะแนนความเป็นพระเอกให้พี่เนม

 

[bulldog17]

คุณแม่กะมิวน่ารักจังงงงงง

[Mura_saki]

แมวน้อยของพี่เนม

คุณแม่น่ารักมากๆค่ะ

[kyungploy]

คืนความเป็นพระเอกกลับสู่พี่เนม 55555555555555 พี่พลอยก็ดูไม่ใช่ปัญหา โอเค ยอมได้ 555555555

[songte]

น้องมิวน่ารักน่าฟัดมาก ปลูกอ้อยไว้กี่ไร่ละลูก มีแต่คนจ้องจะมาตัด
แอบหมั่นอิพี่เนมเล็กน้อย

[warin]

ขอบคุณค่ะ

[B52]

 

[iceman555]

 

[cheyp]

มันต้องแบบนี้สิพี่เนม
ชัดเจนดี
ว่าแต่ชอบตอนมิวเขินเหมือนกันเลยนะ อิอิอิ

[toeyy]

 

[MSeraph]

คืนตำแหน่งให้พี่เนมมค่ะ
ถ้าจะชัดเจนกันขนาดนี้555

[Christa]

Chapter  17




    มหกรรมการเอาตัวรอดเริ่มกลับเข้ามาสู่ชีวิตพวกผมอีกครั้ง  หลังจากที่เราวอร์มเครื่องกันมานานแล้ว  โปรเจคต่างๆต้องการความเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น  พวกผมนี่ทำงานกันหัวหมุนชนิดที่ว่างานชนงานกันเลย  ทำโปรเจคนี้เสร็จก็ต้องปั่นโปรเจคอื่นต่อ  เรียกว่าลากเลือดกันเลยครับ

   ผมกับพี่เนมเราก็คุยกันทุกวัน  ทานข้าวเที่ยงด้วยกัน  เดี๋ยวนี้กลุ่มผมกับกลุ่มพี่เนมเริ่มสนิทกันแล้วครับ  เพราะบางวันถ้าพี่เนมไม่มาทานข้าวคณะผม  ผมก็ไปคณะพี่เนมแทน  พวกเพื่อนผมมันก็มีแซวบ้างพอเป็นพิธีเพราะแซวมาผมก็นิ่ง  พี่เนมนี่นิ่งยิ่งกว่าผมอีก  เสมือนว่าเป็นเสียงนกเสียงกาที่ไม่ควรค่าแก่การใส่ใจ  ส่วนสาเหตุที่ผมนิ่งก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ  คือผมก็เขินแต่ว่าถ้ายิ่งออกอาการพวกมันก็จะยิ่งแซวไม่จบไม่สิ้นกันซักที  ส่วนตอนเย็นผมก็กลับพร้อมพี่เนม  ฟีโน่นี่ไอ้ฟาร์มันเอามาคืนแล้วครับ. แต่ลูกรักผมก็ต้องทนเหงาอยู่หอไป  เพราะคุณชายท่านสั่งให้ไปไหนมาไหนกับเขาเท่านั้น  ไม่มีสิทธิที่จะไปเป็นแว๊นบอยหรือสก๊อยกายอะไรทั้งสิ้น ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ

     "วันนี้เพื่อนจะไปหาผัวหรือผัวจะมาหาเพื่อนจ๊ะ"  ไอ้เต้เดินเข้ามากระแหนะกระแหนผมจนต้องตบกระโหลกมันไปทีนึง  ผัวเผออะไรของมึง  หยาบคายสุดๆ  ไอ้มิวรับไม่ได้ครับ

   "เดี๋ยวกูไปวิศวะ  พวกมึงจะไปด้วยหรือจะแยกกันเลย"

   ตอนนี้จบคลาสช่วงเช้าแล้วครับ  ตอนบ่ายไม่มีเรียนด้วย  เดี๋ยวพวกมันกินข้าวเสร็จก็คงกลับไปปั่นงานกันต่อ  เอ๊ะ!หรืออาจจะนอนเอาแรงกันก่อน  พวกผมมันคนกลางคืนครับ  สว่างๆแบบนี้มันชวนให้ง่วงแต่ถ้าฟ้ามืดเมื่อไหร่นี่ตาสว่างกันทันที  ส่วนตัวกระผมนั้นต้องอยู่กับคุณชายเขาจนกว่าจะเลิกเรียน  ช่วงบ่ายนี้พี่เนมลงช้อปครับทำงานเสร็จก็น่าจะกลับได้เลย  ปกติเวลาเราเลิกเรียนไม่ตรงกันพี่เนมก็จะไปส่งผมก่อนแล้วค่อยกลับเข้ามาเรียนซึ่งผมไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เพราะมันทำให้คนตัวสูงลำบาก  บางครั้งเลยขอกลับกับไอ้เนมบ้างไอ้ซีบ้างแล้วแต่อารมณ์คุณชายเขาว่าจะอนุญาตหรือไม่  ไม่ใช่ว่าผมตามใจเขาไปหมดซะทุกอย่างหรอกนะครับ  แต่อะไรที่ยอมได้เราก็ยอมจะมานั่งทะเลาะกันให้เสียเวลาทำไม

   "พวกกูว่าจะไปแดกสุกี้กันที่ห้าง  แต่นกน้อยในกรงทองอย่างมึงคงไม่มีวาสนาจะได้ไป  ไว้พวกกูกินเผื่อละกันเนอะ"  ไอ้ทัตเดินมาตบบ่าผมปุๆพลางทำหน้าเศร้าเหมือนเห็นใจผมเสียเต็มประดา. โถ่. ไอ้ตอแหล

   "เชิญพวกมึงไปต้มใบไม้ใบหญ้าแดกกันตามสบาย  ไว้เจอกันคืนนี้เว้ยย"  ผมหันมาหยิบกระเป๋าเตรียมตัวเดินออกจากสตูก็สวนกับไอ้เบไอ้ซีที่เพิ่งกลับจากห้องน้ำพอดี  หน้างี้บูดบี้เหมือนขี้ไม่สุดกันทั้งสองตัว

   "ไปไหนเตี้ย!"  ไอ้เบหยุดคุยกับผม  คนข้างหลังมันก็หยุดตามด้วย

   "ไปวิศวะ  มึงจะไปกินสุกี้กับพวกนั้นปะ  หรือจะไปกับกู"  ที่โดนเรียกว่าเตี้ยนี่ก็เดือดอยู่เหมือนกันครับ  แต่ท่าทางไอ้เบมันจะเดือดกว่า  ผมยังไม่อยากเสี่ยงโดนมันกระทืบซักเท่าไหร่

   "เหอะ!  ไปหากันได้ทุกวี่ทุกวัน  แฟนก็ไม่ใช่  มึงนี่มันปัญญาอ่อนชิบหาย  เล่นตัวอะทำเป็นไหมไอ้สัด  หรือเป็นแต่ทำตัวเล่นๆไปวันๆ  ไม่จริงจังห่าอะไรกับใครทั้งนั้น  เชี่ยแม่ง!มึงจะไปไหนก็ไปเลยไป  รำคาญลูกตา"
   แล้วมันก็เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงไป  ไอ้ผมนี่ได้แต่ยืนงงว่ากูไปสะกิดต่อมอะไรมันตอนไหนรึเปล่า  อยู่ดีๆก็โดนใส่เป็นชุดสำนึกผิดแทบไม่ทันเลยทีเดียว

   "เอ่อ...กูทำอะไรผิดรึเปล่าวะ"  ผมหันไปถามไอ้ซีที่เอาแต่ยืนก้มหน้าไม่พูดไม่จา  ใบ้แดกไปซะอย่างงั้น

   "มึงไม่ผิดหรอก  กูเนี่ยแหละที่ผิด  ผิดอยู่คนเดียวไอ้สัด  เพื่อนมึงแม่งถูกตลอ  เหี้ยเอ้ย!"
    ไอ้สาดดดดด  ด่าเสร็จมันก็หันหลังเดินออกไปทันทีเลยครับ  คือว่า...นี่เราคุยเรื่องเดียวกันไหม  หรืออะไรยังไง  ใครพอจะให้คำตอบกูได้บ้าง!!



~Rrr~

My Name



   "ฮัลโหล"
   
    ผมยกโทรศัพท์ในมือขึ้นมากดรับสายเมื่อเห็นเป็นชื่อของคนตัวสูง  ชื่อนี้คุณชายเขาเม็มเองนะครับ  ผมไม่มีสิทธิทักท้วงหรือต่อต้านด้วยประการใดๆทั้งปวง  และที่สำคัญไม่มีสิทธิเปลี่ยนชื่อด้วยครับ


   "พี่อยู่หน้าตึกแล้วนะครับ  ตัวเล็กเก็บของเสร็จรึยัง"


   "เสร็จแล้วครับ  มิวกำลังลงไป"

    คนตัวสูงรับคำก่อนจะกดวางสาย  ส่วนใหญ่พี่เนมจะเป็นฝ่ายมาหาผมที่คณะมากกว่าครับ  และถ้าวันไหนที่ผมจะไปคณะเขา  เขาก็จะเป็นคนมารับเองถึงที่  ไม่ค่อยยอมให้ไปเองซักเท่าไหร่  มีอยู่วันนึงผมแอบไปหาโดยที่ไม่บอกล่วงหน้า  คือว่าวันนั้นเลิกคลาสเร็วน่ะครับแล้วก็ไม่อยากให้พี่เนมเดินไปเดินมาให้เหนื่อยเล่นด้วย  พอพี่เนมลงมาเห็นผมนั่งอยู่ใต้ตึกก็บ่นยาวเลยครับ  บอกว่าถ้าโดนฉุดไปจะทำยังไง  บลาๆๆ  คือพี่เห็นผมเป็นสาวน้อยร่างบางหรือยังไง  แต่ก็นั่นแหละครับ  ต้องยอมเขาไปไม่งั้นไม่เลิกบ่นแน่  ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา



    "พี่เนมม~~"
   ผมเดินเข้าไปอ้อนคนตัวสูงที่ยืนกอดอกทำหน้านิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง  ไอ้นิสัยหน้านิ่งนี่เป็นกับทุกคนที่ไม่สนิทครับ แก้ไม่ได้  และผมก็ไม่ได้อยากให้แก้ด้วย  แบบว่าอยากให้คนตัวสูงนี่ยิ้มให้ผมแค่คนเดียว  แอร๊ยยยยย



    "หืม  อ้อนเอาอะไรครับตัวเล็ก"  พี่เนมลูบหัวผมเบาๆก่อนจะจูงมือพาเดินไปโรงอาหารของวิศวะ



    "หื้อ!  มิวไม่ได้จะเอาอะไร  แต่ว่าไอ้เบอะ  อยู่ดีๆก็มาอารมณ์เสียใส่  ไอ้ซีก็อีกคน  ด่าซะมิวงงเลยว่าตัวเองผิดอะไร"



    "แล้วตัวเล็กไปดื้อไปซนอะไรมารึเปล่าครับ  อาจจะทำให้เพื่อนโกรธโดยที่เราไม่รู้ตัวก็ได้นะ"



    "ดื้อซนอะไรเล่า  มิวไม่ใช่เด็กซะหน่อย"
     ผมทำหน้ามุ่ย  แกว่งมือที่จับกันอยู่ไปมาแรงๆ  คนตัวสูงก็เอาแต่หัวเราะชอบใจ  ไม่รู้ทำไมถึงได้ชอบใช้คำพูดเด็กน้อยกับผมอยู่เรื่อยเลย   ฟังแล้วมันจั๊กจี้โว้ยยยยย







    "ฮิ้ววววววว~  น่ารักจังเลยอะครับ  มีแฟนรึยังเอ่ย"

    หลังจากทานข้าวกันเสร็จ  พี่เนมก็พาผมมาที่ช้อป  ผมก้มหน้างุดเดินตามแรงจูงของคนตัวสูงเข้าไปในช้อป  ถ้าเป็นเพื่อนผมนี่ตบกบาลเรียงตัวไปแล้วครับ  แต่นี่เพื่อนพี่เนมเขา  ผมเลยทำได้แค่ก้มหน้ารับชะตากรรมต่อไป



    "โอ้ยๆๆ  คุณเนมครับ  ที่พามาด้วยนี่ใครหรอครับ  ทำหัวใจผมสั่นไปหมดแล้ว  ฮิ้ววววว~~"

    คลาสนี้ไม่มีอาจารย์คุมครับ  มีแค่ลุงช้อปที่ช่วยดูเรื่องความปลอดภัยให้  พวกพี่เขาเลยแซวกันได้เต็มที่  ปกติผมก็เจอกับเพื่อนๆพี่เนมบ้างตอนที่มาทานข้าวที่นี่  แต่ที่ตามเข้ามาเรียนด้วยนี่ครั้งแรกครับ  เหมือนอยู่ในดงชายเสี่ยว  แซวได้แซวดี  แม่งเอ้ยย



    "น่ารักจังครับ  ขอพี่จูงมือบ้างได้ไหม"

    พี่หน้าตี๋ยื่นมือมาตรงหน้าผมเหมือนท่าขอมือ  ผมไม่ใช่หมานะเว้ย  เดี๋ยวก็กระโดดกัดซะหรอก



    "ถ้าใครพูดว่าน่ารักอีกคำเดียว  มาเคลียร์กับกูตัวๆเลย"

    พี่เนมพาผมมานั่งลงที่โต๊ะของกลุ่มเขา  แล้วอย่าคิดว่าคำขู่ของพี่เนมจะทำให้พวกพี่มันเลิกแซวกันนะครับ  ยังคงส่งเสียงเห่าหอนกันอยู่เหมือนเดิม  โดยใช้คอนเซ็ปแซวยังไงก็ได้ไม่ให้มีคำว่าน่ารัก  พอผมนั่งพี่แกก็จัดการถอดช้อปมาคลุมหัวผมไว้ แล้วจับให้หันหลังให้คนพวกนั้น  คนที่มีวาสนาได้ยลโฉมผมเลยมีแค่พี่เฟรม  พี่แมน  พี่ซัน  ที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันเท่านั้นครับ  แต่นั่งได้ไม่นานพวกพี่ๆก็เริ่มลุกไปทำงานกัน  เสียงแซวนี่ไม่มีแล้วครับ  มีแต่เสียงเครื่องจักร  เสียงโวยวายเถียงเรื่องงานกันไปมา   วิศวะนี่มันก็วุ่นวายไม่เเพ้พวกผมเหมือนกันนะเนี่ย










    "พี่เนม  มิวไปเซเว่นแปปนึงนะ"
    ผมที่นั่งว่างงานดูคนตัวสูงกับเพื่อนๆเหงื่อแตกพลั่กๆมาพักใหญ่   ก็บังเกิดความคิดดีๆอย่างการจะไปหาน้ำหาท่ามาให้พวกพี่ๆเขาซักหน่อย  ไอ้ความดีก็ส่วนนึงครับ  แต่อีกส่วนนึงคือเบื่อ  นั่งเฉยๆไม่มีอะไรทำ  จะไปช่วยก็โดนห้าม  โถ่เอ้ยยย  นี่ผมก็เคยลงช้อปเหมือนกันนะโว้ยยย  เลื่อยไม้  ตัดเหล็ก  เชื่อมเหล็กนี่ไอ้มิวผ่านมาหมดแล้ว  แต่เอาเถอะครับ  ไม่ให้ช่วยงานก็ช่วยอย่างอื่นแทนละกัน



    "หิวหรอครับ  เดี๋ยวพี่พาไป"
     คนตัวสูงพูดพลางยกมือเลอะๆขึ้นมาปาดเหงื่อที่ไหลลงมาตามไรผม  เห็นแล้วสงสารครับเลยล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาซับหน้าให้เบาๆ  ด้วยส่วนสูงที่ต่างกันนิดหน่อย  ย้ำว่าแค่นิดเดียวเท่านั้น!  ผมเลยต้องเขย่งหน่อยๆส่วนคนตัวสูงก็ก้มหน้าลงมาให้ผมเช็ดได้ถนัดๆ



    "เดี๋ยวมิวไปเองครับ  จะไปซื้อน้ำมาให้"



    "ไม่ให้ไปครับ  อีกแปปเดียวพี่ก็จะเสร็จแล้ว  ทนอีกนิดนึงเนอะ"



    "มิวรอได้  แต่เห็นพี่เหนื่อยๆไง  ดูเหงื่อสิ  ไม่หิวน้ำหรอครับ"



    "หึหึ  ไม่เป็นไรครับ  เราไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะ  เดี๋ยวพี่ตามไป"



    "อ่า  ก็ได้ๆ"
    ผมยอมแพ้ความขี้หวงขึ้นสมองของพี่เนมแล้วกลับมานั่งรอที่โต๊ะดีๆ   นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันยังหวงขนาดนี้ถ้าได้เป็นแฟนพี่มันไม่จับผมขังไว้เลยรึไงครับ

   
      ที่เห็นตัวติดกัน  ไปไหนมาไหนด้วยกัน  ทำตัวเหมือนแฟนให้เพื่อนๆแซวกันสนุกปากนี่  ผมกับพี่เนมยังไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกครับ  ก็พี่เขายังไม่ขอหนิ  แล้วตัวผมเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร  อยู่แบบนี้ก็มีความสุขดีครับ



    "ไปครับตัวเล็ก  กลับหอกัน"
 

     ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสามโมงกว่า  เราตกลงกันว่าจะไปนอนที่ห้องของพี่เนมกันก่อนแล้วช่วงหัวค่ำค่อยมาหอผมให้ผมอาบน้ำเตรียมตัวไปสตู   โดยมีพี่เนมไปส่ง   คืนนี้นัดกันไปทำงานที่สตูครับ   เพราะสภาพห้องแต่ละคนเละเทะจนไม่มีที่ให้ทำงานกันแล้ววว









    "พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ  มิวนอนก่อนได้เลย"
     พวกผมหาข้าวทานกันก่อนเข้าหอเพราะกะนอนยาวเลย  ค่อยตื่นอีกทีค่ำๆ  ผมเคยมาค้างที่ห้องพี่เนมบ้างแล้วครับ  ครั้งแรกก็วันที่ผมทำงานอยู่คณะโดยมีพี่แกตื่นไปรับดึกๆดื่นๆแล้วก็ตีมึนขับรถเลยหอผมเข้ามาที่หอตัวเองแทน  โดยให้เหตุผลว่าห้องผมรกแล้วคุณชายเขาอยากให้ผมได้นอนที่สบายๆบรรยากาศดีๆไรงี้   ผมก็ตามน้ำไปครับ  ตอนนั้นมันง่วงสุดๆไม่มีอารมณ์เล่นตัวเท่าไหร่  หลังจากนั้นมีโอกาสเมื่อไหร่ก็จะตีมึนพาผมมาที่หอตัวเองด้วยเลย  และวันนี้ก็เช่นกันครับ  ผมเห็นว่าคนตัวสูงเหนื่อยเลยไม่อยากขัดใจอะไรมาก



     เรานอนกอดกันโดยที่คนตัวสูงใส่แค่กางเกงขายาวแล้วมีผมซุกอยู่ตรงแผงอกเปลือยเปล่า   ตอนแรกก็เขินแหละครับส่วนตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก...เขินเหมือนเดิม   ผมที่ตื่นก่อนขยับตัวขึ้นไปให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกันกับคนตัวสูง  จ้องมองใบหน้ายามหลับของอีกคน  มันดูเหมือนเด็กน้อยที่ไม่มีพิษมีภัยอะไร  แต่ผมอยากบอกว่าเด็กคนนี้แม่งโคตรหล่อเลย  ฮ่าๆๆๆ  มองกี่ทีก็เขิน  ไม่เห็นจะชินซักที



    "ตัวเล็ก"
     
    พี่เนมปรือตาขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะคว้าตัวผมเข้าไปกอดไว้เหมือนเดิม  ทำให้หน้าเราอยู่ใกล้กันมากๆ  โอ๊ยยยย  หัวใจจะวาย



    "ตื่นแล้วหรอครับ"  พี่เนมขยับตัวซุกหน้าลงกับอกผมแล้วถามด้วยเสียงงัวเงีย



    "ครับ  แต่นี่เพิ่งหกโมงกว่าเอง  พี่เนมนอนต่อก็ได้   เดี๋ยวมิวปลุกเอง"



    "มิวครับ"



    "หืม"  ผมครางรับก่อนจะเอามือสางกลุ่มผมของคนตัวสูงเล่น



    "อยู่กับพี่มีความสุขไหม"  ผมชะงักมือนิดนึงก่อนจะเอ่ยตอบไป



    "มีความสุขครับ  เเล้วพี่เนมล่ะ  อยู่กับมิวแล้วมีความสุขรึเปล่า"



    "พี่มีความสุขมากๆ...."  คนตัวสูงเงยหน้าขึ้นมาสบตาโดยเอาคางเกยไว้ตรงอกผม  อื้อหือออ!มุมพิฆาต  สายตาหวานๆนั่นกะน็อคผมให้ตายตรงนี้เลยรึไงครับ



    ".....พี่ชอบเวลาที่ได้อยู่กับมิว  ชอบเวลาที่มิวยิ้ม  ชอบเวลาที่มิวอยู่ข้างๆพี่  ชอบที่มิวเป็นห่วง  ชอบที่มิวใส่ใจ  ชอบที่มิวเป็นคนใจดี   ชอบแก้มนิ่มๆ  ปากเล็กๆ  จมูกรั้นๆนี่ก็ด้วย  ชอบทุกอย่างเลย..."
     คนตัวสูงพูดไปก็เอามือจิ้มไปตามที่พูดด้วย  หน้าผมจะแดงขนาดไหนถามใจดู เขินโว้ยยยยยยยย



    "....แล้วก็ชอบมากๆ   ตอนที่ตื่นมาแล้วเห็นหน้ามิวเป็นคนแรก  รู้ไหมว่าเราทำให้พี่หลงจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว   เพราะฉะนั้น ให้พี่ดูแลมิวได้ไหมครับ  ให้พี่เป็นคนที่อยู่ข้างๆมิวได้รึเปล่า"



    "อะ...คือ..."  ผมเอ๋อไปแล้วครับ  หลังจากที่ได้ฟังประโยคยาวๆนั่น  น่าจะเป็นประโยคที่ยาวที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมาเลย (ถ้าไม่นับรวมเวลาที่บ่นอะนะ)  สติสตังอะไรไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเลยครับ  แบบว่าใจมันลอยไปหาคนตรงหน้านี้แล้ว  ฮิ้ววววว~~~



    "เป็นแฟนพี่นะครับตัวเล็ก"



     "....ครับ"
     
     ผมไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง  เรายังจะมีความสุขที่ได้อยู่ข้างๆกันเหมือนตอนนี้ไหม  หรือความสุขมันจะอยู่กับเราได้นานรึเปล่า  แต่แค่ได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆหลังจากที่ผมตอบตกลงไปมันก็ทำให้ผมรู้ว่า  รอยยิ้มของเขาคือความสุขของผม  แล้วถ้าวันไหนที่ผมไม่สามารถทำให้เขายิ้มได้อีก  วันนั้นผมค่อยเดินออกมาก็ได้  แต่ตอนนี้ผมขอทำหน้าที่สร้างรอยยิ้มนั้นด้วยตัวเองก่อนแล้วกัน



    "พี่รักมิวนะครับ"  คนตัวสูงพูดเสียงนุ่มก่อนจะจูบเบาๆที่ปลายคางของผม



    "มิวก็รักพี่เนมนะ"  ว่าแล้วก็จูบที่หน้าผากคนตัวสูงบ้าง  เสร็จแล้วก็ซุกหน้าลงกับหมอนทันที  ได้ยินเสียงคนตัวสูงขำเบาๆ  ตลกตรงไหนเล่า  ก็คนมันเขินนนนนนนน


     งื้อออออ ~~



****************************************************************************************************
ตอนนี้ก็อัพในโทรศัพท์อีกแล้วค่า   
อ่านแล้วเป็นยังไงบ้าง  คอมเมนท์บอกกันด้วยน้าา

[warin]

ขอบคุณมากค่ะ  หวานขึ้นอีกระดับแล้วนะจ๊ะ
เป็นแฟนกันแล้ว  อิอิ

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เป็นแฟนกันแล้ว   พี่เนม มิว 
พี่เนม ดูอบอุ่น เอาใจใส่ดูแลมิวดีมาก
แถมเนียน พามิวมานอนหอตัวเองตลอด
เบ กับซี มีซัมซิ่งกันปะ 
       
 

[MayA@TK]

 

 

[cher7343]

ดูแลน้องมิวดีๆนะพี่เนม สมบัติของคณะนะนั่น

[Mura_saki]

แฟนกันแล้ว

[lovenadd]

ลุ้นต่อไปว่ารักของใครที่ไม่นิ่ง