:m13:หนูโหวตให้พี่นัท +1 แล้วน้า ที่คอยให้กำลังใจ และ เอาตอนต่อไปเลยจ้า
ตอนที่ 37 ตอนเย็นของวันนั้น ฉันก็นึกว่าอาร์ทจะได้ไปกินไอติมกับฉันด้วย แต่สุดท้ายที่ชมรมก็ดันเรียกประชุมจนเลิกเกือบเย็น เลยอดไปกันเลย แถมฉันยังต้องกลับบ้านก่อนด้วยสิ เพราะกลัวจะตกรถรับส่งน่ะ
ระหว่างทางที่เดินกลับไปยังรถรับส่งอยู่นั่นเอง นายเบสมาจากไหนก็ไม่รู้ เดินเข้ามาขนาบด้านข้างฉัน
“ทำไมกลับบ้านก่อนแฟนตัวเองล่ะ”
“แกนั่นแหละ ออกมาก่อนทำไม ยังประชุมไม่เสร็จเลยนี่” ฉันท้วงกลับไป
“ก็เบื่อประชุมแล้วนี่หว่า” มันทำหน้าเซ็ง ๆ
“อ้าว ทำงี้ได้ไง เด๋วฉันไปฟ้องหัวหน้าฯให้ไล่แกออกซะเลยนี่”
“เอาดิ ถ้ากล้านะ” นึกว่าฉันกลัวแกรึไงยะ
“เอ้านี่ คิดถึงมั้ย” มันยื่นน้องแก้ว (หนอน) มาใส่หน้าฉันอีกแล้ว
“ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้เลว” ฉันกระโดดถอยหนี แล้วก็ด่าซะ
“เมื่อไร่จะเลิกกลัวเนี่ย”
“เกี่ยวอะไรกับแกด้วยล่ะ เอาน้องแก้วของแกปล่อยไปซะ จะเอามันมาทรมานทำไม” ไม่ใช่แค่หนอน ฉันด้วยอ่ะ
“เฮอะ ไม่มีทางหรอก ฉันชอบเลี้ยงมันไว้ น่ารักดีออก ดูดิ” มันยื่นมาอีกแล้ว แถมยังวิ่งไล่ตรูอีกนะ
“อ้ายยยยย ไอ้บ้า อย่านะ” * ^ * แง ๆ คนแถวนั้นมองกันใหญ่เลยอ่ะ อายชิบ
ฉันวิ่งหนีมาจนถึงรถรับส่ง เหนื่อยเป็นบ้า ไอ้นั่นก็ยังวิ่งตามมาอีกนะ พอมันวิ่งมาถึงก็เอาน้องแก้ว เก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อเหมือนเดิม แล้วเดินมานั่งข้าง ๆ ฉัน ฉันก็กระเถิบหนีสิ กลัวหนอนของมันจะกระโดดใส่ (วิตกจริตอย่างแรง)
“กลัวอะไรอีกล่ะ เอาน้องแก้วเก็บแล้ว ไม่ต้องกลัวไปหรอก”
“มันเรื่องของฉัน แกก็กลับบ้านแกไปสิ จะมานั่งทำอะไรแถวนี้อีก”
“อยากคุยด้วย ไม่ได้เหรอ” มันพูดมางี้ แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรอีกแน่ ๆ เลย
“เรื่องอะไรอีกล่ะ พูดมาสิ รถจะออกอยู่แล้ว”
“เรื่องมันยาว ไปคุยกันที่ร้านไอติมทอดมั้ย” หืม ฉันหูผึ่งเลยสิ ไอ้นี่มันคิดอะไรอยู่กันแน่
“ฉันจะไปได้ไง รถจะออกอยู่แล้วเนี่ย” ใจนึงก็อยาก ไม่ ๆ อย่าเห็นแก่กินสิยะ
“ไม่เห็นจะยาก ก็ให้ฉันไปส่งที่บ้านไง” โห ลงทุนน่าดูนะไอ้เบส ฝันไปเถอะย่ะ
“งั้นก็ไปสิ จะรออะไรอยู่อีกล่ะ” เปรี้ยวมั้ยล่ะฉัน
“อ่ะ ทำไมง่ายแบบนี้วะเนี่ย” ดูมันพูด
“เลี้ยงฉันด้วยนะ ไม่งั้นฉันกลับบ้านดีกว่า” ง่ะ ทำไมฉันถึงเห็นแก่กินแบบนี้นะ ม่ายนะ
“ก็ต้องเลี้ยงอยู่แล้ว เป็นการขอโทษนายไปด้วยเลย”
“ของมันแน่อยู่แล้ว จะไปกันรึยังล่ะ ฉันหิว” ดูฉันทำเข้า ของกินมันไม่เข้าใครออกใครซะจริง
“หึ ถ้านายอาร์ทนั่นรู้เข้า จะเป็นยังไงน้า”
“เอ ไม่ไปแล้วดีกว่า ไม่อยากกินและ แกไปคนเดียวเหอะ รถฉันจะออกแล้วด้วย”
“เฮ้ย ทำงี้ได้ไง ไหนบอกว่าจะไปแล้วไง ยัยบ้า” สงสัยมันจะโมโหเต็มที่ ถึงกล้าด่าฉันว่า ยัยบ้า ช่วยไม่ได้ อยากแกล้งฉันทำไมล่ะ ฉันก็เลยเอาคืนบ้างดิ สมน้ำหน้า หลอกให้มันตายใจ แล้วก็เชิดใส่ หุหุ (นึกว่าฉันจะยอมไปกับมันง่าย ๆ เหรอจ้ะ)
“แบร่
ลาก่อนนะ ไอ้บ้า ” รถออกแล้ว ฉันเลยแลบลิ้นใส่มันได้ มันยืนอารมณ์เสียอยู่ที่นั่นต่อไป ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในเมือง
###############################
ตอนนี้ที่บ้านฉันซื้อโทรศัพท์มือถือไว้แล้วเครื่องหนึ่ง
ฉันดีใจมาก เพราะว่าจะได้ไม่ต้องขี่รถไปโทรที่ตู้แล้ว คืนนั้นฉันเลยโทรไปหาอาร์ททันที:m7:
“ตรู้ด ๆ ๆ….” เสียงสัญญาณโทรศัพท์ของอาร์ทดังขึ้น สักพักก็มีคนมารับสาย
“สวัสดีครับ....” เสียงของอาร์ทนั่นเองที่รับสาย คงจะงงกับเบอร์นี่ด้วยแหละ
“หวัดดีอาร์ท จืดเองนะ”
“อ้าว จืดหรอกเหรอ เอาเบอร์ใครโทรมาเนี่ย”
“เบอร์บ้านเราเองแหละ ที่บ้านเพิ่งซื้อมาเอง”
“ว้าว งี้เราก็โทรหาจืดได้แล้วน่ะสิ ดีใจจังเลยอ่ะ” เสียงฟากนู้นดูจะตื่นเต้นไม่แพ้ฉันเลย
“ช่าย เราก็ดีใจเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องออกไปโทรข้างนอกแล้ว”
“อืม นั่นสิ เราเป็นห่วงจืดจะตาย มันยิ่งมืด ๆ อยู่ด้วย”
“อ่ะ กลัวเราโดนฉุดเหรอ อิอิ” นายอาร์ทแอบหัวเราะแล้วก็ตอบมาว่า
“ปล่าวหรอก กลัวไม่มีใครฉุดมากกว่าอ่ะสิ” อ้าย อิตาอาร์ทบ้า ร้ายนักนะ
“เชอะ ทำไมจะไม่มีล่ะ เยอะแยะไป” ต้องขอลองใจซะหน่อย
“ใครเหรอ บอกได้ปะล่ะ”
“ก็อย่างเช่น นนท์ วิน แล้วก็นายเบสไง” หึหึ
ขอยืมชื่อพวกนายมาใช้หน่อยละกันนะ โหสิ โหสิ
“เฮ้ย ๆ อย่าล้อเล่นสิ พวกนั้นมาเกี่ยวกับจืดได้ไงเนี่ย” เอาล่ะ เข้าแผน
“ไม่รู้สิ ก็โดนฉุดมาแล้วอ่ะ” ฉันพูดเรื่องจริงน้า หุหุ
“ฉุดอะไร พูดมาดี ๆ นะจืด” อ้ะ สงสัยจะเริ่มหึงแล้ว ต้องยั่วต่อ
“ก็แค่โดนลวนลามนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองแหละ ไม่มีอะไรหรอก”
“บอกมาให้หมดเลยนะ คงไม่ใช่แค่นั้นแน่ จืดมีอะไรกับพวกมันรึปล่าว” โหย ชักจะเป็นเรื่องแล้วสิเนี่ย แค่ล้อเล่นเองนะ
“ไม่มีอะไรนี่ อาร์ทคิดมากไปแล้ว เราแค่พูดเล่นเองนะ” ฉันกะว่าตาอาร์ทคงจะเชื่อนะว่าฉันพูดเล่น ไม่มีอะไรจริงจัง
“แน่ใจนะ เราไม่อยากให้แฟนเราไปคั่วกับใครหรอกนะจืด” เหอ ๆ ที่ผ่านมาของฉัน มันเรียกว่าคั่วได้มั้ยเนี่ย
“บ้าเหรออาร์ท เราไม่ได้มีอะไรกับใครจริง ๆ อาร์ทเองก็รู้ดีอยู่แล้วนี่”
“จริง ๆ นะ อย่าแอบนอกใจเราล่ะ ไม่งั้นเราคง....”
“คงอะไร คงไม่บอกว่า จะเลิกกับเราหรอกนะ” อิอิ ฉันก็พูดเล่นไปเรื่อย
“อืม คงงั้น” เสียงอาร์ทดูเศร้า ๆ ไป
นี่ฉันเล่นแรงไปรึปล่าวเนี่ย
“อาร์ท เราขอโทษนะ เรื่องเมื่อกี้ อย่าเก็บไปคิดมากนะ เราแค่พูดเล่นเอง เรารักอาร์ทคนเดียวนะ”
“เราก็รักจืด คราวหน้าห้ามพูดเรื่องแบบนี้อีกนะ”
“อืม ไม่พูดแล้วล่ะ เชื่อขนมกินได้เล้ย” หลังจากที่เราคุยกันไปได้สักพัก ฉันก็วางสาย แล้วก็เข้านอน คืนนั้นฉันก็ต้องเป็นฝ่ายนอนคิดมากไปเอง เพราะตัวเองแท้ ๆ ดันไปพูดเล่นมากเกินไป เลยต้องมานอนปวดหัวทั้งคืน (กลัวโดนบอกเลิกอ่ะ)
**************************************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
