รักเกิดในแผนกขนส่ง....ภาค โยธิน-บัวลอย ตอน เช้าแล้วครับ
กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ฟ้าข้างนอกยังมืดอยู่
กระพริบตาถี่ ๆ และก็พบว่าในเวลานี้กำลังนอนซุกอยู่ในอกของใครบางคน
..............พี่โย..............
ก็น่าจะใช่อยู่หรอก มันก็สมควรจะใช่อยู่ ในเมื่อ.............
พยายามปรับสายตาให้คุ้นเคยกับความมืด และค่อย ๆ ยกแขนของคนที่กอดเอาไว้ทั้งคืนออก ผละออกห่างและลุกขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้าและก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
.........แม่ง โดนไปดอกเดียวเน้น ๆ โคตรได้ใจ.........
แต่ก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสเท่าครั้งแรก ครั้งนี้ยังพอทน ถ้าจะให้ชินทั้งที่เพิ่งทำกันไปแค่ครั้งสองครั้ง ท่าทางจะไม่ใช่
“อือออ บัววว ตื่นแล้วเหรอ”
คนที่หลับอยู่ข้าง ๆ รู้สึกตัวตื่นแล้ว และก็เรียกหาคนที่เคยนอนให้กอดเอาไว้ทั้งคืน
เรียกและขยับเข้ามาใกล้อีกหน่อย และกอดเอวคนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่คนเดียวให้เข้ามาใกล้
“.............”
ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆทั้งสิ้น มีแค่ความเงียบงันและโยธินก็เงยหน้ามองคนที่นั่งเงียบ
หมายความว่ายังไง
ทำไมเงียบ ทำไมไม่พูด ทำไมถึง...........
“บัว”
ได้ยินเสียงเรียก แต่ไม่ได้ขานรับ แค่มองหน้าของคนที่ปรือตาตื่นขึ้นมองแล้วก็ไม่รู้ว่าควรทำหน้ายังไงดี
ควรยิ้ม ควรพูดคุยด้วย หรือควรทำเฉย ๆ หรือควรจะทำยังไง ไม่รู้ว่ะ ทำยังไงล่ะ
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
เป็นอะไรเหรอ ไม่ได้เป็นหรอก แค่รู้สึกคล้าย ๆ ทำตัวไม่ถูกเฉย ๆ
“................”
ก็ไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่นั่งนิ่งและถอนหายใจออกมาเบา ๆ ไม่ได้คิดอะไรไม่ดีหรอก แค่ทำตัวไม่ถูกจริง ๆ
และเพราะอาการนิ่งเงียบของคนที่นั่งอยู่ ก็เลยทำให้โยธินเริ่มขมวดคิ้วมุ่นเพราะไม่เข้าใจปฏิกิริยาที่อีกฝ่ายแสดงออก
หรือว่าเสียใจ หรือว่าโกรธ หรือว่าไม่ถูกใจ หรือว่า........... คิดได้แค่นั้นแล้วโยธินก็ตื่นเต็มตาทันที รีบขยับกายลุกขึ้นนั่ง
นั่งอยู่ตรงหน้าของคนที่ไม่พูดไม่จา เอาแต่ก้มหน้านิ่ง
“บัว”
เรียกและก็เห็นว่าคนที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมอง
สีหน้าและแววตาที่พอมองเห็นกันได้ในความมืด คล้ายมีความสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“บัวเป็นอะไรหรือเปล่า บัวโกรธพี่อีกหรือเปล่า บัวกำลังไม่ชอบใจที่เราทำแบบนี้ด้วยกันหรือเปล่า.....บัว...กำลัง...”
พอเหอะ แม่งชักไปกันใหญ่แล้ว
“....ไม่ได้....เป็นไร.........ผม.......อะ.......ว่ะ”
ได้ยินไม่ชัด ได้ยินคำตอบไม่ชัด และเหมือนข้อความสำคัญขาดหายไป เพราะคนพูดดึงหมอนมาไว้ที่ตักแล้วก็ก้มลงซบหน้าลงกับหมอน พูดจาไม่รู้เรื่อง และโยธินก็ไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
“อะไรล่ะ”
แม่งตื่นมาก็ถามอยู่นั่น จะอะไรก็ช่างเหอะอย่าถามเลย
“เกลียดพี่เหรอบัว หรือว่าโกรธ หรือยังไง บัว”
มันไม่ใช่แบบนั้นเว้ยเฮ้ย ไม่รู้จะตอบยังไง ไม่รู้จะพูดยังไง ก็เลยเงยหน้าขึ้นจากหมอนแล้วก็มองหน้าโยธินแบบแปลก ๆ
“..................”
ถ้าบัวไม่พูด พี่ก็ไม่รู้จริงๆ นะว่าบัวเป็นอะไร บัวโกรธพี่หรือเปล่า บัวเกลียดพี่ไปแล้วหรือเปล่า หรือว่าบัว...............
“ตกลงเป็นอะไร เกลียดพี่แล้วใช่มั้ย”
คิดไปไกลแล้วพี่ มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกวะ
“ผม.........แม่ง.................เขิน................ว่ะ............เหี้ย.....”
พูดแค่นั้น คำพูดง่าย ๆ และคนพูดก็ยังมองหน้าของโยธินนิ่ง ๆ มองเพราะไม่รู้จะทำยังไง มองเพราะไม่รู้จะพูดอะไรให้มันดูดีกว่านี้
และคนฟังก็นิ่งอึ้งยิ่งกว่า ทั้งอึ้ง ทั้งงง ปกติไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยาก แต่เพราะคำพูดนิ่ง ๆ คล้ายด่า
และไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของคนพูดได้แบบนั้นมันทำให้โยธินต้องคิดและทบทวนให้แน่ชัด ว่าไม่ได้ฟังผิด
และก็ใช่
ฟังไม่ผิด
ได้ยินไม่ผิด เพราะบัวพูดว่า ................ผม...เขินว่ะ...แถมท้ายด้วยคำด่าอีกหนึ่งคำ
“เหี้ยเหอะ...........พี่ก็เขิน........เหมือนกัน....พูดแบบนี้ได้ไงวะ….สัด”
อ่า..........
กลายเป็นคนที่นั่งมองปลายนิ้วของตัวเองต้องเงยหน้าขึ้นมองหน้าโยธิน และก็อ้าปากค้าง กับคำพูดแบบนั้นที่เพิ่งเคยได้ยิน
ไม่ผิดหรอก และแค่ได้ยิน ก็ทำให้คนที่บอกว่าเขินในคราวแรก ยิ่งเพิ่มความเขินมากขึ้นเรื่อย ๆ
“อะไรของพี่วะ ห่าเอ้ยยยยยยยยยย”
ก้มหน้าก้มตาลงและไม่กล้ามองหน้าของโยธินอีก และคนที่ได้เห็นปฏิกิริยาแบบนั้นก็ยิ้มกว้าง
ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข และอยากจะรั้งอีกฝ่ายเข้ามากอดเอาไว้แน่น ๆ
น่ารักเกินไปแล้วหรือเปล่า แบบนี้มันน่ารักเกินไป
“เลิกยิ้มซะทีเหอะพี่ ผมทำตัวไม่ถูก....แล้วนี่.....พี่แต่งตัวให้ผมใช่ป่ะ”
ใช่ครับ
“พี่ทำให้เอง”
เออ ก็ตามนั้นแหละ อยากรู้แค่นั้นก็ถามแค่นั้น แล้วก็ดีแล้วที่ตอบแค่นั้น ไม่ได้อยากให้ตอบอะไรมาก
“....................”
แล้วฮัทก็พยักหน้ารับก่อนจะก้มหน้าก้มตาลงไปมองปลายนิ้วตัวเองที่อยู่บนหมอนที่วางเอาไว้ที่ตัก
โยธินยังคงยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ขยับตัวเข้าไปใกล้คนที่นั่งมองปลายนิ้วตัวเองอีกนิดและประคองใบหน้าของคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาให้ขึ้นมามองหน้ากันตรง ๆ
อาการขืนตัวเล็กน้อยทำให้โยธินชะงักแต่ไม่ได้ดึงมือกลับ และพยายามจะไม่ยิ้มให้มากเกินไป ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยเบา ๆ ที่ข้างแก้มของคนที่นั่งนิ่งและยังคงหรุบสายตาลงต่ำ
“......................”
ขยับกายเข้าไปใกล้มากขึ้น และโน้มใบหน้าเข้าไปหา ก็ไม่เห็นว่าจะขัดขืน เว้นก็เพียงแค่อาการคล้ายเมินหน้าไปทางอื่นเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้ประทับริมฝีปากเบา ๆ ลงไปที่ข้างแก้มได้
ถึงจะจูบ หรือจะแตะสัมผัสตรงไหน ซอกคอ หรือข้างแก้ม หรือแม้แต่ลาดไหล่ก็ไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะขัดขืน
โยธินโน้มร่างของคนที่อยู่ตรงหน้าให้เอนกายลงบนฟูกนอนอย่างช้า ๆ ดวงตาสองคู่ยังสบกันนิ่ง
นิ่งงันไร้คำพูด และแม้กระดุมเสื้อของคนที่นอนมองหน้าโยธินเริ่มถูกแกะออกทีละเม็ด
ใบหน้าขาว ๆ ขึ้นสีแดงเรื่ออีกครั้ง
ในความมืดแม้มองไม่เห็น แต่โยธินก็คาดเดาว่าคงจะเป็นแบบนั้น
ริมฝีปากบางของคนที่อยู่ใต้ร่างกำลังขบเม้มเข้าหากันแน่น และคล้ายส่งเสียงครางเบา ๆ เมื่อฝ่ามืออุ่น ๆ ลากไล้เข้าไปในเสื้อและลูบไปตามเนื้อตัวที่เริ่มบิดเร่า เพราะความต้องการที่กำลังเกิดขึ้นอีกครั้งอย่างช้า ๆ
ดวงตาสองคู่ยังสบกันนิ่ง และเรียวแขนของร่างที่กำลังมองทุกการกระทำของโยธินด้วยความสนใจก็ค่อย ๆ ยกขึ้นโอบรัดที่รอบคอของคนที่ยังอมยิ้มไม่หุบด้วยความขัดเขิน แต่นั่นก็ทำให้คนที่กำลังนิ่งมองสบดวงตากลมโตคู่นั้น ยิ่งยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
โน้มใบหน้าลงซุกไซร้ปลายจมูกเบา ๆ ที่ซอกคอ
กระซิบบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า เพราะเวลานี้ความต้องการยังถูกปลดปล่อยออกมาไม่หมด และยังคงอยากจะปลดปล่อยอีกครั้ง และอีกหลาย ๆครั้ง
“....นึกว่าบัวจะกลัวแล้วไม่ยอมพี่ไปตลอดซะแล้ว....”
มันก็ใช่อยู่หรอกแต่ไอ้เรื่องที่จะไม่ยอมตลอดไปนี่มันก็ไม่ใช่
เพราะมันมีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ทำให้อยากจะยอมเต็มไปหมด
“ดี ๆ นะ....ถ้าทำเท่าไหร่ก็ไม่หายเจ็บ ต่อไปไม่ยอมจริง ๆ ”
แกล้งขู่ และเพราะการขู่แบบนั้นมันก็ทำให้โยธินหัวเราะออกมาเสียงเบาอย่างถูกใจ
ผละใบหน้าออกจากซอกคอของคนที่นอนนิ่ง และยังคงกอดคอของโยธินเอาไว้
“รู้น่า....ไม่ทำให้เจ็บแล้ว.....มาลองอีกรอบตอนนี้เลยก็ยังได้...ถ้ายังเจ็บก็จะให้ลองอีกรอบ ถ้ายังไม่หายก็ให้ลองอีกรอบ ถ้ายังไม่ไหวอีก ก็ให้ลองอีกรอบ..........ถ้า....”
ถ้า........
“งั้นไม่ต้องลองซักรอบแล้วแหละ ท่าทางจะไม่ไหว คงได้ลองกันตายไปข้าง”
บ่นพึมพำเสียงเบา และโยธินก็หัวเราะออกมาเพราะสิ่งที่อีกฝ่ายบ่นให้ได้ยิน
“ครายเค้าจะไปทำน้องบัวแบบน้านนนนน เค้าไม่ทำเจ็บหรอก เนอะ เนอะ จริง ๆ นะกั๊บ”
อย่ามาทำแบ๊ว ก็มึงนี่ไงทำกูเจ็บมาสองรอบแล้ว แล้วถ้ารอบสามยังไม่ได้เรื่องอีกนะ
กูแม่ง.......................จะลองรอบสี่ รอบห้า รอบหก..........ต่อไป
TBC.
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 765849 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก