ตอนที่ 56 แข่งขัน
...วันนี้ฝึกงานช่วงเช้าราบลื่นอย่างน่าใจหายครับ ส่วนหนึ่งคงเพราะปราศจากการโทรจิกของเจ้าตัวแสบ พี่ที่ทำงานด้วยท่าทางจะอารมณ์เสียเล็กน้อย รู้สึกหลังๆ มาแกจะมาวกวนอยู่ใกล้ๆผมเป็นเสร็จ มีข่าววงในมาว่า พี่คนนี้แหละเป็นคนคาบข่าวไปบอกเจ้านาย กะจะเอาหน้าเหมื่อนตัวเองทำงานดี พร้อมทั้งคอยดูแลเด็กฝึกงานเป็นอย่างดีทั้งๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับผมเลย พอช่วงพักเทียงผมทานข้าวเสร็จก็โทรรายงานแซนตามปรกติครับ ตอนนี้เจ้าแสบมันกลับบ้าน ไปหาอาม้า ผมเลยพอได้คุยกับม้าบ้าง พอม้ารู้เรื่องก็เอ็ดแซนเป็นการใหญ่ โทษฐานที่กวนเวลาผมทำงาน อิอิ สมน้ำหน้า
...พอเข้าช่วงบ่ายเป็นอาไรที่ทรมานมากครับ ไม่รู้ว่าพวกพี่ๆ เขาอยู่กันได้ไง ห้องแอร์เย็นกำลังพอดี หนังท้องตึงๆ ง่วงสุดๆ แล้วงานผมงานคีย์ข้อมูล ก็ทำไปเล่นเกมส์ไปให้ตื่นตัวอยู่เสมอ บางที่เล่นนานไปหน่อย รู้ตัวอีกทีก็มีสายตาเพ็งเล็งดีที่ไหวตัวทัน ก็แกล้งทำเป็นเกาหัวงงๆ ส่วนมือปิดหน้าจอเกมส์ แล้วแกล้งถามนู้นนี้ พี่ที่อยู่ใกล้ๆแทน 555 วิชามารล้นหลาม
...และแล้วก็ถึงเวลาที่รอคอย เวลาเลิกงานนั้นเองครับ ผมจัดการเก็บข้าวของตามปรกติ เดินคุยกับพี่ตามทางเดินจนมาเจอกลุ่มของข้าว ผมก็คุยกันมาเรื่อยๆ พวกผมเลือกที่จะลงบันไดแทนลงลิฟท์ครับ เพราะนาทีนี้มีแต่คนแย่งกันลง ผมตัดปัญหาเดินลงนี้แหละ ออกกำลังกายด้วย พอมาถึงทางออกก็มีอาตี๋มารออยู่แล้วครับ
“ว่าไงน้อง...” ข้าวทักขึ้น
“แซนครับ”
“ครับ น้องแซน”
“สบายดีครับ มารับพี่โอ๊ตนะ” แซนตอบพลางยิ้มร่า
“พี่โอ๊ตกลับห้องตนเองไม่เป็นเหรอครับถึงต้องมารับ” เอ็มสวนกลับ
“กลับเป็นครับ แต่กลัวว่าจะไม่ปลอดภัย” คำนี้เล่นเอาก้อยเคลื้มไปชั่วขณะ “ยิ่งโดยเฉพาะ อยู่กับคนอย่างพี่”
“อ่าวเห้ย หมายความว่าไงไอ้ตี๋”
“พี่คิดอย่างไงหล่ะครับ”
“เอ็ม เอ็มไปแหย่น้องเขาก่อนนะ” ก้อยออกตัวเร็วมาก
“ก้อยเข้าข้างมันเหรอ”
“เปล่า ก็ดูเอ็มทักน้องเขาดิ แล้วลองเทียบกับข้าวสิ ข้าวเป็นคนมีปัญหากับน้อง เขายังญาติดีได้ แล้วเอ็มเป็นอะไร”
“เห้ย แต่ข้าวเพื่อนเรานะ”
“ก็เพื่อนมันอโหสิแล้ว เพื่อนของเพื่อนอโหสิไม่ได้หรือไง” โอ้ ก้อยไฟท์ (เริ่มสนุก)
“เห้ย...แม่ง...”
“แม่ง...แม่งอะไรเอ็ม เอ็ม แม่งกับก้อยเหรอ”
“โอ้...” เอ็มเลิ่กลั่ก “เห้ยโอ๊ตเถียงแทนเราดิ”
“อ้าว... ไหง๋เป็นเราอ่ะ”
“ก็เห็นมีคนบอกว่า ผู้ชายไม่มีวันเถียงผู้หญิงชนะ ยกเว้นเกย์ กระเทย”
“อ๋าว...หลอกด่ากู” ผมตอบกวนๆ ก้อยมองตาเขียวใส่เอ็ม เอ็มชูมือยอมแพ้
“อีกนานไหมครับที่รักผมหิวแล้วนะ” แซนแทรก และประโยคนี้ก้อยแทบกรี๊ด (รับไม่ได้ที่แซนเป็นแฟนผม 555+)
“เออไปเหอะ” ข้าวเสิรมทัพ
“อืมๆ ไปแม๊ค เซนลาด ใกล้ๆ” ผมเดินนำ เอ็มเดินตามมาขยี้หัวแซนก่อนวิ่งแซงหน้าไป แซนวิ่งไล่กวด
“มันเล่นหมาบ้าไล่จับกันใช่ไหม” น้ำแซว ผม ก้อย และข้าว ฮา
...พบมาถึงเซนลาด สองคนนั้นท่าทางจะหิวมาก ก็เล่นวิ่งไล่กันตลาดทาง พอเหนื่อยก็พัก แล้วใครสักคนก็จะเริ่มใหม่ พอมาถึงแม๊คก็ไม่เลิกงานนี้สั่งแข่งกันอีก อยู่คนละเครื่อง สั่งชุดเดียวกัน อีกคนเพิ่มน้ำแก้วใหญ่ อีกฝ่ายไม่ยอมสั่งเฟรนท์ไฟร์กับน้ำแก้วใหญ่ อีกฝ่ายได้ยินสั่งพายเพิ่ม ก่อนโดนเกทัพด้วยเบิ้ลเบอร์เกอร์กับเฟรนท์ไฟร์ใหญ่ พวกผมก็ยืนดูอยากรู้มันจะจบตรงไหน เอ็มบ้านรวยมันสั่งไปมีตังคืจ่าย อันนี้ไม่มีใครสน แต่แซนนี้สิ ก้อยออกแนวเป็นห่วง แต่ผมไม่เพราะท่าทางม้าให้ตังค์มาเยอะ อังเปาเอ่ย และม้าต้องฝากตังค์มาให้ด้วย แน่นอนค่าอาหารที่แซนกำลังสั่งตั้งส่วนของผม งานนี้คนที่ได้ประโยชน์คือพวกผม เพราะที่ทั้งคู่สั่งกันนะตอนนี้เลี้ยงพวกผมได้สบาย
“พอเพียง เพื่อเพียงพอ” ผมพูดหลังจากที่เดินเข้าไปสะกิดแซน ท่าทางเอ็มก็ได้ยินเหมือนกัน ทั้งคู่จึงหยุด
...ส่วนผมพูดเสร็จก็ผละออกจากทั้งคู่ ไปหาโต๊ะกับคนอื่นๆ หลังจากที่นั่งรออยู่พักใหญ่ๆ แซนกับเอ็มเดินมาพร้อมกัน เบอร์เกอร์นานๆชนิด เฟรนท์ไฟร์ขนาดใหญ่ และน้ำแก้วใหญ่ อย่างละ 18 ชุด... พอมาถึงก็แข่งไปเอาซอส แซนซอสพริก เอ็มซอสมะเขือเทศ แข่งกันกดใครได้เร็วที่สุด ใครถือได้มากที่สุด พอมาถึงโต๊ะ เอ็มเปิดด้วยบิ๊กแม๊ค แซนด์เองก็ไม่ยอมเปิดบิ๊กแม๊ค พวกผมก็นั่งกินกันชิลๆ ดูกานแข่งขันกินวิบาก กินกันไปคนละ 2 ชิ้น หน้าก็เริ่มเปลี่ยนสี สรุปทั้งคู่กินกันไปคนละ 5 ชุด พวกผมสี่คน คนละ 2 ชุด ยกเว้นน้ำ แซนกับเอ็มพุงออกอย่างเห็นได้ชัด พวกผมนั่งเล่นให้ทั้งคุ่ย่อยกันอยู่พักใหญ่ กว่าจะลุกกันไหวกินเวลาไปเกือบชั่วโมง จะไปเดินก่อนก็ไม่ได้ มีเคืองกัน
...พอเดินกันได้พักใหญ่ รอบแซนลาดทุกชั้น (ยกเว้นชั้น 7 โรงหนัง) ผมกับแซนก็ขอแยกตัวกลับบ้าน คนอื่นๆ ก็เช่นกัน เอ็มกับแซนมีการวางมวยยกต่อไป ว่าจะชกที่ไหน (นัดแข่งกันอีก --*--) ผมเดินเล่นกับแซนนิดหน่อย
“ว่าไงหล่ะ อังเปาถลุงมันไหม” ผมทัก
“รู้ด้วยเหรอ”
“รู้ดิ ใช้เงินสะขนาดนั้นไม่คิดเก็บเลยหรือไง”
“คร๊าบ เก็บอยู่”
“เหรอ”
“เอาไปฝากก่อนมาไปรับนะ”
“เห้ย คิดได้ด้วย” ผมเหน๊บ
“555 ก็ใครไม่รู้สอนผมออมสะ”
“แล้วใครก็ไม่รู้ถอนเงินที่ออมมาใช้เที่ยวเล่นสะ”
“นะวันนี้กัดจริง”
“แน่นอน”
“ไม่ถามเหรอว่าได้เท่าไร”
“5 หลักใช่ป่ะ”
“อืม รู้ได้ไง”
“โกหกป๋าด้วยใช่ป่ะ”
“เห้ย ไม่ได้โกหก แค่ไม่พูด”
“รู้ได้ไง”
“รู้นิสัยก็รู้แล้ว อาม้าให้อังเปา พอพ่อถามก็เงียบ พ่อนึกว่ายังไม่ได้เลยให้อีก ได้ 2 ต่อ แล้วม้ากับป๋าก็ฝากอังเปาให้พี่ด้วยใช่ไหม”
“เห้ย รู้หมดเลยเหรอ ใครบอก”
“ไม่มีอ่ะ”
“ไม่เชื่อ งั้นได้เท่าไร”
“จริงๆ”
“พี่อยากรู้เหรอว่าได้เท่าไร”
“ไม่อ่ะ” ผมไม่อยากรู้จริงๆ ผมเกรงใจม้ากับป๋าขึ้นทุกวัน เข้าใจนะครับว่าเป็นประเพณีแต่นี้ไม่ใช้น้อยๆ เลยนะ แซนเองก็รู้แหละ เพราะตังค์สวนของผมอยู่ในบัญชีผมที่ป๋าเปิดให้ ส่วนบัตรผมอยู่ที่แซนครับ ผมเก็บให้แซนใช้ยามฉุกเฉิน ถอนได้ แต่ต้องรายงาน สมุดอยู่ที่ผม ผมจดลงสมุดตลอดว่าถอนอะไรบ้าง และเกือบทุกครั้งที่ถอนก่อน พอถามแล้วค่อยตอบนี้แหละเด็ก
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 56
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องเล่าหลังคอมพ์
...แหะๆ หวัดดีครับ หลังจากที่หายไปนาน ได้ข่าวว่าไม่คิดถึงนักเขียนกันเลย (แอบร้องไห้ดีใจ...ไม่ช่ายแหละ) ขอโทษผู้อ่านและติดตามทุกท่านด้วยครับ พอดีฝึกงาน ตามแผนที่วางกะว่าอีก 4-5 ตอนจะจบ ไปๆมาๆ ท่าทางอีกหลายต่อเลย เห้อ...อย่างที่ทราบกันนะครับ บางอาจจะยังไม่ทราบ ตอนนี้นักเขียนฝึกงานแล้ว อยากบอกว่าที่ทำงาน งานว่างมาก แต่ก็ไม่ได้แต่งเพราะไม่ได้เอาแล๊ปท๊อปไปครับ กลัวเอาไปแล้วเอาแต่เล่นเกมส์ เลยยังก่อนกลัวเสียหายภาพพจน์มหาวิทยาลัย กับเส้นสายที่เล่นเข้าไป 555+
...มาตอบคถามดีกว่าไม่ได้ตอบนาน เพราะช่วงนั้นโดนไวรัส เออก่อนตอบคำถาม อยากบอกว่าเครื่องโดนไวรัสครับ ดีนะที่เรื่องนี้อยู่ในเน็ต และมีข้อมูลอยู่ในไดร์ฟสำรอง ไม่งั้นคงไม่ได้ต่ออีกนาน 555+ โอเค ตอบกระทู้ดีกว่า
แซนด์ก้อยังน่ารักเหมือนเดิม
ไม่เสียทีโหวตให้เป็นตัวพระยอดเยี่ยม (แต่ไม่ได้ T T)
ตอบ...ขอบคุณครับ ขอบคุณที่รักในตัวละครของผมนะ อิอิหวังว่าจะรักต่อไปนะครับ
เข้าใจกันแล้วว เย้ ๆๆๆ
ตอบ...อิอิ
มาดันก้าบ
หายไปไหนแล้วก้าบเนี่ย
ตอบ...ไปฝึกงานครับ
แซนออกจะห้าวระห่ำไปหน่อยแต่ก็น่ารักนะ
ตอบ...แซนขายดีเนอะ
คิดถึงแล้วน๊า
ตอบ...ครับ เช่นกันครับ จุบุ๊ๆ
--**--
มาใหม่อ่ะ...รายงานตัว
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..... 
ตอบ...ขอบคุณครับ อิอิ ที่ยังกรุณาอ่านนิยายที่นานๆ อัพที และเงียบเหงา
เป็นกำลังใจให้โฟล์คเต่ากับการฝึกงานจ้า
แต่อย่าลืมแต่งอีกเลยนะ คิดถึงเจ้าแซนแล้ว (ส่วนโอ๊ต คิดถึงนิดนึง หุหุ)
ตอบ...ครับแต่งตอนใหม่ให้แล้วนะ หวังว่าชอบนะครับ
ไม่เป็นไรค้าบบบบ
รอด้ายคับผม
ตอบ...ครับผม น่าแกล้งให้รอนานๆนะคนนี้
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ตอบ...ครับผม ขอบคุณครับ
...ขอบคุณคอมเม้นท์หน้าเก่าๆ ด้วยนะครับที่ได้เอาขึ้นมาตอบ ณ ที่นี้ ไม่รู้จะเอาขึ้นอย่างไงอ่ะครับ แหะๆ
หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553 (อ่าน 344460 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก