LonelyBoiZ - - มาเกาะขอบรอ อิอิ สู้ๆๆๆ >> มาต่อแล้วๆ ขอบคุณน๊า
เด็กเรียน - - ตามๆๆๆๆ อย่าให้พลาด >>
b|ueBoYhUb - - จะตามกันทันไหม จับมัดแล้วเอาไปโรงแรมเยย >> ไม่ค่อยหื่นอ่ะ หุหุ
nartch - - สงสารนิคก็สงสาร แต่ก็สงสารกายเหมือนกัน....ไม่ใช่เกย์นี่เนาะจะให้ยอมรับง่าย ๆ คงลำบาก... >> มันก็ช่าย........
จะมีอะไรเปลี่ยนใจกายให้หันมาสนใจนิคได้มั่งน้อออออ....... >> มันก็ต้องมีบ้างแหละ
รอกันต่อไปปปปป ด้วยใจจดจ่อ....แม้เนื้อเรื่องจะดูไฮโซ โอเวอร์ไปซักหน่อย...แต่ก็แปลกดีน่าติดตาม
+1 เป็นกำลังใจให้คุณ satan666 ด้วยครับบบบบ >> ฮ่าๆ ไฮโซโอเวอร์
นั่นจิ ขอบคุณนะคะ
THIP - - เหอ เหอ จะตามทันมั๊ย >> อ่านเอาละกาน
cargo - - มานยาว ซะทะลุ คอหอยเลยอะคับ >> ยาวเกินไปหยอ
ขอบคุณ มาต่อ เร็ว ๆ นะงับ >> ขอบคุณน้า
ken_krub - - เป็นกำลังใจให้ครับ >>
jammy - - ตามหาให้เจอนะครับ >>
ขอบคุณที่ติดตามน้า
anTon - - มาช่วยลุ้นคร้าบ แล้วจะลงเอยกันยังงัยเนี่ยคับ >> ติดตามต่อนะ
เด็กเรียน - - ยังไม่มาอีกเหรอ ไปตามถึงไหนกัน >> เมื่อวานไม่อยู่บ้านน่ะ ก็เลยไม่ได้มาต่อให้
EnvyElric - - รอ รอ รอ รอ รอ รอ เปนกะลังจัยให้นะคับผม >> มาแล้วๆ
@PeaZa@ - - ยังไม่มาอีกหรอ >> มาแล้วค๊า...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ผมออกตามหาเขาไปทั่วทุกทิศทุกทางทั่วทั้งบริเวณงาน แต่ก็ไม่เจอตัวชายหนุ่มเลยแม้แต่เงา จนชักเริ่มท้อ เพราะผมตามหาเขามานานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ถ้าไม่เจอเขาอยู่ในงาน ป่านนี้เขาอาจจะหนีกลับไปแล้วก็ได้ แล้วผมจะไปตามหาตัวเขาได้ที่ไหนอีกในลอนดอน!!
ผมคิดอย่างคนสิ้นหวัง เดินกลับไปงานปาร์ตี้ด้านหลังเวทีอย่างคนหมดแรง เพราะผมหายตัวมานานมากแล้ว ทั้งๆที่เป็นตัวหลักของงาน แต่ผมกลับไม่อยู่ร่วมฉลองด้วย มันไม่ค่อยจะดีนัก
แต่ในขณะที่ผมจะกลับเข้างาน ผมก็บังเอิญไปเห็นพวกคณะบริหารโมเดลลิ่งทยอยกันเดินออกมาจากห้องที่เป็นของส่วนบุคคล หรือจะเป็นการเจรจาทำสัญญากับบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ผมได้ยินมา!!
ผู้บริหารใหญ่ของโมเดลลิ่งผม มาดามซิลวีน กำลังพูดคุยอย่างเป็นกันเองกับคนผู้หนึ่งขณะเดินออกมา ผมจ้องมองคนๆนั้นอย่าอึ้งตลึง! ความหวังที่เลือนรางเริ่มกลับมาอีกครั้ง เมื่อคนที่เดินคุยมากับมาดาม เป็นคนๆเดียวกับที่ผมกำลังตามหาอยู่!
ผมตัดสินใจสะกดรอยตามพวกเขาไปในทันที จนกระทั่งถึงลานจอดรถ ชายวัยกลางคนท่าทางสุภาพคนหนึ่งยืนรอพวกเขาอยู่ด้านข้างรถสุดหรูสีดำมันเงาคันหนึ่ง ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจทันที เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นเปิดประตูด้านหลังให้ชายหนุ่มนั่งหลังจากบอกลามาดามซิลวีนเรียบร้อยแล้ว ไอ้หมอนั่นมันเป็นใครกัน!!
แต่ผมก็มีเวลาคิดได้ไม่นาน เมื่อเห็นรถคันนั้นได้ขับออกไป โดยมีมาดามยืนโบกมือลา ผมรีบวิ่งไปยังรถของผมทันทีอย่างรวดเร็ว เพื่อขับรถตามรถคันนั้นไป คราวนี้ผมจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหลุดมือผมไปได้อีกแล้ว!!
ผมขับรถตามรถคันนั้นไปจนถึงแถวชานเมือง แล้วรถคันนั้นก็ขับเข้าไปในประตูคฤหาสน์หลังใหญ่หายลับไป ผมจอดรถอยู่ข้างกำแพงคฤหาสน์ ลงจากรถแล้วเดินไปทางประตูคฤหาสน์ มองผ่านรั้วลูกกรงเข้าไป เห็นรถคันนั้นจอดสนิทอยู่หน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ แล้วชายหนุ่มก็เดินลงมาจากรถ เดินเข้าไปข้างใน
ถึงผมจะอยากตามเข้าไปก็คงทำไม่ได้ คฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้คงต้องมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนาแน่นอน ผมคงได้แต่เฝ้ารออยู่ข้างนอกนี่จนกว่าจะมีโอกาสอีกครั้ง
แต่ถึงอย่างไร วันนี้ผมก็ได้รู้แล้วว่าชายหนุ่มพักอาศัยอยู่ที่ไหนในลอนดอน ความหวังของผมเริ่มเด่นชัดขึ้นแล้ว!!
ผมนั่งรออยู่ในรถจับตามองประตูคฤหาสน์อย่างไม่คลาดสายตาตลอดทั้งคืนอย่างไม่ยอมหลับยอมนอน แม้จะเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลียเพียงไหนก็ตาม เพราะถ้าเกิดผมหลับขึ้นมา ในเวลาที่ผมนอนอยู่ เขาเกิดเดินทางออกไปจากที่นี่ล่ะ? ผมไม่อยากจะคิดเลย... ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมคงต้องรออีกนานกว่าโอกาสจะมาถึงอีกครั้ง
เพราะฉะนั้นผมจะไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปเด็ดขาด จะต้องคงสติเอาไว้ตลอดเวลา แล้วรอคอยโอกาสมาถึงเท่านั้น!
จนกระทั่งยามเช้ามาถึง แสงแดดอ่อนๆสาดส่องเข้ามาในรถผมอย่างอบอุ่น ผมมองดูนกตัวเล็กๆบินออกหากินยามเช้า ส่งเสียงร้องเสนาะหูอย่างเพลิดเพลิน ทันใดนั้นผมก็พลันได้ยินเสียงประตูคฤหาสน์เปิดออกอย่างช้า แล้วรถคันหนึ่งก็แล่นออกมา!!
ผมรีบหยิบหมวกปีกและแว่นตากันแดดในรถมาสวมใส่ทันที เปิดประตูลงจากรถ แล้วออกมายืนข้างตัวรถ รอจนกระทั่งรถคันนั้นเคลื่อนขับมาถึง
เมื่อรถคันนั้นขับใกล้เข้ามา ผมก็รีบโบกไม้โบกมือให้รถคนนั้นจอด ถึงผมจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนขับก็เถอะ แต่คงต้องลองเสี่ยงดู เป็นไงเป็นกัน! ผมได้แต่ภาวนาให้คนขับเป็นชายหนุ่มที่ผมเฝ้ารอ...
รถคันนั้นจอดลงใกล้ๆผม แล้วกระจกจากประตูที่นั่งด้านข้างคนขับก็ค่อยๆเลื่อนลงเปิดออก คนขับฉะโงกหน้าออกมาถามผม
“มีอะไรหรือครับ?” น้ำเสียงที่ผมแสนคิดถึงกับใบหน้าออกแนวหวานที่ผมเฝ้าคะนึงหา นั่นก็คือเขานั่นเอง! ผมแทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจซะตรงนี้เลย เพราะคำภาวนาของผมกลายเป็นจริงแล้ว ขอบคุณสวรรค์!!
“อะ...เอ่อ น้ำมันหมดครับ...” ผมรีบระงับความตื่นเต้นแล้วตอบเขาไป
“งั้นหรือครับ แล้วผมพอจะช่วยอะไรคุณได้บ้าง?” การยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือโดยไม่ตะขิดตะขวงใจของเขาทำให้ผมรู้สึกปลาบปลื้ม เขาช่างเป็นคนจิตใจดีเหลือเกิน... แต่ในทางกลับกันผมก็ไม่พอใจ เพราะชายหนุ่มไว้ใจคนง่ายเกินไป โดยเฉพาะคนที่ดูมีพิรุธและทำตัวลึกลับเช่นผมโดยการดึงหมวกปีกปกปิดใบหน้าและการใส่แว่นดำ
“ผมแค่ต้องการความเร่งด่วนครับ ผมแค่อยากรีบเข้าไปในตัวเมืองให้ทันนัดสำคัญเท่านั้น ให้ผมติดรถคุณไปได้ไหมครับ?” ผมพูดอย่างสุภาพให้เขาเกิดความไว้วางใจและยอมให้ความช่วยเหลือต่อผม แล้วทีนี้... แผนตระครุบกวางน้อยของผมก็จะเป็นอันสำเร็จ!! _________________จบตอน________________