ตอบข้อข้องใจครับ1. ขอชี้แจงเรื่องธีมของเรื่องก่อนนะครับ ลืมบอกไปเลยว่านิยายเรื่องนี้ เริ่มมาจากการที่ผมสังเกตได้ว่าพฤติกรรมทางเพศของหลายๆคนที่มาเล่าเรื่องตามเว็บเกย์ส่วนใหญ่นั้น เป็นไปในลักษณะชอบร่วมเพศหมู่ ชอบโชว์ ชอบดู ชอบเซ็กส์โฟนเป็นต้น ผมเกิดข้อสงสัยมาโดยตลอดว่าพฤติกรรมของคนเหล่านี้ เป็นปัญหาทางเพศ(Sexual disorder) หรือ เป็นเพียงแค่พฤติกรรม (Behavior) แต่ก็ได้แต่สงสัยเท่านั้นเพราะไม่มีความรู้ที่เชี่ยวชาญพอทางด้านจิตวิทยา
จน ผมมีโอกาสได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับปัญหาทางเพศ(Sexual disorder) ไว้ด้วยทำให้เกิดความรู้ใหม่ว่า การเป็นโฮโม หรือ ไบเซกชวล ทางจิตเวชศาสตร์ถือว่าเป็น Sexual Identity disorder หรือความผิดปกติทางการแสดงออกทางเพศ รวมไปถึง Psychosexual Dysfunctions ที่มักพบบ่อยๆในนิยายเช่น ล่มปากอ่าว หรือ กามตายด้านเป็นต้น
ที่สะดุดใจผมมากที่สุดคือเรื่องของ กามวิปริต หรือ Paraphilius หรือจะกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พฤติกรรมผิดปกติทางเพศที่พบเคยอ่านเจอนั่นเอง นอกจากจะตอบข้อสงสัยของผมแล้ว ข้อมูลที่ได้ตรงนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจที่นำมาสู่เรื่องสั้นชุด "กามวิปริต" ทั้งเจ็ดเรื่องของผมด้วย แต่ไปๆมาๆ เรื่องราวที่เตรียมไว้ทั้งเจ็ดเรื่องกลับมีเพียงสองในเจ็ด คือ ปางบรรพ์ และ เชือด สวาท เท่านั้นที่พล็อตออกมาเข้าท่า และแต่งได้ยาวกว่าเรื่องอื่นๆ จนทำให้ทั้งสองเรื่อง ไม่เป็นเรื่องสั้น หรือเรื่องสั้นขนาดยาวอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นนิยาย ที่มีคอนฟลิกต์ เกิดขึ้นมากมายร้อยกันเป็นสองเรื่องนี้ อีกห้าเรื่องที่เหลือ จึงกลายเป็นเพียงตัวประกอบที่แม้จะมีพล็อตที่สมบูรณ์ แต่ก็เป็นพล็อตที่วางไว้ให้เป็นเรื่องสั้น คือมีคอนฟลิกต์เดียว ไคล์แมกซ์เดียว ไม่เข้ากับเรื่อง ปางบรรพ์ และ เชือด สวาทเป็นอย่างยิ่ง ผมจึงตัดสินใจตัดเรื่องสั้นทั้งห้าทิ้ง ละ ลงมือแต่งนิยายขนาดยาวสองเรื่องนี้แทน
พาทิศเป็นผู้ป่วยโรค Voyuerism หรือโรค ถ้ำมอง ที่ชอบแอบดู ต้องแอบดูจึงจะเกิดความรู้สึกทางเพศ ครับโดยมีเหตุมีผลต่อคอนฟลิกต์หลักของเรื่อง เมื่ออ่านกันจนจบแล้ว จะเข้าใจแจ่มแจ้งครับว่าทำไมผมจึงต้องกำหนดให้พาทิศเป็นโรค ถ้ำมอง ไม่ใช่ใส่ไป อย่างนั้น ตามที่ผมต้องการ เป็นนิยายโรคจิต+พีเรียด ในเรื่องเดียวกันครับ (ใครอยากอ่านหวานๆซึ้งๆ ขอให้รอตอนย้อนยุคครับผมมม)
2. หลายคนถามว่า ใครเป็นพระเอก พาทิศ หรือเปล่า ตามที่ผมเข้าใจ พระเอก-นายเอก คือตัวละครที่รักกันและเป็นตัวละครหลักของเรื่อง เหมือน ชายกลาง-พจมาน / โรมิโอ-จูเลียต ใช่ไหมครับ ผมจะบอกว่านิยายเรื่องนี้ของผม ฉีกแนวจากแนวอื่นๆที่อาจจะเคยอ่านกันมา โดยเรื่องนี้ช่วงปัจจุบันเป็นเรื่องที่ดำเนินผ่านพาทิศทั้งหมด เท่ากับคล้ายๆว่าพาทิศเป็นคน "เล่าเรื่อง" ผมจะเรียกพาทิศว่าเป็นตัวละครหลักแล้วกันครับ ไม่ใช่ พระเอก หรือนายเอก ตามแบบที่ผู้อ่านหลายคนรู้จัก ส่วนเรื่องราวในอดีตจะเป็นเรื่องของ เส็ง และหลวงพินิจราชอักษร และ2เหตุการณ์นี้จะเชื่อมต่อกันด้วยเหตุผลบางอย่าง นอกเหนือจากนี้ ผมขอไม่บอก เพราะอาจเป็นการสปอยล์เนื้อเรื่อง พระเอก นายเอกคือใคร ใครคู่ใคร..เส็ง กับคุณหลวง..หรือคุณหลวงกับพาทิศ...หรือพาทิศกับเส็ง ขอให้ติดตามต่อไปแล้ว จะถามดีไหมครับ? ว่าผู้อ่านคิดว่าใครเป็นพระเอกและนายเอก ตอนนี้ ขออุบไว้ก่อนครับ
3. ตกลงบ้านนี้มีกี่วิญญาณที่ติดอยู่กันแน่ / ตกลงว่าเส็งกะคุณหลวงเนี่ยเค้าอยู่ที่บ้านเดียวกันใช่เปล่าคะ / แล้วตอนแรกที่เส็งบอกว่าไม่อยู่และกำลังรอคุณหลวงให้มารับ ตกลงมันเป็น ยังไง - ขออนุญาตใจร้ายนะครับ ข้อนี้ผมขอไม่ตอบครับ ผมบอกได้แค่เส็งเป็นวิญญาณที่ยังผูกพันอยู่กับบ้านนี้ไม่ยอมไปผุดไปเกิด เพราะเขารอคุณหลวงกลับมาหาเขาครับ ส่วนเรื่องที่พาทิศเห็นคุณหลวง ผมขอไม่พูดอะไรนะครับ 555+ ขอร้องแค่ว่า ให้ติดตามกันต่อไป จะคลี่คลายในเรื่องเองครับผมมม (นี่เป็นอีก 1 ปมของเรื่องที่ผมตั้งใจให้ผู้อ่านงง และจะเฉลยตอนท้ายให้เข้าใจครับ
คุณ ocha สังเกต และ สงสัยได้ตรงจุดมากครับ)
ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ ที่ติดตาม อย่าเพิ่งหายหน้าไปนะ
ขอชี้แจงว่า นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายขนาดยาว มีรายละเอียด+ข้อมูลเล็กๆเต็มไปหมด บางตอน(หลังจากนี้)อาจดูเหมือนไม่สำคัญแต่ขอแจ้งให้ทราบว่า ทุกอย่างที่ผมแต่งเอาไว้ มีที่มาที่ไปและมีเหตุผล ไม่แ่ต่งออกนอกทะเลแน่นอนครับ
ไว้พรุ่งนี้ (ไม่ชัวร์ว่า เช้า หรือค่ำเลยนะครับ เพราะมีธุระนอกบ้าน) ผมจะมาต่อให้ครับ