รบกวนอ่านมอบรางวัลให้กับคนอ่าน ที่ร่วมกิจกรรม..ดังนี้1.มอบโปสการ์ด ขาวดำคลาสสิค ของ My..Love ครบ 5 คู่ พร้อมลายเซ็นคนเขียนด้านหลัง
ส่วนด้านหน้าจะเป็น Happy valantine's day จำนวน 2 รางวัล
2.รางวัลโปสการ์ด ขาวดำคลาสสิค ของ My..Love จำนวน 1 ชุด 1 คู่ พร้อมลายเซ็นคนเขียนด้านหลัง
ส่วนด้านหน้าจะเป็น Happy valantine's day จำนวน 10 รางวัล
พร้อมที่คั่นหนังสือ ชุดไตรภาคย์ ตะเกียงพิเศษ เหยี่ยวหัวใจ มนต์มาร ลูกแก้วมังกร เทพพิทักษ์ อีกอย่างละ 1 ชุด
3.รางวัลโปสการ์ด ขาวดำคลาสสิค ของ My..Love จำนวน 1 ชุด 1 คู่ พร้อมลายเซ็นคนเขียนด้านหลัง
ส่วนด้านหน้าจะเป็น Happy valantine's day จำนวน 5 รางวัล
กติกา
1.ผู้ร่วมชิงรางวัลที่ 1-2 ตัดสินให้กับผู้ที่สั่งจองบ็อกเซทเท่านั้นนะคะ ใครที่โอนจองหนังสือร่วมชิงรางวัลได้ค่ะ
รางวัลจะส่งไปพร้อมหนังสือปลายเดือนนี้ ผู้มีสิทธิ์รับรางวัล 12 ท่านเท่านั้น
2.ส่วนรางวัลที่สาม มอบสำหรับแฟนนิยายที่ติดตามกันมาตลอด ไม่เกี่ยวกับซื้อหนังสือหรือไม่ซื้อหนังสือนะคะ
คนที่อ่านที่เม้นท์กันมาตลอด ชิงรางวัลในส่วนนี้ได้เลยค่ะ จำนวน 5 ท่านเกณฑ์การตัดสิน
เชิญร่วมเขียนแสดงความรู้สึก ความคิดเห็น เกี่ยวกับนิยายเรื่อง My..Love ตั้งแต่ที่พวกคุณคนอ่านได้ติดตามกันมา
ได้อะไรจากเรื่องนี้ มีความรู้สึกอย่างไรเขียนกันมาได้เลยค่ะ โพสความคิดเห็นที่กระทู้นี้ได้เลย คนเขียนพร้อมทีมงานตัดสิน
ซึ่งมีพี่ๆทีมจัดทำหนังสือ จะช่วยกันคัดเลือกและประกาศผลการตัดสินให้ทราบที่หน้ากระทู้ระยะเวลา เริ่มได้ตั้งแต่บัดนี้ สิ้นสุดวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2556 ปิดรับการแข่งขันร่วมกิจกรรม
หากใครต้องการโปสการ์ดข่าวดำขนาด A5 ไปใส่กรอบหรือติดผนังโชว์ได้นะคะ เก็บไว้เป็นที่ระลึก
สำหรับตัวละคร พวกน้องๆในเรื่องนี้ ก็ร่วมกิจกรรมกันเข้ามาได้เลยค่ะ ขอเป็นการแสดงความคิดเห็น
เกี่ยวกับเนื้อหาในนิยาย ไม่ต้องเม้นท์ถึงคนเขียนนะคะ ขอเป็นเนื้อเรื่องในนิยายล้วนๆ จะพูดถึงคาแร็กเตอร์
ตัวละคร อุปนิสัยที่คุณชื่นชอบ ประทับใจ หรืออะไรฯลฯ เชิญได้ตามสะดวกค่ะตัวอย่างของรางวัล[กระสวย&นคร][บอลลูน&บูตัส][โจ๊ก&กนก][พี่ต้น&แบม][เขม&หนุ่ย]ปล.หนังสือเหลือ 50 ชุดสุดท้าย คนอ่านท่านใดที่ยังต้องการหนังสือ ติดต่อได้ที่เมลล์
luxilove_19690 แอท hotmail ดอท comThanks.
My..Love
Part 61
[Special Balloon]50%“พร้อมไหม” ถามบูซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ผมมาเป็นพี่เลี้ยงพิสูจน์ศักดิ์ศรีกับรุ่นพี่ปี 2 ของบู
เชื่อฝีมือสุดที่รักหลังฟิตซ้อมกว่าสามวัน ชายแท้ตัวโต
ไม่แน่อาจหลับด้วยพลังหมัดชนิด ‘ล้มทั้งยืน’ เอาได้ง่ายๆ
“อืม..” บูตาโตน่ารักสุดๆ เงยหน้าสบตาขานรับในคอ
ลูกตาดำสนิทจ้องตอบบ้องแบ๊ว ไม่ให้หวงได้ยังไงอีแบบนี้
“ได้เวลายังวะ..บูตัส” พี่เขมถาม พวกพี่เขาโดดรับน้องยกโขยงมากันหมด
แม้แต่กลุ่มเพื่อนผมก็มาครบ ที่พวกผมสามารถมายืนปั้นหน้าเสือก
ในคณะแพทยศาสตร์อาศัยเส้นพี่โชค ไม่อย่างนั้นคงยากมาเสนอหน้าถึงขอบสนามแบบนี้
สนามไม่ใช่เวทีมวยพวกรุ่นพี่แค่กั้นเชือกกันพื้นที่เหมือนสนามมวย ส่วนพื้นเป็นซีเมนต์ปกตินี่เอง
“ไม่รู้..รอกรรมการมั้ง” บูหันไปตอบแบบมึนๆ ตามสไตล์
“แม่งสาวคณะแพทย์สวยไม่หยอก” พี่เขมเปรยเบาๆ หลังชำเลืองเห็นไอ้หนุ่ย
เอาแต่คุยกับไอ้เอก ไอ้วิทย์ที่มาเป็นแรงเชียร์ให้บูด้วย
“มึงพูดให้น้องหนุ่ยได้ยิน รับรองขาเตียงมึงหัก” พี่โจ๊กเบรกควับ
“ไอ้เหี้ยโจ๊ก กูแค่เปรยตามที่เห็น ขาเตียงหักเพราะปากมึงแหละชอบแหย่ให้พวกกูทะเลาะกันดีนัก
เดี๋ยวจัดสาวสวยให้เมียมึงแล้วจะหนาว อย่านึกไอ้หนกไม่อดอยากปากแห้งนะโว้ย
สายตามันเหล่หญิงน่ารักวิ้งค์ๆ หล่ออย่างมึงระวังเหอะ เมียกูไปเป็นผัวเขาแล้วจะจ๋อย..ฮะฮ่าๆ”
พี่เขมเล่นพี่โจ๊กคืน คนถูกย้อนไม่รู้สึกรู้สายักคิ้วเข้มกวนกลับอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม
“คงไม่มีวันนั้นว่ะเขม ตั้งแต่ที่กูสอนให้มันรู้จักวิถีธรรมชาติ ไอ้หนกคงยากหวนเดินทางเก่า
ในเมื่อกูทั้งเชี่ยวและชำนาญ กลัวแต่มึงสิวะ เมียกูไปเป็นผัวเขาขึ้นมาจริง นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง..หึหึ!!”
ฟังพี่เขาเถียงกันแล้วแอบขำ คู่นี้เห็นกัดกันประจำแต่สนิทกันมาก กลายเป็นแทคทีม 3 คน
โดยมีพี่หนกส่ายหน้าเอือมยืนข้างพี่โจ๊ก คงชินชาความเกรียนกวนของแฟนและเพื่อนถึงได้ดูปลงอนิจจังซะขนาดนั้น
“บูตัส..พร้อมยัง” ประธานว๊ากปีสองชื่อภู แกเป็นคนหน้าตาดี สัญชาตญาณดูรู้เขาสนใจบูเป็นพิเศษ
แม้บูไม่แนะนำผมว่าแฟนแต่คนที่สบตากันอยู่ย่อมต้องรู้ รายนี้มองผมเหมือนผมเป็นแค่เด็กกางเกงขาสั้น
ถึงแสดงออกชัดว่าผมไม่อยู่ในสายตาหากเขาคิดกับบูเกินปกติ
“พร้อมครับ” บูตอบแกไป
“งั้นลงสนาม” ผมเดินตามบูเข้าไปในเชือกกั้น
“สู้ๆๆๆ..บูตัสสู้ๆๆ ฉันมาเชียร์เธอนะ ต้องชนะนะนะนะๆๆ” เสียงปีหนึ่งปรบมือเชียร์
ฝั่งปีสองก็มีกองเชียร์แต่ไม่ออกท่าทาง คงกังวลภาพพจน์อาจดูไม่เหมาะนักที่รุ่นพี่มาออกอาการแบบนี้
มีสิบกว่าคนกลุ่มตุ๊ดกร่างชื่อ ‘มุ้ย’ พี่แกสวมชุดเต้นแอโรบิครัดติ้ว มองผมอย่างโลมเลียทางสายตาชัด
“สวมนวมครับ” บอกบูก่อนจัดการสวมนวมให้ที่รัก เล่นจ้องหน้าผมตาแป๋วเจอสายตาใสซื่อ
ถ่ายทอดความรู้สึกไม่มีกั๊ก ต่อให้เก๊กหน้านิ่งยังอดเขินไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ชอบที่บูมอง ชอบนะ..ชอบสุดๆ
ตาดำกลมโตคู่นี้แทบไม่อยากให้มองใครโดยใช้สายตาแบบเดียวที่มองผมเช่นตอนนี้
หวงไว้มองแค่ผมคนเดียว พอเหลือบตาสบด้วย รีบหลุบตาหลบมองมือผมผูกเชือกนวมเฉย
ทั้งที่หน้าอมชมพูหูแดงจนเห็นชัด เขินขนาดนี้ไม่ให้รักหวงคงไม่ได้ พอแกล้งสนใจผูกเชือกต่อแอบจ้องอีกแล้ว
ผมเนียนทำไม่รู้ไม่ชี้ ในใจแอบขำเมียแอบมองสามี..หึหึ!
“เสร็จแล้วครับ ลองเทสนวมดูซิ” ผมจับนวมประกบ บอกให้บูลองเทสชกกำปั้นชนกันดู
“ปึ๊กๆๆ!!..ขอบใจนะ..บอล” ผมยิ้มจนได้ พอยิ้มให้บูดันเขินหนักทำหน้าเหรอได้น่ารักสุดๆ
ไม่รู้ทำไมไม่กล้าสู้สายตาผมสักที
“อร๊ายย!!..หล่อมากอ่ะ บูตัสคนที่เทคแคร์ใส่นวมให้เป็นใครค๊าถ้าแพ้พี่ ยกคนนี้ให้พี่ได้ไหม”
ตุ๊ดคู่ชกบูกรีดกรายนวยนาดตะโกนเรียกเสียงฮาด้วยกิริยาดัดจริต บูหน้าแดงก่ำเม้มปากแน่น
เป็นหน้าที่ผมประกาศจุดยืน..เพื่อตัดปัญหาตั้งแต่นี้หรือวันข้างหน้า
“ผมชื่อบอลคงเป็นของใครไม่ได้ ผมมีเจ้าของหัวใจแล้วครับ ไม่ว่าบูจะแพ้หรือชนะ
ขอให้การพิสูจน์ครั้งนี้จบลงฉันมิตรภาพ รู้แพ้รู้ชนะรู้อภัยยังไงบูเป็นน้องใหม่ ยังต้องพึ่งพาพวกพี่ๆอีก 6 ปี
หากแฟนผมทำอะไรล่วงเกินไป ทั้งเจตนาหรือไม่ผมในฐานะคนรัก ขออภัยพวกพี่ๆไว้ด้วยครับ
นับจากนี้ฝากพวกพี่ๆดูแลแฟนให้หน่อย รับการคารวะจากผมไว้ด้วยครับ” ความเงียบเกิดขึ้นทันที
หลังผมประกาศพร้อมกับโค้งคำนับไปทั่ว สีหน้าพี่ภูนิ่งสนิท พี่แบม พี่โจ๊ก พี่ต้น พี่หนก ต่างยิ้มชื่นชมในสิ่งที่ผมทำ
ส่วนพวกไอ้หนุ่ย ไอ้เอก ไอ้วิทย์ยกนิ้วโป้งให้พร้อมยิ้มกว้าง พี่เขมปรบมือคนแรก
ก่อนเสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือจะดังตามกันมา
“กรี๊ดดด!!..อร๊ายย!..น่ารักมากๆอิจฉา โอยใจสั่น..บลาๆ” สีหน้าพี่ที่เป็นเพื่อนตุ๊ดมุ้ย
อึ้งค้างก่อนเจื่อนเหมือนละอายใจ คนสวยสุดในกลุ่มชำเลืองมองพี่ภูแวบ
คงเป็นประเด็นที่ทำให้เกิดปัญหา พี่ภูใบหน้าเรียบเฉยแววตาไหววูบให้เห็นแค่ครู่
“คือผมมีแฟนแล้วไม่โสดเหะๆ!..คะ..คือบอลเป็นแฟนผมเองครับ แล้วผมก็รักมากด้วย
แฟนผมไม่ให้เป็นเดือนคณะฯ รบกวนคัดเลือกคนใหม่ด้วยนะครับ” บูค้อมหัวให้รอบวง
ปากพูดหน้าแดงแปร๊ด ท่ามกลางผู้ชมโดยรอบที่มองท่าทางเปิ่นๆด้วยสายตาเอ็นดู
“ทำไมไม่ให้เป็นคะ บูตัสน่ารักทำไมคุณแฟนไม่ยอมคะ หน้าตาหล่อปานเทพบุตรไม่น่าใจร้าย”
ผู้หญิงคนหนึ่งป้องปากแซวทีเล่นทีจริง
“ไม่ได้ใจร้ายครับ พวกเรามีสัญญากับโมเดลลิ่งไม่สามารถทำอะไรโดยพละการ
เช่นการประกวดคือหนึ่งในกฎระเบียบ” ข้ออ้างล้วนๆ ความจริงผมไม่อยากให้บูเป็นคนสาธารณะ
หากประกวดกลายเป็นที่รู้จัก ความน่ารักสดใสของบูไม่พ้นมีปัญหาตามมาไม่เลิก
ตัดไฟเสียเนิ่นๆดีที่สุด แค่ถ่ายแบบก็งานเข้าไม่น้อยแล้ว
“เข้าใจแล้วค๊า..สมเป็นแฟนกัน..กรี๊ดด!!” เสียงกรี๊ดกระหึ่มอีกครั้ง
กระทั่งกรรมการรุ่นพี่ปีสี่ถูกเชิญเป็นคนกลาง เรียกคู่ชกฟังกติกา
“การชกครั้งนี้ไม่มีกติกาตายตัว หากฝ่ายไหนไม่ไหวให้ชูมือยอมแพ้อย่างเปิดใจ
ไม่ต้องอายถือเป็นการเชื่อมความสัมพันธ์รุ่นพี่รุ่นน้อง กิจกรรมนี้ได้รับความสนใจจากทุกชั้นปี
เป็นครั้งแรกในคณะแพทย์ ขอให้ทั้งคู่เคารพซึ่งกันและกันพร้อมทั้งเคารพสายตาผู้ชม
มุ้ย..เราเป็นรุ่นพี่ใช้มือเปล่าไม่สวมนวม น้องบูตัสเป็นรุ่นน้องแต่ใจกว้างยอมให้ใช้มือเปล่า
ทั้งที่น้องเขาสวมนวม ฉะนั้น..สิ่งที่ได้รับเหลื่อมล้ำแล้วอย่าทำให้รุ่นพี่ต้องขายหน้าไปกว่านี้ เข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม”
พี่เขาอบรมไปด้วย คนชื่อมุ้ยถึงกับอึ้งไม่กล้าเถียง ดูเหมือนพี่กรรมการเป็นที่เคารพของคนในคณะฯ ด้วยสิ
“ครับพี่ไก๋..” ตุ๊ดมุ้ยรับปาก การชกแม้ดูแปลกสักหน่อย แต่ความสนุกกำลังจะเกิดขึ้น
“ปี๊ด!!..ชก” เสียงนกหวีดดัง พร้อมสัญญาณฟันมือ ตุ๊ดมุ้ยปรี่เข้าหาบูตัสง้างฝ่ามือเตรียมฟาดหน้าเต็มๆ
“ผลั๊ก!..โอย!” แต่ละคนอ้าปากค้าง กลุ่มเราไม่แปลกใจเลยคิดไว้แต่แรกเล่นทะเล่อทะล่าเข้าไปคงโดน
ตามคาดขาขาวแรงเตะแรงยันอย่าได้ดูถูก ถีบเปรี้ยงเข้าเต็มท้องร่างสูงถึงกับกระเด็นติดราวเชือก
เล่นเอาคนดูที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางมาก่อนอึ้งไปเลย
“กรี๊ดด!..เท่อ่ะบูตัสเท่..อร๊ายน่ารักๆ..พี่มุ้ยสู้ๆตุ๊ดมุ้ยสู้ๆ!!..บลาๆๆ” เสียงเชียร์ดังอีกครั้ง
หลังทุกคนตั้งสติเริ่มเห็นว่าบูมีเขี้ยวเล็บ มีบางกลุ่มที่เห็นคนโดนถีบตัวงอส่งเสียงให้กำลังใจมวยรอง
เพื่อให้ความมันส์ที่กำลังเริ่มต้นไม่จบเร็วเกินไปนัก
“อร๊าย!!..ถีบฉันเหรอ แม่ขอตบหัวทิ่มสักที” แรงฮึดตุ๊ดมุ้ยหลังได้เสียงเชียร์หน้าตาขมึงทึง
กระทืบเท้าตวาดดังลั่น กระโจนเข้าใส่อีกรอบ แต่ดันชะงักเมื่อบูยกเข่าขึ้นรอ
คงสำเหนียกว่าขืนผลีผลามโดนยันกระเด็นอีกรอบแน่ กลายเป็นตุ๊ดมุ้ยเต้นเหยงๆวนรอบเลยคราวนี้
เล็งจังหวะเข้าเพื่อให้ได้ตบคืนอย่างที่ลั่นวาจาเอาไว้
“ฮะฮ่าๆ..เหมือนลิงเลยเว้ยเฮ้ย!..ก๊าก!” พี่เขมตะโกนลั่น จ้องท่าเต้นเหยงๆหาช่องว่างของตุ๊ดมุ้ยวนทั่วเวที
เรียกเสียงฮาตามมาติดๆ มีบางคนเอามือกุมท้องขำกันไปแล้ว ภาพตุ๊ดร่างผอมชะลูดสวมชุดแอโรบิครัดติ้ว
วิ่งวนทำถลาเข้าไปตบ พอบูหันมายกแข้งเตรียมยันตุ๊ดถลาถอยหลังกลับอย่างไวเช่นกัน
ดูยักแย่ยักยันตลกพิลึก หลอกล่อลุกลี้ลุกลนอยู่แบบนี้
“เอ้า! มึงจะชกหรือจะวิ่งไล่จับอีมุ้ย” เสียงแซวเริ่มดังขึ้น บูยอมลดการ์ดลงล่อคู่ชกเข้าหา
ได้ผลพอตุ๊ดมุ้ยเห็นบูฟรีแขนฟรีแข้ง ปรี่เข้าใส่ทันทีอย่างไม่รอให้โอกาสผ่านเลยไปโดยไม่คิดเฉลียวสักนิด
“ตายซะเถอะ..ขอตบให้หายแค้น..ย๊ากกก!!” ตลกจริงๆ ไร้ซึ่งลีลาลูกบ้าล้วนๆ
“ผลั๊วะ!..ปึ๊ก! บบ!.ผลั๊ก!..โอ๊ย!..ยอมๆพี่ยอมแล้วจร้า” กลายเป็นกระสอบทรายให้บูรัวหมัดชุด
ตามด้วยเข่าเตะตัดลำตัวเต็มๆ ตุ๊ดมุ้ยน่วมไปทั้งตัวชูมือค่อมตัวงอ..บูถึงยอมหยุดให้
“เฮๆๆ!!..บูตัสๆๆ!” ผมกระโดดข้ามเชือกอุ้มแฟนผมตัวลอย ใบหน้าสุดที่รักยิ้มร่าเขาเลย
พวกผมดูรู้บูยั้งแรงกว่าครึ่งไม่งั้นตุ๊ดมุ้ยคงเลือดกบปากจมูกไปแล้ว คงเห็นอีกฝ่ายไม่มีทักษะด้วยครับ
นอกจากอาศัยลูกบ้าแรงควายกะตบอย่างเดียว เจอคนเป็นมวยเหมือนส่งเนื้อเข้าปากเสือ
“เยี่ยม!..บูยอดมาก..เก่งวะเพื่อน..บลาๆๆ” แต่ละคนเข้ามาแสดงความยินดี ผมยอมปล่อยบูลง
ปลดนวมออกให้เรียบร้อย ถือโอกาสบูกำลังยิ้มโบกมือให้กองเชียร์ ฉวยหอมแก้มใสประกาศย้ำชัดๆกันอีกครั้ง
“ฟ๊อด!!..แช๊ะๆๆ!..กรี๊ดด!!..อร๊าย!!” เสียงชัตเตอร์ หนึ่งในนั้นจากมือถือของผมฝากไอ้วิทย์เก็บช็อตนี้แต่แรก
นัดไว้ก่อนแล้ว ส่วนที่เหลือจากพวกที่ถ่ายกันอยู่ก่อน นับจากนี้ร่างเล็กน่ารักคงเป็นที่รู้จักของนิสิตทุกชั้นปีในคณะฯ
อาจดังไปถึงคณะอื่นด้วย เก้ง กวาง เกย์ หรือชายแท้ที่หวังสานสัมพันธ์จะได้รู้ไว้ บูตัสเป็นของผม ‘อย่าแหยม’
“เจอร้านเดิม” พี่ต้นบอก ก่อนพวกเราแยกย้ายขึ้นรถส่วนตัวขับไปเจอกันที่ร้านประจำ
“บอล..” บูเรียก พอผมเบือนสายตาจากถนน ร่างเล็กนั่งข้างกันรีบก้มหน้าคางชิดอกหูแดงแก้มแดงใหญ่
เขินจัดมือวางหน้าขาบิดไปมา
“ว่าไงครับ” รอให้พูดไม่ได้ จังหวะรถติดไฟแดงพอดี
“ขอบใจนะ” ยิ้มเลยต้องรีบเก๊กหน้าขรึม ดีคนพูดไม่เงยหน้าขึ้นมา เล่นก้มลูกเดียว
“เรื่องอะไรเหรอ” เนียนไม่รู้
“ที่ประกาศเป็น..แฟน” เก๊กต่อไม่ไหว ยิ้มกว้างหุบไม่อยู่แล้ว
“ทำไมต้องขอบใจ บูเป็นแฟนบอลนี่ครับ” พูดโดยพยายามบังคับเสียงให้ปกติที่สุด
คนน่ารักยังคงก้มหน้ามองตักตัวเองใหญ่
“บอลไม่กลัวใครมองไม่ดีเหรอ บูเป็นตุ๊ดไม่เป็นไรบอลประกาศแบบนี้ อาจมีคนล้อถ้าวันหลังมาที่คณะฯ”
เสียงพูดอ้อมแอ้มปากมุบมิบ น่ารักเข้าไปใหญ่ อดไม่ได้ต้องยื่นมือไปเชยคางขึ้นสบตาผม
“ไม่เลย..บอลทำเพราะไม่อยากให้ใครวุ่นวายบู ขืนไม่ประกาศบอลคงไม่สบายใจ
เกิดมีใครเข้ามาจีบแฟนตัวเอง บอลเรียนคนละที่บูคงไม่ยอมบอกให้ฟังทุกเรื่องหรอก
หลังจากเขารู้กันแล้วว่าบูเป็นแฟนบอล หากใครกล้าจีบบอลจะได้ไม่ต้องไว้หน้า..หึหึ!”
พอผมหัวเราะ บูกลับทำตาโตอึ้งเป็นครู่ อดไม่ไหวก้มชิมความหวานในโพรงปากเล็กสีสดให้ฉ่ำใจ
จ้องสบตาหวานฉ่ำที่เคลิ้มจูบผม ใจอยากจูบต่อติดไฟเขียวเลยต้องปล่อยอย่างเสียดาย
ไว้คืนนี้ค่อยจัดเต็มอิ่ม น่ารักไปแล้ว..บูตัส!
ฝากร่วมกิจกรรมกันด้วยนะคะ
ขอบคุณคนอ่านที่น่ารักทุกคน
ที่ติดตามกันมาจนถึงโค้งสุดท้าย
Luk.