หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[Kusano ~~ Kawaii]

สมน้ำหน้าชะนีเกด

น้องเต้เจ๋งค่ะ

ตอกชะนีเกดซะหน้าหงาย ฮาาาา

นายเอกยุคใหม่ต้องไม่ยอมนางร้ายนะคะ


เหมือนงานจะเข้าคุณเท่ซะแล้ววววว

[NUKWUN]

ไม่ค้างเท่าไหร่
เเละคุณเกดร้ายมาก เต้อย่าไปยอมนะ

[YBlood]

คนที่เต้รอ กลับมาแล้วใช่มั๊ยยยยยยยย
เรื่องกำลังแฮปปี้เล้ยย กลับมาทำไม หือออ
แต่ก็ดีชอบตอนป้อเท่ห์หึง ฮ่าๆ

[cartoons]

  เชื่อแล้วว่าไม่ค้าง





  ย้ากกกกกกกกกก



อ่อล้อเล่นน้า

[kingphai]

ว้ากกกกกกกกกกกก

กานต์: นายเต้ ขอหมอนกะผ้าห่มให้ชั้นหน่อย

เต้: จะทำอะไรหรือคับกานต์

กานต์ : ถามได้ ก็จะนอนน่ะสิ

เต้: อ่าว แล้วทำไมไม่กลับไปบ้านละคับ จะนอนทำไมที่นี

กานต์ : ช่วยไม่ได้ ชั้นจะค้างที่นี่ เพราะคนแต่งทำให้ชั้นต้องค้างน่ะสิ

.......................................................

แปร่ว

ช่างกล้า

+5555

[SoN]

^^

[xiiiNG]

บวกให้เป็น 44 แล้วกิ๊ส ส ส ชอบมากเลยค่ะ แต่ยังไม่อ่านค่ะรออ่านตอนดึกกลัวค้าง งฮ่าๆ ๆ

[PandP]

ดึกแล้วเน้อออ
ยังไม่มาอีกเหรอ???

[ToeyTato]

เฮ้อออ งานเข้าแล้วคุณเท่ห์เอ๊ยยยยยย
เพิ่งมีความสุข เพิ่งรุ้ใจตัวเอง แต่คนเก่าเค้ากลับมาแล้วนี่สิ
อลวนจิงๆเลยเรื่องนี้ นายเอกเราป๊อบจิงจิ๊งงงง

[Wins_Sha]

สมน้ำหน้าน..งเกด
เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะเต้
 
แต่ว่านะ
ใครที่โทรหาเต้น่ะ
คงไม่ใช่กายคนที่เต้รออยู่หรอกนะ

ม่ายยยต้องไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆๆๆ
ใช่มั๊ยไรเตอร์
 
ปล.ตอน 2 ดึกๆๆเนี่ย ดึกขนาดไหนอ่ะ

[PEENAT1972]

โฆษณา ช่องนี้นานไปหรือเปล่าค่ะ ฟ้อง สคบ ดีไหมค่ะ เอาเปรียบผู้บริโภค 555

[hpsky]

จะเที่ยงคืนแล้ว ดึกมากแล้วน๊า ง่วงแล้วด้วย

[fannan]

เอ้าใครกลับมาล่ะเนี่ย


หรือคนที่รอคอยกลับมาแล้ว



อ้าวกำลังจะหวานกันเลยซะงั้นอ่ะ

[lungkhao]

ต่อไปจะกลับเข้าสู่รายการปกติ ศอฉ. ขอขอบคุณในการติดตามข่าว ก๊ากกกกก
มาน้ำขุ่นๆ


……………………………………………………………………………

“มึงกลับมาแล้วเหรอ มึงกลับมาแล้วจริงๆใช่มั๊ย”  เสียงผมตอนนี้สั่นไปด้วยความดีใจ น้ำตาไหลด้วยความคิดถึง ห้าปีกว่าแล้วสินะ ที่ผมไม่ได้พบเจอกับคนๆนี้ คนที่ผมบอกตัวเองให้ลืม แต่ใจผมมันกลับจำ จำไม่เคยลืม

“นายเต้ เป็นไรหรือเปล่า อยู่ๆก็ร้องไห้ ใครเป็นไรเหรอ” คุณเทห์ที่นั่งอยู่ข้างๆผมตกใจเลยครับ ก็ผมเล่นน้ำตาไหลเอาอย่างนี้

“คุณเท่ห์ครับ กาย ครับ กายกลับมาแล้ว” ผมยิ้มไปพร้อมกับเอามืออีกข้างเขย่าแขนคุณเท่ห์บอกถึงสิ่งที่ผมได้ยิน

“กาย มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน แล้วมึงสบายดีมั๊ย” ผมหันกลับมาคุยกับไอ้กายต่อครับ มันคงจะอึ้งที่ได้ยินผมร้อง

“มึงก็เหมือนเดิมเลยนะไอ้เต้  ขี้แยเหมือนเดิมไม่มีผิด ตอนนี้กูอยู่ที่กรุงเทพ อยู่บ้านแม่ กูโทรหาไอ้บอย มันก็บอกว่ามึงอยู่กรุงเทพไม่ใช่เหรอ”  ผมยังขี้แยเหมือนเดิมเหรอ ... มันยังจำได้ว่าผมเป็นคนยังไงสินะ

“อืม กูอยู่กรุงเทพ แต่วันนี้กูมาต่างจังหวัด กลับวันนี้แล้ว เดี๋ยวพอกูถึง กูโทรหามึงนะเว๊ย เดี๋ยวกูโทรหานะมึง” นี่ผมยังไม่หายตื่นเต้น หรือว่าจะดีใจเกินไปเนี่ย
ผมหันมองคุณเท่ห์ที่กำลังขับรถอยู่ แต่สายตาตอนนี้ของคุณเท่ห์เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้แล้ว

“คุณเท่ห์เป็นไรเหรอ ทำไมดูเครียดเชียว ยิ้มกับผมหน่อยสิ ไอ้กาย คนที่คุณเท่ห์เคยเห็นในรูป มันกลับมาแล้วนะ” คุณเท่ห์หันมายิ้มแบบฝืนๆให้ผม ... ผมไม่ได้มีอคติอะไรกับยิ้มนั้น แต่ผมรู้ว่าคุณเท่ห์ฝืนที่จะยิ้มมันออกมา

“ชั้นดีใจด้วยนะ” คุณเท่ห์หันมาพูดกับผมแค่นั้น... แล้วก็หันกลับไปขับรถต่อ





ตอนนี้ผมเริ่มกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง โลกที่มีคนข้างกายที่เหมือนจะเผยความรู้สึกดีๆให้กับผม คนที่นั่งข้างๆผม คนที่ผมแคร์ความรู้สึกเค้า แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมรู้สึกเช่นเดียวอย่างที่เขารู้สึกหรือเปล่า และผมก็ยังไม่รู้แน่ชัดเหมือนกัน ว่าเค้ารู้สึกอย่างไรกับผมกันแน่  บอกแล้วไงครับ ผมไม่อยากจะคิดอะไรไปเอง
ผมหันหลังไปมองเด็กน้อยที่ตอนนี้กำลังหลับไหล หลายๆเรื่องก็เทเข้ามาอีก ... เด็กคนนี้ต้องมีผู้หญิงที่เหมาะกับการเป็นแม่สิ ไม่ใช่มีพี่เลี้ยงอย่างเรา เราจะต้องไม่ทำลายความหวัง ความรู้สึกของเด็กคนนี้ ... ใช่มั๊ยย


ตลอดการเดินทาง ผมไม่ได้คุยอะไรกับคุณเท่ห์อีกเลย ทั้งๆที่ผมก็อยากจะชวนให้คุณเท่ห์ขำ แต่ผมก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาเล่า ก็ได้แต่นั่งเงียบกันมาตลอดทาง
คุณเท่ห์แวะเซนต์เอกสารที่บริษัทก่อนจะกลับห้อง ผมก็นั่งเล่นกับเจเจไปอย่างนั้น ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากคุณเท่ห์เลย




“อัลโหล ไอ้กาย กูมาถึงกรุงเทพแล้วนะ มึงละอยู่ไหน” ผมออกมาคุยโทรศัพท์กับไอ้กายข้างนอกครับ อยากจะรู้ทุกข์สุขของมัน

“เออมึงโทรมาก็ดีแล้ว เมื่อกี้กูคุยกับไอ้บอยมัน ว่าจะนัดพวกมึงมาเจอหน่อยพรุ่งนี้ มึงสะดวกป่าว” ไอ้กายพูดชวนผมขึ้นมาเมื่อเราได้คุยโทรศัพท์กัน

“เอ๊ย กูไม่แน่ใจว่ะ กูคงต้องดูก่อน ต้องถามเจ้านายกูก่อนวะ” ถ้าคุณเท่ห์ไม่ไปไหน ก็คงออกไปได้ แต่ถ้าคุณเท่ห์ออกไปข้างนอก ผมคงอด

“เอ๊ย อะไรวะ วันเสาร์ ที่ทำงานมึงไม่หยุดมั่งเหรอวะ บริษัทที่ไหนๆเค้าก็หยุดนะเว๊ย มึงไม่มานี่กูโกรธจริงๆด้วย” เอาแล้วไงครับ จะบอกมันไปว่ากูเป็นพี่เลี้ยง ก็คงจะไปขัดกับที่มันคุยกับไอ้บอยมา

“เออๆ กูจะพยายามไปให้ได้ แล้วมึงมีธุระอะไรสำคัญวะ ถึงต้องพรุ่งนี้เลย” นั่นสิครับ จะรีบไปไหน

“กูมาไม่กี่วัน มาทำธุระเสร็จก็จะกลับแล้ว แล้วมึงอ่า ไม่อยากเจอกูหรือไงไอ้ไข่เขียว ไม่คิดถึงกูรึไง หา” มึงอย่ามาย้อนกูแบบนี้ ใครกันแน่ที่ไม่เคยคิดถึงผมเลย หายไปห้าปี ไม่ติดต่อกันเลย

“เออ กูคิดถึง มึงมาไม่กี่วันเองเหรอ แล้วมึงจะกลับวันไหน ทำไม...เอ่อ” ผมอยากถามอะไรมันอีกเยอะแยะมากมายครับ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มคำถามไหนก่อนดี

“กูทำธุระเสร็จ กูคงกลับมั้ง เพราะกูก็ลางานทางโน้นมาด้วย แต่อีกไม่กี่เดือนกูก็มาอีก ยังไงพรุ่งนี้มึงต้องมานะเว๊ย กูมีเรื่องสำคัญจะบอกกับมึง มึงไม่มามึงจะเสียใจ” เรื่องสำคัญเหรอ จะเสียใจเหรอ .... ผมก็มีเรื่องที่จะบอกมันเหมือนกัน เรื่องที่ผมเก็บไว้นานเหลือเกิน ...









“พรุ่งนี้คุณเท่ห์จะออกไปไหนบ้างเหรอครับ” ผมเอ่ยถามคุณเท่ห์ ขณะที่กำลังนั่งรถกลับห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ทำไมเหรอ อยากไปพบเพื่อนเหรอ ไปสิ” คุณเท่ห์พูดไป ตาก็มองข้างหน้าไป ไมได้หันมามองผมเลยแม้แต่นิดเดียว นี่คุณโกรธอะไรผมอยู่นี่ ผมจะกล้าไปถามอะไรต่อละ ก้มหน้าเล่นเล็บดีกว่า

“เค้านัดเจอตอนไหน” ผมเงยหน้ามามองแล้วยิ้มๆให้คุณเท่ห์ แต่เปล่าเลยคุณเท่ห์ก็ยังมองทาง หน้ายังองศาเดิม

“ตอนเที่ยงครับ” ผมก็ยังก้มหน้าตอบเหมือนกัน

“แล้วที่ไหนเหรอ” ตอนนี้ผมไม่เงยหน้าขึ้นมองแล้วครับ คงรู้ว่าคุณเท่ห์คงไม่มองผมเหมือนกัน

“เดอะมอลล์ บางกะปิครับ” ผมก็ยังคงตอบในแบบของผมต่อไปหลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินคำถามอะไรจากคุณเท่ห์อีกเลย เฮ้ออออ ... เป็นเอามากนะ





   กลับมาถึงห้องก็เกือบดึกแล้วครับ เพราะคุณเท่ห์แวะทานอะไรข้างนอกด้วย สงสัยยังไม่อยากกินอะไรฝีมือผม ก็ดีครับ ยังไม่มีอารมณ์ทำอะไรเหมือนกัน ทั้งดีใจ ทั้งเครียด ทั้งไม่เข้าใจไอ้พ่อตัวโตๆนี้






โอ๊ยยย วุ่นวาย







   เช้านี้จากที่ผมควรจะดีใจที่ได้พบกาย แต่ผมกลับรู้สึกยังไงชอบกล ก็คนในห้องนี้สิครับ ทำหน้าบึ้งตึงใส่ผมซะ ยังดีที่มีเจเจ ที่พอได้อ้าปากพูดกับเค้าบ้าง

   “เพ่เต้ ทำไมเจเจรู้สึกเหมือน ป้อ กับเพ่เต้โกรธกันเลยหละ” เจเจถามผมขึ้นมาตอนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ด้วยกัน

   “ใครบอกเจเจหรือครับ พี่ไม่ได้โกรธอะไรกับคุณพ่อของน้องเจเจเลยนะครับ” ผมไม่ได้โกหกเด็กนะครับ แต่ผมไม่ได้โกรธจริงๆ พ่อเจเจต่างหาก ที่งอนผม

   “ไม่รู้แหละ เจเจว่ามันแปลกๆ เจเจจะไปถามป้อ ว่าป้อโกรธไรเพ่เต้” เจเจพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปหาคุณเท่ห์ที่นั่งทำงานอยู่ด้านหลัง

   “ป้อคับ ป้อคับ” เรียกไปตั้งแต่ไกลเลยครับ ผมหันหน้าไปมองเหมือนกันว่าคุณเท่ห์เค้าจะตอบเจเจว่าไง

   “ว่าไงครับเจเจ อย่าเพิ่งมากวนพ่อนะครับ พ่อกำลังยุ่งอยู่เลย” คุณเท่ห์ตอบไปตาก็มองกระดาษที่พลิกไปพลิกมา เหมือนหาอะไรของเค้าก็ไม่รู้

   “ไม่ได้กวน แค่จะถามว่าโกรธอะไรกับเพ่เต้” เจเจยืนท้าวสะเอวเงยหน้าปากชี้ถามคุณเต้ที่เหมือนจะตกใจ แล้ววางกระดาษลงบนโต๊ะ หันมาสนใจเจเจที่ทำหน้าอยากรู้มากมาย

   “ทำไมถามอย่างนี้ละครับ พ่อจะมีสิทธิ์อะไรไปโกรธเค้า เค้าไม่ได้ทำอะไรให้พ่อโกรธซักหน่อย” ตอนนี้คุณเท่ห์ไม่ได้มองหน้าเจเจครับ แต่กลับมองมาทางผมแทน

   “พ่อมันก็แค่นายจ้างเค้า เค้าจะทำอะไรมันก็เรื่องของเค้า ไม่เห็นจะต้องสนใจหัวจิตหัวใจของพ่อหรอก ว่าพ่อจะรู้สึกอย่างไร” คุณเท่ห์เริ่มออกนอกประเด็นที่เจเจถาม แต่เหมือนจะเริ่มเจาะประเด็นเข้ามาทางผมเลย

   “เฮ้ออ... อะไรกันนี่ เจเจงงไปหมดแล้ว รอให้โตก่อนแล้วกันเนอะ คงจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ไปเล่นกันดัมดีกว่า จะว่าไป เจเจล่ะเบื่อผู้ใหญ่ทำตัวเด็ก” น่าน เจอเจเจบ่นเข้าไป ผมว่าผมก็เริ่มเบื่อเด็กแถวนี้ทำตัวผู้ใหญ่เหมือนกันนะครับ คุณๆว่ามั๊ย






“นี่นายจะออกไปหาเพื่อนตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่แต่งตัวอีก นั่งบ้าอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไม่มีเวลาแต่งหล่อหลอก” คุณเท่ห์เดินมาจากโต๊ะทำงาน แล้วมานั่งดูทีวีข้างๆผม ............... แต่คนละมุมโซฟา ผมก้มดูนาฬิกาข้อมือ มัวแต่นั่งเหม่อคิดไรเรื่อยเปื่อยจนลืมไปเลยว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว

“เอ๊ยยย จะสิบโมงแล้ว กว่าจะอาบน้ำ กว่าจะเดินทาง โอ๊ยย ต้องไปสายแน่ๆเลย เซ็งเว๊ย” ไม่ทันแล้วจริงๆครับ ผมสะดุ้งขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที หันไปมองหน้าคุณเท่ห์


เห็นเค้ายิ้มด้วย




ฮั้นแหนะ ยิ้มแล้ว ....







ผมออกจากห้องมาก็ปาไปสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว แล้วนี่ผมจะไปทันมั๊ยนี่ ออกมาก็เห็นคุณเท่ห์กับเจเจแต่งตัวหล่อเหมือนกำลังจะออกไปไหนเหมือนกัน

“เพ่เต้นี่  ช้าได้ตลอดเลยสินะ เจเจกับป้อรอเพ่เต้นานมากแล้วรู้ป่าว” เจเจเริ่มบ่นผมใหญ่เลยครับ ผมไปทำอไรผิดเอาไว้อีกละเนี่ย

“แล้วทำไมต้องรอพี่ด้วยละ พี่จะออกไปธุระ” ก็ผมจะไปหาเพื่อน คุณเท่ห์ก็รู้ แล้วทำไม...???

“พอดีชั้นจะพาเจเจไปเดินเล่น ไปกินเคเอฟซีพอดี  ชั้นเลยจะให้นายติดรถไปด้วย” ดูที่พูด ที่ทำหน้า คือผมต้องง้อคุณใช่มั๊ยนี่

“แต่... ผมไปของผมเองก็ได้” ไม่อยากรบกวนเลยให้ตายสิ

“ก็บอกว่าให้ติดรถไปด้วยไงเล่า ไปๆไปได้แล้ว เดี่ยวสายนะ” ทำไมไม่เป็นผมนะที่ต้องรีบ ผมละอดสงสัยพฤติกรรมของสองคนนี้ไม่เลย ที่น่าสงสัยที่สุดคงต้องเป็นไอ้คนโต










“อ่าถึงแล้ว เชิญครับคุณชายเต้” มาอารมณ์ไหนอีกละครับนี่ คุณเท่ห์ของผม

“ขอบคุณมากครับ” ผมทำท่าจะเปิดประตูลงตรงหน้าห้าง เพราะคุณเท่ห์คงต้องไปเวียนหาที่จอดรถก่อน

“เดี๋ยว...” ผมหันไปมองคุณเท่ห์ที่เรียกผม





“โชคดีนะ ...” คำพูดสั้นๆของคุณเท่ห์ สีหน้าที่แสดงออกว่าห่วงใยผม มันทำให้ผมมีกำลังใจที่จะไปเจอเพื่อนคนนี้มากขึ้น

“ขอบคุณครับ” ผมทำท่าจะเปิดประตูอีกที





“มีอะไรอีกรึเปล่าครับ พูดทีเดียวไปเลย ผมจะได้ไม่ต้องเปิดปิดประตูหลายครั้ง” กลัวเหมือนในหนังครับ เรียกกันอยู่นั่น กว่าจะได้ลง

“อือ ... ไม่มีแล้ว” ผมคงลงได้แล้วสินะ





“นายเต้....” นั่นไงพอเท้าซ้ายลงพื้น มันต้องมีเรียกสิน่า

“ครับ” ผมหันไปยิ้มให้กับคนที่เรียกผม





“คือว่า เสร็จธุระแล้วก็โทรหาชั้นนะ เผื่อชั้นยังไม่กลับ”

“ครับ ผมไปแล้วนะครับ” คราวนี้ลงสองเท้าแล้วครับ

“พี่ไปก่อนนะเจเจ ตอนเย็นเจอกัน” ผมหันไปบอกเจเจ แล้วยิ้มให้กับคุณเท่ห์อีกที ผมหวังว่าคุณเท่ห์คงไม่เก็บอะไรไปคิดให้มันหนักหัวอีกนะครับ เพราะว่าอย่างไรก็แล้วแต่







เรื่องของผมกับคุณมันก็ยากเหลือเกิน....



...................................................................................

จบ...ตอน



อากาศร้อน บ้านเมืองไม่สงบ ... ไรเตอร์เลยแต่งยาก...


อ้างไปเรื่อย....

ขอบคุณที่ติดตาม

ขอบคุณคุณ PandP  ที่คอยเตือนเรื่องพิมพ์ผิดด้วยนะครับ


ฝันดีทุกคน !!!!

[PandP]

เรื่องของเต้กับคุณเท่ห์มันไม่ยากขนาดนั้นหรอก เต้เอ้ยยย
แค่ต่างฝ่ายต่างยอมรับความจริงเอง 555

ปล.ฝันดีเช่นกันค่ะ

[cherrycream]

ไม่ได้ว่าอะไร




แต่มัน...




ค้าง!!! 




ฝันดีครับ ไรท์เตอร์ สู้ๆเน้อ     

[kikilalakik]

ฝันดีค่ะ
ไม่ไหวยาพาราออกอาการเเละ
มาอ่านใหม่พรุ่งนี้ดีกว่า

[fuku]

หนทางอีกยาวไกลนะคะป๊ะป๋าน้องเจเจ 
รู้ใจตัวเองแล้วก็พยายามเข้า แล้วจะไปแอบดูป่าวเนี่ย สงสัยไปชัวร์
รอรับกลับบ้านด้วยล่ะ  จะได้แต้มเพิ่ม 
ฮิ้ววววววววววววว

[Phelyra]

“กูทำธุระเสร็จ กูคงกลับมั้ง เพราะกูก็ลางานทางโน้นมาด้วย แต่อีกไม่กี่เดือนกูก็มาอีก ยังไงพรุ่งนี้มึงต้องมานะเว๊ย กูมีเรื่องสำคัญจะบอกกับมึง มึงไม่มามึงจะเสียใจ” เค้าว่าเต้มาแล้วจะเสียใจซะมากกว่า เพราะคำว่า...มาธุระ อีกไม่กี่เดือนจะมาอีก มีเรื่องสำคัญจะบอก... สรุป...ไอ้เชี่ยกาย แกกำลังจะหมั้นและแต่งงานช่ายม๊ายยยย ไอ้คนไม่มีหัวจิตหัวใจ...แกต้องทำร้ายจิตใจเต้ขนาดนี้เลยหรอ (เค้าว่าไอ้กายมันรู้มาตลอดว่าเต้รู้สึกยังไงกับมัน ขนาดบอยยังรู้เลย) ไอ้คนเห็นแก่ตัว (เรื่องจริงหรือคิดไปเอง เค้าขอตีโพยตีพายไว้ก่อน 555)

[จันทร์ผา]

หวั่นใจกลัวเต้ได้ยินข่าวร้าย

[hpsky]

กาย   :   เต้เรามีไรจะบอก
เต้     :    ^^มีไรเหร๋อ (เต้พยายามเก็บความดีใจไว้ แล้วลุ้นว่ากายจะบอกอะไร)
กาย   :    คือว่าเต้ กายกำลังจะแต่งงานหนะ^^
เต้     :  .......(เต้ได้แต่ยืนอึ้งได้ซักพัก ก็ฝืนยิ้มออกมา)
เต้     :  ยินดีด้วยนะ
กาย   : อื้มมม เค้าน่ารักมากเลยหล่ะ เอาใจเก่ง บลาๆๆๆๆๆๆๆ.


เต้ไม่ต้องเสียใจนะ ไม่ต้องร้องไห้ อยู่กับชั้นอยู่กับเจเจ ชั้นรักนายนะเต้

...................................
55+ จิ้นเป็นตุเป็นตะเลยเรา
เรื่องมันจะเป็นอย่างนี้ใช่ป่ะ

[kaporzung]

เอาละ คุณเท่ห์กระวนกระวายจนไม่เปนอันทอะไรแน่เลย 55

[fannan]

คุณเทห์หวงอ่ะดิเลยมาส่งให้ถึงที่



แถมยังจะรอรับกลับพร้อมกันอีก

[xiiiNG]

น่านแนะ >>>>>  คุณเท่ห์ของผม  <<<<<<<
ขนาดไม่คิดอารายนะเนี้ย ย ยย ยังมีของผงของผม

เห้อ อ เต้ต้องร้องไห้แน่เลยแหละ !! (คนอ่านจะร้องตามไปติดๆนะค๊าาา)

[Nabee]

โหยยยยยยยยยยยย...น้องเต้...รู้สึกขนาดนี้แล้ว ยังไม่มั่นใจอะไรอีกหล่ะ

แล้วที่ว่าเป็นไปได้ยากหน่ะ...ไม่จริงหรอกนะ...ขอแค่เปิดใจคุยกัน

และที่สำคัญ จะต้องยอมรับใจตัวเองด้วย...ไม่ใช่คิดเองเออเองอยู่แบบนี้หน่ะ

เพราะสุดท้ายการโกหกตัวเอง ก็จะทำให้ตัวเราเองนี่แหล่ะเจ็บปวดที่สุด - -"

หวังว่าข่าวของกายที่จะบอกน้องเต้ เป็นข่าวร้ายสำหรับน้องเต้ แต่เป็นข่าวดีสำหรับพ่อเทห์นะ

แล้วหลังจากนั้นคนอ่านจะได้กลับมาจุดพลุฉลอง...อิอิ


รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Little Devil]

ค้างง

[numtan]

งื้ออออออ
ค้าง แอนด์ ค้าง

[seaz]

ไม่ยอมๆ กายกลับมาทำไมอีก แค่อิคุณเกดคนเดียวก็แย่พอแล้วนะเนี่ย

[fahzang]

ตื่นเต้น
มันจะเป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายก็ไม่รู้

รอติดตามนะค่ะ