หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 <<

[Na_RimKLonG]

เตาพร้อม  มาม่าพร้อม  น้ำพร้อม  รอคนเขียนจุดไฟ   

[♠DekDoy♠]

สงสารพี่ใจดี ที่มีแม่และพี่ชายชั่ว ๆ 
โดนตบฟรีเลย ถูกบังคับให้หมั้นอีกตะหาก
แล้วพี่ใจดีจะแอบช่วยน้องกรรณ์ยังไงหล่ะเนี่ย

[hotladyanyavee]

มาม่าอะ แต่พี่ใจดี คือภัทรเหรอ แต่อิกฤษณ์ร้ายน่าเอานำ้มาม่าลวกหน้า
สงสารกรณ์ แต่ก็แอบยิ้ม เพราะสิงห์ รู้เรื่องที่กรณ์แอบมีใจ ทีนี้อะไรก็ง่ายขึ้น

[fuku]

 :z6:อ่านแล้วอยากตบอิกฤษณ์อ่ะ
นี่เราชอบความรุนแรงไปแล้วสินะ จิตใจหยาบช้าเยี่ยงเดรัจฉานแบบนั้น
การพูดคุยคงไม่จำเป็น มาว่ากันด้วยกำลังดีกว่า

[shockoBB]

พี่ใจดีช่วยน้องกรรณ์ด้วยยย

[namngern]

ไม่เลยคะ ไม่เคยระแคะระคายเลยว่าพี่ใจดีจะคือภัทร
สงสารภัทรนะ ทั้งที่ตัวเองไม่ผิดก็โดนคนอื่นว่า
แต่มันก็ไม่เท่าสงสารกรณ์และกรรณ์
สงสารน้องกรรณ์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรแต่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้
ไอ้กฤษณ์แกมันต่ำช้าที่สุด
รออ่านตอนต่อไปจ๊ะ รอมาม่าอีกชามจากคนแต่ง
+1ให้จ้า จ๊วบๆๆ <3

[Karn12]

อีนังกฤษณ์เลวมาก  สงสารภัทรที่มีพี่ชายและแม่แบบนี้

[tuek]

เดาผิดซะได้ดันเดาว่าพี่ใจดีคือ เหมราช
แต่มาเป็นภัทรซะได้สงสารภัทรที่มีพี่ชายกับแม่ที่เป็นแบบนี้

[DasHimmel]

มาม่าของแท้ TT
สงสารพี่ใจดี แต่ดีแล้วล่ะที่ภัทรเป็นคนแบบนี้ ต่างจากพี่ชายแบบฟ้ากะเหวได้อีก
เรื่องที่ต้องทำตัวเป็นกลางก็เข้าใจภัทรน้า แค่บางอย่างถ้าเรายิ่งช่วยปิด ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอย่างเมื่อก่อนคงไม่ได้
ภัทรหยิบกุญแกสำรองมาแล้วช่วยน้องกรรณ์ให้ได้น้าาา
เป็นกำลังใจให้กรณ์ ><

[Guill]

พี่ใจดี

[LiTTlE [A]]

กรณ์ กรรณ 

[Pairwha]

ในที่สุดสิงห์ก็รู้ว่ากรณ์แอบรักจนได้ 
พี่ใจดีคือภัทร แล้วทีนี้ภัทรจะทำไงต่อ
อิกฤษณ์มันเลวมาก 

[naiin]

  โหดเกินพอดีไปมั้งนี่

[yeyong]

คาดไม่ถึง แต่ก็ดีนะ บางทีคนที่เราด่วนสรุปว่าไม่ดี อาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้

[YELLOWSTAR]

จะเป็นมาม่าชามโตมั๊ยคะเนี๊ย!! 

[ujen]

  กรรม

 

[ladymoon_yy]

 

[premkoe]

แวะเข้ามาดัน อึ๊บ อึ๊บ  เป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ

[GoonKGiinK]

สงสารกรณ์ สงสารกรรณ์ สงสารภัทร เกลียดอีกฤษ 

[nongrak]

สงสารกรณ์กับกรรณ์ ไอกฤษณ์แกจะต้องโดนยำตีนให้เละ
ทำกับกรรณ์แบบนี้ได้ไง แล้วภัทรจะช่วยยังไงอยากรู้

[roseen]

เลือดชั่วมันแรงเหมือนแม่

[menano]

กรรณ์จะเป็นไรมากมั้ยอ่ะ
สงสารกรรณ์จังเลยหาเจอเร็วๆนะ
หวังว่าภัทรเห็นแล้วคงไม่อยู่เฉยนะ

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
น้องกรรณ์น่าสงสาร
อิเลวกฤษณ์ ไอ้ชั่ว ไอ้ชาติ...
ทำกับเด็กน้อยที่น่าสงสารอย่างน้องกรรณ์ได้นะแก
 
แถมน้องภัทรก็น่าสงสาร
มีพี่ชายเลวๆๆๆๆๆแบบนี้
กระซิกๆๆ
เค้าเกลียดมาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

กรร เหม ไม่นะ เป็น กรร ภัทร เรอะ!

[CarToonMiZa]

รอลุ้นตอนหน้า

บวกเป็ด

[Moonmaid]

มาต่อด่วนคร่าค้างสุดๆๆๆๆๆๆ

[casper75]

สงสารกรรณ์มากกก
เอาใจช่วยให้สิงห์กับกรณ์ตามหาน้องให้เจอเร็วๆ

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่12







สองวันที่ผ่านมาทำกรณ์แทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ เอาแต่นั่งรอกรรณ์อยู่ในห้องนอนเล็กๆของน้องชายที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นของสีน้ำมันที่กลายเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของกรรณ์ ยิ่งอยู่ใกล้กลิ่นกายของกรรณ์ กรณ์ก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น ในอกของเขาแน่นจนรู้สึกปวดหนึบไปหมด ไม่รู้ว่ากรรณ์หายไปไหน ไม่รู้ว่าตอนนี้กรรณ์อยู่อย่างไร แค่คิดแค่นี้กรณ์ก็แทบจะขาดใจลงเสียให้ได้

ทั้งๆที่คุณหญิงเนตรเข้ามาช่วยเหลือในการตามหากรรณ์อย่างเต็มที่แต่ก็ยังหาตัวไม่เจอ ไม่มีกระทั่งร่องรอย ถึงจะส่งคนไปตามดูปริยาภัทรที่สงสัยว่าเป็นคนร้ายแต่ก็เหมือนว่าจะเข้าใจผิด ปริยาภัทรไม่มีสิ่งผิดปรกติแม้แต่น้อย เรียนเสร็จก็กลับบ้านทันที

รอบตัวกรณ์ที่เอาแต่รอกรรณ์อยู่ที่ห้องไม่ยอมไปมหาวิทยาลัยหรือทำงานตามความรับผิดชอบแต่ถึงไปกรณ์ก็คงไม่มีสมาธิมากพอที่จะรับผิดชอบ ทุกคนที่เห็นสภาพของกรณ์ก็คอยวนเวียนมาดูแลกันตลอดเวลาทั้งโยริน ดาริกาและเพื่อนๆ คุณหญิงเนตร แต่ไม่มีคนที่กรณ์ขอร้องให้ออกจากชีวิต...ราชสีห์

แต่การที่กรณ์ไม่เจอราชสีห์ก็ไม่ได้หมายความว่าสิงหืไม่ได้มาคอยดูแลกรณ์ สิงห์ใช้ชีวิตอยู่บนรถเก๋าคันสีขาวเครื่องใหญ่ที่พึ่งเอาไปเปลี่ยนกับเหมราชมาใช้เพราะอยากได้รถที่มีเนื้อที่เพิ่มขึ้น สิงหืจะได้มีที่นอนและที่เก็บข้าวของเครื่องใช้ได้มากขึ้น

สองวันที่ผ่านมาไม่ใช่แค่กรณ์คนเดียวที่ไม่ได้ไปเรียน สิงห์คอยเฝ้ามองกรณ์อยู่ไกลๆ นอกจากเหมราชน้องชายก็ไม่มีใครรู้ว่าสิงห์คอยดูความเป็นไปของกรณ์อยู่เงียบๆหลังรั่วเหล็กดัดเก่าๆ เห็นสีหน้าของกรณ์ เห็นแม้กระทั้งความรู้สึก ความเจ็บปวดที่กรณ์แสดงออกมาทำให้สิงห์อยากจะเจ็บปวดแทนคนตรงหน้า ตอนนี้เขารู้ตัวเองแล้วว่าเขา ‘ชอบกรณ์’ แล้วเหมือนกัน

หลังจากได้รู้เรื่องราวทั้งหมดจากโยรินว่ากรณ์คนที่เขารู้จักไม่ใช่คนเดียวกันกับกรณ์ที่อยู่ตรงหน้าสิงห์ จริงๆแล้วกรณ์ต่อสู้กับโชคชะตามามากมาย จนแทบไม่น่าเชื่อว่าคนตัวเล็กอย่างกรณ์จะสามารถแบกรับภาระที่หนักอึ้งขนาดนี้ได้โดยที่ยังคงเป็นคนดี เป็นคนที่ไม่เคยเบียดเบียนใคร เรื่องราวนี้ทำให้สิงห์รู้สึก ‘เสียใจ’ แต่เรื่องที่สิงห์ได้รู้ต่อมาก็ทำให้หัวใจของเขาเต้น ‘อย่างกับตีกลองรัว’

โยรินบอกว่ากรณ์แอบมองสิงห์มาหลายเดือน เพราะกรณ์ไม่มีโอกาสพบปะผู้คนมากนักครั้งแรกที่ได้เจอสิงห์และเริ่มชอบก็คือตอนที่ปริยาภัทรเข้ามาเรียนใหม่ๆและสิงห์ก็เข้ามาทานข้าวกับคู่หมั้นสาวที่โรงอาหาร หลังจากนั้นกรณ์ก็เคยเกเรงานทั้งๆที่กรณ์ไม่เคยลางานเพื่อที่จะนั่งรถแท็กซี่ตามสิงห์ไปเรื่อยๆ เคยแอบวิ่งมาจากร้านเฮียกวงช่วงที่พักเพื่อมาแอบดูสิงห์เตะบอลกับเพื่อนๆในตอนมืดๆที่มหาวิทยาลัย เคยแม้กระทั้งซื้อกระเพาเนื้อแบบที่สิงห์สั่งมาทานทั้งๆที่กรณ์ทานเนื้อไม่ได้

หลังจากเรื่องราวต่างๆที่กรณ์เคยทำโดยที่สิงไม่ได้รู้ตัว รอยยิ้มจางๆก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเคร่งขรึมของสิงห์ และตอนนั้นเองเขาก็ได้รู้ว่าตัวเอง ‘มีใจ’ ให้กรณ์แล้วเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะว่า ‘สงสาร’ ที่กรณ์มีชีวิตที่ลำบากหรือ ‘สำนึกผิด’ ที่เคยว่าร้ายใส่กรณ์โดยไม่รู้ความจริง แต่เพราะว่าสิงห์ ‘อยากดูแล’ หัวใจที่บอบช้ำ อยาก ‘ป้องปก’ ร่างกายและชีวิตของกรณ์

ถ้าเป็นไปได้สิงห์ก็อยากจะพากรณ์ไปอยู่ด้วยกัน  เพราะกลัวว่ากรณ์จะมีอันตรายและหายไปอีกคน แต่สิงห์ก็ไม่สามารถเข้าไปหากรณ์ได้จึงได้แต่แอบมองและคอยเฝ้าดูแลกรณ์อยู่ห่างๆ เหมือนๆกับที่กรณ์เคยแอบมองสิงห์อยู่ห่างๆเช่นกัน

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

แสงไฟสีแดงฉูดฉาดจากแสงนีออนที่ติดตามผนังส่องออกมาจากทำให้ทั่วทั้งบริเวณมีแต่สีที่แสบตา บรรยากาศที่เหมือนกับจะมอมเมาผู้ที่เข้ามาทุกคนกับควันสีขาวหม่นๆกลิ่นหวานๆคล้ายหญ้าฟางเผาลอยคลุ้งเต็มห้องที่แต่คนที่กำลังลูบไล้นัวเนียจนน่าสะอิดสะเอียน

ผู้ที่พึ่งเข้ามากลายเป็นจุดสนใจในทันที ด้วยรูปร่างที่ดูอรชรเกินกว่าจะเป็นชายและใบหน้าที่หวานราวกับเด็กผู้หญิงแต่ด้วยเพราะสถานที่นี้มันเป็นสถานที่สำหรับนัดพบของ ‘ชายรักชาย’ ทำให้ทุกคนรับรู้ทันทีว่าคนที่เข้ามาใหม่นั้นเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่น่าเข้าไปลิ้มลอง แม้ดวงตาของเด็กชายจะดูอับแสงไร้ชีวิตชีวาจนน่าสงสารแต่ทุกคนที่มองมาก็ไม่ได้สนใจกับดวงตาคู่นี้

กรณ์เดินเข้ามาในร้านที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘บาร์เกย์’ ด้วยท่าทีหวาดกลัว เข้าใจว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่มีพฤติกรรมตอบสนองต่อสิ่งเร้า และเขาก็รู้ตัวว่าตัวเองเป็นสิ่งเร้าชั้นเยี่ยม ที่ผ่านปากเหยี่ยวปากกามาได้ทุกวันนี้ก็เพราะคอยระวังตัวไม่ให้อยู่ในที่ที่อันตรายมาตลอดแต่วันนี้ที่กรณ์ต้องเข้ามาที่แบบนี้เพราะหวังแค่ได้ช่วยกรรณ์ ได้ช่วยน้องชายที่หายตัวไปสองวันที่แล้ว

แต่เมื่อเย็นที่ผ่านมาก็มีโทรศัพท์ปริศนาเข้ามาหากรณ์เป็นแหมือนความหวังที่จะทำให้กรณ์ได้น้องชายได้กลับคืนมา แม้มันจะต้องทำให้ตัวเองแปดเปื้อนขนาดไหนกรณ์ก็ยอม เพราะไม่มีอะไรสำคัญไปกว่ากรรณ์ของเขา

กรณ์รอเวลาอยู่นานกว่าคนรอบตัวของเขาจะแยกย้ายกันกลับไปเขาถึงได้รีบออกมาจากห้องของกรรณ์ตรงมายังสถานที่ที่บุคคลในโทรศัพท์บอก และกรณ์ก็รู้อยู่ว่าที่ที่เขาต้องมามันเป็นสถานที่แบบไหน...แต่แค่ไม่สนใจ เขาคิดแค่ว่าอยากได้กรรณ์กลับมา และจะต้องเสียหายหรือบอบไม่ว่ากายหรือหัวใจแค่ไหนกรณ์ก็จะทำถ้าหากมันสามารถทำให้กรรณ์ไม่เป็นอันตราย

“อุ๊ย! นี่ใช่มั้ยเด็กใหม่ที่อีไฮโซนั่นบอกมา หน้าตาเริ่ดมากเลยนะย่ะหล่อน”ซาซ่า...ชื่อที่เป็นที่รู้จักกันของกระเทยสาวประเภทสองที่ดูว่าจะแก่ประสบการณ์ที่สุดในที่แห่งนี้เดินเข้ามาหากรณ์ทันที ที่จริงเธอได้รับข้อความจาก ‘กฤษณ์’ แล้วว่าจะพา ‘เด็กขาย’ สดๆใหม่ๆมาให้หนึ่งคนในวันนี้ ซาซ่ารู้จักกับกฤษณ์แค่ว่ากฤษณ์เป็นลูกไฮโซคนหนึ่ง เป็นคนตระกูลผู้ดีที่การกระทำเน่าเฟะ ชอบมาหาคนสนองอารมณ์ยามดึกที่บาร์ของเธอเป็นประจำ ทีแรกที่รู้ว่ากฤษณ์จะพาเด็กมาขายให้ก็นึกแปลกใจ แต่ฟังจากสรรพคุณที่กฤษณ์เล่าบวกกับรูปภาพที่เอาให้ดู ซาซ่าจึงไม่ลังใจที่จะซื้อกรณ์เอาไว้ ถึงจะเคลือบแคลงใจในใบหน้าที่เจ้าเล่ห์ของกฤษณ์...แต่อย่างไรซะมันก็คงดีกับธุรกิจของเธอแน่ๆ

“มานี่ซิ...ฉันจะพาเธอไปเตรียมตัว”

“เตรียมตัว?”

“ใช่ซิย่ะ นี่หล่อนอย่าบอกนะว่าเธอจะเอาชุดปอนๆแบบนี้ไปรับแขก ถึงหน้าหล่อนจะเด้งขนาดไหนแต่ชุดแบบนี้ก็อาจทำให้หมดอารมณ์ไปได้นะ ตัวขนาดไซส์หล่อนนี่มีเยอะแยะเลย”

“ครับ”

กรณ์เดินตามซาซ่าไปด้วยท่าทางที่หวาดกลับเช่นเคย ยิ่งทำให้คนที่มองมารู้สึกพอใจเป็นที่สุด...วันนี้กฤษณ์ไม่ได้มีอารมณ์เปลี่ยวหรืออย่างใดแต่เขามาตามดูชีวิตของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะย่อยยับไปตรงหน้าของเขา ที่จริงกฤษณ์อยากจะจัดการให้กรณ์เป็นขายตามข่าวลือจริงๆตั้งแต่วันแรกที่จับกรรณ์ไปเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะการเข้าถึงตัวของกรณ์ในช่วงนี้นั้นยากเหลือเกิน เบอร์โทรที่เขาให้คนไปหามากว่าจะได้ก็ปาเข้าไปสองวันแล้ว

ยิ่งเห็นกรณ์มีสีหน้าแบบนั้นก็ยิ่งสะใจ ตลอดมากฤษณ์ทำร้ายคนที่มาเป็นเพื่อนสนิทของโยรินมาก็หลายคน แต่ละคนแค่โดนข่าวเสียหายหรือขู่นิดหน่อยก็จะโยนความผิดให้โยรินและเลิกคบไปทันที แต่กับกรณ์ไม่ใช่อย่างนั้น

กรณ์ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีของโยรินจนกฤษณ์นึกขัดใจ ประโคมข่าวเสียๆหายๆจนในที่สุดก็กลายเป็นว่าไม่มีใครอยากคบหากับกรณ์และโยรินอีกแล้ว ถึงจะผิดจุดประสงค์ที่จะทำให้โยรินไม่มีคนคบ แต่ก็พอใจที่กลายเป็นว่าไม่มีใครกล้ามาคบกับโยริน...นอกจากกรณ์

แต่เพราะความริษยาที่มีไม่จบสิ้นประกอบกับความหึงหวงในตัวของสิงห์ที่กฤษณ์ ‘ไม่มีวันจะครอบครอง’ กฤษณ์จึงเลือกใช้วิธีที่ทำกับโยรินมาใช้กับสิงห์

‘จะทำให้สิงห์เป็นคนเดียวถูกโทษว่าเป็นต้นเหตุ...และจะทำให้กรณ์กลายเป็นคนที่ไม่น่าคบหา’

เพราะกฤษณ์ไม่คิดมาก่อนว่าราชสีห์ที่เขารู้จักจะมาสนใจผู้ชายได้เขาจึงไม่เคยหึงหวงสิงห์กับผู้หญิงคนไหนเลยเขาแค่ขออยู่ใกล้สิงห์แบบนี้ ไม่ได้เป็นคนรักก็ขอให้เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เขาจึงอภัยให้กรณ์ไม่ได้ที่จะเข้ามาทำให้สิงห์กลายเป็นคนอื่นสำหรับเขา

รออยู่ไม่นานร่างบางที่พึ่งเดินเข้าไปเมื่อครู่ก็เดินออกมาด้วยสภาพที่ดูน่าอิจฉา...ด้วยรูปร่างและหน้าตาของกรณ์ที่ดูน่าหลงไหลอยู่แล้วเมื่อมันถูกปกปิดด้วยชุดที่แทบจะไม่ปิดอะไรยิ่งทำให้ใครก็ตามที่ได้เห็นกรณ์จะต้องเกิดอารมณ์พิศวาสอย่างไม่ต้องสงสัย ดูได้จากเสียโห่ร้องที่ดังขึ้นจากคนที่มองมายังร่างบางที่พยายามเอาสองมือเล็กบิดบังส่วนที่ไม่มีอะไรปิดแต่กลับยิ่งทำให้ดูหน้ามามากกว่าเดิม

“นี่เจ๊ เด็กคนนั้นผมขอได้มั้ย”ผู้ชายรูปร่างสันทัดเดินเข้ามาหาซาซ่าอย่างสนิทสนม สายตาที่พุ่งไปยังกรณ์ก็ดูหื่นกามเกินกว่าจะปิดมิด

“ไม่ได้ค๊า ไม่ได้ เด็กคนนี้เป็นเด็กใหม่ของที่ร้าน ตามทำเนียมถ้าใครอยากได้เด็กคนนี้ไปต้องประมูลดริ๊งนะค๊า”ซาซ่าจีบปากจีบคอบอกลูกค้าประจำด้วยความถูกใจ ตั้งแต่ที่เธอเห็นกรณ์ใส่กางเกงหนังสีดำตัวเล็กโชว์บั้นท้ายที่อวบกลมกับเสื้อกล้ามซีทรูสีดำตัดกับผิวสีขาวของกรณ์ ซาซ่าก็รู้ได้ทันทีว่าคืนนี้คงมี ‘กำไร’ จากการประมูลดริ๊งสำหรับคืนแรกของกรณ์แน่ๆ

แต่เธอไม่รู้หรอกว่า ‘คนที่ตามกรณ์มา’ จะทำให้บาร์ของเธอวุ่นวายก่อนที่จะได้กำไร

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

บ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนที่สภาพของบ้านถูกต่อเติมเพราะอายุของตัวบ้านมีมามากเกือบๆร้อยปี ที่ดูค่อนข้างขัดกับบ้านหลังใหญ่ทรงยุโรปสีขาวที่ตั้งโชว์ความร่ำรวยอยู่ด้านหน้า ทำให้บ้านหลังนี้กลายเป็นบ้านหลังเล็กๆที่ไม่มีใครมาสนใจ

บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณสุดาซึ่งเป็นแม่แท้ๆของนารีเจ้าของบ้านหลังโตที่อยู่ด้านหน้าและเป็นยายของกฤษณ์และปริยาภัทร คุณสุดาอาศัยอยู่ในบ้านที่ดูร่มรื่นแห่งนี้มาตลอด เธอไม่เคยคิดจะเข้าไปย่างกรายในตึกใหญ่หลังนั้น เพราะคุณสุดาไม่เคยคิดว่าสมบัติพวกนั้นเป็นของๆเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผิดกับนารีลูกของที่ต้องการทุกอย่างมาไว้ในกำมือ

คุณสุดามองดูเด็กผู้ชายที่มีแววตาใสซื่อบริสุทธิ์ใบหน้าขาวใสราวกับแก้วแต่ตอนนี้มีรอยช้ำจางๆอยู่ตามเนื้อตัวเต็มไปหมด แก้มที่ซูบตอบลงไปเพราะสองวันที่ผ่านมาไม่มีข้าวซักเม็ดตกลงมาถึงท้อง อย่างมากก็มีแค่น้ำจากก๊อกเท่านั้นที่กฤษณ์จะกรุณาใส่ชามมาให้ดื่ม

“นี่มันอะไรกันลูก”คุณสุดาอุทานออกมาเบาๆแล้วเดินเข้าไปหาหวังจะจับใบหน้าใสที่มีรอยช้ำดูใกล้ๆด้วยความเป็นหวง แต่กรรณ์ก็หลบมือของคุณสุดาไปซุกอยู่ที่หลังของภัทรด้วยความหวาดกลัว

“คุณยายคะ ช่วยดูแลเด็กคนนี้ทีเถอะค่ะ”

“เด็กคนนี้เป็นใครหรือภัทร...ทำไมถึงมีสภาพเป็นแบบนี้”

“เด็กคนนี้ชื่อกรรณ์ค่ะ...”

ภัทรเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เธอรู้ให้คุณสุดาฟังทั้งหมดตั้งแต่เรื่องของกฤษณที่ไปจับกรรณ์มาและเรื่องที่วันนี้เธอได้ยินพี่ชายคุยโทรศัพท์ขู่กรณ์จึงรู้ว่าวันนี้กฤษณ์ไม่อยู่ห้องเลยถือโอกาสไปพาตัวกรรณ์หนีออกมา

ซึ่งกรรณ์ก็ยอมตามภัทรออกมาอย่างง่ายดายเนื่องจากว่าภัทรคือ ‘พี่ใจดี’ ที่คอยพากรรณ์ออกไปเลี้ยงผลไม้ของโปรดอยู่เป็นประจำ และเพราะภัทรรู้ถึงความน่าสงสารของเด็กคนนี้จากปากของอาจารย์นภามาบ้างทำให้ทำใจไม่ได้หากว่าต้องมองดูพี่ชายของเธอทำร้ายกรรณ์เหมือนที่ภัทรเคยมองดูกฤษณ์ทำร้ายคนอื่นๆ

“โถ่..ทำไมเจ้ากฤษณ์ถึงเป็นไปได้ขนาดนี้”

“ภัทรก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะคุณยาย...ปรกติพี่กฤษณ์ไม่เคยทำอะไรรุนแรงถึงขนาดนี้”

“แล้วนี่จะทำอะไรต่อไปล่ะภัทร...จากที่เล่ามาเด็กคนนี้คงดูแลยากพอดูเลยนะ”

“ค่ะ แต่ภัทรเคยดูแลกรรณ์มาเกือบๆครึ่งปีได้แล้ว เรื่องดูแลภัทรจะจัดการเองค่ะ แต่ภัทรไม่รู้จะพากรรณ์ไปซ่อนที่ไหนจริงๆ เหมือนว่าทางนั้นก็ตามๆดูภัทรอยู่เหมือนกัน”

ภัทรถอนหายใจเฮือกใหญ่ทิ้งพร้อมกับหันไปมองหน้าเด็กชายที่เกาะหลังเธออยู่ เธอรู้ว่ากรรณ์มีพี่ชายที่รักมากอยู่หนึ่งคนแต่ไม่เคยรู้ว่าชายคนนั้นคือกรณ์เลย เพราะแบบนั้นถึงอยากจะคือกรรณ์ไปให้กรณ์ซักเท่าไรแต่เพื่อความปลอดภัยของทั้งกรณ์และกรรณ์จึงได้แต่พากรรณ์มาหลบไว้ที่นี่เท่านั้น

“เฮ้ออ ยายไม่อยากทำเลยพรากพี่พรากน้องเขาเนี้ย”

“ภัทรก็ไม่อยากค่ะ แต่ถ้าพี่กฤษณ์ยังไม่หยุด ถ้าภัทรคืนกรรณ์ให้ก็เหมือนส่งกรรณ์เข้าไปในปากเสืออีกครั้ง”

“เอาเถอะ...ยายก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่คิดดีแล้วเหรอพามาอยู่ที่นี่ ถึงที่นี่จะไม่มีใครเข้ามายุ่งก็จริง แต่อย่าลืมนะลูกว่าหน้าต่างมันมีหู ประตูมันมีช่อง”

“ค่ะ ตอนนี้ภัทรคิดออกแค่นี้...”ภัทรยิ้มน้อยๆให้คุณสุดาก่อนจะจูงมือกรรณ์ไปนอนที่ห้องอาหารที่พอจะมีวัตถุดิบที่คุณสุดาจะซื้อมาเตรียมไว้เสมอ ภัทรลงมือทำอาหารให้กรรณ์ทานอย่างชำนาญโดยไม่ลืมที่จะเอาสตอเบอรี่ของโปรดมาล่อกรรณ์อีกทาง

ระหว่างที่กรรณ์ทานข้าว ภัทรได้แต่นั่งถอนหายใจ...ภัทรกำลังจะทำให้ ‘บาป’ ทุกอย่างที่กฤษณ์ก่อขึ้นมาตกมาอยู่ที่ตัวของเธอแต่เพราะภัทรไม่ใช่คนใจเด็ดขนาดนั้นจึงได้แต่นั่งมองโทรศัพท์อย่างชั่งใจไม่รู้ว่าจะโทรฯไปหากรณ์ดีหรือไม่

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

เสียงแห่งความวุ่นวายที่เกินขึ้นในบาร์เล็กๆเพราะผู้ชายร่างสูงที่กำลังอาละวาดอย่างไม่ไว้หน้าใคร เสียงแก้วแตกและเสียงกรีดร้องขอร้องให้หยุดทำร้ายไม่ได้เข้าไปในโสตประสาทการได้ยินของราชสีห์แม้แต่นิดเดียว

เมื่อหลายนาทีก่อนที่จะความวุ่นวายสิงห์ที่ตามกรณ์ออกมาตั้งแต่สถานรับเลี้ยงฯเดินเข้ามายังบาร์ที่กรณ์อยู่หลังจากที่ตามหาไล่ตั้งแต่ต้นซอยมาทุกร้านจนกระทั่งมาถึงร้านนี้

ภาพแรกที่เข้ามาเห็นภาพของกรณ์ที่ใส่เสื้อผ้าที่ ‘น่าเกลียด’ กำลังถูกลวนลามโดยผู้ชายที่ประมูลดริ๊งแรกของกรณ์ไปด้วยราคาหลักหมื่น ความโกรธแล่นขึ้นหน้าจนทำให้สิงห์ความเก้าอี้ไม้ที่อยู่ใกล้ๆตัวไปฟาดใส่คนที่กำลังกอดกรณ์...กรณ์ของเขา

เนิ่นนานหลายนาทีที่สิงห์ยังคงกระหน่ำหมัดใส่ผู้ชายคนนั้นแม้จะมีคนเข้ามาห้ามปรามก็ไม่สามารถจะหยุดยั้งแรงโมโหจากสิงห์ได้แม้แต่คนเดียว ลูกค้าทั้งร้านก็วิ่งหนีออกไปกันหมดซาซ่ายืนดูด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูกที่เห็นสภาพของที่ร้านที่เธอสร้างมากับมือมีสภาพเละตุ๊มเป๊ะในไม่กี่นาที

“แฮ่ก...แฮ่ก”

เสียงหอบหายใจจากราชสีห์ที่ปลดปล่อยอารมณ์โกรธจนหมดสิ้นตะหวัดสายตาขึ้นมามองกรณ์ที่ยื่นนิ่งหน้าสีทำอะไรไม่ถูกอยุ่ข้างๆ

“ทำไมถึงมาทำอะไรแบบนี้!!!!!!”เสียงตวาดจนลั่นร้านขอสิงห์ทำให้สติของกรณ์กลับคืนมาเห็นแววตาที่บ่งบอกว่ากำลังโกรธของสิงห์แล้วทำให้เขารู้สึกกลัวมากกว่าตอนที่ก้ามเข้ามาในร้านแห่งนี้เสียอีก

“เอ่อ..คุณสิงห์...โอ้ย!!”

“ไม่ต้องมาพูดอะไรแล้ว ตามฉันมา!!”ก่อนที่กรณืจะพูดหรืออธิบายก็โดนสิงห์คว้าข้อมือบางลากตัวปลิวออกไปนอกร้านท่ามกลางสายตาที่เจ็บปวดของกฤษณ์ที่เห็นอาการ ‘หึงหวง’ ของสิงห์

เจ้าของดวงตาเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเจ้าเล่ห์ในเสี้ยววินาที....ถึงครั้งนี้จะพลาด แต่อย่างไรซะน้องชายสุดที่รักของกรณ์ก็ยังอยู่ในมือของเขา ‘ยังมีเวลาทำลายกรณ์อีกนาน’






งานหนักไปนิด ขอโทษที่หายไปหลายวันครับ


ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิม

[gupalz]

อิกฤษณ์นี่มันจิตแล้วเนี่ยยย
สงสารกรณ์และกรรณ์

[♠DekDoy♠]

พี่ใจดีจะโดนพี่ระยำของตัวเองทำร้ายมั้ยอ่ะที่พากรรณ์หนีออกมา