LengZab
"ตกลงเราเป็นอะไรกัน"
50%
ใกล้สอบปลายภาคเข้ามาทุกทีทั้งเล้งและย้งต่างคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือสอบ ไหนจะเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยอีก จากที่เคยเรียนพิเศษแค่บางวิชาตอนนี้ก็กลายเป็นว่าย้งยี้เรียนเสริมเกือบทุกวิชา ตอนแรกย้งยี้ตั้งใจว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยในตัวจังหวัดแต่เฮียยี่อยากให้ย้งได้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆที่มีภาษีกว่า ย้งเคยบ่นว่าเฮียยี่ทำตัวเหมือนคนหัวเก่าที่ยึดติดกับค่านิยมเดิมๆแต่หม่าม้าก็บอกว่าอยากให้ย้งลองพยายามดูซักตั้ง ส่วนเล้งเองพักนี้ก็หน้าดำคร่ำเคร่งอ่านหนังสือที่มีแต่ภาษาจีนบางครั้งก็เห็นพี่เล้งรับสายทางไกลแล้วคุยภาษาจีนกับปลายสายให้โช้งเช้งไปหมด นี่คืออีกสิ่งที่ย้งชื่นชมคือพี่เล้งเก่งภาษา พูดได้ทั้งไทย อังกฤษ และจีน ส่วนย้งน่ะเป็นเจ๊กปลายแถวภาษาจีนนอกจากหว่ออ้ายหนี่ก็แปลอะไรไม่ออกเลย ต่างคนต่างยุ่ง ยุ่งถึงขนาดวันเกิดอายุครบ 18 ปีของย้งทั้งสองคนทำเพียงไปตักบาตรตอนเช้าแค่นั้นเอง
วันนี้ย้งยี้ขับรถไปหาเล้งที่อู่ เจงกับอินกำลังถ่ายน้ำมันเครื่องให้กับลูกค้าอยู่ส่วนเล้งไม่อยู่ข้างนอกมันชะเง้อหาจนคอแทบยืดเจงที่เงยหน้าขึ้นมามองจึงบอกข้อสงสัยให้
"อยู่ในสำนักงาน"มันพยักหน้ารับก่อนจะหิัวปิ่นโตเดินเอาไปเก็บไว้ในครัวแล้วจึงวกกลับมาที่ห้องสำนักงาน มันเป็นห้องกระจกอย่างดีชนิดที่ข้างในมองเห็นคนข้างนอกแต่คนข้างนอกจะมองไม่เห็นด้านในเล้งเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เล้งนั่งเคลียร์บิลอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ มันเงยหน้ามองอีตัวดีที่ยิ้มหวานให้
"ทำบัญชีอยู่เหรอ ให้ย้งช่วยมั้ย?"มันชะโงกหน้าดูสมุดบัญชีที่เล้งกรอกตัวเลขใส่เล้งคว้าเอวบางๆของมันแล้วดึงให้นั่งลงบนตักกดจมูกลงบนแก้มนิ่มเสียงดังฟอดใหญ่มิวายจะไซร้จนอีตัวดีย่นคอหนีหัวเราะคิกเพราะตอหนวดของเล้งทิ่มจนจั๊กจี้ เล้งเอนศีรษะพิงไหล่อีตัวดีไว้ทิ้งสายตากับขาขาวๆของมันที่เขาชอบบีบให้เป็นรอยขบเม้มจนขึ้นสียามทำรักกัน มันเกลี่ยนิ้วของตัวเองกับนิ้วของย้งยี้เล่นเงียบๆ ย้งยี้มองท่าทางแปลกๆของเล้งอย่างเป็นห่วง
"พี่เล้ง เป็นอะไรหรือเปล่า?" มันดึงศีรษะเล้งออกเพื่อที่จะได้สบตากัน ตาของเล้งไม่สดใสเลย เหมือนว่ามีเรื่องในใจที่บอกใครไม่ได้
"เครียดอะไรเหรอ? บอกย้งได้มั้ย?"มับเกลี่ยสันกรามเล้งเบาๆสายตามันบ่งบอกฉายชัดว่าห่วงเล้งจริงๆ เล้งหัวเราะเบาๆปัดความกังวลบางอย่างในใจออก
"อยากช่วยให้กูหายเครียดจริงๆเหรอ?"มันถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ อีตัวดีพยักหน้ารับอย่างแข็งขัน
"อยากช่วยสิ ย้งเป็นแฟนพี่เล้งเห็นพี่เล้งทำหน้าเหมือนเหม็นขี้แบบนี้ย้งก็ไม่สบายใจเลย"มันตอบประสาซื่อ แค่เห็นพี่เล้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดย้งก็ปวดใจแล้ว ถ้ามีอะไรที่ย้งพอจะช่วยได้ย้งก็จะทำให้เต็มที่ให้สมกับที่เป็นแฟนของพี่เล้งเลยล่ะ
เล้งทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเจงเปิดประตูสำนักงานเข้ามาไอ้หนุ่มหน้าขาวเพื่อนสนิทเดินเอาเงินมาวางไว้ให้ที่โต๊ะ เจงสังเกตว่าเล้งนั่งตัวเกร็งจิกพนักเก้าอี้จนเล็บแทบเขียวเหงื่อผุดตามไรผมแถมยังหายใจแปลกๆก็ให้นึกห่วง
"มึงเป็นอะไรวะเล้ง ท่าทางแปลกๆ ไม่สบายหรือเปล่า?"
"ป...เปล่า...กูสบายดี แล้วรถลูกค้าเรียบร้อยดีเหรอวะ"
"เรียบร้อยดีอันที่ทำยากๆพี่ช้ยเขาทำกูกับไอ้อินคอยช่วยเฉยๆ ส่วนรถเฮียเส่งเขาจะมาเอาพรุ่งนี้"
"อ...อืม...เดี๋ยวกู...อ่า...บอกป๊าเอง"
"มึงไม่สบายหรือเปล่าเล้งเสียงมึงสั่นมากไหนเดี๋ยวกูอังหน้าผากมึงหน่อยมีไข้มั้ย?"เจงทำท่าจะเดินมาอังหน้าผากจนเล้งต้องร้องห้าม
"มึงหยุดดดด...กูแค่หนาวแอร์เฉยๆ จะไปไหนก็ไปไป๊ หิวข้าวก็กินกันไปก่อนเลยไม่ต้องรอกู...เดี๋ยว....อืม....เดี๋ยวกูไปกินพร้อมอีย้ง"
"เออ หิวอยู่พอดี ว่าแต่นี่อีย้งไปไหนเห็นมาได้ซักพักแล้ว"
"ไม่...ไม่รู้ อยู่บนห้องมั้ง เดี๋ยวกูไปตามเอง"
"เออ งั้นกูไปกินข้าวก่อน มึงนี่นะหนาวจะตายห่าเปิดแอร์ซะเย็นเจี๊ยบแล้วมานั่งปากคอสั่น"เจงบ่นก่อนจะปรับแอร์ให้อุณหภูมิอยู่ที่ 25 องศา แล้วจึงออกจากห้องไป เล้งมองผ่านกระจกเห็นเจงเดินไปเรียกอินกินข้าวทั้งสองเดินหายเข้าไปในครัว เล้งสูดปากเกร็งตัวเสียงไอโขลกดังมาจากใต้โต๊ะ ย้งยี้ปล่อยปากจากเกียร์ยักษ์ของพี่เล้งไอจนหน้าแดงปากและคางเปรอะไปด้วยคราบขาวของเล้ง
"อื้อ...พี่เล้งอ่ะ ย้งสำลักเลย"มันส่งค้อนให้เล้งวงใหญ่ก่อนจะเก็บส่วนนั้นของเล้งเข้าไปในกางเกงเงยหน้าให้เล้งใช้ทิชชู่เช็ดหน้าให้แล้วดึงมันขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก อีตัวดีใช้แขนคล้องคอเล้งไว้แล้วแลกจูบกันจนพอใจ
"หายเครียดยัง?"มันถามเสียงเบาเกลี่ยเส้นผมตรงท้ายทอยของเล้งเล่น
"ดีขึ้นเยอะเลย แต่ถ้าได้มากกว่าปาก..."เล้งแสร้งทิ้งท้ายเลื่อนมือไปที่บั้นท้ายนิ่มขยำเบาๆจนร่างบางสะท้าน
"ไว้รอสอบเสร็จก่อนนะ จะเอากี่รอบก็จะตามใจ"
"งั้นมึงเตรียมหาข้ออ้างกับหม่าม้ามานอนบ้านกูได้เลย กูจะเอาจนมึงลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลย"เล้งตบลงไปบนก้นของย้งจนอีตัวดีเด้งตัวด้วยความตกใจ
เพราะคบกันมาหลายเดือนทำรักกันมาก็หลายหนแล้วย้งจึงรู้ดีว่าเล้งชอบก้นของย้งเอ่ยชมทุกครั้งที่ทำรักกันว่าก้นของย้งทั้งนุ่มและสวยยามฟาดมือลงไปจนช้ำก็จะกลายเป็นลูกพีชสีสวยน่าฟัด จากตอนแรกที่ยังมีความเขินอายแต่เล้งก็บอกกับย้งว่า
"ชอบอะไรไม่ชอบอะไรเรื่องแบบนี้ไม่ต้องอายกัน อยากให้ทำแบบไหนก็บอกจะได้มีความสุขด้วยกันทั้งคู่"หลังจากนั้นเวลานอนด้วยกันย้งยี้จึงตัดความเหนียมอายออกซึ่งเล้งชอบมากที่ได้ค่อยๆสอนประสบการณ์รักให้น้องทีละนิด
"เดี๋ยวสอบเสร็จไปเที่ยวกันนะ"เล้งลูบก้นมันเล่นแล้วก็เอ่ยชวนดื้อๆ
"หือ? เที่ยวเหรอ เที่ยวที่ไหนอ่ะ?"
"ไปเช่าแพนอนกันที่ไทรโยคดีมั้ยซัก 2 คืน"อีตัวดีตาโตทันที
"แพเหรอ ไปๆ ตรงแถวถ้ำกระแซใช่ป่าวย้งอยากไป"
"อือ...ไว้ไปกัน ไปด้วยกันสองคน"ย้งยี้จุ๊บแก้มเล้งอย่างดีใจก่อนจะขยับตัวลงจากตักเล้ง
"จะไปไหน?"เล้งดึงมือมันไว้ถามอย่างแปลกใจเมื่ออีตัวดีทำท่าจะขยับเดินออกจากห้อง
"ก็ออกไปหาข้าวให้พี่เล้งกินไง"
"อย่าเพิ่งออกไปเจงกับอินกินอยู่ กูบอกมันว่ามึงอยู่ข้างบน เดี๋ยวกูออกไปก่อนมึงค่อยตามไปนะว่าแต่ยังกินข้าวลงเหรอ กินไอ้นั้นไปตั้งเยอะ"เล้งปรายตามองเป้าตัวเองซึ่งก็ได้คำตอบเป็นฝ่ามือซัดอั่กเต็มกลางหลัง
"พี่เล้งบ้า!!!"
ในที่สุดการสอบปลายภาคก็ดำเนินมาจนถึงวันสุดท้าย ย้งยี้ทิ้งตัวลงนั่งหน้าห้องทันทีที่สอบตัวสุดท้ายเสร็จ อันดามันออกมาทีหลังนั่งลงข้างย้งซบหัวกับไหล่ย้งอย่างหมดแรง ความเครียดความคาดหวังต่างๆตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาถูกปลดเปลื้องลงไปมากกว่าครึ่ง เล้งมารับย้งยี้หลับบ้านตัวมันยังเหลือสอบอีกวันดังนั้นย้งยี้จึงไม่ได้มากวนใจอะไร มันไม่งอแงไม่เรียกร้องที่จะต้องอยู่ด้วยกันตลอดแต่กลับบอกให่เล้งตั้งใจอ่านหนังสือ วูบหนึ่งย้งยี้รู้สึกเหมือนเล้งอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดมันทำเพียงจับมือย้งมาบีบแล้วจึงแยกกลับบ้านไป ย้งยี้จัดกระเป๋ารอไปเที่ยวกับเล้งมันเอาเสื้อผ้าไปเพียงสองชุดสำหรับใส่กลับและเล่นน้ำชุดนอนสองชุดของใช้ส่วนตัวมันเอาไปเผื่อเล้งด้วย ที่พักถูกจองไว้ตั้งแต่ที่คุยกันเล้งจัดทริปสำหรับขับรถไปเที่ยวกันไว้แล้วมีทั้งไปดูช้าง ไปเที่ยวน้ำตกไทรโยคน้อยไปเที่ยวฟาร์มแกะแถวนั้น หลังจากเล้งสอบเสร็จทั้งคู่ก็ออกเดินทางด้วยการขับมอร์เตอร์ไซค์ไปกันเอง อากาศร้อนมากแต่ย้งก็ไม่บ่น โชคดีที่เล้งบังคับให้มันใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวรวมทั้งใส้รองเท้าผ้าใบที่ทำให้เลี่ยงแสงอดดที่ร้อนราวไฟนรกได้ สองคนแวะกินข้าวริมทางด้วยมื้ออาหารง่ายๆจากนั้นจึงยิงยาวเข้าที่พักที่เป็นรีสอร์ทริมแม่น้ำแควไม่ไกลกันเป็นทางรถไฟสายมรณะที่มีชื่อเสียง
"ถ้าจะเล่นน้ำก็บอกนะจะได้เล่นเป็นเพื่อน"เล้งบอกกับย้งหลังจากเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว อีตัวดีที่เปลี่ยนกลับมาใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นจุ่มเท้าลงในน้ำทุนทีอย่างตื่นเต้นมันหันมายิ้มหวานให้เล้งอย่างชอบใจยามความเย็นสัมผัสกับเท้าและท่อนขาขาว
"ไม่กล้าเล่นอ่ะ กลัวจม"
"ใส่ชูชีพสิ ไม่ต้องไปไกลเล่นใกล้ๆแพเดี๋ยวกูคอยอยู่ใกล้ๆ"
"งั้นเย็นๆค่อยเล่นเนอะ พี่เล้งขับรถมาเหนื่อยๆนอนพักก่อนมั้ย?"
"อยากนอนกับมึง อยากนอนกับเมีย"มันนั่งใกล้ๆย้งมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าปลอดคนก็หอมแก้มนวลของน้องดังฟอด ย้งยี้อมยิ้มจนแก้มตุ่ย
"ไปนอนด้วยกันนะ...อยากกินลูกพีช"
"พี่เล้งทะลึ่งจัง"มันว่าเล้งที่เริ่มจูบตรงนั้นตรงนี้ ถามว่าด่าแล้วไปมั้ย...ก็ไปนะ
บอกเลยว่ามาคราวนี้เล้งกับย้งพิสูจน์ความเด้งของเตียงนอนจนคุ้มอ่ะพูดเลย
ตกดึกเล้งกับย้งออกมานอนดูดาวด้วยกันตรงระเบียงเพราะอยู่ห่างไกลตัวเมืองไร้ซึ่งแสงไฟจากตึกสูงและอยู่ท่ามกลางป่าเขา ลมเย็นพัดมาพากลิ่นไอของธรรมชาติมาให้ได้ชื่นใจ ไม่มีเสียงรถยนต์หรือเสียงแว้นมอเตอร์ไซค์ของพวกเด็กแว้นเหมือนยามอยู่ในเมือง เล้งยกเบียร์ขึ้นจิบในขณะที่ย้งมีน้ำอัดลมกับขนมซองไว้กิน ดวงดาวบนท้องฟ้าทอแสงระยิบระยับ
"ย้ง..."
"จ๋า..."
"ถ้าวันหนึ่งต้องอยู่คนเดียว ต้องใช้ชีวิตคนเดียวจะอยู่ได้มั้ย?"เล้งเอ่ยถามโดยที่ตายังคงจ้องมองดาวบนฟ้าอยู่
"ก็คงต้องอยู่ให้ได้แหละ แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก อย่างสมมติถ้าย้งสอบติดที่กรุงเทพอย่างน้อยย้งก็ต้องไปอยู่หอในก็มีรูมเมท ย้งอาจจะต้องโตขึ้นมากกว่านี้เพราะอาจเจอรูมเมทแย่ๆแต่ย้งว่าย้งปรับตัวได้เขาอาจจะเป็นคนสกปรกไม่ทำความสะอาดห้องแต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวย้งทำเอง"
"ถ้าทำอย่างนั้นมึงจะโดนคนอื่นเอาเปรียบ"
"ย้งรู้ว่าคนเรามันก็ร้อยพ่อพันแม่แต่ถ้าเขาไม่ทำเราไม่ทำห้องก็เละใช่ป่าวเราก็ทนๆทำไปเดี๋ยวพอออกมาอยู่หอนอกก็สบายแล้วย้งก็จะเช่าหออบู่กับอันอัน แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นถ้าพี่เล้งไปเรียนไกลจากย้งเราก็คงไม่ได้เจอกันบ่อยๆย้งคงคิดถึงพี่เล้งแย่เลย"มันว่าเสียงอ่อยยามยนึกถึงว่าตัวเองจะไม่ได้เจอพี่เล้งบ่อยๆ
"แล้วถ้ากูไปเรียนไกลจนมาหามึงไม่ได้ล่ะ"เล้งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเบาหวิวซึ่งอีตัวดีก็พลิกตัวมากอดเขาไว้ทันทีปากมันเบะจนอยากจะดึงออกให้
"ไม่เอานะ พี่เล้งห้ามไปไกล ยังไงเดือนหนึ่งหาวันว่างมาเจอกันบ้างก็พอถ้าไปเรียนคนละจังหวัดกว่าจะได้เจอกันก็นู่นปิดเทอมย้งคงคิดถึงพี่เล้งตายเลย"เล้งมองร่างขาวๆที่กอดตัวเองแน่นแล้วได้แต่ถอนใจ
บางสิ่งบางอย่างที่คิดจะบอกถูกกลืนลงคอไปอีกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้นเล้งพาย้งไปดูช้างที่ปางช้างก่อนจะออกเดินทางมายังน้ำตกไทรโยคน้อย เล้งพาย้งกินส้มตำไก่ย่างที่น้ำตกโดยการสั่งแล้วพากันขึ้นไปกินด้านบนเล่นน้ำกันจนถึงเย็นจึงพากันกลับที่พักวันรุ่งขึ้นพากันเที่ยวละแวกนั้นอีกพักก็เดินทางกลับบ้าน เล้งส่งย้งยี้ที่บ้านเสร็จมันก็ขับรถออกไปข้างนอกบอกป๊าแค่ว่าจะไปทำธุระโดยที่ไม่รู้เลยว่าลี่พี่สาวคนรองมาถึงตั้งแต่เมื่อคืน ย้งยี้อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ลงมาเตรียมกับข้าวให้หม่าม้าและเตรียมไปให้บ้านของเล้งตามปกติมันมาถึงอู่ตอนเกือบห้าโมงเย็นก็ยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาสวยหวานมีเค้าหน้าเหมือนเล้งนั่งปอกมะม่วงอยู่ใรครัว
"เจ๊ลี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงจังเลยจ้า"มันสวมกอดพี่สาวของเล้งอย่างดีใจลี่กอดตอบอีตัวดีออกปากว่ามันโตกว่าเมื่อก่อนจนจำแทบไม่ได้
"มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ง มาเตรียมเอกสารให้เล้งมัน นี่ไปเที่ยวกันมาร่ำลากันหรือยัง?"
"ลา?...ลาไปไหนจ๊ะ?"ย้งเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
ใครจะไปไหนอ่ะ?? ลี่มองอาการของย้งยี้แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ
"อะไร นี่เล้งยังไม่บอกย้งเหรอว่าเล้งต้องไปเรียนต่อที่จีนอ่ะ"ย้งยี้หูอื้อไปหมดหลังจากนั้นลี่พูดอะไรย้งก็จับต้นชนปลายไม่ถูกเลยซักนิด
พี่เล้งจะไปเรียนต่อไกลขนาดนั้นทำไมไม่บอกซักคำแถวลี่ก็บอกว่าคุยเรื่องนี้กันตั้งแต่สามเดือนที่แล้ว
ย้งยี้รู้สึกเหมือนตัวเองถูกทรยศ...หัวใจของมันเหมือนถูกเล้งเหยียบและขยี้จนยับเยิน
เล้งกลับมาถึงบ้านตอนเกือบสามทุ่มมันเห็นย้งยี้นั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านก็เดินมาหาอย่างแปลกใจ
"ย้ง มานั่งทำไมมืดๆยุงเยอะแบบนี้เดี๋ยวก็ขาลายหมด"
"จะไปไหนทำไมไม่บอก"ย้งยี้สะบัดแขนที่เล้งจับออกอย่างแรง เมื่อหันมามองหน้ากันเล้งก็ใจหายวูบ
ย้งยี้ปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเงียบๆ
ไม่โวยวาย
ไม่ฟูมฟาย
ทั้งๆที่ใจของมันพังไปหมดแล้ว
"จะไปเรียนที่จีนทำไมไม่บอก เห็นย้งเป็นตัวอะไร ทำไมต้องให้ย้งรู้จากคนอื่น"
"ย้ง...เรื่องนี้กูอธิบายได้"
"อธิบายว่าอะไร พี่จะไปอีกไม่กี่วันนี้แล้ว จะบอกย้ง.. ฮึก....จะบอกย้งตอนไหน บอกวันที่บินเลยมั้ย"ย้งยี้ยกมือปาดน้ำตาตัวเองลวกๆมันมองหน้าเล้งเหมือนคนไม่รู้จักกัน
"ย้งถามจริงๆเถอะพี่เล้ง ตกลงเราเป็นอะไรกัน?"
............
หวายยยยยยย........วิ่งหนีดีฝ่าาาาาาาาา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
