หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553

[yowyow]

นอนห้องเดียวกันเลยหรอ???

 

[thaitanoi]

   ขอบคุณครับ

[melon_jung]

งานนี้กะใช้น้องหมาเป็นตัวช่วย....แต่เสียใจด้วยนะพี่โอ๊ต
น้องมะลิเค้าพัฒนาแล้ว...ฮ่าๆๆๆ....


เตรียมใจไว้เถอะ   

[kungyung]

  :z1:นอนห้องเดียวกันด้วย
เสร็จแน่ๆๆๆพี่โอ๊ต

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

จริงๆ ที่โอ๊ตก้อตัวสูงไม่ใช่หรอ??
ทำไมไม่รุกเองเลยหล่ะ
 

[namtaan]

นาทีทองของแซน
เข้าถึงห้องนอนเชียวนะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะจ๊ะ

[lizzii]

หมาบ้านนี้น่ารักจริงน๊า 555
สงสัย งานนี้พี่โอ๊ตเสร็จแน่ ๆ

[XTeND]

สวัสดีครับทุกท่าน รู้สึกไม่ได้มาอัพเลย 555+ รู้สึกช่วงนี้ไม่มีแรงบันดาลใจเลย อ่ะล้อเล่น ก็จะพยายามอัพให้ครับ ตอนใหม่แต่งไปได้เกินครึ่งแล้ว แต่พอดีคอมดับแล้วไม่ได้เซฟด้วย 555+ อยากบอกว่าเปิดเล่นเกมส์ทั้งวัน คอมไม่เป็นไร แต่พอพิมพ์นิยายเท่านั้นและดับเลย คอมเราน่ารักไหม ข้าน้อยเลยต้องมาขอโทษบรรดาแฟนทั้งหลาย และขอเส้นด้วยรูปขอรับ วาดสดๆสแกนเสร็จใหม่ๆเลยทีเดียว เชิญทัศนาครับ

รูปแรก น่ารักๆ แต่รู้สึกว่าโอ๊ตเหมือนผู้หญิงมาก เป็นรูปพื้นหลังหน้าจอ คำถามคือยี่ห้ออะไร รุ่นอะไร สีอะไร และของใครครับ อิอิ



รูปที่สอง ติดเรทนิดส์หนึ่งอ่ะ อิอิ เป็นความเดิมจากตอนที่แล้วจำได้ไหมเอ่ย

ชอบไม่ชอบอย่างไงบอกกันด้วยนะขอรับ วันนี้ บะบายยยยยย

[namtaan]

อ้ะๆๆๆ มีของฝากด้วย
รูปน่ารักดีนะ
รูปแรกเนี่ยโอ๊ตหน้าหวานดีแท้
รออ่านตอนต่อบ้านสวนนะจ๊ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

รูปน่ารักจังเลยครับ
ว่าแต่คนไหนโอ๊ตคนไหนแซนด์เหรอ??
55555 แบบว่าโง่อ่าคับ อย่าว่ากันเน้อ
รอต่อไปครับ
ป.ล. ให้กำลังใจคนเขียน 1 ที 

[XTeND]

ตอนที่ 25 เยี่ยมบ้าน...ชมสวน เฟส 2

...วันนี้ที่บ้านผมทานข้าวที่บ้านครับ ที่บ้านผมนานๆทีจะทำกับข้าวทานกัน วันนี้แม่ผมโชว์ฝีมือตนเองเต็มที่ ความจริงแล้วเพื่อนๆในห้องผมได้รับอานิสงค์กันตั้งแต่ปี 1 อาหารวันนี้มี น้ำพริกปลาร้าแกล้มผักต้มและผักสด หมูผัด ปลาทับทิมทอด และแกงเขียวหวานไก่

“โห้ ของกินเยอะแยะเลย น่ากินทั้งนั้น อิอิ” ไอ้แสบทัก ทำท่าทางเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสา(เหมือนเด็กในโฆษณาผงชูรส)

“ของกินน่ากิน ก็ต้องกินให้เยอะๆนะจ๊ะ” แม่ผมพูดท่าทางดีใจ

“ไปโอ๊ต ไปกินข้าว” พ่อชวนผม ผมไม่ค่อยยากไปเลย ไม่ยากร่วมโต๊ะกับเด็กที่พยายามแอ๊บแบ๊ว พอมาถึงโต๊ะอาหารผมเริ่มลงมือทาน ไม่อยากสนอะไร

“อร่อยไหม” แม่ผมถามแซนหลังจากมันชินแกงเขียวหวาน

“อร่อยครับ อร่อยมากเลยครับคุณป้า”

“ทานเยอะๆนะ ลองน้ำพริกสิ”

“ครับๆ ใจดีแบบนี้ผมขอให้เป็นแม่ผมอีกคนได้ไหมครับ” เห้ย...แม่ตู

“อุ้ย ปากหวาน”

“ได้ไหมครับคุณพ่อ”

“เอาสิ” พ่อผมตอบอารมณ์ดี มันเล่นของแน่ๆ

...หลังจากทานข้าวเสร็จเจ้าแซนก็เสนอตัวเข้าไปช่วยล้างจาน ทำคะแนนเต็มที่ แต่ต้องยอมรับว่าแซนมันเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดี ผมช่วยเก็บของเติมน้ำเข้าตู้เย็นเสร็จก็นอนลงบนโซฟาตัวใหญ่ดูทีวีที่ห้องรับแขกกับพ่อ พ่อผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวโปรดของท่าน ไม่นานนักแม่และแซนก็เดินเข้ามาร่วมวง

“โอ๊ตนั่งดีๆ สิลูกให้น้องเขานั่งด้วย” แม่เอ็ดผม ใช่สิมีลูกรักคนใหม่แล้วนิ ชิชิ

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่ผมนั่งได้” ว่าแล้วมันก็มานั่งตรงช่องที่ว่างอยู่

“ไม่ได้เรื่องจริงๆ ลูกคนนี้”

“โห้แม่อ่ะ ปรกติโอ๊ตก็เป็นแบบนี้ไม่เห็นบ่นเลย” ผมตัดพ้อ

“พี่เขาเหนื่อยนะครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ” มันแก้ตัวให้ผม “จะว่าไป วันนี้ที่คุณแม่ชวนผมมาวันนี้มีเรื่องอะไรอยากจะคุยหรือเปล่าครับ” แซนถามคุณแม่ผม

“ก็ไม่หรอกจ๊ะ เห็นแซนอยู่คนเดียวเลยชวนมาเที่ยวในเมืองบ้าง”

“ไม่ได้อยากโชว์ที่ตัวเองฝึกหมาได้เหรอ” ผมแซว

“เอ๊ะ ลูกคนนี้นิ” แม่ผมเอ็ดผมอีกทีก่อนเชิ่ดใส่

...ผมไม่ได้นั่งดูทีวีจริงๆจังๆแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี้ย เพราะทุกครั้งที่ผมทำงานทุกอย่างต้องเงียบ ดังนั้นผมจะไม่เปิดอะไรเลยนอกจากแล๊ปท๊อปที่ผมใช้พิมพ์งาน และแล๊ปท๊อปผมจะไม่เปิดโปรแกรมใดๆหรือต่ออินเตอร์เน็ต เพราะไม่ต้องการเสียสมาธิ ตอนนี้ผมมานั่งดูทีวี ดูโฆษณา แต่หัวผมเริ่มวิเคราะห์หาสาเหตุวิเคราะห์สิ่งต่างๆไปเรื่อย และพยายามเอามันเข้าสู่เนื้อหาที่เรียนมา จนผมเริ่มตั้งคำถามกับตนเองว่าเรียนมากไปหรือเปล่า รู้สึกเหมือนตนเองเป็นพวกย้ำคิดย้ำทำแปลกๆ ผมเริ่มปล่อยวางตนเองนั่งดูเพื่อหาความบันเทิงไปเรื่อยๆ จนได้เวลาพ่อแม่ผมเริ่มเข้านอน พ่อแม่ผมจะว่าเป็นคนบ้านนอกก็ไม่ผิด นอนเร็วมากบางวันข่าวจบก็นอนกันแล้ว พวกท่านว่าละครน้ำเน่าไร้สาระ เว้นแต่นักแสดงที่ท่านชอบนั้นแหละถึงจะดู(ละครที่ท่านดูน้ำเน่ากว่าบ้างเรื่องที่ผมติดเสียอีก) พอพวกท่านแยกตัวไปนอนผมก็เริ่มไล่ช่องหาหนังดูไปเรื่อยๆแล้วไล่แซนให้ไปนั่งที่อื่น ผมนั่งดูหนังเก่าๆที่เคยดูมาแล้วจนเวลาล่วงเลยถึงเที่ยงคืนกว่าๆ

“พี่โอ๊ตนอนยัง”

“ยังไม่ง่วง เราง่วงแล้วไง”

“ยังหรอกแค่ถามเฉยๆ”

“เบื่อเหรอ”

“เปล่าแค่ถามจริงๆ จะว่าไปอาหารอร่อยดีเนอะ”

“เอาน้ำพริกกลับหอไหมละ”

“ไม่เอาอ่ะ”

“ทำไมอ่ะ”

“ผมไม่กินปลาล้า”

“เห้ยวันนี้ก็กินไปเยอะนะ”

“ก็ไม่อยากให้เสียน้ำใจ แม่เขาอุตสาห์ทำให้”

“กินคนเดียวครึ่งถ้วยนี้นะ”

“นั้นแหละโชคดีที่ไม่มีกลิ่น”

“แปลกคน”

“อ่ะนะ” ท่าทางวันนี้มันอารมณ์ดีครับ มันนั่งอมยิ้มของมันไปเรื่อย

“เป็นอะไรหรือเปล่าแซน”

“เปล่าพี่ทำไมอ่ะ”

“เห็นแกนั่งอมยิ้มตั้งแต่เมื่อกี้แหละ”

“ก็ได้อยู่กับคนที่รักอ่ะเลยอารมณ์ดี”

“น้อยๆหน่อย”

“อ่ะนะพี่ไม่รู้สึกเหมือนผมเหรอ”

“ตรงกันข้าม อย่างสิ้นเชิง”

“อ่ะนะ โหดร้าย” ว่ามันก็งอน “พี่โอ๊ตไม่หนาวเหรอ”

“ไม่อ่ะ หนาวก็ปิดพัดลมดิ”

“ปิดแล้ว”

“ปิดแล้วยังหนาวเหรอ ป่วยหรือเปล่า”

“ไม่อากาศมันเย็นอ่ะ” มันก็เย็นจริงๆ แต่ผมเฉยๆนะ “ไปนอนด้วยได้ป่ะ”

“จะมานอนทำบ้าอะไร”

“ก็หนาวอ่ะ”

“แล้วพี่จะหนุนอะไร”

“ที่วางแขนไง นะ นะ” แซนทำสายตาอ้อนวอน เห็นแล้วใจอ่อนทุกทีสิตู

“เออ” ผมขยับตัวให้ มันไม่รอช้ามานอนข้างๆผมทันที ผมกับแซนนอนดูหนังไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าเด็กแสบมันจะเงียบผิดปรกติ

“แซน”

“...”

“แซน”

“...”

“แซน” ผมเริ่มส่งเสียงดัง

“ฮืม”

“เห้ยถ้าง่วงก็ไปอาบน้ำนอนสะ”

“ครับ” ว่าแล้วมันก็ยอมขึ้นไปอาบน้ำแต่โดยดี ผมนอนดูทีวีต่อไปสักพักจนหนังจบ ตอนนี้เวลาก็เกือบๆตีหนึ่งแล้ว ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวเข้านอน (ผมเอาของออกมาเตรียมตั้งแต่ตอนเย็น) พอเข้าห้องนอนเตียงของผมว่างเปล่า แซนไม่อยู่ตรงที่นั้น ผมเปิดไฟดูเพื่อความแน่ใจ แซนไม่อยู่จริงๆ ผมมองไปที่โต๊ะกระเป๋าของแซนก็ยังอยู่ เสื้อผ้าที่ใช้แล้วก็อยู่ แล้วตัวแซนหล่ะอยู่ไหน ผมเดินเข้ามาหาในห้องจึงได้คำตอบ แซนนอนที่พื้นครับ พื้นเปล่าๆแคบๆ

“แซน” “แซน”

“ครับ...”

“ทำไมไม่นอนบนเตียง”

“พี่นอนบนเตียงเถอะผมเกรงใจพี่”

“ขึ้นไปนอนบนเตียงปะ” นี้ผมเอาลูกชาวบ้านมาทรมานหรือเปล่า แซนลุกแบบกึงหลับกึงตื่น พอหัวถึงหมอนก็หลับต่อ มันนอนอย่างไงของมัน พื้นไม้แข็งๆ เย็นๆ และแคบๆ ผมจัดการปิดไฟและเข้านอนตามปรกติ ผมนอนได้ไม่นานมันก็มากอดผม เอาว่ะอยากกอดก็กอดไป โดนกอดทุกเช้าอยู่แล้วเริ่มชิน

...ตอนเช้าที่มืดครึ้มเพราะหมู่เมฆกั้นแสงอาทิตย์ไว้ อากาศเย็นๆหลังฝนตก ผมนอนอยู่ที่เตียงยังไม่อยากตื่น ความขี้เกียจเริ่มเกาะกินในตัวผม ผมลืมตามองบรรยากาศรอบๆ รู้สึกแปลกตานิดๆ เออลืมไปเรากลับมานอนบ้านนี้หว่า ผมดูนาฬิกา 8 โมงแล้ว กลับมานอนบ้านแล้วเมื่อคืนแซนนอนกอดผมทั้งคืน นอนกอดผมทั้งคืน...เหรอ เวรแล้วไง เพราะทุกเช้าแม่บ้านจะเข้ามาทำความสะอาดบ้าน โอ้ไม่นะ ถ้าเขาคงเห็นผมกับแซนกอดกัน... แล้วถ้าเรื่องนี้ถึงหูแม่ งานนี้เพื่อนๆผมเตรียมกินกระเพาะปลาได้เลย ผมมองดูรอบๆเตียง แซนไม่อยู่แล้ว สงสัยโดนเรียกไปคุยแน่ๆ แล้วถ้าแซน ยอมรับกับแม่ผมว่าแซนจีบผมงานนี้ตาย ตายอย่างเดียว ผมกระโดดลงจากเตียงแล้วค่อยๆเดินลงบันไดมาดูลาดเลา วันนี้รู้สึกว่าที่บ้านเงียบแปลกๆ ผมมองไปที่โต๊ะทานข้าว แม่และแซนอยู่ตรงนั้น บรรยากาศตรงนั้นมาคุสุดๆ แม่นั่งอยู่ตรงข้ามกับแซนนั่งมองดูแก้วกาแฟของท่าน ส่วนแซนนั่งก้มหน้าอยู่ตรงนั้น

...เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน

“อ่าวแม่” ผมทักตามปรกติ พยายามไม่มีพิรุธใดๆ

“ไงตัวดี ตื่นมาก็ดีมาคุยกับแม่หน่อยสิ” โอ้แม่เจ้า มาคุจริงๆ แซนมองหน้าผมก่อนก้มหน้าลงอีกครั้ง งานนี้สงสัยแม่รีดเลือดออกจากปูได้สำเร็จ ผมนั่งลงข้างๆแซน “ที่แซนพูดจริงไหม”

“ที่แซนพูด?” ผมทวน พูดเรื่องไรลูกจะรู้ไหม หรือสิ่งที่ผมกลัวเป็นจริง “เออ คือ...”

“อ่าวว่าไง จริงไหม”

“จริงครับ” เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่ 25

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สบายดี

...สบายดีครับเพื่อนๆ 555+ หลังจากที่อู้งานไปหลายวัน แต่ก็แก้ตัวให้แล้วนะด้วยรูปอ่ะ 555+ ไม่ค่อยมีเม้นท์เรื่องรูปเลย...น้อยใจอ่ะ(น้อยใจมากกว่าที่มีคนไม่รู้ว่าคนไหนโอ๊ต คนไหนแซน ใครรู้เฉลยหน่อยเร็ว) ตอนนี้ต้องยอมรับจริงๆว่าเริ่มหมดมุขแล้ว คิดถึงแต่ตอนจบ ผมไม่ทราบนะว่าคนแต่งคนอื่นๆทำอย่างไง แต่ผมคิดจากจุดจบจบก่อนแล้วค่อยคิดจุดเริ่มเรื่อง 555+  บางอย่างก็แต่งสดคิดได้แต่งเลย และที่ผ่านมาหลายๆตอนก็ด้นสดมาสนุกมาก หลายคนจะรู้สึกเลยว่าช่วงนี้แซนไม่ค่อยได้มีส่วนในการดำเนินเรื่องเลย เพราะไม่รู้จะให้แซนดำเนินช่วงไหนดี บางช่วงที่แต่งให้แซนดำเนินเรื่องก็ลบออกเพราะมันดูมากไป สรุปตอนนี้โอ๊ตเลยบินเดี่ยว 555+

...เท่าที่อ่านมาหลายๆเม้นท์ เห็นคนต้องการฉาก NC เยอะมาก แต่ผู้แต่งขอแสดงความเสียใจ ณ ตรงนี้ เพราะจะไม่มีฉาก NC จนกว่าจะจบ แต่ถ้าจบแล้วฉาก NC อาจจะมีเยอะจนเอียน ล้อเล่น 555+

...ช่วงนี้ผู้แต่งไม่ค่อยได้ทำอะไรมาก ดูแต่ทีวี เล่นเกมไปวันๆ ทั้งๆที่รายงานและการแต่งนิยายจี้มาติดๆ อย่างที่บอก ไม่มีแรงบันดาลใจเลย ใครก็ได้มาเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้แต่งที่(ไม่ต้องมาติมากก็ได้ เป็นแบบอย่างให้รู้ว่าไม่ค่อยสนใจสิ่งที่ผู้แต่งบอกแต่ต้น เช่น เรื่องนี้เป็นนิยายมิใช่เรื่องจริง มันเป็นเรื่องเพ้อฝัน เรื่องเป็นการรวมจุดเด่นของ 2 มหาวิทยาลัยเข้าด้วยกัน อะไรประมาณนี้)

...เอาเป็นว่าผู้แต่งอ่านทุกเม้นท์นะครับ แต่ไม่ได้ตอบเพราะยังมีปัญหากับการอัพอยู่ ไม่สะดวกมากมาย ถ้าระบบปรกติแล้วจะเม้นท์เหมือนเดิม

รัก

โฟล์คเต่า (ผู้แต่ง)

ป.ล.

...โอ๊ตคฝากถามว่าทำไมชอบเชียร์ให้แซนข่มขืนโอ๊ตจัง 555+

[หอยทาก]

มาแว้วคร้าบ จิ้ม จึ่ก จึ่ก
ว่าแต่เรื่องที่แม่เรียกไปคุยนี่เรื่องอะไรหว่า
จะใช่แน่เร้อเรื่องนอนกอดกันอ่ะ อิอิ
แอบมีลูกเล่นไรป่าวนิ
= w =

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

พี่โอ๊ตเกตไปคนละเรื่องรึเปล่า 

[kungyung]

อ๊ากกกกกกกกกก!!!
แล้วคุณแม่พี่โอ๊ตเค้าพูดอะไรกะแซนอ่ะ
อยากรู้จริงๆๆเล้ยยยยยย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โฟล์คเต่ากลับมาต่อเด๋วนี้เลยนะครับ
ทำแบบนี้บาปรู้ป่าว
5555555

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
แหมๆ มาแหย่ให้ตกใจเล่นๆแหงเลยเนี่ย 555+
เสียดายจังเมื่อไหร่จะได้อ่านตอนแซนจับกดซะทีนะเนี่ย
อ่านแล้วแบบพี่โอ๊ตแอบใจแข็งอยู่เลย
ส่วนเรื่องรูปน่ารักได้ใจมากมาย
มือถือไม่แน่ใจว่ารุ่นไร แต่น่าจะเป็นของ โมโต สีดำ ขอไอ้แซนชัว
แล้วจะรออ่านต่อนะ อิๆ

[namtaan]

อ้าววววววววว โอ๊ต "จริงครับ" จริงอะไรหละเนี่ย
เดาไปเอง ตอบเรื่องไหนไปนั่น
สงสัยมีพลิก
รอลุ้นตอนหน้าดีกว่า
บวก 1แต้มจ้า

ปล ตอนนี้พิมพ์ผิดเยอะนิดนึงนะ รีบเปล่าเอ่ย เช่น
"ความจริงแล้วเพื่อนๆในห้องผมได้รับอณิสงค์กันตั้งแต่ปี 1 อาหารวันนี้มี น้ำพริกปลาล้าแกล้มพักต้มและพักสด"

"ความจริงแล้วเพื่อนๆในห้องผมได้รับอานิสงส์กันตั้งแต่ปี 1 อาหารวันนี้มี น้ำพริกปลาร้าแกล้มผักต้มและผักสด"

"ผมกระโดดลงจากเตียงแล้วค่อยๆเดินลงบันไดมาดูลาดลาว"

"ผมกระโดดลงจากเตียงแล้วค่อยๆเดินลงบันไดมาดูลาดเลา"

ตามนี้จ้า

[melon_jung]

โอ๊ตตอบไปก็ยังไม่รู้เลยนะว่าคุณแม่ถามเรื่องอารายเนี่ย
เด๋วก็ได้ไปกันคนละเรื่องหรอก...อิอิ

มือถือ...คิดว่าเป็นของแซนอ่ะ...คิดว่าอย่างแซนน่าจะชอบ
ที่จะเห็นรูปตัวเองกะพี่โอ๊ตที่หน้าจออ่ะ

[gboy]

คนละเรื่องเดียวกันแหงๆ
ชักสนุกแล้วสิ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

"จริงครับ"

เร็วไปไหมจ้ะ คิดก่อนพูดนิดนึงก็ดีนะ

เรื่องพิมพ์ผิดนี่ มีคนเค้ามาบอกแล้วก็กลับไปแก้ด้วย เวลารวมเล่มจะได้ไม่ผิดพลาดประการใดอีก
บอกแล้วให้ส่งมาให้ตรวจ งี้แหละ

ตอนนี้เพื่อนๆ หนีไปตจว. หมดเลย ไม่มีคนชวนกินข้าวด้วย ที่จริงมีนัดกับเพื่อนคนนึงที่ห้องอยู่แถวสะพานควายแล้วมันน.น. เคยน้อยกว่าแกจนตอนนี้มากกว่าแกหลายเท่า มันนัดกินก๋วยเตี๋ยวเรือที่อนุสาวรีย์ชัยฯ แต่มันดันลืมหนีไปเที่ยวที่อืนก่อนอีก ไอ้สารเลว 

หิวอ่ะ อยากกินชูกิชิบุฟเฟ่ย์ เพราะยังไม่เคยกิน

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.คงต้องไปเดินโลตัสประทังหิว

[m_monkey019]

โอ้ยยยยยยยยยแล้วแม่ถามว่าไงละเนี้ยะ
คำถามก็ยังไม่เตลียร์ ก็ตอบไปได้นะคนเรา
หยุดคิดบ้างก็ได้

คำถาม คำตอบนี้ คนละเรื่องกันหรือป่าวอะ
สงสัย

[XTeND]

โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย ค้างมากมาย

เอ้...คุณแม่ถามอะไรน่า งง งง คำถามเดียวกับที่โอ๊ตคิดไหมเอ่ย

อันนี้ผู้แต่งก็ไม่รู้ครับ ตอนนี้ด้นสด + หมดมุข ทำอย่างไงดี

เอาเป็นว่าใครตอบคำถามที่ถามไว้ในรีที่ 367ได้ จะอัพตอนที่ 26 ให้แล้วกัน

เป็นของรางวัลกับความพยายามที่อุตสาหจำได้ว่า ใครใช้มือถือนั้น(ตอบถูกเยอะ)

แต่รุ่นกับยี่ห้อนี้สิ ยังไม่มีคนถูกเลย อยู่ตอนแรกๆ เลยอ่ะครับ ใบ้ให้ หน้าแรกเลยอ่ะ 555+ (พยายามเข้านะ)

เรื่องสีอะไรเคยบอกอยู่นะ อิอิ ...แต่หยวนๆแหละกาน

ป.ล.

มีคนถามว่า ในรูปที่จูปกัน คนไหนโอ๊ต คนไหนแซน ช่วยบอก พ่อ ฟิโช่ หน่อยเร็ว อิอิ

[4559]

คนละเรื่องเดียวกันแหงๆ



ช่ายป่ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

^
^
ก็ไไม่แน่นะครับ
อาจจะเรื่องเดียวกันก้อได้
ถ้าเร่ืองเดียวกันจะได้มีรสชาติในชีวิตหน่อยไงคับ
อิอิ

[Cha Ris Ma]

ตอบ น่าจะเป็นไอสกรีมกะทิ ของแซนสีขาว ไม่แน่ใจยี่ห้อ

แต่ขอเดาว่า LG kF350

ถูกป่าว


อ่านทันซะที มาต่อตอนที่ 26 เร็วๆนะ

ลุ้นๆ   

[XTeND]

ตอนที่ 26 เหนือความคาดหมาย

...วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษอาจเพราะแปลกที่ด้วยแหละครับ สรุปเมื่อคืนผมนอนกอดกับพี่โอ๊ตตั้งแต่เมื่อไรหว่า ผมมาอยู่บนเตียงได้ไง งง เอาเถอะ อิอิ ผมรู้สึกว่าทุกวันนี้ผมตื่นมาโดยมีพี่โอ๊ตอยู่ในอ้อมแขนถือเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว นอนกอดแทบทุกวัน แต่มันก็น่าแปลกที่ไม่รู้สึกเบื่อกลับชอบเสียอีก ชอบมากๆ 555+ ออกแนวโรคจิตแล้วสิตู ผมตื่นมาจะเปิดทีวีดูก็เกรงใจ จะลงไปข้างล่างก็กลัวหมาของพี่โอ๊ต น่ารักนะแต่ไม่หน้าไว้ใจ สรุปผมนอนเล่นอยู่บนเตียงไปเรื่อยๆ

...แอ๊ด...

“สวัสดีครับคุณแม่”

“อ่าวตื่นแล้วเหรอ” คุณแม่ทักขึ้น

“ครับ มีอะไรเหรอครับ”

“เปล่าแม่มาดูว่าลูกแม่ตื่นหรือยัง”

“ครับ”

“ไปตลาดกับแม่ไหม”

“ไปครับ”

...หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปรอข้างล่าง ผมนั่งเล่นอยู่กับหมาลิสักพักคุณแม่ก็ลงมา ผมกับคุณแม่พี่โอ๊ตไปตลาดเช้าด้วยกัน ตลาดเช้าที่นี้ใหญ่ดีครับเท่าที่เดินดูข้าวของก็ไม่แพงถ้า(อา)ม้ามา (อา)ม้าคงชอบน่าดู

“แซนกินอะไรไหมลูก” แม่พี่โอ๊ตถามขึ้น

“ไม่อ่ะครับ”

“เอางี้ ลูกเดินเล่นแล้วกัน พอเสร็จแล้วมารอที่รถนะ อ่ะนี้” แม่ยื้นตังค์มาให้ 100 บาทครับ

“ไม่เป็นไรครับแม่”

“เอาไปซื้อขนม” ผมต้องรับโดยปริยาย ผมกับคุณแม่แยกทางกัน ผมนั่งคิดไม่ตกว่าจะเอาไงดี สรุปกินเต็มที่ กับซื้อของให้พี่โอ๊ตด้วยแหละกัน พอเอาเข้าจริงเยอะแยะมากมายจนเลือกไม่ถูก สุดท้ายไม่ได้ซื้อครับ (อันที่จริงผมซื้อขนมทานบางแต่ใช้ตังค์ตัวเอง) ผมมายื่นรอคุณแม่อยู่ที่นัดหมาย ไม่นานคุณแม่ก็มาหอบของมาพะรุงพะรัง ผมชนขนขึ้นรถก่อนกลับบ้าน พอมาถึงแม่บ้านก็มาทำความสะอาดบ้านพอดี แม่แนะนำให้รู้จักพี่กุ้งแม่บ้านบ้านพี่โอ๊ต

“คุณแม่ครับ” ผมเรียกคุณแม่พอช่วยกันขนของเข้าบ้านเสร็จ

“ว่าไงจ๊ะ”

“นี้ครับ” ผมยื่นตังค์ 100 บาทคืน

“อ่าวไม่ได้ทานอะไรเหรอ”

“ครับ...เดียวรอทานพร้อมพี่โอ๊ตดีกว่าครับ”

“งั้นก็ดี...แซนเดียวแม่ขอคุยด้วยหน่อยสิ”

“ครับ” คุณแม่เดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมถ้วยกาแฟ แม่บ้านก็เริ่มไปทำงานของตน ผมนั่งลงตรงข้ามท่าน

“แซนคิดอย่างไงกับพี่โอ๊ต” ผมอึ้งในคำถาม ทำไมคุณแม่ถามแบบนี้ แล้วผมจะตอบอย่างไง ผมนั่งคิดพยายามหาคำตอบที่ดีที่สุด ปลอดภัยที่สุด

“อ่าวแม่” พี่โอ๊ตทักขึ้น มาได้จังหวะพอดี

“ไงตัวดี ตื่นมาก็ดีมาคุยกับแม่หน่อยสิ” พี่โอ๊ตเดินลงจากบันไดท่าทางไม่ทุกข์ร้อน อย่ามาพี่ อย่ามา พี่กำลังก้าวขึ้นกิโยติน “ที่แซนพูดจริงไหม” คุณแม่พี่โอ๊ตพูดขึ้น แต่เดียวผมพูดอะไรตอนไหน

“ที่แซนพูด?” พี่โอ๊ตทำหน้างง ผมพยายามมองตาบอกใบ้ แต่พี่แกอึ้งไม่หาย “เออ คือ...”

“อ่าวว่าไง จริงไหม”

“จริงครับ” พี่โอ๊ตตอบ ผมดีใจนะ แต่ตอนนี้เสียวหัวแตกมากกว่า

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...เป็นไงเป็นกัน ใครพูดเรื่องอะไรไม่รู้ 555+ เราเด็กรุ่นใหม่คิดด้านบวกเข้าไว้ อาจเป็นเรื่องที่เรานอนตื่นสายก็ได้ 555+

“เมื่อคืนแม่เห็นแซนกับโอ๊ตนอนกอดกัน” คำพูดหนึ่งประโยคที่มีความหมายนับพัน สำหรับผมมันหมายถึงการที่ใครสักคนเอาปืนมาจอยิงผมจากข้างหลังแบบไม่รู้ตัว มันชาไปทั้งตัว ไม่รับรู้สิ่งใดอีกเลย

“คุณแม่เห็น” แซนทวน

“อืม...ใช่ เมื่อคืนแม่ลุกมาเข้าห้องน้ำ เลยแวะไปดูว่านอนกันหรือยัง แม่เลยเห็น” แม่พี่โอ๊ตเงียบไปพักหนึ่ง “ตอนแรกแม่ก็คิดว่าแม่คงคิดมากไปเอง แต่ผู้ชายสองคนนอนกอดกัน มันคงไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นบ่อยๆ และแม่รู้จักโอ๊ตดี โอ๊ตเป็นคนหวงตัวไม่ชอบให้ใครกอด และไม่ชอบกอดใคร” อันนี้จริงครับ ผมยังไม่ค่อยกอดแม่ตนเองเลย อายอ่ะ “ถึงแม้นเมื่อคืนโอ๊ตไม่ได้กอดแซน แต่ยอมให้กอดแม่ว่ามันแปลกๆ เลยอยากถามให้รู้ความ เอาเป็นว่าแม่คงไม่ห้าม แต่แม่อยากให้ทั้งสองคนคิดดีๆก่อนทำอะไร และอย่าให้พ่อรู้เรื่อง เรื่องนี้แม่ไม่รับผิดชอบ เพราะแม่เองก็ทำใจไม่ได้” แม่อธิบาย

“แม่ครับ...ผมกับพี่โอ๊ตเป็นแค่พี่น้องกันจริงๆนะครับ” แซนพยายามปกป้องผม

“แม่ไม่รับฟังเพียงคำพูด แม่ขอดูทีการกระทำ ถึงบอกให้ทั้งสอง คิดก่อนทำ” แม่ผมบอก “แม่ทำงานก่อน ทั้งสองไปนั่งดูทีวีก่อนก็ได้” แล้วแม่ผมลุกจากไปทิ้งแก้วกาแฟที่ยังเต็มอยู่ไว้ที่เดิม พวกผมไม่ไปไหน นั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวเหมือนหุ่นสต๊าฟ จนเวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยง

“อ่าวทั้งสองคน ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ เดียวไปทานข้าวกลางวันกัน” แม่ผมสั่ง เราทั้งคู่ลุกไปตามคำสั่ง

...ตอนกลางวันที่บ้านผมกับแซนไปทานก๋วยเตี๋ยวกันครับ ตอนนี้ผมกับแซนพยายามทำตนเองเป็นปรกติที่สุด ร้านก๋วยเตี๋ยวที่ไปเป็นร้านยกพื้นสูงครับ นั่งทานกับพื้น บริเวณโดยรอบพื้นยกสูงสามารถห้อยขาได้(คนในจังหวัดรู้จักดี ไม่ขอเอ่ยชื่อจังหวัด 555+) มันแปลกดีครับบริเวณนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวแบบนี้ 3 ร้าน แล้วอยู่ติดกันทั้ง 3 ร้าน แทนทีร้านนึ่งจะขายข้าว ร้านนึ่งขายก๋วยเตี๋ยว ร้านนึ่งขายผัดไทหรืออะไรก็ว่ากันไป แต่ทุกร้านขายก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย(ก๋วยเตี๋ยวต้มยำนั้นแหละ)

“พ่อตอนบ่ายโอ๊ตไป ม. นะ”

“ไปทำไม” พ่อผมถามขึ้น

“ไปทำธุระ จะได้ไปส่งแซนด้วยทีเดียว” ผมตอบ อีกอย่างผมบอกแซนว่า ให้แซนพักคืนเดียวครับ

“อ่าว โอ๊ตไปทำธุระก็ไปสิ ให้แซนรอที่บ้านก็ได้” แม่ผมแทรก

“แม่ครับแซนไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา แซนเอามาแค่วันเดียว”

“อ่าวทำไมแบบนั้นล่ะลูก”

“ก็พี่โอ๊ตบอกให้แซนอยู่วันเดียวอ่ะครับ”

“หา!!! ว่าไงนะโอ๊ต” เอาขี้มาตูแล้ว

“เออ...พอดีแซนมีธุระพอดีนะแม่เลยเห็นว่าสะดวกดี” ผมแถ

“แซนไม่ต้องกลับ เดียวใส่ชุดโอ๊ตก่อนก็ได้ ตัวพอๆกันน่าจะใส่ได้ หรือถ้าโอ๊ตไป ม. ก็ให้โอ๊ตไปเอาเสื้อผ้าให้ แม่บอกโอ๊ตว่าให้แซนมาอยู่ที่บ้านสุดสัปดาห์นี้” แม่ผมค้าน

“โห้ งั้นโอ๊ตไม่ไป ม. แหละ”

“อ่าวทำไมอ่ะ” แซนแทรก

“ขี้เกียจ” ผมตอบสั้นๆ

...หลังจากทานข้าวเสร็จพวกผมก็ไปเดินห้างสรรพสินค้ากันต่อ ตากแอร์เย็นๆวันฝนตกปอยๆจะได้ป่วยกันทั่วหน้า 555+

...พอตกดึกหลังจากทานข้าวเสร็จผมกับแซนขอตัวไปเดินเล่นที่ไนท์บาร์ซ่าต่อ วันนี้ไนท์ฯค่อนข้างคึกคักครับ เพราะเป็นวันสุดสัปดาห์และฝนหยุดตกตั้งแต่ 16.00 น. ร้านค้าเลยมาเปิดขายกัน ผมพาแซนไปเจอพี่กันเจ้าของร้านเสื้อที่ผมสนิทและซื้อเสื้อร้านพี่แกบ่อยๆ(รายละเอียดอ่านได้ในตอนที่ 2 ตอนที่เฉลยว่ามือถือแซนใช้ยี่ห้ออะไร รุ่นอะไรนั้นแหละครับ Cha Ris Ma ตอบถูก) พี่กันเจอแซนแอบแทะโลมเล็กน้อย พี่แกพอรู้ครับว่าเรื่องเป็นมาอย่างไง

