หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[a_tapha]

 

[booboos]

แล้วก็นะ  อย่างนี้เจเจก็มีแม่แล้วอ่ะดิ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ในที่สุดเฮียเท่ห์ก็สมหวัง

[Dee^daY]

อย่า ซีเรียส กับฉาก NC เลย
แค่มาเขียนต่อ ก็ดีใจแล้ว..

[MiTo™]

คิดถึง น้องเจเจ

ไม่ได้เจอ เจเจ นานแล้ว~~~

[changnoy]

และแล้วอ๊อฟกับเจเจจะได้พบกันสักที
คู่พระนายตัวจริง ฮ่าๆๆๆ

[Loidelohm]

มีความรู้สึกว่า ที่ตาเท่ห์ได้น้องเจเจมาเนี่ยะ ...เพราะฟลุ๊คว่ะ
ไม่ได้มีความรู้สึกว่าเป็นมืออาชีพเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะโรบิ้น..

ถ้าอยู่ใกล้นะ จะเปิดติวให้ตัวตัวเลยเชียวววววววววววววววววว


แอร๊ยยยยยยยยยยย
รมย์เสีย...

[changnoy]

มีความรู้สึกว่า ที่ตาเท่ห์ได้น้องเจเจมาเนี่ยะ ...เพราะฟลุ๊คว่ะ
ไม่ได้มีความรู้สึกว่าเป็นมืออาชีพเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะโรบิ้น..

ถ้าอยู่ใกล้นะ จะเปิดติวให้ตัวตัวเลยเชียวววววววววววววววววว


แอร๊ยยยยยยยยยยย
รมย์เสีย...

ตาเท่ได้เจเจเมือไหร่ อิอิ

[p_phai]

ดีใจจัง  เจเจจะมาแล้ว

[ToeyTato]

โอ้วววววววววว และแล้วก็จัดมา ขอบคุณจ้าไรเตอร์ที่สนองอารมร์หื่นของรีดเดอร์ในทู้กีนถ้วนหน้า 555
ว่าแต่ ขำตรง เต้ตู๊ดนี่แหละ กำลังอารมณ์แล้วดูแบบวาบหวิวดีวุ้ย แต่พอเจอ เต้ตู๊ดไปที นี่อย่างฮาอ่ะ
แล้วเจเจจะรับได้มั้ยเนี้ยยยยยยย ลุ้นนน

[kajeaw]

อื้อ... เท่ห์ หื่นเอาเรื่องเชียวนะ

[wisa]

 

[kingphai]

ซักยกเองหรือครับ
จะพอหรือนั่น
+555
ลุ้นแทบตาย
นึกว่าเต้จาเล่นตัวซะอีก
แหมๆ
ที่แท้ก็รออยู่ละซี้
อิอิ
สมหวังละนะ
แฮปปี้ๆจ้า

[keerin]

กลับมาแล้ววววน้องเจเจ
แต่ว่าป่วยซะงั้น
ไม่เป็นไรนะ มีแม่ให่คอยดูแลแล้วนี่ไง ๕๕๕๕๕๕
คุณเท่ห์ฮาจริงๆ เตรียมตัวซ้าาาาา 

[Wins_Sha]

ในที่สุดน้องเจเจก็ได้แม่ใหม่สมใจอยาก
พ่อเทห์นี่ดีจริงๆทำตามใจลูกทุกอย่างเลย

ฮาฮาฮา

[pimkihae]

มาเฝ้ารอน้องเจเจค่ะ^^

[shogun chai]

          

[BeeRY]

เต้ตู๊ดนี่ฮาสุดใจ
น้องเจเจไม่สบาย เป็นไรมากป่ะค้า เดี๋ยวกลับมาให้แม่เจดูแลน้าา

[ooopimmyooo]

waiting!!

[som]

อิอิ  พี่ไรเตอร์ครับ มาออกตัวว่าแต่งตอนนี้ไม่เก่ง
พี่รู้ป่าวว่าผมอ่านไปเหมือนกับเข้าไปอยู่ในสงครามด้วยเลย
อิอิอิ  ในที่สุดพี่เต้เสร็จ

[Paracetamol]

55 5
โดนจนได้ หนูเต้ ฮึๆ
เสร็จคุณชายไปแว้ว วว ><!!

[MiTo™]

เจเจ อยู่หนาย!!!!!

[fungfung]

เจเจยังไม่มาหลอ มาไวไวน้ารออยู่

[changnoy]

เจเจลงจากเครื่องยังเนี๊ย ป่านนี้แล้ว

[Loidelohm]

จะเอาช้างน้อย.........มาให้เจเจจูงเล่นอ่ะ

[changnoy]

จะเอาช้างน้อย.........มาให้เจเจจูงเล่นอ่ะ

อ๊า.. เอาช้างน้อยไหนครับเนี๊ย เหอะๆ เขินนะ อิอิ

[wisa]

มารอน้องเจเจ กลับมาได้แล้วครับ


 

[kan]

 
 

ให้ +1 ค๊าาา

[Tetjinen]

  เย้อเจเจจะกลับมาแแล้ว

[lungkhao]

รีบเอามาลง .. ยังไม่ได้ตรวจคำผิดเลย ผิดพลาดตรงไหน ติชมมาได้นะครับ



.........................................

ตอนที่ 36

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในรถกำลังมุ่งหน้าไปสนามบินเพื่อไปรับเจเจครับ คุณเท่ห์เล่าให้ฟังว่าเจเจไม่สบายมาก จนต้องกลับเมืองไทยก่อนกำหนด ขนาดไม่สบายก็ยังไม่ยอมเข้ารักษาที่ฮ่องกง ดื้อจริงๆเจเจของผม แต่กว่าจะออกจากคอนโดมารับเจเจได้ ก็เล่นเอาซะเหนื่อยเหมือนกัน ก็ใครซะอีกละครับ ที่ทำให้ผมเหนื่อยแบบนี้ ถ้าไม่ใช่คนขับรถที่นั่งข้างๆ ยิ้มแย้มอย่างกะคนถูกหวยแบบนี้ ... ผมนี่เจ็บปวดไปหมด รู้สึกเหมือนเลือดออกด้วย เพราะตอนอาบน้ำแสบสุดๆ ดีนะครับที่รอบเดียว ทั้งๆที่คุณเท่ห์พยายามคะยั้นคะยอขอต่ออีก ใครจะไปยอมละครับ เจ็บจะตายไป



“นายเต้ ชั้นถามอะไรหน่อยสิ” อยู่ๆคุณเท่ห์ก็พูดขึ้นมาทำลายความคิดของผม

“ครับ ถามอะไรเหรอ” ผมหันหน้าไปสนใจคนข้างๆครับ



“นายรักชั้นหรือเปล่า” เอ่อ ... ถามอะไรของเค้าเนี่ย

“แล้วคุณจะถามทำไมเหรอครับ” ผมเขินโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้จะตอบยังไง ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้างุดๆ แกะเล็บตัวเองเล่นไป

“ชั้นก็แค่อยากรู้ ชั้นถามไม่ได้เหรอ” คุณเท่ห์หันมาทำหน้าจริงๆจัง แต่ผมว่าออกแนวขำๆมากกว่านะครับ



เฮ้อ ... จะตอบยังไงดีละทีนี้



“ว่าไง นายรักชั้นหรือเปล่า”  โอ๊ยย ... ถามอยู่นั่นแหละ คนกำลังคิดคำตอบอยู่



“ก็ถ้า ..... ผมไม่รัก ผมจะยอมคุณเหรอครับ” ไม่รู้คำตอบที่ให้ไปมันดีกว่าไม่ตอบตรงไหน พูดไปก็คิดถึงเรื่องในห้อง อยากจะเขินตาย

“ชั้นก็รักนายนะ ... อยู่เป็นเพื่อนชั้นกับเจเจต่อไปนะ อย่าทิ้งชั้นไปละ” ผมเงยหน้าขึ้นมองคุณเท่ห์ที่กำลังมองทางข้างหน้า แววตาที่จริงจังแต่แฝงไปด้วยความเศร้าและความหวัง ... ผมหันไปมองทางข้างหน้าเช่นเดียวกัน ทางที่แสนไกลนั้น เราต้องไปด้วยกันโดยที่ไม่รู้เลยว่าอุปสรรคข้างหน้าจะพบเจอกับอะไรบ้าง แต่ตอนนี้ผมคงพูดได้แค่

“ผมจะพยายามครับ จะพยายามทำมันให้ดีที่สุด” เมื่อผมพูดจบคุณเท่ห์เอามือข้างนึงมาจับกับมือของผมไว้ เป็นเหมือนคำมั่นว่า “ไม่ใช่แค่ผมหรือคุณเท่ห์ แต่จะเป็นเรา .... เราจะทำมันให้ดีที่สุด”

ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันเร็วเกินไปหรือเปล่า สำหรับรักครั้งใหม่ครั้งนี้ แต่ผมรู้ว่า ผมไม่อยากรอคอยความรักอีกแล้ว ในเมื่อมันเข้ามาหาผม และผมเต็มใจจะรับมัน ผมก็ต้องคว้ามันไว้ คงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่เราก้าวไปพร้อมกันกับรักครั้งนี้หรอก


“แล้วคุณละครับ รักผมหรือเปล่า” รู้สึกเหมือนตัวเองเสียเปรียบครับที่โดนถามฝ่ายเดียว

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ชั้นไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนเลยนะ มีนายคนแรกที่ทำให้ชั้นรู้สึกแบบนี้ ชั้นรู้สึกกับนายเหมือนที่เคยรู้สึกกับจิ๊บแม่ของเจเจ ความรู้สึกที่ไม่เคยหายไป แค่วันนี้มันมีตัวตนขึ้นมาอีกครั้ง” ผมไม่รู้จะพูดต่อยังไง และไม่รู้จะถามประโยคไหน รู้แต่ว่าผมเข้าใจความรู้สึกของคุณเท่ห์มากขึ้น





“ฟังเพลงกันดีมั๊ย” คุณเท่ห์พูดขึ้นหลังจากที่เราสองคนเงียบไปนาน

“ก็ดีเหมือนกันครับ ฟังวิทยุดีกว่า เช้าๆแบบนี้เพลงกำลังเพราะ” ผมพูดจบก็กดปุ่มเปิดวิทยุที่อยู่ด้านหน้า หมุนหาคลื่นโปรด (อันที่จริงกดปุ่มมากกว่า ไม่ได้หมุน)


“ตอนนี้ยังอยู่กับดีเจกั้งนะครับ ขอบคุณทุกคนที่อยู่เป็นเพื่อนกัน อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว ตอนนี้ผมมีซิงเกิ้ลดีๆ เพราะจากศิลปินหนุ่มวงใหม่  TerraCotta กับเพลงแรกที่ปล่อยออกมาเป็นซิงเกิ้ลแรก มีชื่อว่า 40 Km/Hr (สี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง) เค้าว่ากันว่าเป็นเรื่องราวของการเดินทางของความรักตั้งแต่แรกพบ ซึ่งต้องผ่านเรื่องราวอุปสรรคมากมาย เกิดเป็นคำถามที่ว่า "หากความรักจะอยู่ด้วยกันไปตลอดรอดฝั่ง คนสองคนจะต้องเดินทางด้วยกันที่ความเร็วเท่าไร?" คำตอบที่ถูกถ่ายทอดออกมาภายใต้บรรยากาศพลบค่ำยามเย็นที่แสนหม่นมืด จากเสียงร่ำร้องของคนรักที่หัวใจเปี่ยมด้วยความหวัง และเชื่อมั่นในความรัก เรามาฟังกันดีกว่านะครับ กับงานเพลงนี้  40 km/Hr”


สิ้นเสียงดีเจ ดนตรีของเพลงก็เริ่มขึ้น ผมกับคุรเท่ห์นิ่งเงียบ ยิ้มรับที่จะฟังเพลงนี้ด้วยกันสองคน



เส้นผมอันพลิ้วไสว เปลือกตาสะท้อนแสงไฟ
มันทำให้ฉันคลั่งไคล้ หลงไหลในเธอ
ทำได้แค่มองและยิ้ม แอบคิดบางอย่างในใจ
จะเกิดอะไร หากจะชวนเธอไปที่

ที่ซึ่งขอบฟ้า นั้นมีเพียงแสงรำไร
และจะเกินไปไหม หากจะกุมมือเธอไว้แนบกาย

ถ้า ไม่เร็วไปนัก อีกสักพัก อยากจะรัก อยากจะรู้จัก เธอให้ดีกว่านี้
อยากจะมอบให้เธอแต่สิ่งดีดี ตราบที่มีลมหายใจ
จะเร็ว จะช้า แค่อยากให้รู้ว่าในคืนนี้ ฉันขอให้เธอได้จำเอาไว้
ถึงแม้ว่ามันจะนานเท่าไร อารมณ์สุดท้าย เราจะไปพร้อมๆกัน

กลิ่นกายเธอมีความหมาย บอกเล่าเรื่องราวมากมาย
ถ้าได้เป็นคนสุดท้าย ฝันก็กลายเป็นจริง
กระซิบบอกเธอว่ารัก สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง
ให้เป็นผู้หญิง ของฉันแค่คนเดียว

เมื่อเส้นขอบฟ้า นั้นกลายเป็นสีเทาเทา
จะปลดปล่อยความเหงา ให้ใจเราแนบใจกัน


เมื่อเส้นขอบฟ้า นั้นกลายเป็นสีเทาเทา
จะปลดปล่อยความเหงา ให้ใจเราแนบใจกัน

ถ้า ไม่เร็วไปนัก อีกสักพัก อยากจะรัก อยากจะรู้จัก เธอให้ดีกว่านี้
อยากจะมอบให้เธอแต่สิ่งดีดี ตราบที่มีลมหายใจ
จะเร็ว จะช้า แค่อยากให้รู้ว่าในคืนนี้ ฉันขอให้เธอได้จำเอาไว้
ถึงแม้ว่ามันจะนานเท่าไร แต่วันสุดท้าย เราจะเดินไปพร้อมกัน


   “จบไปแล้วนะครับกับผมงานเพลง 40 Km/Hr เพลงเพราะสำหรับคู่รักแรกเริ่ม  สำหรับดีเจแล้ว ดีเจคิดว่า 40 Km/Hr คือช่วงความเร็วที่พอดี ไม่เร็วเกินไป  และก็ไม่ช้าเกินไป แต่อาจจะถือว่าเร็วบ้างหากเราขับในหมู่บ้าน และอาจจะช้าเมื่อเราขับบนทางด่วน แต่ถ้าขับบนถนนทั่วไปความเร็วที่  40 Km/Hr  ถือเป็นความเร็วที่ "พอดี" เหมือนกับความรักไงครับ การที่จะประคองรักไปให้ตลอดรอดฝั่ง ก็ต้องเดินไปพร้อมๆกัน ไม่มีใคร เดินเร็วไปหรือช้าไปครับ คือความพอดี นั่นเองครับ เรามาพักชมผู้สนันสนุนใจดีๆซักครู่ แล้วกลับมาพบกับดีเจกั้งต่อในช่วงต่อไปนะครับ”
   


         ผมเอื้อมมือไปปิดวิทยุ และหันมายิ้มให้กับคนที่กุมมือผมตลอดระยะทาง ทั้งยังบีบมือไปขณะที่ได้ฟังเพลงนั้น ผมชอบเพลงนี้ขึ้นทันทีที่ได้ฟัง เราต้องไปด้วยกันไม่เร็วไป และก็ไม่ช้าไป ถึงจะปลอดภัยสินะ









ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งรอเจเจอยู่ที่สนามบินแล้วครับ ผมมองออกไปข้างนอกเริ่มเห็นแสงสว่างบ้างแล้ว อีกไม่กี่นาทีเครื่องบินที่เจเจและคุณตาคุณยายของเจเจคงลงจอดที่รันเวย์  ผมคิดถึงเจเจจังเลยครับ ยิ่งรู้ว่าไม่สบายอีก ยิ่งอดเป็นห่วงไม่ได้



“เต้ !!! คิดอะไรอยู่” คุณเท่ห์เดินเข้ามาหาผม พร้อมกาแฟร้อนๆสองแก้ว

“อ๋อ กำลังนั่งคิดถึงเจเจอยู่ครับ ไม่รู้จะเป็นอะไรบ้าง” ผมตอบไปพร้อมกับรับกาแฟที่คุณเท่ห์ส่งให้

“อืม ชั้นก็เป็นห่วง เห็นแสบๆแบบนั้นนะ ป่วยทีนึงก็หงอยเลย ไปกันดีกว่า เดี๋ยวเครื่องก็ลงแล้ว ชั้นชักอยากเจอหน้าเจ้าเด็กแสบแล้วดิ จะแนะนำแม่ใหม่ให้มันรู้จักหน่อย” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับดึงมือผมเดินตามคุณเท่ห์ไป

“มงแม่อะไรของคุณ อย่าเล่นแบบนั้นนะ ผมไม่ตลกด้วยคน เดี๋ยวเจเจก็ตกใจไม่สบายไปกว่าเดิม” พูดมาได้ไงแนะนำแม่ใหม่

“โอ๋ๆๆ ผมล้อเล่นครับ  ผมยังไม่บอกก่อนหรอกครับ คุณเต้ของผม” คุณเท่ห์หันมาทำมือหมุนไปหมุนมาหน้าผม แบบง้อเด็ก น่ารักตายแหละ





แล้วผมกับคุณเท่ห์ก็มารอตรงทางเข้าสู่สนามบินของผู้โดยสาร คนมารอรับญาติเยอะเหมือนกันนะนี่ ... แล้วผมจะเห็นเจเจมั๊ยนี่ ...




“นายเต้ โน่น เจเจมาแล้ว” คุณเท่ห์ชี้ให้ผมมองไปด้านหน้า เป็นภาพ ชาย หญิงวัยสูงอายุกำลังเดินมา พร้อมกับสาววัยกลางคนที่กำลังอุ้มเจเจอยู่ ผมเดาว่าน่าจะเป็นพี่เลี้ยงของเจเจตอนไปฮ่องกง

“คุณพ่อ คุณแม่ เจเจครับ ผมอยู่นี่ครับ” คุณเท่ห์ตะโกนเรียกเพื่อให้คนกลุ่มนั้นหันหน้ามาทางต้นเสียง

“อ้าว เท่ห์ แม่โทษที แม่มองไม่เห็น คนแก่นะลูก” ผู้หญิงสูงวัยที่ดูยังไงก็ยังแข็งแรง แต่งกายอย่างผู้ดี ผิวพรรณนวลผ่อง มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เป็นมิตรคนนี้ เข้ามาทักคุณเท่ห์ ซึ่งก็คงเป็นยายของเจเจ

“คุณๆ ลูกเท่ห์อยู่ทางนี้ค่ะ” คุณยายของเจเจ หันไปเรียกกลุ่มคนที่เหลือให้เดินมาทางที่ผมกับคุณเท่ห์ยืนอยู่ เจเจที่ถูกอุ้มโดยพี่เลี้ยง หันหน้ามาตามเสียง เมื่อเห็นผมกับคุณเท่ห์ก็ถึงกับยิ้มออก ลงจากพี่เลี้ยงแล้ววิ่งมาหาผม

“ป้อ เพ่เต้ !!! ฮือๆๆๆ ” ภาพของเด็กน้อยที่แสนซน ช่างพูดช่างเจรจา กำลังวิ่งเข้าหาคุณเท่ห์ที่อ้ามือรอเตรียมกอด หน้าของเจเจซีดผิดปกติมาก คงเป็นเพราะฤทธิ์ไข้ แล้วไหนเสียงที่ฟังยังไงก็ไม่ใสเหมือนเดิมอีก คราบน้ำมูก น้ำตา เสียงสะอื้นนั่นด้วย โถ่ เจเจของผม

“เป็นไงไอ้ตัวแสบ ไปทำอะไรมาถึงไม่สบาย จนต้องกลับก่อนกำหนดเนี่ย” คุณเท่ห์พูดขึ้นเมื่อเจเจอยู่ในอ้อมกอดในท่านั่ง พร้อมกับเอามือลูบหัวเจเจเบาๆ

“พ่อว่าเดี๋ยวเราพาเจเจไปโรงพยาบาลเลยดีกว่า พ่อเป็นห่วงอาการหลาน” ผู้ชายวัยเกษียณคนนี้ พูดกับคุณเท่ห์เรื่องอาการของเจเจ ถือเป็นคนที่ดูมีภูมิฐาน และมีความน่าเกรงขามมากอยู่ สังเกตสีหน้าที่จริงจัง แต่ซ่อนด้วยแววตาห่วงใย ผมว่าคุณตาของเจเจคนนี้ต้องดุน่าดู แต่ก็จิตใจดี และก็แพ้ความซนของหลานคนนี้เป็นแน่

“พ่อกับแม่กลับไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมพาเจเจไปโรงพยาบาลเอง เดี๋ยวอาการเป็นยังไง ผมค่อยโทรแจ้ง” คุณเท่ห์ลุกขึ้นพูดกับตาของเจเจ แล้วหันไปบอกคุณยายด้วย

“ก็ดีเหมือนกันคุณ ผมว่าเราสองคนกลับไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ดีกว่า ยังไงค่อยตามไปที่โรงพยาบาลอีกที” เป็นคุณตาของเจเจที่ตัดสินใจเหตุการณ์ครั้งนี้ครับ

“งั้นแม่ไปก่อนนะจ๊ะเท่ห์ ยังไงก็โทรบอกแม่ด้วยละ” คุณเท่ห์ลาผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะอุ้มเจเจที่กอดขางอแงอยู่ อ้อนใหญ่เชียวนะ

“ป้อครับ เจเจปวดหัว” นั่นไงครับ ผมก้มลงไปจับหน้าผาก จับตัวเจเจครับ

“ตัวร้อนจี๋เลยเจเจ ไปหาหมอกันเถอะครับ เดี๋ยวตัวร้อนมากกว่านี้จะซ็อคเอาได้ รีบไปกันเถอะครับคุณเท่ห์” ผมพูดกับเจเจเสร็จก็รีบไปเร่งคุณเท่ห์

“เพ่เต้ เจเจเดินไม่ไหว อุ้มเจเจหน่อยสิครับ” ผมก้มมองเจเจ หน้าที่พูดพร้อมยิ้มๆเหมือนกับเด็กขี้อ้อน นี่ขนาดไม่สบายนะเนี่ย ยังอ้อนไม่รู้เวลาอีก

“ให้พ่ออุ้มก็ได้เจเจ พี่เต้เค้าจะอุ้มไหวเหรอ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก้มลงเพื่อจะอุ้มเจเจ

“ไม่เอาอ่าครับ เจเจอยากให้เพ่เต้อุ้ม นะครับ เพ่เต้อุ้มเจเจหน่อย” เฮ้อออ ... นี่ไม่สบายจริงๆใช่ไหมครับ

“โอเคครับ มาครับ พี่เต้อุ้มก็ได้ครับ” ผมก้มลงไปอุ้มเจเจขึ้นมา เจเจยิ้มร่าเลยครับ

“ตัวหนักไม่เบาเลยนะเนี่ย ตัวแค่นี้” ผมพูดไปลูบหัวไป เจเจกอดผมซะแน่นเลยครับ ผมจึงพาเจเจเดินนำออกมา




“เดี๋ยวเหอะ ไอ้ตัวดี แลบลิ้นใส่พ่อทำไม” ผมได้ยินคุณเท่ห์พูดมาจากด้านหลัง จึงหันไปมองหน้าเจเจ เจเจทำหน้าหงอยใส่ผม ก่อนที่จะพูดออกมา

“เพ่เต้ครับป้อดุเจเจ ดูสิครับเจเจไม่สบาย ตัวร้อนเหมือนไฟเลย” เจเจพูดไปพร้อมกับเอามือแตะหน้าผากตัวเอง ทำหน้าสำออยด้วย

“ครับเจเจ เรารีบไปหาหมอกันเถอะ ไหนดูซิตัวร้อนจริงเปล่า” ผมพูดพร้อมจะเอาหน้าผากไปวัดไข้ โดยที่ทาบลงบนหน้าผากเจเจ

“แหนะ ทำไรอ่าเจเจ” คุณเท่ห์เดินมาทันผม พร้อมกับทักขึ้น

“ป่าวซะหน่อย เพ่เต้กำลังวัดไข้เจเจ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เจเจจะทำแล้ว” เจเจพูดจบก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ ... เล่นเอาผมเขินไปเหมือนกัน

“อะไรกันไอ้เด็กแสบ ขโมยหอมแก้มพี่เต้ทำไม” คุณเท่ห์โวยวายใหญ่เลยครับ อะไรกันเนี่ยสองคนนี้

“ทำไมละครับ ก็เพ่เต้ของเจเจ ไม่ใช่ของพ่อซะหน่อย ทำไมเจเจจะหอมแก้มเพ่เต้ไม่ได้” เอาแล้วไงครับ เจ้าของเดิมมาแล้ว คุณเท่ห์แน่นิ่งเลยครับ



“ใครบอกว่าของเจเจคนเดียวละ ไม่เชื่อถามพี่เต้ของเจเจดู ว่าตอนนี้เป็นของใคร” คุณเท่ห์พูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเดินนำไป ทิ้งระเบิดไว้ให้ผมซะงั้น ใหตายสิ

“เพ่เต้ ป้อหมายความว่าไงอ่า ... เพ่เต้เป็นของเจเจคนเดียวใช่มั๊ยคับ” เจเจทำหน้างงใส่ผมใหญ่เลยครับ จะตอบเจเจยังไงดีละทีนี้

“เหอะๆ เรารีบไปกันเถอะครับ” ผมไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้เลย เลยรีบอุ้มเจเจเดินตามไปให้ทันคุณเท่ห์ที่เดินนำไปที่รถก่อนหน้านั้นแล้ว








ตอนนี้ถึงโรงพยาบาลแล้วครับ แล้วคุณเท่ห์ก็พาเจเจเข้าตรวจอยู่ ส่วนผมก็นั่งรออยู่ด้านนอก ช่วงเช้าแบบนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ ดูไม่ค่อยวุ่นวาย ผมมันเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกกับอะไรที่ขึ้นว่าโรงเท่าไหร่หรอกครับ ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน โรงพัก โรงพยายบาล รวมทั้ง โลง ด้วย เหอะๆ


“อัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ ที่สั่นได้อยู่ซักพักแล้ว

“แกอยู่ไหนเนี่ย ชั้นตื่นมาไม่เห็นมีใครเลย” อ๊อฟโทรมาครับ ให้ตายสิ ลืมไปเลยว่าอ๊อฟอยู่ที่คอนโด แล้วก็ไม่ได้บอกอะไรมันเลย

“กูอยู่โรงพยาบาล” ผมตอบไป และกำลังจะพูดต่อ แต่ก็ไม่ทันซะงั้น

“ห๊า อะไรนะ คุณเท่ห์ทำกับแกรุนแรงจนขนาดต้องเข้าโรงพยาบาลเลยเหรอ น่าสงสารแกจริงๆ โดนครั้งแรกก็เลือดตกยากออกจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลย แกคงเจ็บมากๆสินะ แกอยู่โรงพยาบาลอะไรเดี๋ยวชั้นไปเยี่ยม แกคงอายหมอมากสินะ โดนไปกี่ยกละ” ให้ตายสิ กลายเป็นคนละเรื่องไปเลย

“พอๆมึง ไปกันใหญ่แล้ว กูไม่ได้เป็นอะไร เจเจลูกชายคุณเท่ห์ไม่สบายเลยพามาหาหมอ” นี่ถ้าครั้งแรกของผมเป็นเหมือนที่อ๊อฟพูด ผมคงขยาดกับการมีเซ็กส์เลยละครับ

“อ้าวเหรอ ชั้นก็คิดไปนู่นเลย แหะๆๆ แล้วลูกชายคุณเท่ห์กลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ” มันทำเสียงตกใจนิดหน่อย แล้วก็ถามกลับมา

“อืม พอดีไม่สบายเลยต้องกลับมาก่อน  เออมึงแค่นี้ก่อน เค้าออกกันมาจากห้องตรวจแล้ว” ผมวางสายเมื่อเห็นคุณเท่ห์เดินออกมาพร้อมเข็นรถเข็นเจเจมาด้วย
“เป็นยังไงบ้างครับ คุณเท่ห์” ผมถามขึ้นทันทีเมื่อคุณเท่ห์เดินมาถึงผม

“หมอบอกว่าไข้ขึ้นสูงมาก ร่างกายขาดพลังงาน คงต้องนอนให้น้ำเกลือก่อนซักคืนนึง แล้วค่อยดูอาการกันต่อ เพราะหมอไม่แน่ใจว่าจะเป็นไข้หวัดใหญ่หรือเปล่า” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก้มดูเจ้าตัวแสบที่นั่งหน้าหงอยอยู่บนเก้าอี้รถเข็น

“เป็นอะไรเหรอครับเจเจ ทำไมหน้าหงอยเชียว เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ” ผมนั่งลงไปถามเจเจที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“เจ็บตูดครับ หมอฉีดยาที่ตูดเจเจ เจเจเจ็บอ่า ฮือๆๆๆ” เอาแล้วไงครับ ร้องออกมาแล้ว ไม่น่าถามอะไรเลยเรา

“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับ ๆๆ อายคนอื่นเค้า ไปครับ ไปนอนพักกันนะครับ” ผมพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วพยักหน้าให้คุณเท่ห์เดินนำไปห้องผู้ป่ววยของเจเจ
พอมาถึงห้องพยาบาลก็จัดการต่อสายน้ำเกลือ และให้เจเจกินยาลดไข้ เจเจคุยกับผมได้ซักพักก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ส่วนคุณเท่ห์ลงไปหาของกินมาให้ผมรองท้อง ที่จริงก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่ก็กินอะไรนิดหน่อยก็คงดี ผมนั่งรอบนโซฟาไปซักพักก็งีบหลับไปด้วยความเพลีย ก็ยังไม่ได้นอนมาทั้งคืน ของีบหน่อยก็แล้วกัน





“ก๊อก ก๊อก ก๊อก แก๊กกกก ” สักพักก็ได้ยินเสียงคนเค้าประตู และเปิดเข้ามา

“นี่ไงคุณเจเจนอนอยู่ห้องนี่แหละถูกแล้ว” ซักพักเสียงคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแว่วมาทางประตูห้อง ผมลุกขึ้นไปดูแล้วก็พบว่าคุณตาคุณยายของเจเจมาเยี่ยมนั่นเอง

“สวัสดีครับ” เมื่อทั้งสองเห็นผม ผมจึงยกมือขึ้นไหว้แสดงความเคารพ ทั้งสองทำหน้างงนิดหน่อย ก่อนที่คุณยายของเจเจจะทักออกมา

“อ๋อ หนูนั่นเอง ที่ไปสนามบินกับลูกเท่ห์ นึกว่าใครซะอีก” คุณยายพูดพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือที่ผมไหว้อยู่ให้เอาลง

“ผมเป็นพี่เลี้ยงเจเจนะครับ ขอประทานโทษด้วยที่ไม่ได้แนะนำตัวตั้งแต่อยู่ที่สนามบิน” ผมพูดพร้อมกับนำเก้าอี้มาให้ผู้ใย่ทั้งสองนั่ง เหมือนกับเค้าจะตกใจมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินผมบอกว่าเป็นพี่เลี้ยงของเจเจ

“นายนี่เหรอพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจ ที่เจเจเล่าให้พวกชั้นฟัง” คุณตาของเจเจพูดพร้อมเดินไปอีกฟากหนึ่งของเตียง พร้อมกับมองหน้าผมอย่างสงสัย

“อ๋อ ครับ ผมเพิ่งมาทำงานครับ ยังไม่ถึงเดือนเลย” ผมตอบคำถามไป ทำไมก็ไม่รู้ผมไม่กล้าสบตาทั้งสองคนนี้เลย มันกลัวๆ หรือว่าเขินๆยังไงไม่รู้

“ไม่น่าเชื่อ ขนาดทำงานไม่ถึงเดือน เจเจจะติดนายขนาดนี้ ถึงขนาดร้องกลับมาหาหมอที่ประเทศไทย ให้นายดูแล” คุณตาพูดไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้ ผมยิ้มให้กลับ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

“ไม่น่าเชื่อเนอะคุณ พี่เลี้ยงเจเจคนใหม่จะเป็นผู้ชาย หน้าตาน่าเอ็นดูวะด้วย ชื่ออะไร ลูกเต้าเหล่าใครละ เป็นคนจังหวัดไหนเหรอ” คราวนี้เป็นฝ่ายคุณยายบ้างแล้วครับที่เป็นฝ่ายถามผม

“เอ่อ ผมชื่อเต้ครับ เป็นลูกพ่อต้อ แม่ลำสี เป็นคนใต้ครับ จังหวัดนครศรีธรรมราชครับ” ผมตอบเสร็จก็ยิ้มกว้างให้กับทั้งสองคน ผมบอกชื่อพ่อแม่เค้าไป เค้าคงไม่รู้จักหรอครับ ชื่อต้อ ชื่อลำลีเยอะแยะไป และอีกอย่างผมคิดว่าเค้าแค่ถามตามมารยาทด้วย

“ยังไงซะ ชั้นก็ฝากดูแลเจเจด้วยแล้วกันนะเจ้าเต้ เจเจมันอาถัพ เกิดมาก็ไม่ทันเห็นหน้าแม่” คุณตาพูดไปเอามือลูบผมของเจเจไป ทั้งสองคนคงรักเจเจมาก ไม่ต่างจากคุณเท่ห์  แม่ของเจเจต้องเสียตั้งแต่เจเจเกิดแน่เลย เพราะฟังจากคุณตาพูดมา ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ เจเจจะเป็นเด็กที่น่าสงสารมาก คงต้องการความรักความอบอุ่นจากแม่ จึงอยากให้คุณเท่ห์มีแม่ใหม่ไวๆ แต่ตอนนี้อะไรๆมันก็ไม่เหมือนที่เจเจคิด และหลายๆคนวาดฝันไว้ รวมทั้งผมด้วย ถ้าคุณเท่ห์ครบกับผม เจเจก็จะไม่มีแม่ใหม่อย่างที่ตั้งใจไว้ ...




แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมจะทำหน้าที่ดูแลเจเจให้ดี ทดแทนหน้าที่แม่ของเจเจให้ได้ ... ผมจะพยายาม

















สักพักนึงคุณเท่ห์ก็กลับมาจากซื้อของ และแวะกลับห้องไปเอาเสื้อผ้าพร้อมกับของใช้ส่วนตัวของผมกับคุณเท่ห์มา คืนนี้ผมต้องนอนเฝ้าเจเจกับคุณเท่ห์สินะ แล้วก็รับเอาอ๊อฟมาด้วย ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่คุณตาคุณยายของเจเจขอตัวกลับพอดี คุณเท่ห์เลยออกไปส่งคุณตาคุณยายหน้าโรงพยาบาล


“แหม ได้กันวันแรกก็เจอพ่อตาแม่ยายเลนะมึง ไวไฟจริงนะยะหล่อน” พอสามคนนั้นออกไปปุ๊บ บทสนทนาระหว่างผมกับอ๊อฟก็เริ่มขึ้นทันที โดยที่เธอเป็นคนเปิดประเด็น

“พ่อตา แม่ยายอะไรมึง นั่นมันพ่อแม่เมียเก่าคุณเท่ห์เค้า มึงมั่วตลอด” ผมลุกขึ้นหยิบขนมที่คุณเท่ห์ซื้อมาให้เอามากินเล่นรองท้อง เพราะจะรอกินข้าวกับคุณเท่ห์

“เป็นไงบ้างย่ะเมื่อคืน คุณเท่ห์เด็กเดี๊ยน แซ่บป่ะ” นั่นดิ พูดขึ้นมาก็นึกขึ้นได้ว่ามันนี่แหละตัวดีเลยเมื่อคืน

“หนอยแน ยัยแม่สื่อแม่ชัก ยัยนักวางแผน มึงมันขายเพื่อนนี่หว่า” ผมวางถุงขนมแล้วเดินเข้ามาใกล้มัน มือก้กำหมัดแล้วต่อยลงฝ่ามือตัวเอง สายตาก็ประมาณว่ามึงตายแน่ มึงตายแน่

“ว้ายยย หยุดนะนังชะนีหมอนทอง อย่ามายุ่งกับชั้นนะ ชั้นช่วยให้หล่อนมีผัว ยังจะมาทำร้ายชั้นอีก ใจร้ายจริงๆ” อ๊อฟพูดไป วิ่งรอบห้องไปครับ ผมละตลกมันจริงๆ

“เล่นอะไรกันนะสองคนนี้ นี่มันโรงพยาบาลนะ” แป๋วววว เงียบเลยครับ เสียงใครที่ไหนกัน เสียงคุณเท่ห์ที่กลับมาจากส่งคุณตาคุณยายของเจเจนั่นเอง เสียงกับหน้า น่ากลัวพอๆกัน ...

“ขอโทษครับบบบบ” ผมกับอ๊อฟจำเป็นต้องพูดไปเสียงอ๋อยเลยครับ ผมมองหน้าอ๊อฟ แล้วพูดไปประมาณว่าจำไว้ก่อนเหอะ ... ยัยอ๊อฟมันยังยิ้มแป้นแลบลิ้นมาให้ผมอีก โถ่เว๊ย เจ็บใจชะมัด

ยัยอ๊อฟมันยังไม่หยุดครับ มันเดินเลียบๆเคียงๆไปที่คุณเท่ห์ เมื่อคุณเท่ห์หันมาเห็นพฤติกรรมของมันก็มองหน้ามันทำหน้าโหด ทันใดนั้นมันก็ยิ้มออกมาอย่างเบอร์รี่ แล้วถามคุณเท่ห์ด้วยประโยคชวนตายว่า












“คุณเทห์ครับ เมื่อคืนกี่ยกละครับ !!!! ”

.............................................................










ด้วยรักและคิดถึง .... สวัสดี

ปล. ผมชอบเพลงในตอนนี้มาก อยากให้ทุกคนไปหามาฟังกันนะครับ ชื่อเพลง 40 Km/Hr ของศิลปิน TerraCotta
เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมกับแฟนใช้เป็นเพลงประจำเลย ตั้งริงโทนเป็นเสียงเรียกเข้าของกันและกันด้วย พูดไปก็เขิน อ๊ายยยยยยยย