หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014)

[ka[ze]na]

เคลียด!!!!!!!!!!!!!!!!!! มาม่าอืดเต็มชามเลยอ่ะ T^T

[AGALIGO]

GWEN  STEFANI  นักร้องนำวง  NO  DOUBT  เป็นเจ้าของแบรนด์  L.A.M.B.  ค่ะ

+ เป็ดจ้า


ปล. อีตุ๊ดชั้นต่ำโลว์คลาสที่ขายผักอยู่ในตลาด---ฝากมาบอกอีแก่นั่นว่า...
กูไม่ได้ขอข้าวมึงกินเพราะฉะนั้นกูไม่แคร์มึงหรอก
เคป่ะ

[ทิวลิปสีส้ม]

แล้วไงล่ะว่ะ!! ไม่ใช่พ่อแท้ๆ แล้วต้องแคร์ด้วยเหรอ ห๊า!! ห๊าาาาาาา!!
ก็เขาเลี้ยงเขารักเขาดูแลของเขามา เข้าใจไหมยะ นังบ้านี่!
ขนาดหล่อนประกาศปาวๆ ว่าเป็นแม่แท้ๆ ยังทิ้งลูกแท้ๆ ไปยี่สิบกว่าปีไม่มีมาเหลียวแล
แบบไหนมันแย่กว่ากันย๊าาาาาาา!!?? ห๊า!!! ห๊า!!!!!
ฉันว่าหล่อนเอาเงินที่ไปทำหน้าไปซื้อน้ำมันตับปลามากินดีกว่านะคะ
จะได้แยกแยะออกได้ว่าแบบไหนดีกว่ากันน่ะค่ะคุณแม่ขา! เข้าใจนะคะ
วุ้ย เคืองว่ะ แม่งงงงงงง เคี๊ยงใจร่มๆ นะลูกนะ หมีเข้มแข็งไว้เฮ้ย (โฮ// สงสารหมีอ่า)

ประโยคนี้ >> ผมกับลูกกอดคอกันหัวเราะพวกมัน  เด็กหนอเด็ก  ผมคว้าตัวไอ้หลานมากอดด้วย  ไอ้เด็กหล่อกลายเป็นหมาหัวเน่า  ยืนทำตาปริบ ๆ ผมเลยดึงมากอดด้วยกัน.... << แม่เจ้า น้ำตาจะไหล T T

นังแม่มดอย่าได้คิดจะมาพรากพวกเขานะยะ !!!

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นังผีบ้าช่างโหดร้ายเกิ๊น!!!
น้องเคี้ยงอย่าไปฟังมานนนนนนนนนนนนนนน
 

[loveview]

หมีน่าสงสาร แต่เคี้ยงก็คงเลือกหมีแหละ

[jagkree]

ดอก!!! มึงนี่แม่ประสาอะไรแวะ 

[mutyamania]

GWEN  STEFANI  นักร้องนำวง  NO  DOUBT  เป็นเจ้าของแบรนด์  L.A.M.B.  ค่ะ

+ เป็ดจ้า


ปล. อีตุ๊ดชั้นต่ำโลว์คลาสที่ขายผักอยู่ในตลาด---ฝากมาบอกอีแก่นั่นว่า...
กูไม่ได้ขอข้าวมึงกินเพราะฉะนั้นกูไม่แคร์มึงหรอก
เคป่ะ

Love Angel Music Baby(L.A.M.B) นอกจากเป็นชื่ออัลบั้มเดบิวท์โซโล่ของเกว็น  กับแบนด์เสื้อของเธอแล้ว  ยังเป็นชื่อของแบ็คอัพแด๊นเซอร์ทั้งสี่ของเธอด้วย......ทั้งสี่สาวมีอีกชื่อว่า Harajuku Girls  โดยแต่ละคนจะมือชื่อแทนตัวที่ใช้ในการแสดงดังนี้

Maya Chino = Love
Jennifer Kita = Angel หรือ Lil' Angel
Rino Nakasone Razalan = Music
Mayuko Kitayama = Baby

นอกจากเต้นให้เกว็นทั้งสองอัลบั้มแล้ว  สี่สาวยังมีผลงานออกแบบท่าเต้นในมิวสิควิดีโอให้ศิลปินชื่อดังมากมาย(มายาเป็นแดนเซอร์ให้โบอาด้วยนะ ส่วนสาวริโนะ  ออกแบบท่าเต้นเพลง Genie ให้เกิร์ลเจนฯ)  เป็นครูสอนเต้นด้วย....ว๊าวววว  เพลงใหม่ของ No Doubt  ก็ยังอุตส่าห์ร่วมแสดงเอ็มวีอีก....อิอิ)

ไม่ใช่งั้นงี้  แต่ว่าชอบเกว็นมากเหมือนกัน  ฟิคเรื่องที่แล้ว  ก็เอาชื่อ L.A.M.B. มาตั้งเป็นชื่อวงของนายเอกด้วย.....
เนื้อหาตอนนี้ก็อ้างถึงวง L.A.M.B. ในฟิคเรื่องนั้นแหละจ้า

ขอบคุณข้อมูลจากวิกิพีเดียครับผม....กริ๊ววววววว!!!!

[๛ナーリバス๛]

ก็ว่าอยู่นะ .... ว่าไม่ใช่ แต่ถึงจะไม่ใช่ แต่ พ่อหมีก็ดูแลฟูมฟัก เคี้ยงมาอย่างดี....

เคี้ยงคงไม่ทิ้งหรอกมั้ง

ว่าแต่จบพาร์ทหมีแล้วต่อไปใครจะเล่า??

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

อึ้ง

[mur@s@ki]

นังงงงงงงงงแม่มด!!! #แสดดดดดเอ๊ย





 

[t2007]

ได้อ่านเม้นท์แล้ว เอาจริงกันเลยแฮะ
น้องเคี้ยงอย่าเลือกแม่ที่ไม่ดีสักอย่าง ไข่ทิ้งไว้แล้วให้หมีเลี้ยง
คุณแม่ใจทราม ขอบใจจ้า

[hello_lovestory]

ตกลงยัยนี่มันเป็นแม่คนจริงหรอ

[qq_oo]

รอๆๆๆๆจ้าาาา อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆตอนต่อไปแล้วๆๆจ้า สนุกมากๆๆๆ

[fastation]

อ้าว เคี้ยงไม่ใช่ลูกหมีหรอกหรอ!?
ตายล่ะ! แบบหักมุมมากอ่ะ
ลุ้นๆ ตอนต่อไปจ้า

[ปุยหมาม่วง]

ไม่ใช่พ่อแืท้ๆแต่ยังอุส่าเลี้ยงดูมา รักเฝ้าฟูมฟักให้ทุกอย่างเท่าที่ให้ได้ นั่นยิ่งซาบซึ้งเข้าไปใหญ่ เคี้ยงต้องยิ่งรักและซึ้งใจมากยิ่งขึ้น

จบพาทหมีแล้วไปต่อพาทหม่งม้งใช่มั้ย อร๊ายยยยยยยยยย รอออออออ

[mutyamania]

คอมเม้นท์หายไปไหนหนึ่งเม้นท์อ่ะ

[¡ииσcэиτ]

ถึงจะไม่ใช่พ่อแท้ๆ
แต่พี่หมีแกก็รักหนูเคี๊ยงน๊า
 

[Noi]

 

[MiiCell]

เฮ่อ มาม่ากำลังเข้มข้น เหมือนน้ำซุปหมูตุ๋นที่เคี่ยวจนน้ำงวด
จบแบบฮาๆก็ดีนะ รอตอนจบของเรื่องเฮียหมีอยู่นะ
ว่าแต่ตอนของม้งศรีวายแบบเบบี๋นี่มัน... หุหุ

[Noi]

ปีใหม่แล้วยังไม่มาอัพเลย

[ปุยหมาม่วง]

นานแล้วน้า~

[mutyamania]

ขอโทษที่ห่างหายจากเรื่องนี้ไปนานนะคะ  งานเยอะ  แถมยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องอัพด้วย....ตอนสุดท้ายของพ่อหมีแล้ว  ไปอ่านกันเลยค่ะ



พาร์ทสุดท้ายของนายหมีใหญ่




.....ประกาศิตของนังแม่มด.....

‘ชั้นให้เวลาแกไปนอนคิดซักเจ็ดวันก็แล้วกันนะยะ....เผื่อว่าแกยังอาลัยอาวรณ์ไอ้บ้านโทรม ๆหลังนี้อยู่  แต่คิดให้ดี ๆล่ะ....ระหว่างชั้นที่เป็นแม่แท้ ๆ  ซึ่งพร้อมจะให้แกได้ทุกอย่างที่แกต้องการ  กับไอ้ผู้ชายโหลยโท่ย....ที่ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยด้วยซ้ำ  แล้วอีกเจ็ดวันชั้นจะมาเอาคำตอบนะ.....’



[หมีเล่า]
สามวันผ่านไป....มันช่างรวดเร็วเหลือเกินสำหรับเวลาที่จะได้อยู่กับลูก....แต่มันก็ช่างช้า....สำหรับความน่าอึดอัดที่เกิดขึ้นระหว่างเรา....



ผมตัดสินใจเคาะห้องไอ้หนวด  วันนี้มันกลับบ้านเร็วก็จริง  แต่ก็หอบงานกลับมาทำซะแน่นเต็มถุงกระสอบ  ไม่มีเสียงตอบรับ  ผมจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไป....สามวันมานี่เราสองคนพูดคุยกันแทบจะนับคำได้  ไม่มีการหยอกล้อเล่นหัว  แผดเสียงทะเลาะ  มีแต่ความห่างเหินอย่างน่าใจหาย....



นางสาวแสนดี....เธอชนะแล้วนะ.....ลูกของเรา.....ไม่สิ....ลูกของเธอน่ะ...ตอนนี้เขาพร้อมจะไปอยู่กับเธอแล้วนะ....ชีวิตผมก็มีแค่นี้  ครึ่งหนึ่งเป็นของไอ้หนวด  ส่วนอีกสี่สิบเก้าจุดห้าเป็นของไอ้หลาน....อีกจุดห้า....ผมถือว่าทำทานให้ไอ้ห่าดินก็แล้วกัน!!!!


ชีวิตผมหายไปครึ่งหนึ่งเชียวนะ....หัวใจของผมถูกตัดออกไป


“เคี้ยง....หนูไม่กินข้าวเย็นเหรอลูก....เจ้าม้งมันรอกินพร้อมหนูอยู่นะ”  พ่อก็รอหนู....ผมอยากจะพูดออกไป  แต่มันก็จุกอยู่ที่คอหอย...
“คุณกินกันก่อนเถอะค่ะ....ขอหนูสะสางงานเอกสารแป๊บนึง....คนเก่าเค้าดองเอาไว้น่ะ....ไม่ต้องรอหรอกค่ะ”

ผมไม่ชอบเลย  ที่ไอ้หนวดพูดเพราะกับผม  ไม่ชินน่ะ....ผมมันโรคจิต  ชอบเวลาที่มันเรียกผมว่า...ตาแก๊!!!!!!!!! ด้วยเสียงแปดหลอด  พร้อมเสียงกรี๊ดลั่นบ้านแบบแต่ก่อนมากกว่า  อยากให้ลูกเรียกผมว่าป๊า....อ้วน....หมี.....ตาแก่  หรือไม่ก็ด่าผมว่าเป็นคนล้มเหลว  ไม่เอาไหน....อะไรก็ได้....ที่ไม่ใช่แบบนี้....‘คุณ’....‘หนู’.....‘ค่ะ’....ห่างเหินแบบนี้ผมไม่เอา....

“หนูอยากจะคุยอะไรกับพ่อมั้ยลูก”
“ไม่ค่ะ....ไม่มีอะไร”
“แน่ใจนะ”  เตรียมจะเดินออกมา  ไม่อยากเซ้าซี้  ไม่อยากรบกวน  แต่แล้วลูกก็เอ่ยบางอย่างออกมา  แผ่วเบา  แต่ผมก็ได้ยิน
“หนูขอโทษ......”


ผมเดินเข้าไปหาลูก  แต่ก็ต้องหยุดอยู่แค่นั้น  ห่างกันเพียงคืบ  อยากจะเอื้อมมือไปแตะไหล่ที่กำลังสั่นไหว....


“เคี้ยงเอ๊ย....คนเก่งของป๊า”
“คุณอย่าห่วงหนูเลยค่ะ....หนูโอเค.....อย่าเป็นห่วงหนู....อย่าดีกับหนูไปมากกว่านี้เลย.....หนูน่ะ....หนูไม่ใช่...”  หยุด....พ่อไม่อยากฟังคำนั้น....ไม่จริง....ต่อให้แกไม่ใช่....แต่สำหรับพ่อ....สำหรับป๊าของแก.....แกคือลูกป๊า
“ทำไมไม่เรียกพ่อว่าพ่อล่ะลูก.....พ่อคนนี้....ไม่ดีพอที่จะเป็นพ่อของหนูแล้วเหรอ....ทำไมหนูถึงต้องห่างเหินกับ....พ่อ.....เพราะว่าแม่ของหนู...บอกว่าหนูไม่ใช่ลูกของพ่ออย่างนั้นเหรอ”  ตัดสินใจถามออกไป  เพราะอยากให้มันเคลียร์  สามวันมานี้  บ้านหลังนี้มีแต่ความเงียบเหงา  อึดอัด  ไอ้หนวดเอ่ยกับผมด้วยเสียงสั่นเครือ...
“หนูต่างหากที่ไม่สมควรจะเป็นลูกของคุณ....ผู้หญิงคนนั้นใจร้ายกับเรามาก....ถ้าคุณไม่มีหนู....ชีวิตของคุณคงจะดีกว่านี้.....ทุกอย่างเป็นเพราะผู้หญิงเห็นแก่ตัวคนนั้น  แล้วหนูก็เป็น.....เป็นแค่ก้อนภาระ....ที่เค้าโยนมันให้กับคุณ....”
“เคี้ยง.....ไม่ใช่นะลูก.....ไม่ใช่เพราะหนูเลยนะ....หนูไม่ใช่ภาระของพ่อ....หนูคือกำลังใจของพ่อต่างหาก”
“ไม่!!!!!!....เราสองคนแม่ลูกติดค้างคุณมากเหลือเกิน  จนไม่อาจรับความรักหรือความห่วงใยจากคุณได้อีกแล้ว  ไม่เข้าใจรึไง....พอซะที.....หยุดทำเหมือนเป็นพ่อของหนู.....คุณไม่ใช่.....ไม่ใช่!!!!!”


ปิศาจร้าย....เธอทำอะไรลงไป.....เธอทำร้ายเด็กคนนี้ที่เป็นลูกของเธอได้ยังไง....ผมแมร่งไม่ถนัดบทเศร้า...แต่ตอนนี้แมร่งเศร้าเหี้ย ๆ....จะว่าไป...ชีวิตผมมันก็เหี้ยมาตั้งแต่แรกแล้ว  ต่อให้ไม่มีแสนดีกับไอ้หนวด  ชีวิตผมมันก็คงไม่ดีไปกว่านี้  ผมอาจจะกลายเป็นสมุนเจ้าพ่อ....ไม่ก็พ่อค้ายารายใหญ่  หรืออาจจะไปทำสาวคนไหนสักคนท้องอยู่ดีนั่นแหละ


“หนูตัดสินใจแล้ว....”
“หนูจะไปอยู่กับเค้าใช่มั้ย”
“ไม่หรอกค่ะ.....หนูไม่มีวันไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น....แต่หนูคงทนอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว”
“หมายความว่าไง.....”
“หนูจะย้ายออกไป....หนูมีเงินเดือนเลี้ยงตัวเองได้แล้ว  ส่วนคุณก็มีงานทำ  ส่วนอีม้ง....แม่มันก็ส่งเงินมาให้.....บ้านหลังนี้ไม่จำเป็นต้องมีหนูอีกแล้ว  ถ้ามีโอกาส...หนูจะชดใช้ทุกอย่างให้คุณ....ทุกอย่างสำหรับสิ่งที่คุณได้เสียสละให้หนู.....ลาก่อนค่ะ”


ลูกกำลังจะไป....ลูกของผมกำลังจะไปจากผม  ไอ้หนวดตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว  มันเป็นคนเด็ดขาดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  ลูกลงมือเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า  ผมเป็นเหมือนอากาศธาตุ  ผมอยากจะรั้งตัวลูกเอาไว้  แต่สองขากลับถูกตรึงแน่น.....ริมฝีปากขยับไม่ได้  คล้ายกับ....







คล้ายกับ....



















จ๊วบบบบบบบบ!!!!!!
พลั่กกกก!!!!


“เหี้ยยยย!!!!!.....หมีแม่งถีบผัว....เจ็บนะห่านี่”
“ไอ้สัดดิน!!!!!  เล่นเหี้ยอะไรนิ  แล้วนี่...กล้าบุกขึ้นห้องกูเลยเรอะ!!!!”
“ก็คิดถึงเมียหมี  ก็เลยขึ้นมาหา  แหม่....นอนน่าเอ็นดูเนอะ....แต่ตอนนี้อยากดูเอ็นของพี่มากกว่าน่ะ.....หึหึหึหึ”
“สัด!!!!!!!”



ที่แท้ก็ฝัน.....ไม่ใช่อะไรหรอก  ประโยคของยัยนั่นยังคงกึกก้องคอยหลอกหลอนอยู่ในหัวของผม  สามวันผ่านไปแล้ว  นี่ก็วันที่สี่  อีกไม่กี่วัน  เธอก็จะกลับมาทวงสัญญาอีก  คราวนี้ไม่รู้จะมาไม้ไหน  ผู้หญิงคนนี้แมร่งเหี้ย....มารยาสาไถย  ร้อยเล่มเกวียน....   

“อ้าวหนวด.....”  ลงมาข้างล่างก็เจอคุณลูกกำลังเดินพล่านไปทั่วบ้าน  ท่าทาง ‘กระเหี้ยนกระหือรือ’....คำนี้จำมาจากรายการระเบิดเถิดเทิงน่ะ  ฮาดี....ขอฮาบ้าง  เครียดมาเยอะแล้ว....
“ไงป๊า....สายอ่ะค่ะ....เสื้อก็ไม่ได้รีด...ต้องใส่ยับ ๆ เดี๋ยวต้องแอ๊บหนาว....ใส่เสื้อคลุมทั้งวันอีกล๊ะ”

ผมมันหมีฟุ้งซ่านน่ะ  ชอบคิดอะไรไปเองเรื่อย  ถ้าผมเป็นลูก....แล้วรู้ว่าพ่อแมร่ง....คิดว่าลูกจะทิ้งตัวเองไปตั้งสองครั้งแบบนี้  มันคงจะน้อยใจน่าดู  ไอ้หนวดน่ะทิ้งผมไปไม่ลงหรอก....พ่อบ้า ๆบอๆ แบบนี้หายากจะตายไป  ขาดครอบครัวนี้ไป  ชีวิตมันคงจืด  แต่มันก็บ่น ๆ เสียดายเงินเหมือนกัน  ไปอยู่กับแม่....งานการก็ไม่ต้องลำบากทำ  แต่งตัวสวย ๆ แบมือผลาญเงินไปวัน ๆ แต่มันว่ามาคิด ๆ ดูแล้ว  ชีวิตเรียบง่ายแบบนั้นมันน่าเบื่อจะตาย....
มันอยากใช้ความสวยล่อลวงผู้ชายมากักตุนเป็นเสบียงด้วยตัวเองมากกว่าน่ะ....เอากับมันสิ....ดูความคิดไอ้ลูกสาว

“ม้ง....พี่ไปทำงานแล้วนะ....พี่ดิน....ไปส่งหน้าปากซอยหน่อย....ป๊า.....เช้านี้กินแต่นมพร่องมันเนยนะ....โปรตีนหมดแล้ว.....โอ๊ยยยย.....สายแล้ว ๆ ๆ....โธ่ถังชีวิตตุ๊ด.....กรี๊ดดดดดดด”


มันก็ยังเป็นลูกคนเดิมที่กระเปิ๊บกระป๊าบไม่เปลี่ยน  แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาดบ้าง....เรียบ ๆ บ้างสลับกันไป  แล้วแต่จะหยิบ  ตั้งใจทำงานจนดึกดื่น  แต่ก็ไม่ดึกเหมือนเมื่อก่อน....งานของมันดีกว่าที่เก่า  เงินก็ดีกว่า  แล้วมันก็ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ  ที่จะจับเจ้าของบริษัทชาวญี่ปุ่น  มันว่า....คราวนี้จะเอาให้เนียนกว่าเดิมอีก  ใช้ผลงานเข้าประจบ  ไต่เต้าไปเรื่อย ๆ  สักวันท่านคงเอ็นดู....พาไปเลี้ยงอาหารเหลา....

จะว่าไปวันนั้น....ไอ้หนวดก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไร  กับคำพูดของแม่บังเกิดเกล้า  มันยักไหล่อย่างไม่แคร์  กอดผมแน่น  แล้วไล่ตะเพิดแม่มันกลับไป  ด้วยท่าทางที่ชิวมาก(ศัพท์วัยรุ่นอีกล๊ะ)

‘ไม่ต้องรอเจ็ดวันหรอกย่ะ....ชั้นให้คำตอบตอนนี้เลยก็ได้....ชั้นจะอยู่กับป๊าชั้น....ชั้นไม่เชื่อเธอ...จบนะ’
‘ไม่เชื่องั้นเรอะ....หน็อย....นังเด็กนี่....งั้นจะตรวจดีเอ็นเอดูมั้ยล่ะ’
‘ไม่ตรวจ.....ตรวจไปเพื่อ.....ไม่อยากรู้.....ไม่ใช่ดารา....คนเค้าเป็นพ่อลูกกันมายี่สิบกว่าปีแล้ว  หล่อนจะอะไรนักหนา....ชั้นไม่ไปกับหล่อนดอกนะ....หล่อนโอนเงินเข้าบัญชีออมทรัพย์เป็นรายเดือนให้ฉันก็แล้วกัน’
‘แอร๊ยยยยยย’

เหตุการณ์ก็ประมาณนี้แหละ

พวกคุณคงจะบอกผมว่า....ก็ดีแล้วนี่...ที่ลูกเลือกจะอยู่ข้างผม....จะเก็บคำพูดของผู้หญิงพรรค์นั้นมาใส่ใจเพื่อ?....แต่ผมอยากจะบอกว่า  ผมเลี้ยงมันมายี่สิบกว่าปี  พิรุธเล็ก ๆ มีหรือจะรอดสายตาผม  มันก็แกล้งทำเป็นไม่แคร์ไปอย่างนั้น  เพื่อไล่แม่มันกลับไป  ผมเห็นความเศร้า....ความแคลงใจ....ทุกสิ่งอย่างในดวงตาคู่นั้น  แต่มันก็เลือกที่จะกระพริบทิ้งไป....กลับมาเป็นไอ้หนวดคนเดิม


มันมั่นใจอะไรในตัวผมหนักหนานะ....พ่ออย่างผมมีอะไรให้มันมั่นใจ....เย็นนี้ผมจะถามมัน....ถ้ามันอยากรู้ความจริง  แต่เกรงใจผม  ผมจะบอกว่าไม่เป็นไรหรอก....ตรวจไปเถอะ....ดีเอ็นเอ.....ให้มันจบไป.....จะได้วางตัวถูก
     


หรือว่าจะทำเป็นลืม ๆ ไปซะ  แล้วใช้ชีวิตตามปกติ......อืมมมมม
.
.
.
.
.
“ป๊า.....ข้าวปลาไม่กิน  มานั่งทำอะไรริมน้ำ....ดมกลิ่นน้ำคลองเน่าเรอะ”


เย็นวันนั้น  มันเป็นฝ่ายเดินมาคุยกับผม  ไอ้หนวดนั่งลงข้าง ๆผม  เอาไหล่เก้งก้างของมันกระแซะตัวใหญ่ ๆตัน ๆของผม


“ป๊า”
“เออ....ว่าไง....ไอ้ลูกรัก”
“กางมือออกซิ...ทำเงี้ยะ....แบบที่หนูทำเนี่ย....กางให้สุด.....หุบนิ้ว....”
“เล่นไรของแก”
“มือเราใหญ่เหมือนกัน.....ทีนี้ชูเท้า.....ฮึ่บ” 


ผมก็บ้าจี้ทำตามมันไปด้วย


“เท้าป๊าโต๊โต....ของหนูก็โต.....ห้ามบอกว่าหนูเป็นผู้ชาย....เพราะผู้ชายหลายคนเท้าเล็กกว่าหนูนะ”
“ป๊าไม่เก็ท”
“เรามีอะไรเหมือนกันสองอย่างแล้ว  หันหน้ามาสิ”
“หน้าแกเหมือนแม่”
“อันนี้หนูยอมรับ  หน้าเราไม่เหมือนกัน  หนูอ่ะเหมือนแม่  ไม่อยากจะบอกเลย....ว่าผู้ชายส่วนใหญ่ก็ไปทางแม่กันทั้งนั้นแหละ  แต่หนูก็ไม่ได้สวยเหมือนแม่ร้อยเปอร์เซ็นต์....”
“ก็จริง”
“จมูกเราคล้ายกัน”
“เพราะแม่แกจมูกโด่งเหมือนป๊าค่างหาก”
“ผมเราเหมือนกัน....”
“ก็เหมือนอยู่”
“เรานิสัยเหมือนกัน  เอาตัวรอดเฉพาะหน้าดีเยี่ยม....ขี้เกียจ....โง่นิด ๆ....แต่ก็ฉลาดแกมโกงเป็นบางครั้ง”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....ก็ป๊าเลี้ยงแกมาแบบนั้นนี่.....”
“เราเป็นคู่หู่ตัวแสบจำได้มั้ย  ป๊ากับหนู.....ไปเที่ยวงานวัด.....แข่งเอาของรางวัล....ยิงปืนแก๊ป....ปาลูกดอกตามซุ้ม....เหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวานนี่เองเนอะ”
“ช่าย”
“ป๊า....”


ลูกเอนตัวซบไหล่ผม  ดวงตามองตรงออกไปข้างนอก....


“ผลตรวจน่ะ....มันก็แค่กระดาษแผ่นเดียว....ไม่สำคัญเท่าเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดของเราหรอกนะ.....จะให้กระดาษแค่แผ่นเดียวมาตัดสินชีวิตเรางั้นเหรอ....ไม่มีทางซะล่ะ....เลิกนอยด์ได้แล้ว.....พูดตรง ๆนะหนูตกใจมาก....แต่พอตั้งสติได้แล้ว.....มันก็แค่เรื่องจิ๊บ ๆ....เว้นแต่ป๊าไม่อยากได้หนูเป็นลูก”
“พูดอะไรอย่างนั้น....ตอนแกคลอดออกมาใหม่ ๆน่ะ....ป๊าเห่อแกมากเลยรู้มั้ย”
“ไม่มีใครทำให้เราเลิกเป็นพ่อลูกกันได้หรอก  นอกจากเราจะไม่อยาก....ใครคนนึง....แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่หนู.....รักป๊านะ....พ่อหมีตัวกลมปุ้มปุ้ย”
“ห่า!!!!ป๊าเฟิร์มแล้วเว้ย.....เฟิร์มตั้งนานแล้ว....อย่ามา"
“กินข้าวกันเถอะ.....ป่านนี้อีม้งฉกกับข้าวหมดแล้วมั้ง....ต้องไปทอดไข่กินกันแน่เลย”
“ก็ไม่เลวนะไอ้ลูกรัก”





ใช่.....แบบนี้ก็ไม่เลวนะ....อยู่มันแบบนี้....เคยเป็นมาไง.....ก็ให้มันเป็นไปยังงั้นแหละ.....
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


หญิงวัยสี่สิบต้น ๆ แต่ยังดูเช้งวับ  ท่าทางหัวเสียไม่น้อย  หลังจากที่ยัดสัมภาระทุกสิ่งอย่างของตนใส่ท้ายรถ  แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งคู่กับคนขับ  ปิดประตูเสียงดังจนเด็กหนุ่มรุ่นน้องหัวเราะขัน.....ไอ้หมอนี่ก็ไม่เด็กเท่าไหร่หรอก....สามสิบเจ็ดเข้าไปแล้ว  ก็แก่พอสมควร


“อารมณ์เสียแบบนี้ไม่สำเร็จแน่เลย”
“รู้แล้วยังจะมาถาม!!!!.....ทีนี้คงต้องหาเด็กสักคนมารับสมอ้างเป็นลูกแล้วล่ะ....จะหาใครไว้ใจได้เท่าลูกตัวเอง....แต่นังคนนั้นมันก็ช่าง.....เออ.....มันเป็นตุ๊ดด้วยแหละ.....เอามาก็เสียเรื่องเปล่า ๆ”
“สบาย....เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง  ดูท่าทางตาแก่กิ๊กเก่าของพี่นั่นจะเชื่อสนิทใจโดยไม่ต้องพิสูจน์อะไรเลยสินะ  ทำไมถึงได้มั่นใจนักหนา....ว่าเด็กในท้องพี่ตอนนั้นเป็นลูกของมัน”
“มารยาหญิงน่ะ”
“ความตอแหล....ถ้าจะให้แปลอย่างหยาบ ๆ ล่ะก็นะ”
“ชั้นถือว่าเป็นคำชม”
“แล้วลูกพี่ล่ะ....ไม่ได้สงสัยอะไรนะ....ดีเหมือนกัน....ขืนดึงมาร่วมด้วย....เราก็ต้องหารสมบัติของตาแก่นั้นเป็นสามส่วน....สู้จ้างเด็กทึ่ม ๆสักคนราคาแค่ไม่กี่หมื่นดีกว่า....ว่าไหม”
“มันจะไปสงสัยอะไร...มันเองก็อยากจะอยู่กับพ่อของมันจนตัวสั่น....”
“สรุปว่าน้องคนนั้นเป็นลูกใครกันแน่....”
“โง่ ๆ แบบนั้นจะลูกใครได้ล่ะ....ก็ลูกพ่อมันนั่นแหละ”


หญิงสาวเอื้อมมือหมุนปุ่มวิทยุเพื่อเปลี่ยนคลื่น...ดีเจบ้า....มัวพล่ามเรื่องคุณธงคุณธรรมอะไรอยู่ได้.....


“ชอบวงนี้เหรอ....นักร้องนำเป็นตุ๊ดนี่....ชื่อเดย์....เสียงดีนะ....เหมือนผู้หญิงเลย....เพลงก็ไม่เลว”
ชายหนุ่มเอ่ยขำ ๆ ส่วนเธอก็ได้แต่เหยียดยิ้มอย่างพึงใจ  ขยับตัวไปตามจังหวะเพลง
“ถูกชะตากับแม่คนนี้น่ะ....นี่ถ้านังเคี้ยงมีคลาสส์ได้ครึ่งหนึ่งของแม่คนนี้ก็คงจะดี....อีลูกบ้านั่นมันตลาด”
“หวังว่าคงไม่ใช่ลูกพี่อีกคนหรอกนะ”
“บ้า.....เห็นชั้นไข่เรี่ยราดหรือไง....ท้องเดียวก็เข็ดจนตายแล้ว”

เสียงพูดคุยดังขึ้นเป็นระยะ  เคล้าเสียงเพลงอิเล็คโทรจังหวะคึกคัก  ตลอดทางที่รถเมอร์ซิเดซเบนซ์คันงาม  กำลังมุ่งหน้า....แล่นเข้าสู่ทางไปคฤหาสถ์ของเศรษฐีพันล้าน  อดีตชายคนรักอีกคนหนึ่งของเธอ







เธอพร้อมจะโกยแล้ว


.
.
.
.
.
END พาร์ทคุณพ่อ

แฮปปี้มั้ย.....ช่วยแฮปปี้กันเถอะนะ....จบสวยที่สุดแล้วล่ะ

[gupalz]

นึกว่าจะมีมาม่าก่อนจบซะแล้ว
สุดท้ายหมีฝันไป

[ka[ze]na]

ลุ้นแทบแย่ 5555.....

[kaokorn]

สวัสดีปีใหม่ฮะ
ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง
รอตอนจบของหมีใหญ่มาสักพักกกกก
ในที่สุดก็จบลงด้วยดี 555+ ขอบคุณฮะ

[fastation]

เชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจเลยล่ะว่าเคี้ยงมันได้แม่มันมาเต็มๆ!
ขอบคุณที่มาต่อจนจบจ้า

[t2007]

แม่ใจเลวว่ะ เอาลูกเคี้ยงไปเป็นหลักฐานในการเอาสมบัติของ ผ สระ อัว
ขอบใจจ้า

[loveview]

อร๊ายเริ่ดๆ ชอบมากค่ะ เลือกพ่อหมีเนี่ยยยย
พ่อหมีน่ารักน้าาาา   อย่างน้อยก็มากกว่าแม่ของเคี้ยงแหละเน้อ

[hello_lovestory]

ดีแล้วน๊าที่มันจบลงแบบนี้ไม่งั้นยาวแน่ๆ

[๛ナーリバス๛]

เฮ้อ ... ตกใจหมดเลย

แหม มีหลอกคนอ่านด้วยนะยะเชลบี้ แต่เอาเถอะ แฮปปี้ก็ดีละ ....

พาร์ทสุดท้ายนี่จบยัง จะมีพาร์ทดิน พาร์ท เคี้ยงต่ออีกะ เหมือนแฮปี้แต่ยังไม่ที่สุดอ่ะ ขอต่ออีก...