มาแล้วววว
ขอบคุณทุกคนด้วยน่ะครับที่ยังเข้ามาอ่าน...เข้ามาเมนท์กันเรื่อยๆ...
เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างยาวมาก...ผมขอแบ่งเป็น 2 Part น่ะครับ...แล้วจะต่อส่วนที่เหลือให้ครับ
ที่ทำแบบนี้เพราะอยากจะให้เป็นเรื่องๆไปครับ...ไม่ว่ากันน่ะครับ
ตอน 36…เลอะในห้องน้ำปั๊มหลังที่ผมเจอกับไอ้ปอก็มักเจอเรื่องร้ายๆเกี่ยวกับรถ (เกือบตาย…อายุไอ้ปอเกือบไม่ได้ขึ้นเลข2นำหน้า) ผมก็เลยคิดว่าคงต้องไปทำบุญกันแล้ว(เพิ่งจะคิดได้) ผมวางแผนบอกกับไอ้ปอไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ วันนี้เลยต้องตื่นแต่เช้า แต่มันก็สายตามเคยเพราะไอ้ปอมันช้า (ขนาดกูบอกล่วงหน้าเป็นวันแล้วนะเนี้ย)
“ปอออ เร็วๆๆ” ผมร้องบอกเร่งการอาบน้ำของมัน
“พระไม่หนีไปไหนหรอก มึงจะรีบไปทำไมวะ”
“อ้าว พระเค้าฉันข้าวเป็นเวลา มึงช้ายังงี้ มันจะทันเหรอ”
“เออๆ”
กว่ามันจะเสร็จก็เลยเวลาพระฉันอาหารเช้าแล้วล่ะ ผมก็เลยตัดสินใจไปซื้อสังฆทานถวาย มองไปตามข้างทาง ก็เห็นมีอยู่ร้านนึง ผมกับไอ้ปอเข้าไปซื้อ จอดรถไว้ข้างถนน แต่ทางเข้าร้านนะสิ เสียวเล็กน้อยถึงปานกลาง เพราะเทศบาลเค้ามาขุดลอกคลอง แล้วทางเดินเข้าร้านมีแค่ไม้กระดานแผ่นเดียวให้ไต่ข้าม มองไปข้างล่างก็เป็นโคลน+น้ำสีดำ
“ที มึงเดินดีๆนะเว้ย” ไอ้ปอบอกผม
“เออ ห่วงตัวเองเถอะ” เราสองคนก็ผ่านมาได้อย่างไม่ยากนัก หลังจากที่ซื้อแล้วไอ้ปอเป็นคนหิ้วถังสังฆทานเดินตามหลังผม ผมมองเห็นมันหิ้วถังแกว่งไปมา(มึงจะสงบเสงี่ยมไปทำบุญหน่อยไม่ได้เหรอวะ) ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ขาเดินกลับก็เหมือนเดิม เดินข้ามแผ่นสะพานไม้ ผมเดินนำหน้า ขณะที่ผมเดินมาได้ครึ่งทาง
“เอ้ยยยย” เสียงไอ้ปอร้อง ผมก็ต้องหยุดแล้วหันไปมอง “ถังหล่น” ไอ้ปอจ้องไปที่ถังคลุกอยู่กับโคลนแล้วมองมาที่ผม ทำท่ายิ้มเหมือนๆเดิม เมื่อรู้ว่าตัวเองทำผิดพลาด
“มึงเดินปกติไม่เป็นเหรอปอ มึงจะแกว่งถังทำไม”
“ก็ทดสอบความแข็งแรงไง เวลาพระเอาไปใช้ หิ้วน้ำหิ้วของ จะได้ใช้ได้ แต่อันนี้กูทดสอบแล้ว ไม่ผ่าน ชัวร์ อันตรายกับพระ” มันแถครั้งนี้ คิดดูดีๆก็เป็นเหตุผลได้ดี ยกให้สักวัน วันดีไม่อยากทำร้ายจิตใจใคร
“ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วมึงจะไม่ได้คิดแบบนี้ แต่ก็พูดดี กูอภัยให้ แล้วอย่าลืมลงไปเก็บสิ่งที่มึงทดสอบด้วยล่ะ กูจะเอาไปล้างให้คนใช้” โคลนไม่โดนข้าวของข้างในหรอกครับเพราะมันมีพลาสติกหุ้ม แต่ก็ไม่สมควรเอาไปถวายพระแล้วล่ะ
“เออๆ” ไอ้ปอเดินลงไป มือนึงมันเกี่ยวไว้กับหญ้ากอเล็กๆ(เออชีวิตมึงฝากไว้กับหญ้าต้นเดียว) ผมก็กำลังจะเดินไปจับมือมัน แต่ก็ไม่ทันแล้วล่ะ
“เอ้ยยยย”เสียงไอ้ปออุทานอีกครั้ง
“555” ครั้งนี้ผมหัวเราะลั่นเลย ในเมื่อต้นหญ้าขาด แล้วขาข้างนึงของไอ้ปอจมดิ่งลงไปในโคลน วันนี้อุตส่าห์มันแต่งตัวเรียบร้อย กางเกงขายาว รองเท้าผ้าใบ
“ไอ้เหี้ย ถึงหัวเข่ากูเลย”
“มึงได้ลงไปแล้วก็เอามาให้ได้นะ มาเอามือมา”ผมเอื้อมจับมือไอ้ปอ แล้วไอ้ปอก็เอื้อมไปเอาถัง
“ทีมึงเขยิบมาอีกนิดดิ ใกล้ถึงแล้ว” ไอ้ปอพูด ผมก็ก้มซะจนจะเสียดุลย์อยู่แล้ว
“ได้ยัง” ผมถาม
“ใกล้แล้วอีกนิด”
“จะไม่ไหวแล้ว”ผมพูดไม่ทันจบ ผมก็ไถลลงไปในคลองขาทั้งสองจมดิ่งในคลอง
“เอ้ยยยยย ไอ้ที” ไอ้ปอร้อง ผมหันไปตามเสียง เห็นมือไอ้ปอข้างที่มันเอื้อมจมไปในโคลนจนเกือบถึงต้นแขน
“555” ผมหัวเราะก่อนที่จะเดินลุยโคลน(ก็มันเลอะแล้วหนิ)ไปดึงมันขึ้น พร้อมกับสังฆทานตัวป่วน
“กูกับมึงก็ซวยกันจนถึงวินาทีสุดท้ายจริงๆเน๊อะ” ผมพูด ไม่รู้จะเปรียบตัวเองกับไอ้ปอเป็นไรดี มันเน่าจริงๆ น้ำในคลองยิ่งสะอาดอยู่ด้วย
“กลับบ้านก่อนเหอะ” ผมบอกไอ้ปอ
“เอ้ย เค้าบอกว่าถ้ามาทำบุญแล้วยังไม่ได้ทำ อย่าเพิ่งกลับ” ไอ้ปอพูดซะ (ไม่เห็นเคยได้ยิน)
“จริงดิ”ทำไมมันออกแนวไสยศาสตร์จังวะ
“เออ เค้าบอกว่ามันจะไม่ดี” (มึงไปรู้มาจากไหน)
“เหรอ งั้นไปล้างตัวในปั๊มก่อนไหม” เห็นสีหน้ามันพูดจริงจัง ผมก็เชื่อนะ
“เออ” ผม ไอ้ปอ สังฆทาน ชุบโคลนก็มุ่งหน้าไปที่ปั๊มใกล้ๆ (อายเหมือนกันนะ) แต่ดีหน่อยวันอาทิตย์ช่วงเช้าคนยังไม่เยอะ ผมก็ลับๆล่อๆ แอบเนียนเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำบางห้องก็ไม่มีน้ำด้วยสิ ทำให้ต้องสำรวจทุกห้อง ล้างทั้งหมดเสร็จสรรพ จะกลับออกมา เพิ่งจะรู้ตัวว่าทำห้องน้ำเค้าโคตรเลอะ เป็นรอยโคลนทุกห้อง อ่างล้างหน้าก็ไปล้างสังฆทานเปรอะไปตามๆกัน(ผลงานของผมกับไอ้ปอน่าภูมิใจจริงๆ)
“ปอ ถ้าเค้ามีไม้ถูพื้นอยู่ตรงนี้กูก็คงจะทำความสะอาดทำลายหลักฐานให้เค้าอยู่หรอก แต่นี้ไม่มี งั้นเรารีบหลบหนีเถอะว่ะ”
“55 คิดเหมือนกู สลายตัวด่วนๆ” ผมเดินออกมาก่อน สำรวจทางโล่งแล้วให้ไอ้ปอตามออกมาพร้อมอุ้มสังฆทาน(ทำยังกะสายลับ) ไอ้ปอก็ทำเนียนเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น (เนียนได้อีก) ไอ้ปอเอาสังฆทานไปวางไว้ที่รถ
“ปอกูว่าหาไรกินก่อนเหอะ ” (พักสงบสติตัวเองด้วย จะเอาไงต่อไป)ผมกับไอ้ปอเดินเข้าไปใน 7-11 ในปั๊มนั้นแหละ พนักงานขายก็มองนะ จะไม่ให้มองได้ไงก็กางเกงขาวยาวตั้งแต่เข่าลงไปทั้งผ้าใบเปียกน้ำซะขนาดนั้น เปียกปอนไปตามๆกัน พนักงานมันคงขี้เกียจเอาผ้ามาเช็ด(ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่เอาโคลนมาด้วย55+...ไม่สำนึก) ได้ชาเขียวคนละขวด (ใช้สิทธิ์แลกซื้อ 2 ขวด 25 บาท 55+) เดินมานั่งกินใจเย็นๆข้างๆรถ (ก็หน้าห้องน้ำเจ้ากรรม) กินได้สักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายไม่พึงประสงค์
“หมาตัวไหนวะ มันทำสกปรกในห้องน้ำ” เสียงแม่บ้านทำความสะอาดร้องโวยวายในห้องน้ำ ผมกับไอ้ปอมองหน้ากัน อมยิ้มเล็กน้อย
“แม่มึงเอ้ย มันเล่นกูทุกห้องเลย” เสียงบ่นยังไม่จบ(ก็กูเดินดูมันไม่มีน้ำนี่หว่า)
“ปอเริ่มด่าแม่แล้วว่ะ ต่อไปจะด่าทั้งโคตรแน่เลย” ผมกระซิบไอ้ปอ เสีย’เงียบไปสักพัก(คงทำใจกับสภาพได้แล้ว) ผมกับไอ้ปอก็นั่งกินตามปกติ
“เวรจริงๆ มันคิดจะแกล้งกูรึไงวะ” เสียงเดิมมาอีก
“ปอ กูว่าเราไปช่วยเค้าทำไหม จะได้ลดโทษ” ผมถามไอ้ปอ
“ไปให้เค้าด่าน่ะดิ” ไอ้ปอตอบ
“อ่างล้างหน้าก็เต็ม อุดตันขึ้นมาหรอก ลำบากกูอีก” เสียงแม่บ้านคนเดิม พูดซะผมรู้สึกผิดเลย จะไปสารภาพรึช่วยทำตอนนี้ก็เหมือนจะสายไป ผมเดินเข้า 7-11 ซื้อนม ขนมปัง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ป้า อ่ะผมให้” ผมยื่นถุงให้แก ป้าทำหน้างงแต่ก็รีบรับไว้อย่างรวดเร็ว
“ขอบใจจ๊ะ มาเที่ยวกันเหรอจ๊ะ” ป้าพูดดีขัดกับเสียงเมื่อกี้ไปเลย (รึในห้องน้ำนี้มีแม่บ้านสองคน)
“ป่าวหรอกครับ ป้ามาล้างตั้งแต่เช้าเลยเหรอครับ” แกล้งถามเสมือนเพิ่มมาถึง(ที่ไหนต้นเหตุคือกูเอง)
“อืม ป้ามาแต่เช้าแล้ว”
“อ๋อ งั้นผมไปล่ะครับ”
“ขอบใจนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรครับ” (จะเป็นได้ไงล่ะ กูไปสร้างไว้) แต่ถ้าป้าสังเกตดีๆก็น่าจะรู้ว่าผมทำเลอะ เพราะขากางเกงกับรองเท้าผมเปียก ผมเดินออกจากห้องน้ำ
“ไปปอ ไปซื้อสังฆทานใหม่”ผมกับไอ้ปอไปที่เดิม ซื้อเสร็จก็ตรงดิ่งไปที่วัด
ถึงวัดก็เห็นแต่เณรน้อยกวาดลานวัด
“เณรๆ พี่ถามหน่อย พระอยู่ไหนครับ” ไอ้ปอถาม (เมิงจะเรียกตัวเองว่าพี่ทำไม)
“อยู่บนกุฎิครับ” เณรน้อยบวชใหม่ตอบ(เดาเอาเอง) ผมกับไอ้ปอมุ่งหน้าไปกุฎิ พอมาถึงก็เห็นเงียบๆ
“พระอยู่ไหมปอ” ผมถามเบาๆหลังจากที่เห็นไอ้ปอเขย่งยืดคอดูพระชั้นบน
“ไม่เห็นวะ”มันตอบผมเบาๆ ก่อนที่จะพูดขึ้นเสียงดัง
“พระอยู่ไหมครับ เชิญทางนี้หน่อยครับ” ไอ้ปอพูดสุภาพที่สุดเท่าที่ผมได้ยินมา (แต่ถ้ากูเป็นพระก็คงถลกจีวรเตะปากมึงไปแล้ว)
“ไอ้บ้ามึงเคยเข้าวัดเข้าวาป่าววะเนี้ย บ้านมึงนะสิตะโกนถามพระ”
“อ้าว พระก็คนนะเว้ย ไม่ตะโกนแล้วจะได้ยินเหรอ”
“โอ้ยยย ไอ้สัมพเวสี ผีไม่มีศาล”
“ไม่มีศาลเลยเหรอ ทำไมด่ากูได้น่าเวทนาจังวะ” มันพูดยิ้มๆ
“เออ กูไม่รู้จะเปรียบมึงกับอะไรแล้ววะ ....เวลาพูดกับพระให้มึงสงบเสงี่ยมหน่อย ถ้ายังไม่รู้จะเรียกอะไรก็เรียกหลวงตาไว้ก่อน เป็นการเรียกแบบกลางๆให้ความเคารพ ถ้าเห็นแล้วมึงก็กะเอาว่าจะเรียกอะไร หลวงปู่ หลวงตา หลวงลุง หลวงพี่ก็ว่าไป จำไว้ถ้าเรียกพระเฉยๆก็เหมือนเรียกรุ่นเดียวกัน”
“ถ้ารุ่นน้อง กูต้องเรียกหลวงน้องไหม” (มึงถามเพราะอยากรู้รึกวนประสาทกู)
“ถ้ารุ่นน้องมึงก็คงเป็นเณรแล้วล่ะ”
“มีอะไรเหรอโยม” พระทักในขณะที่ผมกำลังพูดกะไอ้ปอ
“สวัสดีครับ” ไอ้ปอไหว้ก้มหัว (โอ้ยย วันนี้กูจะได้บุญรึบาปวะ)
“กราบนมัสการครับหลวงตา” ผมก้มไหว้ (ก่อนที่จะกระซิบข้างหูไอ้ปอ
“มึงหยุดพูด ก่อนที่กูจะขนบาปกลับบ้านเป็นรถสิบล้อ” ผมก็สนทนากับพระแล้วก้เข้าไปทำสังฆทานบนศาลา พระก็ทำตามกิจของสงฆ์ ผมก็ทำตามกิจของคน ไอ้ปอ มัวแต่เปลี่ยนท่านั่ง ตามกิจของลิง มันนั่งขัดสมาธิพนมมือ (กูก็เพิ่งจะเคยเห็นมึงทำนี่แหละ) เป็นการไปทำบุญ(รึทำบาป)ที่ทุลักทุเลมาก ยังคิดอยู่เลย ถ้าวันนั้นอยู่บ้างคงได้บุญเยอะกว่ามั้ง
……………………………………………………..
หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61) (อ่าน 1286247 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก