ผมอาจจะยังไม่ได้เขียนนิยายเยอะเท่าไหร่ แต่ทุกเรื่องที่เขียนจะเจอดีตลอด บั่นทอนกำลังใจที่จะเขียนก็บ่อย
แต่ตอนนี้ผมเลิกที่จะไป Reactive กับความคิดเห็นต่างๆ ไม่ว่าบวกหรือลบ โฟกัสในสิ่งที่เราอยากจะเขียนมากขึ้น
ความคิดเห็นเป็นแค่เรื่องส่วนบุคคล ตัดสินโลกนี้ไม่ได้ แล้วคนมันก็มีความคิดร้อยแปด ใส่ใจมากเราก็เครียด
แต่โดยธรรมชาติของมนุษย์ มันก็มีบ้าง บางทีก็เซ็งจนไม่อยากเขียนไปเลยก็มี แต่ยังไงก็จะเขียนต่อ
ทุกวันนี้ ใครมาอ่านนิยายของผมแล้วคอมเมนต์ ผมจะบวกเป็ดให้ทุกคน ทุกคอมเมนต์ ไม่ว่าจะชมหรือด่าหรือกลางๆ
อย่างน้อยผมก็คิดว่าเขาก็อุตส่าห์มาอ่าน ให้อินพุทหรือสะท้อนให้เราฟังว่าอ่านแล้วเป็นอย่างไร
ช่วยให้เราได้ข้อมูล มุมมองหรือแง่คิดไปปรับใช้ต่อด้วย
ปัจจุบันนี้ ถ้าผมไปอ่านนิยายของใคร อ่านกระทู้ของใคร ผมจะกดบวกเป็ดให้ทุกครั้ง ไม่เคยอ่านแล้วก็จากไปเฉยๆ
เพราะผมตระหนักว่าคนเขียนเขาอุตส่าห์สละเวลามาเขียนให้เราอ่าน เราอ่านก็ได้ความบันเทิงหรือได้ประโยชน์
คำขอบคุณเล็กๆ น้อย การให้ดอกไม้ การบวกเป็ด เป็นสิ่งเล็กๆ ที่เราพอจะตอบแทนคืนกลับไปได้
ใครทำอะไรให้เราไม่ใช่หน้าที่ น้ำแก้วเดียวก็ต้องตอบแทน นักเขียนก็ไม่ได้มีหน้าที่เขียนให้เราอ่าน เขาไม่เขียนก็ได้
แล้วเราก็ยังได้อ่านฟรีด้วย แค่การบวกเป็ด ให้กำลังใจ ขอบคุณ ไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่ผมจะตอบแทนให้
อ้อ คนอ่านก็ไม่ได้มีหน้าที่เมนต์หรือบวกเป็ดให้เราด้วย เราต้องพึ่งพาอาศัยกัน
การต่อว่านักเขียนว่าทำไมไม่มาต่อ ไม่มีความรับผิดชอบ ฯลฯ ไม่ดีหรอกครับ คนเขียนมาเห็นเข้าก็หมดกำลังใจจะเขียนแล้ว
แต่ถ้าคุณให้กำลังใจ ชื่นชม ขอบคุณ เห็นคุณค่างานที่เขาเขียน ต่อให้ยุ่งแค่ไหน เขาก็จะต้องหาเวลามาเขียนให้จนได้
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญนะครับ หลายปีมานี้ ผมสังเกตเห็นหลายๆ คนเข้ามาอ่าน เม้นต์ ด่า แล้วก็จากไป
กำลังใจก็ไม่ให้ คำขอบคุณสักคำก็ไม่เอ่ย เป็ดสักตัวก็ไม่บวก ดอกไม้สักช่อก็ไม่มี
ทิ้งไว้แต่ขยะความคิดให้เจ้าของกระทู้เอาไปเป็นทุกข์ต่อ คนด่าลืมไปแล้ว แต่เจ้าของกระทู้ยังช้ำใจไปอีกหลายวัน
คนเราเสียน้ำตาจากสองเรื่อง เศษฝุ่นปลิวเข้าตา หรือ "เศษวาจา" ปลิวเข้าใจ
แล้วก็มาบอกว่าเป็นนักเขียนต้องอดทน ต้องยอมให้วิพากษ์วิจารณ์ ต้องยอมให้คนด่า เขาก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งนะครับ
จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องของการแสดงความคิดเห็นอย่างสร้างสรรค์มากกว่า
ผมเป็นนักเขียนผมก็อยากฟังทั้งคำชมและข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงเป็นธรรมดา แต่คำด่าไม่เอาครับ
อย่างไรก็ตาม เวทีสาธารณะแบบนี้ เราเลือกไม่ได้ ไม่มีใครเป็นอย่างที่ใจเราต้องการ มันก็มีทั้งคนที่สร้างสรรค์และไม่สร้างสรรค์
เอาเป็นว่า เจ้าของกระทู้ก็ต้องเลือกฟัง เลือกสนใจ เลือกรับ คิดบวกเอาเอง จัดการหัวใจตัวเอง
ความพยายามในการเปลี่ยนแปลงผู้อื่นเป็นจุดเริ่มต้นของความล้มเหลว
ความพยายามในการเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นจุดเริ่มต้นของความสำเร็จ
เชื่อมั่นในสิ่งที่เราต้องการ เชื่อในสิ่งที่เราเห็น ยืนหยัดทำต่อไปจนกว่าจะทำได้ดีกว่าครับ
ความคิดเห็นก็คือความคิดเห็น เท่านั้นแหละครับ
ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมานะครับ เปิดโอกาสให้เราได้แลกเปลี่ยนเรื่องค้าคางใจกัน