.
.
เหนื่อย! หิว! อยากกลับบ้าน!
คิดได้แบบนี้แล้วจะมามัวยืนรออะไรอยู่วะกู…
“จะกลับบ้านแล้ว...”
“อ้าว แล้วจะทิ้งพี่อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอแปง”
“คนเดียวบ้าอะไร คนเยอะแยะ นู่น กลับไปรวมกับคนอื่นเค้าสิ ไป”
“ใจร้ายจัง”
“อะไรอีกล่ะ แล้วจะให้แปงทำไง เอาพี่กลับบ้านไปด้วยรึไง ประสาทว่ะ”
“นั่นแหละครับ พี่ไปด้วยนะ...นะ”
มึงจะบ้ารึไง อยู่ดีๆให้กูเอาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน ถามจริงเหอะ มึงจะให้กูบอกแม่กูว่าไง
ของฝากจากศูนย์อพยพเรอะ
แม่กูคงดีใจตาย!“ไม่! ไม่ให้ไปแน่ๆอะงานนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไป”
“เหตุผล?”
“ทำไมต้องเหตุผล บอกว่าไม่ก็ไม่สิ อย่ามาทำตัวเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย คิดว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้รึไง”
“อืม...ปกติพี่ก็ไม่คนแบบนี้หรอกนะ แต่เผอิญกับแปงมันเป็นข้อยกเว้น…”
“โว้ยย แล้วจะมายกเว้นอะไรกับแปงเล่า”
“ก็แปงเป็นคนพิเศษของพี่นี่ครับ...จะให้ทำเหมือนคนอื่นได้ไง”เผลอไม่ได้เลยเว้ยย หยอดกูตลอด!!! “แต่ไม่ให้ก็คือไม่ให้!”
“โถ่ แปงครับ แค่ไปเฉยๆไปแล้วก็กลับเลย”
“ไปแล้วกลับจะไปทำไม”
“งั้นพี่ไปแล้วไม่กลับก็ได้นะ”
“โว้ยย ไม่ได้หมายความว่างั้น...”
“แล้วหมายความว่าไงล่ะครับ”
แม่งกวนตีนกู ชัวร์!!
“ก็หมายความว่าไม่ต้องไปไงล่ะวะ”
“แต่พี่อยากไปนี่ นะ...นะ นะครับแปงนะ ให้พี่ไปเถอะนะ”
“ตื๊อจริงวะ เออ! ให้ไปก็ได้ แต่อย่าลืมที่บอกล่ะ ไปแล้วต้องกลับเลย ห้ามลีลา เข้าใจ๊”
.
.
แล้วผมก็กลับมาถึงบ้านพร้อมกับไอ้พี่ไทม์โดยอาศัยนั่งรถมอ’ไซด์ของพี่วินหน้าโรงเรียนเอา ก็นั่งกันมาคนละคันนั่นแหละครับ คือบ้านผมมันไม่ได้อยู่ในตัวเมืองน่ะ เลยไม่มีรถประจำทางวิ่งผ่าน เวลาจะไปไหนมาไหนก็เลยค่อนข้างจะลำบากนิดนึง
“นี่บ้านแปงเหรอ”
ไอ้พี่ไทม์มันถามเมื่อเดินตามผมเข้ามาในบ้าน ไม่ใช่มั้ง กูหลอกมึงมาขายไม่รู้ตัวรึไง โว๊ะ ถามอะไรโง่ๆ
“แม่ แปงกลับมาแล้วววววววว”
“เอะอะอะไรเสียงดังเนี่ย ไอ้ลูกคนนี้ แล้วนี่กลับมาได้ไงเมื่อเช้ายังบอกแม่ว่าอยู่ศูนย์อพยพ มานี่มา มาให้แม่กอดหน่อยไอ้ตัวแสบ...บ้านช่องไม่ยอมกลับ”
แม่ดึงผมเข้าไปกอดแรงๆก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วจุ๊บเข้าที่หน้าผากอีกที
มองอะไรไอ้พี่ไทม์ ไม่เคยเห็นแม่ลูกเค้าทักทายกันรึไง
“ก็แปงกำลังจะบอกแม่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าเค้าจะย้ายศูนย์อพยพมาอยู่ชลบุรี แต่แบตมันหมดซะก่อน”
“จ้าๆ...แล้วนี่พาใครมาด้วยล่ะแปง”
โอ๊ย ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกแม่ปล่อยมันไว้งั้นแหละ
“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อไทม์ เป็นลูกชายอธิการบดีของมหาวิทยาลัย...ที่แปงเรียนอยู่น่ะครับ”
“เรียกให้มันถูกๆหน่อยไอ้พี่ไทม์ ใครแม่ใคร หน้าด้านจริงๆ”
“ตายแล้ว ไอ้ลูกคนนี้นี่ ไปเอานิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากไหนกัน แม่จำได้ว่าไม่เคยสอนนะ...ไทม์ใช่มั้ยลูก ไทม์เรียกแม่แบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องไปสนใจไอ้แปงมัน”
อ้าว ไหงเป็นกูที่โดนด่าวะเนี่ย นี่แปงลูกแม่นะไม่ใช่ไอ้พี่ไทม์ “ขอบคุณครับ”
“ไอ้พี่ไทม์ อย่ามาทำเป็นเนียน สัญญาไว้ว่าไง มาแล้วก็รีบกลับไปซะ ชิ่วๆ”
“แปง นิสัยไม่ดีใหญ่แล้วนะลูก พี่เค้ามาถึงบ้านเราแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาทที่สุด”
“อย่าไปว่าแปงเลยครับแม่ ผมบอกน้องเองแหละว่ามาถึงแล้วจะกลับเลย...งั้นผมลาเลยละกันนะครับ”
“อ้าว แล้วไทม์จะไปอยู่ไหนล่ะลูก”
แม่จะไปสนใจมันทำม๊ายย มันมีแขนมีขาเดี๋ยวมันก็กลับไปอยู่ศูนย์ที่โรงเรียนเองแหละ
“ก็คงกลับไปอยู่ที่ศูนย์อพยพนั่นแหละครับ”
“แต่แม่ว่าไทม์พักอยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้นะลูก ไหนๆก็ตามน้องมาแล้วทั้งที จะลำบากไปอยู่ที่ศูนย์ทำไม”
แม่! แม่พูดงี้ได้ไง แม่เพิ่งรู้จักมันไม่ใช่เรอะ
“แม่ แม่กล้าให้ไอ้พี่ไทม์มาอยู่บ้านเราได้ไง มันเป็นคนแปลกหน้านะแม่”
“ถ้าแปงถามว่าแม่กล้าให้คนแปลกหน้ามาอยู่บ้านเราได้ไง งั้นแม่ก็คงต้องถามแปงกลับแล้วล่ะว่าลูกกล้าพาคนแปลกหน้ากลับมาบ้านด้วยได้ไง...ใช่มั้ย?”เจอประโยคนี้ของแม่เข้าไป…
ไอ้แปงคนนี้ถึงกับเถียงไม่ออก!!!“แม่อ้า!!!”
“เออ แม่อ้าได้คนเดียว ส่วนแปงอะหุบไปเลย”โว๊ะ...หุบๆอ้าๆอะไรของแม่เนี่ย พูดจาน่าเกลียด จะอ้าปากหุบปากก็พูดให้มันเต็มๆสิ
ชิส์ ส่วนมึงนะไอ้พี่ไทม์ ไม่ต้องมายืนเก๊กหน้านิ่งเลย นี่ต้องเป็นแผนมึงแน่ๆ
กูไม่น่าใจอ่อนให้มันตามมาเลยให้ตาย!“สรุปแล้วพักอยู่ที่นี่ก่อนแล้วกันนะไทม์ เดี๋ยวแม่จะได้ไปจัดห้องให้”
“แต่ผมเกรงใจ...”
“...ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ถ้าไอ้แปงมันกล้าพามาบ้านก็แสดงว่าไทม์ต้องสนิทกับน้องพอสมควรแหละ เพราะสำหรับไอ้ตัวแสบนี่แล้วถ้าเพื่อนไม่สนิทจริงมันไม่พามาเหยียบบ้านหรอก นิสัยลูกแม่แม่รู้ดี”
“แต่นี่มันคนละกรณีกันนะแม่! แปงไม่ได้เต็มใจให้ไอ้พี่ไทม์มันมาซะหน่อย มันหน้าด้านขอตามมาเอง”
“ถ้าพี่เค้าหน้าด้านขอตามมาอย่างที่แปงว่าแต่แปงยื่นคำขาดไม่ให้มา แล้วพี่เค้าจะมาได้มั้ย?”แม่ก็อย่างนี้ตลอดดอ๊ะ
สวนกลับมาแต่ละที…
กูไปต่อไม่เป็นเลยเหอะ!.
.
เอ...หรือว่ากูควรจะยืนหุบ(ปาก)แล้วอยู่เฉยๆอย่างที่แม่บอกจริงๆ>>>>TBC.
อ๊ากกก ยาวกว่าเมื่อวานตั้งนิดนึง เอาเถอะค่ะ อย่าเพิ่งว่ากันเน้ออ จะพยายามเพิ่มความยาวตามสภาพร่างกาย?ไม่ให้สั้นไปกว่านี้ และจะพยายามมาทุกวัน 
อาทิตย์นี้กีฬาสีทั้งอาทิตย์ เหนื่อยจริงค่ะขอบอก!
มาที่เรื่องของเรา ตอนที่แล้วน้องม.ปลาย ของเราเอาเอาใจคนอ่านไปเต็มๆ ตอนนี้สงสัยจะเป้นท่านแม่นะ 555 ไอ้พี่ไทม์บุกเข้าบ้านน้องแปงแล้ววล่ะ แล้วมันจะเป็นไงต่อล่ะน้อ เอิ๊กกก ไว้รอลุ้นกันต่อ กร๊ากกก
ขอบคุณทุกการติดตามค่า ยังเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยเสมอ 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Flood เพราะน้ำมันท่วม!? Up!!! 3 /1/55 P.18 [END]+ตอนพิเศษมาแล้วว! (อ่าน 124273 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก