ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...
WHISPER
เพียงเสียงกระซิบ
-BlackQueen-
ผมอยู่บนทางเท้าที่มุ่งตรงสู่บ้านเก่าคร่ำครึแถวชานเมืองของเมืองเล็กๆอีกที จริงๆมันเป็นบ้านคุณย่า แต่ตอนนี้คุณย่าไม่อยู่แล้วมันจึงเป็นของผม ผมค่อนข้างจะเกลียดบรรยากาศของที่นี่ เพราะมันดูอึมครึม หมองหม่นและเหมือนจะมีอะไรออกมาได้ตลอดเวลา
ผมเดินผ่านบ้านคุณนายวิลโลว์ เธอน่ารักดี ชอบอบพายมาแจกจ่ายเพื่อนบ้าน ถึงเธอสติไม่ค่อยจะดีนักก็ตาม
นั่าเจ้าบาร์ก สุนัขเกรทเดนตัวยักษ์ ผมเดาว่าพวกเขาเคยใช้พวกมันล่าสัตว์ มันดูน่ากลัว แต่ผมจำไม่ได้ว่าเคยเห็นมันเห่าสักครั้ง
โอ นั่นคุณเมดิสัน เขากำลังรดน้ำต้นไม้ในสวนหน้าบ้านอยู่ เขามองผมแล้วชักสีหน้า ผมว่าเขาเป็นคนแปลกๆอีกคนของที่นี่
แต่ก็นะ ถ้าเอาจริงๆแล้ว คนที่นี่ก็แปลกทุกคนแหละ ทุกอย่างมันดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่หรอก ผมหมายถึงทั้งคนทั้งสัตว์ รวมไปถึงละแวกบ้านด้วยล่ะนะ
ผมมาถึงบ้านในที่สุด มันอยู่ค่อนข้างลึก ลึกแบบสุดทางเดินเลยทีเดียว ผมสงสัยว่าคุณย่าไดแอนด์ที่รักของผมใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
"เฮ้ ฉันกลับมาแล้ว" ผมตะโกนบอกก่อนจะคิดได้ว่า มันไม่จำเป็นแล้ว เพราะตอนนี้ผมอยู่คนเดียว
เช้าวันต่อมาผมออกไปทำงานตั้งแต่เช้า เดินผ่านความเหงียบเหงาของละแวกบ้านอันน่าขนลุกของตัวเอง มันเหงียบและหนาว ทั้งที่เพิ่งเข้าฤดูใบไม้ร่วงแท้ๆ แต่ก็อย่างที่บอก ที่นี่มันอึมครึมตลอดทั้งปีนั่นแหละ
"เฮ้ พ่อหนุ่มเจค" ผมไม่เคยคิดว่าคุณนายวิลโลว์จะออกมาทักทายต้อนรับผมกลับบ้านแบบนี้เลย
"สายณห์สวัสดิ์ครับคุณนายวิลโลว์" ผมตอบรับด้วยรอยยิ้มกว้าง
"ไม่ได้ยินคนเรียกอย่างนั้นมานานแล้ว ทุกคนเรียกฉันว่าเจสซี่น่ะ" เธอส่งยิ้มที่กว้างกว่ามาให้พร้อมกับเดินตรงมาหาผม ผมยินดีที่จะหยุดแวะพูดคุยกับเธอเสมอเมื่อสุดท้ายแล้วผมจะได้พายแอปเปิ้ลแสนอร่อยติดมือกลับมาด้วย
"กลับมาแล้ว" ผมเผลอตัวตะโกนลั่นบ้านที่มีแค่ผมอีกแล้ว มันฟังดูน่าหดหู่ใจยังไงไม่รู้นะ แต่ความจริงแล้วมันไม่แย่ขนาดนั้น
"ยินดีต้อนรับกลับนะ" เฮ้ ผมไม่ได้เพี้ยนไปเองใช่ไหม ผมรู้สึกเหมือนมีคนตอบกลับมา เสียงผู้ชายเสียด้วย น่าขนลุกจริงๆเลย แต่ผมคงแค่หูแว่วไปเอง
ผมยังคงตื่นนอนในตอนเช้า ฝ่าอากาศหนาวไปทำงาน และเดินผ่านละแวกบ้านที่นับวันก็ยิ่งแปลกขึ้นเรื่อยๆกลับสู่บ้านน้อยสุดแสนสบายนี่
ผมเพิ่งบอกไปใช่ไหมว่าที่นี่แปลกขึ้นทุกวัน มันก็นะ มีเพื่อนบ้านย้ายเข้ามาใหม่ เป็นคู่สามีภรรยาพร้อมกับลูกน้อย พวกเขาดูเป็นครอบครัวที่ดี แต่แปลกไปหน่อยก็ตรงที่พวกเขาดูระแวงไปหมดทุกอย่าง ผมเคยเจอคนสามีกำลังจะเปิดประตูเข้าบ้านเลยร้องทักไป เขาสะดุ้งสุดตัวก่อนหันมองซ้ายขวาแล้วรีบแทรกตัวหนีเข้าไปในบ้าน
น่าแปลกใช่ไหมล่ะ ยังมีอีกนะ คุณภรรยาของเขาเคยออกมารับพายจากคุณนายวิลโลว์ เธอดูหวาดกลัวแต่ก็ยังพอจะยิ้มแย้มทักทายคนแก่กลับไปได้ แล้วพอคุณนายวิลโลว์จากไป ผมแอบเห็นเธอทิ้งพายนั่นลงขยะในห้องครัวผ่านหน้าต่างที่แง้มอยู่เพียงน้อยนิด และนั่นแหละที่แปลก พวกเขาไม่เคยเปิดหน้าต่างเลยสักบาน
อ่าห์ ช่างมันเถอะ ผมคิดว่าการเป็นเพื่อนบ้านที่ดีคือการไม่พยายามไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่น
วันนี้ผมจึงตัดสินใจนั่งจิบเบียร์อยู่ที่เก้าอี้ไม้สานบนเฉลียงหน้าบ้าน มุมดีแจ่มไปเลย ผมสามารถมองเห็นสวนของคุณย่า เธอปลูกดอกไม้ไว้เยอะพอสมควร มันสวยทีเดียว ผมกำลังคิดว่าว่างๆผมควรจะรดน้ำมันสักครั้ง
"นายชอบมันไหม" ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของชายที่ไหนไม่รู้ เอาเป็นว่า ครั้งนี้ผมจะคิดว่าผมคิดไปเองอีกครั้งก็แล้วกัน
ผมวางกระเป๋าทิ้งไว้ที่โซฟา พาดเสื้อคลุมไว้ที่เก้าอี้สักตัว ผมเหนื่อยมากจริงๆ ผมคิดว่าตัวเองควรจะหาอะไรเย็นๆดื่มสักหน่อย ผมจึงเปิดตู้เย็น และสิ่งที่ผมเจอคือน้ำผลไม้ปั่นแยกกากอยู่ในแก้วใบโปรดของผม
นี่เริ่มไม่ปกติแล้ว ผมถอยหลังทันที รอบตัวผมดูไม่น่าไว้ใจไปหมด ผมเคยคิดว่ามีคนมองผมอยู่ แต่ก็ปลอบใจตัวเองไปว่าเพราะบรรยากาศที่นี่มันชวนให้คิดอย่างนั้นไปเอง
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว มันมีบางอย่างอยู่จริงๆ
"ดื่มสิ ฉันตั้งใจทำเพื่อนายเลยนะ" ครั้งนี้ผมได้ยินชัดเจน ผมหันไปตามเสียง แต่ทุกอย่างก็ว่างเปล่า ผมกำลังจะสติแตก
"เฮ้ ใจเย็นๆน่า อย่าทำร้ายจิตใจฉันด้วยการวิ่งออกไปจากที่นี่เชียวนะ" ผมชะงักเท้าที่กำลังจะเผ่นหนีไป
"คุณเป็นใคร" ผมถามในขณะที่หันมองรอบตัว ผมไม่เห็นใครหรืออะไรที่จะสามารถพูดกับผมได้เลยสักอย่าง
"นายควรถามว่าเป็นอะไรต่างหาก" ผมกลืนน้ำลายเฮือก ตัวเย็นไปหมด "เอาล่ะ ดื่มนั่นแล้วไปนอนซะนะ"
คืนนั้นผมนอนคลุมโปงอยู่บนโซฟา ไม่กล้าแม้แต่จะเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง ผมทบทวนทุกอย่างกับตัวเองแล้วก็ตัดสินใจว่าจะไปหาห้องเช่าอยู่ในเมืองแทนดีกว่า
"วันนี้นายไม่พูดว่ากลับมาแล้ว" ผมตัวแข็งทื่อเมื่อเสียงปริศนานั่นมาอีกแล้ว
"ไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า ไหน ลองเปิดตู้เย็นดูสิ" ผมไม่แน่ใจว่าควรทำอะไรดีระหว่างเดินไปเปิดตู้เย็นหรือวิ่งออกไปแล้วนอนข้างถนนซะ
ผมเลือกอย่างแรก เปิดตู้เย็นและเจอกับน้ำผักผลไม้อะไรสักอย่างอีกแล้ว
"ดื่มมันซะพ่อหนุ่ม มันดีกับนาย" ผมสะบัดหัวไล่ความคิดออกไปแล้วยกน้ำผลไม้น่าสงสัยนั่นขึ้นดื่ม
"วันนี้นายดูดีนี่" ผมจัดเนกไทด์ก่อนจะสวมสูททับอีกที และได้รับคำชมจากอะไรสักอย่างที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร
"เหรอ ขอบใจ" ผมตอบกลับไป อาจจะเพราะเริ่มชินแล้วก็ได้เลยรู้สึกเฉยๆกับเสียงที่ไม่มีที่มาแบบนี้
"กลับมาแล้ว" ผมร้องบอกเมื่อเปิดประตูเข้าบ้าน ครั้งนี้ไม่ได้เผลอ แต่ตั้งใจ เพราะมันจะมีเสียงตอบกลับมาเสมอ
"ยินดีต้อนรับกลับ เจค"
ผมง่วนอยู่หน้าจอแล็ปท๊อปกับกองเอกสาร งานของผมมันน่าปวดหัว ทั้งที่แค่ทำงานในสำนักพิมพ์เล็กแท้ๆ แต่ก็นั่นแหละ มันน่าปวดหัว
"เอาน่าคนเก่ง เปิดเตาอบดูสิ"
"ไม่เอาน่าพีท ฉันไม่ว่างนายก็เห็น" ผมยกมือลูบหน้าแรงๆ
"ฉันเห็น แต่ก็นั่นแหละ ไปเปิดดูซะ" ปีเตอร์รบเร้า ผมยังไม่ได้บอกสินะว่าเขาบอกให้ผมเรียกเขาว่าพีท พีทที่มาจากปีเตอร์
"โอเคๆ ฉันจะเปิดมัน" ผมยกมือขึ้นยอมแพ้ เดินพลายยืดเส้นยืดสายเข้าไปในครัว เปิดเตาอบออกมาเพื่อที่จะได้เจอกับพายเบอร์รี่สุดแสนจะน่ากัน
"โอ้พีท ฉันชอบเบอร์รี่" ผมยิ้มออกมา..ครั้งแรกในรอบหลายวัน
"ฉันรู้ว่านายจะชอบมัน" เขาฟังดูมีความสุขนะ ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว
"ขอบใจ"
ผมได้นอนบนเตียงนุ่มสักทีหลังจากที่ซุกตัวเองอยู่บนโซฟามาหลายวันเพื่อทำงานให้เสร็จทันกำหนด
"เจค.." ปีเตอร์เรียกผม ผมปรือตาขึ้นแต่ก็นึกได้ว่าไม่จำเป็น เพราะผมไม่เห็นเขาอยู่แล้ว ผมเคยถามว่าเขาเป็นอะไร แต่เขาไม่ตอบ เราก็เลยปล่อยมันไป
"หืม?"
"ราตรีสวัสดิ์" ผมรู้สึกว่าเสียงของเขามันเบากว่าปกติ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจอะไร
"อา..ราตรีสวัสดิ์พีท" ผมบอกเขากลับ
"ไม่หรอกเจค ฉันไม่ต้องนอน" ผมได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆของเขา
"งั้นเหรอ แล้วปกตินายทำอะไรเวลาฉันนอน"
"ดูนายนอน"
"ไม่เอาน่า นั่นมันน่าขนลุกชะมัด" เราหัวเราะด้วยกันก่อนที่ผมจะหลับไปจริงๆ
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืด ข้างนอกยังคงมืดสลัว ผมพลิกตัวขึ้นนอนมองเพดาน
เมื่อคืนผมฝัน มันไม่ปะติดปะต่อเท่าไหร่ จำได้แค่ชายหนุ่มกับไร่นา เขาสูงสักห้าฟุตครึ่งได้ ใส่เสื้อผ้าแบบพวกชาวนารุ่นปู่ หน้าของเขาถูกปิดด้วยหมวกคาวบอย ผมเลยมองไม่เห็น แต่ผมมั่นใจได้ว่าเขายิ้มได้สวยจับใจทีเดียว
แล้วตอนกลางดึกผมยังรู้สึกว่าตัวเองครึ่งหลับครึ่งตื่น
'เจค..' นั่นคือเสียงปีเตอร์ ผมมั่นใจ
'ลาก่อน' สัมผัสเย็นเฉียบที่ทำให้หนาวไปถึงหัวใจทาบลงบนแก้มผม
'ฉันรักนาย' เสียงกระซิบแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยินกับรอยจูบบนหน้าผากของผมเป็นของจริง ผมคิดว่างั้นนะ โอ้พระเจ้า ผมถูกผู้ชายหรือผีผู้ชายจูบหน้าผาก มันให้ความรู้สึกที่แย่มาก
และมันยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อดวงตาของผมเปียกชื้น ผมลองเรียกเขา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา ไม่มีอีกเลย...แม้สักครั้ง
...END...
งงๆกันไหมคะ? จากเรื่องที่แล้ว รัก|พายุ ก็เหมือนจะงงๆกัน รีนก็ขอบอกตรงนี้เลยนะคะ ว่ามันก็งงๆแบบนี้แหละค่ะ ถูกต้องแล้ว 555555
หัวข้อ: WHISPER [เพียง...เสียงกระซิบ] (อ่าน 1801 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก