ตอนพิเศษตอนนี้แต่งขึ้นวันนี้ อาจจะไม่ดีนัก อ่านอาจไม่ลื่น ไม่ซึ้งตาม
แต่ก็อยากจะแต่งให้พ่อทุกคน ..
ยอมรับว่าแต่งยากมาก แต่งนานด้วย แถมยังสั้นอีก ตอนแรกว่าจะไม่เอาลง แต่ก็อุตส่าห์แต่งแล้ว
ดีไม่ดีก็ขออภัยทุกคนด้วยนะครับ
สุขสันต์วันพ่อนะครับ
ตอนพิเศษ วันพ่อ
“เจเจ เสร็จยังครับ”
“เสร็จแล้วคับเพ่เต้ ไปกันยังคับ” เจเจตอบรับเพ่เต้ไป เมื่อใส่ถุงเท้าด้วยตัวเองเสร็จ
“แล้วป้อละครับเพ่เต้” เจเจถามเพ่เต้ไปอีกทีเมื่อไม่เห็นเพ่เต้จะออกไปพร้อมกับเราในวันนี้
“พ่อเจเจเค้าออกไปที่ทำงานตั้งแต่เช้าแล้วครับ นี่เดี๋ยวพอพี่ไปส่งเจเจเสร็จ ก็จะรีบตามไปช่วยงานเหมือนกัน อาทิตย์นี้มีหยุดยาว งานคงเยอะน่าดู” เพ่เต้บอกเจเจพร้อมบ่นงานออกมาอีกมากมาย ..
“วันจันทร์นี้ป้อเท่ห์ก็หยุดงานใช่ไหมครับ” เจเจถามเพ่เต้ไปอีกที ขณะที่ก้มใส่รองเท้านักเรียนที่เพ่เต้ขัดไว้จนเงา
“น่าจะหยุดนะครับ วันพ่อทั้งที” เพ่เต้พูดออกมาพร้อมหยิบกระเป๋าถือให้เจเจพร้อมกับปิดประตูห้องแล้วพาเจเจเดินมาที่ลิฟท์
“วันป้อนี่ ป้อเท่ห์จะได้หยุดงานเหรอครับ ดีจัง” เจเจพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในลิฟท์พร้อมกับเพ่เต้ เพ่เต้ยิ้มให้เจเจหนึ่งครั้ง ก่อนจะก้มลงมาพูดกับเจเจ
“มันสำคัญกว่านั้นเจเจ วันนี้คุณครูแก้วคงสอนเจเจเองแหละ”
นั่นคือคำพูดของเพ่เต้เมื่อเช้า คำพูดที่ว่า วันพ่อ ไม่ใช่แค่วันที่พ่อหยุดงาน แล้วมันสำคัญกว่านั้น แล้วมันสำคัญกว่ายังไงละ
“อ้าวเด็กๆ นั่งเรียนได้แล้วค่ะ เดี๋ยวครูจะสอนเรื่องสุดท้ายแล้วก็ปล่อยให้ไปเล่นรอผู้ปกครองมารับกลับบ้าน” ครูแก้วครูประจำชั้นแสนสวยของเจเจพูดขึ้น เรียกให้เพื่อนๆในชั้นของเจเจมานั่งเรียน
“นักเรียนรู้หรือเปล่าค่ะ ว่าวันจันทร์นี้ทำไมโรงเรียนถึงหยุด” ครูแก้วถามขึ้นเมื่อเพื่อนๆในห้องของเจเจเงียบลง
“เป็นวันพ่อค่ะ” พลอยใส เด็กหญิงผมหยิกแก้มยุ้ย หน้าตาน่ารัก ลุกขึ้นตอบคำถามนั้น
“เก่งมากพลอยใส แล้วรู้หรือเปล่า ว่าวันพ่อมีความสำคัญอย่างไร” คุณครูถามขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เพื่อนๆในห้องก็แย่งกันตอบอาจารย์ บ้างก็บอกว่าเป็นวันหยุด เป็นวันที่พ่อพาเที่ยว เป็นวันที่พี่กลับมาจากมหาลัย แต่ละคำตอบของเพื่อนๆ ครูแก้วก็ได้แต่บอกว่ายังไม่ถูกต้องทั้งนั้น เจจักสงสัยแล้วสิ ว่าวันพ่อนี่สำคัญอย่างไร
“โอเคค่ะ ครูแก้วจะอธิบายให้ฟัง ว่าวันพ่อมีความสำคัญอย่างไร ตั้งใจฟังดีๆนะคะ บางทีหนูๆอาจจะยังไม่เข้าใจที่ครูแก้วบอกมากนัก เพราะพวกหนูๆยังเด็กอยู่ ตึครูแก้วเชื่อว่า พอหนูๆโตขึ้นหนูๆจะจำที่ครูแก้วบอกวันนี้ได้ วันพ่อแห่งชาติคือวันคล้ายวันพระราชสมภพ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หรือหมายความว่า เป็นวันคล้ายวันเกิดของในหลวงของเรานั่นเอง”
“ในหลวง” ตอนที่ครูแก้วพูดจบ และมีคำว่าในหลวงอยู่นั้น สายตาของครูแก้วก็มองไปที่ภาพที่แขวนอยู่หน้าห้อง ... มองไปที่ “ในหลวง”
ผู้ที่ผมไม่ทราบว่าเค้าเป็นคนอย่างไร ไม่รู้ว่าท่านมีความยิ่งใหญ่ยังไง แต่รู้แค่ว่าคนทั้งประเทศรักท่าน และผมก็รักท่านไปโดยไม่รู้ตัวและมีเหตุผล
“ความสำคัญของวันนี้อีกอย่างนึง คือเป็นวันที่ให้พวกเราระลึก เทิดทูนถึงบุญคุณของพ่อของเรา ผู้ซึ่งให้กำเนิดพวกเรามา” ครูแก้วพูดเสริมต่ออีกนิด ด้วยศัพท์ที่ยากๆเกินกว่าพวกเราจะเข้าใจ แต่แปลกที่เพื่อนๆผมทุกคนต่างก็ตั้งใจฟัง ผมคิดว่าถึงแม้จะไม่เข้าใจความหมายมันมากนัก แต่ก็รู้สึกรักวันนี้กันทุกคน รวมทั้งเจเจด้วย
“ดังนั้นวันที่ 5 ธันวานี้ เด็กทุกคนต้องเป็นเด็กดีกับพ่อแม่นะจ๊ะ อย่าลืมบอกรักพ่อด้วยละ”
เจเจจำคำพูดของครูแก้วได้ แต่อย่างที่ครูแก้วว่า เมื่อโตเจเจก็คงเข้าใจมันมากกว่านี้
“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอครับเจเจ” เสียงคุ้นๆดังมากจากข้างหลัง
“พ่อ!!!” เจเจวิ่งเข้าไปหาผู้ชายคนที่ทำหน้าที่ดูแลเจเจมาอย่างดีตลอด
“ทำไมวันนี้พ่อมารับเจเจได้ละครับ ทุกวันให้เพ่เต้มา” เจเจถามพ่อไปด้วยความดีใจที่พ่อเท่ห์มารับในวันนี้
ทำไมพ่อถึงนิ่งไปไม่พูดอะไรออกมาละ เจเจเริ่มงงแล้ว
“พ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า” เจเจถามพ่อไปอีกที ทำงานจนเหนื่อยมาแน่ๆ
“เปล่าเจเจ พ่อแค่ดีใจที่เจเจเรียกคำว่าพ่อชัดแล้ว พ่อดีใจมากเลยเจเจ” พ่อพูดพร้อมกับนั่งเข่าลงกอดเจเจ เจเจรับรู้ได้ถึงความดีใจของพ่อที่น่าจะมีมากแน่ๆที่ได้ยินคำนี้
“นี่เป็นของขวัญวันพ่อที่พ่อดีใจที่สุดเลยนะเจเจ” พ่อพูดพร้อมกับมองหน้าเจเจ แววตาที่คล้ายจะเอ่อล้นด้วยน้ำตา และเหมือนว่าพยายามกลั้นไว้
“เจเจรักพ่อนะครับ” เจเจพูดพร้อมกับเข้ากอดพ่ออีกที ตอนนี้เจเจไม่รู้หรอกว่า น้ำตาที่เอ่อล้นอยู่นั้นจะไหลออกมา หรือว่าเหยือดหายไปแล้ว เจเจดีใจที่ได้พูดคำว่า “พ่อ” คำแค่หนึ่งพยางค์ แต่สำหรับเจเจแล้วมันคือ “ทุกอย่าง”
“กลับกันเถอะครับ คุณเท่ห์ เจเจ” เพ่เต้ที่ยืนมองเหตุการณ์นั้นตลอด และยืนปาดน้ำตาอยู่ข้างหลัง เดินมาทักให้พวกเรากลับบ้านกัน เพราะตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว
“เพ่เต้ครับ เจเจก็รักเพ่เต้นะครับ” เจเจพูดบอกเพ่เต้ไป ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเพ่เต้งอน
“พี่รู้แล้วครับ พี่ก็รักเจเจเหมือนกัน เป็นเด็กดีของพ่อเท่ห์นะครับ” เพ่เต้พูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ นั่นคงเป็นการแสดงความรักของผู้ใหญ่เค้าสินะ ... ดีนะผมเจเจหอมน่าลูบคลำ
“พรุ่งนี้พ่อว่าจะไปที่โรงพยาบาลศิริราชหน่อย ไปลงนามถวายพระพรในหลวงกัน เจเจ อยากไปกับพ่อมั๊ย” พ่อเริ่มบทสนทนาระหว่างเดินกลับไปที่รถ ถึงกำหนดการในวันพรุ่งนี้
“ไปๆครับ เจเจอยากเจอในหลวง”
เจเจว่านะครับไม่มีความรักใดยิ่งใหญ่เท่าความรักของพ่อ ยิ่งพ่อหลวงของเราแล้ว ยิ่งหาอะไรได้เปรียบเทียบยากนัก ... เจเจรักพ่อหลวง และรักพ่อเท่ห์มากๆครับ
ทรงพระเจริญ
หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ? (อ่าน 818167 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก