มาแล้ว ๆ กับตอนที่ต้องลุ้นสุด ๆ ( :m26:ว่าจะมีอารายในก่อไผ่ป่ะ)
ตอนที่ 18 เอ่อ ว่าแต่ว่า ทำไมฉันกับนายเบสไม่เห็นจะหวานแหววเหมือนคู่รักคนอื่น ๆ เค้าเลยล่ะ เวลาพูดก็ไม่เห็นจะอ่อนโยนเหมือนอาร์ท แถมยังไม่โรแมนติกอีก ที่สำคัญมันชอบบังคับฉานอ้ะ แล้วจะไปกันรอดเหรอ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เป็นแบบนี้มันก็ดีนะ เหมือนเพื่อนกันดี
ค่ำคืนนั้น เราออกไปกินข้าวหน้าปากซอย มันมีรถป๊อบอยู่คันนึง เอาไว้ขี่ไปซื้อของน่ะ ก็สะดวกดีนะ ไว้ฉันจะได้ขี่ไปอ่อยหนุ่ม ๆ แถวบ้านมัน 5555
“นี่ แก ฉันอยากกลับบ้านเสาร์หน้าอ่ะ กลับกันมั้ย” ฉันชวนมันกลับบ้านหลังจากที่เรานั่งกินข้าวเสร็จแล้ว
“อืม ก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้กลับนานแล้วนะเนี่ย เอางี้ เด๋วขากลับเราแวะไปซื้อของไปฝากที่บ้านกันมั้ย” มันเสนอความคิดกลับมา ว่าแต่ว่า
“ของฝากอะไรล่ะแก”
“ของทะเลไง เด๋วเราก็ไปดูแถว ๆ ปากน้ำกัน” เอ ก็ดีเหมือนกันแฮะ ใช้ได้ ๆ
“เอาสิ ไปกันเสาร์หน้านะ คิดถึงบ้านมาก ๆ เลย”
เราสองคนกลับเข้าบ้านไปในบ้าน ฉันเดินขึ้นไปอาบน้ำก่อน บ้านนายเบสนี่ถ้าอยู่คนเดียว คงหวีดน่าดูทีเดียวแหละ อ๋าย ไม่เอาน่า อย่าคิดมากสิเรา ไม่มีอะไรน่ากลัวกว่าฉันอีกแล้วล่ะ
“จืด อาบน้ำอยู่เหรอ” ถามแปลก ๆ ก็ได้ยินเสียงฝักบัวอยู่นี่หว่า
“อาบอยู่....” ฉันตอบไปแค่นั้น เสียงนายเบสก็เงียบไป พอฉันอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นนายเบสกำลังนั่งเล่นเกมส์อย่างเมามันส์ ง่า พูดไม่ออกเลยตู
“เสร็จแล้วเหรอ มาเล่นต่อทีดิ เด๋วมา” อ่านะ งงเลยฉัน
“อ่ะ แก ฉันเล่น.....” อ้าว ไปซะแล้ว แล้วนี่มันเกมส์อะไรล่ะ ฉันเล่นไม่เป็นโว้ยยยย
พอมันตาเบสอาบน้ำเสร็จแล้ว มันก็รีบวิ่งเข้ามาในห้อง เสื้อผ้าก็ยังไม่ใส่ แมร่งไม่อายฉันบ้างรึไงเนี่ย นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว มันทำให้ฉันใจสั่นนะแก
(เหอ ๆ)
“เฮ้ย ทำไมเป็นงี้ล่ะ นี่แกไม่ได้เล่นต่อให้ฉันรึไงเนี่ย” แหงล่ะ ใครจะเล่นฟะ ฉันก็นอนเอกเขนกบนเตียง ดูทีวีไปขำ ๆ
“ก็ฉันเล่นไม่เป็นนี่ จะบอกแกก็ไม่ทันอ้ะ”
“ไม่เป็นไร ไม่เล่นแล้วล่ะ” อ้าว นึกว่าจะโวยวายมากกว่านี้นะเนี่ย
นายเบสเดินไปแต่งชุดนอนแล้วก็กระโดดขึ้นเตียง (นิสัยเสียจริง ๆ) พอมันขึ้นมาบนเตียง ฉันก็หมุนตัวลงจากเตียงด่วนเลย ไปนั่งดูทีวีอยู่ที่พื้นแทน
“ไปนั่งทำไมตรงนั้น มานั่งบนเตียงด้วยกันดิ”
“เหอะ” ฉันส่ายหัวไปมา มันก็หัวเราะใหญ่เลย
“กลัวรึไงแก มานั่งตรงนี่มา” เรียกตูอีกละ อยากอยู่คนละห้องกับมันจังเลย แต่ทำไงได้ มาอยู่บ้านเค้าก็ต้องทำใจ เอาไว้หาหอแถว ๆ มหาลัยได้ก่อนละกัน (แปลกเนอะ แทนที่จะอยากอยู่ด้วยกัน แต่ฉันกลับไม่คิดแบบนั้นเลยสักนิดเดียว นี่ฉันรักมันรึปล่าวนะ
)
ฉันเดินกลับขึ้นไปนั่งบนเตียง ข้าง ๆ มันน่ะแหละ เบสมันก็นอนมองหน้าฉันแทนมองดูทีวี นี่ก็สามทุ่มกว่าแล้ว เด๋วพวกเราก็คงจะนอนกันแล้วล่ะ เบสลุกขึ้นมากอดฉัน
(นึกแล้วเชียว) ฉันนั่งนิ่งแต่ใจมันเต้นตึกตัก ๆ แล้วมันก็หอมแก้ม ลูบผมฉันเบา ๆ
“ดีใจนะที่จืดมาอยู่กับเรา” อุ้ย พูดจาแบบนี้ก็เป็นด้วย อิอิ (กับฉันอ่ะนะ)
“อืม” ฉันอายมันมาก
อายจนอยากจะคลุมโปงหนีมันแล้ว
“อายเหรอ อายทำไมล่ะ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้วนะ” ก็อายที่มันมาทำกับฉันแบบนี้อ่ะสิ แล้วนายเบสก็ทำท่าจะลวนลามฉันอีก (อ่ะนะ)
“หยุดเลย ไม่เล่นแล้ว ง่วงจะแย่ นอนกันเถอะนะแก” ฉันกลิ้งตัวไปนอนอีกฝั่งของเตียง เอาผ้าห่มกับหมอนข้างมากั้นไว้
“คิดว่ากั้นไว้แล้วจะรอดเหรอจืด”
“บ้า นอนเลยนะแก พรุ่งนี้มีเรียนเช้า เด๋วจะตื่นสายอีก” ฉันแอบหันหลังให้นายเบส แล้วตัวเองก็อมยิ้มอยู่คนเดียวอ่ะ ไม่นึกว่าฉันจะต้องมาอยู่บ้านเดียวกับนายเบสเลย งงกับชีวิตตัวเองเหมือนกัน
//////////////////////////////
เช้าวันต่อมาฉันก็ไปเรียนตามปกติ ออกมาพร้อมกับเบสน่ะแหละ แถมยังโดนสั่งไว้ด้วยว่า ตอนเที่ยงให้มาเจอกันที่ KFC ด้วย เฮ้อ แล้วฉันจะได้ไปกินข้าวกับเพื่อนมั้ยเนี่ย
“อะไรนะ นี่แกไม่ไปกินข้าวพร้อมพวกเราเหรอ” นังเปิ้ลถามมา หลังจากที่พักเที่ยงกันแล้ว
“พอดีฉันมีนัดกับเพื่อนไว้ โทษทีนะ”
“เพื่อนหรือแฟนยะ” นังกวางกัดฉันให้ดอกนึง ช่างรู้นะยะ
“บ้าเหรอ แฟนเฟินที่ไหน ไม่มี๊” เหะ ๆ ต้องบอกว่าโสดไว้ก่อนแหละ เด๋วเค้าจะหาว่า11รด มีฝาระมีแล้ว อิอิ
“อย่าให้จับได้ละกัน อ้อ นังจืด นี่แกรู้รึปล่าว กบที่แกปลื้มอยู่น่ะ แอบกิ๊กกะยัยจ๋าอยู่นะ” นังกวางแจ๋อีกรอบ เอ้ะ กบกิ๊กกะใครนะ
“อะไรนะ กบน่ะนะกิ๊กกะนังจ๋า เป็นไปไม่ได้” ฉันไม่เชื่อ ม่ายยยย
กบของฉาน
“เรื่องจริงย่ะ ไม่เชื่อแกก็ลองไปแอบดูตอนเย็นหลังคณะเราสิ มันมักจะมานั่งอี๋อ๋อกันอยู่แถวนั้นแหละ” ค่า นังนี่รู้ดีทุกอย่าง แรงจริง ๆ
“แน่นอนย่ะ ไม่ต้องกลัว เอ้ย ตายล่ะ สายแล้วฉัน ไปก่อนนะเว้ย” ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังที่นัดหมายกับตาเบส นี่ก็เลยมาสิบนาทีแล้ว ฉันกะว่ามันยังคงไม่มาหรอกมั้ง แต่พอไปถึง ฉันก็มองหานายเบส จนกระทั่ง พบมันนั่งอยู่กับ.......ผู้หญิงคนหนึ่ง
ใครอ้ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