“เออนิโอ๊ต”

“ไมพี่”

“วันนี้เขามีประเด็นนะ จะกลับก็รีบกลับนะ” ประเด็นในกลุ่มผมคือการนัดกินเหล้าครับ

“ใครมาบ้างอ่ะ” ผมถาม

“ก็อีโก้ตัวนำ”

“อืมๆ” ผมเริ่มมีความคิดแปลกๆ ถ้าผมมอมเหล้าแซนแล้วล้วงความจริงล่ะ เพราะผมก็ไม่มั่นใจในตัวแซนอยู่ดี 555+ อีกอย่างกฎเหล็กครับกฎเหล็กพี่-น้องสายรหัสห้ามรักกัน แต่ถ้าผมมอมเหล้าสำเร็จ ผมจะได้ล้วงความจริงที่ผมอยากรู้หลายๆอย่าง และอย่างน้อยเวลากลับบ้านมันก็จะได้นอนเลยจะได้ไม่ต้องระแวงระวังใครมาเห็นด้วย 555+ “โอเคพี่ ผมไปกินด้วย”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่ 26

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องเล่าหลังคอมพ์...

สบายดี...

...สบายดีครับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ มีคนตอบถูกนึกว่าจะได้อู้ งิงิ งั้นก็อัพให้แล้วนะครับ อุตสาหหาเกมมาเล่นกระชับมิตร ไม่มีใครสนใจ งอล มีคนสนใจจำนวนหนึ่ง ขอบคุณครับบบบบบบ จุบุ๊ จุบุ๊

รัก

โฟล์คเต่า

ผู้แต่ง

ป.ล.

เฉลย แซนใช้ ไอสกรีมกะทิครับ หรือ LG KF350 (code name: ice-cream)

ส่วนสี สีขาวครับ ไอสกรีม กะทิ กะทิสีขาว 555+(สตอเบอร์รี่-สีชมพู และ สีฟ้า-รสมินท์ ครับ(อันนี้ตั้งเอาเอง))

ผู้ที่ตอบถูกคือคุณ...Cha Ris Ma

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ตอบ น่าจะเป็นไอสกรีมกะทิ ของแซนสีขาว ไม่แน่ใจยี่ห้อ

แต่ขอเดาว่า LG kF350

ถูกป่าว


อ่านทันซะที มาต่อตอนที่ 26 เร็วๆนะ

ลุ้นๆ  

+1 ให้เลย 555+ ทีแรกว่าจะนั่งอ่านใหม่แล้วมาตอบนะเนี่ยดันมีคนมาตัดหน้าไปซะได้

+1 ให้โฟล์คเต่าเช่นกัน รักษาสัญญาจริงจังมากมาย
อ่านแล้วแอบเสียวๆนะเนี่ยยิ่งเขียนยิ่งดูเนียนซะเหมือนเรื่องจริง
เพราะมันเป็นธรรมดาอยู่แล้วละว่าพ่อแม่ไม่ยอมง่ายๆชัวเรื่องแบบนี้
ยิ่งพ่อนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว
ส่วนเรื่องคำผิดตอนที่แล้วชัดมากแต่แก้แล้วน่ารักจริงคนเขียน 
มาตอนนี้ไม่มีที่ผิดนะมีแต่แบบว่า พิมพ์ตก อย่าง ที่ -> ที เป็นต้น
เอาเป็นว่าจะมาตามลุ้นละกัน
ปล.อย่างอลไป มีเวลาก็มาเล่นเกมส์ด้วยแน่ๆหามาถามเถอะ 555+
พรุ่งนี้ไม่รู้จะมาลงไหมเนี่ยอยากอ่านต่อแต่คงมาอ่านดึกๆ
มีติดไปกินเลี้ยงกะพี่ๆที่มอเค้าเลี้ยงจบ ปญ. อิๆ
นิว

[namtaan]

^
^
จิ้มที่รัก ไปกินเลี้ยงที่ไหน กินเผื่อด้วยเน้อ  

มีคนใจดีมาตอบให้เรียบร้อย เลยได้อ่านต่อเลย หุหุ
แม่รู้แล้ว เห็นแล้ว
ต่อไปโอ๊ตก็ได้ล้วงความจริงจากการมอมเหล้าแซนใช้มั้ยเนี่ย
บวก 1 แต้ม รออ่านต่อจ้า

-----------

ยังบวกไม่ได้ เดี๋ยวตามมาบวกให้เน้อ

[หอยทาก]

อะฮ่า คุณแม่เห็นซะแว้วววว
เอิ้กๆ ขอบคุณคุณคนตอบมากครับ
ได้อ่านจนได้ อุอุ
ขอบคุณพี่โฟล์คเต่าด้วยน้าครับ
^^
 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เอ๊า มันมีคำถามตอนไหน
 
แต่เรึ่องแซนใช่ไอติมจำไ
ด้นะ
แต่ตอนนั้นเดาว่าใช่สีฟ้า