.....................................................
ตอนที่ 22 สุดท้ายผมต้องตกปากรับคำไอ้เวย์ไปหัวหินคราวนี้ด้วยซะนิ นี่ผมคิดอะไรของผมอยู่นี่ ทั้งๆที่รู้ว่างานบริษัทยุ่งออกอย่างนั้น ไม่เป็นไรหอบงานไปทำที่หัวหินก็ได้วะ อย่างน้อยจะได้อยู่ในสายตาเราหน่อย ... ผมหมายถึงเจเจนะครับ
“คุณอรครับ ช่วยเช็คให้ผมหน่อยครับ ว่าวันพุธ ถึงศุกร์นี่ผมมีอะไรสำคัญบ้างครับ” ผมกลับเข้ามาทำงานในช่วงบ่ายก็ให้เลขาดูตารางให้ ว่าทางสะดวกหรือเปล่า นี่ถ้าไม่ติดประชุมโปรเจคใหม่ คงจะได้ไปส่งเจ้าสองคนตัวแสบนั้น ไม่ต้องรบกวนไอ้เวย์ แต่ไอ้เวย์มันคงไม่คิดว่ารบกวนหรอกมั้ง ออกจะเต็มใจซะขนาดนั้น
“คุณเท่ห์คะ วันพุธมีนัดทานข้าวกับลูกค้า วันพฤหัสมีคุยโปรเจคใหม่กับบริษัทลูก ส่วนวันศุกร์มีประชุมบริษัทค่ะ” โอ้อะไรกันนี่ ตารางงานผมแน่นเอี๊ยดขนาดนี้ ยังหาเรื่องที่จะไปเที่ยวอีกเหรอ ไม่น่าตกลงรับปากไอ้เวย์ไปเลย แต่จะทำไงได้ละ สถานการณ์นั้นมันเหมือนมัดมือชกแล้วนิ
แล้วใครมัดมือ ??
แล้วใครชก ???
อันนี้ก็ต้องดูกันต่อไปสินะครับ
“โอเคครับคุณอร เลื่อนนัดทั้งหมดให้ผมด้วย สัปดาห์นี้ผมลาทั้งสามวัน ช่วยจัดการให้ด้วย” ผมพูดจบแม้ว่าคุณอรจะหน้าเหวอไปหน่อย แต่ก็รับปากจัดการ นี่ผมกำลังเล่นเกมอะไรของใครอยู่หรือเปล่านี่
“เย้ ป้อกลับมาแล้ว” เจเจครับ วิ่งเต้นมาแต่ไกลเมื่อรู้ว่าผมกลับมาถึงห้อง
“ว่าไงไอ้ตัวแสบทำไรอยู่” วันนี้เหนื่อยเหลือเกินครับ ทั้งประชุม ทั้งเคลียร์งาน
“กำลังจะลองกางเกงว่ายน้ำครับ วันนี้อาเวย์พาไปซื้อมา” โห เห่อกันขนาดนั้นเลยเหรอครับเนี่ย ผมมองเข้าไปที่มุมรับแขก ก็เห็นไอ้เวย์กับพี่เลี้ยงเต้นั่งคุยกันอยู่ บ้านช่องมีไม่รู้จักกลับนะมึงนี่
“ไงมึง ไม่กลับบ้านอีกเหรอ” ทักแบบนี้เค้าเรียกว่าไล่หรือเปล่าครับเนี่ย
“อะไรวะมึง มาถึงก็ไล่กูกลับซะงั้น ไม่นึกถึงบุญคุณกูบ้างเลย มึงดูลูกมึงเลย กางเกงว่ายน้ำ หุ่นกันดั้ม แล้วยังมีเกมกดอีก เงินกูทั้งนั้น” ไอ้นี่ลำเลิกบุญคุณครับ มันจะซักเท่าไหร่กันเชียว ทีมึงซื้อของป้อหญิงเยอะกว่านี้อีก
“ปกติมันก็หน้าที่มึงอยู่แล้วนิ ที่จะต้องเลี้ยงหลานคนนี้” ก็เห็นซื้อให้บ่อย นึกว่าเป็นประเพณีไปซะแล้ว
“ใช่มันเป็นหน้าที่ในการเลี้ยงดูหลานคนนี้ แล้วก็จะมีหน้าที่ใหม่ด้วยนะเว๊ย” อะไรของมันอีกหน้าที่ใหม่ ไอ้นี่ชอบพูดให้งง
“อะไรของมึงอีกละ” สงสัยสิครับทีนี้
“หน้าที่เลี้ยงดูพี่เลี้ยง!!!” ไอ้เวย์ลุกขึ้นมากระซิบข้างหูผมแล้วตบบ่าผมเบาๆ
“กลับก่อนนะเว๊ย พ่อเสือมา ดุชิบหาย พี่ไปแล้วนะน้องเต้ ไปก่อนนะเจเจ” เออไปได้ก็ดี แม่งว่ากูเป็นเสือ
“คุณเท่ห์ทานอะไรมาหรือยังครับ” พี่เลี้ยงเจเจ พูดขึ้นหลังจากผมจบบทสนทนากับไอ้เวย์
“ยังเลย มีอะไรให้ทานบ้าง” งานเสร็จก็รีบกลับห้องเลยครับ ไม่รู้จะรีบมาทำไม
“งั้นเดี่ยวผมผัดข้าวให้กินแล้วกัน คุณเท่ห์ไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยออกมากินนะครับ” วันนี้ทำไมใจดีจังแฮะ
ผมทำท่าจะเดินไปอาบน้ำ โทรศัพท์มือถือก็มีสายเข้ามา ไอ้เวย์นี่ มีอะไรอีกวะ
“ว่าไงมึง”
“เออ เมื่อกี้กูเดินสวนกับคุณเกด กูเลยชวนเค้าไปหัวหินด้วย” มึงนี่เดินสวนบ่อยจริงๆ แล้วก็หาเรื่องให้กูได้ตลอดจริงๆ
“เออ แล้วไง” ยังไงก็รีสอร์ทมันครับ มันมีสิทธิ์ชวนใครไปก็ได้
“นี่กูช่วยมึงแล้วนะเว๊ย มึงจะได้มีเวลาไปสวีทกับคุณเกดไง กูโทรมาบอก นึกว่าจะขอบคุณกูซะอีก ไร้ว้า” จะขอบคุณมากกว่า ถ้ามึงไม่ไป
“กูไม่เห็นจะดีใจอะไรเลย แค่นี้นะกูร้อนนนนนน” ไม่อยากต่อล้อ ต่อเถียงกับมันครับ
“เออๆ ฝากบอกเจเจกับน้องเต้ด้วย ว่ามีสมาชิกเพิ่มเข้ามา แล้วเจอกันพวก” มันวางสายไปแล้วครับ ตกลงมีคุณเกดไปด้วยอีกคนสินะ เมื่อไหร่มันจะเลิกจับคู่ผมกับคุณเกดนะ
“เต้ เมื่อกี้ไอ้เวย์โทรมา มันให้บอกว่า คุณเกดจะไปหัวหินกับเราด้วย วันมะรืนนี้” ผมตะโกนบอกเต้ที่ยุ่งวุ่นวายอยู่ในครัว เห็นเต้นิ่งไปพักนึง ก่อนขานครับออกมา แล้วก็ทำกับข้าวต่อ ส่วนผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
เช้าวันรุ่งขึ้นผมยุ่งทั้งวันเลยครับ เพราะต้องเคลียร์งานของทั้งสัปดาห์ให้หมด แฟ้มที่ต้องเซ็นอนุมัติต่างๆ เต็มโต๊ะผมไปหมด กว่าจะจัดการหมด ก็ปาไปเกือบสามทุ่ม
“คุณเท่ห์คงไม่อยากพลาดทริปนี้มากสินะคะ ถึงยอมเลื่อนนัดต่างๆไปคราวนี้” คุณอรเลขาของผมที่อยู่ช่วยดูเอกสารกับผมจนดึกทักขึ้นมาเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย
“ก็อยากพาเจเจไปเที่ยวบ้างนะครับ ไม่ค่อยได้พาไปไหนเลย”
“แหมอิจฉาเจเจจังเลยนะคะ ที่มีพ่อทั้งขยัน ทั้งน่ารักแบบนี้ โอเคเสร็จแล้วนะคะ งั้นอรกลับก่อนนะคะ เจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ” คุณอรพูดจบก็เก็บกระเป๋าออกจากห้องไป ส่วนผมก็รีบกลับห้อง ... ยังอีกหลายอย่างเหลือเกินที่ยังไม่ได้จัดการ
และแล้ววันนั้นมันก็มาถึง
“ป้อคับ ชุดนี้เจเจใส่แล้วหล่อมั๊ยคับ” เจเจถามผมเมื่อแต่งชุดเสร็จ เป็นเสื้อกร้ามสีขาว กางเกงลายดอกสีเหลือง หมวก และแว่นตาที่เตรียมไว้ พร้อมกับเป้
“หล่อครับ หล่อเหมือนพ่อไม่มีผิดเลย” ยังไงก็เอาเข้าตัวไว้ก่อนแหละครับ พ่อลูกกันไม่ทิ้งรอยกันอยู่แล้ว
“แล้วพี่เลี้ยงเจเจล่ะครับ อยู่ไหน” เห็นแว๊บๆตอนตื่น แต่ตอนนี้ไปไหนนะ
“แต่งตัวอยู่ในห้องคับ เพ่เต้คงไม่ยอมแพ้เจเจหรอกคับ” นี่มีแข่งแต่งหล่อกันด้วยเหรอครับเนี่ย จะอะไรมากมาย
“แท่น แท่น แท๊นนน ชุดพร้อมเที่ยวออนเดอะบีซ ครีเอทบายนายเต้ เสร็จแล้วครับ” มันมาแล้วครับ มากับ...
