ปวดใจ
เข้าใจทั้งสิงหาและภูผาเลยค่ะ
ในมุมของสิงหา การเลิกรักใครสักคนมันไม่ได้ง่ายเหมือนการเดินเขาไปเซเว่นแล้วสั่งบิ๊กเปาหมูสับที่เคาน์เตอร์ แต่น้องก็รู้จักเห็นคุณค่าตัวเองแล้ว ถึงจะดูใจร้ายกับภูผา แต่เมื่มองย้อนไปมองสิ่งที่น้องโดนกระทำ เราถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้วค่ะ แตอนอ่านตรงงานแต่งภูผา เรานี่นึกท่อนเพลงนึงขึ้นมาเลย 'ต่อให้หนีอย่างไร ไปจนแสนสุดไกล แต่สุดท้ายเธอก็ยังอยู่ในความคิดและหัวใจ" เพราะต่อให้น้องหนีไปอย่างไงน้องก็หนีความรู้สึกไม่ได
ส่วนภูผา นางมีปมทางจิใจและอารมณ์หลายๆอย่าง แล้วที่นางซึมเป็นขยะเปียกนี่ก็เข้าใจค่ะ อาการทางจิตมันไม่มีใครควบคุมได้หรอกค่ะ ได้แต่ภาวนาให้นางหายจากไบโพลาร์เร็วๆ เพราะการติดอยู่ในโหมดซึมเศร้านานๆมันจะนำพาไปสู่การพยายามฆ่าตัวตาย ซึ่งถ้าพี่ภูทำแบบนั้น อิฉันคงร้องไห้เป็นทะเลสาปแคสเปี้ยนแน่ๆ
สุดท้ายอยากบอกคุณจิตติว่า คุณเขียนดีมากค่ะ ดีแบบยกกำลังสามร้อยเจ็ดสิบแปดเลย ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านผลงานดีๆแบบนี้นะคะ
ปล. เป็นกำลังใจให้ทั้งสิงหาผูผา และคุณจิตตินะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
