มึนมึน เบลอเบลอ
อ่านเรื่องนี้ตอนห้าทุ่มสี่สิบค่ะ เพิ่งจบตอนตีสองยี่สิบ =_______=
เอาตรงๆ คือบางตอนอ่านละเอียด บางตอนไม่ค่อยอยากอ่าน ก็ข้ามมมม ข้ามมม ไป 55555555 5
อ่านทีแรกๆ เราก็นึกว่าตรินทร์กับโฆเป็นตัวเอก
แต่ที่ไหนได้ = = เป็นภัทรที่เป็นตัวเอก..ซะงั้นงะ ฮ่าาาาา..
ชอบคู่ตรินทร์โฆอะ.. คือขอสารภาพได้ป้ะ?
เรานึกว่าตรินทร์เมะ อ๊าซซซซ
ก็ยังนึกว่าเมะมาตลอดนะ จนมาแบบ.. เม้นต์อื่นก็ว่าตรินทร์เคะ.. ไอ้เราก็เอ๊ะ.. มันไม่เมะเรอะ?
โอเค.. โฆเมะก็ได้ ฮึ่ยยย ย!
ชอบคู่ตรินทร์โฆงะ
แต่เป็นคู่ที่บทน้อยซะเหลือเกิน = = (นั่นเป็นเหตุผลที่เราอ่านข้ามนะ เพราะอยากอ่านตรินทร์โฆ 55555 5)
สำหรับเนื้อเรื่อง เอาเป็นว่าอ่านมีงงบ้าง(เพราะอ่านไม่ละเอียดเองบวกมึนด้วย)
มีเข้าใจบ้าง แต่ก็ยังไม่ถือว่าเข้าใจมากจนพอเดาเนื้อเรื่องได้
แต่ก็ยังมีงงอยู่ (เอ๊ะ..ยังไง)
สงสัยในตัวโฆ -3- รู้สึกนางจะเป็นตัวละครที่ไม่มีปูมหลังในอดีตปะคะ?
(มีอะไรอยากถามหลายอย่างนะ แต่กลัวปล่อยไก่ กร๊ากกกกกกก)
ละก็แอบงุนงงกับตรินทร์นิดหน่อย ว่านางเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ (นอกจากตอนต้นๆ เป็นคู่หมั้นของพระแพง)
คือแบบ =3= ไม่รู้งะ อธิบายไม่ถูก 5555555 5
เม้นต์นี้ยาวพอละเนอะ เกรงใจคนอื่นเขา (จริงๆ อยากต่ออีกหน่อย = =)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาาา
คนแต่ง TT ตกลงตรินทร์เคะจริงๆ เรอะ? (ยัง ยังไม่จบ 5555555555555 5)
Ps. นี่ถึงครึ่งเรื่องยังอะคะ? ฮ่าาาาาา