“ฮ่าๆๆ นายเต้ นายจะบ้าหรือไง แต่งตัวอะไรของนาย” ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ก็คุณพี่เลี้ยงสุดหล่อของเจเจสิครับ ไม่รู้อะไรเข้าสิง ที่ใส่กางเกงเลสีแปร๊ดดด เสื้อกล้ามสีขาว เสื้อลายดอกสีสดใส แว่นตาที่บังหน้าไปครึ่งหน้า หมวกฟางนั่นอีก มันมากไปหรือเปล่าครับเนี่ย
“อะไรของคุณอ่ะ ผมแต่งตลกตรงไหน หัวเราะอยู่ได้” มันเสียเซลฟ์ใหญ่เลยครับ เล่นมองซ้ายมองขวามองหน้ามองหลังใหญ่เลย
“เพ่เต้คับ ผมว่าเพ่หล่อเกินไปมั้งคับ ไปลดลงซักครึ่งนึงดีกว่า เดี๋ยวจะเกินหน้าเกินตาคนอื่นเค้า” จะต้องพูดแบบเจเจแบบนี้ใช่ปะนี่ นายถึงจะ..
“โอเคเจเจ เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนหน่อยแล้วกัน คงจะหล่อเกินไปอย่างที่เจเจพูดแล้วแหละ คุณเท่ห์คุณอิจฉาผมอ่าดิ๊...” โอเค ตามสบายเลยครับ แล้วแต่จะคิดเลยไอ้เกรียน
“ติ้งหน่องงง ติ้งหน่องงงง” สงสัยไอ้เวย์จะมาแล้วครับ ผมเดินไปเปิดประตูให้ไอ้เวย์ครับ แต่กลับไม่ใช่ไอ้เวย์ซะนั่น
“อรุณสวัสดิ์คะ คุณเท่ห์” คุณเกดนี่เองครับ
“อ๋อครับ คุณเกด เชิญเข้ามาข้างในก่อนสิครับ เดี๋ยวรอไอ้เวย์ก่อนครับ” พอดีเรานัดรวมกันที่ห้องของผมหน่ะครับ คุณเกดเลยมารอที่นี่
“วันนี้คุณเกดแต่งตัวสวยจังเลยนะครับ” คุณเกดใส่กางเกงขาสั้น ใส่เสื้อโปร่งสบายๆ ลายดอกไม้ มีแว่นตาเหน็บอยู่ที่หมวกที่ถือมา เวลาเค้าไปทะเลกันเค้าแต่งตัวแบบนี้กันสินะ
“กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงง” โทรศัพท์ห้องเข้าครับ ใครโทรมาละครับเนี่ย น่าจะเป็นไอ้เวย์
“สวัสดีครับ” ผมกำลังจะเดินไปรับครับ แต่ไม่ทันแล้ว นายเต้ออกมารับซะก่อน
“โอเคครับ แล้วเจอกันนะครับ” นายเต้คุยไปสองสามคำก็วาง
“คุณเวย์บอกว่า ลงไปเจอกันข้างล่างเลยครับ” วางสายปุ๊บ นายเต้ก็หันมาบอกผมแล้วก็คนในห้อง
“อืม โอเค นั้นก็ลงกันไปเลย ว่าแต่นายเหอะ แต่งตัวเสร็จยัง ไม่รู้จะหล่อไปถึงไหน” มันออกมารับโทรศัพท์กับกางเกงที่เปลี่ยนเป็นขาสั้น ส่วนท่อนบนก็เหมือนเดิมครับ แค่ไม่มีแว่นตา และก็หมวกฟางของมัน
“เรียบร้อยแล้วครับ พร้อมที่จะออกรบแล้วครับท่าน !!!!!” มันทำท่าตะเบ๊ะเท้า ยังจะมาตลกอีก
“เต้นี่ตลกจริงๆเลยนะคะ” คุณเกดที่ยืนดูพฤติกรรมของมัน ยังอดขำไม่ได้เลยครับ
“ไปกันเถอะฮับ เดี๋ยวอาเวย์จะคอยนาน” เจเจที่พร้อมจะออกเดินทางก่อนคนอื่นสะพายกระเป๋าเบนเท็นคู่ใจเดินนำหน้าออกไปแล้วครับ รีบจังเลยลูกพ่อ....
พวกเรามาถึงลานจอดรถของคอนโดครับ พวกเรากะจะขับรถเก๋งกันไป 2 คันครับ คือคันของผม แล้วก็ของไอ้เวย์มัน ตอนนี้ต้องแบ่งแล้วสิครับ ว่าใครจะไปยังไง
“เดี๋ยวให้น้องเต้มากับกูก็แล้วกัน โอเคป่าวไอ้เท่ห์” ไอ้นี่แผนสูงครับ คิดหรือว่าผมจะเล่นด้วย
“ไม่ได้ เต้มันต้องดูแลเจเจ ให้ไปกับชั้นนี่แหละ” ยังไงมันก็เป็นพี่เลี้ยงเจเจครับ อดไปเถอะมึง
“ก็นั่นไงคุณเกดก็ไปกับมึง ให้ช่วยดูแลเจเจด้วย ใช่มั๊ยครับคุณเกด” มึงวางแผนนี้มาแล้วมั๊ยไอ้เวย์ มึงนี่มันร้ายจริงๆ
“ได้คะ เดี๋ยวเกดช่วยดูแลเจเจให้ เต้ไปรถคันเดียวกับคุณเวย์เถอะคะ” คุณเกดจัดแจงเองซะงั้น เฮ้อออ ไรกันวะเนี่ย เจเจคราวนี้ก็ไม่ช่วยพี่เลี้ยงเลยนะ หงุดหงิดเว๊ยยยย
“ไปครับน้องเต้ เอาของไปเก็บหลังรถพี่” ไอ้เวย์ได้ทีเลยครับ เรียกน้องเต้ๆใหญ่ รำคาญหูชะมัด
วันนี้เราออกเดินทางกันตอนสายๆครับ แดดไม่ทันร้อน รถก็ไม่ค่อยติดแล้ว คงไปถึงหัวหินก่อนเที่ยงแหละครับ ผมขับรถตามไอ้เวย์ไปเรื่อยๆครับ เจเจเลือกที่จะนั่งด้านหลังเล่นหุ่นยนต์กันดั้มที่เพิ่งได้มาเมื่อวาน ส่วนคุณเกดมานั่งหน้าคุยเป็นเพื่อนผมครับ คุณเกดก็ชวนคุยไปเรื่อย เรื่องงาน เรื่องโน้น เรื่องนี่ จนมาเรื่องพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจครับ
“เต้เป็นไงบ้างคะ” คำถามง่ายๆ สั้นๆของคุณเกดนี่ ตอบยากจริงๆครับ
“ก็ดีครับ ทำงานเก่งดี เจเจติดแจเลยครับ” ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงก็ตอบไปเท่าที่เห็นๆนี่แหละครับ
“อืมมม อย่างงี้คุณเท่ห์ก็สบายเลยนะสิคะ ไม่ต้องมานั่งพะวงหน้าพะวงหลังอยู่”
“ก็ใช่ครับ นายเต้เค้าก็ไว้ใจได้อยู่” ตั้งแต่นายเต้เข้ามา ผมก็หายกังวลเรื่องเจเจไปหลายเรื่องเหมือนกันครับ
“นายเต้เค้ามีวิธีสอนเด็กในแบบของเค้าอ่าครับ ปกติเจเจไม่กินผัก พอนายเต้มาเป็นพี่เลี้ยงก็เริ่มจะกินผักได้แล้วนะครับ” อันนี้ของชื่นชมนายเต้ครับ ที่ช่วยปรับนิสัยเจเจได้ เพราะพี่เลี้ยงคนอื่นๆเห็นพยายามกันมานานมาก
“เหรอคะ เก่งจังเลย อย่างงี้อีกไม่นานเกดคงตกกระป๋องแน่ๆ” คุณเกดคงแซวว่า ต่อไปเจเจจะติดนายเต้มากกว่าคุณเกดใช่มั๊ยครับ ผมแปลความหมายถูกใช่มั๊ย??
“ไม่หรอกครับ ยังไงเจเจก็ยังติดอาเกดเค้าเหมือนเดิมนั่นแหละครับ” ยังไงเวลาเดือดร้อนอะไร คุณเกดก็ยังเป็นที่พึ่งได้สำหรับพ่อลูกติดอย่างผมอยู่ดีแหละครับ
“แหม คุณเท่ห์ก็พูดเกินไป” อย่างที่ผมเคยบอกนั่นแหละครับ ว่าคุณเกดเขินแล้วสวยยังไง เธอก็ยังสวยอยู่อย่างนั้นจริงๆ
“แล้วคุณเกดเป็นยังไงบ้างครับ งานการ ความรงความรัก สุขภาพอะไรทั่วไป” ผมคงเป็นคนที่ชวนคุยไม่ค่อยสนุกนะครับ เลยถามทีเดียวให้ครบๆ คุณเกดคงตอบมาเองนั่นแหละครับ
“สุขภาพก็โอเคค่ะ สบายดี งานก็กำลังไปได้สวย ขาดแต่เรื่องความรักนี่แหละค่ะ ที่รอแล้วรออีกก็ยังไม่มา ว่ามั๊ยค่ะคุณเท่ห์” เหอะๆ รอบตัวผมทำไมมีแต่คนรอคอยความรักนะ
“คงงั้นมั้งครับ ยิ่งรอก็ยิ่งช้า” ผมตอบไปตาก็มองรถคันข้างหน้าไป ป่านนี้คงจะคุยกันสนุกสนานแล้วสินะ หงุดหงิดจังเลยเว๊ยย
ว่าแล้วผมเลยขับรถแซงขวาไป เพื่อมองว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ แหมกระหนุงกระหนิงกันเชียว หมั่นไส้เว๊ย แซงหน้าแม่งเลย
“คุณเวย์กับเต้นี่ก็เหมาะกันดีนะคะ ไม่รู้ว่าคุณเวย์ยังสนใจแบบนี้อยู่อีกหรือเปล่า” ปกติแล้วไอ้เวย์ไม่ได้ปกปิดเรื่องที่มันเป็นไบนะครับ คุณเกดก็เลยรู้เรื่องนี้ด้วย และคงคิดว่าไอ้เวย์มันกำลังจีบเต้
“เหรอครับ ผมไม่เห็นคิดอย่างนั้นเลย” ก็ไม่เห็นมันจะเหมาะอะไรกันนี่ครับ แค่หน้าตาพอดูได้เหมือนกัน คุยกันถูกคอ กวนตีนเหมือนๆกัน แค่นี้เอง...
“เต้นี่ใครอยู่ใกล้แล้วก็รักนะคะ เกดเห็นทั้งคุณเวย์แล้วก็เจเจนี่ติดหนึบเลย แล้วคุณเท่ห์ละคะ” ปรี๊นนนนนน มือเผลอไปกดแตรซะงั้นครับ
“อ๋อ หมาวิ่งตัดหน้าอ่าครับ ส่วนเรื่องนายเต้ผมไม่ค่อยได้อยู่ห้องครับ เลยเฉยๆ” พูดไปแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองโกหก แต่ก็สงสัยเหมือนกันว่าความจริงคืออะไร
“งั้นเกดไม่ชวนคุณเท่ห์คุยแล้วดีกว่า เดี๋ยวจะเสียสมาธิในการขับรถ” อันที่จริงผมไม่ได้เสียสมาธิที่คุณเกดชวนคุยเลย แต่เสียสมาธิกับรถอีกคันนึงมากกว่า อยากให้ถึงหัวหินเร็วๆจังเว๊ยยยยย
พวกเราจอดรถที่ปั้มน้ำมันเพื่อแวะเข้าห้องน้ำ แล้วก็ซื้อขนมไปกินเล่นบนรถครับ ผมรู้สึกต้องทำอะไรซักอย่าง ไม่งั้นผมจะหงุดหงิดมากกว่านี้
“เจเจมาหาพ่อแป๊บครับ” ผมเรียกเจเจในขณะที่เจเจเพิ่งจะล้างมือหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ
“ว่างไงคับป้อ” เจเจวิ่งหน้าแจ้นมาหาผมเลยครับ
“เจเจไม่เบื่อเหรอครับนั่งรถคนเดียว ไม่มีคนชวนคุยเลยดูสิ” ต้องใส่ไฟครับ ใส่ไฟ
“เบื่อฮับ แต่เจเจก็มีหุ่นยนต์เล่นฮับ” เอาสิ ได้หุ่นยนต์ลืมพี่เลี้ยงซะงั้น
“เอ่อ....แล้วเจเจไม่เป็นห่วงพี่เลี้ยงเจเจเหรอ ให้ไปกับอาเวย์แบบนั้น เดี๋ยวอาเวย์ก็แย่งพี่เลี้ยงเจเจหรอก” เอากันตรงๆเลยแล้วกันครับ อ้อมไปอ้อมมา จะมากเรื่องมากความเข้าไปอีก
“อือออออ ใช่ๆๆ งั้นเอาไงละคับป้อ ป้อช่วยเจเจคิดหน่อยจิ” ไม่ต้องช่วยแล้วลูก พ่อคิดไว้ให้แล้ว เจเจทำอย่างเดียวเลย
“เจเจก็.....” ผมก็บอกเจเจในสิ่งที่ผมคิดไว้ครับ เจเจพยักหน้าอย่างเดียวเลย เข้าใจใช่มั๊ยนี่
“คุยไรกันพ่อลูกคู่นี้ มีความลับอะไรกับเรอะ” ไอ้เวย์เดินออกมาจากห้องน้ำก็จับพิรุธใหญ่เลยครับ
“ความลับไรมึง กูคุยกับลูกกูเรื่องทั้วไป เกี่ยวไรกับมึง ....... โอเคนะเจเจ” ผมเถียงกับไอ้เวย์ แล้วก็หันไปบอกให้เจเจพร้อมรับกับแผนการณ์
“เพ่เต้มาแล้ว เพ่เต้คับ เพ่เต้ ไปซื้อขนมกินกันเถอะคับ ไปๆคับ” เจเจเริ่มแผนแล้วครับ เดินไปจูงมือนายเต้เข้ามินิมาร์ทแล้ว
“กูหิวน้ำ ไปซื้อโค้กดื่มหน่อยดีกว่า” เมื่อผมเห็นว่าแผนแรกกำลังไปได้สวย เลยขอปลีกตัวไปดูเจเจปฏิบัติการแผนสองดีกว่า เลยเดินแยกออกมาจากไอ้เวย์ แต่มันก็เดินตามมาครับ
“เอ๊ยยมึง รอคุณเกดเค้าด้วย เค้ายังไม่ออกมา” ผมหันหลังไปบอกไอ้เวย์ไว้ครับ
“มึงชวนเค้ามา อย่าลืมสิ” ผมย้ำกับผลของสิ่งที่มันกระทำไว้อีกทีครับ ไอ้เวย์ทำหน้าเสียอารมณ์ใหญ่ สะใจชะมัด
“เจเจจะทานไรดีละครับ กินนม ขนม หรือน้ำอะไรดี” ผมเดินตามมาก็เห็นลูกผมกับพี่เลี้ยงเจเจกำลังเลือกของกินอยู่เลยครับ เจเจแผนสอง เริ่ม !!!!
“เจเจอยากกินโจ๊กไก่อ่าครับ เพ่เต้ซื้อให้เจเจหน่อยสิครับ” ต้องอย่างนี้สิลูกพ่อ
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เต้ซื้อให้ เอาไรอีกมั๊ย” แล้วนายเต้กับเจเจก็เดินเลือกขนมไปเรื่อยๆ ผมก็เดินหยิบขนมเหมือนกัน เน้นที่แกะยากๆ กินยากๆเข้าไว้
“ทั้งหมด 357 บาทค่ะ รับอะไรเพิ่มมั๊ยค่ะ” พนักงานมินินมาร์ทคิดเงินครับ ซื้อกันเยอะแยะเลยนะเนี่ย ผมก็ยื่นเงินให้ แล้วพนักงานก็ส่งถุงสินค้ามาให้นายเต้ แต่ผมก็ชิงมาถือไว้ซะก่อน ส่วนโจ๊กเจเจก็ให้นายเต้ถือไป
“โอเคครับ เราออกเดินทางกันต่อดีกว่า เดี๋ยวไปถึงเที่ยงจะร้อนเอาเปล่าๆ” ไอ้เวย์พูดขึ้นเมื่อรวมตัวกันที่จอดรถครบ
“เพ่เต้ๆ เพ้เต้ไปคันเดียวกับเจเจนะ” เจเจเริ่มแผนสามแล้วลูก เจ๋งมากกก
“อ้าวทำไมละเจเจ ทำไมไม่ให้พี่เต้ไปกับอาเวย์ละครับ” ไอ้เวย์ทักท้วงเลยครับ ใครยุ่งไม่ได้เลยใช่มั๊ยนี่
“ก็เจเจจะให้เพ่เต้ป้อนโจ๊กให้เจเจด้วย เจเจกินเองไม่ได้อ่า” นั่นแหละลูก แบบนั้นแหละ หน้าตาต้องอ้อนๆแบบนั้น
“เดี๋ยวอาเกดป้อนให้ก็ได้นะครับ เจเจ” เวลานี้ไม่น่ามีคุณเกดเลยจริงๆครับ คุณเกดไม่ต้องเสนอตัวก็ได้ครับ
ตอนนี้เจเจกำลังงงครับ ว่าจะทำไงต่อไปดี ผมก็ยืนลุ้นพอๆกับไอ้เวย์ที่มันก็ลุ้นเหมือนกันว่านายเต้จะเอาไง นายเต้ก็เหมือนจะสับสน อะไรนี่ อย่างกับจะเลือกคู่ โอ้...เท่ห์เซ็ง
“ไม่เป็นไรดีกว่าครับคุณเกด มันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องดูแลเจเจ เดี๋ยวผมไปป้อนโจ๊กเจเจเองครับ ส่วนคุณเกดคงไม่ลำบากนะครับ ถ้าจะไปกับคุณเวย์” นั่นไงครับ มันเลือกผม (คือเลือกที่จะไปกับผม ที่จริงก็เลือกเจเจอยู่ดี)
“เยสสส” อูยยย ผมเผลอดีใจเกินไปมั๊ยเนี่ย
“ไปเถอะครับเจเจ โจ๊กเปื่อยหมดแล้ว เข้าไปนั่งกินในรถกันเถอะครับ” นายเต้พอรู้ว่าต้องไปกับรถผมก็ชวนเจเจขึ้นรถทันทีครับ ส่วนคุณเกดก็ไปขึ้นรถของไอ้เวย์
มันเหมือนกัน หน้าไม่สู้ดีเลยแฮะ ส่วนไอ้เวย์เหรอครับ หน้าตายิ่งกว่าคุณเกดอีก
“แผนมึงใช่มั๊ยไอ้เท่ห์ .... ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พ่อลูกติด” นั่นไงครับ มันเริ่มอาฆาตแค้นแล้วไง สะใจโว๊ยยยย
ผมเริ่มออกเดินทางต่อ โดยที่นายเต้กับเจเจนั่งอยู่ด้านหลัง เป็นคุณชายกันไป นายเต้ก็ป้อนโจ๊กให้เจเจครับ เจเจก็กินไปเล่นไป ชวนพี่เลี้ยงมันเล่นด้วยบางที ผมก็เริ่มหิวแล้วสิครับนี่
แผนที่ 4 เริ่มต้น !!!!!
“โอ๊ยยย หิวจังเลย หิวจนปวดท้องไปหมดแล้ว โอ๊ยย หิวๆๆ” ขอยืมมารยาหญิงมาใช้หน่อยแล้วกันครับ
“ป้อเป็นอะไรหรือคับ หิวหรือคับ” นั่นไง เจเจสนใจแปลว่ามีชัยแล้วเรา
“ใช่ครับเจเจ พ่อหิวมากๆเลย ยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เช้าแล้ว” อ้อนลูกเข้าไว้ ไม่มีใครเข้าใจเราเท่าลูกเราแล้ว
“ขนมก็ซื้อมาตั้งเยอะแยะนี่คุณเท่ห์ แกะกินสิครับ” มาแล้วครับ เสียงของพี่เลี้ยงเจเจ มามะ มาเป็นพี่เลี้ยงผมซะดีๆ
“แต่ผมขับรถอยู่ แกะไม่ได้ กินก็ยาก นายดูสิ แต่ละอย่างที่ชั้นอยากกิน” ฮ่าๆๆ มีความสุขจังเลยครับ
“แล้วคุณจะเอาไง คุณเองไม่ใช่เหรอที่เลือกซื้อขนมแบบนี้มากิน รู้ว่าตัวเองต้องขับรถ ก็ยังเลือกขนมที่กินยากมากินอีก” เอาแล้วไงครับ เริ่มไม่เป็นไปตามแผนแล้วสิ พี่เลี้ยงเจเจดุใหญ่เลย
“เพ่เต้ก็ไปแกะขนมป้อนป้อหน่อยสิครับ เจเจอิ่มแล้ว” สุดยอดดดดดด ครับเจเจ นี่ไม่ใช่แผน แต่นี่เป็นพรสวรรค์ลูกชายผมครับ
แล้วผมก็จอดรถข้างทางเพื่อให้พี่เลี้ยงเจเจแลกที่มานั่งด้านหน้า
“มาสินาย ชั้นหิว” ผมบอกนายเต้ผ่านกระจกมองหลัง ซึ่งพอดูรู้ว่าสายตานายเต้ตอนนี้อาฆาตผมไม่แพ้กัน
“จะกินอะไรละ จะได้แกะให้กินถูก” อะไรกันนี่ พูดดีๆกับเจ้านายคุณหน่อยไม่ได้เหรอไงครับ
“อะไรก็ได้ แกะๆมาเถอะ ผมหิว” ผมพูดไปตาก็มองถนนไป เหล่มองนายเต้ไป จะเอาอะไรให้ผมกินว้า...
“นี่คุณซื้ออะไรของคุณมา มาม่า แหนมสด ลูกชินยังไม่ได้ลวก แล้วนี่อะไร ปลากระป๋อง คุณจะใช้นิ้วก้อยเปิดหรือไง คุณซื้ออะไรของคุณมาเหรอครับเนี่ย” เอ่อ... มีแต่ของพวกนี้เหรอนี่
“ก็ ... ก็ ผมไม่รู้นิ ผมอยากกิน แต่เอาไว้ค่อยกินที่รีสอร์จก็ได้ แล้วของคุณละ มีอะไรให้ผมกินบ้าง” จะพูดไปผมก็หิวจริงๆขึ้นมาแล้วสิ
“มีแซนวิท กับ นม จะกินเปล่า”
“กินๆๆ หิวมากเลยครับบบบบ” ต้องอ้อนหน่อยแล้วครับ นี่คงจะหัวเสียกับผมไปแล้วนะนี่
“คุณนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ” เหอะๆ อย่ามารู้ทันไอ้ตาพี่เลี้ยง
“ไม่ต้องทำหน้าภูมิใจ ผมด่า ไม่ได้ชม” อ้าวเรอะ อุตส่าห์ดีใจ นี่เดี๋ยวนี้มีกล้าด่าผมเรอะ ...
“อะไร จะกินหรือเปล่า เอาไป อ้าปาก” โอ๊ยย พูดไม่ได้แล้วครับ แซนวิทมาจ่อที่ปากเลย
“อ้ามมมมม กินเยอะๆนะคับป้อ จะได้โตๆซักที” เจเจครับ อยู่ข้างหลัง ยังมิวายจะมาแซวพ่ออีก อะไรของลูกผมละเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ทานไปเลยคุณ ขับรถไปด้วย อย่ามองแต่หน้าผม ผมไม่ใช่ไฟแดง” เหอะๆ มองนิด มองหน่อยไม่ได้ ทำเป็นหวง ทีไอ้เวย์ละนะ
ตอนนี้ผมอยากขับรถไปหัวหินให้นานๆกว่าเดิมแล้วสิครับ ทำไมหัวหินไม่อยู่ใกล้สุไหงโกลกนะ จะได้อยู่แบบนี้นานๆ
“นายเต้ขอน้ำหน่อย ผมจุก”
…………………………………………………………………………………..
ทั้งอากาศ ทั้งสถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้ช่างร้อนเหลือเกินครับ
หนีร้อนไปเที่ยวกับเจเจดีกว่า
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 818201 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก